Een verhaal over de zusters in islaam die de pad van Allah verloren hadden en zijn teruggekeerd naar het praktiseren van d de islaam.

1. Parels van de Ummah
Een samenstelling van boodschappen naar mijn geliefde zusters

2. Waarom kijk je mij zo vies aan.....
Staat de kleur of de vorm van mijn hijaab je niet
aan...
Of gaat het om het feit....
Dat de Islam mij heeft bevrijdt...
Hebt je angst voor dat kleine stukje stof..
Zijn je blikken daarom zo grof...
Weet dan dat ik me door me hijaab bevrijdt voel,
Het draait niet meer om wat is mode, of wat is
cool..
Ik draag het omdat HIJ, die ik aanbidt, het ons
heeft opgedragen...
Zonder smoesjes, zonder uitstel en zonder
klagen!
En dan mogen ze er in de politiek een drama
van maken,
Maar die nutteloze woorden kunnen mijn hart
niet raken,
Ik wil leven zoals de Quran en Soenna het heeft
beschreven..
Zodat ik kan niet alleen nu kan genieten, maar
ook na dit leven..
Ik vraag niet om je begrip, en ook niet om je
acceptatie..
Maar verwacht niet dat ik verander..door die
zogenaamde "integratie"
Jij doet jou ding...en ik ga mijn gang....
Of maakt juist DAT jou juist zo bang?

3. Je vriendinnen zullen jou niet redden van de hel
Bismiellahi arrahmani arrahiem
Assalaamoe 3alaykoem warahmatoellahie wabarakatoeh,
Ik ben een meisje van 16 jaar alhamdoelilah en ik zou graag aan jullie mijn
verhaal willen meedelen incha’allah. Gewoon vanwege het feit dat vele zusters in
dezelfde positie hebben gezeten en zullen zitten. Hidjaab opdoen was een van de
moeilijkste beslissingen die ik ooit in mijn leven had moeten nemen.
Ik had als persoon zelf helemaal niks tegen een hidjaab. Ik had altijd al gedacht
dat een hidjaab verplicht(de Hidjaab is verplicht!!) was en dat dat de enige reden
was om een hidjaab te dragen. Verder wist ik er niet zoveel van. Op een bepaalde
moment ging ik meer dingen lezen over de islaam en over de hidjaab. Ik had
zoveel vragen, waarom?? Op welke leeftijd?? etc etc.. ik vond alle antwoorden op
mijn vragen, maar dat zorgde er niet voor dat ik mijn hidjaab ging dragen. Want
er waren andere dingen die er ook meespeelden zoals mijn vriendinnen, school
etc etc..astagfirullah, ik besloot om hem niet te gaan dragen op dat
moment..astagfirullah maar elke keer als ik naar buiten ging, voelde ik me zo
schuldig.
Het gevoel dat ik kreeg kan ik niet beschrijven. Elke dag als ik thuis kwam en in
mijn bed ging liggen en nadacht over wat ik allemaal had gedaan, kon ik niets
bedenken wat er echt uitstak. Ik had mijn tijd verspild. Ik wilde mijn hidjaab zo
graag opdoen, maar het lukte niet. Elke ochtend ging ik voor de spiegel staan net
voordat ik naar school moest en dan wou ik mijn Hidjaab opdoen.. maar het enige
wat ik kon is huilen, omdat ik de kracht niet had. Ik ging een tijdje naar school
zonder hidjaab, ik voelde me niet meer mezelf alsof ik iets miste in mijn leven. Ik
miste ook inderdaad iets, ik wist niet precies wat, want het ging niet alleen maar
om een doek. Het ging om meer dan dat, om Allah ta3ala! Vroeger dacht ik er
niet zoveel aan astaghfirullah, totdat de maand ramadan in zicht was subhanallah;
die maand heeft mij echt veranderd. Alle lof en dank zij aan Allah ta3ala.
Ik ging me steeds meer verdiepen in dingen, in de salaat, hidjaab, het leven van de
profeet(saws) etc etc.. De maand Ramadan naderde en ik besloot om te gaan leren
bidden, ik had het meerdere malen geprobeerd maar tevergeefs niet volgehouden.
Ik gaf het elke keer op astaghfirullah. Toen de maand was begonnen had ik net
geleerd hoe je moest bidden.. Alleen ik miste wat dingen aan mijn gebed, de
houdingen waar ik in zat, mijn zuivere intentie. Dus ik probeerde daar aan te
werken.

4. Tot de dag van vandaag verbeter ik nog steeds elke dag mijn gebed; dat probeer
ik tenminste. Alhamdoelilah. Maar toen de maand Ramadan was afgelopen en wij
het vasten hadden verbroken wou ik mijn hidjaab dragen, maar alweer had ik hem
niet opgedaan. Hoewel ik niet zo vaak negatieve reacties van buitenaf kreeg; maar
toch de negatieve reacties die ik kreeg die onthield ik en de positieve die vergat
ik. Ik deed alles omgekeerd; i.p.v dat ik Allah ta3ala ging tevredenstellen, ging ik
een aantal mensen om me heen tevredenstellen, terwijl ik Allah’s woorden moest
onthouden, onthield ik die van de mensen om mij heen. Op een gegeven moment
had ik een keer na mijn gebed een doe3a’ gedaan. Ik vroeg om Allah’s hulp,
kracht en leiding. Subhanallah de volgende ochtend werd ik wakker en ik besloot
mijn hidjaab op te doen zonder twijfel. Ik deed hem op en ging naar school. Op
dat moment voelde ik me het gelukkigste meisje op de wereld totdat ik op school
aankwam. Niemand van mij vriendinnen waren er totdat ze één voor één
arriveerden. Toen ze mij zagen schrokken ze echt (want dit hadden ze van mij
nooit verwacht)ik kreeg veel positieve reacties, zelfs zo positief dat ik moest
huilen omdat ik dat totaal niet had verwacht. Ik zag dat sommige mensen me best
raar aankeken, maar het deed me niets. Toen ik naar de lessen ging kreeg
natuurlijk van Nederlandse leerlingen wat sarcastische opmerkingen maar die
deden mij niets. Ik voelde me heel gelukkig ( gelukkig is nog niets eens het juiste
woord). Dit is wat ik jullie wilde vertellen vanwege het feit dat andere zuster dit
ook meemaken. Ik heb spijt dat ik het niet eerder had opgedaan. Stel je voor ik
was een week daarvoor overleden en dan wat?? Al-hamdoelilah
Heb ik hem wel opgedaan alle lof en dank zij aan Allah ta3ala. Ik hoop dat door
mijn verhaal meer zusters hun hidjaab gaan opdoen. Want een hidjaab is zeer
belangrijk in het leven van een vrouw. Het is niet zomaar een doek. Het is een
bescherming voor jou tegen het kwaad. Het zal jullie goed doen!!!!!
Je vriendinnen zullen jou niet redden van de hel, jouw school, jouw diploma
zorgt er niet voor dat je 1,2,3 het paradijs betreedt. Fouten maken is menselijk,
maar Allah ta3ala vergeten is wel een hele grote fout die ik heb gemaakt en die
wel velen maken. Ik hoop dat Allah ta3ala jullie de kracht, leiding en hulp geeft
die jullie nodig hebben. Amien. Ik hou van jullie omwille van Allah
soebhannahoe wa ta3ala. Vergeet je dien niet waar je ook bent en in welke positie
je ook bent en dit geld net zo goed voor mij als voor jullie..!!!
Was-salamoe 3alaykoem warahmatoe Allahi wabarakatoeh,
Liefs,
Oegtkoem Fi dien..!!

5. Een brief aan mijn lieve zuster
Aan:
Mijn lieve zuster
Van:
Oem Shaymaa’
Mijn lieve
zuster,
Jij die nog niet ten prooi is gevallen aan de verleiding van jongens, jij die door
Allah
bewaard is gebleven voor deze misstap, wees Allah altijd dankbaar dat Hij
jou heeft behoed voor datgene waarmee anderen jonge meiden en zelfs
getrouwde vrouwen zijn beproefd.
Weet dat
jongens in werkelijkheid niets anders zijn dan wolven in schapenkleding. Zij
weten niet eens wat liefde is. Het enige wat hen bezig houdt is het
bevredigen van hun dierlijke begeerten, op welke wijze dan ook.
Toen de
volgende vraag aan een aantal jongens werd gesteld: “Houden jullie werkelijk
van deze meisjes met wie jullie omgaan en hebben jullie het voornemen om
later met hen te trouwen?”, antwoordden zij kordaat: “Allah behoede! Deze
meisjes met wie wij omgaan zijn niks anders dan sloeries en bedriegsters.
Hoe kan ik mij ooit binden aan een meisje die zonder enige moeite de eer van
haar familie schendt? Wie geeft mij de garantie dat zij later niet mijn eer
schendt? Wij gebruiken hen slechts voor vermaak en om de tijd te doden.”
Beste zuster, zie je niet in hoe laaghartig deze personen zijn. Pas dus op
en trap niet in hun mooie praatjes, loze beloftes en valsheid.
Toen ik een
keer enkele meiden die een relatie hadden adviseerde hiermee te stoppen en
tegen hen zei: “Zij zijn niets dan hongerige wolven in schapenkleding.”,
antwoordde één van hen geïrriteerd: “Ik zweer dat hij van mij houdt. Hij is
niet als die anderen, hij heeft een goed karakter.” Een tweede meid sprak
woorden van gelijke strekking en voegde hieraan toe: “Hoe verklaar je anders
al die moeite die hij heeft gedaan om mij te krijgen? Hoe verklaar je de
tranen die hij omwille van mij heeft gelaten? Zeg me dan hoe?” Ik

6. antwoordde: “Deze jongens zijn allen afgestudeerd aan één en dezelfde
school: de school van Iblies. Zij worden in hun praktijken bijgestaan door
een bataljon vervloekte duivels die hen aansporen, aanmoedigen en aanzetten
tot het onteren van zoveel mogelijk goedgelovige meisjes. Als zij daarin
eenmaal zijn geslaagd, hoor je de volgende bekende woorden uit hun monden
komen: ,,Een meisje die haar eer niet weet te bewaren, valt niet te
vertrouwen. Daarna dumpen ze haar, zoals de velen die haar zijn voorgegaan.”
Wat ik wil zeggen, is dat alle jongens één en dezelfde methode, toon van spreken
en
aanpak hanteren. Ze overspoelen je met lieve woordjes, zoals: “Toen ik je
zag, viel ik als een blok voor je… Ik verdrink in je ogen… Leven zonder jou
is onmogelijk… Jij bent mijn alles… Jij drijft mij tot waanzin.” Zij weten
precies wat het zwakke punt van een vrouw is: haar gevoelens en haar
behoefte aan complimenten. Op deze wijze proberen zij haar voor zich te
winnen. Wanneer zij haar dan hebben ingepalmd, komt hun ware aard naar boven
en zullen zij deze meiden misbruiken voor hun dierlijke begeerten.
Wees dus
gewaarschuwd, moge Allah jou beschermen, en denk eens na over je geloof, al
is het maar voor deze ene keer. Laat je niet beduvelen door een aantal
ontspoorde meiden die hun mond vol hebben van de goede bedoelingen van deze
jongens en hoe leuk het is om met hen te zijn en blijf dus weg van haram relaties
Er is immers geen plaats voor
goede bedoelingen en oprechte intenties in de harten van deze jongens, die
het lef hebben om de bevelen van Allah, de Almachtige te negeren.
Met
vriendelijke groet,
Je zuster in
de Islam

7. Het berouw van een zuster na het horen van de
Koran
Dit is het verhaal van een zuster uit de Verenigde Arabische Emiraten over hoe zij
haar weg terug heeft gevonden naar Allah. Deze zuster schrijft:
“Ik groeide op in een godsvruchtige omgeving met twee vrome ouders en was de
enige dochter thuis. Zij deden altijd hun best om mij een goede opvoeding te
geven en spoorden mij altijd aan om me te houden aan de voorschriften van
Allah, in het bijzonder het gebed. Maar toen ik de pubertijd bereikte, begon ik af
te glijden en volgde de valse beweringen en leugens die op alle mogelijke
manieren gestimuleerd en gepropageerd worden door de vijanden van de Islam.
Desalniettemin was ik van nature een persoon die hield van de verheven
Islamitische gedragscode. Ik schaamde mij er bijvoorbeeld voor om mijn blik te
werpen op vreemde mannen. Ik was inderdaad erg verlegen en mengde mij
weinig onder de mensen. Maar helaas nam mijn dwaling en blinde toestand
slechts hand over hand toe nadat ik werd beproefd met een afgedwaalde
echtgenoot, die ik nooit had gevraagd naar zijn geloof. Hij leek mij het voorbeeld
van goed gedrag en kuisheid.
Het was mijn afgedwaalde man die mij introduceerde in de wereld van
schaamteloze muziek. Hij liet mij cd’s horen waarvan ik het bestaan niet kende.
Hij deed mij veel van dit soort verdorven cd’s cadeau, die ervoor zorgden dat het
laatste beetje geloof in mij totaal werd vernield en ik geheel verslaafd raakte aan
het luisteren naar dit ijdele gepraat. Mijn huwelijk met deze man was de bron van
alle ellende. Mijn huwelijk was vanaf het begin aan een grote beproeving, daar
het feest gepaard ging met allerlei muziekinstrumenten, buitensporigheden,
afgedwaalde groeperingen en onzedelijke danseressen, waardoor de mensen die
avond niet in staat werden gesteld om Allah te gedenken.
Naarmate mijn huwelijk met mijn afgedwaalde man, die de belangrijkste oorzaak
was van mijn afdwaling en het verslechteren van mijn contact met mijn Schepper,
voortging, begon ik het gebed in het geheel te verlaten en deed mijn hidjaab af…..
En dit alles omdat ik niet luisterde naar het advies van de Profeet (vrede zij met
hem), die zei: “Als iemand tot jullie komt over wiens geloof en gedrag jullie
tevreden zijn, huwt hen dan (aan de vrouwen die onder jullie hoede zijn)…” Ik
had de band met mijn Heer verbroken, waarop Hij de band met mij verbrak en mij
overliet aan mijn ego en begeerten… En in wat een ellendige toestand bevindt zo
een persoon zich.”

8. “En gehoorzaam niet degene wiens hart Wij Onze gedachtenis hebben doen
veronachtzamen en zijn begeerten volgt: en hij is in overtreding in zijn zaak.”
(Interpretatie van de betekenis van
Soerat al-Kahf: 28)
Ik vond geen enkel geluk, alleen maar kommer en kwel. Ik verkeerde constant in
veel verdriet en voelde een grote leegte in mijn binnenste, ondanks alle
vergankelijke wereldse benodigdheden die mijn man mij schonk. Mijn man had
mij werkelijk in de afgrond gestort. Ik was constant gestrest, had een onvoldaan
gevoel en was continu verontrust.
Zoals ik ongesluierd door het leven verder ging en dit een reden voor de mannen
was om naar mij keken, zo zat ook mijn man achter de andere vrouwen aan en
was hij niet oprecht in zijn liefde voor mij. Hij liet mij stikken voor achterbakse
straatvrouwen en liet mij verwaarloosd achter, alleen met de pijn van
eenzaamheid. Ik werd verslagen door de duisternis van onwetendheid en
afdwaling. Ik dwaalde zelfs zo ver af dat ik meerdere malen probeerde om
zelfmoord te plegen, maar alle pogingen liepen uit op een mislukking. Allah zij
dank!
Het was met de Genade van Allah en Zijn Gunst dat ik op een dag luisterde naar
een recitatie van Ahmad al-cAdjmiy. Hij reciteerde met zijn doordringende stem
de verzen uit de Koran. Grootse verzen die mijn gedachten in vervoering brachten
en de hoop in mij deed ontvlammen. Ik werd zo geraakt hierdoor en verlangde
naar de Leiding, maar het was nog te moeilijk voor mij. Ik richtte mij tot Allah en
smeekte Hem in de nacht om mij de Weg naar de Leiding te tonen, om het geloof
voor mijn hart geliefd te maken en om mij afkerig te maken van het ongeloof,
verdorvenheid en opstandigheid tegenover Allah. Ik smeekte Allah constant met
de smeekbede van de boezemvriend van Allah, Ibrahiem (interpretatie van de
betekenis van de betekenis):
“Mijn Heer, maak mij en mijn nakomelingen onderhouders van het gebed. Onze
Heer, verhoor mijn
smeekbeden.”
(Soerat Ibrahiem: 40)
Allah verblijdde mij met de Leiding. Ik begon de gebeden weer op de vaste tijden
te verrichten en ben mijn hidjaab weer gaan dragen. Ook ben ik kennis gaan
opdoen over mijn geloof, heb ik de regels van het reciteren van de Koran uit mijn
hoofd geleerd, ben ik mij gaan verdiepen in de overleveringen van de Profeet
(vrede zij met hem) en zijn nobele levensloop. Ik ben zelfs mee gaan doen met het
uitnodigen van de mensen naar de Islam. Al dit goede is mij overkomen nadat ik

9. mijn afgedwaalde man heb verlaten, ondanks het feit dat ik nog steeds van hem
hield. Ik ervoer de nabijheid van mijn Schepper en Beschermer.
Zuster, er is werkelijk geen goeds in het hebben van een verdorven man. Hij deed
mij immers afhouden van het gedenken van Allah. Niet voor niets leert de Profeet
(vrede zij met hem) ons: “Wie iets laat omwille van Allah: Allah zal hem in plaats
daarvan iets beters geven.”
Ik vraag Allah om mij en alle moslims standvastig te maken op Zijn religie.

10. Vrijheid lijkt mooi, maar het is een illusie.
Bismillahi Rahmani Rahiem,
Hierbij stuur ik u mijn verhaal, in de hoop dat broeders en zuster en niet
moslims er hun lering uit trekken.
Als ik terugkijk op vroeger, kan ik me herinneren dat ik mijn familie over
vreemde zaken hoorde praten. Ik vind het niet nodig om hierover in details te
treden. Pas vanaf het moment dat de Islam als zondebok werd gebruikt, werd
mij duidelijk waar die gesprekken van toen over gingen. Dit zal mij misschien
onbewust negatief beïnvloed hebben.
Ik had een hekel aan de islam. Ik zag ooit een Nederlands moslimmeisje lopen
en ik voelde mijn maag omkeren van afgunst en woede. Tegen mijn moeder zei
ik hierover dat als mijn dochter dat zou doen, ik haar zou laten opsluiten. Ik had
geen respect voor vrouwen die moslim waren en ik vond de mannen maar
hypocriet.
Ik leefde het leven zoals bijna ieder Nederlands meisje dit deed: uitgaan, roken,
drinken etc. Dit begon allemaal heel onschuldig. Mijn broer nam mij mee uit,
omdat hij niet wilde dat ik alleen zou gaan. Toen was ik 14 á 15 jaar jong. Ik ben
ook samen met hem op vakantie geweest en hier heb ik nog steeds een
vriendschap aan overgehouden, maar daar later meer over. Met deze vriendin
ging ik stappen en de jaren daarop ging ik met haar op vakantie. Als je mij toen
gevraagd had of ik gelukkig was, had ik ja geantwoord.
Maar doen wat je wilt lijkt erg leuk, maar neem van mij aan je gaat jezelf
tegenkomen. Dit leven heb ik ongeveer drie jaar volgehouden, totdat ik op was.
Ik had zo lang ik mij kon herinneren angstaanvallen. Deze kreeg ik eens in het
jaar, maar op den duur kwamen die aanvallen zelfs overdag en op het
hoogtepunt van mijn depressie zelfs op het werk. Ik begon mij meer te verdiepen
in de spiritualiteit en begon stil te staan bij het leven. Ik heb altijd wel in God
geloofd, maar ik begon te beseffen dat wat ik meemaakte een beproeving was
voor mij en dat er meer zou gaan gebeuren.
Ondanks het feit dat ik geen moslim was, heb ik wel berouw getoond en hulp
gevraagd, omdat ik ongelukkig was. Ik had dat nog niet gedaan, of ik ontmoette
een bijzondere persoon. Hij was geen praktiserende moslim, maar wel iemand
met goede bedoelingen. Ik leerde hem kennen en langzamerhand kregen we een
relatie. Hij was erg serieus en sprak met mij over de Islam. In het begin wilde ik

11. het niet aanhoren, maar ik merkte dat ik er rust door kreeg. Hij vertelde mij over
confronterende dingen, zoals het graf en de dood. Die gesprekken waren zwaar
voor me, maar ik leerde met mijn angsten om te gaan en ze verdwenen zelfs. Ik
besloot de Koran te lezen, want wat hij over de Islam vertelde klonk zo mooi en
ik wilde er meer over weten. Ik heb de Nederlandse vertaling in vier dagen uit
gelezen, want ik vond het zo Maa shaa Allah. Toen ik de Koran uit had, wist ik
het al. Ik wilde bij de gelovigen horen, waar Allah het over had en niet bij de
ongelovigen die een zware bestraffing te wachten staat.
In de tussentijd ging de gezondheid van mijn ‘vriend’ erg achteruit. Hij kreeg
van de dokter verschillende dingen te horen, eentje heeft zelfs gezegd dat hij
wellicht kanker had. Gelukkig was dit niet het geval. Tijdens zijn ziekte is hij
zich gaan beseffen wat hij zijn ziel had aangedaan. Hij besloot opnieuw te
beginnen, begon met bidden en stopte meteen met roken. Maar hoe zat het nou
tussen hem en mij. Hij heeft afstand van mij genomen en legde mij uit wat Zinaa
(overspel) was en dat het dus onmogelijk was om op die manier met elkaar om
te gaan. Ik had hier geen enkel bezwaar tegen. Ik hield van hem en ik wilde toch
ook moslim worden.
Op een dag ben ik mee gegaan naar de moskee. Ik voelde me niet op mijn
gemak. Ik was niet echt bedekt en al die Maa shaa Allah zusters. Ik schaamde
me. Ik heb gesproken met zusters die nu vriendinnen van mij zijn en ik
bewonderde hen. Nu nog steeds! Ik kwam huilend uit de moskee. Hoe kon ik
mij gaan bedekken en een hoofddoek dragen? Zelfs als het buiten dertig graden
zou zijn. Ik wilde wel, maar ik dacht dat ik het niet zou kunnen. Ik zag het niet
meer zitten, maar ik heb niet opgegeven. Ik bleef boeken lezen en heb
uiteindelijk op zes april vorig jaar de Shahadah gedaan en één minuut later heeft
mijn man mij toen ten huwelijk gevraagd. Wij zijn die maand op dertig april
getrouwd.
Nu ik al anderhalf jaar moslim ben, heb ik beproevingen gehad, met name met
mijn familie, maar Alhamdoelillah, ik heb nog nooit zo veel respect gekregen
van mijn ouders als nu. Met mijn broer heb ik eigenlijk geen contact meer. Ik
heb de regels van Allah geaccepteerd en ik merk dat als je jezelf aan de Wetten
van Allah houdt en je dit doet uit liefde voor Hem, dat er deuren voor je open
gaan, waar je het nooit van gedacht zou hebben. Mijn vriendin waar ik het
eerder over had, wil In shaa Allah, binnenkort de shahadah gaan doen. Zij heeft

12. mij voor mijn bekering tot de Islam gekend en daarna en kwam tot de
ontdekking waar geluk en rijkdom in zit.
Ik hoop dat jullie iets aan mijn verhaal hebben. Aan iedereen die dit verhaal
leest, de Islam is de waarheid en de Weg naar het Paradijs. Vrijheid lijkt mooi,
maar het is een illusie.
Jullie zuster M.

13. Bewijzen uit de Quran en Sunnah
Allah die de vrouw heeft geschapen en Die weet wat goed voor haar is,
heeft haar opgedragen om de hijab te dragen. Allah zegt (interpretatie van
de betekenis):
“En zeg tegen de gelovige vrouwen dat zij hun blikken moeten
neerslaan en over hun geslachtsdelen moeten waken, en hun
schoonheid niet onthullen, behalve datgene wat daar zichtbaar van is.
En hen hun sluiers over hun kraagopening heen slaan.”
(Soerat an-Noer: 31)
Ook zegt Allah (interpretatie van de betekenis):
“O Profeet (Mohammed), zeg tegen jouw echtgenotes en jouw
dochters en de echtgenotes van de gelovigen dat zij hun
djilbabs (hun gewaden) over zich heen dienen te laten hangen.”
(Soerat al-Ahzaab: 59)
Allah heeft de hijab tot een symbool van aanbidding, kuisheid en deugd
gemaakt. Met het dragen van de hijab, vervult de vrouw een grootse daad
van aanbidding. Ook geeft zij daarmee een sterk signaal af aan iedereen
met onkuise bedoelingen. Zij maakt duidelijk dat zij niets van doen wilt
hebben met oneerbare verzoeken en toenaderingspogingen van vreemde
mannen. Ook verplaatst de hijab de aandacht van het uiterlijk naar het
karakter van de vrouw. Mensen worden dan uitgedaagd om verder te kijken
dan haar schoonheid en aantrekkelijkheid.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is de hijab niet een beknotting
van de vrijheid van de vrouw, maar juist een bevrijding voor haar. Daarmee
laat zij zien dat zij haar leven niet laat bepalen door anderen, maar door de
eigen opvattingen. Ze geeft daarmee aan niet te willen buigen voor de
schepselen, maar voor de Heer van de schepselen.
En Allah weet het het best.