More Related Content
Similar to โครงการช่วยเหลือเจือปัน
Similar to โครงการช่วยเหลือเจือปัน (20)
โครงการช่วยเหลือเจือปัน
- 1. บทที่ 1 บทนำ 1.หลักกำรและเหตุผล การอบรม การสั่งสอน การให้คาแนะนา การเลี้ยงดู การให้ความรักและความอบอุ่น เป็นสิ่งที่สาคัญที่จะทาทุกคนมีสุขภาพกาย และสุขภาพจิตที่ดี โดยเฉพาะกับบุคคลที่มีปัญหา เช่น ปัญหาใช้ความรุนแรงในครอบครัว ปัญหาการค้ามนุษย์ ปัญหาเด็กและเยาวชน สตรีถูกทารุณกรรม การตั้งครรภ์โดยไม่พึงประสงค์ ซึ่งบุคคลเหล่านี้เป็นผู้ที่ต้องการคาแนะนาที่ดีและกาลังใจอย่างมาก ในสังคมไทยจึงมีมูลนิธิที่คอยให้คาปรึกษาให้คาแนะนา ให้ที่พักชั่วคราว เพื่อขัดเกลาจิตใจบุคคลนั้นๆ ค ณ ะ ผู้ จั ด ท า เ ล็ ง เ ห็ น ถึ ง ค ว า ม ส า คั ญ และอยากมีส่วนร่วมที่จะช่วยสนับสนุนการทางานของทางมูลนิธิโดยการช่วยบริจาคสิ่งของที่มีความจาเป็น หรือสิ่งที่ทางมูลนิธิต้องการจะนาไปใช้กับเด็กที่พักอาศัยอยู่ อาทิเช่น หนังสือ เสื้อผ้า นม ขนม รวมทั้งของใช้ที่ใช้ในชีวิตประจาวัน เช่น แป้ง สบู่ยาสีฟัน กระดาษชาระ เป็นต้น 2.กำรบูรณำกำรปรัชญำของเศรษฐกิจพอเพียง 1.ความพอประมาณ ซื้อของที่ขาดแคลนและจาเป็น 2.ความมีเหตุผล เราเลือกสถานที่ที่ต้องการความช่วยเหลือ 3.การมีภูมิคุ้มกันที่ดี ทาให้เด็กที่บ้านพักมีสิ่งของที่จาเป็นที่เราบริจาคเอาไว้ใช้ เงื่อนไข 1.เงื่อนไขความรู้ ทาให้รับรู้ถึงปัญหาในสังคมที่ส่งผลกระทบกับเด็ก 2.เงื่อนไขคุณธรรม เป็นการส่งมอบความสุขให้กับผู้อื่น 3.วัตถุประสงค์ของโครงกำร เพื่อบริจาคสิ่งของให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว 4.สถำนที่ดำเนินกำร เลขที่ 8/8หมู่12ต.ปากแพรก อ.เมือง จ.กาญจนบุรี 71000
- 2. 5.วิธีกำรดำเนินงำน 1.ขั้นเตรียมงาน - ปรึกษาสมาชิกในกลุ่มเกี่ยวกับโครงการ - แบ่งกันหาข้อมูล 2. ขั้นดาเนินงาน - ติดต่อสถานที่บ้านพักเด็กและครอบครัวเพื่อที่จะนาของไปบริจาค -เตรียมสิ่งของที่จะนาไปบริจาค - เดินทางไปยังสถานที่ - เขียนโครงการ - สรุปโครงการ - จัดทาเว็บไซต์เผยแพร่ข้อมูล 6.ระยะเวลำดำเนินงำน ตั้งแต่เดือน มิถุนายน 2558 – เดือน กันยายน 2558 7.รำยละเอียดงบประมำณของโครงกำร ค่าเดินทาง 100บาท ซื้อของบริจาค 600บาท 8.ประโยชน์ที่คำดว่ำจะได้รับ บ้านพักเด็กและครอบครัวมีสิ่งของที่จะนาไปใช้ประโยชน์ได้ต่อไป
- 3. บทที่ 2 เอกสำรที่เกี่ยวข้อง 1.เด็กด้อยโอกำส เด็กด้อยโอกาส หมายถึง เด็กที่อยู่ในสภาวะยากลาบาก เนื่องจากประสบปัญหาต่าง ๆ มี ชี วิ ต ค ว า ม เ ป็ น อ ยู่ ด้ อ ย ก ว่ า เ ด็ ก ป ก ติ ทั่ ว ไ ป ขาดโอกาสหรือไม่มีโอกาสที่จะเข้ารับบริการทางการศึกษาหรือได้รับพัฒนาทั้งทางร่างกาย สติปัญญา อารมณ์ สังคม และจิตใจ จาเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือเป็นกรณีพิเศษเพื่อให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น มีพัฒนาการที่ถูกต้องเหมาะสมกับวัยและสามารถบรรลุถึงศักยภาพขั้นสูงสุดได้ 2.ประเภทของเด็กด้อยโอกำส ประเภทกลุ่มเด็กด้อยโอกาสและเด็กนอกระบบการศึกษาอย่างละเอียด จะสามารถจาแนกออกเป็น 11 กลุ่ม โดยพบว่ามีจานวนทั้งสิ้นประมาณ 6,400,000 คน ประกอบด้วย 1 . เ ด็ ก เ ร่ ร่ อ น จ ร จั ด มี จ า น ว น 3 0 , 0 0 0 ค น ซึ่ ง แห ล่ง ชุมช น แออัดที่ มีจ าน วน เ ด็กเ ร่ร่อน มาก ที่ สุ ด อยู่ใ น เ ข ต กรุ ง เ ทพ มห า น ค ร บริเวณสะพานพุทธยอดฟ้ าจุฬาโลก ชุมชนคลองเตย ชุมชนรังสิต และชุมชนธัญญบุรี รวมทั้งตามเมืองขนาดใหญ่ อาทิ ด่านแม่สาย จ.เชียงราย , บริเวณโรงเกลือ จังหวัดสระแก้ว , บริเวณชุมชนข้างทางรถไฟ สวนรัก หอนาฬิกา จังหวัดนครราชสีมา และบริเวณพัทยา จังหวัดชลบุรี ซึ่ ง ส่ ว น ใ ห ญ่ ป ร ะ ส บ ปั ญ ห า ค ร อ บ ค รั ว แ ต ก แ ย ก ถู ก ท า รุ ณ ก ร ร ม บางส่วนออกมาเร่ร่อนเพื่อหารายได้ช่วยเหลือครอบครัว และหนีตามเพื่อนมาเร่ร่อน เด็กกลุ่มนี้กาลังเผชิญความเสี่ยงสูงต่อปัญหายาเสพติด การขายบริการทางเพศ และอาชญากรรม เ นื่ อ ง จ า ก ถู ก ท า ร้ า ย ถู ก ล่ ว ง ล ะ เ มิ ด ท า ง เ พ ศ แ ล ะ ก า ร เ จ็ บ ป่ ว ย ซึ่ ง ขณะ นี้ มีอง ค์กรของ ภ าครัฐและ อง ค์กรเ อกช น เ ข้าช่วยเ ห ลือได้เ พียง 5,000 คน ยังมีเด็กเร่ร่อนนอกระบบจานวนมากในหลายพื้นที่ที่รอความช่วยเหลือกว่า 15,000-20,000 คน สิ่งที่เด็กในกลุ่มนี้ ต้องการคือ การช่วยเหลือต่อเนื่องระยะยาว ซ่อมแซมสภาพพื้นฐานใน ชีวิต และช่วยเหลือเยียวยาครอบครัว จากนั้นจึงนาเด็กกลับเข้าสู่ระบบการศึกษา 2.เด็กไร้สัญชำติ มีจานวน 200,000-300,000 คน ในจานวนนี้มีอยู่ 100,000 คนที่ยังขาดโอกาสทางการศึกษา ซึ่งเป็ นเด็กจากชนกลุ่มน้อยที่เข้ามาพักพิงในประเทศไทย มีทั้งที่อยู่มานานเป็ นชั่วอายุคน แ ล ะ เ พิ่ ง อ พ ย พ เ ข้ า ม า อ ยู่ จึ ง ยั ง ไ ม่ ถู ก รั บ ร อ ง สั ญ ช า ติ ทาให้เด็กในกลุ่มดังกล่าวไม่ได้รับบริการเท่าเทียมกับเด็กทั่วไป โดยขาดโอกาสทางการศึกษา
- 4. ไม่ได้รับสิทธิรับทุนแม้เรียนดี เสี่ยงต่อการถูกล่อลวงไปค้ามนุษย์ ขาดสิทธิ ทางการรักษาพยาบาล แ ล ะ ไ ม่ ส า ม า ร ถ เ ดิ น ท า ง ไ ก ล ไ ด้ เพราะไม่ได้รับการรับรองสิ ทธิ การเป็ นพ ลเ มือง ความต้องการจาเ ป็ นของเด็กกลุ่มนี้ คือ การให้สิทธิและโอกาสต่อเด็กไร้สัญชาติ ทั้งทางกฎหมายรับรองและสิทธิการเข้าถึงโอกาสทางการศึกษา ก า ร ดู แ ล รั ก ษ า พ ย า บ า ล แ ล ะ สิ ท ธิ ก า ร เ ดิ น ท า ง อ อ ก น อ ก พื้ น ที่ ไ ด้ รวมถึงกลไกการติดตามคุ้มครองเด็กไร้สัญชาติที่มีแนวโน้มสูญหายและเสี่ยงต่อขบวนการค้ามนุษย์ 3.ลูกของแรงงำนต่ำงด้ำว มีจานวน 250,000 คน ปัญหาสาคัญของเด็กในกลุ่มนี้คือ ขาดโอกาสทางการศึกษา เนื่องจากต้อง อพ ยพ ตามผู้ปกครองเ ข้ามาทาง าน และเป็ นกลุ่มที่ต้องเ ป็ นแรงงา น เ ด็ก จึงไม่มีเวลาเรียนในระบบโรงเรียนปกติ ความต้องการของเด็กกลุ่มนี้จึงต้องการการศึกษารูปแบบพิเศษ บนพื้นฐานของความต้องการให้การศึกษาที่มีคุณภาพเหมาะสมกับวิถีชีวิตรวมถึงการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ และส่งเสริมยอมรับในความหลากหลายทางวัฒนธรรม 4 . เ ด็ ก ติ ด เ ชื้ อ เ อ ด ส์ มี จ า น ว น 5 0 , 0 0 0 ค น ซึ่ ง ติ ด เ ชื้ อ เ อ ด ส์ จ า ก พ่อ แ ม่ จึงมีจานวนไม่น้อยที่เป็ นทั้งเด็กกาพร้าและติดเชื้อเอดส์ จึงต้องเผชิญกับปัญหาทางสุขภาพ ข า ด ก า ร ย อ ม รั บ จ า ก สั ง ค ม ท า ใ ห้ ผู้ ป่ ว ย เ ข้ า ไ ม่ถึ ง บ ริ ก า ร ด้ า น สุ ข ภ า พ การส่งต่อของเด็กระหว่างองค์กรไม่เป็นความลับ และเด็กที่ป่วยไม่สามารถอยู่ร่วมกับครอบครัวได้ เด็กในกลุ่มนี้จึงต้องการการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวเครือญาติ การดูแลด้านสุขภาพ การพักฟื้นเยียวยา และได้รับการรักษาพยาบาลตามสิ ทธิ อย่าง ต่อเนื่ อง ระบบสวัสดิการดูแลเ ด็กติ ด เ ชื้อ การเข้าใจและยอมรับจากสังคม และโอกาสในการศึกษาเช่นเดียวกับเด็กปกติ 5.เด็กกำพร้ำถูกทอดทิ้ง มีจานวน 88,730 คน ซึ่งถูกทอดทิ้งตามโรงพยาบาล สถานรับเลี้ยงเด็ก และที่สาธารณะ โดยมีสาเห ตุจากแม่ที่อยู่ใน วัยเ รี ยน และแม่ที่ไม่สามารถเลี้ ยง ลูก ไ ด้ เด็กในกลุ่มนี้ นอกจากต้องการโอกาสทาง การศึกษาเห มือนเ ด็กทั่วไปตั้งแต่ปฐมวัยแล้ว ยังต้องการความรักความเอาใจใส่เป็นพิเศษ เพื่อให้เด็กสามารถปรับตัวกับสังคมได้ 6.เด็กถูกบังคับใช้แรงงำน โดยเฉพาะเด็กอายุต่ากว่า 15 ปีที่ถูกบังคับเป็นแรงงานอย่างผิดกฎหมาย มีจานวน 10,000 คน ซึ่งมีจานวนมากที่ยังไม่เข้าถึงระบบการคุ้มครองของกฎหมายและบริการทาง สัง คม เนื่องจากสถานประกอบการมีลักษณะซ่อนเร้น เช่น โรงงานขนาดเล็กตามห้องแถวและชานเมือง ความต้องการของเด็กในกลุ่มนี้คือ ความช่วยเหลือทั้งทางสุขภาพ จิตใจ และโอกาสกลับสู่ระบบการศึกษา การมีงานทาที่มั่นคงเพื่อหนีความยากจนในอนาคต
- 5. 7.เด็กถูกบังคับให้ค้ำประเวณี รวมถึงเด็กที่ทางานในสถานบริการ เช่น สนุ๊กเกอร์คลับ ผับ คาเฟ่ ฯลฯ โดยพบว่ามีเด็กอายุต่ากว่า 18 ปี ที่เข้าสู่การค้าประเวณี ไม่ต่ากว่า 25,000 คน โดยพบว่า ความต้องการของเด็กกลุ่มนี้ คือ ความช่วยเหลือทั้งทางสุขภาพ จิตใจ โอกาสทางการศึกษา ร ว ม ถึ ง ก ล ไ ก ท า ง สั ง ค ม แ ล ะ ชุ ม ช น ใ น ก า ร ใ ห้ ก า ลั ง ใ จ เ พื่ อ ฟื้ น ฟู จิ ต ใ จ ปลูกจิตสานึกให้รักศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ การฝึกฝนอาชีพให้มีงานทา 8.เ ด็กติด ย ำ มีจาน วน 10,000 คน โดยกระ จายอยู่ใ น เ ขตกรุ ง เ ทพ ฯและ เ มืองใหญ่ รวมถึงพื้นที่ในจังหวัดชายแดนภาคใต้โดยพบว่า เด็กกลุ่มนี้มีความต้องการฟื้นฟูสภาพร่างกาย สมอง ก า ร เ ยี ย ว ย า จิ ต ใ จ แ ล ะ คื น ค ว า ม มั่ น ใ จ ใ น ก า ร ก ลั บ สู่ สั ง ค ม / ชุ ม ช น ตลอดจนความต้องการการศึกษาทั้งสายสามัญและสายอาชีพ 9.เด็กยำกจนพิเศษ หรือเด็กที่ครอบครัวมีรายได้รวมกันไม่เกิน 20,000 บาท/ปี มีจานวน 2,978,770 คน เด็กในกลุ่มนี้ต้องการการสนับสนุนโอกาสทางการศึกษาที่มีคุณภาพตั้งแต่ปฐมวัยจนถึงขั้นสูงสุดตามศักยภา พ 10.เ ด็กที่อยู่ ใน พื้น ที่ห่ ำง ไ กล ถิ่น ทุรกัน ด ำร มีจาน วน 160,000 คน โดยพ บ ว่า เด็กกลุ่มนี้ต้องการการสนับสนุนโอกาสทางการศึกษาที่มีคุณภาพตั้งแต่ปฐมวัยจนถึงชั้นสูงสุดตามศักยภาพเ ช่นกัน 11.เด็กออทิสติก เด็กที่มีความบกพร่องในการเรียนรู้ (LD) เด็กสมาธิสั้น (ADHD) มีจานวนถึง 2,500,000 คน ห รื อประ มาณ 1 ใ น 5 ของ เ ด็กใ น วัยเ รี ยน ใ น ระ ดับชั้น อนุ บาลถึง มัธยม ( 3 - 18 ปี ) ซึ่ ง เ ด็ ก ใ น ก ลุ่ม นี้ มี ทั้ ง อ ยู่ใ น ร ะ บ บ ก า ร ศึ ก ษ า แ ล ะ น อ ก ร ะ บ บ ก า ร ศึ ก ษ า ซึ่ ง ข า ด ก า ร ส่ ง เ ส ริ ม ดู แ ล ต า ม พั ฒ น า ก า ร ก า ร เ รี ย น รู้ อ ย่ า ง เ ข้ า ใ จ เด็กในกลุ่มนี้จึงมีความต้องการเฉพาะทั้งในด้านการเลี้ยงดูในครอบครัวและการให้การศึกษาของโรงเรียนที่ ต้องมีการจัดระบบคัดกรอง วินิจฉัย และดูแลอย่างเหมาะสม นอกจากนี้ในกลุ่มประชากรวัยแรงงานที่ต้องการเรียนต่อและเพิ่มทักษะในการประกอบอาชีพ เ นื่ อ ง จ า ก ข า ด ค ว า ม รู้ ทั ก ษ ะ แ ล ะ ค ว า ม ช า น า ญ ใ น ก า ร ป ร ะ ก อ บ อ า ชี พ โดยพบว่าปัจจุบันผู้ที่อยู่ในวัยกาลังแรงงาน ถึงร้อยละ 54 มีการศึกษาในระดับประถมศึกษาหรือต่ากว่า และจากผลการสารวจของสานักงานสถิติแห่งชาติ พ.ศ. 2552 พบว่า ประชากรอายุ 18 -24 ปี จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 หรือต่ากว่าประมาณ 4,600,000 คน หรือคิดเป็นสัดส่วน 2 ใน 3 ของประชากรอายุ 18-24ปีทั้งหมด จึงนับเป็นอุปสรรคต่อการดารงชีวิตและการประกอบอาชีพในอนาคต
- 6. การพัฒนาความรู้ผ่าน การให้การศึกษาต่อและเพิ่มทักษะใน การประ กอบ อาชีพ จึงถือเป็นการยกระดับรายได้และคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นในกลุ่มวัยแรงงาน โดยจากการสารวจประชากรอายุ 15 ปีขึ้นไป พบว่า มีประชากร 8,800,000 คน คิดเป็นร้อยละ 17 ที่มีความต้องการพัฒนาความรู้ และทักษะเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการทางานและการประกอบอาชีพ 3.สำเหตุของเด็กด้อยโอกำส 1.โครงสร้ำงประชำกร ข้อมูลประชากรไทยจากกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ณ เดือนธันวาคม 2552 มีประชากรทั้งสิ้น 63.5 ล้านคน เป็ นเด็กและเยาวชน คือบุคคลที่มีอายุ ไม่เกินยี่สิบห้าปี บริบูรณ์ จานวน 22.92 ล้านคน คิดเป็นร้อยละ 36.85 ของประชากรทั้งห มด (กลุ่มเด็กแรกเกิดถึง 2 ปี ประมาณ 2.30 ล้านคน กลุ่มอายุ 3-5 ปี ประมาณ 2.40 ล้านคน กลุ่มอายุ 6-12 ปี ประมาณ 5.91 ล้านคน กลุ่มอายุ 13-17 ปี ประมาณ 4.85 ล้านคน และกลุ่มอายุ 18-25 ปี ประมาณ 7.46 ล้านคน) นอกจากนี้ ยังมีเด็กบุตรแรงงานต่างด้าวอายุไม่เกิน 15 ปี ที่เกิดในประเทศไทยและจดทะเบียน (ตามแบบ ท.ร. 38/1) กับคณะกรรมการบริ หารแรงงานต่างด้าวหลบหนีเข้าเมือง (กบร.) ของกระทรวงแรงงานอีกประมาณ 2 แสนคน โครงสร้างประชากรเด็กและเยาวชนไทย คาดว่ามีแนวโน้มลดลงอย่างต่อเนื่อง จากการสารวจการเปลี่ยนแปลงของประชากร ในระยะ 5 ปีย้อนหลัง (ปี 2544-2548) มีเด็กเกิดใหม่ปีละ 0.75-0.81 ล้านคน เนื่องจากหญิงชายวัยเจริญพันธุ์แต่งงานช้าลง ก า ร คุ ม ก า เ นิ ด ไ ด้ รั บ ก า ร ย อ ม รั บ แ ล ะ มี ป ร ะ สิ ท ธิ ผ ล ข ณ ะ ที่ จ า น ว น แ ล ะ สั ด ส่ว น ป ร ะ ช า ก ร วัย แ ร ง ง า น ยัง ค ง มีร ะ ดับ ค่อ น ข้า ง ค ง ที่ แต่จานวนและสัดส่วนประชากรสูงอายุได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และจะเพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 14.7 ของประชากรทั้งหมดในปี 2559 (การคาดประมาณประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2543-2573, สศช.) จึ ง เ ป็ น โ อ ก า ส ต่ อ ก า ร ล ง ทุ น พั ฒ น า คุ ณ ภ า พ เ ด็ ก พัฒนาทักษะความรู้ของเด็กและเยาวชนที่จะเป็นกาลังแรงงานใหม่ที่มีคุณภาพสอดคล้องกับความต้องการข อ ง ต ล า ด แ ร ง ง า น แ ล ะ แ น ว โ น้ ม ข อ ง ก า ลั ง แ ร ง ง า น ที่ จ ะ ล ด ล ง ใ น อ น า ค ต ข ณ ะ เ ดี ย ว กัน ค น วัย แ ร ง ง า น จ ะ ต้ อ ง รั บ ภ า ร ะ ดู แ ล เ ด็ ก แ ล ะ ผู้ สู ง อ า ยุ เ พิ่ ม ขึ้ น ส่งผลให้อัตราการพึ่งพิงมีแนวโน้มสูงขึ้น 2.โครงสร้ำงครอบครัวไทยและสภำพแวดล้อมเด็ก ประเทศไทยมีจานวนครัวเรือน 21.14 ล้านครัวเรือน ขนาดครอบครัวเฉลี่ย 3.0 คนต่อครัวเรือน (ข้อมูลกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ณ เดือนธันวาคม 2552) สถิติการจดทะเบียนสมรสลดลง ในขณะที่สถิติการหย่าร้างสูงขึ้นเรื่อย ๆ โดยในปี 2 5 5 0 มี อั ต ร า ก า ร ห ย่า ร้ า ง ป ร ะ ม า ณ 1 ใ น 3 ข อ ง ก า ร จ ด ท ะ เ บี ย น ส ม ร ส ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลของสถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิ ดล ที่พบว่าสถิติการหย่าร้างเพิ่มขึ้น 2 เท่า จากประมาณ 50,000 คู่ในปี 2536 เป็นประมาณ 100,00 คู่ในปี 2550
- 7. สั ง ค ม ไ ท ย มีก า ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง จ า ก สั ง ค ม เ ค รื อ ญ า ติ เ ป็ น สั ง ค ม ปั จ เ จ ก ม า ก ขึ้ น ส่ ง ผ ล ใ ห้ มี ก า ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง รู ป แ บ บ ค ร อ บ ค รั ว ไ ท ย เ ช่ น ครอบครัวเ ลี้ ยง เ ดี่ ย วที่ มีพ่อ ห รื อแ ม่เ ลี้ ยง บุ ตรเ พี ยง ล าพัง ครอบครัวพ่อแ ม่ วัย รุ่น ครัวเรือนที่อยู่ด้วยกันแบบไม่ใช่ญาติ ครัวเรือนที่มีอายุแบบกระโดด คือ ปู่ย่า/ตายายกับห ลาน หรือครัวเรือนที่เป็ นเพศเดียวกัน นอกจากนี้ ผลของการสารวจเด็กและเยาวชน ปี 2552 ของสานักงานสถิติแห่งชาติ พบว่า เด็กที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่มีร้อยละ 61.8 ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่มีร้อยละ 20.1 ที่ เ ห ลื อ อ ยู่ กั บ พ่ อ ห รื อ แ ม่ ค น ใ ด ค น ห นึ่ ง สาห รับเ ด็กที่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่พ บ ว่าอยู่น อ กเ ขตเ ทศ บาล มากก ว่าใ น เ ขตเ ท ศ บ า ล ในการดาเนินชีวิตของครอบครัว มีการเปลี่ยนแปลงที่ทั้งพ่อและแม่ต้องแสวงหาราย ได้ ทาให้ไม่สามารถอบรมเลี้ ยงดูบุตรได้เท่าที่ควร ส่งผลให้เด็กไม่ได้รับการดูแลที่เพียง พ อ จึงถูกดึงดูดจากสิ่งจูงใจภายนอกครอบครัวโดยง่าย เช่น ติดเกม ติดสารเสพติด มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร เป็นต้น 3 . ก ำ ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง ท ำ ง เ ท ค โ น โ ล ยี ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและการสื่อสารเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้คนอย่างรวดเร็วในรูปแบบที่ ห ลากห ลาย เ ช่น อิน เ ตอร์ เ น็ ตความเ ร็ วสู ง ระ บบโทรศัพ ท์เ คลื่อน ที่ 3 จี เ ป็ น ต้น ส่งผลให้ผู้คนทุกเชื้อชาติสามารถติดต่อสื่ อสารกัน อย่างไร้พรมแดนและรวดเร็ ว ทัน ใ จ จึง เ ป็ น โอกาสใน การสร้าง ช่องทางให ม่ ๆ เ พื่อการเ สริ มสร้าง สังคมแห่ง การเรียนรู้ และดึงดูดความสนใจของเด็กและเยาวชนให้เป็นคนใฝ่เรียนรู้ จุดประกายความคิดและจินตนาการใหม่ๆ ใ น เ ชิ ง ส ร้ า ง ส ร ร ค์ แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นภัยคุกคามต่อเด็กและเยาวชนจากกระแสการคลั่งไคล้และเสพติดเทคโนโลยี รวมทั้งเป็นข้อจากัดต่อผู้มีฐานะยากจนที่ไม่สามารถเข้าถึงเทคโนโลยีได้อย่างเท่าเทียมคนทั่วไป 4.กำรเปลี่ยนแปลงทำงสังคมและวัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลงสังคมไทยจากสังคมเกษตรกรรม สู่ สั ง ค ม อุ ต ส า ห ก ร ร ม แ ล ะ สั ง ค ม ฐ า น ค ว า ม รู้ ส่งผลให้ประเทศไทยรับเอาค่านิยมความเป็นสากลทั้งจากตะวันตกและตะวันออกมาเชื่อมโยงกับวิถีความเป็ นไทย โดยเกิดการเปลี่ยนแปลงที่สาคัญ คือ 4.1การเลียนแบบพฤติกรรมของซีกโลกตะวันตกที่มีความอิสระเสรีในการแสดงออกถึงอัตลักษณ์ความเป็น ตัวตน และความต้องการของแต่ละบุคคล ทาให้นิยามของความสุขแตกต่างหลากห ลาย
- 8. โดยเฉพาะเด็กและเยาวชนซึ่งมีวุฒิภาวะทางอารมณ์น้อยย่อมได้รับผลกระทบมากและส่งผลต่อเนื่องไปยังคร อบครัวและสังคม 4.2 การตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วผ่านทางโลกเสมือนจริงทาให้ผู้คนมีความรู้มากขึ้น เกิดเครือข่ายทางสังคมในโลกเสมือน จริงซึ่ง มีอิทธิพลต่อการดารงชีวิตมากขึ้น ทุก ขณะ อีกทั้งเกิดความคิดสร้างสรรค์ที่หลากหลาย แต่การปฏิสัมพันธ์ในโลกแห่งความเป็นจริงมีน้อยลง โ ด ย เ ฉ พ า ะ เ ด็ ก แ ล ะ เ ย า ว ช น จะมีการเรียนรู้ผ่านเทคโนโลยีที่ทันสมัยและการสื่อสารได้อย่างสะดวกรวดเร็วทุกที่ทุกเ วลา สาหรับคนที่ไม่มีภูมิคุ้มกันและไม่สามารถเลือกสิ่งดี ๆ ได้ด้วยตนเอง จะเป็นกลุ่มที่ตกอยู่ในภาวะเสี่ยง ป ร ะ ก อ บ กั บ ห า ก พ่ อ แ ม่ ไ ม่เ ข้ า ใ จ แ ล ะ เ ข้ า ไ ม่ ถึ ง โ ล ก เ ส มื อ น จ ริ ง จะมองกิจกรรมที่เด็กเข้าไปร่วมออน ไลน์ในทางลบเท่านั้น ทาให้เกิดช่องว่างครอบครัว และเกิดความเหลื่อมล้าในการเข้าถึงเทคโนโลยี 4.3คนไทยเริ่มหวนคานึงถึงความสงบสุขแบบในอดีต ท่ามกลางสภาพสังคมที่มีความขัดแย้ง สับสนวุ่นวาย มี วิ ถี ชี วิ ต เ ร่ ง รี บ แ ก่ ง แ ย่ ง แ ข่ ง ขั น จึงเป็นโอกาสในการสนับสนุนส่งเสริมให้เด็กและเยาวชนปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตมาเป็นแบบพอเพียงและหันมา ด า เ นิ น ชี วิ ต อ ย่ า ง ส ง บ สุ ข แ ผ น ป ฏิ รู ป ป ร ะ เ ท ศ ไ ท ย ( 2 5 5 4 ) จึ ง ใ ห้ มี ก า ร ส่ ง เ ส ริ ม ก า ร ส ร้ า ง แ ล ะ พั ฒ น า เ ก ษ ต ร ก ร รุ่ น ใ ห ม่ โ ด ย พั ฒ น า อ า ชี ว ศึ ก ษ า ค ว บ คู่กับ ก า ร ส นั บ ส นุ น ที่ ดิ น ท า กิ น แ ล ะ แ ห ล่ง ทุ น ส่งเสริมทักษะการประกอบอาชีพในสถานประกอบการ การเป็ นผู้ประกอบการรายย่อย รวมทั้งพัฒนาชุมชนให้เป็นแหล่งเรียนรู้ 4.4 การเคลื่อนย้ายแรงงานจากภาคสู่ภาค และจากประเทศเพื่อนบ้านเข้าสู่ประเทศไทย พร้อมกับแรงงานไทยเคลื่อนย้ายออกนอกประเทศ ส่งผลให้เด็กและเยาวชนต้องปรับตัวกับวัฒน ธรรม ที่หลากหลายและมีความจาเป็นที่จะต้องเข้าใจเพื่อให้อยู่ในสังคมได้อย่างสมานฉันท์ 5.กำรรวมกลุ่มภำยใต้กรอบควำมร่วมมือระดับอนุภูมิภำคโดยเฉพาะการเป็นประชาคมอาเซียนในปี 2558 จ ะ มี ผ ล ก ร ะ ท บ ต่ อ ก า ร พั ฒ น า ท รั พ ย า ก ร ม นุ ษ ย์ เ นื่ อ ง จ า ก จ ะ มีก า ร เ ค ลื่ อ น ย้า ย ป ร ะ ช า ก ร ทั้ ง ด้า น ก า ร ท่อ ง เ ที่ ย ว แ ล ะ บ ริ ก า ร ร ว ม ถึ ง เ ค ลื่ อ น ย้ า ย แ ร ง ง า น เ ข้ า สู่ ป ร ะ เ ท ศ ไ ท ย ม า ก ขึ้ น โ ด ย ใ น ปี 2 5 5 8 จะมีการเคลื่อนย้ายแรงงานที่มีทักษะฝีมืออย่างเสรี 7 สาขา ได้แก่วิศวกรรม พยาบาล สถาปัตยกรรม วิชาชีพสารวจ แพทย์ ทันตแพทย์ และนักบัญชี ดังนั้นการพัฒนาเด็กและเยาวชนให้มีความพร้อมเข้าสู่ตลาดแรงงานอย่างมีคุณภาพ จ ะ ต้ อ ง ใ ห้ ค ว า ม ส า คั ญ กับ ก า ร พั ฒ น า ค ว า ม รู้ ค ว า ม ส า ม า ร ถ เ ฉ พ า ะ ท า ง การพัฒน าทักษะ การเ รี ยน รู้และ การประ ยุกต์ใ ช้เ ทคโน โล ยีที่ จะ เ ข้ามาใ น อ น า ค ต
- 9. ตลอดจน มีความรู้ภ าษาต่าง ประ เ ทศ และ มีความเ ข้าใ จใ น วัฒน ธรรมที่ห ลากห ลาย เพื่อนาไปสู่การใช้ความรู้และนวัตกรรมในการพัฒนาและการผลิตในอนาคต 4.ผลกระทบจำกปัญหำเด็กด้อยโอกำส ผลกระทบต่อเด็ก 1.เด็กจะเกิดปัญหาการไม่เห็น คุณค่าของ ตัวเ อง ติดยาเสพติด การติดเชื้อเ อ ด ส์ แ ล ะ พ ฤ ติ ก ร ร ม ท า ง เ พ ศ ที่ ไ ม่เ ห ม า ะ ส ม มี ค ร อ บ ค รั ว ตั้ ง แ ต่ อ า ยุ ยั ง น้ อ ย ซึ่งยังไม่มีความพร้อมด้านวุฒิภาวะทางอารมณ์ และ ความสามารถในการเลี้ยงดูลูก การทาแท้ง การทอดทิ้งเด็ก อีกทั้งการใช้ความรุนแรงในครอบครัวตามมา กลายเป็นวงจรของปัญหาที่ไม่สิ้นสุด 2.เ ด็กที่ถูกท อด ทิ้ง เ พื่อช่ว ยแ บ่ง เ บาภ าระ ใ น ค รอ บ ครั ว จึง ต้อง ออ ก ท า ง า น นามาซึ่งปัญหาการใช้แรงง านเด็กอย่างไม่เ ป็ นธรรมและผิดกฎห มายคุ้มครองแรง ง าน ถู ก ล ะ เ มิ ด สิ ท ธิ แ ล ะ ท า ท า รุ ณ ก ร ร ม อีกทั้ง เ กิดกระ บวน การล่อลวงและค้าเ ด็กเพื่อค้าประเวณีที่มีรู ปแบบซับซ้อน มากขึ้น ห รื อเ ด็กขายบริ การทาง เ พ ศด้วยความส มัครใ จ มีอายุน้อยลง คือ 13 - 15 ปี มากขึ้ น (ศูนย์การศึกษาเพื่อเด็กด้อยโอกาส คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) 3.เด็กไม่สามารถเข้าถึงบริการของรัฐและสิทธิ ที่ ควรจะได้รับ โดยเริ่มตั้งแต่คลอด เมื่อพ่อแม่ของเด็กพาเด็กมาให้ตายายเลี้ยงดูที่ต่างจังหวัด ปัญหาที่เราพบเสมอคือเด็กไม่มีหลักฐานการเกิด เ นื่ อ ง จ า ก แ ม่เ ด็ ก ไ ม่ไ ด้ทิ้ ง เ อ ก ส า ร ไ ว้ใ ห้ ห รื อ บ า ง ค น ไ ม่ไ ด้แ จ้ง เ กิด ใ ห้ กับ ลู ก ทาให้เด็กหลายคนไม่สามารถเข้าถึงบริการของรัฐ ไม่ว่าจะเป็นการรักษาพยาบาล หรือการศึกษา 4.ปัญหาต่อมาจะเกิดขึ้นกับเด็กในช่วงวัยก่อนเรียน เด็กจานวนมากยังอยู่ในภาวะทุพโภชนาการ เนื่องจากตายายขาดความรู้ในการเลี้ยงดูเด็กและความยากจนทาให้ไม่มีเงินที่จะซื้อนมใ ห้เ ด็ก บางครั้งต้องกินน้าข้าวแทนนม เด็กจึงขาดสารอาหาร ทาให้เด็กหลายคนมีพัฒนาการล่าช้ากว่าวัย เป็นโรคแทรกซ้อนต่างๆ รวมทั้งมีผลต่อระดับสติปัญญาและพิการได้ ผลกระทบต่อสังคม 1 . ส ถิ ติ เ ด็ ก แ ล ะ เ ย า ว ช น ท า ผิ ด สู ง ขึ้ น จากรายงานคดีเกี่ยวกับเด็กที่ถูกจับเข้าสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน พบว่า ความผิดฐานลักทรัพย์ ( ในความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ ) ทาร้ายร่างกาย ( ในความผิดเกี่ยวกับชีวิตและร่างกาย ) ข่มขืนกระทาชาเรา (
- 10. ในความผิดเกี่ยวกับเพศ ) ซ่องโจร อั้งยี่ ( ในความผิดเกี่ยวกับความสงบสุข ) และยาเสพติด ( ความผิดอื่น ) เป็นฐานความผิดที่มีสถิติสูงสุด จากที่เด็กเคยตกเป็นเหยื่ออันเนื่องมาจากปัญหาการทอดทิ้งเด็ก 2.ปั ญห าเ ด็กถู กท อ ด ทิ้ง เ ป็ น ปั ญห า ที่ สร้ าง ภ า ระ ใ ห้กับ สัง ค ม ที่ จะ ต้อ ง ดู แ ล โดยเฉพาะหน่วยที่เข้ามามีบทบาทการรับดูแลเด็กที่ถูกทอดทิ้ง 3. สังคมเกิดความไม่เป็นระเบียบจากปัญหาที่เกิดขึ้นหากไม่มีการดูแลและแก้ไขอย่างต่อเนื่อง 5.แนวทำงแก้ไขปัญหำเด็กด้อยโอกำส 1. จัดการเ รี ยน การสอน โ ดยเ ปิ ด โอ กาสใ ห้นักเ รี ยน ไ ด้แส ดง ค วา มคิ ด เ ห็ น แ ล ะ ก า ร ก ร ะ ท า ใ น ข อ บ เ ข ต ข อ ง ต น ไ ม่ไ ป ล ะ เ มิ ด สิ ท ธิ ข อ ง ผู้ อื่ น และคอยสอดส่องดูแลเด็กไม่ให้ไปกระทาในสิ่งที่ผิดกฎหมาย หรือกระทาในสิ่งที่ เป็นผลร้ายต่อตนเอง และ ผู้อื่น อีกนัยห นึ่ ง ใ ห้โอกาสเ ด็กได้ศึกษาห าความรู้กฎห มายรัฐธรร มนู ญ และ เรียนรู้สิทธิของเด็กเองเพื่อจะได้ปฏิบัติตนได้ถูกต้อง 2. ให้โอกาสแก่เด็ก ได้รับการศึกษาอย่างน้อย 12 ปี โรงเรียนควรสอดส่องดูแลเ ด็กที่ ผู้ปกครองขาดความใ ส่ใ จไม่ให้การศึกษาแก่บุตรห ลาน ของ ตนโดยการให้คา แนะนา ช่วยเหลือเขาให้ส่งบุตรหลานของเขาได้เล่าเรียนตลอด12ปี 3. ห าทาง ป้ อง กัน แก้ไขช่วยเ ห ลือเ ด็กที่ถูกทาร้าย ทุบตี ล่วง ละ เ มิดทาง เ พ ศ และถูกทอดทิ้งจากครอบครัว โดยการสอดส่องดูแลเด็กที่มีอาการผิดปกติ หรือศึกษาหาข้อมูลต่างๆ ใ น การช่วยเ ห ลือเ ด็กพ ร้อมทั้ง ใ ห้การศึกษาแก่เ ด็กไม่ใ ห้ ถูกทาร้าย ถูกละ เ มิดสิ ทธิ ป้องกันตนเองและเมื่อถูกละเมิดสิทธิควรทาอย่างไร 4 . ให้การช่วยเหลือเด็กได้พัฒนาเต็มศักยภาพของเขาให้รู้จักคิดแก้ปัญหาเมื่อมีภัยมารู้จักป้ องกันตนเองจากภัยท างสังคม เช่น การติดสารเสพติด โรคเอดส์ อุบัติเหตุ ฯลฯ 5. ให้การศึกษาเกี่ยวกับกฎหมายแรงงานแก่นักเรียนเพื่อป้ องกันคุ้มครองการใช้แรงงานเด็ก ก า ร ล ะ เ มิ ด ก ฎ ห ม า ย แ ร ง ง า น พ ร้ อ ม ใ ห้ ไ ด้ เ รี ย น รู้ เ กี่ ย ว กับ อ า ชี พ ต่า ง ๆ เพื่อโอกาสในการประกอบอาชีพที่เหมาะสมต่อไป 6 . กาหนดเป็นมาตรการเพื่อป้องกันการละเมิดสิทธิเด็กในสถานศึกษาไม่ว่าจะเป็นการละเมิดทางร่างกายทางเพ ศและจิตใจ
- 11. 7. ให้โอกาสแก่เด็กที่ด้อยโอกาสทางการศึกษา เด็กพิการ เด็กไร้ที่พึ่ง ให้ได้รับบริการทางการศึกษา แ ล ะ ไ ด้ รั บ ก า ร ดู แ ล คุ้ ม ค ร อ ง สิ ท ธิ ที่ พึ ง ไ ด้ รั บ เช่นได้รับเครื่องอุปโภคบริโภคการป้องกันรักษาโรครวมทั้งการได้รับการศึกษา 8. กาหนดแนวทางป้องกัน และ แก้ปัญหามิให้เด็กถูกไล่ออกจากระบบการศึกษาโดยกาหนดวิธีการ ทากิจกรรมพิเศษ สาหรับนักเรียนที่มีพฤติกรรมผิดปกติ เช่น ขาดความรับผิดชอบขาดระเบียบวินัย 9. กาหนดนโยบายหรือแนวทางที่จะพัฒนาเด็กนักเรียนให้มีคุณภาพทั้งด้าน ร่างกายและจิตใจ ให้เป็นคนดี คนเก่ง และอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข
- 12. บทที่ 3 ขั้นตอนกำรดำเนินงำน วัสดุอุปกรณ์ 1.หนังสือ 2.เสื้อผ้า 3.นม 4.ขนม 5.ของใช้อื่นๆที่จาเป็น ขั้นตอนดำเนินงำน 1.ปรึกษากันภายในกลุ่มเกี่ยวกับโครงการที่สนใจ 2.หาข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ที่จะไปดาเนินงาน 3.ติดต่อสอบถามเจ้าหน้าที่ ณ บ้านพักเด็กและครอบครัว เพื่อจัดหาของบริจาคได้ตรงกับความต้องการ 4.จัดหาของสาหรับบริจาค 5.นาสิ่งของไปบริจาคให้กับบ้านพักเด็กและครอบครัว 6.สรุปโครงการ 7.จัดทาเว็บไซต์เพื่อเผยแพร่โครงการ