Module 0 Introduction

1. IO2-module 0 Inleiding
CP-CARE - 2016-1-TR01-KA202-035094
(01.12.2016 – 30.11.2019)

2. Unit [1]: [doel van de training]

3.  Zorg voor mantelzorgers (informeel of
formeel) met de nodige vaardigheden en
kennis om de zorg en revalidatie op
dagelijkse basis te ondersteunen volgens
de behoeften en het type van elke
persoon (cliënten / familieleden) met
Cerebrale Parese (CP).

4. Doelgroep - Verzorger / fysiotherapeuten - zij zullen de
projectresultaten rechtstreeks gebruiken in hun dagelijkse
praktijk (gratis).
Belanghebbenden Verenigingen / organisaties die fysiotherapie
en persoonlijke verzorging aanbieden.
BOO-centra die opleidingen aanbieden op het
gebied van thuis en gezondheidszorg.
Non-profit instellingen die werken met mensen
met CP.
Overheidsorganen - instellingen die
verantwoordelijk zijn voor veranderingen in
het sociaal beleid.
De begunstigden Mensen met CP - zij zijn onze belangrijkste
begunstigde groep van het project.

5. Unit [2] - [Wat is CP?].

6.  Cerebrale Parese (CP) is de term voor een reeks
bewegingsmoeilijkheden, die worden veroorzaakt wanneer delen
van de hersenen, die dergelijke bewegingen controleren, niet
goed werken.
De meest voorkomende oorzaak van aanzienlijke lichamelijke
beperkingen bij kinderen.
CP komt tussen de 2 en 3 per 1000 levendgeborenen voor. Dit
percentage stijgt tot 40 -100 per 1000 levendgeborenen onder
baby's die zeer vroeg geboren zijn of met een zeer laag
geboortegewicht.
Wereldwijd: 17 miljoen mensen met cerebrale
parese.
350 miljoen mensen zijn nauw
verbonden met een kind of volwassene
met CP.

7. ◦ Kinderen met CP hebben veel aspecten van zorg nodig,
waaronder, maar niet beperkt tot:
◦ Zorg en rehabilitatie van de kinderen met CP moet zo vroeg
mogelijk worden gestructureerd.
◦ Nauwe aanwezigheid en actieve deelname van de persoonlijke
hulpverleners in alle fasen van de interventie is een essentieel
onderdeel van het algehele management van CP.
Die met betrekking tot
spasticiteitsmanagement
Behandelingen Modaliteiten
Versterking Sialorrhea Insomnia

8.  Elk individu met hersenverlamming is uniek.
Volgens:
Alle kinderen met cerebrale parese kunnen verschillen van elkaar.
Schade aan de hersenen
Bijbehorende symptomen
De tijd van de diagnose
en de interventietijd
De kwaliteit van de
interventie en zorg

9. Wat veroorzaakt CP?
 Er zijn enkele risicofactoren die verband kunnen
houden met CP. Deze komen op 3 verschillende
momenten in het leven voor:
• Prenataal (%75-80)
• Perinatale (%10-15)
• Post-nataal (%10)

10. Risicofactoren voor de ontwikkeling van
Cerebral Palsy
1- Prenataal
• Vroeggeboorte
• Laag geboorte gewicht
• Intra-uteriene infectie
• Meerdere draagtijd
• Zwangerschap complicaties
• Vroege membraanbreuk
2- Perinatale
• Geboorte verstikking
• Ingewikkelde arbeid en bezorging
3- Post-natale
• Niet-accidentele operatie
• Hoofd trauma
• Meningitis / encefalitis
• Cardiopulmonale arrestatie
Beschermende factoren
• Verloskundige zorg
• Magnesiumsulfaat
• antibiotica
• corticosteroïden

11.  Neuronen worden
aangetast in CP.
 De communicatie tussen
de neuronen wordt
beïnvloed, en dus worden
spieren, beweging en
balans op dezelfde manier
beïnvloed.
 Volgens het getroffen
gebied van de hersenen:
◦ gehoor, zicht, spraakfuncties
kunnen ook worden
beïnvloed
◦ als de schade aan beide
kanten van de hersenen is,
worden beide kanten
beïnvloed

12. Populatie-gebaseerde studies uit de hele wereld tonen aan
dat de prevalentie van cerebrale parese wereldwijd varieert
van 1,5 tot meer dan 4 per 1000 levendgeborenen of
kinderen van een bepaalde leeftijdscategorie.

13.  De prevalentie is 4,4 bij elke 1000 geboorte in
Turkije.
 De redenen voor de hoge frequentie in ons land
zijn:
intrafamilie
huwelijk
infecties voedingsproblemen
ineffectieve
geboortecondities

14. Diagnose van CP
 Verbeeldende werkwijzen (bijvoorbeeld MRI) en
het identificeren van risicofactoren dragen bij
aan een CP-diagnose. Maar het is niet genoeg
voor een definitieve diagnose.
 Het wordt meestal gediagnosticeerd door
klinische tekenen en symptomen.

15. Enkele signalen die
bijdragen aan een
klinische diagnose
Motor vertraging
Spierstijfheid of hypotonie
Onvrijwillige bewegingen
Abnormale reflexen
Asymmetrie aan de linker- en
rechterkant van het lichaam
Abnormale bewegingspatronen
Handigheid

16. Diagnose
De observatie van de motorische
bewegingspatronen kan helpen bij
de klinische diagnose.
De observatie van de spontane
bewegingen van het kind is zeer
curieus in de diagnose van CP bij
zuigelingen.

17. De ernst van het probleem in de hersenen en het
begin ervan kan de diagnose-leeftijd van CP
beïnvloeden.
In de meeste ernstige gevallen kan de diagnose zich
in een vroege levensfase bevinden, terwijl de anderen
mogelijk op 2-jarige leeftijd zijn.
De gemiddelde diagnose-leeftijd is ongeveer 18
maanden.

18. Elbasan B. (2016). Pediatrik Fizyoterapi rehabilitasyon. İstanbul Tıp Kitabevi, p:27.
2 Maanden Lacht naar het geluid van je stem en volgt je met hun ogen terwijl je door een kamer beweegt
3 Maanden Verhoogt hoofd en borst wanneer liggend op de maag
Grijpt voorwerpen
Glimlach naar andere mensen
4 Maanden Lacht, lacht en probeert geluiden na te doen; houdt het hoofd stabiel
6 Maanden Rolt van rug naar buik en maag naar terug
Verplaatst voorwerpen van hand tot hand
7 Maanden Reageert op eigen naam
Zoekt gedeeltelijk verborgen objecten
9 Maanden Zit zonder steun, kruipt, brabbelt "mama" en "dada"
12 Maanden Wandelingen met of zonder ondersteuning
Zegt minimaal één woord
Houdt ervan mensen te imiteren
18 Maanden Loopt zelfstandig, drinkt uit een beker, zegt minimaal 15 woorden, wijst naar lichaamsdelen
2 Jaar Loopt en springt
Spreekt in zinnen van twee woorden
Volgt eenvoudige instructies
Begint make-believe play
3 Jaar Klimt goed
Spreekt in meerwoordszinnen
Sorteert objecten op vorm en kleur
4 Jaar Krijgt samen met mensen buiten het gezin
Trekt cirkels en vierkanten
Berijdt een driewieler
5 Jaar Vertelt naam en adres
Sprongen, hoppen en overslaan
Getaf gekleed
Telt 10 of meer objecten
Tijdlijn van mijlpalen op kinderleeftijd

19. Referenties
1. Elbasan B. Pediatrik Fizyoterapi rehabilitasyon. İstanbul Tıp Kitabevi, 2016.
2. Humphreys P. Cerebrale parese: een multidisciplinaire aanpak. Tweede druk. 2011.
3. Rosenbaum, P., Paneth, N., Leviton, A., Goldstein, M., Bax, M., Damiano, D., ... &
Jacobsson, B. Een rapport: de definitie en classificatie van cerebrale parese April
2006 Dev Med Child Neurol Suppl, 2007.
4. Oskoui, M., Coutinho, F., Dykeman, J., Jetté, N., & Pringsheim, T. Een update over
de prevalentie van cerebrale parese: een systematische review en meta-analyse.
Developmental Medicine & Child Neurology, 2013.
5. Jones, M.W., Morgan, E., Shelton, J.E., & Thorogood, C. Cerebrale parese:
introductie en diagnose (deel I). Journal of Paediatric Health Care, 2007.
6. Sankar, C., & Mundkur, N. Cerebrale parese-definitie, classificatie, etiologie en
vroege diagnose. Indian journal of pediatrics, 2005.
7. O'Shea, T. M. Diagnose, behandeling en preventie van hersenverlamming bij
kinderen van korte of lange duur. Klinische verloskunde en gynaecologie, 2008.
8. Kavčič, A., & Vodušek, D. B. Een historisch perspectief op hersenverlamming als
concept en diagnose. Europees tijdschrift voor neurologie, 2005.

20. Unit [3] - [beschrijvingen]

21.  Beschrijving van de cliënt met een
beperking
◦ Wat is een baby / baby die in gevaar is
 Risicofactoren:
◦ Baby's van tienermoeders of moeders van 35 jaar en
ouder hebben een hoger risico op cerebrale parese
(CP).

22. ◦ Het risico van de baby voor het ontwikkelen van een
hersenafwijking of -verwonding die tot CP leidt, neemt
toe als de moeder bepaalde problemen heeft tijdens
haar zwangerschap:
 Infecties, zoals rubella, cytomegalovirus-infectie (CMV),
chorioamnionitis en toxoplasmose.
 Blootstelling aan bepaalde geneesmiddelen, zoals
schildklierhormonen, oestrogeen of methotrexaat.
 Gebruik van alcohol of illegale drugs.
 Andere problemen, zoals bloeden in de baarmoeder
tijdens de zesde tot negende maand van de
zwangerschap, grote hoeveelheden eiwit in de urine
(proteïnurie) of hoge bloedsuikerspiegels.

23.  Ongeveer de helft van alle kinderen met CP wordt te
vroeg geboren. Het risico dat een baby CP krijgt,
neemt toe naarmate het geboortegewicht afneemt.
 Risicofactoren voor CP bij de geboorte :
◦ Voortijdige geboorte. Premature baby's hebben meer
kans op een bloeding in de hersenen (intraventriculaire
bloeding - IVH) of een hersenletsel dat periventriculaire
leukomalacie (PVL) wordt genoemd. Beide problemen
kunnen CP veroorzaken.

24.  Moeilijke of langdurige arbeid
◦ Een herseninfectie of fysiek trauma kan het risico van
een baby om CP te krijgen, verhogen.
◦ Een gebrek aan zuurstof verhoogt ook het risico van
een baby.
◦ CP kan zelf veroorzaken dat een baby een moeilijke
geboorte krijgt vanwege lichaamsbeweging en
houdingsproblemen die verband houden met de
aandoening.

25. • Placenta abrupt
◦ De placenta scheidt zich gewoonlijk enkele minuten na
de geboorte van de baby van de baarmoederwand. Maar
als het scheidt voordat de baby wordt geboren, verliest
de baby de bloed- en zuurstoftoevoer van de moeder.
◦ Infecties in de baarmoeder of de vagina van de moeder,
zoals streptokokkeninfecties, kunnen tijdens de geboorte
aan de baby worden overgedragen.

26.  Risicofactoren voor het ontwikkelen van CP vlak na de
geboorte of binnen de eerste 2 of 3 levensjaren zijn
gerelateerd aan hersenbeschadiging.
◦ Een ernstige ziekte, zoals ernstige geelzucht, meningitis
of loodvergiftiging.
◦ Een ernstig hoofdletsel door een ongeluk of een val. Dit
omvat verwonding van een baby tegen schudden,
werpen of andere kracht (shaken-baby-syndroom).
◦ Gebrek aan zuurstof aan hersenweefsel, zoals het
resultaat van een hersentumor of een bijna-
verdrinkingsincident.
◦ Sommige soorten bloedstolling of genetische problemen
hebben.

27.  Beschrijving van de cliënt met een
beperking
◦ Risico's gezien bij de klanten
 CP kan van invloed zijn op iemands houding,
balans en vermogen om te bewegen,
communiceren, eten, slapen en leren.
1 op 3
kan niet lopen
1 op 4
kan niet praten
1 op 10
heeft een ernstige
visuele beperking
3 op 4
ervaart pijn
1 op 4
heeft epilepsie
1 in 2
Heeft een
verstandelijke
beperking

28. Mobiliteitsproblemen
◦ 1 op de 3 kinderen met CP kan niet lopen.
 Het grootste risico bestaat voor mensen met
spastische quadriplegie, verstandelijke
beperkingen, epilepsie, visusstoornissen en het
onvermogen om zelfstandig te zitten op 2-jarige
leeftijd.

29.  Communicatie problemen
◦ 1 op de 4 mensen met CP kan niet praten.
 CP kan van invloed zijn op het vermogen van een
persoon om de spieren rond de mond en tong die nodig
zijn voor spraak fijn te coördineren.
 De gecoördineerde ademhaling die nodig is om de spraak
te ondersteunen kan ook worden beïnvloed, zo kunnen
sommige mensen bijvoorbeeld 'ademend' klinken als ze
spreken.
 Sommige mensen met CP kunnen geen geluiden
produceren, anderen kunnen wel geluiden produceren,
maar hebben moeite om hun bewegingen voldoende
onder controle te houden om spraak te produceren die
duidelijk en verstaanbaar is voor anderen.

30. Pijn
◦ 3 op de 4 mensen met CP hebben last van pijn.
 Pijn is vaak het gevolg van de beperkingen die gepaard
gaan met CP, zoals contracturen, abnormale houdingen,
dystonie, huidafbraak, heupsubluxatie, gastro-
oesofageale reflux en scoliose.
 Deze pijn kan van invloed zijn op het gedrag van een
persoon, zijn vermogen om dingen voor zichzelf te doen,
te slapen en zijn sociale relaties.
 De mensen zouden de taken van dag tot dag kunnen
vermijden die voor onafhankelijkheid, zoals het bijwonen
van school en sociale gebeurtenissen belangrijk zijn.

31. Eet en drink stoornisen
◦ 1 op de 15 mensen met CP kan geen voedsel door
de mond nemen en moet gevoed worden via een
voedingssonde.
 CP kan van invloed zijn op de spieren die de mond
openen en sluiten en de lippen en de tong
bewegen.
 Sommige mensen met CP kunnen problemen
hebben bij het kauwen en inslikken van voedsel en
dranken, een aandoening die bekend staat als
dysfagie.

32. Speeksel controle
◦ 1 op de 5 kinderen met CP heeft speekselverlies
 CP kan de spieren rond de mond aantasten,
waardoor speeksel verloren gaat (ook wel
dribbelen, kwijlen of sialorroe genoemd).
 Het speekselverlies kan beter merkbaar zijn
wanneer ze zich concentreren op andere taken.

33.  Intellectuele beperking
◦ 1 op 2 mensen met een CP heeft een verstandelijke
beperking.
◦ 1 op 5 mensen heeft een matige tot ernstige
verstandelijke beperking.
 In het algemeen geldt dat hoe groter de fysieke
beperking van een persoon is, hoe groter de kans is dat
hij of zij een verstandelijke beperking zal hebben.
 Er zijn echter mensen die een grote lichamelijke
beperking hebben, die geen verstandelijke beperking
hebben.
 Omgekeerd, kunnen er anderen met een lichte fysieke
stoornis zijn die een intellectuele beperking hebben.

34.  Leerstoornisen
◦ Kinderen met CP kunnen specifieke leermoeilijkheden
ervaren.
 Deze kunnen bestaan uit een korte aandachtsspanne,
motorische planningsmoeilijkheden (organisatie en volgorde
van bewegingen), perceptuele problemen en taalproblemen.
 Deze kunnen van invloed zijn op geletterdheid, gecijferdheid
en andere vaardigheden en activiteiten in de klas.
◦ Leren kan ook worden beïnvloed door problemen bij fijne
motorische en grove motorische coördinatie en
communicatie.
 Studenten met CP moeten zich meer inspannen om zich te
concentreren op hun bewegingen en volgorde van acties dan
anderen, zodat ze gemakkelijker moe kunnen worden.

35. Slechthorendheid
◦ 1 op de 20 mensen met CP heeft ook een bepaald
gehoorniveau.
◦ 1 op de 25 kinderen met CP is doof.
Visie beperking
◦ 1 op de 10 kinderen met CP is blind.
 Visie beperking is niet ongewoon bij mensen met CP.
Kinderen met ernstigere vormen van CP hebben meer
dan anderen last van bijziendheid, afwezigheid van
verrekijkerfusie, dyskinetische strabisme (ook bekend als
'gedraaide ogen' of 'loensen'), ernstige stoornissen in de
blik, en optische neuropathie of hersenbloeding.

36.  Gedrag en Emotioneel Welzijn
◦ 1 op de 4 kinderen met CP heeft gedragsproblemen.
 De grootste risico's zijn mensen met een verstandelijke
beperking, epilepsie, hevige pijn of een mildere mate
van lichamelijke beperking. Probleemgedrag is onder
meer afhankelijkheid, koppigheid, hyperactiviteit, angst,
angst, of de neiging om in conflict te komen met hun
leeftijdsgenoten, of het vertonen van asociaal gedrag.
 Kinderen met CP kunnen ook emotionele problemen
hebben, zoals problemen met hun leeftijdsgenoten en
sterke emotionele reacties op nieuwe uitdagingen.
 Tieners en volwassenen met CP kunnen meer vatbaar
zijn voor depressie en angststoornissen

37. Epilepsie
◦ 1 op de 4 kinderen met CP heeft epilepsie.
 Wanneer kinderen CP en een verstandelijke beperking hebben,
is de incidentie van epilepsie hoger - 48%.
 Aanvallen kunnen van invloed zijn op spraak, intellectueel en
fysiek functioneren.
 Medicatie is de meest effectieve interventie voor epilepsie en
de arts of therapeut van het kind kan ook wijzigingen in de
schoolsteunen en -apparatuur van de student aanbevelen.
 Sommige medicijnen hebben bijwerkingen die sufheid of
prikkelbaarheid veroorzaken.
 Zowel epilepsie als de bijbehorende medicatie kan het gedrag
en de aandachtsspanne van een persoon beïnvloeden.

38. Slaap stoornisen
◦ 1 op de 5 kinderen met CP heeft een slaapstoornis.
 Er zijn verschillende bijdragende factoren,
waaronder de spierspasmen geassocieerd met CP,
andere vormen van musculo-skeletale pijn en
verminderd vermogen om de lichaamspositie
tijdens de nacht te veranderen.
 Het is ook bekend dat epilepsie de slaap verstoort
en waarschijnlijk vatbaar is voor slaapstoornissen.
 Blindheid of ernstige visusstoornissen kunnen de
timing en het onderhoud van de slaap beïnvloeden
door hun effect op de melatoninesecretie en het
gebrek aan lichtperceptie.

39.  Spinale en heupafwijkingen
◦ 1 op de 3 kinderen met CP heeft een heupverplaatsing.
 Afwijkingen van de wervelkolom en heupen zijn
geassocieerd met CP en kunnen zitten, staan en lopen
moeilijk maken en chronische pijn veroorzaken.
 Kinderen en volwassenen met een ernstige lichamelijke
beperking of diegenen wiens lichaam aan beide kanten
is aangedaan, lopen een groter risico op
heupproblemen.
 Dit betekent dat mensen die de meeste tijd rolstoelen
gebruiken, meer risico lopen op heupproblemen dan
degenen die lopen met hulpmiddelen of zelfstandig.

40. Blaas en darmcontrole
◦ 1 op de 4 kinderen met CP heeft problemen met de
blaas / darmen.
 Continentie en obstipatie zijn problemen voor veel
CP-getroffen kinderen.
 Kinderen met een verstandelijke beperking en / of
een ernstige vorm van CP lopen het grootste
risico.
 Gebrek aan mobiliteit en moeite met eten kan
mensen met CP predisponeren tot obstipatie.

41. • Vroegtijdige interventie en de doelen
 Therapieën die deel uitmaken van een
programma voor vroege interventie terwijl het
kind nog in ontwikkeling is, kunnen de impact
van de beperking verminderen en het potentieel
van het kind voor het ontwikkelen van
associatieve aandoeningen minimaliseren.

42.  Vroeghulpdiensten zijn ontworpen om de
behoeften van een kind in vijf
ontwikkelingsgebieden te identificeren en te
vervullen :
◦ Beweging (fysieke ontwikkeling)
◦ Leren (cognitieve ontwikkeling)
◦ Interactie (communicatieontwikkeling)
◦ Gedrag (sociale of emotionele ontwikkeling)
◦ Adaptieve ontwikkeling (gebruik van bestaande
vaardigheden)
 Voorbeelden van diensten voor vroege interventie
zijn onder meer medische diensten, fysieke en
ergotherapie en hulpmiddelen voor hulpmiddelen.

43.  Procedures en activiteiten die
verslechtering van de
gezondheidstoestand voorkomen
◦ Fysiotherapie
 Fysiotherapie / fysiotherapie zijn vormen van
revalidatie die op enigszins verschillende manieren
worden toegepast.
◦ Een fysiotherapeut is opgeleid om te werken in privé-
artspraktijken, gespecialiseerde centra of klinieken.
Fysiotherapeuten worden vaker in ziekenhuizen gevonden.
◦ Een fysiotherapeut kan zich alleen concentreren op fysieke
activiteiten, terwijl een fysiotherapeut elektromechanische
middelen kan gebruiken om doelen te bereiken.

44.  Het herstelt, onderhoudt en bevordert een
optimale beweging en fysieke functie.
 Het richt zich op activiteitenbeperkingen,
participatiebeperkingen en milieubarrières die
worden ervaren door personen met motorische
beperkingen.
 Fysiotherapie maakt gebruik van functionele
training, manuele therapie, oefeningen,
ondersteunende technologieën en
elektrotherapeutische modaliteiten.

45.  Het doel van fysiotherapie is om mensen te
helpen:
 coördinatie ontwikkelen
 kracht opbouwen
 bewegingsbereik behouden
 houd balans
 behoud uithoudingsvermogen
 behoud flexibiliteit
 omgaan met pijn
 optimaliseer de niveaus van lichamelijk
functioneren
 maximale onafhankelijkheid bij de dagelijkse
activiteiten
 bevorder lichamelijke activiteit

46.  Het helpt algemene behandelingsdoelen zoals:
 Fysieke beperkingen overwinnen
 Uitbreidbaar bereik van gezamenlijke beweging
 Het opbouwen en onderhouden van de spiertonus
 Vergroting van recreatieve mogelijkheden
 Alternatieve manieren identificeren om dagelijkse taken
uit te voeren
 Onafhankelijkheid bevorderen
 Vermindering van de kans op contracturen,
botvervorming
 Kinderen en ouders voorlichten over adaptieve
apparatuur
 Zintuiglijke stimulatie bieden
 Vergroting van de conditie
 Meer flexibiliteit
 Positie verbeteren
 Verbetering van het looppatroon
 Pijn en ongemak minimaliseren

47.  Het grootste voordeel van fysiotherapie voor het
kind met CP is de behandeling van problematische
aandoeningen wanneer deze zich voordoen,
waaronder:
 Spieratrofie of aanscherping
 Verlies in gezamenlijke bewegingsbereik
 Stijfheid en / of contracturen
 Spasticiteit van de spieren
 Pijn
 Gewrichtsontsteking
 Contracturen (spierrigiditeit)
 Beperkte fysieke activiteit

48. ◦ Een passende positionering
 Kinderen met CP hebben externe houdingssteun
nodig in verschillende houdingsposities
(positionering) met als doel hen in staat te stellen
meer normale manieren van bewegen te ervaren
en te ontwikkelen en secundaire complicaties te
voorkomen.

49.  Gebaseerd op klinische en onderzoeksgegevens,
is het een algemeen aanvaarde en gangbare
praktijk voor de algemene doelstellingen van
zitplaatsen en positionering om onder meer de
volgende elementen te omvatten :
 Normaliseren van de toon of het verminderen van de
abnormale invloed ervan op het lichaam
 Handhaving van de uitlijning
 Voorkomen of opvangen van skeletvervormingen of
het opvangen van skeletafwijkingen
 Het bieden van een stabiele basis van ondersteuning
om de functie te bevorderen

50.  Goede positionering omvat enkele algemene
basisprincipes:
◦ Symmetrie en uitlijning moeten zoveel mogelijk in alle
posities worden gerespecteerd
◦ Het kind moet zich comfortabel voelen.
 In eerste instantie zou het kind misschien niet van een
nieuwe positie houden, maar als het kind nog steeds
ongemak vertoont, is waarschijnlijk enige voorbereiding
meer nodig voordat het kind in de juiste positie wordt
geplaatst (de stijfheid verminderen en de toon
normaliseren)?
 Sommige aanpassingen van de positie zijn mogelijk
vereist, zelfs als dit betekent dat de ideale positie
gedeeltelijk wordt aangetast.
 Ouders moeten ontmoedigd worden door het kind in een
positie te dwingen als het kind zich ongemakkelijk voelt.

51. ◦ Het kind moet stabiel zijn maar niet vastzitten.
 De positie moet het kind in staat stellen om een meer
normaal patroon van bewegingen te ervaren.
◦ Bijvoorbeeld; goede proximale stabiliteit van de romp
tijdens het zitten bevordert selectieve bewegingen van de
bovenste ledematen voor spelen, schrijven, eten enz.
Ga naar: Module 1
Eenheid 1

52.  Kinderen hebben de neiging om zichzelf te
positioneren in een houding waarin ze zich veilig
voelen.
 We vergeten dit positioneringsprincipe vaak
omdat we ons meer zorgen maken over de
veiligheid van het kind in een houding dan over
hoe de positie de mobiliteit kan beïnvloeden.
Ga naar: Module 1 unit 1

53.  Wat het kind ook doet (liegen, zitten, kruipen, staan),
probeer dat aan te moedigen :
Ga naar: Module 1 unit 1
Het lichaam is recht (niet gebogen, gebogen of gedraaid).
Beide handen zijn in gebruik, voor de ogen.
Het kind draagt hetzelfde gewicht aan beide zijden van het lichaam - met
behulp van beide heupen, beide knieën, beide voeten of beide armen
Beide armen zijn recht en worden weggehouden
van de zijkanten.
Het hoofd is recht op en neer.

54. Referenties
1. Palmer FB, Hoon AH (2011). Cerebrale parese. In M Augustyn et al., Eds.,
The Zuckerman Parker Handbook van Developmental and Behavioral
Pediatrics for Primary Care, 3rd ed., Pp. 164-171. Philadelphia: Lippincott
Williams en Wilkins.
2. WebMD, https://www.webmd.com/parenting/baby/features/is-your-baby-
on-track#1
3. https://www.cerebralpalsy.org.au/what-is-cerebral-palsy/how-cerebral-
palsy-affects-people/
4. Bar-On L, Molenaers G, Aertbeliën E, Van Campenhout A, Feys H, Nuttin B,
et al. Spasticiteit en de bijdrage aan hypertonie bij hersenverlamming.
Biomed Res Int (2015) 2015: 1-10.10.1155 / 2015/317047,
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4306250/
5. Krzysztof, Czupryna & Nowotny-Czupryna, Olga & Nowotny, Janusz. (2014).
Rugpijn bij moeders van hersenverlamde kinderen. Ortopedia,
traumatologia, rehabilitacja. 16. 497-505. 10.5604 / 15093492.1128840,
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25406923

55. Unit [4] - [Classificatie van CP en basis
klinische kenmerken]

56. Er zijn verschillende classificatiesystemen in CP.
De meest gebruikte classificatie tot nu toe is de
Surveillance of CP in Europa.
Klinische classificatie:
- Spastisch
- Diskinetic
- Ataxia
- Hypotonie
Anatomische classificatie:
- Hemiparesia
- Diparesia
- Kuadriparesia
- Monoparesia

57. ICF en Cerebrale Parese

58. Soorten Spiertonus
• Verminderde spierspanning of
spanning (slappe, ontspannen
of slappe ledematen)
Hypotonie
• Verhoogde spierspanning of
spanning (stijve of stijve
ledematen)
Hypertonie
• Fluctuerende spiertonus of
spanning (te soms te los en te
strak bij anderen)
Dystonie

59. Spastic
iteit
• Spasticiteit is toegenomen, onvrijwillige,
snelheidsafhankelijke spiertonus die weerstand veroorzaakt
tegen beweging.
Gemen
gd
• De romp van het lichaam kan hypotoon zijn terwijl de
armen en benen hypertoon zijn.
Spiertre
kkingen
• Soms pijnlijke, onvrijwillige spiercontractie.
Vaste
Gewric
hten
• Verbindingen die effectief worden samengesmolten en die
een goede beweging voorkomen.
Ga naar: Module 4 Unit 5

60. Klinische classificatie van kinderen met CP
- Bruto motorfunctie meten

61. Gemeenschappelijke looppatronen in CP
• Tenen draaien of roteren naar binnen
In-toeing
• Tenen draaien of roteren naar binnen
Uit-toeing
• Er wordt meer gewicht op de ene
voet dan op de andere geplaatst,
waardoor er een golvende of doffe
pas ontstaat
Manken
• Het gewicht is ongelijk op de tenen
geplaatstTeenwandelen
• Een kind loopt gebogen in een stijve
houding met het hoofd en de
schouders naar voren gebogen
Voortstuwende loop

62. • De heupen buigen licht waardoor
het lijkt alsof het kind hurkt terwijl
knieën en dijen als een schaar
langs elkaar schuiven
Spastische en
schaar gang
• Eén been sleept door
spierspasticiteitSpastische gang
• Tenen slepen omdat de voet sleept
Steppegang
• Eendachtig looppatroon dat later in
het leven kan verschijnenWaggelende gang

63. Reflexen
Reflexen zijn onvrijwillige bewegingen die het
lichaam maakt als reactie op een prikkel.
Bepaalde primitieve reflexen zijn aanwezig op of
kort na de geboorte, maar verdwijnen op
voorspelbare ontwikkelingsstadia terwijl het kind
groeit.
Specifieke reflexen die niet vervagen - of die zich
niet ontwikkelen als het kind groeit - kunnen een
teken zijn van cerebrale parese.

64. Bepaalde abnormale reflexen kunnen ook wijzen
op een Cerebrale Parese.
Hyperreflexie zijn overmatige reflexreacties die
leiden tot trillen en spasticiteit.
Onderontwikkelde of ontbrekende houdings- en
beschermingsreflexen zijn waarschuwingssignalen
voor een abnormale ontwikkeling, waaronder
Cerebrale Parese.

65. Veelvoorkomende primitieve reflexen die
mogelijk niet goed functioneren of blijven
bestaan, zijn onder andere :
Asymmetrische
Tonische
Reflex
Wanneer het hoofd draait,
zullen de benen aan
dezelfde kant uitsteken en
de tegenovergestelde
ledematen samentrekken
als in een hekwerk.
Asymmetrische tonische
reflex moet rond de leeftijd
van zes maanden
verdwijnen.

66. Symmetrische
Tonic Nek
Reflex
De zuigeling neemt een
kruipende houding aan
wanneer het hoofd wordt
uitgestrekt. Symmetrische
tonische nekreflex zou
tussen de acht en elf
maanden moeten
verdwijnen
Spinale Gallant
Reflexen
Wanneer de baby op zijn
buik ligt, zullen de heupen
naar de kant van het
lichaam draaien die wordt
aangeraakt. De dappere
reflexen van de
wervelkolom moeten
tussen de drie en negen
maanden verdwijnen.

67. Tonische
Labyrintine
Reflex
Wanneer het hoofd
achterover wordt
gekanteld, buigt de rug,
de benen strekken en
buigen de armen. Tonic
labyrintische reflex zou
moeten verdwijnen na
drie-en-een-half jaar.
Palmer Greep
Reflex
Bij het stimuleren van de
handpalm buigt de hand
in een grijpbeweging.
Palmer greepreflex zou
ongeveer na vier tot zes
maanden moeten
verdwijnen.

68. Plaatsen
Reflex
Wanneer een baby
rechtop wordt gehouden
en de achterkant van een
voet het oppervlak raakt,
zullen de benen buigen.
De plaatsingsreflex zou na
vijf maanden moeten
verdwijnen.
Moro (schrik)
Reflex
Wanneer het kind
gekanteld wordt en dan
plotseling wordt
neergelaten, zullen de
armen uitstrekken.Moro-
reflex zou met zes
maanden moeten
verdwijnen

69. Vroege handvoorkeur kan
ook wijzen op mogelijke
beperkingen.
Een kind ontwikkelt
normaal gesproken
handvoorkeur in zijn of
haar tweede jaar.

71. Spastisch type van CP.
http://samvednacerebralpalsy.blogspot.com.tr/2013/
03/feeding-children-with-spastic-cerebral.html
Het is het meest voorkomende
type CP.
Het percentage is 70-80%.
De spieren zijn stijf vanwege het
gebrek aan verbinding binnen het
zenuwstelsel.

72. De spieren aan beide zijden van het
lichaamsdeel trekken op hetzelfde
moment samen bij kinderen met
cerebrale parese. Dit maakt de beweging
moeilijk.
Bij een normale beweging, terwijl een spiergroep
in één richting beweegt, ontspannen de spieren
aan de andere kant. Dit maakt de beweging
mogelijk.

73.  De basis klinische kenmerken: hoge toon op de
armen en benen, en:
https://image.slidesharecdn.com/cerebralpals
y-090712204513-phpapp02/95/cerebral-
palsy-29-728.jpg?cb=1412588032
• Hypotonisiteit in de rompspieren
• hyperreflexie
• Gebrek aan selectieve beweging
• Harde en langzame beweging
• Stijfheid bij de gewrichten
• Loopproblemen

74. Dyskinetisch type van CP
De term diskinetic wordt gebruikt voor
ongecontroleerde bewegingen.
Het tarief is 6-15% van de kinderen
met CP.
Dit gebrek aan bewegingscontrole kan
aan het begin van de beweging
duidelijker naar voren komen.
Tijdens de beweging kunnen deze
onwillekeurige bewegingen toenemen.

75. Dyskine Cerebrale Parese is verder verdeeld in twee verschillende
groepen: athetoïde en dystonisch.
Athetoïde Cerebrale Parese omvat gevallen met
onwillekeurige bewegingen, vooral in de armen, benen
en handen.
Dystonie/Dystonisch
Cerebrale Parese omvat gevallen die de rompspieren
meer aantasten dan de ledematen en resulteert in een
vaste, verdraaide houding.

76. Ataxische type van CP.
De meest zeldzame voor CP
(4%).
Ataxische cerebrale parese
beïnvloedt gecoördineerde
bewegingen.
Evenwicht en houding zijn
betrokken.
Het looppatroon is vaak zeer
breed en soms onregelmatig
De controle over de oogbewegingen
en de dieptewaarneming kan
worden belemmerd.
https://pedclerk.bsd.uchicago.edu/page/ataxia

77. Klinische tekenen
Vaak zijn fijne motorische
vaardigheden die
coördinatie van ogen en
handen vereisen, zoals
schrijven, moeilijk.
Geeft geen
onwillekeurige
bewegingen, maar geeft
aan dat er sprake is van
een verstoorde balans
en coördinatie.

78. Hypotonie/Hypotonie/Hypotonie
Type van CP
Verminderde spiertonus, vaak
resulterend in losse, slappe
ledematen.
Hypotonie wordt
geassocieerd met niet-
spastische cerebrale parese.
Over het algemeen gezien in
het vroege stadium van
Cerebrale Parese in alle
soorten en maten.
http://blogs.rediff.com/cerebral
palsyindia/2013/03/03/feeding-
children-with-athetoid-and-
hypotonic-cerebral-palsy/

79. Klinische tekenen:
http://pedsinreview.aappublications.org/
content/30/9/e66
De stam is laag in
toon
Slechte reflexen,
Gebrek aan controle
in hoofd en romp,
Verhoogde bereiken in
de gewrichten
Evenwichtsproblemen

80. Classificatie op basis van topografische verspreiding
• Means only one limb is affected. It
is believed this may be a form of
hemiplegia/hemiparesis where one
limb is significantly impaired.
monoplegie /
monoparese
• Geeft meestal aan dat de benen
meer aangetast zijn dan de
armen, vooral het onderlichaam.
Diplegie/diparese
Topografische classificatie beschrijft aangetaste lichaamsdelen.
https://www.thinglink.com/scene/835959066080575489

81. • Geeft aan dat de arm en het been
aan één kant van het lichaam zijn
aangetast.
Hemiplegie/
Hemiparese
• Betekent dat de onderste helft van
het lichaam, inclusief beide benen,
wordt beïnvloed.
Paraplegie /
Paraparese
• Geeft aan dat er drie ledematen
zijn aangetast. Dit kunnen zowel
armen en een been zijn, of beide
benen en een arm. Of, het kan
verwijzen naar één bovenste en
één onderste extremiteit en het
gezicht.
Triplegie/
Triparesis

82. • Geeft aan dat het om alle vier de
ledematen gaat, maar dat de ene
kant van het lichaam meer
aangetast is dan de andere.
Dubbele hemiplegie/
Dubbele hemiparese
• Geeft aan dat het om alle vier de
ledematen gaat, maar dat drie
ledematen meer getroffen zijn dan
de vierde.
Tetraplegie/
Tetraparese
• Betekent dat alle vier de
ledematen erbij betrokken zijn.Quadriplegie/
Quadriparese

83. Vroege tekenen van cerebrale parese
Jonger dan 6 maanden
Als de baby wordt opgepakt terwijl hij of zij op zijn of haar
rug ligt, blijft het hoofdje achter. Echter, een verhoogde
toon in de nekspieren kan ervoor zorgen dat de controle
over het hoofdje normaler lijkt dan het in werkelijkheid is.
De baby voelt zeer stijf of zeer slap aan.
De baby heeft trillende of trillende armen en
benen.

84. Wanneer de baby wordt opgepakt, worden de benen
stijf en worden de benen stijf en kruisen of scharen.
De baby heeft trillende of trillende armen en
benen.
De baby is prikkelbaar, heeft moeite met voeden (zuigen, slikken
of kauwen) en slapen, of braakt vaak.
De baby is moeilijk te hanteren en te
knuffelen.
De baby heeft slechte visuele
aandacht
De baby is te volgzaam (het lichaam is niet voldoende
gespannen of verstijfd).

85. Tekenen van Cerebrale Parese
Ouder dan 6 maanden
Onvermogen om
de handen bij
elkaar te brengen
De handen
voortdurend in de
vuist houden
De baby reikt alleen
met één hand uit,
terwijl hij de andere
hand in de vuist
houdt.
Slechte
hoofdcontrole
De baby rolt niet
in beide
richtingen om

86. Onvermogen om
met de handen
omhoog te duwen
terwijl deze op de
buik ligt
Difficulty bringing
the hands to the
mouth
Prikkelbaarh
eid
Vaak braken
De baby is moeilijk
te hanteren en te
knuffelen
Slechte visuele
aandacht
Abnormale
spierspanning
(stijfheid of
floppiness)

87. Tekenen van cerebrale parese
Ouder dan 10 maanden
Eenzijdige kruipreflex (de baby duwt met één
hand en been af terwijl hij de andere hand en
been sleept)
Onvermogen om te staan zonder
ondersteuning
Onvermogen om zelfstandig te zitten
zonder steun

88. Algemene klinische tekenen van Cerebral
Parese bij baby's en jonge kinderen
Baby geeft de voorkeur aan de ene hand boven de
andere voordat deze ontwikkelingsgeschikt is
Abnormale motorische ontwikkeling en coördinatie
Gewrichts- en botmisvormingen en contracturen
(permanent gefixeerde, strakke spieren en
gewrichten)
Moeilijkheid om geluiden en / of woorden te vormen
Retentie van de primitieve reflexen (zoals wroeten) ruim
voorbij de leeftijd waarop ze zouden moeten stoppen

89. Zacht weefsel problemen zoals verminderde
spiermassa
Zintuiglijke problemen (gehoor,
gezichtsvermogen of verwerkingsstoornissen)
Schaar- of teenwandelen
Het onvermogen om de blaas of darmen te
controleren
Verhoogde reflexen en klonen (een reeks snelle,
onvrijwillige, ritmische, gespierde samentrekkingen en
ontspantingen van de arm of het been).

90. Abnormale mond- en tongpatronen, zoals
het intrekken en duwen van de tong, hard bijten
en niet loslaten, een te gevoelige mond en vaak
grimmig gedrag.
Vertraagde
houdingsreacties: Houdingsreacties zijn
motorische vaardigheden die zich in het eerste
levensjaar ontwikkelen en de basis vormen van
functionele motorische vaardigheden. Deze
reacties zorgen er automatisch voor dat het
lichaam rechtop blijft staan door veranderingen
in de spiertonus en in reactie op de positie van
het lichaam en zijn onderdelen.

91. De drie soorten houdingsreacties zijn:
• Die het hoofd op één lijn houden met
het lichaam en het bovenlichaam op
één lijn houden met het onderlichaam.
Rechtzettende
reacties
• Dit zijn reactieve reacties die het
lichaam in een verticale positie
terugbrengen na de verplaatsing.
Evenwichts
reacties
• Die reactief zijn en het lichaam
beschermen tegen vallen als het lichaam is
verplaatst naar buiten het punt waarbij
houdingscorrectie het lichaam weer in een
verticale positie kan brengen.
Beschermende
reacties

92.  Fysieke en mobiliteitsproblemen
 Epileptische aanvallen
 dysphagia
 Mondgezondheidsproblemen
 Visuele problemen
 Cognitieve problemen
 Spijsverteringsproblemen
 Huid condities
 Ademhalingsproblemen
 Gedrags- en emotionele problemen
 Slaapproblemen en aandoeningen
Bijbehorende aandoeningen in CP

93. • Epileptische aanvallen zijn een veel voorkomende
geassocieerde aandoening van cerebrale parese.
Ongeveer 35% van alle kinderen met cerebrale
parese zal toevallen ervaren.
• Er zijn verschillende soorten aanvallen en de
symptomen hangen af van de vorm van het kind.

94. Afwezigheidsaanvallen: Kinderen met afwezigheidsaanvallen
kunnen in de ruimte staren en hebben kleine en subtiele
lichaamsbewegingen, zoals oogknipperen en lippen smakken.
Atonische aanvallen: Kinderen met atonale aanvallen hebben
tijdelijk de controle over hun spieren verloren en kunnen zonder
waarschuwing op de grond instorten.
Klonische aanvallen: Klonische aanvallen worden gekenmerkt
door schokkende spierbewegingen in de armen, het gezicht en de
nek.
Myoclonische aanvallen: Kinderen met myoclonische aanvallen
hebben tijdelijke schokken in de armen en benen.
Tonic-clonische aanvallen: Tonic-clonic beslagleggingen zijn het
strengste type van aanvallen, duidelijk door lichaamsshakes,
verlies van bewustzijn, het lichaam die, en in sommige gevallen,
verlies van blaascontrole verstijving, en in sommige gevallen,
verlies van blaascontrole.

95. Dysphagie
Dysfagie is een medische term die
eenvoudigweg moeilijkheden met slikken
betekent..
Kinderen met CP lopen het risico op dysfagie
als gevolg van een slechte controle van de
spieren en de motorische functies.

96. Symptomen kunnen omvatten:
Onvermogen
om in te
slikken en/of
pijn bij het
slikken
Het voelen
van
maagzuur in
de keel
Regurgitatie
Zure
indigestie
Kwijlen
Voedsel dat
vastzit in het
borstgebied
en/of de keel
Kokhalzen en
hoesten bij
een poging
tot inslikken
Ongewoon
gewichtsverli
es
Schorre stem
Vertraagde
(of soms
afwezige)
slikreflexen
Rugpijn

97. Aandoeningen in verband met
cerebrale parese en mondhygiëne
Tandbederf en gaatjes in de
tanden
Tanden knarsen tijdens het slapen
Kwijlen
Abnormale uitlijning in de boven-
en ondertanden en de tanden
Mondtrauma

98. Aandoeningen die verband houden met
hersenverlamming en gezichtsstoornissen
Zichtproblemen kunnen leiden tot een aantal van haar eigen
bijbehorende aandoeningen, waaronder:
Verminderde levensduur (volgens studies is het nog steeds
onduidelijk of de levensduur van het gezichtsvermogen
van invloed is op de levensduur of dat er zichtproblemen
gepaard gaan met een hersenaandoening die gepaard gaat
met een verminderde levensduur).
Moeilijkheden met het leren lezen en
schrijven
Ongeval - gevoelig voor problemen
met het gezichtsvermogen
Beperkt leervermogen

99. Aandoeningen die verband houden met
hersenverlamming en cognitieve problemen
Gemeenschappelijke cognitieve problemen (niet alle kinderen zullen
elk probleem ervaren) in verband met hersenverlamming omvatten:
Aandachtstekort
(/hyperactiviteit)
stoornis
Emotionele problemen
(onvermogen om zich
emotioneel met anderen te
verbinden)
Psychologische
problemen
Depressie,
angst en
stemmingswisse
lingen
Problemen met begrip en
besluitvormingsvaardigh
eden
Geheugen en
leerproblemen
Problemen met
de herkenning
Uitdagingen met
gedrag

100. Aandoeningen in verband met cerebrale
parese en verteringsproblemen
Constipatie Incontinentie
Niet in staat om
te voeden (als
baby's)
Problemen met
inslikken en/of
zuigen
Ongebruikelijke
gewichtstoena
me of
gewichtsverlies
Blaasontsteking
en
Braken
Ongewone
vermoeidheid
Ademhaling

101. Aandoeningen in verband met
cerebrale parese en huidaandoeningen
Huidinfecties en irritaties
Huidzweren
Staph infecties
Steenpuisten en puistjes
Baardschurft
Etc.

102. Aandoeningen geassocieerd met cerebrale
parese en ademhalingsproblemen
Bronchitis
Pneumonie
Bronchopulmonale dysplasie
Ademhalingsnoodsyndroom (RDS)
Astma
Ademhaling
Chronische longziekte

103. Aandoeningen die verband houden met
cerebrale parese en gedrags- en
emotionele problemen
Terugtrekking uit sociale activiteiten
Ruzie met leeftijdsgenoten
Storend gedrag
Gemakkelijk geïrriteerd
Depressie
Angst

104. Genetische metabole ziekten
geassocieerd met Cerebrale Parese
Aangeboren metabole ziekten
(Fenilketonüri, Muccopolisakkaridosis)
Wilson Ziekte
Lesch-nyhan Syndroom
Tay-sachs
Krabbe ziekte

105.  Traumatische perifere zenuwbeschadiging
◦ Obstetrische brachiale plexusverwonding
◦ Rugzenuw letsel
 Medulla spinalis verwondingen en tumoren
 Spinale en cerebrovasculaire misvormingen
Differentiële diagnose
geassocieerd met cerebrale parese

106. Verwar de volgende ziekten niet met CP!
Neuromusculaire
aandoeningen:
• Myotone
• Spierdystrofie
• poliomyelitis
• polyneuropathie
Neurodegeneratiev
e ziekten:
• Ataxia Telenjectasis,
• Friedreichs Ataxia,
• Spinale muskulaire
atrofie
• Herediter Spastische
parapariëteiten

107. Referenties
1. Elbasan B. Pediatrik Fizyoterapi rehabilitasyon. İstanbul Tıp Kitabevi, 2016.
2. Humphreys P. Cerebrale parese: een multidisciplinaire aanpak. Tweede druk.
2011.
3. Rosenbaum, P., Paneth, N., Leviton, A., Goldstein, M., Bax, M., Damiano, D., ... &
Jacobsson, B. Een rapport: de definitie en classificatie van cerebrale parese April
2006 Dev Med Child Neurol Suppl, 2007.
4. Jones, M.W., Morgan, E., Shelton, J.E., & Thorogood, C. Cerebrale parese:
introductie en diagnose (deel I). Journal of Paediatric Health Care, 2007.
5. Sankar, C., & Mundkur, N. Cerebrale parese-definitie, classificatie, etiologie en
vroege diagnose. Indian journal of pediatrics, 2005.
6. O'Shea, T. M. Diagnose, behandeling en preventie van hersenverlamming bij
kinderen van korte of lange duur. Klinische verloskunde en gynaecologie, 2008.
7. Kavčič, A., & Vodušek, D. B. Een historisch perspectief op hersenverlamming als
concept en diagnose. Europees tijdschrift voor neurologie, 2005.
8. Desiree L. Roge. Cerebrale parese. Braddom's Rehabilitation Care: A Clinical
Handbook, 2018, pagina's 331-337.e4
9. Harvey S. Singer, Jonathan W. Mink, Donald L. Gilbert, Joseph Jankovic. Cerebrale
parese. Bewegingsstoornissen in de kinderjaren (tweede editie), 2016, pagina's
453-475.
10. http://www.cerebralpalsy.org/about-cerebral-palsy/sign-and-symptoms

108. Unit [5] - [Inleiding tot Interventies in CP]

109. Het is onmogelijk om
de hersenen in CP te
genezen.
Maar: het doel van de behandeling is
om de kinderen te leren omgaan met de
symptomen van de ziekte om meer
onafhankelijk te zijn in dagelijkse
activiteiten.

110. Het is een niet-progressieve ziekte. Maar de symptomen
zoals spierstijfheid en onvrijwillige bewegingen kunnen
levenslang doorgaan.
Maar door de interventie en behandelingen, kan het kind
worden aangeleerd hoe om te gaan met deze problemen en
de situatie tegemoet te komen.
Het is onmogelijk om de ziekte te genezen, maar de
symptomen kunnen worden beheerst of verzacht.

111.  Omdat het een breed scala aan symptomen
heeft, is een holistische benadering vanuit
verschillende expertisegebieden vereist, en deze
moet worden overwogen bij de behandeling en
de interventie door een inter / multi /
transdisciplinair team.
 VERTAAL DE MANIER DAT GESCHIKT IS
VOOR UW NATIONALE PRAKTIJKEN

112. Het team zou in ieder geval moeten bevatten:
Kind neuroloog Sociaal werker
Fysiotherapeut Verpleegster
Orthopedische chirurg Gehoor-, keel- en
neusspecialist
Ergotherapeut Oftalmoloog
Lichamelijke geneeskunde en
revalidatiearts
Tandarts
Spraak- en taaltherapeut Leraar speciaal onderwijs
Psycholoog Psychiater

113. Types van interventie
Fysiotherapie
Assisterende apparaten en uitrustingen
Farmacologisch
Medisch: Invasieve methoden / Niet-invasieve methoden
Ga naar: Module 2
Eenheid 5-6,
Module 5 Eenheid 6

114. Fysiotherapie
•Begint bij de postnatale periode.
•De zuigelingen die risico lopen voor CP moeten ook worden overwogen en
doorverwezen voor fysiotherapie.
•De fysiotherapie is zeer belangrijk in de vroege levensfasen en moet
gedurende het hele leven worden voortgezet.
•Het doel is om de houding en beweging van de individuen te verbeteren.
•De ingreep moet bestaan uit: ergotherapie, versterking, stretching,
positionering, functionele training, orthopedische ondersteuning en
therapeutische apparatuur.

115. Geneesmiddelen voor
bewegingsstoornissen
Orale medicatie:
 Het is mogelijk om medicijnen te gebruiken voor
spierontspanning.

116. Stuiptrekking/Epilepsie
Fenobarbital
Carbamazepine
Valproate
Topiramat
Levetirasetam
Spasticiteit
Baclofen
Dantrolen
Tizanidine
Diazepam
Distonie Levodopa (L-DOPA)
Gastro-intestinale problemen
Reflux
H2-
receptorantagonist
Gastro-intestinale problemen
Constipatie
Osmotic laxatives
Aandachtstekort en
Hyperactiviteitstoornis
Atomoxetine

117. Andere: bijv. Botulinum Toxine
https://i.ytimg.com/vi/l7l0csoCQkM/hqdefault.jpg/http:/
/www.apospublications.com/articles/2013/3/2/images/AP
OSTrendsOrthod_2013_3_2_54_114156_u5.jpg
•Dit beïnvloedt de musculotendineus
junctie van de spier.
•Hierdoor worden de impulsen door de
zenuw naar de spier geblokkeerd.
•Het ontspannende effect begint binnen
2-4 dagen na de injectie en duurt 4-6
maanden.

118. Andere: bijv. Intratekal Baclofen
• Orale baclofen is niet zo effectief als bij een pomp. De
ontspanning kan dus minder zijn.
• Bij ernstige spastische kinderen is het aan te bevelen
om de medicatie via het cerebrospinaal vocht door de
pomp in te spuiten.

119. Operaties
Ernstige spierstijfheid en andere spier- of
rotatieproblemen kunnen tot een operatie leiden.
De bot- en zachte weefseloperaties moeten worden
gepland om de functionele status van de personen te
verbeteren.

120. Chirurgische ingrepen voor
spieren, botten en gewrichten
• In geval van ernstige contractuur, misvormingen en scoliose.
• Algemeen doel: verbetering van de mobiliteit, de
functionaliteit, de deelname aan de dagelijkse
levensactiviteiten en de biomechanische afstemming.
• De timing, de juiste chirurgische procedure en de selectie van
de patiënt kunnen het effect van de interventie beïnvloeden.

121. De operatie kan ook een ingreep voor het
bovenste extremum, het onderste extremum en
de wervelkolom omvatten.
http://www.progressivecare.in/wpcontent/uploads/2016/04/pic011.jpg/
http://media.springernature.com/full/springer-static/image/art%3A10.1186%2Fs12893-016-0122-
9/MediaObjects/12893_2016_122_Fig1_HTML.gif/https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e2/
HipdisX.png
Scoliose
Heupsubluxatie,
ontwrichting
Enkelvervormingen
Knieafwijkingen

122.  Ze kunnen gebruikt worden
voor ledematen en romp. De
doelstellingen zijn:
https://daniz53y71u1s.cloudfront.net/products/_masthead/dafo3.pnghttp://www.t
ehlin.com.my/products/product_image/highlight/cheneau_scoliosis_brace.jpg
Orthopedische steunen en
apparatuur
Functie verbeteren
Voorkom misvormingen
Verminderen van stijfheid
Ondersteuning van zwakke
spieren

123. Toepassing voor communicatieproblemen
Spraak- en taalstoornissen
•De problemen in de mondmotoriek en het gezicht kunnen op latere
leeftijd leiden tot spraakproblemen. Dit kan het zuigen, slikken en
gewrichten vertragen.
•De coördinatie op het orale gebied kan ook leiden tot voedings- en
slikproblemen.
•Vertraging in academische vaardigheden, perceptie- en
aandachtsproblemen hebben ook invloed op de spraak.
Ga naar: Module 5 Unit 4,
5, 8

124. Op het gebied van spraak- en taalstoornissen zijn de doelstellingen:
•Verbetering van de orale motoriek
•Ter ondersteuning van de huidige interventie kunnen deze technieken ook
bijdragen aan de ontwikkeling van de mondmotoriek, het aanbrengen van
ijs, het vergemakkelijken van de trilling van de tongbewegingen,
borstelen, lipbewegingen, enz.
•Verbeteren van de expressieve en ontvankelijke taal
•Verbeteren van articulatie en fonatie
Ga naar: Module 5 Unit 8

125. Interventies voor intellectuele
problemen
 Er zijn verschillende redenen die van invloed zijn op de
intellectuele functies:
Alle domeinen die van invloed zijn op de intellectuele
ontwikkeling moeten in aanmerking worden genomen en
interdisciplinair teamwerk moet worden aangemoedigd.
Spraak- en taalstoornissen
Zelfzorg
Fijne en bruto motorische ontwikkeling
Horen, visuele en gedragsontwikkeling

126. • Bij kinderen op schoolleeftijd moet de bereidheid om naar
school te gaan worden beoordeeld.
• Over het algemeen wordt aanbevolen om naar scholen te
gaan voor sociale integratie.
• Voor kinderen met ernstige intellectuele problemen moet
speciaal onderwijs worden overwogen.

127. Interventie voor Epilepsie
Medicatie
De behandeling van epilepsie op de lange termijn is
afhankelijk van de communicatie tussen de familie, de patiënt
en de arts.
Het succes van de behandeling hangt af van de juiste
diagnose.
Anti-epileptica worden gebruikt om de elektrische activiteit
in de hersenen te controleren.
De medicatie wordt vooraf ingesteld op basis van de aard
van de epilepsie.

128.  Medicatie: De dosering en het type medicatie is
belangrijk. De medicatie tegen epilepsie is
afhankelijk van:
Geneesmiddelen mogen alleen onder medisch toezicht van een arts
worden toegediend.
Om de drugsintoxicatie tot een minimum te beperken, moeten de
drugs tot een absoluut minimum worden gebruikt.
De medicatie en de dosering wordt voor ieder individu op trial and
error basis toegepast.
De dosering moet worden afgestemd op het gewicht van het kind.
De medicatie moet tijdig en onder toezicht van een arts worden
gestopt
De effecten van het geneesmiddel moeten worden beoordeeld op
basis van het type en de frequentie van de epilepsie.
Het gebruik van medicatie moet worden afgerond na minstens 2 jaar
geen epilepsie te hebben gehad.

129. Interventies voor Pijn
Medicatie:
 Verschillende soorten geneesmiddelen kunnen
worden gebruikt afhankelijk van de ernst en de
timing van de pijn.
 Er zijn verschillende soorten verdovende
middelen:
◦ Niet-opioïde pijnstillers
◦ Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen

130. Fysiotherapie
Toepassingen voor pijn
Warme en koude
verpakking
Lichaamsbeweging
Therapeutische
aanraking
Massage
Transcutane
elektrische
zenuwstimulatie
Mobilisatie/
Manipulatie
Functioneel taping

131. Cognitieve gedragswijzen:
• Ontspanningsmethoden
• Veranderen van de aandachtsrichting
• Verbeelden
• Kalmerende technieken
• Muziek
• Cognitieve strategieën

132. Toepassing voor slaapstoornissen
 Vooral ernstige tetraplegische kinderen hebben last
van slaapstoornissen. De redenen hiervoor zijn de
volgende:
• Omgaan met de verandering van positie
• Het grotere formaat van de tong
• De structuur van de mond en keel die de ademhaling beïnvloedt.
• Reflux
• Psychiatrische problemen

133. Uitrustingen: kan worden
gebruikt voor personen met
belemmeringen van de bovenste
luchtweg.
 CPAP (Continue positieve luchtwegdruk)
 BPAP (Bi-level Positieve luchtwegdruk)
https://www.respshop.com/images/Res
pironics_FitLife_Total_Face_CPAP%20M
ask_1060801_1060802.jpg

134. Gedrag en Cognitieve Behandeling
• Gewichtscontrole
• Stimulus controle therapie
• Relaxatietraining
• Cognitieve controle

135. Positionering:
 Als er een luchtwegobstructie is, mag u de
rugligging niet gebruiken (slapen op de rug).
 Als de slaapstoornis te wijten is aan de reflux,
zijn hoge kussens aan te bevelen om te slapen.
De rug- en zijligpositie (met behulp van hoge
kussens) is dan ook aan te bevelen..

136. Toepassingen in gedrags- en
emotionele problemen
Naast gedragsproblemen zijn er verschillende
emotionele problemen waar te nemen:
Deze problemen kunnen van invloed zijn op de
fysiotherapeutische interventies.
Aanpassingsproblemen
Agitatie
Asociale attitudes
Agressieve gedragingen

137.  Ondersteuning van een psycholoog kan worden
aanbevolen om de symptomen bij kinderen te
verlichten.
 Het volgende kan worden verbeterd:
Zelfrespect
Positieve attitudes
Betere sociale interactie
Omgaan met CP en sociale integratie

138. Toepassingen in het eten,
slikstoornissen
• Door hypotonie, gebrek aan zuigen, slechte slikken en
hyperactieve kokhalsreflex kunnen eetstoornissen ontstaan.
• Verhoogde intra-abdominale druk en langdurig verblijf in
rugligging kunnen reflux veroorzaken.
• Inefficiënte vloeistofconsumptie en het consumeren van voeding
met slechte vezels en ongecontroleerde spierspasmen kan leiden
tot verstoppingsproblemen

139. Medicatie en chirurgie
Medicatie kan reflux behandelen. Als de medicatie
minder effectief is, kan ook een operatieprocedure
worden overwogen.

140. Fysiotherapie en revalidatie voor slikken
Dit kan gebruikt worden bij kinderen met cp met
mondmotorische en slikstoornissen.
• Kauwoefeningen
• Oefeningen voor tongbewegingen
• Tactiele orale stimulaties in de mond
• Elektrotherapie voor de slikspieren
• Spiertraining voor het beheersen van aspiraties
Ga naar: Module 5 Unit 5

141. Dieet suggesties:
Hypotone en kinderen die niet in staat zijn om te
lopen hebben minder energie nodig en hebben minder
zuurstof nodig.
De energiebehoefte kan hoger zijn bij spastische en
diskinetische kinderen met cerebrale parese.
Om de energiebehoefte te bepalen, moet bij
kinderen met CP rekening worden gehouden met het
mobilisatieniveau, de spiertonus, het
activiteitsniveau en de metabolische veranderingen

142. Toepassing voor het voorkomen
van kwijlen
Kwijlen wordt als normaal beschouwd bij kinderen
jonger dan 2 jaar.
Het is ook te zien bij kinderen tussen de 4 en 6
jaar met hun aankomende tanden.
Aan de andere kant kunnen oudere kinderen met
een hersenverlamming die problemen hebben
met de coördinatie van de mondmotoriek,
kwijlende problemen hebben

143. Diverse interventies:
•Orale motorische therapie
•Behandeling van tandproblemen en gingivitis
•Houdingstraining
•Medicatie: Anticholinergische geneesmiddelen
•Botulinium Toxine-injecties voor speekselklieren
•Chirurgie: Gedeeltelijke resectie van de speekselklier, verandering van locatie
van de speekselklieren, snijden van de zenuwen van de speekselklieren

144. Toepassing in Gehoor- en Visuele
Problemen
 Gehoorverlies wordt behandeld met
hoorimplantaten:
 :De implantaten kunnen variëren afhankelijk van de ernst van het gehoorverlies en de etiologie van het
gehoorverlies. Bijvoorbeeld: het is moeilijk om het gehoorverlies dat uit het binnenoor komt te
behandelen.
De meest populaire en meest gebruikte apparaten zijn de apparaten die achter het oor gedragen
worden.
De behandeling met cochleaire implantaten is zeer belangrijk bij gehoorverlies.
• Over het algemeen wordt het gebruikt bij gehoorverlies in het binnenoor en zeer effectief bij
blijvend gehoorverlies.
• De meest kritieke periode voor het gehoorverlies is 0 tot 6 jaar.

145. Meest voorkomende visuele problemen:
Myopie, strabisme, nystagmus en defecten in het
gezichtsveld zijn de meest voorkomende
problemen bij kinderen met CP.
Bijziendheid: bril, contactlens en refractieve chirurgie
Strabisme: Oefening, botulinium toxine, chirurgie, enz.
Nystagmus: Oefening, botulinium toxine, chirurgie.

146. Referenties
1. Patel, Dilip R. Therapeutische interventies bij cerebrale parese. Indian journal of pediatrics, 2005.
2. Krigger, Karen W. Cerebrale parese: een overzicht. Amerikaanse huisarts, 2006.
3. Papavasiliou, Antigone S. Beheer van motorische problemen bij cerebrale parese: een essentiële
update voor de clinicus. europees tijdschrift voor pediatrische neurologie, 2009.
4. Graham, H. Kerr; SELBER, P. Musculoskeletale aspecten van hersenverlamming. Bone & Joint Journal,
2003.
5. Pirila, Silja, et al. Taal- en motorische spraakvaardigheid bij kinderen met hersenverlamming. Journal
of communication disorders, 2007.
6. Bøttcher, Louise. Cognitieve beperkingen en cultuurhistorische werkwijzen om te leren: kinderen met
hersenverlamming op school. In: Vygotsky en speciaal onderwijs. Bloomsbury Academic, 2011.
7. Stephenson, J.B. P .; DRAVET, Charlotte. Epilepsie en hersenverlamming. New York: Cambridge
University Press, 2002.
8. Nolan, J., et al. Anesthesie en pijnbestrijding bij hersenverlamming. Anesthesie, 2000, 55.1: 32-41.
9. Senner, Jill E., et al. Kwijlen, speekselproductie en slikken bij hersenverlamming.
Ontwikkelingsgeneeskunde en kinderneurologie, 2004.
10. Pennington, Lindsay; GOLDBART, Juliet; MARSHALL, Julie. Spraak- en taaltherapie om de
communicatievaardigheden van kinderen met hersenverlamming te verbeteren. The Cochrane Library,
2004.
11. Kuperminc, Michelle N .; STEVENSON, Richard D. Groei- en voedingsstoornissen bij kinderen met
hersenverlamming. Beoordelingen van onderzoek naar ontwikkelingsstoornissen, 2008.

147. Unit [6] - [Telerehabilitatie]

148. http://health-clinics.uq.edu.au/telerehabilitation https://alumni.uq.edu.au/article/2017/01/how-little-boy-
found-his-voice-some-help-technology-and-philanthropy
Telerehabilitation:
Dit is de levering van revalidatiediensten via
telecommunicatienetwerken en internet. De meeste soorten
diensten vallen in twee categorieën: klinische beoordeling (de
functionele capaciteiten van de patiënt in zijn of haar
omgeving) en klinische therapie.

149. https://shrs.uq.edu.au/article/2015/11/distance-barrier-
removed-rural-students-receive-speech-therapy
http://www.cirris.ulaval.ca/en/laboratoires/laboratoire-
de-telereadaptation
Sommige gebieden van revalidatiepraktijken die telerehabilitatie
hebben onderzocht zijn:
Telerevalidatie kan therapie bieden aan mensen die niet naar een
kliniek kunnen reizen omdat de patiënt een beperking heeft of
vanwege reistijd.
neuropsychologie
spraak-taal pathologie
audiologie
ergotherapie
fysiotherapie

150. Klinische toepassingen
Herziening van telerehabilitation onderzoek naar
klinische populaties
Professioneel tot professioneel (van kliniek tot kliniek
toepassingen)
Telehealth - Toegang tot informatie
• Klinische toepassingen
• Beoordeling
• Toezicht
• Interventie
• Telebegeleiding (van gelicentieerde assistenten)
• Tele-mentoring
• Tele-onderwijs

151. Telerehabilitatie in Cerebrale Parese:
https://www.speechbuddy.com/blog/speech-therapy-
techniques/strategies-for-affordable-speech-therapy-via-
telepractice/
Verbetering van de beweging en het evenwicht
Verbetering van de cognitieve prestaties
Verbetering van de dagelijkse levensactiviteiten
Verbeteren van spraak, taal en slikken

152. Referenties
1. orducey, Pamela G., et al. "Het gebruik van telerehabilitatie om TBI herstel en
kennisoverdracht te bevorderen.". Neuro Revalidatie, 2003.
2. McCue, M., Fairman, A., Pramuka, M. Verbetering van de kwaliteit van leven door
middel van telehabilitatie. Phys Med Rehabil Clin N Am, 2010.
3. Golomb, M.R., Warden, S.J., Fess, E., Rabin, B., Yonkman, J., Shirley, B. ve
diğerleri. Handhaving van de handfunctie en gezondheid van het onderarmbot 14
maanden na een videogamehandrevalidatie-interventie in een adolescent met een
hemiplegische hersenverlamming in huis met virtuele realiteit.
4. Cikajlo, I., Rudolf, M., Goljar, N., Burger, H., Matjacic, Z. Telerehabilitatie met
behulp van virtual reality taak kan het evenwicht bij patiënten met een beroerte
verbeteren. Disabil Rehabil Rehabil, 2012.
5. Kairy, D., Poissant, L., Rushton, P., Messier, F., Vincent, C., Zidarov, D. & Lavoie, V.
Telerehabilitatie implementatie en routine klinisch gebruik: Voorlopige bevindingen
van een casestudie over drie revalidatiecentra, 2017.

153. Projectpartners van CP-Care
 Gazi University (Turkey)
 PhoenixKM BVBA (Belgium)
 Bilge Special Education And Rehabilitation
Clinic (Turkey)
 Spastic Children Foundation Of Turkey
(Turkey)
 Serçev- Association For Children With
Cerebral Palsy (Turkey)
 Asociacion Espanola De Fisioterapeutas
(Spain)
 National Association Of Professionals Working
With People With Disabilities (Bulgaria)
This project (CP-CARE - 2016-1-TR01-KA202-035094) has been funded with support from the European
Commission. This communication reflects the views only of the author, and the Commission cannot be held
responsible for any use which may be made of the information contained therein.

154. CP-CARE curriculum, leermateriaal,
handboek door www.cpcare.eu is in licentie
gegeven onder een Creative Commons
Naamsvermelding-NietCommercieel 3.0
Unported licentie.
Gebaseerd op een werk op www.cpcare.eu
Machtigingen die buiten het bereik van deze
licentie vallen, zijn mogelijk beschikbaar op
www. cpcare.eu
Dit project (CP-CARE - 2016-1-TR01-KA202-
035094) is gefinancierd met steun van de
Europese Commissie. Deze mededeling
geeft uitsluitend de mening van de auteur
weer en de Commissie kan niet
aansprakelijk worden gesteld voor het
gebruik van de informatie die erin is vervat.