2. A formación vexetal característica é o BOSQUE
ESCLERÓFILO, PERENNIFÓLIO
Constituído por especies arbóreas
adaptadas á sequedade.
Folla perenne, de pequeno tamaño,
Duras ( “ coriáceas “ ) espiñosas.
Árbores de crecemento lento.
Troncos non rectilíneos.
Madeira dura.
Raíces moi desenvoltas
3. ACIÑEIRA Árbore máis característica e extendida do
(QUERCUS ILEX) clima mediterráneo.
Moi resistente á seca. Adáptase a todo
tipo de solos.
De madeira moi dura e resistente.
O seu froito, a landra, serve para
alimentar o gando.
Moi ramificadas, formando copas altas e
pechadas.
4. SOBREIRA
Necesita invernos suaves, certa
(QUERCUS SUBER) humidade (superior a 500 mm/ano),
e solos silíceos.
De madeira moi dura.
A súa codia utilízase para a
obtención de cortiza.
5. Outras especies asociadas e Sabina albar
secundarias
O bosque mediterráneo presenta
unha relativa falta de especies
arbóreas
Oliveira silvestre
Algarrobeira
Piñeiro
6. NA ACTUALIDADE O BOSQUE
MEDITERRÁNEO VIU REDUCIDA A SÚA
EXTENSIÓN
7. O SOTOBOSQUE Vexetación arbustiva e herbácea
Presenta tres tipos característicos
Formación de matogueira
esclerófila, densa e pechada que se
desenvolve sobre terreos silíceos
É o resultado da degradación
do bosque pola acción humana.
está composta por especies que
chegan a superar os 2 m de altura e
na que poden aparecer árbores
dispersos
madroño
uces retama
lentisco jara
8. Cando a maquia se degrada aparece sobre
terreos máis secos a Garriga
formación menos densa de porte máis
baixo e con menos variedade de especies
que o maquis
Romero
Jara
Lavanda
Tomillo
9. Estepa
Desenvólvese como como formación
regresiva da maquia e da garriga
Tomillo
Esparto Palmito
Espárrago silvestre
