Γράφει η δντρια του γυμνασίου – λυκείου, κα Βικτωρία Γερασιμίδου Την Τρίτη 8 Ιουνίου τα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Λουμπουμπάσι, για πρώτη φορά, ετοίμασαν εκδήλωση - αφιέρωμα στη μνήμη της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν και τα σχολεία βρίσκονται στην καρδιά της Αφρικανικής Ηπείρου, υπάρχουν γονείς, εκπαιδευτικοί -τρίτης και τέταρτης - γενιάς προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Καππαδοκία. Ιστορικά τεκμηριώνεται η άφιξη πολλών προσφύγων της Μικράς Ασίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με την Μικρασιατική καταστροφή. Από τα νησιά αυτά, ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια πολλοί Έλληνες και έφτασαν στο σημερινό Λουμπουμπάσι. Η εκδήλωση ξεκίνησε με ποντιακή μουσική και τους υπέροχους ήχους της ποντιακής λύρας. Στην αρχή έγινε μια σύντομη αναφορά στον όρο “Γενοκτονία” και τη γεωγραφική θέση της περιοχής του Εύξεινου Πόντου, ώστε οι μαθητές να κατανοήσουν τον τόπο όπου διαδραματίστηκαν τα ιστορικά γεγονότα. Ακολούθησε βίντεο με την ιστορία του Πόντου από την ίδρυσή του μέχρι το 1919 και τη Γενοκτονία. Μαθήτριες της Γ΄ Λυκείου διάβασαν αποσπάσματα από το έργο του Καζαντζάκη “Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”, μέσα από τα οποία περιγράφεται η δράση του μεγάλου λογοτέχνη με την οποία αφιέρωσε πολλούς μήνες στη διάσωση και μετεγκατάσταση Ελλήνων του Πόντου με ενεργό ρόλο στο τότε Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, πιέζοντας ασφυκτικά τον Βενιζέλο μαζί με άλλες προσωπικότητες των γραμμάτων να διαθέσει ο Βενιζέλος χρήματα και πόρους.

1. ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
ΛΟΥΜΠΟΥΜΠΑΣΙ
Γράφει η δντρια του γυμνασίου – λυκείου, κα Βικτωρία Γερασιμίδου
Την Τρίτη 8 Ιουνίου τα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας Λουμπουμπάσι, για
πρώτη φορά, ετοίμασαν εκδήλωση - αφιέρωμα στη μνήμη της Γενοκτονίας του
Ποντιακού Ελληνισμού. Αν και τα σχολεία βρίσκονται στην καρδιάτης Αφρικανικής
Ηπείρου, υπάρχουν γονείς, εκπαιδευτικοί -τρίτης και τέταρτης - γενιάς προσφύγων
από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Καππαδοκία.Ιστορικά τεκμηριώνεται η άφιξη
πολλών προσφύγων της Μικράς Ασίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με την
Μικρασιατική καταστροφή. Από τα νησιά αυτά, ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια
πολλοί Έλληνες και έφτασανστο σημερινό Λουμπουμπάσι.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με ποντιακή μουσική και τους υπέροχους ήχους της
ποντιακής λύρας.
Στην αρχή έγινε μια σύντομη αναφορά στον όρο “Γενοκτονία” και τη γεωγραφική
θέση της περιοχής του Εύξεινου Πόντου, ώστε οι μαθητές να κατανοήσουν τον τόπο
όπου διαδραματίστηκαν τα ιστορικά γεγονότα. Ακολούθησε βίντεο με την ιστορία
του Πόντου από την ίδρυσή του μέχρι το 1919 και τη Γενοκτονία. Μαθήτριες της
Γ΄ Λυκείου διάβασαν αποσπάσματα από το έργο του Καζαντζάκη “Ο βίος και η
πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”, μέσα από τα οποία περιγράφεται η δράση τουμεγάλου
λογοτέχνη με την οποία αφιέρωσε πολλούς μήνες στη διάσωση και μετεγκατάσταση
Ελλήνων του Πόντου με ενεργό ρόλο στο τότε Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας,
πιέζοντας ασφυκτικά τον Βενιζέλο μαζί με άλλες προσωπικότητεςτων γραμμάτων να
διαθέσει ο Βενιζέλος χρήματα και πόρους.
“Πόνεσα την αιώνια σταυρωμένη ράτσα που κινδύνευε πάλι στο Προμηθεϊκό βουνό
του Καυκάσου.Δεν ήτανο Προμηθέας, ήταν η Ελλάδα καρφωμένη πάλι απότοκράτος
και τη βία και φωνάζει. Φωνάζει όχι τους θεούς, φωνάζει τους ανθρώπους, τα παιδιά
της να τη σώσουν”, γράφει χαρακτηριστικάο Καζαντζάκης.
Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν βίντεο, τραγούδια με μηνύματα, τα οποία
αναφέροντανστην μακρά και λαμπρή ιστορική πορεία των Ελλήνων στον Πόντο στη
δραματική περίοδο της Γενοκτονίας στην αποτυχία του στόχου των Τούρκων για
πλήρη εξόντωση των χριστιανικών λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και
πρωτίστως στο ελπιδοφόρομήνυμα της επιβίωσης.
“ Την πατρίδα μ’ έχασα” τραγουδά ο Άpolas Lermi γεννημένος στην Τόνια της
Τραπεζούντας, ένα από τα ελληνόφωνα χωριά του Πόντου. Τόνια η αρχαία Θοανία.
“Στη μικρή μου ηλικία μετακομίσαμε στην Πόλη. Εκεί στο Δημοτικό επειδή δεν
μπορούσα να μιλήσω καλά τα τουρκικά με κορόιδευαν οι συμμαθητές μου. Μου

2. έλεγαν πως είμαι Λαζός. Αργότερα έκανα διάφορες έρευνες και διάβασα διάφορα
βιβλία και κατάλαβα πως η γλώσσα του παππού μου ήταν αυτή η αρχαία ελληνική
γλώσσα που μιλούσε ο Σωκράτης”, “Το να τραγουδάς ποντιακά, σημαίνει να δεχτείς
και την ελληνική καταγωγή σου” αναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα
Χουριέτ.
Καθώς τελείωσε το πρώτο μέρος του αφιερώματος οι μαθητές του Γυμνασίου-
Λυκείου και τωνΕ΄και ΣΤ΄ τάξεων του Δημοτικού σχημάτισαν το G “Genocide”στον
αύλειο χώρο του σχολείου.Προηγουμένως έγινε επεξήγηση του λογότυπου που είχε
σχεδιαστεί για τα 100 χρόνια από την αποβίβαση του γενοκτόνου Μουσταφά
Κεμάλ στην Σαμψούντα, στις 19η
Μαΐου 1919. Άλλοι μαθητές και εκπαιδευτικοί
σχημάτισαντοναριθμό (353.000), αριθμόπουφανερώνει τα θύματα της Γενοκτονίας,
ενώ τα νήπια με την καθοδήγηση των νηπιαγωγών τους κατέθεσαν όμορφα
κατακόκκινα τριαντάφυλλα, στον αριθμό των θυμάτων, πράξη μνήμης και τιμής
αλλά συγχρόνως ελπιδοφόρομήνυμα επιβίωσης του ΠοντιακούΕλληνισμού.
Η έναρξη του 2ου μέρους της εκδήλωσης ξεκίνησε με τον εντυπωσιακό χορό
Πυρρίχιο από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Ο χορός Πυρρίχιος αποκαλείται
και Σέρα γιατί στον ποταμό Σέρα της Τραπεζούντας υπήρχαν οι πιο φημισμένοι
χορευτές. Είναι εξέλιξη του αρχαίου Πυρρίχιου, του πολεμικού χορού των αρχαίων
Ελλήνων που αποτελούσε μέρος της στρατιωτικήςεκπαίδευσης .
Ακολούθησε σύντομη αναφορά για την σύνδεση Κρήτης και Πόντου και τις
ευδιάκριτες ομοιότητες που υπάρχουν στον χαρακτήρα των Κρητικών και των
Ποντίων, στη φιλοξενία, στη γλώσσα, στη λύρα, στο τραγούδι και στο χορό τους και
βέβαια όλα αυτά ξεκινούν από την μετανάστευση Ποντίων στην Κρήτη στα χρόνια
του Νικηφόρου Φωκά. Τότε ξεκίνησε ο εποικισμός της Κρήτης με Ποντιακό
πληθυσμό που συνεχίστηκε μέχρι το 1923 στον καιρό της ανταλλαγής πληθυσμών.
Τότε πολλοί Πόντιοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκανστη φιλόξενη Κρήτη.
Προβλήθηκε βίντεο: το τραγούδι “Όσο βαρούν τα σίδερα .....” όπου Κρήτη και
Πόντος ενώνουν τους χορούς τους Πεντοζάλη και Σέρα. Το αφιέρωμα των σχολείων
της Ελληνικής Κοινότητας Λουμπουμπάσι ολοκληρώθηκε με το βίντεο της αλλαγής
των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη
την ημέρα της 19ης Μαΐου. Εύζωνοι με Ποντιακές ενδυμασίες εκείνη την ημέρα
αποδίδουν τιμές στα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Τέλος, οι μαθήτριες του Λυκείου χόρεψαν Κότσαρι και τικ ,τους δύο πιο
χαρακτηριστικούς ποντιακούς χορούς και διεμήνυσαν την αισιοδοξία και την
πεποίθηση πως η Ανθρωπότητα θα τα καταφέρει και θα κινήσει τον αγώνα των
Ποντίων για τη Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας και την αποτροπή επανάληψης
παρόμοιωνεγκλημάτων στον μέλλον.
Ένα μνημόσυνο για τις χαμένες ψυχές.....ένα μήνυμα αισιοδοξίας ενάντια σε κάθε
πόλεμο και βία.
Ο Πόντος ΖΕΙ.

3. Την εκδήλωση του Γυμνασίου - Λυκείου επιμελήθηκαν οι εκπαιδευτικοί
ΓερασιμίδουΒικτωρία και ΣεργάκηΑικατερίνη.