1. K
jo këshillë është për çdo besimtar dhe bes-
imtare që dëshiron Xhennetin, këto këshilla
nuk janë të mia por janë nga Zoti i botëve dhe
qiejve, i Cili thotë: “Përkufizoe veten tënde
me ata që lusin Zotin e tyre mëngjes dhe mbrëmje e që
kanë për qëllim kënaqësinë (razinë) e Tij, dhe mos i hiq
sytë e tu prej tyre e të kërkosh bukurinë e kësaj bote
dhe mos iu bind atij që ia kemi shmangur zemrën prej
përkujtimit ndaj Nesh dhe i është dhënë epshit të vet,
ngase puna e tij ka mbaruar.” (El-Kehf:28)
Nëse je që dëshiron Xhennetin, kujdesu për
shoqërinë, nëse i shikon ata, të përkujton All-llahun,
nëse të flasin ty, të flasin për çdo punë të mirë dhe të
dobishme, kujdesu dhe ke frikë prej shoqërisë së keqe
dhe të përkujtojë gjithmonë me këtë ajet: “Atë ditë zul-
lumqari do t’i kafshoj duart e veta dhe do të thotë: ‘I
mjerri unë ta kisha marrë rrugën e Pejgamberit! O
shkatërrimi im, ah të mos e kisha bërë filanin mik! Në
të vërtetë, pasi e gjeta rrugën e drejtë, ai më largoi mua
prej asaj’. E djalli është ai që njeriun e humb dhe e len
të vetmuar.” (El-Furkan: 27-29)
Personi në këtë ajet është shoku i keq i cili të thër-
ret në ahengje të muzikës, filma të fëlliqur, gazeta të
ndytura dhe në çdo send që të largon nga respekti dhe
përmendja e All-llahut. All-llahu [subhanehu ve teala]
thotë: “Atë ditë shokët e ngushtë (Ditën e Gjykimit) do
të jenë armiq të njërit-tjetrit, përveç atyre që ishin të
sinqertë në miqësi.” (Ez-Zuhruf: 67)
Çdo i dashur do ta armiqësojë të dashurin e tij,
vetëm ata të cilët janë dashur për hir të All-llahut… çdo
shok do të largohet prej shokut të tij përveç ata që kanë
qenë shoqëria e tyre në respekt ndaj All-llahut [sub-
hanehu ve teala]. Nëse je prej atyre që je sprovuar me
shoqëri që nuk të afron tek All-llahu, largohu prej tash
para se të largohen ata prej ty, por ku dhe kur, sa i për-
ket kohës nuk është e njohur ndërsa vendi është në zjarr:
“Dhe (sikur të shihnin) kur do të largohen e ata që u
prinin prej atyre që i ndiqnin (paria largohet prej atyre
që u shkonin pas) e të gjithë e shohin dënimin dhe
këputen lidhjet e tyre.” (El-Bekare:166)
Nëse shoqëron ndonjë popull
shoqëro më të mirët e tyre
mos shoqëro të mposhturit
e të shkatërrohesh me shkatërrimin e tyre.
Së fundi, lus All-llahun [subhanehu ve teala] që të të
udhëzojë në çdo vepër të mirë dhe të të largojë prej çdo
vepër të keqe. All-llahu t’i faltë mëkatet tua, t’i lehtë-
softë punët e tua, e paqja dhe shpëtimi qoftë mbi
Muhammedin [sal-lall-llahu alejhi ve selem].
Porosi e veçantë
Vëlla i dashur! Ti që e përfille fjalën e All-llahut
[subhanehu ve teala]: “… ruani veten dhe familjen tuaj
prej një zjarri lëndë djegëse e të cilët janë njerëzit dhe
gurët.” (Et-Tahrim: 6)
Ti i cili ke vendosur në shtëpine tënde një send të
cilit do t’ia shohësh nesër dëmin e tij, hesht për veprën
të cilës ia din pasojat, kjo letër është prej të dashurit
tënd, që përmallohet për ty, lexo me syrin e drejtësisë,
larg pasimit të epshit, pastaj shiko se çfarë do të veprosh
ti? Kërkoj prej teje që ta lexosh tërësisht duke përkujtu-
ar fjalën e All-llahut: “A nuk është koha që zemrat e
atyre që besuan të zbuten me këshillat e All-llahut me
atë të vërtetë që zbriti (Kur’an)…” (El-Hadid: 16)
Vëllai im! Të porosis me këto fjalë, të cilat dolën
nga zemra ime, ndoshta arrijnë te zemra jote, janë përzi-
er me shpirtin tim, ndoshta përzihen me shpirtin tënd, e
shkrova me ngjyrë të dashurisë dhe çiltërisë, me këshilla
e përmbushje të emanetit, ndoshta nga shpirti yt i çiltërt
nuk gjen tjetër shtegdalje. Vëlla i dashur, pa dyshim unë
nuk të njoh, por edhe ti nuk më njeh, por ajo që më
shtyri të shkruaj për ty, është ajo që e ke vendosur mbi
shtëpinë tënde, që arrin në re, e përqafon qiellin, e hap
zemrën për çdo mysafir, e përshëndet me duar çdo ard-
hës, e ka drejtuar trupin e tij me çdo krenari e lumturi, e
që ka ngritur kokën me mendjemadhësi dhe mashtrim,
pastaj je ulur brenda në shtëpinë tënde në formën e nde-
jës së tij. Je mbështetur në shtrojë të butë edhe shtrojë
prej mëndafshi, ke urdhëruar që të të sjellin ushqime të
ndryshme si dhe të mbyllen dyert dhe dritaret, pastaj, ke
marrë çelësin e aparatit me dorë dhe e sjell si të duash,
nefsi yt që të urdhëron të thotë: Kush është si ti! Të
shëtitet zemra yte ka të dojë epshi, kjo është bota para
teje, shëtitu në të kah të duash, fillon të shëtitesh dhe
fytyra jote plot buzëqeshje, shikimet e tua hasen në
pamje të zbuluara, jarga jote po rrjedh nëpër shikimet e
turpshme, prej filmit në pjesë teatrale, prej valleve në
këngë, prej mëkateve në mëkate, prej gabimeve të vogla
në gabime të mëdha, shikon në këtë ekran të bardhë gjë
që të bënë pikë të zezë në zemrën tënde, të cilët bëhen
të njëpasnjëshme e kështu zemrën tënde të bardhë e
shndërrojnë në të zezë, e më në fund zemra vdes dhe
mbetet vetëm trupi yt. Pastaj e urren çdo vepër të mirë
dhe dëshiron çdo punë të keqe, largohesh nga mirësia
dhe u afrohesh gjërave të shëmtuara. Në fytyrën tënde
paraqiten gjurmë të rraskapitjes, ngushtim të shpirtit dhe
brenga të thella. Me gjithë këto zbavitje dhe kënaqësi,
jeta jote do të shndërrohet në vështirësi, netët e tua do të
nxihen ndoshta do të ankohesh nga këto mundime, do të
ankohesh prej dilemave dhe gjendjeve të ndërlikuara,
ngase Zoti dhe Mbrojtësi yt thotë: “E kush ia kthen
shpinën udhëzimit Tim, do të ketë jetë të vështirë dhe
në Ditën e Kijametit do ta ringjallim të verbër.” (Ta
Ha: 124)
Vëlla i dashur! Dije se ti tani i mbyll sytë dhe veshët
që të mos të shohësh dhe dëgjosh asgjë përveç televi-
zorit. Dije se tani po vrapon, e po vrapon, e ti nuk men-
don përveçse për ndonjë film apo bisedë të natës, dhe
nuk mendon vetëm se për zbavitje e dëfrime. Dije se ti
po vrapon, e vrapon, e je i etur, i etur…
E di se ti vrapon pas epsheve dhe i lodhur mundo-
hesh që t’i arrish kënaqësitë shkatërruese. Por, a thua
vëlla i dashur, nuk e di se fundi i kësaj rruge është një
humnerë e thellë dhe e tmerrshme. Vëlla, më lejo që të
ndalem para teje në mes të kësaj rruge dhe të them:
ndalu, ndalu dhe kthehu te Zoti yt. Ruaju nga zjarri,
ruaju nga Xhehennemi, para atij ke tmerre dhe trishtime.
Para vetes ke begati dhe dënim. Para vetes ke gjarprinj
dhe gjëra të trishtueshme. Betohem në All-llahun, Zotin
e vërtetë, nuk do të bëjnë dobi filmat, humbja e kohës
dhe të ndejturit pa nevojë. S’ke dobi prej valles dhe
këngëve. Vëlla i dashur, ndalu me vetveten për një çast
dhe pyetu: deri kur do të vrapoj pas epsheve dhe do të
lodhem pas gjërave të shëmtuara. Sa do të jetoj në këtë
botë? 60, 80, apo 100 vjet, pastaj çfarë? Vdekje, jetë e
amshueshme në kopshtet e begatisë ose në zjarrin e
KKlluubbii ssttuuddeennttoorr

2. Xhehennemit dhe ujë të nxehtë përvëlues. Vëlla, para-
mendo veten në çastin e vdekjes, kur do të futesh në varr
dhe kur do ta hetosh errësirën e tij, vetminë dhe
ngushtësinë e tij. Përkujto dy melekët të cilët të ulin dhe
të pyesin. Paramendo trupin tënd pas vdekjes, mish i
copëtuar, asht i thyer, është humbur bukuria e trupit dhe
është shndërruar në ushqim për krimbat. Përkujto atë
ditë kur do të dëgjosh britmën e madhe me të cilën do të
jesh i ftuar për qëndrim para All-llahut. Zemra do të
dridhet nga frika, flokët do të zbardhen, e do të dalish
nga varri i pluhurosur këmbëzbathur dhe i zhveshur.
Dridhet toka, kodrat rrafshohen, shmangen sytë prej
tmerrit, hapen fletoret, brengoset i frikësuari. Ndizet
zjarri, mëkatet i kaplojnë njerëzit, shtrihet ura, për-
gatiten kamxhikët, afrohet llogaria, vështirësohet dëni-
mi, dëshmon libri dhe ndërpriten lidhjet. Përkujto se sa
i vogël do të jesh atë ditë, do të jesh i vetmuar me frikën
tënde, me pikëllimin tënd, brengat tua, do të jesh i vet-
muar me mëkatët tua, do të ikësh prej fëmijëve tu, prej
nënës dhe babait, bashkëshortes, prej vëllait... Atë ditë
vendosen peshoret dhe përgatiten librat, sa rrëshqitje do
të jenë të regjistruara në ato libra, sa të mangëta kanë
qenë veprat tua, atë ditë do të ftohesh në mesin e krije-
save. O filan, biri i filanit, dil para All-llahut! Do të
ngritesh i vetmuar, sepse ti je ai që kërkohesh. Përkujto
dobësinë tënde, frikën e madhe, dridhjen e zemrës kur
qëndron para Mbretit të vërtetë. Qëndron para Atij prej
të Cilit ishe duke ikur në këtë botë. Ai vazhdimisht të
thirrte por t’i nuk i përgjigjej. Në dorën tënde e ke librin
i cili ka regjistruar çdo gjë, qoftë e madhe apo e vogël,
do ta lexosh me zë të ulët, me zemër të thyer. Fjalët e tua
janë plot frikë dhe turp, me çfarë fjalë do të përgjigjesh
pyetjeve të Tij, për pasurinë që e humbe, për jetën në të
cilën e kalove, të gjithë kufijtë për syrin mashtrues, për
veshin me të cilin dëgjoje gjëra të ndaluara, me çfarë
këmbë do të qëndrosh para All-llahut, me çfarë sy do të
shikosh dhe me çfarë zemre do të përgjigjesh. Çfarë do
të thuash nesër kur do të pyet: O robi im, pse nuk më
nderove, pse nuk u turpërove prej Meje, pse e harrove
praninë Time, o robi Im, a mendove se Unë nuk të shoh,
a nuk isha Bamirës ndaj teje, a nuk t’i dhash gjithë këto
begati. Vëlla i dashur, përkujto këto çaste të vështira dhe
këto momente të trishtueshme, atë ditë njeriu e harron
shokun e vet, të dashurin e vet, nuk shpëton përpos atij
që vjen me zemër të shëndoshë. Vëlla, ndalu me
vetveten në këtë çast vendimtar dhe dije se shkaku i kri-
jimit tënd në këtë botë është adhurimi. All-llahu thotë:
“Unë nuk i krijova xhinnët dhe njerëzit për tjetër pos
që të më adhurojnë.” (Edh-Dharijat: 56)
Nuk je krijuar për kot, për lojë dhe për tallje. All-
llahu thotë: “A menduat se Ne u krijuam kot dhe se nuk
do të ktheheni ju te Ne?!” (El-Mu’minun: 115)
Vëlla, të drejtohem ty dhe fesë tënde, e cila i ndalon
këto gjëra të shëmtuara, i drejtohem moralit tënd i cili
qëndron larg këtyre epsheve, i drejtohem mendjes tënde
e cila i refuzon këto çmenduri, i drejtohem zemrës tënde
e cila frikohet prej këtyre gjërave shkatërruese, i drejto-
hem xhelozisë tënde e cila e ruan nderin e grave të huaja.
Pra, ndihmoe veten tënde, mbizotëroe dhe largoe këtë
satelit prej shtëpisë tënde, All-llahu [subhanehu ve teala]
do ta zëvëndësojë me diç më të mirë në këtë botë dhe
botën tjetër. Vëlla, nuk i shkrova këto shkronja dhe nuk
i thashë këto fjalë për gjë tjetër vetëm nga frika për
fytyrën tënde të bardhë, që mos të nxihet fytyra jote e
ndritshme në Ditën e Gjykimit, që mos të bëhet errësirë
në trupin tënd të butë, e që të kaploj zjarri i
Xhehennemit.
Ndoshta zemra yte e mirë, e pastër
i pranon këto këshilla
E ndoshta shpirti yt i çiltër i pranon këto porosi.
Lutja jonë e fundit është: Falënderimi i takon All-
llahut, Zotit të botërave!
On-line versionin e këtij teksti mund ta gjeni në:
http://www.everteta.cjb.net/
Boton:
Shoqata Qytetare
Klubi Studentor
Rr. Stiv Naumov 7 / 18
Tel. ++389 (02) 223-654
1000 Shkup
PPPPëëëërrrrkkkkuuuuffffiiiizzzzooooeeee
vvvveeee tttt eeee nnnn
tttt ëëëë nnnn ddddeeee !!!!
KKlluubbii ssttuuddeennttoorr