Η κατανομή της μεσογειακής βλαστησης

1. Η ΚΑΤΑΝΟΜΉ ΤΗΣ
ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΉΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ
Το κλίμα είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες που
επηρεάζουν τη σύνθεση ειδών μιας περιοχής. Οι περιοχές που
απαντάται μεσογειακού τύπου κλίμα στον πλανήτη βρίσκονται μεταξύ
30ου και 40ου παραλλήλου βόρεια και νότια του Ισημερινού.
Το μεσογειακού τύπου κλίμα χαρακτηρίζεται από μακρά άνυδρα
καλοκαίρια με έντονη ηλιακή ακτινοβολία, ήπιους χειμώνες και
βροχοπτώσεις που παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση από χρόνο σε
χρόνο.
Γενικά πάντως οι βροχοπτώσεις κυμαίνονται από 275 μέχρι 925
χιλιοστά βροχής σε ετήσια βάση και ο κύριος όγκος τους (65%)
αντιστοιχεί στην περίοδο Νοεμβρίου -Απριλίου για το βόρειο
ημισφαίριο και Μαΐου - Οκτωβρίου για το νότιο ημισφαίριο.

2. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ
 Η ομοιότητα των κλιματικών συνθηκών στις διάφορες περιοχές της γης που απαντάται
μεσογειακού τύπου κλίμα (μεσογειακή λεκάνη, νότια Καλιφόρνια, νοτιοδυτική Χιλή,
νοτιοδυτική Αυστραλία, Ακρωτήριο Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική) οδήγησε και στην
ομοιότητα των βιολογικών δομών (ζώων, φυτών και συστημάτων), προσαρμοσμένων στις
απαιτήσεις του συγκεκριμένου κλίματος.
 Στα όρια του βροχομετρικού εύρους του μεσογειακού κλίματος έχουν αναπτυχθεί δύο
ομάδες μεσογειακών οικοσυστημάτων με διαφορετικούς μηχανισμούς προσαρμογής στην
καλοκαιρινή ξηρασία.
Στο υγρό άκρο εμφανίζονται τα συστήματα αείφυλλων σκληρόφυλλων ειδών, ψηλοί, πυκνοί
θαμνώνες, που ονομάζονται μακί και στο ξηρό άκρο συστήματα χαμηλών αραιών θάμνων
που ονομάζονται φρύγανα.

3. ΘΑΜΝΏΔΕΙΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ
 Φρύγανα: Αναπτύσσονται στις ξηρότερες περιοχές της χώρας και μέχρι υψόμετρο 300
περίπου μέτρων κι ακόμη σε περιοχές όπου η φωτιά και η βόσκηση έχουν υποβαθμίσει
την προϋπάρχουσα βλάστηση. Απαρτίζονται από αραιούς και χαμηλούς θάμνους με μικρά
και συχνά χνουδωτά φύλλα, αγκαθωτά κλαδιά και είναι προσαρμοσμένοι στη ξηρασία.
 Το όνομα τους προέρχεται από το Θεόφραστο τον Ερέσιο (372-287 π.Χ), που θεωρείται ο
πατέρας της Βοτανικής. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι ο εποχιακός διμορφισμός
δηλαδή μικρά φύλλα το καλοκαίρι, μεγάλα το χειμώνα. Καλύπτοντας το έδαφος σε
εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες παρέχουν προστασία από τη διάβρωση εξαιτίας του
εκτεταμένου ριζικού συστήματος που διαθέτουν και ανθίζουν την άνοιξη.
 Η μυρωδιά στα φρύγανα γίνεται ακόμη πιο έντονη το καλοκαίρι, όταν κάτω από την
επίδραση των υψηλών θερμοκρασιών απελευθερώνουν αιθέρια έλαια.
Κυρίαρχα είδη στα φρύγανα είναι: το θυμάρι , η αστοιβή , η γαλαστοιβή , η θρούμπα , η
ασφάκα , οι λαδανιές, η λεβάντα , η αφάνα , η ρίγανη , το αμάραντο, το λυχναράκι κ.α

4. ΘΑΜΝΏΔΕΙΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΊ
 Μακί: Αναπτύσσονται στις υγρότερες περιοχές της μεσογειακής ζώνης και πολλές φορές σε περιοχές
που υποβαθμίστηκαν από φωτιά ή βόσκηση. Τα κυρίαρχα φυτά είναι θάμνοι ύψους μέχρι 2-2,5 μέτρα με
βαθιές ρίζες για να αντλούν το απαραίτητο νερό και μικρά δερματώδη φύλλα για να περιορίζουν τη
διαπνοή το καλοκαίρι, όταν η ξηρασία γίνεται έντονη.
Κυρίαρχα είδη είναι το πουρνάρι , η κουμαριά , ο σχίνος , το φιλύκι , η αριά , η χαρουπιά , τα ρείκια ,
η μυρτιά , η αγριελιά , κι ακόμη μαζί τους απαντώνται αείφυλλα ή φυλλοβόλα είδη όπως η δάφνη , η
λαδανιά , η άρκευθος , το αγριοκυπάρρισσο , η αγριοκουμαριά , η κοκκορεβυθιά , η κουτσουπιά
κ.α
 Στις πιο υγρές περιοχές των ορίων εξάπλωσης των μακί και στις όχθες χειμάρρων ή ρευμάτων,
απαντώνται δείχνοντας το δρόμο του νερού η πικροδάφνη και η λυγαριά.
Οι τυπικές περιοχές της χώρας που απαντώνται τα μακί είναι η Χαλκιδική, το Πήλιο (μέχρι τα 500
μέτρα), η Εύβοια, η Κρήτη, η παράκτια Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου (εκτός από το μεγαλύτερο μέρος
των Κυκλάδων), ο Όλυμπος (από τα 300 έως 600 μέτρα υψόμετρο) και τα παράλια του Αμβρακικού.

5. ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ
 Βασίλης
 Παπαθεοδώρου
 Χρίστος
 Ζησακής
Στο μάθημα της γεωγραφίας.