Μεταγραφή Παραμυθιού

1. Το Χιονοκόριτσο

2. Το Χιονοκόριτσο
ΔιασκευήΠαραμυθιούτης Θεοδοσία
Κουμερτά
Τοπαραμύθιπου μεταγράφηκεείναι «Το
Χιονοκόριτσο» καιανήκειστησειρά «Η
Σταχτοπούτακαιάλλαπαραμύθια»από
τηνΕγκυκλοπαίδειατωνΠαραμυθιών
εκδόσεωνΣτρατίκη

3. Μ ι α φ ο ρ ά κ ι έ ν α ν κ α ι ρ ό
σ ’ έ ν α χ ω ρ ι ό κ ο ν τ ά σ τ ο
δ ά σ ο ς ζ ο ύ σ α ν μ ε τ η ν
ο ι κ ο γ έ ν ε ι ά τ ο υ ς έ ν α α γ ό ρ ι
κ ι έ ν α κ ο ρ ί τ σ ι . Κ ο ν τ ά
σ τ ο σ π ί τ ι τ ω ν π α ι δ ι ώ ν
ζ ο ύ σ ε ά λ λ η μ ι α
ο ι κ ο γ έ ν ε ι α π ο υ ε ί χ ε έ ν α
κ ο ρ ι τ σ ά κ ι . Τ α τ ρ ί α
π α ι δ ι ά ή τ α ν π ο λ ύ κ α λ ο ί
φ ί λ ο ι κ ι έ κ α ν α ν π ο λ ύ
κ α λ ή π α ρ έ α .

4. Όταν ερχόταν ο χειμώνας και
τα χιόνια σκέπαζαν την
περιοχή που ζούσαν, τότε τα
παιδιά γεμάτα χαρά κι
ενθουσιασμό έτρεχαν φτιάξουν
το δικό τους χιονάνθρωπο .
Αυτός ο χιονάνθρωπος ήταν για
όλο το χειμώνα το ωραιότερο
παιχνίδι τους . Έπαιζαν και
διασκέδαζαν ξέγνοιαστα μαζί
ώρες ατελείωτες .
Χιονομπαλιές, τρεχαλητά,
κρυφτό, παιδικές φωνές και
γέλια πλημμύριζαν το δάσος
από την όμορφη παιδική
παρέα .

5. Ώσπου μια μέρα η φίλη των δυο παιδιών
έτσι όπως έπαιζαν και κρύβονταν στο μέσα
στο δάσος χάθηκε και δεν ξαναβρέθηκε
ποτέ. Η θλίψη των δυο οικογενειών αλλά
και των δυο αδελφιών ήταν τεράστια .

6. Κάθε χρόνο τα παιδιά περίμεναν
πότε θα χιονίσει για να
ξαναδημιουργήσουν τη μικρή τους
παρέα .Η μικρή τους φίλη τους
έλειπε τόσο πολύ και μόνο ο
χειμώνας με το χιονιά του, τους
έκανε πραγματικότητα τ’ όνειρο
τους . Έτρεχαν στο δάσος όχι για
να φτιάξουν απλά ένα
χιονάνθρωπο αλλά το αγαπημένο
τους χιονοκόριτσο . Αυτό το
χιονοκόριτσο ήταν η χαμένη στο
δάσος φίλη τους .

7. Τόσηηεπιθυμία και ηλαχτάρανα
τηνξαναβρούνκαιναξεκινήσουντο
ανέμελοπαιχνίδιτουςπουτο
χιονοκόριτσοτουςζωντάνευεκαιτο
παιχνίδιξανάρχιζε.Αυτόήτανπιατο
κρυμμένομυστικόμεςστηνκαρδιάτου
δάσουςκαιτηςβαρυχειμωνιάς.Η
καρδούλατηςμικρήςτουςφίλης
ξανάρχιζεναχτυπάστοχιονοκόριτσο
πουέπλαθανμετηθέρμητηςτης
ψυχήςτουςταδυοαδέρφια.

8. Η χειμωνιάτικη συντροφιά
κρατούσε μέχρι τις πρώτες ζέστες
της άνοιξης . Όταν ο χειμώνας
έφευγε και φύση άρχιζε να τινάζει
από πάνω το χειμωνιάτικο μανδύα
της, τότε το χιονοκόριτσο
μετατρεπόταν σε ανοιξιάτικες
δροσοσταλίδες στις φυλλωσιές του
δάσους μέχρι τον επόμενο χειμώνα.
Τη χαρά των παιδιών διαδεχόταν η
ελπίδα της προσμονής για ένα
παιχνίδι που ξαναζωντάνευε στην
καρδιά του δάσους .

9. ΤΕΛΟΣ