1. °ELEKTRIFIED III THE RESPONSIVE CITY°
Mad faculty: 2012-2013
Masterstudio New Media
Lawrence Casier
Docenten
Veerle Van Der Sluys
Piet Steurs
Stijn Mommen
Een daguitstap naar Gent is voor bewoners van Limburg een tijdrovende klus. De
reis door vier provincies neemt niet enkel veel tijd in beslag, maar betekent ook een
flinke hap uit je budget. Ik hoopte daarom dat wat ons te wachten stond, de
verplaatsing waard was. Aangezien de hoofdverantwoordelijke van de masterstudio
Play & Game over een Oost –Vlaamse tongval beschikt, kan de kritische geest
immers vermoeden dat de zoektocht naar geschikte tentoonstellingen zich beperkte
tot plaatsen in de buurt van haar woonplaats. Ik hoopte aanvankelijk dan ook dat de
keuze weloverwogen was in functie van nieuwe media.
Het eerste wat we bezochten was het project ‘The Responsive City’. Het concept
bestond erin de stad te leren kennen via een wandel-of fietstocht, terwijl muziek-
en geluidsfragmenten van overleden Gentenaars door de speakers knalden. Samen
met vier medestudenten koos ik om de stad per fiets te verkennen. Aan het stuur
van het rijtuig waren twee boxen bevestigd, die door het volume niet alleen geluid
maakten voor ons, fietsers, maar tevens voor de mensen waar je langs reed. Via een
GPS-systeem wist de fiets waar je was en lieten de boxen, via een opvallend
pinkergeluid weten waar je af moest draaien. Nadeel aan deze gimmick was dat het
geluid steeds uit beide boxen knalde, zodat je geregeld de stadskaart nodig had om
uit te maken of je links of rechts diende in te draaien.
Het uitgangspunt van kunstenares Kaffe Matthews was een fietsopera voor Gent te
maken. Stemmen van mensen in de stad werden opgenomen, in samenspel met
gezangen en allerlei geluiden. Hierbij haalt ze ook elementen uit het verleden naar
boven.
Deze woorden staan alleszins in de brochure die bij de tentoonstelling gepaard
gaat. Ik had de indruk dat ze de minder aantrekkelijke buurt van Gent trachtte te
promoten. Er waren verschillende routes om uit te kiezen, die leidden naar een vieze
buurt van Gent, alwaar je vrij kon rondrijden om vervolgens een andere route terug

2. te nemen. Om het multiculturele van de omgeving naar voren te brengen, kreeg je
Afrikaanse djembe sessies en Midden Oosterse riedeltjes te horen.
Het uitgangspunt van de kunstenares vond ik op zich een mooi gegeven. De
uitwerking ervan kon mij echter niet altijd bekoren.
Bijvoorbeeld waren de fietsen door de enorme boxen aan je stuur en het zware
kastje van het gps-systeem op je bagagerek, enorm zwaar.
Als je een heuveltje moest oprijden werd de ervaring verstoord door de
inspanningen die je moest leveren om boven te raken, waarbij je het bijkomende
probleem had dat je knieën heel de tijd tegen de boxen botsten. Ook was de route
waar je langs reed oninteressant. De titel, A swamp that was, toont naar mijn
mening a swamp that is. Kaffe wil misschien de aandacht op het geluid vestigen
door te zorgen dat je niets te zien krijgt. Deze manier van de stad promoten bleek
alles behalve ideaal. Je komt geen bezienswaardigheden tegen op je tocht, terwijl
Gent er toch vol mee staat. In de plaats reed je langs een stukje water en een grote,
drukke weg, om uiteindelijk in de gore buurt te belanden. Misschien is het omdat ik
de stad niet ken, en is deze keuze geschikter voor bewoners van de stad. Of ik hou
gewoon niet van de stad, (die naar mijn mening tevens een onaangename geur
bezit).
Na de fietstocht konden we nog even een kijkje nemen in de tentoonstellingsruimte
van Elektrified 3. Ee kleine ruimte was ingericht als een huis van een botanist. Een
groene jongen die leeft met de natuur en vooral geïnteresseerd leek te zijn in
psychedelische planten en padestoelen. Een hedendaagse hippie zou je kunnen
zeggen. Het aanwezige personeel vertelde ons dat we moesten doen alsof we in het
huis waren van een goede vriend, die op dat moment niet thuis was. We mochten
vrij alles aanraken en onderzoeken. Er was een boekenkast, waarin alleen boeken
over planten en dergelijke te vinden was, een computer stond aan, waarop je één of
andere art game kon spelen waar niemand iets van begreep en er hingen wat
recepten aan de muur. Het voelde niet echt aan als een tentoonstellingsruimte, maar
eerder als een gezellige woning. We mochten plaatsnemen in de comfortabele zetels
en kregen een tasje zelfgemaakte thee voorgeschoteld. De thee was gemaakt van
planten in Gent. Ook lagen er gedroogde plantjes op tafel, die eruitzagen alsof het
pot pourri was. Even later bleek dat het zelfgemaakte snoepjes waren, die best
lekker waren, ondanks dat de kleine lichtpaarse bolletjes naar zeep smaakten.
Dat was een korte beschrijving van de activiteiten in de voormiddag. Ondanks het
slechte weer, wat we vooral merkten op de fiets, was het een aangename ervaring.
Ik begrijp echter niet wat deze hele onderneming met nieuwe media te maken had.

3. De fiets bevatte wel boxen en een gps systeem, maar, zoals hierboven vermeld,
leken ze af te stammen uit begin jaren 2000. Vrij ver moeten reizen met de
verwachting inspiratie op te doen en technologisch dingen te leren, om daarna op
een fiets te zitten waar boxen op hangen. Het was een aangenaam gebeuren, maar
het had te weinig te maken met nieuwe media om te doen met de masterstudio Play
& Game.
°°°