Download as PDF, PPTX
สมัยจักรวรรดินิยม
- 2.
- 3. ลัทธิจักรวรรดินิยม จักรวรรดินิยม (Imperialism) หมายถึง ลัทธิการปกครองและการดําเนินนโยบาย ต่างประเทศของชาติมหาอํานาจในการที่จะขยายอิทธิพลเข้า ไป ปกครอง ครอบงํา และแสวงหา ผลประโยชน์ในประเทศด้อย การพัฒนาหรือในดินแดนที่อ่อนแอกว่า
- 5. สาเหตุที่ทําให้เกิดสมัยจักรวรรดินิยม 1. ความสําเร็จของการปฏิวัติอุตสาหกรรมของประเทศยุโรป ทําให้เกิดความ ต้องการยึดครองดินแดนที่มีวัตถุดิบอันเป็นประโยชน์ต่ออุตสาหกรรม และต้องการแสวงหาเมืองขึ้น 2. เป็นแหล่งวัตถุดิบ ตลาดสินค้าสําเร็จรูปและเป็นแหล่งลงทุนเพื่อ ผลประโยชน์ 3. เป็นแหล่งขยายพลเมืองประเทศของตนที่มีจํานวนเพิ่มมากขึ้น 4. เพื่อเผยแผ่คริสต์ศาสนาและอารยธรรมตะวันตก
- 6.
- 7. ดินแดนในทวีปแอฟริกา เยอรมันกับอิตาลีเป็นประเทศที่ล้าหลังในการแสวงหาอาณา นิคมแต่ดินแดนที่มีค่าทางเศรษฐกิจถูกมหาอํานาจอื่นๆ ยึดครองไป เกือบหมดแล้วคงเหลือทวีปแอฟริกาหรือทวีปมืด (DarkContinent) เป็นดินแดนที่มีความกันดารล้าหลังทางด้านเศรษฐกิจสังคมและ วัฒนธรรม รวมไปถึงลักษณะทางภูมิศาสตร์ที่เป็นที่ราบสูงยากต่อการ เข้าถึง และพื้นที่ทะเลทราย แต่ตามดินแดนที่ตั้งอยู่ตามริมนํ้าฝั่งทะเลก็ มักจะถูกประเทศอื่นยึดครองแล้ว
- 8. ดร. เดวิด ลิฟวิงสโตนชาวสกอตแลนด์ เป็นหมอสอนศาสนา และนัก สํารวจ เขาได้ศึกษาขนบธรรมเนียมของชาวพื้นเมือง คือ พวกแขกนิโกร ค้นพบแม่นํ้าแซมเบซิ (The Zambesi) ค้นพบนํ้าตก“นํ้าตกวิกตอเรีย” ที่ตั้งชื่อตามพระราชินีนาถวิกตอเรีย ค้นพบทะเลสาบทันกันยิกา
- 9. ต่อมา ค.ศ 1873นักหนังสือพิมพ์ คนหนึ่งชื่อเฮนรี่ มอร์แกน สแตนเลีย์ นักสํารวจชาวอเมริกัน ได้ไปสํารวจแอฟริกา เพราะเขาได้ข่าวคราวของ ดร.ลิฟวิ่งสโตน และนําเรื่องราวของ ดร.ลิฟวิ่งสโตน มาลงข่าวในปี ค.ศ 1875 ร่วมถึงการพบแม่นํ้าคองโก ด้วย แสดงให้เห็นว่าชาวพื้นเมืองคองโกมีของป่า งาช้าง ทองแดง ฝ้ ายโอปอล ที่มีค่าที่จะใช้จะแลกกับพวกสินค้าผ้า ทําให้ประเทศต่างๆ พากันสนใจในทวีปแอฟริกามากขึ้น
- 10. บัวร์ซึ่งเป็นชาวฮอลันดาที่เข้าไปตั้งถิ่นฐานในทวีปแอฟริกา ซึ่ง พวกบัวร์ได้ปกครองดินแดนในแอฟริกา 2รัฐ คือ สาธารณรัฐทราน สวาท และ เสรีรัฐออเรนจ์แอฟริกานั้นอุดมไปสมบูรณ์ไปด้วย ทรัพยากรธรรมชาติต่อมาเมื่ออังกฤษได้ปกครองเคปโคโลนีตรงปลายแหลมทาง ตอนใต้ของแอฟริกา อังกฤษก็แสดงความดีใจกับชาวพื้นเมือง โดยการยกเลิกการมีทาสประมาณ 30000 คน เป็นอิสระในประเทศ ค.ศ 1834 ทําให้พวกบัวร์เรียกเกิดความไม่พอใจต่อมาพวกบัวร์ประมาณ 10,000 คนอพยพไปทางเหนือของแอฟริกาไปจับจองที่ดินแถวแม่นํ้าวัล ประกาศตั้ง สาธารณรัฐขึ้น 2 แห่ง
- 12. หลังจากที่อังกฤษเข้าไปจับจองเคปโคโลนีแล้ว ก็ส่งเสริมทหารที่ลาออกจากกองบัญชาการให้ไปทํามาหากิน ต่อมาให้ เคปโคโลนีได้รับการปกครองตนเองในปี ค.ศ1872 แต่เมื่อไปเทียบกับพวกสา ธารรัฐของพวกบัวร์แล้ว ปรากฏว่าดินแดนของพวกบัวร์นั้นอุดมไปด้วย เพชรกับทองคํา ในปี ค.ศ 1897 ทําให้พวกอังกฤษ โดยเฉพาะเชชิลโรดส์ ค่อยๆอพยพผู้คนไปตั้งบ้านเรือนอยู่ในดินแดนของพวกบัวร์มากขึ้น เหตุการณ์ดั่งกล่าวทําให้เจ้าของถิ่นไม่พอใจ ทําให้ขัดใจกันเสมอๆระหว่าง อังกฤษกับพวกบัวร์
- 13. นอกจากนี้ชาวอังกฤษ ยังคิดที่จะเปลี่ยนการปกครองเป็นแบบ สาธารณรัฐ ในปีค.ศ 1897 ดร.เจมสัน พาพรรคพวกไปปล้นพวกบัวร์ แต่ถูก จับได้ พระเจ้าไกเซอร์ วิลเลียมที่2 จึงทรงมีโทรเลขไปแสดงความหวังดีต่อ ประธานาธิบดีปอล ธีโอดอร์ ค.ศ 1825-1904 ซึ่งมีสมญาว่า Oom Paul เท่ากับ ทรงประณามการกระทําของชาวอังกฤษ ต่อมาเรื่องจดหมายระหว่างอังกฤษและ พวกบัวร์ทําให้เกิดสงคราม ตั้งแต่ปี ค.ศ 1899-1902 อังกฤษเป็นฝ่ายชนะ แต่ได้แสดงความอลุ่มอล่วยกับพวกบัวร์ เห็นได้จาก Treaty of Vereening ฉบับ ค.ศ 1902 ตามสนธิสัญญานี้ อังกฤษยอมเสียสละเงินจํานวนหนึ่งเพื่อให้ พวกบัวร์นําไปก่อสร้างที่อยู่แทนของเก่าตอนทําลาย
- 14. โปรตุเกสได้ปกครองอาณานิคมทวีปแอฟริกาตั้งแต่ศตวรรษ16 อาณานิคมโปรตุเกส ได้แก่ อังโกลาและโมซัมบิก ส่วนฝรั่งเศสได้ครอบครองแคว้นแอลจีเรียและตูนิเซีย (นอกจากนี้ฝรั่งเศสยังได้ฝั่งขวาทั้งหมดของแม่นํ้าคองโก ในขณะเดียวกัน ก็ได้เซเนกัล และฝรั่งเศสได้พยายามแผ่อาณาเขตของตนเข้าไปในทะเลทราย สะฮารา) ประเทศโปรตุเกส
- 15. ออทโท ฟอน บิสมาร์ค(Otto von Bismarck) เสนาบดีและรัฐบุรุษของปรัสเซีย-เยอรมนี ดํารงตําแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งปรัสเซีย ค.ศ. 1861 เป็นผู้รวมประเทศเยอรมนีกับปรัสเซียเข้าด้วยกัน และสถาปนาจักรวรรดิเยอรมนีขึ้น ดํารงตําแหน่งเสนาบดีแห่งจักรวรรดิเยอรมนี จนได้รับฉายาว่า "เสนาบดีเหล็ก"
- 16. สําหรับเยอรมนีนี้บิสมาร์กไม่ค่อยเชื่อในผลประโยชน์ที่เยอรมนีจะได้จาก อาณานิคมแต่ต่อมาปรากฏว่าพ่อค้าชาวเยอรมนีที่เดินทางไปค้าขายต่างประเทศก็ ได้รบเร้าบิสมาร์กให้แสวงอาณานิคมเหมือนประเทศมหาอํานาจอื่นๆบิสมาร์กก็ เห็นชอบด้วยและก็ทําการได้ผลดีอย่างรวดเร็วในเดือนเมษายน ค.ศ 1884 เยอรมนีก็ได้ปกครองแอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้ หลังจากนั้นเยอรมนีก็ได้ปกครองแอฟริกาตะวันออก นอกจากนี้เยอรมนียัง สนใจในดินแดนภาคตะวันออก คือที่เกาะนิวกินี และได้เกิดข้อพิพาทอังกฤษและ ฮอลันดาแต่ทั้ง 3 ประเทศทําความตกลงกันได้ เยอรมันปกครองทางเหนือ อังกฤษปกครองทางใต้ และฮอลันดาปกครองทางตะวันตก
- 17. เบลเยียมก็สนใจในดินแดนในแอฟริกาเช่นเดียวกัน หลังจากที่ สแตนลีย์นักสํารวจชาวอังกฤษได้เดินทางกลับไปยังอังกฤษแล้วได้ลงข่าวเกี่ยวกับ แอฟริกาในหนังสือพิมพ์ปี ค.ศ1875 แล้ว ปรากฏว่าไม่มีกษัตริย์ประเทศใดสนใจ นอกจากนี้กษัตริย์เลโอโปลด์ที่ 2 ได้ทรงอ้างสิทธิในการยึดครอง มี จุดมุ่งหมายที่จะยึดดินแดนคองโกต่อมาประเทศมหาอํานาจ รวมทั้งสหรัฐอเมริกา และประเทศมหาอํานาจในทวีปยุโรปทั้งหลายยกเว้นสวิตเซอร์แลนด์ก็กลัวว่า เลโอโปลด์ที่2 จะยึดคองโกเป็นอาณานิคม ก็จัดให้มีการประชุมกันที่กรุง เบอร์ลินและได้ทําการตกลงกันว่าให้กษัตริย์เลโอโปลด์ที่ 2เป็นผู้ดูแลคองโก แต่ขณะเดียวกันก็เปิดโอกาสให้ชาวต่างประเทศเข้ามาทําการพาณิชย์ในคองโกได้ โดยอิสระเสรี
- 18. อิตาลีกว่าจะลงมือล่าอาณานิคมก็เหลือดินแดนที่ไม่ค่อยมีค่าทาง เศรษฐกิจ ดินแดนที่อิตาลียึดได้ก็คือ แคว้นเอริเตรอาและยึดโซมาลิแลนด์ แต่ดินแดนทั้ง 2 แห่งไม่อุดมสมบูรณ์ ประเทศอิตาลี
- 19. วิธีการปกครองอาณานิคม 1.ในอาณานิคมที่มีชาวอังกฤษหรือชาวขาวที่เป็นพลเมืองส่วนใหญ่ และที่ได้รับการศึกษาดีพอที่จะทําการปกครองได้ อังกฤษก็จะอนุมัติให้ได้รับ การปกครองเอง 2.ถ้าพลเมืองในอาณานิคมส่วนใหญ่เป็นชาวพื้นเมือง ซึ่งได้รับ การศึกษาดีพอที่จะปกครองตัวเองได้อังกฤษก็จะเปิดโอกาสให้มีการปกครอง ตามระบอบประชาธิปไตยจะให้มีการจัดตั้งสภานิติบัญญัติขึ้น
- 20. 3.ถ้าในอาณานิคมได้รับการศึกษาไม่ดีพอหรือว่ายังไม่เจริญ พอที่จะทําการปกครองตนเองได้ อังกฤษก็เข้าปกครองโดยโดยตรงเป็น อาณานิคม 4.รัฐในอารักขาตามปกติก็มีเจ้าผู้ปกครองของตนเอง อังกฤษ เพียงแต่แต่งตั้งข้าราชการไปเป็นผู้ปรึกษาและตัวแทนภายในรัฐนั้นๆ อังกฤษพยายามส่งเสริมให้ประชาชน รู้จักการปกครองตามระบอบประชาธิปไตย ต้องการจะเผยแผ่วัฒนธรรมอังกฤษ ให้ การศึกษาอย่างเต็มที่แก่ประชาชนในรัฐใน อารักขาทั้งหลาย
- 21. กรณีพิพาทระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส เกี่ยวกับปัญหาต่างๆ 1.เรื่องเกี่ยวกับประเทศอียิปต์ อียิปต์อยู่ใต้การปกครองของสุลตาล แห่งตุรกี แต่มีเจ้าผู้ครองของตนเองชื่อว่า อิสเมล ทั้งอังกฤษและฝรั่งเศสสนใจ ในอียิปต์มาตั้งแต่อียิปต์เปิดการเดินเรือคลองสุเอซ ในปี ค.ศ. 1869 ต่อมาอีก 6 ปี นายกรัฐมนตรีอังกฤษก็ได้ซื้อหุ้นคลองสุเอซ จํานวน 44% เพื่อเปิดโอกาสให้ อังกฤษได้เข้าควบคลุมคลองสุเอซ ซึ่งเป็นการคมนาคมที่สําคัญ แต่ขณะเดียวกันกันอิสเมลก็ทรงใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย ข้าราชการก็ฉ้อราษฏร์บัง หลวง
- 22. 2.เกาะมาดากัสการ์ มีเจ้าปกครองของตัวเอง ทั้งอังกฤษและ ฝรั่งเศสก็เพ่งเล็งและสนใจที่ได้ปกครองเกาะนี้ในที่สุดฝรั่งเศสได้ชิง เกาะได้ก่อนอังกฤษ โดยยกกองทหารยึดเกาะในปี ค.ศ . 1876 และ ประกาศตั้งเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส นอกจากนี้ฝรั่งเศสยังเรียกร้องให้ อังกฤษสละสิทธิต่างๆทั้งๆที่อังกฤษไม่เต็มใจ 3.เกี่ยวกับเรื่องเมืองไทย ค.ศ. 1893 ฝรั่งเศสประสงค์ที่จะยึด ไทยเป็นเมืองขึ้น อังกฤษได้ทําการขัดขว้างทางการทูต เพื่อประโยชน์ของตน ทางด้านการค้า และเพื่อรักษาประเทศไทยเป็นรัฐกันกระทบ
- 23. 4.เรื่องหมู่เกาะนิวเฮบริดีสริดีส ฝรั่งเศสได้เข้าครอบครองหมู่เกาะ นิวแคลีโดเนีย ฝรั่งเศสก็อยากจะขยายอํานาจเข้าไปครอบครองหมู่เกาะนิวเฮบริ ดีสแต่อังกฤษก็อ้างว่าอังกฤษมีผลประโยชน์ในหมูเกาะนิวเฮบริดิส อยู่ก่อน เพราะฉะนั้นจึงได้เกิดปัญหาขึ้นระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส 5.เหตุการณ์ที่เมืองฟาโซดะ อังกฤษกับฝรั่งเศสแข่งขันกันขยาย ดินแดนขยายอาณานิคมในทวีปแอฟริกา ในค.ศ 1898 นายร้อยเอกมาร์ชองค์ ได้เข้ายึดเมืองฟาโซดะ และก็ชักธงฝรั่งเศสขึ้น ประกาศว่าเมืองฟาโซดะอยู่ใน ความยึดครองของฝรั่งเศส นายพลอังกฤษก็ทําการประท้วงและได้รัฐบาล อังกฤษก็แสดงท่าทีว่าจะตัดสินปัญหานี้ด้วยสงคราม
- 24. ความเข้าใจฉันมิตรระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศส นายร้อยเอกมาร์ชองค์ต้องถอนกองทัพฝรั่งเศสออกจากเมืองฟาโซตะ แล้ว ทําให้รัฐมนตรีต่างประเทศฝรั่งเศสต้องลาออกจากตําแหน่งเพราะว่าเขาเป็น คนสนับสนุนนายร้อยเอกมาร์ชองค์ให้ยึดเมืองฟาโซตะ เคลกาสเซค.ศ 1852 – 1923 ได้ขึ้นดํารงตําแหน่ง รัฐมนตรีต่างประเทศ เขาได้เปลี่ยนวิเทโศบาย เกี่ยวกับประเทศใหม่ เดลกาสเซมีความเห็นว่าอังกฤษเป็นประเทศมหาอํานาจ และมั่งคั่งสมบูรณ์ด้วยทรัพย์สินเงินทองและมีกองทัพบกและกองทัพเรือที่มี ประสิทธิภาพ จึงเป็นการยากที่ฝรั่งเศสจะเอาชนะอังกฤษด้วยสงครามถ้าฝรั่งเศส ต้องการแสวงหาผลประโยชน์ให้ตัวเอง
- 25. ฝรั่งเศสควรเป็นไมตรีกับอังกฤษ รัฐมนตรีต่างประเทศของอังกฤษและ ฝรั่งเศสได้พบปะสนทนาทําความเข้าใจกัน ในที่สุดรัฐบาลทั้ง2 ได้ตกลงกันเป็น ผลสําเร็จ ในวันที่ 8 เมษายน ค.ศ. 1904 อังกฤษกับฝรั่งเศสก็ได้ทําความตกลงกัน ฉบับหนึ่งที่เรียกว่า Entente Cordial ฝรั่งเศสได้ดินแดนในทวีปแอฟริกาประมาณ 4 ล้าน 2 แสนตารางไมล์ อังกฤษได้ดินแดนในทวีปแอฟริกาประมาณ 3 ล้าน 3 แสนไมล์ เยอรมนีได้ดินแดนในแอฟริกาประมาณ 1ล้าน 1 แสนไมล์
- 26. ปอล แคมบอง เอกอัคราชทูตฝรั่งเศสประจํากรุงลอนดอนได้ประสาน ไมตรีกับอังกฤษตามที่เดลกาสเซรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศฝรั่งเศส ยอมรับว่าอังกฤษมีอิทธิพลในอียิปต์ และอังกฤษยอมรับว่าฝรั่งเศสมีอิทธิพลใน โมร็อกโก ความตกลงฉบับที่1 เกี่ยวกับอียิปต์และโมร็อกโก สําหรับอียิปต์ อังกฤษรับรองว่าจะไม่เปลี่ยนแปลงสภาพทางการเมืองของอียิปต์ และฝรั่งเศสก็จะ ไม่ยื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้องในเรื่องเกี่ยวกับอียิปต์ เพียงแต่ในอังกฤษกําหนดเป็นที่ แน่นอนว่าอังกฤษถอนทหารออกจากอียิปต์เมื่อไร สําหรับโมร็อกโกอังกฤษ รับรองว่า ไม่ขัดขวางฝรั่งเศส
- 27. สภาพทางการเมืองโมร็อกโกขณะนั้น ปี ค.ศ1904-05 โมร็อกโกเป็นประเทศราชของตรุกี แต่ว่าสุลต่านอับดุล อชิล ใช้จ่ายเงินทอง ฟุ่มเฟือย นอกจากนี้ราษฏรในโมร็อกโกไม่มีความเป็นระเบียบ มักจะพาพรรค พวกไปปล้นสะดมในเมืองแอลเจียร์ของฝรั่งเศสอยู่ตลอดเวลา ดั้งนั้นฝรั่งเศสจึง หันไปขนาบเจ้าผู้ครองของโมร็อกโกเมื่อรู้ว่าอังกฤษ เยอรมนี ไม่สนับสนุนตน เจ้าผู้ครองแห่งโมร็อกโกจึงทําอนุสัญญา 2 ฉบับกับฝรั่ง 1.ให้ฝรั่งเศสเป็นผู้ดูแลรักษาความสงบชายแดน 2.ให้ฝรั่งเศสเป็นผู้ฝึกสอน วิชาทหารให้แก่พวกโมร็อกโก ให้ฝรั่งเศสจัดตั้ง ธนาคารขึ้นในโมร็อกโก
- 28. เกี่ยวกับการหาปลาบนชายฝั่งบนเกาะนิวฟันด์แลนด์ ตาม สนธิสัญญาอูเทรนต์ ฉบับปีค. ศ 1713 นี้ฝรั่งเศสมีสิทธิที่จะจับปลาบน ชายฝั่งเกาะนิวฟันด์แลนด์ และก็เอาไปตากแห้งบนชายฝั่งได้ ความตกลง ฉบับที่2
- 29. ความตกลงฉบับที่ 3 เกี่ยวกับประเทศไทย เกาะมาดากัสการ์และหมู่เกาะนิวเฮบริดีส เกี่ยวกับประเทศไทย อังกฤษและฝรั่งเศสตกลงที่จะดํารงไว้ซึ่งเอกราชของไทย แต่ให้ดินแดนทางภาคตะวันออกของประเทศไทยอยู่ในเขตปริมลฑลอิทธิพล ฝรั่งเศส ส่วนดินแดนทางภาคตะวันตกให้อยู่ในเขตปริมลทลอิทธิพลของ อังกฤษ
- 30. ได้มีกรณีพิพาทกันหลายเรื่องซึ่งทําให้ทั้งสองประเทศไม่ ไว้วางใจซึ้งกัน 1 เกี่ยวกับเรื่องประเทศเปอร์เซีย ทั้งอังกฤษและรุสเชีย ต่างแย่งชิงกันหาผลประโยชน์ในเปอร์เซีย อังกฤษค่อยกีดกัดไม่ให้รุสเชียไป เกี่ยวข้องทางการค้าทางอ่าวเปอร์เซีย 2 เกี่ยวกับเรื่องอัฟกานิสถาน ต่างก็ระแวงสงสัยซึ่งกันและกัน อังกฤษกลัวว่ารุสเชียจะสร้างทางรถไฟไปบรรจบกับอัฟกานิสถาน เพื่ออํานวย ความสะดวกให้แก่การขนส่งทางทหารเพื่อ คุมคามไปยังอินเดีย
- 32. 3. เกี่ยวกับเรื่องทิเบต อังกฤษกลัวว่าทิเบตตกอยู่ภายใต้ อิทธิพลของรุสเซีย เพราะว่าในปีค.ศ1904 อังกฤษได้ส่งคณะทูตคนหนึ่งมีชื่อว่า เซอร์ ยังหัสแบนด์ ก็ได้ทําความตกลงกับเจ้าครองทิเบตมีใจว่าก่อนที่ทิเบตจะ ทําการให้เช่า จะขายหรือเช่าโอนที่ดินให้แก่ชาวต่างประเทศหรือก่อนที่ทิเบตจะ ให้สัมปทานทางรถไฟ ไปรษณีย์ โทรเลข ตลอดจนสัมปทานเกี่ยวกับการ สร้างถนนเกี่ยวกับชาวต่างชาติ ทิเบตจะขอคําปรึกษาจากอังกฤษ ก่อนจะตกลงฉบับนี้ก็ทําให้อังกฤษโล่งใจ
- 33. 4. ปัญหาเกี่ยวกับจีน รุสเซียได้แผ่อิทธิพลเข้าไปถึงแมนจูเรียก็ ทําให้อังกฤษนี้ไม่ไว้วางใจ กลัวว่ารุสเซียจะไม่หยุดยั้งเพียงเท่านั้น จะเลยเข้า ไปถึงภาคกลางของจีน ซึ่งจะเป็นการกระทบกระเทือนถึงผลประโยชน์ของ อังกฤษ 5. ปัญหา ด็อกเกอร์แบงค์ ซึ่งเป็นชายฝั่งทะเลตอนเหนือของทะเล เหนือ ในระหว่างที่รุสเซียต้องทําสงครามกับญี่ปุ่น รุสเซียจําเป็นต้องส่ง กองทัพเรือไปรบกับญี่ปุ่น 2 ทางด้วยกัน ทางหนึ่งไปทางทะเลบอลติก ส่วนอีกทางหนึ่งไปทาง ทะเลดํา แต่ว่าสําหรับเรือรบในทะเลดําไม่มีโอกาส ที่จะผ่านไปได้ ในเดือนกรกฏาคม ค.ศ 1904 เรือสองลํา ของรุสเซียนี้ได้แล่น ผ่านช่องแคบไปได้ รัฐบาลอังกฤษจึงทําการประท้วง โดยอ้างว่าเป็นการทําผิด ระหว่างประเทศ
- 34. อังกฤษและรุสเซีย ได้ทําความข้อตกลง 3ฉบับ tiple entente หรือความตกลงระหว่างประเทศมหาอํานาจ 3 ประเทศ อนุสัญญาที่รุสเซียทํากับอังกฤษ ในปี ค.ศ.1907 ตกลงฉบับที่ หนึ่ง ได้แก่ 1 เกี่ยวกับเปอร์เซีย รุสเซียกับอังกฤษรับรองเอกภาพของอาณาจักรเปอร์เซียทาง ตอนเหนือ ส่วนทางตอนใต้อยู่ในเขตปริมลทลอิทธิของอังกฤษ 2 เกี่ยวกับอัฟกานิสถาน อังกฤษรับรองว่าจะไม่เปลี่ยนแปลงสภาพทางการเมือง และไม่สนับสนุนให้อัฟกานิสถานรุกรานรุสเซีย 3 เกี่ยวกับทิเบต รุสเซียกับอังกฤษรับรองเอกภาพของอาณาเขตทิเบต โดย อาศัยสัญญาฉบับปี ค.ศ 1907ซึ่งรุสเซียกับอังกฤษมีความสัมพันธ์ที่ดี จึงเป็นโอกาสดี ที่ทําให้ความตกลงนั้นเป็นมิตรระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส ในปี1904 กลายเป็นความ เข้าใจระหว่าง สามประเทศ อังกฤษ รุสเซีย ฝรั่งเศส
- 35. ค.ศ. 1907 มหาอํานาจแบ่งออกเป็นสองฝ่ายใหญ่ๆ ฝ่ายที่สอง (tripealliancee) ฝ่ายสนธิสัญญาไตร มิตร เยอรมนี ออสเตรีย - ฮังการี อิตาลี ฝ่ายที่หนึ่ง ( tripe entente ) ฝ่ายสนธิสัญญาตรีมิตร อังกฤษ ฝรั่งเศส รุสเซีย
- 36. ออสเตรีย - ฮังการียึดบอลเนีย-เฮอร์เซโกวินา ในปีค.ศ.1908 และปัญหาแหลมบอลข่าน - วันที่ 5 ตุลาคม 1908 บัลแกเรียได้ประกาศเอกราชขึ้นซึ่งเป็นการละเมิด สนธิสัญญาแห่งกรุงเบอร์ลิน - วันที่ 7 ตุลาคม 1908 ออสเตรียและฮังการีได้ยึดมณฑลบอสเนียและ เฮอร์เซโกวินา เข้ามาอยู่ภายใต้การปกครองของออสเตรีย การประกาศเอกราชของ บัลแกเรีย และการกระทําของออสเตรียเป็นการละเมิดสนธิสัญญาแห่งกรุงเบอร์ลิน ทําให้เสนาบดีการต่างประเทศของรุสเซียไม่พอใจ พยายามให้มีการประชุมเพื่อพิพาท การกระทําของออสเตรียและฮังการี แต่เยอรมนีขัดขวาง ในที่สุด อังกฤษ ฝรั่งเศส และ รุสเซีย ตกลงยกเลิกสนธิสัญญาเบอร์ลินแห่งปี ค.ศ 1878
- 37. สงครามแหลมบอลข่าน ระหว่างปี ค.ศ 1912-1913 เป็นสงครามระหว่างตุรกีกับบัลแกเรียเซอร์เบีย กรีซ และมอน เตเนโกร สาเหตุเนื่องจากนายกรัฐมนตรีกรีกเป็นตัวการสําคัญที่จะขับไล่ตุรกี ให้ออกไปจากแคว้นมาซีโดเนียอันที่จริงรุสเซียก็มีส่วนที่จะทําให้สงครามนี้เกิดขึ้น ด้วย เพราะว่ารุสเซียผิดหวังที่ไม่สามารถจะเปิดช่องแคบบอสฟอรัสและดาร์ ดะแนลส์ได้ รุสเซียยุให้ประเทศทั้ง 4 ทําสงครามกับตุรกี ในขณะเดียวกันก็ ทําลายอํานาจของออสเตรีย-ฮังการีให้อ่อนแอลงในชั้นต้นบัลแกเรียก็ได้ทํา สนธิสัญญาพันธมิตรกับเซอร์เบียในปี ค.ศ 1912 ในเดือนมีนาคม
- 38. สาระสําคัญสนธิสัญญาฉบับนี้ ได้แก่ .......... 1.รับประกันเอกราชและบูรณภาพของประเทศภาคีสัญญา 2. จะช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการแบ่งแยกดินแดนตุรกี 3.ทูลเชิญให้พระเจ้าชาร์ นิโคลัสที่2 แห่งรุสเซียให้เป็นผู้ตัดสินชี้ ขาด ถ้าเกิดกรณีข้อพิพาทเกี่ยวกับการแบ่งแยกดินแดน
- 39. -ค.ศ 1912 บัลแกเรียก็ได้ทําสนธิสัญญาพันธมิตรเช่นเดียวกับมอเตเน โกและตกลงที่จะเปิดฉากการโจมตีตุรกี -8 ตุลาคม ค.ศ 1912 มอนเตเนโกก็ส่งกองทัพไปโจมตีตุรกี ประเทศกรีซ เซอร์เบียและบัลแกเรีย ก็ส่งกองทัพเข้าโจมตีตุรกี เช่นเดียวกัน ทําให้ตุรกีต้องทําสงครามสงบศึกกับอิตาลี ในการลงนาม สนธิสัญญาลอร์เรน
- 40. -8 พฤศจิกายน คศ1912 ปรากฤว่ากองทัพของบัลแกเรียได้รับ ชัยชนะที่เมือง kerk kilisse -22 ตุลาคม คศ 1912 บัลแกเรียได้ชัยชนะที่เมือง kunaroo -8 พฤศจิกายน คศ 1912 กองทัพกรีซได้รับชัยชนะที่เมืองสโลนิกา ฝ่าย เสนาบดีว่าการต่างประทศของรุสเซียชื่อ เซอร์ไจ ซาโซนอฟประกาศว่า รุสเซียประกาศการเข้าครอบครองดินแดนที่ตีได้ของประเทสที่มีชัยชนะ โดย อาศัยสิทธิของการยึดครอง ที่เรียกว่า “สิทธิที่จะเข้ายึดครอง”
- 41. สาระสําคัญข้อความของสนธิสัญญา แห่งกรุงลอนดอน 1.กรีซได้เมืองท่าสโลนิกา เกาะครีส และภาคใต้ของแคว้นมาซีโดเนีย 2.ส่วนเซอร์เบียได้ภาคกลางและภาคเหนือของมาซีโดเนียส่วนบัลแกเรียก็ ได้ส่วนใหญ่ของแคว้นเทรช และทางออกทะเลอีเจียน และในสงคราม สมุทรบอลข่านครั้งที่ 2 บัลแกเรียเปิดฉากโจมตีประเทศเพื่อนบ้านใน ปี ค.ศ1913 โดยบัลแกเรียเปิดฉากโจมตีเซอร์เบียและกรีซ โรมาเนียและ ตุรกีอยู่ฝ่ายเดียวกับเซอร์เบียและกรีซ บัลแกเรียเป็นฝ่ายปราชัย ต้องลง นามในสนธิสัญญาบูคาเรสต์แห่งปี คศ1913
- 42. บัลแกเรีย - สูญเสียส่วนใหญ่ของมาซีโดเนียและทางออกทะเลอีเจียน แอลเบเนีย - เป็นรัฐอิสระ เซอร์เบีย -ได้ส่วนแบ่งมาจากมาซีเนียทําให้มีอาณาเขตเป็น2 เท่า แต่ไม่มีทางออกทางทะเล กรีซ –มีอาณาเขตกว้างขวางขึ้น
- 44. วัตถุประสงคของสันนิบาตจักรพรรดิ 3พระองค สนธิสัญญาสันติภาพแหงกรุงเบอรลิน สนธิสัญญาแหงไตรมิตร หรือTriple Alliance ความสัมพันธระหวางรุสเซียและฝรั่งเศส กอนสงครามโลกครั้งที่ 1 เนื่องจากการลงนามในสนธิสัญญาฉบับนี้ ทําให มหาอํานาจแบงออกเปน 2 ฝาย
- 45. สมัยที่มหาอํานาจแบงเปน 2 ฝาย -ค.ศ.1853 สาเหตุของสงครามไครเมีย เริ่มขึ้นจากการที่รุสเซียต้องการจะเข้า ไปมีอิทธิพลในดินแดนใต้การปกครองของตุรกี ต้องการจะทําตนเป็นผู้คุ้มครอง พวกสลาฟในแหลมบอลข่าน -ค.ศ. 1856 การยุติศึกสงครามที่เกิดขึ้นระหว่างอังกฤษ ฝรั่งเศส ซาร์ดิเนีย และตุรกี และรุสเซีย จึงมีการเซ็นสนธิสัญญาสันติภาพแห่งกรุงปารีส -ค.ศ. 1863 บิสมาร์กซึ่งเป็นผู้เดียวที่ปฏิเสธการประท้วงรุสเซียพร้อมกับชาติ มหาอํานาจ ยังเสนอที่จะให้รุสเซียเดินผ่านแคว้นปรัสเซียถ้าจําเป็น ถึงแม้ว่าจะ เป็นสิ่งที่ผิดมาตรการทางการเมืองระหว่างประเทศ
- 46. -ค.ศ. 1866 สําหรับรุสเซียบิสมาร์กเสนอส่งกองทัพจะไปช่วยรุสเซีย ปราบกบฏชาวโปล -ค.ศ. 1867 ปรัสเซียทําสงครามกับเดนมาร์ก เรื่องแย่งชิงแคว้นชเลส วิกและโฮลสไตน์ รุสเซียยังเสนอที่จะยกกองทัพไปช่วยปรัสเซียตามพรมแดน ของสวีเดน ถ้าสวีเดนจะเข้าข้างเดนมาร์ก -ค.ศ. 1870 ปรัสเซียทําสงครามกับฝรั่งเศส --ค.ศ. 1870 – 1871 ปรัสเซียวางแผนที่จะรวมชาติเยอรมัน อเล็กซานเดอร์ที่ 2 ทรงรับว่ารุสเซียจะวางตนเป็นกลางและจะช่วยเกลี้ยกล่อม ไม่ให้ออสเตรียเข้าช่วยฝรั่งเศส อีกเหตุผลหนึ่งที่ทําให้อเล็กซานเดอร์ที่ 2 แห่ง รุสเซียรู้สึกว่าบิสมาร์กแห่งเยอรมนีเป็นมิตรที่แท้จริงของรุสเซีย
- 47. -ค.ศ. 1870 อเล็กซานเดอร์ที่2 แห่งรุสเซีย ได้ทรงฉีกสนธิสัญญาสันติภาพ แห่งกรุงปารีสแห่งปี ค.ศ. 1856 อันเป็นสนธิสัญญาที่รุสเซียต้องจําเป็นกับฝ่าย สัมพันธมิตรซึ่งมีอังกฤษ ฝรั่ง และตุรกี ในสงครามที่เรียกกันในประวัติศาสตร์ว่า สงครามไครเมีย สิ้นสุดลง -ค.ศ. 1871 เยอรมนีรวมกันได้เป็นผลสําเร็จก็กลายเป็นประเทศมหาอํานาจมี ฐานะเท่าเทียมกับอังกฤษและฝรั่งเศส -ค.ศ. 1871 หลังการรวมเยอรมนีบิสมาร์กก็ยังเป็นอัครมหาเสนาบดี ซึ่งมีนโยบาย ที่จะกีดกันฝรั่งเศสไม่ให้ประเทศใดประเทศหนึ่งเป็นพันธมิตร -ค.ศ. 1872 บิสมาร์กได้จัดตั้งพรรคสันนิบาตของจักรพรรดิ 3 พระองค์ด้วยกัน สมาชิกได้แก่ จักรพรรดิฟรานซ์ โจเซฟ แห่งออสเตรีย ไกเซอร์ วิลเลียมที่1แห่ง เยอรมนี พระเจ้าชาร์อเล็กซานเดอร์ที่2แห่งรุสเซียออสเตรียรู้สึกบุญคุณปรัสเซีย (แคว้นเยอรมนี)ที่ไม่ยกไปตีกรุงเวียนนา(ออสเตรีย)
- 48. วัตถุประสงค์ของสันนิบาตจักรพรรดิ 3พระองค์ มีจุดประสงค์ที่จะต้องดํารงไว้ซึ่งสันติภาพ ประชุมก็จะมาปรึกษาหารือเพื่อหา สาเหตุระงับปัญหาในขณะเดียวกันสันนิบาตของจักรพรรดิ 3พระองค์ ก็เป็นเครื่องกีด กัน ไม่ให้ประเทศมหาอํานาจมาเป็นมิตรกับฝรั่งเศส -ค.ศ. 1875 กบฏได้เริ่มขึ้นซึ่งได้รับความช่วยเหลือจากมอนเตเนโกร และเซอร์เบีย -ค.ศ. 1876 ปลายเดือนธันวาคมบิสมาร์กได้เชิญให้ผู้แทนของออสเตรีย-ฮังการีและ รุสเซียมาปรึกษาหารือกัน ก็เป็นที่ตกลงกันว่าจะทําบันทึกแห่งกรุงเบอร์ลินขึ้น บันทึก ที่วางการปกครองตุรกี -ค.ศ. 1878 ได้มีการลงนามใน treaty of berlin ออสเตรียอยากให้เซอร์เบียมา รวมกับตนและต้องการที่จะให้ตุรกีเป็นเอกราชเพื่อจะได้เป็นรัฐกันกระทบระหว่าง ออสเตรียกับรุสเซีย
- 49. ตุรกีสัญญาว่าจะปรับปรุงการปกครองดินแดนต่างๆ ในแหลมบอล ข่าน และนอกจากนี้ตุรกีจะต้องเสียค่าปรับสงครามให้กับรุสเซียฝ่ายผู้แทนของ อังกฤษก็มีความพึงพอใจในสนธิสัญญาฉบับนี้มาก ต่อมาสนธิสัญญาแห่งกรุงเบอร์ลิน นี้ได้ถูกเปลี่ยนแปลงไปดังนี้ คือ
- 50. 1. การแบ่งรัฐบัลแกเรีย ให้เป็นรัฐเล็กและแบ่งเป็นมณฑลโรมาเนีย ตะวันออกซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ถาวรเพราะว่าปรากฏว่าต่อมามณฑลโรมาเนียตะวันออก ได้ประกาศรวมกับบัลแกเรียเป็นรัฐใหม่ และได้เชิญเจ้าชายเยอรมันองค์หนึ่งชื่อ เจ้าชายเฟอร์ดินานด์แห่งซักส์-โคบูร์ ผู้มีเชื้อสายเป็นชาวออสเตรีย-ฮังการี 2. สุลต่านตุรกี ได้ปกครองดินแดนที่ได้บรรจุในสัญญา 3. ต่อมามอนเตเนโก เซอร์เบีย และโรมาเนีย ก็ได้ประกาศอิสรภาพ ของตน ถึงอย่างไรก็ตามมหาอํานาจตะวันตกต่างก็พอใจในสนธิสัญญาแห่ง กรุงเบอร์ลินแห่งปี ค.ศ. 1878
- 51. สนธิสัญญาแห่งไตรมิตร (Triple Alliance) -บิสมาร์กก็เริ่มรู้สึกความสัมพันธ์ระหว่างรุสเซียกับเยอรมนีไม่สู้จะราบรื่น เหมือนแต่ก่อน -7ตุลาคม คศ 1879 ได้มีการลงนามระหว่างเยอรมนีและออสเตรีย- ฮังการีที่เรียกว่า Dual Alliance 1.ถ้าประเทศภาคีสนธิสัญญาฝ่ ายหนึ่งฝ่ ายใด ถูกโจมตีโดย รุสเซีย ประเทศภาคีอีกฝ่ ายหนึ่งจะเข้าช่วยเหลือทันที และทําสนธิสัญญา สันติภาพร่วมกัน 2.ถ้าประเทศภาคีสนธิสัญญาฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ถูกโจมตีโดยมหาอํานาจที่ 3 ประเทศฝ่ายภาคีจะต้องตั้งตัวเป็นกลาง3.สนธิสัญญาฉบับนี้มีอายุ 5ปี
- 52. ซึ่งในการทําสนธิสัญญานี้ บิสมาร์กก็เกรงว่าอังกฤษจะไม่พอใจ จึงได้ ส่งผู้แทนไปทาบทามอังกฤษไว้ซึ่งอังกฤษก็มีท่าทีที่ดี
- 53. ต่อมาอิตาลีได้เข้ามาเป็นพันธมิตรกับเยอรมนี ออสเตรีย- ฮังการี เนื่องจากผิดหวังจากเรื่องแคว้นตูนิเซียที่ตกเป็นรัฐอารักขาของฝรั่งเศส ตามสนธิสัญญาสันติภาพบาร์โดอิตาลีจึงเปิดการเจรจากับบิสมาร์ก บิสมาร์กจึงให้ออสเตรีย-ฮังการีกับอิตาลีทําความตกลงกัน เนื่องจากอิตาลียังมี ปัญหากันกับออสเตรีย-ฮังการีในเรื่องเกี่ยวกับแคว้นไทรอลทางใต้ (South Tyrol) ,เตรนติโน(Trentino) ตริเอสเต (Trieste) Italy Germany
- 54. หลังจากที่ได้มีการเจรจากันแล้ว ก็ได้มีการลงนามในสนธิสัญญาไตรภาคี (Triple Alliance)ในวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ.1882 ระหว่างอิตาลี ออสเตรีย-ฮังการี และเยอรมณี มีเงื่อนไขหลายประการ ดังนี้คือ 5.ถ้าหากว่ามีเหตุการณ์ใดที่คุกคามสันติภาพเกิดขึ้น จะปรึกษาหารือกันก่อนที่จะ เคลื่อนกองทัพจากข้อตกลงทําสนธิสัญญาจะมีอายุ 5 ปีและสนธิสัญญาสันติภาพฉบับนี้ จะต้องเก็บไว้เป็นความลับ 4.ถ้าประเทศภาคีสนธิสัญญาต้องทําสงครามกับมหาอํานาจอื่นตัวต่อตัว ประเทศ ภาคีสัญญาจะตั้งตัวเป็นกลาง และสงวนสิทธิ์ที่จะช่วยเหลือในโอกาสอันเหมาะ 3.ถ้าประเทศภาคีสนธิสัญญาต้องทําสงครามกับประเทศมหาอํานาจอื่นๆ ตั้งแต่ 2 ประเทศขึ้นไป ประเทศภาคีสนธิสัญญานี้จะให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน2.ถ้าฝรั่งเศสโจมตีเยอรมณี อิตาลีจะเข้าช่วยเหลือเยอรมณี 1. ถ้าอิตาลีถูกรุกราน โดยไม่ได้ยั่วให้ฝรั่งเศสโกรธเคือง เยอรมณีและ ออสเตรีย-ฮังการี จะเข้าช่วยเหลืออิตาลี
- 55. ต่อมาทั้ง 3 ชาตินี้ยังได้ออกประกาศอีกฉบับหนึ่งว่า สนธิสัญญานี้ไม่ได้มุ่งร้ายต่ออังกฤษ เพราะว่าอิตาลีมีฝั่งทะเลอัน ยาวอาจจะถูกกองทัพอังกฤษรุกราน จึงได้มีการบรรจุข้อความดังกล่าวในคําประกาศ เพื่อเป็นการเอาใจอังกฤษ และหลีกเลี่ยงการรุกราน
- 56. เยอรมณี อิตาลี ออสเตรีย-ฮังการี ได้ทําสนธิสัญญากันแต่บิสมาร์กก็ยังไม่วางใจ เพราะว่าฝรั่งเศส ได้มีคณะรักชาติคณะหนึ่งที่นายพลบูลองเยร์ เป็นหัวหน้าบูลองเยร์มีนโยบายที่ จะแก้แค้นเยอรมณีและจะเรียกร้องเอาแคว้นอัลซาสกับลอร์เรนคืน ถึงแม้ว่าเยอรมณีจะมีอิตาลีและออสเตรียเป็นพันธมิตรแล้วก็ตาม แต่เยอรมณีก็ ยังไม่ไว้ใจรุสเซีย จึงพยายามจะให้ฝ่ายรุสเซียมาเป็นพวกเดียวกันแต่รุสเซียไม่ ต้องการจะเป็นพวกเดียวกับออสเตรีย-ฮังการี รุสเซียไม่ยอมที่จะต่ออายุ สัญญาที่ว่าด้วยการจัดตั้งสันนิบาตของจักรพรรดิ 3 พระองค์ ฉะนั้นสันนิบาตจักรพรรดิทั้ง 3 จึงสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1887
- 57. การลงนามทําสนธิสัญญาสันติภาพ ระหว่างเยอรมนีกับรุสเซีย ที่เรียกว่า รีอินชัวเรนซ์ในวันที่ 18 มิถุนายน ค.ศ.1887 โดยมีสาระสําคัญ ดังต่อไปนี้ 3.เยอรมณียอมรับว่ารุสเซียมีสิทธิ์ในแหลมบอลข่าน ตลอดไปถึงรัฐต่างๆในบัลกาเลีย 2.ทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะรักษาสถานะเดิมของรัฐต่างๆในแหลมบอลข่าน 1.ถ้าประเทศภาคีสนธิสัญญาฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดถูกโจมตีโดยประเทศที่ 3 ประเทศภาคีอีกฝ่ายหนึ่ง จะต้องตั้งตนเป็นกลางและจะพยายามไม่ให้การรบนี้ลุกลามต่อไป แต่ข้อความนี้จะไม่ใช้ บังคับในกรณีที่ประเทศภาคีสนธิสัญญาโจมตีฝรั่งเศสหรือออสเตรีย-ฮังการี
- 58. สรุปสนธิสัญญา ที่เกิดขึ้นในสมัยของบิสมาร์ก 1.ในปี ค.ศ.1872 รุสเซีย + เยอรมนี + ออสเตรีย – ฮังการี = สันติบาต จักรพรรดิ 3 พระองค์ 2.ในวันที่ 7 ตุลาคม ค.ศ.1879 เยอรมนี + ออสเตรีย – ฮังการี = ทวิภาคีหรือทวิ มิตร 3. ในปี ค.ศ. 1887 เยอรมนี + รุสเซีย = รีอินชัวเรนซ์
- 59. มีพระราโชบายที่จะปกครองประเทศ ด้วยตัวพระองค์เอง และทรงมีความคิดเห็น ขัดแย้งกับบิสมาร์กในเรื่องการใช้กฎหมาย กําจัดพวกสังคมนิยม และในเรื่องการประชุม เกี่ยวกับกรรมกรนานาชาติและป้องกันพรมแดน ตะวันออกพระองค์ทรงปลดบิสมาร์ก ออกจากตําแหน่งในวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1890 และปล่อยให้สนธิสัญญาระหว่างรุสเซีย สิ้นสุดลง และเป็นการเปิดโอกาสให้รุสเซียไปมี ความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับฝรั่งเศสแทน ในปี ค.ศ. 1887 ต่อมาใน เยอรมนี ไกเซอร์ วิลเลียมที่ 1 สวรรคต ไก เซอร์ เฟรเดอริก ที่ 3 ซึ่งเป็นราชโอรถ แต่ก็ทรง ครองบัลลังค์เพียง 99 วัน โดยโรคมะเร็งในพระ ศอ ต่อมาพระโอรถของพระองค์ ไกเซอร์ วิ ลเลียมที่ 2 ก็เสด็จขึ้นครองราชย์ ในวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ.1888 พระชนมายุเพียง 29 พรรษา
- 60. อันที่จริงรุสเซียแสดงไมตรีต่อฝรั่งเศสมาก่อน คือ ในปีค.ศ. 1875 ต่อมาพระเจ้าชาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 3 ก็ทรงอนุมัติให้ลงนามในความตกลงทางการ เมือง ในเดือนสิงหาคม ปี ค.ศ.1891 เรียกว่า France-Russian Alliance อันมีสาระสําคัญคือ ความสัมพันธระหวางรุสเซียและฝรั่งเศสกอน สงครามโลกครั้งที่ 1
- 61.
- 62. ฝ่ายฝรั่งเศสต้องการให้ข้อความนี้มีความหมายที่แน่นอน โดยทําเป็น อนุสัญญาว่าด้วยการทหารบก จึงพยายามที่จะหาหนทางเจรจากับรุสเซียในที่สุดในวันที่ 27ตุลาคม ค.ศ. 1893 พระเจ้าชาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 3 ก็ทรงทําสัญญาทหารบก หรืออนุสัญญาทวิมิตร ข้อความก็มีหลายประการด้วยกัน คือ 6. สนธิสัญญาทวิมิตรนี้ จะต้องเก็บไว้เป็นความลับ และใช้บังคับได้นานเท่ากับสนธิสัญญา ไตรมิตร5.ฝรั่งเศสและรุสเซียจะไม่แยกกันทําสนธิสัญญาสันติภาพ 4.กรมเสนาธิการทหารบกทั้งสองประเทศจะติดต่อแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับกําลังกองทัพ ของสัญญาไตรมิตร (ฝ่ายเยอรมนี) และจะตระเตรียมแผนการไว้ 3.ในการต่อสู้เยอรมนี ฝรั่งเศสจะให้ทหารประมาณ 1 ล้าน 3 แสนคน รุสเซียให้ 7-8 แสน คน เพื่อบังคับให้เยอรมนีต้องทําศึกทั้ง 2 ด้าน 2.ในกรณีที่กองทัพฝ่ายสนธิสัญญาไตรมิตร (ฝ่ายตรงข้ามเยอรมนี อิตาลี-ฮังการี) ระดมพล ฝรั่งเศสและรุสเซียจะระดมพลทั้งหมด และจะส่งให้เข้าประจําการให้ใกล้พรมแดนที่สุด เท่าที่จะทําได้ 1. ถ้าฝรั่งเศสถูกรุกรานโดยเยอรมนี หรือโดยอิตาลีซึ่งได้รับการสนับสนุนจากเยอรมนี รุสเซียจะใช้กําลังทั้งหมดเข้าโจมตีเยอรมนี ในทํานองเดียวกัน ถ้าเยอรมนีโจมตีรุสเซีย ฝรั่งเศสจะให้กําลังทั้งหมดเข้ารบเยอรมนี
- 63. เนื่องจากการลงนามในสนธิสัญญาฉบับนี้ ทําให มหาอํานาจแบงออกเปน 2ฝาย 1.ค่ายสนธิสัญญาไตรมิตร ในปี ค.ศ.1882 ประกอบด้วย เยอรมนี ออสเตรีย- ฮังการี และอิตาลี 2.ค่ายสนธิสัญญาทวิมิตร ในปี ค.ศ. 1893 ประกอบด้วย รุสเซียและฝรั่งเศส ส่วนอังกฤษได้ตั้งตนเป็นกลาง อันเป็นนโยบายต่างประเทศของ อังกฤษ คือ การโดดเดี่ยวอย่างมีศักดิ์ศรีตามความต้องการของลอร์ด ซอลส์เบอรี่ นายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ
- 64. จัดทําโดย 1. นางสาว ณัฐวดีจิตรว่องไว ส.561 เลขที่ 16 2. นางสาว เปียทิพย์ บุญแพง ส.561 เลขที่ 25 3. นาย พันธกานต์ รองพล ส.561 เลขที่ 27 4. นางสาว อรนุช ทําศรี ส.561 เลขที่ 36