2. Ενρινοϋγρόληκτα (μ, ν, λ, ῥ)
α. Μέλλοντας
Σα ενρινοϋγρόληκτα στον ενεργητικό
και μέσο Μέλλοντα
1. σχηματίζονται όπως τα συνηρημένα
σε έω – ῶ (ποιέω-ποιῶ).
νέμω- νεμῶ, κρίνω - κρινῶ
2. απλοποιούν το όμοιο σύμφωνο
ἀγγέλλω - ἀγγελῶ
3. τρέπουν το - αι - του θέματος σε – α –
και το – ει – σε – ε –
ὑγιαίνω - ὑγιανῶ, φθείρω – φθερῶ

3. Ενρινοϋγρόληκτα ρήματα που δεν
σχηματίζουν το Μέλλοντα κατά τα σε έω – ῶ
βούλομαι → βουλήσομαι
ἐθέλω → θελήσω
ἐπιμέλομαι και ἐπιμελοῦμαι → ἐπιμελήσομαι
μέλει → μελήσει
μεταμέλομαι → μεταμελήσομαι
ὀσφραίνομαι → ὀσφρήσομαι
ὀλισθάνω και ὀλισθαίνω → ὀλισθήσω
ὀφείλω → ὀφειλήσω
σίνομαι → σινήσομαι
τίνω → τί(ει)σω
φθίνω → φθίσω
φύρω → φύρσω
χαίρω → χαιρήσω

4. Ενρινοϋγρόληκτα ρήματα με
Μέλλοντα κατά τα σε άω – ῶ
βιβάζω → βιβῶ, βιβᾷς
ἐξετάζω → ἐξετῶ, ἐξετᾷς
ἐλαύνω → ἐλῶ, ἐλᾷς
κρεμάννυμι → κρεμῶ, κρεμᾷς
πετάννυμι → πετῶ, πετᾷς
πελάζω → πελῶ, πελᾷς
σκεδάννυμι → σκεδῶ, σκεδᾷς

5. β. Αόριστος
i. απλοποιούν το όμοιο σύμφωνο
ii. εκτείνουν ως εξής το προηγούμενο
βραχύ φωνήεν :
1. α → η : φαίνω (θέμα : φαν-) → ἔφηνα
ή α μακρό, αν προηγείται ε, ι, ή ῥ :
ὑγιαίνω (θέμα : ὑγιαν-) → ὑγίανα
λεαίνω (θέμα : λεαν-) → ἐλέανα
2. ε → ει : ἀγγέλλω → ἤγγειλα,
νέμω → ἔνειμα
3. ι → ι μακρό : κρίνω → ἔκρινα
(απαρ: κρῖναι)
4. υ→υ μακρό : ἀμύνω → ἤμυνα
(απαρ : ἀμῦναι)

6. Σα υπερδισύλλαβα σε –ίζω
σχηματίζουν τον ενεργητικό και μέσο
μέλλοντα χωρίς το χρονικό χαρακτήρα
–σ-, σε -ιῶ, -ιοῦμαι, κατά τα συνηρημένα
β΄τάξης (ποιέω, -ῶ) :
κομίζω - κομιῶ, κομίζομαι - κομιοῦμαι
πορίζω - ποριῶ, πορίζομαι - ποριοῦμαι
(Σα δισύλλαβα σχηματίζονται
κανονικά: κτίζω – κτίσω).

7. ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟ΢ – ΤΠΕΡ΢ΤΝΣΕΛΙΚΟ΢
΢την ενεργητική φωνή τα
λ, ῥ, μ πριν το χαρακτήρα
-κ- παραμένουν αμετάβλητα,
ενώ το -ν- συχνά τρέπεται σε -γ- :
ἀγγέλλω - ἤγγελκα, νέμω νενέμηκα, //
μένω - μεμένηκα
αλλά
φαίνω - πέφαγκα

8. ΢τη μέση – παθητική φωνή
Σα υγρόληκτα διατηρούν αμετάβλητο
το ρηματικό χαρακτήρα λ, ῥ :
ἀγγέλλομαι - ἤγγελμαι
- Απαρέμφατο → -θαι : ἠγγέλθαι
΢τα ενρινόληκτα , όσα έχουν χαρακτήρα –μ –
χηματίζονται κανονικά
ο χαρακτήρας -ν- άλλοτε τρέπεται σε -μ- και
άλλοτε σε
-σ- πριν το –μ- της κατάληξης:
ὀξύνομαι - ὤξυμμαι, φαίνομαι - πέφασμαι
- Απαρέμφατο → -νθαι : ὠξύνθαι,
πεφάνθαι