"...อารมณ์กรรมฐานมีอารมณ์เดียวคือ ต้องเข้ากระแสพระนิพพานให้ได้ ‘กระแส’ นี่หมายความว่า สายไฟแดง ๆ นี่ กระแสไฟมันยาว ไม่ต้องไปจับปลายกระแส จับต้นมันก็ช็อตตายแล้ว หรือว่ามันก็สว่างแล้ว ให้จับกระแสนิพพานให้ได้ ‘กระแสนิพพาน’ ก็คือรู้ว่าร่างกาย ‘ตาย’ ไม่มีทางหลีกเลี่ยงไปได้ ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ ถ้าใจยังอ่อนก็บอกว่า อีกไม่เกิน๑๐๐ ปี เราก็ตายแล้ว อย่างน้อยก็ต้องคิดให้ได้ ให้ใจบอก...ใช่ ให้ใจมันยอมรับด้วยปัญญาเขาเรียก ‘ประจักษ์ใจ’ “ไม่เกิน ๑๐๐ ปีก็ตายแล้ว.. ใครจะอยู่ก็อยู่.. พอตายแล้วเรา ก็ไม่เกี่ยวกับใครแล้ว..” คิดเบาๆ ..ให้ใจมันค่อยๆ ยอมรับไปก่อน..."