مناظره ریلی را همگی دیدیم ، دست پخت آقایان بهتر از این نمی شد. گویا از ابتدا هم قرارنبود مسائل بخش به گوش مردم برسد. قرار نبود مردم بدانند این تن نحیف بجامانده بنام بخش ریلی حاصل یک دهه بی برنامگی و سوءمدیریت محض است. انگار نه انگار آنچه کاشته ایم امروز برداشت می کنیم. گویا فراموش کرده بودیم صنعت ریلی با قدمت قریب یک قرن همواره مددرسان کشور درعرصه های سخت بوده ، از آزمایش های دشوار روسفید بیرون آمده و از حیث سلامت بدنه اجرایی آن همواره زبانزد بوده است. به خودمان حق دادیم اطلاعات وارونه به مردم بدهیم ، به آنها دروغی بزرگ گفتیم که ایهاالناس سرتان کلاهی بزرگ گذاشته این فرزند ناخلف ، راه آهن. مگر ازسر و ته این بخش نحیف ریلی چه باقی مانده که رانتی هم داشته باشد. اصلا مگر مفهوم اقتصاد , محلی از اعراب در این بخش داشته یا دارد. تا دیروز که فقط دولت بود و بس ته مانده های بودجه کشور را خرج سروپا نگه داشتن صنعت ریلی می کردند و الحق هم این قطاربا زحمت و تلاش پرسنل خدوم ریلی بر روی ریل باقی ماند. امروز که با ورود بخش خصوصی آن بودجه های نیم بند هم یا نیست و یا اینکه جبران مافات نیست نمی خواهیم بپذیریم که بخش ریلی بیمار است ، به مردم نمی گوئیم که با این حرکت لاک پشتی نمی توان انتظار توسعه ای در شان مردم ایران داشت ، چرا نمی گوئیم منافع ملی را فدای منافع فردی و منطقه ای کرده ایم ، چرا با مردم صادق نیستیم؟