ประวัติประตูเมืองเชียงราย
- 5. ประตูป่าแดง
ประตูนี้เป็นทางออกสู่สันป่าแดงของตัวเมือง แนวกา แพงเดิมอยู่
่า่าับนเส้นขนานที่เรียกว่า ศิลาแลง บนจันคูดูหนาแน่นไปด้วยต้นไม้แดง
ซึ่งเป็นไม้เนื้อแข็งและใหญ่โตมาก ซึ่งสามารถที่จะมองเห็นปไม้สี่าแดง
จากที่ไกลๆ ประตูนี้จึงได้ชื่อว่า ประตูปแดง ปจจุบันที่ตั้งของประตู
ปแดงคือ สามแยกหน้าโรงเรียนสามัคคีวิทยาคม
- 6. ประตูสรี
ประตูสรี หรือ ประตูศรีเกิด ชื่อประตูนี้ตัง้ขึ้นเพื่อให้เกิดสิริมงคล
แก่เมืองและพลเมือง ตามประเพณีโบราณ มักจะปลูกต้นโพธิ ์ซึ่ง
ภาษาท้องถนิ่เรียกว่า ต้นสรี ไว้ใกล้ประตูเมือง เพื่อให้เป็นสรีบ้าน สรี
เมือง ที่ตั้งปัจจุบันคือ สี่แยกคริสจักร 1 เวียงเชียงราย
- 9. ประตูเชียงใหม่
ประตูเชียงใหม่ หรือประตูใหม่ สมบูรณ์แบบกว่าประตูอื่นๆ คือ
เป็นประตูโขง (ประตูที่เป็นซุ้มก่อเป็นช่องด้านบนก่ออิฐโค้งมาจบกัน)
การเดินทางออกไปติดต่อกับเมืองเชียงใหม่ ออกไปประตูนี้ ช่วงหลัง
ต่อมาจึงเรียกว่า ประตูเชียงใหม่ (สร้างเสร็จหลังสุด)
- 10. ประตูผี
ประตูผี มาจากการย้ายสุสาน ในอดีตการย้ายสุสานไปทางทิศ
่าตะวัน่น
ออกเฉียงใต้มาไว้ทิศตะวันตกเวียง มีบันทึกไว้ว่า สกราช 1211
ราชครูเกสร วัดพระนมดี เมืองนครเชียงใหม่เป็นสังฆะ 100 คนนั้น
ย้ายสุสานเดือน 6 ขึ้น 5 ค่า เอาศพจ้าวบุรีภูเกียงไปเผา ประเดิมศพ
แรกที่ทา การฌาปนกิจ ณ ที่สุสานเด่นห้า คือ ศพจ้าวบุรีภูเกียง จ้าว
บุรีรัตน์เมืองเชียงราย บุตรของจ้าวพญาคาฝัจ้าวผู้ครองนคร
เชียงใหม่องค์ที่ 3 สาเหตุที่ต้องย้ายปช้าเพราะเกณฑ์กา หนดทักษะ
ตามโบราณศาสตร์ว่า “ในเวลานั้นเราสสดอนก็สิบหาย ตายกันนัก “
- 11. ประตูท่อ
เป็นปากเหมืองทางระบายน้าออกจากเวียงเชียงราย เพราะใน
เวียงมีแต่แหล่งน้าที่เป็น สระเกษมเมือง หรือหนองสี่แจ่ง และหนอง
เมืองลวง รับน้าแม่กกจากหนองอู่วังคา ด้านหัวน้าทางตะวันตกเฉียง
เหนือของเวียง ชักน้าเข้ามาเลี้ยงในเมือง แล้วระบายน้าออกทางท่อ
ใกล้ประตูเมืองด้านตะวันออก ลงที่ร่องปลาค้าว ซึ่งติดกับแม่น้ากก
ทางวังดินและแควหวาย ปัจจุบันนี้หาซากประตูไม่ได้ สถานที่ไปอยู่ใน
ที่ของเอกชน ส่วนท่อระบายน้าก็ถูกถมจนไม่ทราบว่า จุดไหนเป็น
ปลายท่อหรือหัวท่อ จึงได้ชื่อว่า ประตูท่อ
- 13. ประตูยางเสิ้ง
ประตูยางเสิ้ง หรือประตูยางเทิง , ประตูยางเนิ้ง ประตูนี้เป็นประตูที่
เจาะใหม่ เนื่องจากประตูด้านนี้อยู่ใกล้ขอบหนองสี่แจ่งด้านตะวันออก ซึ่ง
ด้านนี้มีต้นยางและต้นตะเคียนสูงใหญ่ที่ขึ้นเรียงรายอยู่มาก ต้นยางขนาด
ใหญ่ได้โค่นล้มทับกา แพงเวียงอยู่ ชาวบ้านจึงอาศัยปีนขึ้นไปบนลา ต้นยาง
ที่ล้มนี้ ออกสู่ด้านนอกกา แพงเวียง ตอนหลังได้ช่วยกันเจาะเป็นช่องพอเข้า
– ออก ได้สะดวก ทางการบ้านเมืองเห็นว่าทาเป็นทางเข้า – ออกเวียงได้
จึงเกณฑ์ชาวบ้านมาเจาะแต่งและสร้างเป็นประตูเมืองขึ้นมา และเรียก
ประตูนี้ว่า ประตูยางเสิ้ง บางที่ก็เรียกว่า ยางเนิ้ง (เสิ้ง , เนิ้ง = เอน) และ
ยางเทิง เพราะประตูนี้สามารถเป็นทางผ่านไปเมืองเทิงได้ด้วย
- 15. คณะผูจั้ดทา
นางสาว นวพรรษ จิตต์ชื้น เลขที่ 24
นางสาว ฮัสมูนา ตานี เลขที่ 28
นางสาว พัชรินทร์ มะโนวรรณ เลขที่ 36
นางสาว อมราพร สีริ เลขที่ 38
นักเรียนชัน้มัธยมศึกษาปีที่ 5.3
งานนาเสนอนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิชา IS
