2. De vorige keer… Nou, de vorige keer deed ik een poging tot een cliffhanger. En… Lis. Ja, Lis, wat moet ik ervan zeggen? Ook waren er vier verlovingen; Sil & Lonneke, Ruben & Magda, Lily & Josef en als laatste Milan & Roxy. Verder… Josef heeft een Servo gemaakt. De oudsten van generatie 3 zijn afgestudeerd. Cisko werd lid van de tuinvereniging. Larissa werd een oudere. Mia beviel van twee kleintjes, Freya (die naar Esmay ging) en Bim (Lily). En nu gaan we weer verder waar we de vorige keer stopten. Dus… Klikken maar. -->
3. “Ik ben er.” zegt Marnix terwijl hij het huis inloopt. “Ik ben zo snel mogelijk gekomen.” Challengefields 4
4. Voordat hij of zijn ouders nog iets kunnen zeggen, trekken de vrolijke geluidjes rechts van Marnix zijn aandacht. “Zijn ze…” Cisko knikt. “Ja, ze zijn van jou.”
6. “Ze zijn hier voor de deur achtergelaten, met alleen deze brief,” Cisko gebaart naar het bovenste vel papier op het stapeltje voor hem, “waarin staat dat jij de vader bent en dat degene die de brief geschreven heeft niet alleen voor twee peuters kan zorgen.” Dan schudt hij zijn hoofd, staat op en gaat naar boven.
7. Marnix kijkt zijn vader met een schuldige blik op zijn gezicht na. Hij zucht, loopt naar de knulletjes toe en pakt de zwartharige van de grond. Meteen valt hem op dat beiden jongentjes zijn ogen hebben. Een voorzichtige glimlach verschijnt op Marnix’ gezicht. “Hallo jongens. Volgens mij ben ik jullie papa.” “Papa?” vraagt het jongentje op de grond, en zijn broertje begint vrolijk tegen Marnix te brabbelen. “Ja, papa.”
8. Larissa haalt haar blik van de brief en staat op. “Wie van jullie is Jairo?” “Ik! Ik! Jai!” roept het bruinharige knulletje en vrolijk wandelt hij naar Larissa toe. “Jai en Ty!” “Ty?” vraagt Marnix met een blik op het knulletje in zijn armen.
9. “Tyler.” zegt Larissa. “Dat staat in de brief. Ze heten Jairo en Tyler.” “Jai op!” roept Jairo vanaf de grond. “Wil je dat ik je optil?” vraagt Larissa. Jairo knikt enthousiast.
10. Met een kleine glimlach tilt Larissa het lachende ventje op. “Vind jij het wel leuk om opgetild te worden door je oma?” “Oma? Jij oma?” vraagt Jairo. Larissa knikt, waarop Jairo enthousiast zegt; “Oma. Oma lief.”
11. Lachend zet Marnix Tyler op de grond. Dan loopt hij naar de tafel, zodat hij de brief zelf kan lezen. Dit zijn Tyler en Jairo. Ze zijn de zonen van Marnix Nova. Ik kan niet meer voor ze zorgen. Twee jongens zijn erg lastig voor een enkele vrouw. Ik kan ze niet meer aan. Ik hoop dat jullie beter voor de jongens kunnen zorgen en ze een goed leven kunnen geven.
12. Hoofdschuddend gaat Marnix even zitten. ‘Hoe kan dit? Ik weet dat ik nogal veel tijd heb doorgebracht met verschillende vrouwen, maar ik heb altijd opgelet, zodat dit soort dingen voorkomen zouden worden.’
13. ‘Maar nu… Nu ben ik de vader van een tweeling! En dat terwijl ik nog nooit heb gedacht aan eigen kinderen. Met niemand niet.’
14. “Lieverd.” zegt Larissa dan zachtjes. “Heb je… Weet je wie de moeder is?” Marnix kijkt stilletjes naar zijn zonen. ‘Ze hebben allebei mijn ogen. Het bruine haar en zwarte haar kunnen allebei van mij komen. Het enige wat ik zeker weet is dat hun moeder een donkerdere huidskleur heeft. Maar dat zouden dan nog heel veel vrouwen kunnen zijn, vrouwen waarmee ik niet meer dan 1 nacht heb doorgebracht en waarvan ik noch de volledige naam, noch het telefoonnummer heb.’
15. Beschaamt kijkt Marnix weg van zijn moeder. “Nee, ik zou niet weten wie hun moeder is.” Larissa zucht. “Daar was ik al bang voor.” Dan haalt Marnix diep adem. “Er is 1 ding wat ik wel zeker weet.”
16. Hij loopt naar Tyler en tilt hem op. “Ook al zijn ze onverwacht in mijn leven gekomen, ik zal een zo goed mogelijke vader voor mijn zonen zijn.”
17. Het duurt niet lang voordat de rest van de familie op de hoogte is van Jairo en Tyler. En ook al komt het nieuws erg onverwacht, iedereen reageert leuk. Luuk en Esmay zijn zelfs nogal jaloers dat hun zus, een Kennissim, eerder grootouder is dan hun. De anderen afgestudeerden zijn na een klein feestje ook teruggekeerd naar Challengefields en hebben nu allemaal een huisje. “Ik vind het heel mooi.” Challengefields 8
18. “Echt, ik vind het prachtig.” zegt Roxy enthousiast. “Ik denk dat ik me hier wel thuis kan gaan voelen.” “Mooi, want het is ook de bedoeling dat dit ons thuis wordt.” zegt Milan glimlachend.
19. “Ach, zolang jij er maar bent, voel ik me overal thuis.” zegt Roxy. Milan pakt haar handen vast. “Weet je, ik heb wel een idee hoe we dit echt ons huis kunnen maken.” “O ja?”
20. “Ja.” zegt Milan en hij tilt Roxy op. “En ik denk dat jij dat ook wel een goed plan vindt.” zegt hij terwijl hij richting de slaapkamer loopt.
22. Naast het huisje van Milan staat het huisje van zijn zus en haar verloofde. Challengefields 7
23. “En, wat vind je ervan?” vraagt Jasper terwijl hij de keuken uitkomt. “Ik vind het geweldig.” zegt Ilse. “Vooral omdat het voor ons samen is.”
24. “Ja, dat vind je nog het leukst, nietwaar?” grinnikend geeft Jasper Ilse een kus. Ilse knikt. “Ik ben dol op mijn familie, maar ze kunnen soms zo enorm druk zijn. Dus ik vind dit wel fijn zo.”
25. “Mooi zo. Want voor mij is het allerbelangrijkste dat jij gelukkig bent.”
26. “Wat ben je toch een schattig ventje!” Challengefields 6
27. “Ja, je bent heel schattig, Bim.” zegt Josef. “Mrauw?” “Sta je nou alweer tegen Bim te praten?” hoort Josef achter zich.
28. “Uhm, ja. Maar hij is gewoon zo lief.” Lily schudt haar hoofd. “Ja, maar volgens mij wilde je de Servo aanzetten. Of doe je dat toch maar niet?” “O ja!” roept Josef en hij zet Bim zachtjes op de grond voordat hij met Lily de slaapkamer uitloopt.
29. “Zo, ben je er klaar voor?” vraagt Lily. “Nou… Eigenlijk wil ik dat jij het doet.” zegt Josef. “Ik? Maar jij hebt hem gebouwd!”
30. “Dus dan mag ik toch kiezen wie hem aanzet?” “Oké, vooruit dan maar.” zegt Lily.
31. Lily drukt op een paar knopjes die Josef aanwijst, voert als naam Silver in en zet hem dan aan. Wanneer de Servo in beweging komt, zet Lily snel een stapje achteruit.
32. “Uhm, hallo.” zegt Lily terwijl zij en de Servo elkaar aanstaren. Dan begint de Servo te praten. “Goedemorgen, ik ben Silver.” “Ik ben Lily van Velds en dit is Josef Ooms.” zegt Lily. “Leuk jullie te leren kennen.” zegt Silver.
33. “Gelukt! Het is gelukt!” roept Josef dan uit en hij maakt een vreugde dansje. Lily en Silver kijken elkaar aan en halen beiden hun schouders op. Dan loopt Josef naar Silver. “Welkom in de familie, Silver.”
34. “Heb je een beetje zin om op te groeien?” vraagt Luuk aan zijn jongste dochter. Britt knikt enthousiast. “Ja, zeker wel! En jij, papa? Jij wordt zo oud!” Challengefields 1
35. Luuk begint te lachen. “Oud? Laat dat maar niet aan je moeder horen!” “Doe ik ook niet.” zegt Britt grijnzend. “Maar wanneer komt de visite?” “Ze zullen er zo wel zijn.”
36. En inderdaad, niet veel later zijn de gasten er. Het is geen groot feest, maar de zussen van Luuk zijn er, net als zijn oudste kinderen met hun verloofden.
37. Het duurt niet lang voordat Britt de aandacht eist en iedereen naar de woonkamer dirigeert, waar de taarten al staan te wachten.
38. Onder luide aanmoedigingen van haar familie buigt Britt zich over de taart. “Kies een mooie wens, lieverd.” zegt Luuk, trots dat zijn jongste kind een tiener wordt.
39. Britt blaast de kaarsjes in 1 keer uit. Al snel voelt ze het gewiebel in haar benen en springt ze de lucht in.
40. En plots staat er in plaat van een klein meisje, een zelfverzekerde tiener. “Niet gek, zeker niet gek.” zegt Britt. “Maar ik wil wel wat anders aan gaan doen!”
41. “Daar wacht je nog maar even mee.” zegt Luuk lachend. “Vergeet niet dat ik ook nog moet. Maar wat voor wens heb je gekozen?” “Romantiek. En ik wil net als opa een professionele partygast worden.” zegt Britt trots.
42. “Zo, dan zal ik mijn kaarsjes ook maar eens gaan uitblazen.” zegt Luuk met een zucht. “En Britt, zoveel kaarsjes hadden echt niet gehoeven.” “Jawel!” roept Britt. “Het hoort bij je leeftijd, pap!”
44. Zodra de kaarsjes uitzijn, groeit Luuk op en verruilt hij zijn zwarte haar voor grijs. “Dit is niet goed voor je rug.” mompelt hij, wat de rest niet hoort door het kabaal wat ze maken.
45. “Oké, Britt. Nu naar boven?” “Graag.” zegt Britt en ze sprint langs haar vader heen de trap op.
46. Zoals verwacht is Luuk als eerste beneden, in een outfit die wat meer bij hem en zijn leeftijd past.
47. Glimlachend loopt hij naar Tamara toe. “Zo, zullen we die jongelui eens laten zien dat goede moves niet verloren gaan met de leeftijd?” Tamara schiet in de lach, maar danst wel met Luuk mee.
48. “Zo, jullie kunnen dus nog steeds flink bewegen?” zegt Britt lachend wanneer ze de trap af komt lopen. “Dat kan eigenlijk heel dubbelzinnig worden opgevat.” voegt ze er grinnikend aan toe.
49. Glimlachend loopt Luuk naar Britt en geeft hij haar een knuffel. “Je ziet er prachtig uit, lieverd.” zegt hij trots. “Maar pas wel op je woorden, we zijn nog steeds je ouders.” “Weet ik pap, maar een beetje plagen kan toch geen kwaad?”
50. Voor Luuk daar antwoord op kan geven haast Britt zich door de kamer en tilt ze Mia op. “Kijk Mia, nu kan ik goed met je knuffelen.” “Mrauw.”
51. Tyler en Jairo zijn al snel gewend aan hun nieuwe thuis. In het begin hadden ze het wel lastig en huilden ze om hun moeder, maar Marnix en Larissa hebben heel erg hun best gedaan om ze te troosten en om ze zich thuis te laten voelen bij hun. En ook al doet hun opa nog een beetje afstandelijk, de tweeling voelt zich al helemaal thuis. Challengefields 4
52. En Marnix doet inderdaad heel erg zijn best om een goede vader te zijn voor zijn zonen. Eerst was het even wennen, maar al snel voelt hij zich prima in de rol van vader, grotendeels ook doordat Tyler en Jairo dol op hem zijn. Lopen konden de twee jongens al en ze zijn allebei heel leergierig, dus praten kunnen ze ook al heel snel.
53. En dat maakt Marnix, tot zijn eigen grote verbazing, een hele trotse ouder.
54. Maar ook zonder hun vader of oma kunnen Jairo en Tyler zich prima vermaken. “Hihi, blokje!” “Toren. Jai, kijk, toren!” “Toren van blokjes!”
55. Voorzichtig plukt Roxy een beetje aan haar kapsel en sluier. Dan slaakt ze een zucht. “Kom op, niet zo nerveus.” spreekt ze zichzelf toe. Ze trekt haar jurk goed en loopt de badkamer uit. Challengefields 8
56. Buiten giechelen Kelsi, William en Lindsay om het nerveuze gezicht van hun oudste broer, die gespannen onder de trouwboog staat.
57. Maar zodra Roxy naar buiten komt, licht zijn hele gezicht op. “Wauw, je ziet er prachtig uit!” “Dank je, je ziet er zelf ook goed uit.” zegt Roxy en ze gaat bij Milan onder de boog staan. Samen kijken ze naar de gasten. “Ik denk niet dat het beter wordt dan dit.”
58. “Mijn familie kennende is dit inderdaad het meest ordelijke wat we krijgen.” zegt Milan lachend. Dan richt hij zijn blik weer op Roxy. Zij kijkt al naar hem. “Dan zullen we maar beginnen.”
59. Waarom zoekt het water het vuur En wat verlangt de zon van de regen
63. Ze kent geen dag of nacht Ze heeft zoveel kracht
64. Niemand Kan zich verzetten Niets kan de liefde beletten
65. Zo zijn haar wetten Liefde kan bergen verzetten Dus geef je maar over vannacht
66. Laat in de middag, wanneer alle gasten weer naar huis zijn, zitten Milan en Roxy samen op de bank de knuffelen. “Dit was echt de op 1 na mooiste dag van mijn leven.” zegt Milan zachtjes. Roxy trekt haar wenkbrauwen op. “De op 1 na mooiste? Wat is dan de mooiste dag?” “De dag dat ik jou ontmoette.” fluistert Milan voor hij haar liefdevol zoent.
67. ‘Dat heb ik weer. Regen op mijn bruiloft.’ Geïrriteerd staart Ilse uit het raam. ‘Gister was het stralend weer voor Milan, en morgen zal de zon ook wel weer schijnen voor Lily, maar bij mij, regen.’ “Ilse, kom je hierheen? De gasten komen eraan.” klinkt het dan aan de andere kant van de slaapkamerdeur. Challengefields 7
68. Ilse zucht en loopt de slaapkamer uit, waar Jasper haar met grote ogen aankijkt. “Wow.” Ilse glimlacht naar haar verloofde. “Kan het ermee door?” “Of het ermee doorkan?” vraagt Jasper ongelovig. “Je ziet er schitterend uit!” “Dank je.” zegt Ilse. Dan gaat Jasper de deur opendoen.
69. Al snel stroomt het kleine huisje vol. Ilse en Jasper geven geen groot feest, alleen hun beste vrienden en de ouders van Ilse, maar in zo’n huisje lijkt het al gauw druk. “Hmm. Ik vertrouw erop dat je goed voor mijn zusje zal zorgen. Als je dat niet doet, weet ik je te vinden.” zegt Milan met samengeknepen ogen tegen Jasper. Jasper grinnikt en Ilse rolt met haar ogen. “Milan, ik kan prima op mezelf passen. En vergeet niet dat ik de oudste van ons tweeën ben.” Dan draait ze zich met een stralende glimlach naar Jasper.
70. Waarom smelt de sneeuw voor de zon En speelt de wind het liefst met de stilte
72. Waarom hoort de eb bij de vloed En moet de lucht het landschap omhelzen
73. Ik weet dat jij het moeilijk vindt Maar mij doet het geen pijn Dat we anders zijn
74. En niemand Kan zich verzetten Niets kan de liefde beletten
75. Zo zijn haar wetten Liefde kan bergen verzetten Dus geef je maar over vannacht
76. Later die dag, wanneer Ilse en Jasper de gasten de deur weer hebben uitgewerkt, bevindt het pasgetrouwde stel zich in de slaapkamer. “Ik hou van je.” zegt Ilse terwijl Jasper zijn armen om haar heen slaat. “Hmm, zo’n vermoeden had ik al.” zegt hij plagend. “Je weet wel, doordat je vandaag met me getrouwd bent en zo.”
77. “Minder praten, meer andere dingen doen.” mompelt Ilse. En Jasper luistert daar maar al te graag naar.
78. “Ik heb het altijd al gedacht, maar nu weet ik het zeker.” zegt Josef. “Wat weet je?” vraagt Lily. Challengefields 6
79. “Ik weet nu zeker dat je de allermooiste vrouw bent die ik ooit heb gezien.” “Slijmbal.” mompelt Lily, maar ze vindt het compliment toch heel lief. “Volgens mij hoor ik de gasten.”
80. In tegenstelling tot Ilse en Jasper, hebben Lily en Josef alle familie en vrienden uitgenodigd die ze maar konden bereiken, waardoor het flink druk is.
81. “Wow, er zijn nu eigenlijk best veel gasten.” zegt Josef. Lily glimlacht breed. “Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, toch?” “Dat is waar. En van mij zou de hele wereld mogen komen kijken om te zien dat je mijn vrouw wordt.”
90. “Oké, volgens mij heb ik nu alles.” zegt Lily en ze zet haar koffer bij de deur voor ze zich tot Silver keert. “Ik denk ook dat je alles hebt. Josef heeft de tickets en de paspoorten.” zegt Silver.
91. “Oké, dan kan ik denk ik gaan. Of moet ik nog iets doen?” “Nee hoor, Lily. Ik zorg dat Bim te eten krijgt en dat het huis blijft staan. En jij en Josef gaan van jullie vakantie genieten.” “Bedankt, Silver.” zegt Lily.
92. Dan pakt ze haar koffer en loopt ze naar buiten, naar Josef, die al bij de taxi staat. “Twikkii Eiland, we komen eraan!” En zo gaan ze als laatste koppel naar het vliegveld om hun huwelijksreis te beginnen.
93. “Ooms? Ja, die naam heb ik staan. Als u hier even zou willen tekenen?” Twikkii Eiland
94. Glimlachend kijkt Lily naar haar echtgenoot, die netjes tekent en de sleutels krijgt overhandigd van de baliemedewerker.
95. Dan draait Josef zich naar Lily en streelt zachtjes haar wang. “Nu kan onze vakantie echt beginnen.”
96. “Ja, daar moet u uw handtekening zetten.” Ilse tekent en geeft de pen weer terug. “Ik wens u een prettig verblijf hier in uw huisje en in Drie Meren.” “Bedankt.” zegt Ilse en ze loopt naar buiten. Drie Meren
97. “Zo, dat is gebeurd.” zegt ze tegen Jasper wanneer ze naar buiten loopt. “Mooi zo.” zegt Jasper. “Zullen we dan maar eens de omgeving gaan bekijken?”
98. “Goed idee.” zegt Ilse en ze geeft Jasper een kus, voor ze samen, hand in hand, de trap af lopen en Drie Meren gaan verkennen.
99. “Zo, die staat.” zegt Milan vrolijk. “Bedankt meneer. En ik hoop dat u een fijn verblijf heeft in Takemizu.” “Dat zal wel lukken.” zegt Milan. Takemizu
100. “Nou lieverd, zullen we ons huisje eens gaan bekijken?” vraagt Milan aan Roxy. “Lijkt me een strak plan.” zegt Roxy.
101. Samen lopen ze naar het kleine huisje waar ze hun vakantie zullen verblijven.
102. “Niet gek, helemaal niet gek.” zegt Milan terwijl hij rondkijkt in het huisje. Het is maar klein, maar met twee personen hebben ze ook niet meer ruimte nodig. “En een mooi bed.” voegt Roxy eraan toe. Grijnzend draait Milan zich om. “Denk jij wat ik denk?”
103. “Dat denk ik wel.” kan Roxy nog net zeggen voordat Milan haar de mond snoert.
124. Did you fall from the stars above. It's summer all over again.
125. Owowow yeah Did you fall from the stars above. It's summer all over again.
126. “Gaat het wel?” vraagt Milan vanonder de douche als hij hoort dat zijn vrouw niet lekker is. “Ugh, ja, het gaat wel.” mompelt Roxy terwijl ze opstaat en doortrekt. Ze drinkt voorzichtig een glaasje water voor ze de badkamer weer uitgaat. Takemizu
127. Wanneer Milan de badkamer uitkomt, ziet hij dat Roxy met gesloten ogen aan tafel zit. “Lieverd?”
128. Geschrokken kijkt Roxy op en meteen plakt ze een glimlach op haar gezicht. “Ja, wat is er?” “Weet je zeker dat alles goed gaat?” Roxy knikt. “Ja, ik denk dat mijn maag gewoon niet gewend is aan het eten van hier.”
129. Milan blijft bezorgd kijken, dus Roxy staat op en slaat haar armen om zijn middel. “Echt, ik voel me alweer een stuk beter.” “Dan is het goed.” zegt Milan zachtjes.
130. “Hé, kijk, hier staat een huisje.” zegt Jasper tegen Ilse. Ze zijn samen een stuk gaan wandelen om even rustig van de natuur te genieten. En ze hadden dus ook echt niet verwacht een huisje te zien. Drie Meren
131. Maar in het huisje is niemand te zien. Vlakbij het huisje ligt een meertje, en Ilse en Jasper besluiten te gaan vissen.
132. Al snel heeft Ilse iets aan de haak. “Wow, dat is een flinke vis.”
133. Trots houdt ze de vis omhoog, en daardoor ziet ze dat er iets op ze afkomt. “Uhm, Jasper?” “Hmm?” “Wat… Wat is dat?”
134. Jasper kijkt op en kijkt sprakeloos toe hoe het wezen naar het meer loopt en ook gaat vissen. “Uhm, hallo.” zegt Jasper voorzichtig. “Ik hoop niet dat je het erg vindt dat we hier zijn gaan vissen zonder toestemming.” Het wezen schudt zijn hoofd. “Nee, dat is helemaal niet erg.”
135. Een tijdje staan ze gedrieën in stilte te vissen. Dan schudt Jasper zijn hoofd. Hij is nerveus, maar als Kennissim wil hij eigenlijk wel meer weten over het vreemde wezen. Dus hij stopt de hengel weg en loopt naar het wezen.
136. “Is het echt niet erg dat we hier zomaar komen vissen?” vraagt Jasper voor de zekerheid. “Nee, nee, het is goed.” zegt het wezen. “Er komen hier niet zoveel bezoekers. En al helemaal geen bezoekers die niet snel weer vertrekken wanneer ze me zien.” Jasper schudt zijn hoofd. “Ik snap niet waarom ze dan zo snel vertrekken. Volgens mij ben je helemaal niet gemeen of boosaardig.”
137. “Ben ik ook niet. Maar heel veel sims zijn bang voor dingen die ze niet kennen. En degenen die hier komen, hebben nog nooit een Grootpoot gezien.” ‘Hmm, een Grootpoot.’ denkt Jasper. “Ik ben juist nieuwsgierig als ik iets of iemand tegenkom die iets anders is dan gemiddeld. Ik ben trouwens Jasper Andersen, en dat is mijn vrouw, Ilse.” De Grootpoot glimlacht. “Ik ben Jim Grootpoot. Willen jullie misschien binnenkomen?”
138. Samen lopen Ilse en Jasper achter Jim aan, naar zijn huisje. “Is dit wel een goed idee?” vraagt Ilse. Ze is ook nieuwsgierig, maar iets voorzichtiger. “Ja hoor. Volgens mij wil hij helemaal geen kwaad doen, maar is hij hier een beetje eenzaam. Ik denk dat hij gewoon behoefte heeft aan gezelschap.”
139. Ilse merkt als gauw dat Jasper gelijk heeft. Jim is gewoon erg bij dat er sims zijn waar hij tegen kan praten.
140. Het duurt niet lang voordat Ilse en Jasper de grootste lol hebben met de Grootpoot. En Jim vind het heerlijk dat hij niet alleen is.
141. De tijd vliegt voorbij en al snel is het zo laat dat het pasgetrouwde koppel terug moet gaan naar het hotel. Jasper loopt met Ilse een stukje bij Jim vandaan. “Wat is er?” vraagt ze. “Ik… Nou, ik wil Jim hier eigenlijk niet achterlaten. Hij is hier zo alleen, je ziet hoe blij hij is dat we hier zijn. Dus, ik dacht, misschien kunnen we vragen of hij met ons mee naar huis wil en bij ons wil komen wonen. Dan is hij niet meer alleen.”
142. Even denkt Ilse na. “Misschien is dat niet zo’n gek idee. Als hij dat tenminste wil.” “Dat ga ik dan maar eens vragen.” zegt Jasper.
143. “Uhm, Jim, ik heb een vraagje.” Jim kijkt Jasper afwachtend aan. “Ik, nou, eigenlijk wij, Ilse en ik, vroegen ons af of je misschien mee wil naar onze woonplaats, Challengefields. En of je daar bij ons wil komen wonen.”
144. “Meen je dat echt?” vraagt Jim met grote ogen. “Natuurlijk, anders zou ik het niet vragen.”
145. “Ja! Ja, ik wil heel graag met mijn nieuwe vrienden mee!” roept Jim en hij tilt Jasper enthousiast op.
146. Wanneer Jasper weer veilig op de grond staat, schiet hij in de lach. “Dat zag ik niet aankomen.” “Jullie maken me zo blij!”
147. Grinnikend loopt Ilse naar Jim toe en ze steekt haar hand naar hem uit. “Welkom bij de familie, Jim.”
148. Maar ook Ilse ontkomt niet aan een Grootpootknuffel. “Ik heb een familie!”
149. Wanneer Jim weer een beetje gekalmeerd is, spreken ze af dat Ilse en Jasper Jim komen ophalen wanneer ze naar het vliegveld gaan.
150. Dan gaan Ilse en Jasper weer richting het hotel. “Wat een stukje wandelen al niet kan betekenen.” zegt Jasper glimlachend.
151. “Kom, laten we hier eens gaan kijken.” zegt Lily wanneer zij en Josef langs een klein huisje komen. Twikkii Eiland
152. Samen lopen ze de trappen op die naar het huisje leiden. Dan klinkt er plots een schreeuw vanuit het huisje. Geschrokken kijken Josef en Lily elkaar aan.
153. Wanneer ze het huisje binnengaan, zien ze dat een vreemd geklede man niet zoveel succes heeft bij het repareren van zijn magnetron.
154. “Meneer, gaat het wel?” vraagt Lily en ze loopt op de man af. De man knikt en gebaart naar zijn spullen. Want niet alleen de magnetron is kapot. “Laten we hem maar helpen.” zegt Josef. “Als hij er zelf aan blijft rommelen, kan het wel eens verkeerd uitpakken.”
155. Daar is Lily het mee eens en samen repareren ze alle kapotte spullen.
156. “Zo, dat is beter.” zegt Josef. “Nu zal hij zich hopelijk niet meer bezeren.”
157. Dan komt de vreemde man weer binnen. Hij zegt nog steeds niets, maar hij heeft wel een cadeautje vast, wat hij aan Lily geeft. “Voor ons?” vraagt Lily. De man knikt en wijst naar de gerepareerde apparaten. “Ik denk dat hij het als bedankje geeft.” zegt Josef.
158. Lily kijkt even vreemd op als ze ziet dat er een pop in doos zit. Maar dan haalt ze haar schouders op, ze vind het gebaar leuk. Vriendelijk geeft ze de man een hand, voor Josef en zij weer vertrekken.
159. “Wauw, dat ziet er mooi uit.” zegt Milan opgewekt wanneer hij en Roxy bij De Pagode in de Schaduw zijn. Milan had een paar bewoners van Takemizu erover horen praten. En dus wilde hij er graag een kijkje nemen. “Het is zeker mooi.” zegt Roxy. Takemizu
160. Eenmaal in de Padoge, zien Roxy en Milan een mediterende man. “Goedemiddag.” zegt Roxy beleefd, maar de man reageert niet.
161. “Hallo? Iemand thuis?” vraagt ze en ze zwaait met haar hand voor zijn gezicht. De man geeft nog steeds geen reactie.
162. “Ik denk dat we hem maar niet moeten storen tijdens zijn meditatie.” zegt Milan. “Kom, ik maak wat thee.” Wanneer Milan begint met inschenken, staat de man opeens op. “Goed, goed.” mompelt hij en hij gaat aan het tafeltje zitten.
163. “Zo, mijn kinderen. Wat is de reden van jullie bezoek?” vraagt de man terwijl Milan ook voor hem een kopje thee inschenkt. “Nou, ik hoorde een paar mensen praten over deze locatie en toen werd ik nieuwsgierig.” zegt Milan. “U bent waarschijnlijk de Wijze Man waar ze het over hadden?” “Zo wordt ik inderdaad genoemd.” zegt de Wijze Man.
164. Rustig drinkt het gezelschap de thee. Zodra zijn kopje leeg is, staat de Wijze Man op. “Kom mee, mijn zoon. Ik zal proberen je Tai Chi te leren.” Roxy en Milan kijken elkaar even aan. Dan haalt Milan zijn schouders op en loopt hij achter de Wijze Man aan.
165. Het begint te miezelen, maar daar trekt de Wijze Man zich niks van aan, hij gaat Milan rustig voor in de bewegingen. Even kost het wat moeite, maar dan heeft Milan door hoe het moet. “Goed zo, mijn zoon. Nu ben je waardig genoeg om de Draken Legende te horen.”
166. De Wijze Man gebaard dat Roxy er ook bij moet komen zitten en dan verteld hij de legende over de prinses, die haar dorp wil redden en hulp krijgt van de draak.
167. “Gebruik deze wijsheid goed, mijn kinderen.” zegt de Wijze Man als hij klaar is met vertellen. Milan knikt en staat op. “Dat zullen we doen.”
168. “Dan wens ik jullie nu alle geluk in jullie leven, voor jullie alle drie.” zegt de Wijze Man. Dan verdwijnt hij in een grote wolk, net als de ninja die Milan ontmoet heeft en zoals hij inmiddels zelf ook kan. “Wacht, wat!?” roept Milan, maar de man is al verdwenen.
169. Ook Roxy staat verbaast op. “Hij… Hij zei dat hij ons drieën gelukwenst?” vraagt Milan verbaast. “Volgens mij wel.” zegt Roxy, net zo verward als haar man.
170. “Misschien…” begint Milan terwijl hij zijn blik op Roxy’s buik richt. “Misschien kwam je misselijkheid niet van het vreemde eten.” “Ik weet niet…” mompelt Roxy.
171. “Het zou kunnen.” zegt Milan. “En… Ik zou het niet eens erg vinden.” “Nee?” vraagt Roxy. Milan schudt zijn hoofd. “Met jou een kindje krijgen zou ik fantastisch vinden.” Roxy glimlacht. “Mooi, want zo denk ik er ook over.”
172. Die avond checkt Milan uit in het hotel. De vakantie is voorbij en ze moeten weer naar huis.
173. “Zo, nu is het echt tijd voor het volwassen leven.” zegt Milan als hij buiten naast zijn vrouw staat. Roxy knikt. “Deze vakantie mochten we nog even jong zijn, maar thuis zullen we verantwoordelijkheden krijgen. En niet alleen qua werk, maar ook vanwege dit kleintje.” zegt ze en ze wrijft kort met haar hand over haar buik.
174. “Zolang we elkaar maar hebben, kunnen we alles aan.” zegt Milan vol vertrouwen. Dan komt de taxi aanrijden.
175. Roxy en Milan pakken hun koffers en vertrekken naar het vliegveld en vanaf daar naar huis.
176. “Zusje?” begint Kelsi op haar allerliefst. “Nee.” zegt Lindsay meteen. “Je weet nog niet eens wat ik wil vragen!” “Maar ik herken die toon, dus, nee.” Challengefields 3
177. “Maar ik wil je een make-over geven.” zegt Kelsi met een pruillipje. “Will, zeg jij er eens wat van.” Lindsay kijkt haar tweelingbroer smekend aan. “Ik denk dat ik me hier maar buiten hou.” zegt William voorzichtig.
178. “Ah, alsjeblieft Lin? Ik wil gewoon niet dat je verstopt dat je een mooie meid bent. En je weet dat ik straks naar de universiteit ga, dus nu kan het nog.” Lindsay zucht. “Vooruit dan maar.”
179. “Ik hoop dat je weet wat je doet, Kelsi.” zegt Lindsay wanneer haar zus haar naar de make-up tafel van hun moeder heeft gedirigeerd. “Dat weet ik wel. En wees maar gerust, ik zal niks raars doen, dat past helemaal niet bij jou.”
180. “En wat vind je ervan?” vraagt Kelsi even later als Lindsay voor de grote spiegel staat.
181. “Ik vind het eigenlijk best oké.” zegt Lindsay. “Al weet ik niet of ik lenzen zo geweldig vind.” Kelsi glimlacht. “Je ziet er in ieder geval heel mooi uit.” “Dank je, Kelsi.”
182. Die avond staat Kelsi met de rest van het gezin op de taxi te wachten. “Wat worden jullie toch allemaal snel groot.” zegt Esmay zachtjes. “Mama, je wist al voor je kinderen kreeg dat we ook een keertje groot zouden worden.” “Dat is wel zo, maar ik ga je toch missen.” zegt Esmay.
183. “Wij gaan je ook missen.” voegt Lindsay eraan toe. “Ik ga jullie ook allemaal missen, maar vergeet niet dat de telefoon altijd binnen handbereik is. En het zal niet lang duren voor jullie ook mogen gaan studeren.” zegt Kelsi opgewekt.
184. Dan klinkt het geluid van een remmende auto en daarop volgend een luide toeter, het teken dat de taxi er is. Kelsi geeft haar ouders nog snel een knuffel. “Veel succes, lieverd.” zegt Kristof, en dan vertrekt er weer een kind van hem en Esmay naar de universiteit.
185. Nerveus loopt Kelsi naar 1 van de kamers op de bovenverdieping van het studentenhuis. Zachtjes klopt ze op de deur. “Binnen.” klinkt het vanuit de kamer en Kelsi stapt de kamer in. Universiteit
186. “Hallo Jason.” zegt Kelsi zachtjes. Meteen springt Jason overeind. “Kelsi!” Vrolijk neemt hij zijn vriendinnetje in zijn armen.
187. “Ik heb je zo gemist.” zegt Kelsi wanneer ze hem weer loslaat. Jason kijkt haar stralend aan. “Ik jou ook.”
188. “En ik ben zo blij dat je nu hier bent…” voegt hij er fluisterend aan toe voor hij haar zachtjes zoent.
189. Zo, dit was de update dan weer. Dat laatste stukje was eigenlijk voor 3.6, maar ik heb het er toch bijgedaan, als een soort van ‘Happy End’ aan de update. Ik hoop dat jullie de update leuk vonden. En nee, ik ga niet iedere keer zulke lange updates maken. Ik heb mezelf inmiddels al gek verklaart met deze update. De gegevens van Jim en Silver komen in de picspam, want die heb ik nergens opgeschreven, dus ik moet die eerst even opzoeken. Xx Marieke
