Η παρουσίαση έγινε από τη μαθήτρια Χατζημητάκου Μαρία του Α3 του 1ου Γ/σιου Τούμπας για το μάθημα της Γεωγραφίας της Α΄ Γυμνασίου

2. Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος (αγγλ. Great Barrier
Reef ) είναι ο μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος στον κόσμο.
Απαρτίζεται από 2.900 ξεχωριστούς υφάλους και 940 νησιά,
και εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο των 2.600 χιλιόμετρων σε
μία θαλάσσια περιοχή έκτασης περίπου 344.400 τετραγωνικών
χιλιομέτρων. Ο ύφαλος βρίσκεται στη Θάλασσα των
Κοραλλίων , έξω από τις ακτές του Κουίνσλαντ της
βορειοανατολικής Αυστραλίας
Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος είναι ορατός από το
διάστημα. Αποτελείται και σχηματίζεται από δισεκατομμύρια
μικροσκοπικούς οργανισμούς, τα Κοράλλια, ένα
είδος πολύποδων. Ο ύφαλος είναι σημαντική πηγή
βιοποικιλότητας και αποτελεί από το 1981 Μνημείο Παγκόσμιας
Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

3. Ένα μεγάλος μέρος του οικοσυστήματος του υφάλου είναι
υπό προστασία. Η κατάχρηση της περιοχής από τον άνθρωπο
(υπεραλίευση , τουρισμός), καθώς και οι καταστροφικές
επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στην περιοχή, έχουν
οδηγήσει στη λήψη μέτρων για την προστασία του υφάλου και
τη διατήρηση της βιοποικιλότητας που φιλοξενεί.
Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος είναι γνωστός επί αιώνες
στους Αβοριγίνες και τους λοιπούς αυτόχθονες της περιοχής,
και κατέχει σημαντικό ρόλο στην κουλτούρα και παράδοση
τους. Ο ύφαλος είναι ένας ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός
των τουριστών, και εκεί στηρίζεται κυρίως η οικονομική
δραστηριότητα της περιοχής.

5. Είναι ένα αξιοθέατο εξαιρετικής ομορφιάς και
ποικιλίας στην βόρειο – ανατολική ακτή της
Αυστραλίας. Περιέχει τη μεγαλύτερη συλλογή
κοραλλιογενών υφάλων, με 400 είδη
κοραλλιών, 1.500 είδη ψαριών και 4.000 τύπων
μαλακίων. Επίσης η περιοχή έχει και
εξαιρετικά μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον
διότι είναι η φυσική κατοικία ειδών όπως της
αλικόρης και της τεράστιας πράσινης χελώνας
τα οποία απειλούνται με αφανισμό

8. Ωστόσο, παραμένει άγνωστο έως πότε ο κοραλλιογενής ύφαλος θα
εξακολουθήσει να είναι το ίδιο «μεγάλος». Το μέλλον σύμφωνα με
τους επιστήμονες προβλέπεται δυσοίωνο, καθώς οι ίδιοι
υποστηρίζουν ότι η οξύτητα των θαλασσών σε συνδυασμό με την
κλιματική αλλαγή και τους παρασιτικούς αστερίες μπορεί να
σημάνουν το τέλος του μεγαλύτερου υφάλου στον κόσμο.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Επιστήμης της
Αυστραλίας υπολογίζουν ότι κάθε χρόνο το μεγαλύτερο
κοραλλιογενές οικοσύστημα του κόσμου γίνεται κατά 3,4%
«φτωχότερο» και προειδοποιούν για συρρίκνωση κατά 50% μέσα
στα επόμενα δέκα χρόνια, αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα.
Προς το παρόν πάντως οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι στον μεγάλο
κοραλλιογενή ύφαλο ζουν περισσότερα από ένα εκατομμύριο είδη
από τα οποία, όπως λένε, δεν γνωρίζουν ούτε τα μισά, αφού κάθε
έρευνα στο βυθό είναι και μια αποκάλυψη.
Ακολουθούν ορισμένες χαρακτηριστικές εικόνες με τα είδη που
μπορεί να συναντήσει κανείς σε αυτόν.

9. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Επιστήμης της
Αυστραλίας υπολογίζουν ότι κάθε χρόνο το μεγαλύτερο
κοραλλιογενές οικοσύστημα του κόσμου γίνεται κατά
3,4% «φτωχότερο» και προειδοποιούν για συρρίκνωση
κατά 50% μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, αν δεν
ληφθούν δραστικά μέτρα.
Προς το παρόν πάντως οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι
στον μεγάλο κοραλλιογενή ύφαλο ζουν περισσότερα
από ένα εκατομμύριο είδη από τα οποία, όπως λένε, δεν
γνωρίζουν ούτε τα μισά, αφού κάθε έρευνα στο βυθό
είναι και μια αποκάλυψη.
Ακολουθούν ορισμένες χαρακτηριστικές εικόνες με τα
είδη που μπορεί να συναντήσει κανείς σε αυτόν.

10. Οι ερευνητές μελέτησαν 214 περιοχές του Υφάλου και συνέκριναν τα
ευρήματα τους με δεδομένα από 2.258 προηγούμενες έρευνες για να
εντοπίσουν το ποσοστό της καταστροφής των κοραλλιών από το
1985 ως σήμερα. Διαπίστωσαν ότι κάθε χρόνο καταστρέφεται
περίπου το 3,5% του Υφάλου και ότι τα τελευταία 27 χρόνια το
συνολικό ποσοστό της καταστροφής έχει αγγίξει το 50%. Υπάρχουν
πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην καταστροφή του Υφάλου
όπως οι τροπικοί τυφώνες και η αύξηση της θερμοκρασίας των
υδάτων. Όμως βασικός υπεύθυνος για την καταστροφή
υποδεικνύεται από τους ερευνητές ο αστερίας Acanthaster planci
που είναι γνωστός ως η «κορώνα των αγκαθιών».

11. Πρόκειται για έναν μεγάλο αστερία η διάμετρος του οποίου φτάνει το
ένα μέτρο και τρέφεται με τη «σάρκα» των κοραλλιών. Όταν ένας
τέτοιος αστερίας επιτεθεί σε ένα κοράλλι το μόνο που μένει στο τέλος
από αυτό είναι το «κουφάρι» του. Ομως πρόκειται για ένα σπάνιο
είδος αστερία και, σύμφωνα με τους ερευνητές, αν βρεθεί τρόπος να
ελεγχθεί ο πληθυσμός του μέσα σε διάστημα 20-30 ετών η
κατάσταση εκτιμάται ότι θα βελτιωθεί αφού τα κοράλλια μπορούν
και ανακάμπτουν από την καταστροφή που προκαλούν οι κυκλώνες
ή η αύξηση της θερμοκρασίας έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση
«Proceedings of the National Academy of Sciences».
Ο αστερίας Acanthaster planci θεωρείται βασικός υπεύθυνος για την
καταστροφή του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου

17. Ταξιδάκι στον κοραλλιογενή ύφαλο

18. ΤΕΛΟΣ
ΧΑΤΖΗΜΗΤΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ