Infografías sobre Ricardo Carvalho Calero para conmemorar el Día de las Letras Gallegas 2020

1. RICARDO CARVALHO CALERO
Ferrol, 1910 - Santiago de Compostela, 1990
Historiador da literatura galega,
profesor,
crítico literario, lingüista e es-
critor.
Antes da guerra civil pertence
ao Seminario de Estudos
Galegos e do Partido
Galeguista.
Tras a chegada da Xunta
preautonómica forma parte
da comisión que establecía
as normas lingüísticas para
o uso administrativo. Nela
comeza a diverxencia respecto da
norma imposta e a súa aposta polo
reintegracionismo lingüístico.
1926 1927 1928
Trásladase a Compostela para cursar os
estudos de Dereito.
Licénciase cinco anos máis tarde e
oposita para ser profesor auxiliar de
Dereito penal e procesual, mais non
acada a praza.
Ingresa no Seminario de Estudos
Galegos onde acaba formando parte das
seccións de Historia da Literatura e de
Ciencias Sociais, Xurídicas e Económicas.
Participa no activismo estudantil da man
da Federación Universitaria Escolar.
Inicia as colaboracións coa revista Nós,
que se prolongan ao longo de sete
anos.
Amais de na revista Nós, colabora
en publicacións como A Nosa
Terra, Guión, Galiza, Resol,
Universitarios ou Papel de Color.
1931 1933 1936
Participa na creación do Partido
Galeguista.
Colabora na redacción dun dos
anteproxectos do Estatuto de
Autonomía de Galicia canda Lois Tobío,
Valentín Paz Andrade, Alexandre
Bóveda e Vicente Risco.
Aproba as oposicións a funcionario
municipal no concello de Ferrol e casa
con María Ignacia Ramos.
Mentres traballa en Ferrol estuda por
libre na Universidade de Santiago de
Compostela a carreira de Filosofía e
Letras, que remata no 1936.
Ocupa o cargo de presidente do
Partido Galeguista en Ferrol.
En abril do 1936 é elixido
compromisario pola provincia da
Coruña na candidatura da Fronte
Popular para a elección do presidente
da República.
ÚLTIMOS ANOS
1941 1950 1955
Logo de xubilarse en 1980, revisa e reedita a súa obra literaria. Publica tamén novas obras como a nove-
la Scórpio, no 1987.
Nos últimos anos recibiu diversas homenaxes até o seu falecemento o 25 de marzo de 1990.
No 2019 a Real Academia Galega decide dedicarlle o Día das Letras Galegas de 2020 por ser unha das figuras
máis relevantes da cultura galega da segunda metade do século XX.
Regresa a Ferrol tras ser liberado de
forma provisional.
Recupera o contacto cos galeguistas e
continúa escribindo.
Vai traballar a o colexio Fingoi en Lugo,
onde coordina o proxecto pedagóxico e
participa en tarefas de investigación en
estudos literarios, que dan pé a varias
publicacións.
Gaña o premio de novela convocado por
Bibliófilos Gallegos coa obra Xente da
barreira, publicada en 1951.
Defende en Madrid a súa tese de
doutoramento titulada
Aportaciones a la literatura gallega
contemporánea.
1958 1963 1972
Ingresa como membro numerario
na Real Academia Galega co
discurso Contribución ao estudo das
fontes literarias de Rosalía, respondido
por Otero Pedrayo.
Recibe a cancelación de antecedentes
penais, polo que queda autorizado a
exercer o ensino público.
No 1965 incorpórase á Universidade de
Santiago de Compostela e ao instituto
Rosalía de Castro como profesor de
Lingua e Literatura Galegas.
Convértese no primeiro catedrático
de Lingua e Literatura Galegas
da Universidade de Santiago de
Compostela.
Fotografías © Moncho Rama
Textos: Estévez Iglesias, Adrián : Ricardo Carballo Calero. Recuperado o 06/05/2020 do Álbum de Galicia (Consello da Cultura Galega) http://
consellodacultura.gal/album-de-galicia/detalle.php?persoa=672 DOI: 10.17075/adg.672]
Ricardo Carvalho Calero no programa ‘A trabe de ouro’ da TVG (1987)
Mesa redonda As relacións Galicia-Portugal
Roteiro Ricardo Carvalho Calero
O alzamento nacional sorpréndeo en Madrid, onde participa na defensa da cidade como
miliciano no batallón Félix Bárzana da FETE-UGT, sindicato no que milita.
No batallón coincide con Raimundo García Domínguez, Borobó.
Despois de formarse en Paterna é ascendido a tenente.
Detido na fronte de Andalucía ao remate guerra e condenado en consello de guerra a doce
anos de prisión, sería encarcerado no antigo convento de Santa Úrsula de Xaén.

2. RICARDO CARVALHO CALERO
Ferrol, 1910 - Santiago de Compostela, 1990
OBRA EN GALEGO
OBRA EN CASTELÁN
OBRAS EN GALICIALE
POESÍA Vieiros (1931)
O silenzo axionllado (1934)
Anxo de terra (1950)
Poemas pendurados dun cabelo (1952)
Salterio de Fingoy (1961)
Pretérito imperfeito (1927-1961) (colectánea, 1980)
Futuro condicional (1961-1980) (colectánea, 1982)
Cantigas de amigo e outros poemas (1980-1985) (1986)
Reticências... (1986-1989) (1990)
TEATRO O fillo (1982; escrita en 1935)
Isabel (1982; escrita en 1945)
A sombra de Orfeo (1971; escrita en 1948)
Farsa das zocas (1963; escrita en 1948)
A arbre (1965; escrita en 1948)
O redondel (1979; escrita en 1951)
Auto do prisioneiro (1970; escrita en 1969)
Os xefes (1982; escrita en 1980)
ENSAIO Sete poetas galegos (1955)
Contribución ao estudo das fontes literarias de Rosalía (1959)
Versos iñorados e ou esquecidos de Eduardo Pondal (1961)
Historia da literatura galega contemporánea (1963 completada en 1975)
Sobre lingua e literatura galega (1971). Vigo: Galaxia.
Rosalía de Castro (1976)
Estudos rosalianos: aspectos da vida e da obra de Rosalía de Castro (1979)
Problemas da língua galega (1981)
Da fala e da escrita (1983)
Escritos sobre Castelao (1989)
Estudos e ensaios sobre literatura galega (1989)
Do Galego e da Galiza (1990)
NOVELA A xente da Barreira (1951)
Scórpio (1987)
POESÍA Trinitarias (poesías) (1928)
La soledad confusa (1932)
Poesía perdida (1993)
ENSAIO Aportaciones a la literatura gallega contemporánea (1955)
Gramática elemental del gallego común (1966)
Breviario antológico de la literatura gallega contemporánea (1966)
Ricardo Carvalho Calero: A ciencia ao servizo da nación/ Mª Pilar García Negro, ed. (Laiovento, 2019)
Ricardo Carvalho Calero. A pegada do compromiso/ Héctor Cajaraville (Xerais, 2020)
Carvalho Calero, vida e obra dun ser polifacético/ Miguel Vázquez Freire (Xerais, 2020)
O labirinto da saudade/ Luis G. Soto (Laiovento, 2015)
Fotografías © Moncho Rama
Textos: Estévez Iglesias, Adrián : Ricardo Carballo Calero. Recuperado o 06/05/2020 do Álbum de Galicia (Consello da Cultura Galega) http://
consellodacultura.gal/album-de-galicia/detalle.php?persoa=672 DOI: 10.17075/adg.672]
Como autor quixo ser encadrado dentro da Xeración Nós, pois sentíase moi identificado cos
compañeiros do Seminario de Estudos Galegos. Carballo Calero empregou o pseudónimo de
Martinho Dumbria en varias recensións para a revista Grial.
O nome está tomado do protagonista da novela de Otero Pedrayo Devalar (Nós, 1935)
Desde o 1981 pasa a asinar as súas obras como Carvalho Calero no lugar de Carballo Calero.