RS 2008-12 De Aardachtige Planeten in ons Zonnestelsel
•Download as PPT, PDF•
1 like•1,988 views
Review of the terrestrial planets of our solar system (in Dutch)
Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Similar to RS 2008-12 De Aardachtige Planeten in ons Zonnestelsel
Similar to RS 2008-12 De Aardachtige Planeten in ons Zonnestelsel (20)
RS 2008-12 De Aardachtige Planeten in ons Zonnestelsel
- 1. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten VUH LEZING woensdag 17 december 2008 De aardachtige planeten in ons zonnestelsel door Rob Smit
- 2. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten aardachtige of terrestrische planeten ZON Venus Aarde +Maan Mars Mercurius Ons Zonnestelsel
- 3. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 4. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Korst (“graniet”) Mantel (“basalt”) Vloeibare Fe-Ni Buitenkern Vaste Fe-Ni Binnenkern Mercurius Venus Aarde Mars De aardachtige of terrestrische planeten De vier binnenste planeten plus de Maan zijn allemaal vaste lichamen met een steenachtig oppervlak. We kennen deze planeten intussen redelijk goed, maar er zijn ook nog heel veel vragen… Komt waterijs voor op Mars? Een relatief te zware kern? Comressie in korst door krimp? Planeet-wijd magnetisch veld! Geologisch zeer actief! Vulkanisch nog actief? Hete CO2-rijke atmosfeer!
- 5. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten De leefbare (“habitable”) zone rond onze zon is erg afhankelijk van afstand tot de zon! Vloeibaar WATER miljarden jaren Afstand in AE Aarde Leefbare zone thans “de jonge zwakke zon” huidige situatie conservatieve schatting optimistische schatting Bij toenemende kracht van de zon, zal de Aarde in een té hete zone komen te liggen. Dit heeft níets van doen met het broeikaseffect!Von Bloh 2004 Wo kann es Zwillinge der Erde geben.pdf
- 6. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 7. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Dat de aarde geologisch actief is, laat deze foto zien van een eruptie van de vulkaan “Etna” op Sicilië in 2002 gefotografeerd vanuit het Internationale Ruimte Station
- 8. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Zuidelijke Atlantische Oceaan Noordelijke Atlantische Oceaan Ontstaan Alpen
- 9. VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Korst (“graniet”) Mantel (“basalt”) Vloeibare Fe-Ni Buitenkern Vaste Fe-Ni Binnenkern Aarde Een aantal nauwkeurige seismometers verdeeld over een planeet of maan én zware bevingen zijn nodig om de interne struktuur van een planeet nauwkeurig te kunnen vaststellen.
- 10. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Scoring Hotspots - Plume and Plate Paradigms (Anderson 2005) aardrotatie Vloeistofstroming in de buitenkern veroorzaakt aardmagnetisch veldvaste Fe-Ni binnenkern 5000 - 7000 °C vloeibare Fe-Ni buitenkern 2500 - 5000 °C plastische basalt mantel 1300 - 2500 °C e- p+
- 11. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten De magnetosfeer van de Aarde beschermd niet alleen organisch leven tegen teveel harde straling, maar beschermt óók de atmosfeer tegen erosie door zonnewind Wikipedia 2008 Magnetosphere
- 12. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten MERCURIUS MESSENGER foto tijdens nadering 2de passage (oktober 2008) “Kuiper” inslagkrater
- 13. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten foto’s en kaart van Mercurius van vóór het begin van de ruimtevaart NASA 1978 The Voyage of Mariner 10
- 14. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten NASA 1973 – 1974 Mariner-10 drie scheervluchten langs Mercurius
- 15. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Mariner-10 (1974) Reeksen van inslagen op Mercurius
- 16. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Messenger (2008) Het oppervlak van Mercurius lijkt op dat van onze maan
- 17. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Naast lokale magnetische velden in de korst waarschijnlijk overblijfsel van een magnetisme dat gehele planeet beslaat Géén vloeibare binnenkern en ontbreken van mantel. De interne struktuur van Mercurius Afkoelende, relatief grote, zware kern. Krimp-tektoniek in korst? Koude, starre en dikke korst Messenger 2008
- 18. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Messenger 2008
- 19. 1VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Messenger 2008
- 20. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten http://astroprofspage.com/archives/1479 Mariner-10 Mariner-10 Mariner-10schalen van de foto’s verschillen “weird” chaotisch terrein Caloris Basin inslag Het “weird” terrein op Mercurius kan mogelijkheid zijn onstaan na de Caloris Basin inslag, waarbij schokgolven zich voortplantten door de planeet en het oppervlak van de planeet verstoorden aan de tegenoverliggende zijde.
- 21. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Balogh & Giampieri 2002 Mercury the planet and its orbit Mercurius, alhoewel klein, legt meer gewicht in de schaal dan men zou verwachten in vergelijking met Venus, Aarde en Mars, of zelfs de Maan…
- 22. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Weggeslingerd materiaal van Mercurius (“ejecta”) kan ook Venus en Aarde hebben bereikt! Mogelijke ontstaansgeschiedenis van Mercurius Horner, 2006, Space Research & Planetary Sciences, Bern, Switzerland Computer simulaties laten zien dat proto-Mercurius 4,5 miljard jaar geleden waarschijnlijk in botsing is gekomen met een grote asteroide. Daarbij is een groot deel van de mantel van Mercurius de ruimte in geslingerd
- 23. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten VENUS
- 24. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Venus zoals we er vroeger over dachten…
- 25. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten ∗ZON Aarde Venus (E) oost west (W) Venus ∗ “avondster” E W ∗ “ochtendster” E W Venus en Aarde
- 26. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Venus gezien vanaf de Aarde
- 27. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten NASA Mariner-10 (op weg naar Mercurius) – Foto in UV licht Witte partijen (“wolken”) reflecteren het van de zon afkomstige UV licht Donkere partijen absorberen het UV licht De chemie achter deze UV-absorptie is nog onbekend Mariner-10 (1974)
- 28. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 29. 2VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 30. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten x Venera-13 Magellan radar kaart (98%) van Venus (resolutie ~ 300 m) na meer dan 15.000 banen rond de planeet 1990 - 1994
- 31. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Venera-13 kleurenfoto & zw-foto van het oppervlak van Venus (Dolya Tessera, ten oosten van de Phoebe Regio) A B
- 32. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Venera-13 foto “A” waarbij ook de horizon is gecorrigeerd
- 33. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Venus “Pancake Domes” (Magellan) ~ 25 km hoogte ~ 600 m
- 34. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten 5 km windrichting Mogelijk (recent nog) active vulkaan op Venus? Magellan image P-38810 (8/12/91)
- 35. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten 3D weergave van het vulkanische Sapas Mons gebied op Venus. De kleuring is gebaseerd op gegevens van kleurenfoto’s genomen door de Russische landers op Venus, Venera 13 en 14.
- 36. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Venus copyright 2000 Calvin J. Hamilton Venus vloeibare buitenkern? Geen magnetisch veld minder plastische mantel? Geen plaattektoniek zeer starre dikke korst Geen water Relatief jong oppervlak (~500 Ma) Hoe is de planeet Venus zijn water verloren?
- 37. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Verlies van water van Venus Waterstof (H) wordt door UV-straling losgeslagen uit H2O (water) moleculen. De vrijgekomen zuurstof (O) oxideert gassen in de atmosfeer en het gesteente van Venus. Aarde zonnewind-deeltjes e- p+Aarde Van Allen gordels Venus zonnewind- én atmosfeer-deeltjes Omdat Venus geen sterk magnetisch veld heeft, blaast de zonnewind de top van de atmosfeer van Venus letterlijk de ruimte in…
- 38. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten ESA Venus Express april 2006 - heden Waarnemingen van het wolkendek en het oppervlak in ultraviolet (UV) en infrarood (IR)
- 39. 3VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten VIRTIS 5 June 2007 Magellan 1999 Het VIRTIS instrument van de Venus Express fotografeert op 1 μm golflengte dóór het wolkendek heen en kan warmte detecteren die afkomstig is van het oppervlak van Venus…
- 40. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 41. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Venus Express - Dubbele werveling op de zuidpool van Venus UV én IR waarnemingen
- 42. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten (incl. super-rotatie)zuidpool VMC zuidpool opname nachtzijde opwarming door adiabatische compressie Een planeet-omvattend klimaat model van Venus is in zicht, dat hoewel nog niet begrepen eenvoudiger lijkt dan dat van de Aarde
- 43. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten del. Carter Emmart in Grinspoon 1997 Venus Revealed
- 44. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten zuidpool MARS poolkap waterijs en CO2 atmosfeer cycloon-type wolkendek hoogland plaattektoniek? laagland géén (open) water!
- 45. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Diameter: 12.756 km Diameter: 6.794 km Lengte van de dag: 23h 56m Lengte van de dag: 24h 37m Lengte van het jaar: 365,24 dagen Lengte van het jaar: 687 dagen Ashelling: 23,5 graden (seizoenen) Ashelling: 25,2 graden (seizoenen) Zwaartekracht: 1 g Zwaartekracht: 0,38 g uit: Kalshoven 2008 De Rode Planeet.ppt Vergelijking Aarde en Mars
- 46. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten aug 1993 † Mars Observer 27 nov 1971 Mars crash Mars-2 2 dec 1971 Mars landing Mars-3 4 juli 1997 Mars Pathfinder with Sojourner rover 4 oktober 1957 Spoetnik-1 USSR USA 12 feb 1961 Venus passage Venera-1 1950 1960 1970 20001980 1990 Exploratie van MARS 20 juli 1976 13 nov 1982 Viking Lander 1 orbiter-1 L-1 3 sep 1976 11 apr 1980 Viking Lander 2 orbiter-2 L-2 ESA 25 dec 2003 Mars Express (Beagle 2 lander failed) ~mei 2009 2010 maart 2006 Mars Reconnaissance Orbiter MRO okt 2001 Mars Odyssey sep 1997 – nov 2006 Mars Global Surveyor mei 2008 Phoenix 25 jan 2004 Opportunity 4 jan 2004 Spirit 17 feb 2009 Dawn Flyby 14 juli 1965 Mars passage Mariner-4 EERSTE FOTO’s
- 47. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Ondanks de ijle atmosfeer kunnen flinke stofstormen ontstaan, die weken duren en zich over de halve planeet kunnen uitstrekken. Hubble Ruimte Telescope
- 48. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 49. 4VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Noordpool Zuidpool De locaties van Marslanders groen – middelhoog blauw – laagland wit – zeer hoog oranjerood – hoog Phoenix Viking 2 Viking 1 Pathfinder Opportunity Spirit
- 50. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten foto: Mars Reconnaissance Orbiter (2006) Opportunity bij de Victoria inslagkrater
- 51. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 52. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Mars Lander Phoenix Milanković Viking 2 Lander 1976-1980 Noordpool
- 53. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Phoenix afdaling met parachute op 25 mei 2008 gefotografeerd door de Mars Reconnaissance Orbiter Heimdall inslagkrater
- 54. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 55. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten POENIX graafgeultje: Centimeters grote brokjes helder materiaal in de zgn. “Dodo-Goldilocks" geul verdwenen deels in de loop van vier dagen. Dit wordt geïnterpreteerd waterijs te zijn geweest, dat door sublimatie (vast > gas) na blootlegging in de droge Martiaanse atmosfeer verdampte. 21ste tot 25ste dag van de missie, of Sols 20 tot 24 (15 tot 19 juni 2008)
- 56. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Becquerel Mars Reconnaissance Orbiter
- 57. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
- 58. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten La Martre, Frankrijk 1967
- 59. 5VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten Spirit rover, 19 mei 2005 ondergaande zon vanuit de Gustev inslagkrater http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Rovers
- 60. 6VUH 17 december 2008 – De Aardachtige Planeten
Editor's Notes
- New computer simulations of Mercury's formation show the fate of material blasted out into space, when a large proto-planet collided with a giant asteroid 4.5 billion years ago. The simulations, which track the material over several million years, shed light on why Mercury is denser than expected and show that some of the ejected material would have found its way to the Earth and Venus. "Mercury is an unusually dense planet, which suggests that it contains far more metal than would be expected for a planet of its size. We think that Mercury was created from a larger parent body that was involved in a catastrophic collision, but until these simulations we were not sure why so little of the planet's outer layers were reaccreted following the impact," said Dr Jonti Horner, who is presenting results at the Royal Astronomical Society's National Astronomy Meeting on 5th April. To solve this problem, Dr Horner and his colleagues from the University of Bern ran two sets of large-scale computer simulations. The first examined the behaviour of the material in both the proto-planet and the incoming projectile; these simulations were among the most detailed to date, following a huge number of particles and realistically modelling the behaviour of different materials inside the two bodies. At the end of the first simulations, a dense Mercury-like body remained along with a large swathe of rapidly escaping debris. The trajectories of the ejected particles were then fed in to a second set of simulations that followed the motion of the debris for several million years. Ejected particles were tracked until either they landed on a planet, were thrown into interstellar space, or fell into the Sun. The results allowed the group to work out how much material would have fallen back onto Mercury and investigate other ways in which debris is cleared up in the Solar System. The group found that the fate of the debris depended on whereabouts Mercury was hit, both in terms of its orbital position and in terms of the angle of the collision. Whilst purely gravitational theory suggested that a large fraction of the debris would eventually fall back onto Mercury, the simulations showed that it would take up to 4 million years for 50% of the particles to land back on the planet and in this time many would be carried away by solar radiation. This explains why Mercury retained a much smaller proportion than expected of the material in its outer layers. The simulations also showed that some of the ejected material made its way to Venus and the Earth. While this is only a small fraction, it illustrates that material can be transferred between the inner planets relatively easily. Given the amount of material that would have been ejected in such a catastrophe, it is likely that there is a reasonable amount (possibly as much as 16 million billion tonnes [1.65x10^19 kg]) of proto-Mercury in the Earth.
- Magellan image P-38810 (8/12/91) The comet-like tail trending northeast from this volcanic edifice is a relatively radar-bright deposit. The volcano, whose basal diameter is 5 kilometers (about 3 miles), is a local topographic high that has slowed down northeast trending winds enough to cause deposition of this material. The streak is 35 kilometers long and 10 kilometers (about 6 miles) wide. The volcano is located at the western end of Parga Chasma at 9.4 degrees south latitude, 247.5 degrees east longitude.
- Sapas Mons is displayed in the center of this computer-generated three-dimensional perspective view of the surface of Venus. The viewpoint is located 527 kilometers (327 miles) northwest of Sapas Mons at an elevation of 4 kilometers (2.5 miles) above the terrain. Lava flows extend for hundreds of kilometers across the fractured plains shown in the foreground to the base of Sapas Mons. The view is to the southeast with Sapas Mons appearing at the center with Maat Mons located in the background on the horizon. Sapas Mons, a volcano 400 kilometers (248 miles) across and 1.5 kilometers (0.9 mile) high is located at approximately 8 degrees north latitude, 188 degrees east longitude, on the western edge of Atla Regio. Its peak sits at an elevation of 4.5 kilometers (2.8 miles) above the planet's mean elevation. Sapas Mons is named for a Phoenician goddess. The vertical scale in this perspective has been exaggerated 10 times. Rays cast in a computer intersect the surface to create a three-dimensional perspective view. Simulated color and a digital elevation map developed by the U.S. Geological Survey are used to enhance small-scale structure. The simulated hues are based on color images recorded by the Soviet Venera 13 and 14 spacecraft. The image was produced by the Solar System Visualization project and the Magellan Science team at the JPL Multimission Image Processing Laboratory and is a single frame from a video released at the April 22, 1992 news conference.