2. முதியாள் திருந்து அடி மும்மையின் வணங்கி
ைது ைலர்த் தார ான் வஞ்சினம் கூற
'ஏடு அவிழ் தார ாய்! எம் ரகாைகள் முன்
நாடாது துணிந்து நா நல்கூர்ந்தமன' என
வித்தகர் இயற்றிய விளங்கிய மகவிமனச்
சித்தி ம் ஒன்று ததய்வம் கூறலும்
உதயகுை ன் உள்ளம் கலங்கி
த ாதி அமறப் ட்ரடார் ர ான்று தைய் வருந்தி !
அங்கு அவள் தன் திறம் அயர்ப் ாய்! என்ரற
தசங்ரகால் காட்டிய ததய்வமும் திப் ியம்
ம அ வு அல்குல் லர் சி கமளயக்
மகயில் ஏந்திய ாத்தி ம் திப் ியம்!
முத்மத முதல்வி அடி ிமைத்தாய்! எனச்
சித்தி ம் உம த்த இதூஉம் திப் ியம்
இநநிமல எல்லாம் இளங்தகாடி தசய்தியின்
ின் அறிவாம்' எனப் த யர்ரவான் தன்மன
அகல் வாய் ஞாலம் ஆர் இருள் உண்ண
கல் அ சு ஓட்டி மண எழுந்து ஆர்ப்
ைாமல தநற்றி வான் ிமறக் ரகாட்டு
நீல யாமன ரைரலார் இன்றிக்
காைர் தசங் மக நீட்டி வண்டு டு
பூ நாறு கடாஅம் தசருக்கி கால்கிளர்ந்து
நிமற அைி ரதாற்றதைாடு ததாட முமறமையின்
நக நம் ியர் வமளரயார் தம்முடன்
ைக வ ீமணயின் கிமள ந ம்பு வடித்த
இளி புணர் இன் சீர் எஃகு உளம் கிைிப் ப்
த ாறாஅ தநஞ்சில் புமக எரி த ாத்தி
றாஅக் குருகின் உயிர்த்து அவன் ர ாய ின்
உமறயுள் குடிமக உள்வரிக் தகாண்ட
ைறு இல் தசய்மக ைணிரைகமல தான்
'ைாதவி ைகள் ஆய் ைன்றம் திரிதரின்
காவலன் ைகரனா மகவிடலீ யான்!'
காய் சி யாட்டி காயசண்டிமக என
ஊர் முழுது அறியும் உருவம் தகாண்ரட
ஆற்றா ைாக்கட்கு ஆற்றும் துமண ஆகி !
3. ஏற்றலும் இடுதலும் இ ப்ர ார் கடன் அவர்
ரைற்தசன்று அளித்தல் விழுத்தமகத்து! என்ரற
நூற்த ாருள் உணர்ந்ரதார் நுனித்தனர் ஆம்' என
முதியாள் ரகாட்டத்து அகவயின் இருந்த
அமுத சு ிமய அங்மகயின் வாங்கிப்
திஅகம் திரிதரும் ம ந் ததாடி நங்மக
அதிர் கைல் ரவந்தன் அடி ிமைத்தாம
ஒறுக்கும் தண்டத்து உறு சிமறக்ரகாட்டம்
விருப்த ாடும் புகுந்து தவய்து உயிர்த்துப் புலம் ி
ஆங்குப் சியுறும் ஆர் உயிர் ைாக்கமள
வாங்கு மகஅகம் வருந்த நின்று ஊட்டலும்
'ஊட்டிய ாத்தி ம் ஒன்று' என வியந்து
ரகாட்டம் காவலர் 'ரகாைகன் தனக்கு இப்
ாத்தி தானமும் ம ந்ததாடி தசய்தியும்
யாப்பு உமடத்தாக இமசத்தும்' என்று ஏகி
19-050
தநடிரயான் குறள் உரு ஆகி நிைிர்ந்து தன்
அடியில் டிமய அடக்கிய அந்நாள்
நீரின் த ய்த மூரி வார் சிமல
ைாவலி ைருைான் சீர் தகழு திரு ைகள்
சீர்த்தி என்னும் திருத் தகு ரதவிதயாடு
ர ாது அவிழ் பூம்த ாைில் புகுந்தனன் புக்குக்
தகாம் ர்த் தும் ி குைல் இமச காட்டக்
த ாங்கர் வண்டு இனம் நல் யாழ்தசய்ய
வரிக் குயில் ாட ைா ையில் ஆடும்
விம ப் பூம் ந்தர் கண்டு உளம் சிறந்தும்
19-060
வாயிலுக்கு இமசத்து ைன்னவன் அருளால்
ரசய் நிலத்து அன்றியும் தசவ்வியின் வணங்கி
எஞ்சா ைண் நமச இகல் உளம் து ப்
வஞ்சியின் இருந்து வஞ்சி சூடி
முறம் தசவி யாமனயும் ரதரும் ைாவும்
ைறம் தகழு தநடு வாள் வயவரும் ைிமடந்த
தமலத் தார்ச் ரசமனதயாடு ைமலத்துத் தமலவந்ரதார்
4. சிமலக் கயல் தநடுங் தகாடி தசரு ரவல் தடக் மக
ஆர் புமன ததரியல் இளங்ரகான் தன்னால்
காரியாற்றுக் தகாண்ட காவல் தவண்குமட
வலி தகழு தடக் மக ைாவண்கிள்ளி!
ஒளிதயாடு வாைி ஊைிரதாறு ஊைி!
வாைி எம் ரகா ைன்னவர் த ருந்தமக!
ரகள் இது ைன்ரனா! தகடுக நின் மகஞர்
யாமனத்தீ ரநாய்க்கு அயர்ந்து தைய் வாடி இம்
ைா நகர்த் திரியும் ஓர் வம் ைாதர்
அருஞ் சிமறக்ரகாட்டத்து அகவயின் புகுந்து
த ரும் த யர் ைன்ன! நின் த யர் வாழ்த்தி
ஐயப் ாத்தி ம் ஒன்று தகாண்டு ஆங்கு
தைாய் தகாள் ைாக்கள் தைாசிக்க ஊண் சு ந்தனள்
ஊைிரதாறு ஊைி உலகம் காத்து
வாைி எம் ரகா ைன்னவ!' என்றலும்
'வருக வருக ைடக்தகாடி தான்' என்று
அருள் புரி தநஞ்சதைாடு அ சன் கூறலின்
வாயிலாளரின் ைடக்தகாடி தான் தசன்று
'ஆய் கைல் ரவந்தன் அருள் வாைிய!' எனத்
'தாங்கு அருந் தன்மைத் தவத்ரதாய் நீ யார்?
யாங்கு ஆகியது இவ் ஏந்திய கடிமஞ?' என்று
அ சன் கூறலும் ஆய் இமை உம க்கும்
'விம த் தார் ரவந்ரத! நீ நீடு வாைி!
விஞ்மச ைகள் யான் விைவு அணி மூதூர்
வஞ்சம் திரிந்ரதன் வாைிய த ருந்தமக!
வானம் வாய்க்க! ைண் வளம் த ருகுக!
தீது இன்றாக ரகாைகற்கு! ஈங்கு ஈது
ஐயக் கடிமஞ அம் ல ைருங்கு ஓர்
ததய்வம் தந்தது திப் ியம் ஆயது
யாமனத்தீ ரநாய் அரும் சி தகடுத்தது
ஊன் உமட ைாக்கட்கு உயிர் ைருந்து இது' என
'யான் தசயற் ாலது என் இளங்தகாடிக்கு?' என்று
ரவந்தன் கூற தைல் இயல் உம க்கும்
'சிமறரயார் ரகாட்டம் சீத்து அருள் தநஞ்சத்து
அறரவார்க்கு ஆக்குைது வாைியர்!' என
அருஞ் சிமற விட்டு ஆங்கு ஆய் இமை உம த்த
த ருந் தவர் தம்ைால் த ரும் த ாருள் எய்த