Աննա

1. Աննա Իսախանյանի գիրքը
Իմ սիրած զբոսայգին
Իմ սիրած զբոսայգին <<Հաղթանակի >> զբոսայգին է: Ես շատ եմ սիրում
այդ զբոսայգին: Որովհետև այնտեղ կան շատ կառուսելներ ու շատ
հանգիստ է: Ես այնտեղ եմ գնում ազատ օրերը: Այնտեղ կան շատ
երեխաներ: <<Հաղթանակի>> զբոսայգին շատ գեղեցիկ է:

2. Անկտուց ագռավը
Մի փոքրիկ ագառավ կար : Նա ապրում էր ուրախ և երջանիկ: Մի օր
սովորականի պես արթնացավ, հավաքեց իր անկողինը, այնուհետև
գնաց լվացվելու : Լվացվելուց նկատեց, որ իր կտուցը չկա : Նա շատ
տխրեց : Հետո նա գնաց դպրոց : Բոլոր ագռավները նրա վրա ծիծաղեցին:
Հետո նա գտավ իր կտուցը և բոլոր ագռավներին ստիպեց, որ
ներեղություն խնդրեն:
Մեր դպրոցի գրադարանը
Մեր դպրոցում կա գրադարան: Այն շատ գեղեցիկ է : Ես այնտեղից գրքեր
եմ վերցնում և կարդում եմ : Մեր գրադարանի ուսուցչուհին տիկին
Երանուհին է : Այնտեղ կան շատ հետաքրիր է գրքեր : Ես ամենաշատն
սիրում եմ <<Հայդին >> գիրքը :

3. Թե որտե՞ղ եմ ես ապրում
Մենք ապրում ենք Շենգավիթում: Իմ բնակավարյրի մարդիկ շատ բարի
են: Մենք ունենք շատ լավ հարևաններ: Նրանք մեզ շատ են օգնում: Մեր
հարևանների երեխանները գնում են առաջի դասարան: Իմ ծնողները
շատ մտերիմ են նրանց հետ: Նրանք շատ բարեհամփույր են:Երբ, ես
դասից տուն եմ գնում խաղում եմ նրանց հետ: Մեր տնից երևում է Մասիս
սարը: Ես շատ եմ սիրում իր դպրոցը:
Ծաղիկների զրույցը
Մի քանի ծաղիկ խոսում էին իրենց մասին: Մեկն ասաց.

4. -Գիտե՞ս, ես շատ գեղեցիկ եմ:
Մյուսն ասաց.
-Ո’չ, ես եմ ավելիգեղեցիկ:
Իսկ երրորդն ասաց.
-Ոչ մեկդ էլ գեղեցիկ չե’ք: Ե’ս եմ գեղեցիկ:
Եվ նրանք վիճեցին ու ընկան լիճը:
Յոթ չափիր, մեկ կտրիր
Մի մարդ ուզում է գնալ մի քաղաք, բայց մտածում է` գն՞ա, թե չգն՞ա: Եվ
մտածում է, մտածում, մեկ էլ մի մարդ երկնքից կրկնում է <<Յոթ չափիր,
մեկ կտրիր>>, մարդը նայում է երկինք ու տեսնում, որ դա Աստված է
ասում: Մարդն ասում է.
-Դու ո՞վ ես:
-Ես Աստվածն եմ:
-Իսկ դու ի՞նչ ես անում:
-Ես մարդկանց եմ օգնում նեղության մեջ:
-Լա~վ, ես հասկացա դու ուզում ես ինձ օգն՞ել:
-Այո, դրա համար ասում եմ. <<Յոթ չափիր, մեկ կտրիր>>, որպեսի
իմանաս հաստատ ուզում ես գնալ այդ քաղաք, թե ոչ:

5. Մանկական այգի
Ես չեմ սիրում գնալ մանկական այգի, որովհետև այնտեղ շատ
աղտոտված է: Տղամարդիկ ծխախոտը ծխում են և շպրտում են
հատակին,աղի ձողիկների տուփը շպրտում են խոտերի
մեջ,ավտոմեքենաների փոշին տարածվում է ամբողջ փողոցով,շշերը
թափված են դպրոցների մուտքի մոտ: Ջուրը ջրում է ծաղիկները, բայց
երեխաները մտնում են ջրերի մեջ և թրջվում են: Եվ այդպես ես չեմ
սիրում գնալ մանկական այգի, որը շատ աղտոտված է ու շատ-շատ
տհաճ:

6. Արևն ու ամպերը
Մի անգամ արևը խռովեց և այլևս դուրս չեկավ, որովհետև միշտ անձրև
էր գալիս և արևը նեղացավ: Մի քանի օր իրար վրա անձրև եկավ և էլի
արևը դուրս չեկավ: Բայց ամպերը զգացին, որ արևին նեղացրել է ու գնաց
և ներեղություն խնդրեց: Արևը շատ մեծ դժվարությամբ ներեց և
ամենմեկը հերթով դուրս եկան երկինք ու նրանք ապրեցին համերաշխ ու
երջանիկ:
Աշխատող մարդը անոթի չի մնա
Մի այգում մի աշխատաող կար: Նրա անունը Նարեկ էր: Նա միշտ
աշխատում էր: Եվ մի օր նրան մի հանձնարարություն տվեցին և նա գնաց
շատ հեռու երկիր: Նա երկար տարիներ ման եկավ, բայց անօգուտ: Եվ մի
օր գտավ իր տիրոջ ոսկիները, որի համար էլ նրան ուղարկել էին այդ
երկիր: Եվ տերը նրան բաժին տվեց իր ոսկուց ու ասաց, որ ով աշխատում
է, երբեք անոթի չի մնա:

7. Գունավոր քաղաքը
Մի քաղաք կար: Այդ քաղաքը շատ գունավոր էր և տառերով լի: Այդ
քաղաքի տները շատ սուր էին և առանց ծխնելույզի: Թփերը շատ
գունազարդ էին, իսկ ծաղիկները նույնպես զարդարված էին գույներով:
Այդ քաղաքը այդպես էր դարձել, որովհետև մարդիկ գույնզգույն ախպ էին
թափում և դրանից այդ քաղաքը դարձավ գունավոր: Այնտեղի մարդիկ
գունավոր էին և հագել էին գունավոր շորեր: Դժվար էր նրանց դարբերել
իրենց շորերից: Ինձ շատ դժվարությամբ ընդունեցին, քանի որ նրանք
սիրում էին գունավոր մարդկանց և ես հազիվ նրանց հասկացրի, որ ես
գունավոր չեմ կարող լինել: Ես և ընկերս գնում էինք մի երկիր, որը շատ
հեռու էր մեր երկրից: Եվ ընկերս ասաց, որ արի այստեղ, որպեսզի հաց
ուտենք: Բայց իմ ընկերը գնաց և ես մնացի մենակ ու գնալով ընկա այդ
երկիր: Ու, երբ տեսա այդ մարդկանց շատ զարմացա, որ նրանք
գունավոր են: Ես շատ տխրեցի, որ իմ ընկերը չկա: Երևի գնացել է մեր
քաղաքը տեսնելով, որ ես չկամ: Առավոտյան ես իմ ճամպրուկը
հավաքեցի և, երբ ես ուզեցի դուրս գալ, երեխաները ինձ թույլ չտվեցին:
Ես ստիպված նրանց ծեծեցի և դուրս եկա ու վերջապես հասա մեր տուն
ու այնտեղ ես և ընկերս հանգիստ գնացինք:

8. Իմ լավ ու բարի գործերը
Ես մի օր գնում էի խանութ: Եվ տեսա մի տատիկի, որը շատ ծեր էր: Նա
ինձնից գումար խնդրեց և ես տվեցի նրան: Նա ինձ ասաց, որ աստված
օրհնի քեզ, բալիկ ջան: Եվ ես այդ օրվանից շատ երջանիկ եղա, որովհետև
ծեր մարդկանց օգնել էի: Հետո ես պատմեցի իմ ծնողներին և իմ
ծնողները շատ ուրախացան և ինձ ասացին, որ միշտ կոգնես նրանց: Մի
անգամ էլ ես էլի գնում էի խանութ և տեսա մի մեծ աղջիկ վախենում էր
շնից: Ես նրան օգնեցի և նա ինձ շնորհակալություն հայտնեց: Ես դա էլ
պատմեցի ծնողներիս և նրանք էլի ինձ խրախուսեցին: Եվ ես ինձ շատ
հպարտ զգացի, որ ամեն մարդու օգնել էի ու էլի շարունակեցի օգնել: Եվ
մի օր էլ ես գնացի բակ խաղալու ու ես ընկա: Բայց մեր դասարանի
Մարկը ինձ օգնեց և ես կանգնեցի: Չնայած մի քիչ ցավում էր, բայց ես
խաղացի ընկերներիս հետ: Եվ ես շատ-շատ ուրախացա, որ օգնել եմ և
ինձ օգնել են բարի մարդիկ:

9. Քաղաք, որը գտնվում էր աշխարհի ծայրին
Մի քաղաք կար: Այդ քաղաքի անունը <<Ջելսոմինո>> էր: Այդ քաղաքը
շատ մարդկանցով լի էր, քան մեր քաղաքը: Այդ քաղաք մարդիկ գալիս
էին, որպեսի աշխատեն: Քաղաքը գտնվում էր Ամերիկայում: Քաղաքը
շատ գեղեցիկ էր և մարդաշատ: Ջելսոմինո քաղաքում շատ էր
աշխատանքը: Եվ մարդիկ սիրում էին այդ քաղաքը, որովհետև մարդիկ
այնտեղ աշխատում էին: Այդ քաղաքը գտնվում էր աշխարհի ծայրին,
որովհետև դա շատ հեռու էր: Ես ամեն օր շրջագայելով գնում էի այդ
երկիր: Ես մի օր գնացի այդ քաղաքը և շատ զարմացա: Այդ քաղաքը շատ
աշխույժ էր: Ես գնացի այդ քաղաքի անտառը: Եվ միչև օրս էլ ես գնում եմ
և դեռ տեղ չեմ հասնում: Ես շատ եմ սիրում այդ քաղաքը: