2. De vorige keer… Het vorige hoofdstuk zijn Lily, Ilse, Milan en Marnix begonnen met studeren en hebben ze een studentenvereniging opgericht. Ilse werd verliefd op Jasper, die nu ook in het huis woont. Marnix en Milan werken buiten hun studie ook hard aan hun levenswensen. Britt is kind geworden en Kelsi een tiener met een rijkdomswens. Ruben is flink in de war door zijn gevoelens voor Ella én Magda. Ja? Iedereen weer bij?

3. Challengefields 1 ‘Eigenlijk zou ik dit aan Ella moeten vertellen… Maar of dat nou zo’n goed plan is… Ze zal waarschijnlijk verschrikkelijk boos en gekwetst zijn. En haar pijn doen wil ik niet. Maar ja, Magda is ook erg leuk.’ Ruben slaakt een diepe zucht. Hij is gaan vissen om te proberen zijn hoofd op orde te brengen, maar echt werken doet het niet.

4. ‘Verdomme, hoe heb ik me hier nou weer ingewerkt… En hoe krijg ik me er weer uit?’ “O, hier ben je.”

5. “Hoi Britt, kom je ook vissen?” Britt knikt. “Ja, dat is leuker dan bij mam en pap blijven. Ze zitten elkaar weer zo heel lief aan te kijken en zo. Nou, daar hoef ik niet bij te zijn. Al dat gezoen… Bah.” Ruben lacht zachtjes. “Misschien dat je daar over een tijdje heel anders over denkt.”

6. “Nou, echt- Au!” roept Britt wanneer ze op de grond valt. Even kijkt ze versuft voor zich uit. Dan krabt ze zich op haar hoofd. “Volgens mij deed ik iets fout.” Ruben lacht hard maar helpt wel zijn zusje overeind.

7. “Ja, zo lukt het wel.” zegt Britt na een korte uitleg van haar broer. “Goed zo. En nu maar afwachten.” zegt Ruben.

8. En geduld wordt beloont, want even later is de eerste vangst binnen.

9. Universiteit In het studentenhuis van de jongeren uit Challengefields is het altijd erg druk. Marnix is regelmatig druk bezig een nieuw meisje zo ver te krijgen om meer met hem te doen. Soms ook meisjes die zijn vader sterk had afgeraden. Maar daar trekt Marnix zich niks van aan.

10. Hij wilt gewoon plezier hebben in zijn leven.

11. Milan daarin tegen houdt het wat simpeler. Hij wil gewoon veel dates, die soms zelfs alleen maar uit een kort gesprek bestaan. En met de hoeveelheid dates die Milan heeft, is het ook niet vreemd dat hij zo nu en dan aparte personen leert kennen.

12. “Hoi Joppe.” zegt Lily vrolijk tegen 1 van haar vele vrienden en ze geeft hem een knuffel. “Kom, snel naar binnen. Wat een rotweer.”

13. “Nou, wat wilde je gaan doen?” vraagt Joppe wanneer ze binnen zijn. “Ik wilde je eerst wat vragen.” “O, wat dan?”

14. “Wil je aspirant-lid worden?” Joppe glimlacht. “Dat lijkt me heel leuk.”

15. “Mooi!” zegt Lily blij. “En nu dansen!” “Dansen? Maar we staan in de woonkamer.” “Dus?”

16. Joppe lacht, schudt zijn hoofd en danst dan toch maar met Lily mee.

17. Boven wordt er niet gedanst, maar is het toch ook gezellig. “Ik hou van je, Ilse.” zegt Jasper liefdevol. “Ik hou ook van jou.” antwoordt Ilse en ze geeft Jasper een zoen.

18. Na een tijd zoenen houdt Jasper opeens op en kijkt hij Ilse verlegen aan. “Wat is er?” vraagt zij meteen. “Ik…” Jasper slikt en vervolgt zachtjes; “Ik zou eigenlijk wel verder willen dan alleen zoenen,” Even kijkt Ilse Jasper stilletjes aan.

19. Maar dan laat ze zonder woorden merken dat ze dat eigenlijk ook wel wilt.

20. Challengefields 3 “Gezellig dat je er bent.” zegt Kelsi vrolijk. “Alleen moet ik je wel waarschuwen voor mijn moeder. Ze wil graag een keertje zien met wie ik op school om ga, dus ze was heel enthousiast toen ze hoorde dat ik eindelijk iemand uitnodigde.”

21. “Ach, dat overleef ik wel.” lacht Jason. Dan dankt hij even na. “Toch?” Kelsi lacht dan ook. “Ik hoop het maar.” zegt ze plagend voor ze Jason voorgaat naar binnen.

22. En zoals Kelsi al had verwacht, komt haar moeder meteen naar ze toe. “Mam, dit is Jason van Ginkel. Hij zit bij mij op school en hij is een neef van Marnix. Jason, dit is mijn moeder.” Esmay schudt Jason’s hand. “Leuk je te leren kennen. En een neefje van Marnix? Wie van de tweeling is dan jouw moeder?”

23. “Nikki is mijn moeder.” zegt Jason. “Gelukkig wel..” mompelt hij erachter aan, maar te zachtjes om hoorbaar te zijn voor de anderen. “Kom je mee naar boven? Dan kan je mijn kamer zien.” vraagt Kelsi. “Is goed.” zegt Jason en samen gaan ze naar boven.

24. “Nou, dit is dan mijn kamer.” zegt Kelsi en ze draait zich om naar Jason. “Beetje roze, ik weet het.” “Een beetje zegt ze dan. Nou, dit is niet een beetje. Echt weer een kleur voor een meisje.” plaagt Jason. “Hé, het is wel mijn roze kamer.” zegt Kelsi en ze geeft Jason een duwtje.

25. “O, gaan we het zo spelen? Nu heb je erom gevraagd.” zegt Jason en een groot kietelgevecht barst los.

26. Lachend staan ze even later op adem te komen. Wanneer ze elkaar aankijken, beseffen ze plotseling dat ze best dicht bij elkaar staan. Geen van beiden kunnen ze elkaars blik loslaten. Langzaam gaan hun gezichten dichter naar elkaar toe en…

27. “Hallo! Alles goed hier?” zegt Lis luid terwijl ze de deur opengooit. Geschrokken stapt Kelsi een beetje achteruit en Jason draait zich snel om. “Ik hoorde zoveel gelach en gegil, ik dacht, laat ik maar eens een kijkje nemen.” “Kan je niet kloppen?” vraagt Kelsi geïrriteerd. “En alles is goed, dus je kan weer gaan.” “Doe niet zo ongezellig, joh. We kunnen toch ook lol hebben met zijn drieën?” zegt Lis en ze kijkt Jason lichtjes verleidend aan.

28. Jason richt zich snel weer tot Kelsi. “Ik denk dat ik maar naar huis ga.” Kelsi knikt. Even kijkt ze over Jason’s schouder naar haar zus. Dan zegt ze zachtjes, zodat Lis het niet hoort; “Misschien wel het beste, ja. Want zij laat ons niet meer met rust.”

29. Jason knikt ook en kijkt Kelsi even aan. Dan zegt hij plots; “Maar denk maar niet dat je van me af ben. Ik bel je snel, want ons kietelgevecht had nog geen winnaar. En daar moet wel verandering in komen.” Daarvan schiet Kelsi in de lach. “Ik kan niet wachten.” Even pakt Jason Kelsi’s hand. En na nog een laatste glimlach naar Kelsi verlaat hij de kamer. Kelsi zucht zachtjes en draait zich om, in de hoop dat Lis weggaat.

30. Maar in plaats van weg te gaan, zegt Lis; “Hmm, lekker kontje heeft die jongen.” Meteen draait Kelsi zich om. “Je blijft bij hem uit de buurt.” Lis lacht zachtjes. “Ik moet uit zijn buurt blijven? Je zal hem eerder uit mijn buurt moeten houden. Snap je niet waarom hij zo snel vertrok? Hij is gewoon verlegen in mijn aanwezigheid.” “Nou ja.” zegt Kelsi, die kwaad begint te worden. “Hij heeft je amper een blik gegund, maar jij denkt dat hij je leuk vindt? Jason wilde weg omdat hij je vervelend vindt!”

31. “Dat maak jij er van.” zegt Lis, wiens stem ook luider wordt. “Ik weet wel beter. Hij gaat alleen maar met jou om zodat hij bij mij in de buurt kan zijn.” “Niet waar!” roept Kelsi boos. “Zo is Jason niet!” “Dom kind. Zo zijn jongens nou eenmaal. En ik kan het ook niet helpen dat ze me leuk vinden.” Kelsi schudt haar hoofd. “Nee, je denkt dat de jongens je allemaal leuk vinden.”

32. “O, ik snap het al.” zegt Lis plots op een zachtere en onschuldigere toon. “Denk je dat hij jou leuk vindt? Ach zusje toch, je snapt toch wel dat jongens niet vallen op de brave en nette typetjes zoals jij?” Dan schrikt Lis een beetje van Kelsi’s gezicht, wat een en al woede uitstraalt. “Nu is het genoeg!” “Maar-”

33. “Nee, hou je kop! Je bent gewoon geschift! Je denkt dat jongens op je vallen? Nou, alleen de jongens die geen aandacht krijgen vinden je leuk, omdat het overduidelijk is dat ze bij jou geen problemen zullen hebben! Ja, je wordt soms nagekeken, maar als je dan uit beeld ben, schudden ze hun hoofd, vol medelijden, dat je zo enorm graag de aandacht op je wilt vestigen!” Kelsi haalt gejaagd adem. “En Jason,” vervolgd ze met een van woede trillende stem, “valt niet op je. Hij weet wat je bent. Een gemeen kreng, een ordinaire slet en een zielig geval. En nu rot je op.” Lis kijkt Kelsi verbaast, geschrokken en boos aan. Dan draait ze zich om, loopt de kamer uit en gooit ze de deur met een enorme klap achter zich dicht.

34. Buiten zijn de jongens op het klimrek. Ze hebben dan niet verstaan wat er geschreeuwd werd, maar ze weten wel dat het niet goed ging. “Moeten we niet even bij ze gaan kijken?” vraagt William onzeker aan zijn broer. Sil schudt zijn hoofd. “Nee Will, ik denk dat we ons hier maar beter buiten kunnen houden.”

35. Universiteit Marnix’ bed gaat steeds meer op dat van een hotel lijken, met de lijst aan verschillende personen die erin hebben gelegen. Iets waar andere bewoners van het huis zich soms zorgen om maken.

36. “Ja, ik weet wat ik doe. Maar zolang ik zorg dat ze elkaar niet tegenkomen en de namen niet door de war haal, is er toch niks aan de hand?” Ilse zucht en schudt haar hoofd. “Ik wil niemand pijn doen.” zegt Marnix dan. “Maar… Ik vind het zoals het nu gaat gewoon fijn. Ik weet dat jij heel blij bent met Jasper, maar ik wil me niet binden. Zo ben ik gewoon niet.”

37. “Oké…” zegt Ilse. “Maar je past toch wel op?” “Hoe bedoel je?” “Nou, mijn ouders zijn bezig geweest als konijnen en je weet wat daarvan het resultaat is.” Marnix schiet in de lach. Maar als Ilse hem serieus blijft aankijken, zegt hij; “Ik snap wat je bedoelt. En ja, ik pas op. Ik doe het altijd veilig. Kinderen hoeven voor mij niet.”

38. En na Ilse gerustgesteld te hebben, gaat Marnix weer zijn normale gang.

39. “Daar ben je.” zegt Lily wanneer ze Josef in het vizier krijgt. “O oh, wat heb ik gedaan?” Lily lacht en zegt; “Je bent genoeg hier in huis geweest.”

40. Josef kijkt haar verbaast aan. “Je bent nu een volwaardig lid van de studentenvereniging.” zegt Lily en ze geeft Josef een knuffel. “Nu hoor je er echt bij.”

41. Lily laat Josef los en wil verder lopen, maar blijft staan als Josef haar hand vastpakt. Verbaast kijkt ze hem aan. Josef zelf zegt niks. Hij wrijft alleen zachtjes over haar hand en kijkt in haar ogen. Dan laat hij haar los en loopt langs haar heen de kamer uit. Pas als Josef ook het huis al uit is, draait ze zich om. ‘Wat… Hè?’

42. Challengefields 1 Luuk schudt een agente vrolijk de hand. “Bedankt voor het langsbrengen.” “Geen probleem, meneer van Velds. Zolang u maar zorgt dat ik niet hoeft te komen om haar weer op te halen.” “Dat zal niet gebeuren.” zegt Luuk en de agente vertrekt.

43. Dan tilt Luuk de kleine, zwarte kitten op. “Zo Mia, welkom in de familie.” “Papa, papa, wat deed die politieauto hier?” vraagt Britt terwijl ze de trap afstormt.

44. Luuk glimlacht naar zijn dochter. “Die kwam dit poesje brengen.” “Een poesje? O! Wat lief!” roept Britt meteen. “Hoe heeft hij?” “Zij. Het is een meisje. En ze heeft Mia.” Voorzichtig zet Luuk Mia op de grond.

45. Britt hurkt bij Mia neer en voorzichtig aait ze over haar kopje. “Je bent lief, Mia.” Even ruikt Mia aan Britt’s hand. Dan geeft ze een kopje, alsof ze wilt zeggen; “Jij ook.”

46. Dodo was minder enthousiast toen hij zijn nieuwe huisgenootje zag. Er liep wel een vreemde in zijn huis. Maar al snel had Dodo door dat het kleintje geen kwaad wilde. En dus accepteerde hij Mia en zijn ze maatjes geworden.

47. Universiteit “Dus ik ben nu echt lid?” vraagt Joppe. “Jup, je hoort nu bij dit geschifte zooitje.” lacht Lily.

48. “Maar het is ook zeker een gezellig zooitje.” zegt Joppe en hij knuffelt Lily, die hem terugknuffelt. Tot Joppe haar nog iets naar zich toe trekt. Dan laat Lily meteen los.

49. “Is er wat?” vraagt Joppe meteen, terwijl hij lief naar haar glimlacht. Lily schudt haar hoofd. “Nee. Maar ik ga aan mijn paper werken. Die is nog niet af.” zegt ze snel en dan loopt ze vlug de keuken uit.

50. Zodra haar paper af is, gaat Lily op zoek naar Marnix en vraagt ze hem of ze even kunnen praten. Ze gaan buiten bij de vijver zitten. “Oké, wat is er?”

51. “Uhm… Ik zit dus met een probleem.” “Een jongensprobleem?” Lily kijkt haar neef even verbaast aan. “Hoe weet je dat?”

52. “Jij hebt eigenlijk nooit problemen, met niks. Vooral omdat je met iedereen vrienden wilt worden, zonder verdere bijbedoelingen. Het zat er dus aan te komen dat er een keer een jongen zou zijn die laat merken dat hij jou wel ziet zitten.”

53. Lily glimlacht vaagjes en kijkt voor zich uit. “Ben ik zo’n open boek?” “Voor anderen waarschijnlijk niet. Maar voor mij wel, we zijn al maatjes sinds de eerste schooldag. En we zijn ook familie.” “Dat is waar.” zegt Lily met een kleine zucht.

54. “Maar goed, vertel eens, wat is er precies.” “Nou, je hebt gelijk dat ik een jongensprobleem heb. En het grootste probleem is dat het niet 1, maar 2 jongens zijn die hebben laten merken dat ze me leuk vinden.”

55. Marnix schiet in de lach. “Echt, dat moet precies jou overkomen.” “Zo leuk vind ik het eigenlijk niet.” zegt Lily. “Sorry.” zegt Marnix en hij stopt meteen met lachen. “Ik zou waarschijnlijk gewoon niet kiezen en voor beide gaan, maar dat wil jij waarschijnlijk niet.”

56. “Nee, dat wil ik niet. En ik wil ze ook geen van beiden pijn doen.” “Dan kan je ze beter niet te lang aan het lijntje houden. Nu laten ze aan je merken dat ze je leuk vinden. En die gevoelens zullen alleen maar sterker worden.”

57. “Maar wat kan ik nu dan het beste doen?” “Nou, heb je zelf gevoelens voor 1 van de jongens?” Lily bloost een beetje en zegt; “Ja, eigenlijk wel.”

58. “Doe dan ook wat met die gevoelens. Je bent geen verlegen type, dus dat lukt je best. En het is voor beide jongens dan meteen duidelijk waar ze aan toe zijn.” “Weet je,” zegt Lily, “als jij het zo zegt, vraag ik me af waarom ik dit zelf niet wist.”

59. “Iedereen heeft wel eens een gesprek nodig om de gedachten te ordenen. Zelfs jij, Lily.” “Dat blijkt.” mompelt Lily en ze staat op.

60. “Bedankt, Marnix.” “Geen probleem. En veel plezier.” zegt Marnix met een knipoog. Lily giechelt. En stilletjes denkt ze; ‘Dat zal wel lukken.’

61. Na het gesprek met Lily richt Marnix zich weer op andere zaken.

62. Zaken die hij toch ook wel erg belangrijk vindt.

63. “Hoi Josef.” zegt Lily wanneer ze hem voor het eerst ziet sinds haar gesprek met Marnix. “Wil je even mee naar boven komen?” Josef knikt en gaat met haar mee.

64. Eenmaal in haar kamer houdt Lily haar blik vooral op de muur en vloer gericht, voor het eerst in haar leven echt verlegen. “Oké, er is duidelijk iets aan de hand.” zegt Josef dan ook. “Vertel.” “Nou, ik wil je iets vertellen, maar ik weet niet zo goed hoe.”

65. Josef kijkt even bedachtzaam, maar dan begint hij te grinniken. “We kunnen ook Hints spelen. Dan hoef je geen woorden te gebruiken.” En tot zijn verbazing zegt Lily; “Dat zou best eens kunnen werken.” “Oké, begin dan maar.” zegt Josef lachend.

66. Even denkt Lily na. Dan stapt ze naar voren, pakt ze Josef vast en zoent ze hem.

67. “Dat was duidelijk.” mompelt Josef nadat Lily hem heeft losgelaten. “Weet je het zeker? Anders wil ik het nog wel een keer doen.” zegt Lily, wiens zelfvertrouwen terug is nu Josef haar niet heeft afgewezen.

68. Josef lacht. “Ik had niet anders verwacht.” Dan tilt hij Lily op en draait hij haar door de kamer. “Gek! Zet me neer!” roept Lily lachend. “Noem je mij gek? Jij was degene met de alternatieve toga, weet je nog?” plaagt Josef, maar hij zet Lily wel neer.

69. “Kom je hier nu ook wonen?” vraagt Lily wanneer ze weer veilig op de grond staat. Josef streelt zachtjes Lily’s wang. “Als je dat ook wil, graag. Want ik wil het wel.” “Mooi.” zegt Lily zachtjes voor ze Josef weer zoent.

70. Challengefields 1 Luuk en Tamara zitten samen op de bank te knuffelen. “Ik heb een idee.” zegt Luuk opeens. “Als het idee een bed en minder kleding bevat, ben ik helemaal voor.”

71. Lachend zegt Luuk; “Dat is ook een goed idee, maar ik had het over iets anders.” “Ik wil niet nog een kindje, als dat je plan is.” “Nee, dat doe ik je niet aan. Maar luister dan even.” “Vooruit.”

72. “Ik dacht erover om samen een winkeltje te beginnen. Niet iets enorms, gewoon een klein zaakje.” Tamara begint te glimlachen. “Dat vind ik een geweldig idee. Maar… Heeft het haast? Of kunnen we eerst nog mijn idee uitvoeren?”

73. Luuk trekt Tamara dicht tegen zich aan. “Natuurlijk kan dat. Voor zulke plannetjes maak ik gewoon tijd.”

74. Binnen niet al te lange tijd is het winkeltje af. “Kom, laten we binnen eens kijken.” zegt Tamara enthousiast.

75. “Wow, het is echt leuk geworden.” zegt Tamara wanneer ze haar blik door de ruimte heeft laten gaan. “Vind je ook niet?”

76. “Het is inderdaad heel mooi geworden.” zegt Luuk. Dan loopt hij naar Tamara.

77. “En het is helemaal van ons.”

78. Het winkeltje wordt meteen geopend en al snel druppelen de eerste klanten binnen.

79. Luuk doet zijn uiterste best om de klanten van dienst te zijn.

80. En Tamara staat achter de kassa. Het kost haar nog wat moeite, maar daar hebben de klanten gelukkig begrip voor.

81. En het allereerste verdiende geld wordt ingelijst en aan de muur gehangen.

82. Universiteit “Zo kan ik me absoluut niet concentreren…” mompelt Josef wanneer de lamamascotte zijn yell weer overnieuw begint. “Nou, ik heb nergens last van.” zegt Lily en ze verzet een stuk. “Schaak.” “VooGerbits!”

83. Met veel mascottes en cheerleaders in huis gebeurt het wel eens dat er opeens rivalen tegenover elkaar staan. En dan loopt het niet altijd goed.

84. En ja, dan is er altijd eentje die de meeste klappen krijgt.

85. Maar het is al snel duidelijk dat het met de cheerleader helemaal goed gaat, vooral wanneer ze Ilse gaat aanmoedigen, die bezig is aan de barre.

86. En misschien heeft de aanmoediging geholpen, want niet veel later heeft Ilse het maximale enthousiasme voor Dans en Muziek bereikt.

87. “Kan je het geloven?” vraagt Milan aan de zigeunerin. “Dit wordt mijn 50e eerste date!” “En dat heb je in hoog tempo gedaan.” lacht de zigeunerin.

88. En even later is Milan dan eindelijk op de date die zorgt dat hij levenslang platina is. En de date is nog best gezellig ook.

89. En wanneer zijn date vertrokken is, viert Milan het behalen van zijn levenswens door gek te doen met Marnix.

90. “Hoe voelt het nou, je levenswens gehaald hebben?” vraagt Josef aan Milan, ‘s avonds bij het kampvuur. “Best wel goed.” zegt Milan met een grijns. “Maar… Ook heel vreemd.”

91. “Vreemd? Hoe bedoel je dat?” “Nou, ik heb nu het doel wat ik wilde behalen bereikt. En nu… Nu weet ik niet echt wat ik moet doen. Ik zal gewoon verder daten en plezier maken, en ik kan andere levenswensen gaan halen. Maar het behalen van mijn levenswens zorgt voor voldoening en leegte tegelijk.” Josef houdt zijn hoofd schuin. “Weet je zeker dat je een Genotsims bent? Want dat klinkt erg diep.”

92. “Hé, mijn specialisatie is niet voor niets psychologie. Ik kan best wel nadenken. Maar ik vind plezier maken leuker.” zegt Milan en hij stopt de marshmallow in zijn mond. “Hmm, lekker.”

93. Dan ploft Milan neer en samen kijken de jongens naar het vuur. “O, trouwens,” zegt Milan plots, “voor jou geldt hetzelfde als voor Jasper. Als je Lily pijn doet, kan je maar beter maken dat je wegkomt, want anders heb je een groot probleem.” Daarop begint Josef te lachen. “Is goed, hoor. Maar zeg nou zelf, denk je niet dat het eerder andersom is? Dat zij mij pijn doet?” “Waarschijnlijk wel, maar je bent toch gewaarschuwd.” zegt Milan plagend.

94. Challengefields 1 ‘Oké, deze is makkelijk. Richten…’ “Ruben?” *pok* “Verdomme, mis.” zegt Ruben geïrriteerd. “Ja, wat is er?”

95. “Moet je binnenkort echt al naar de universiteit? Kan je niet langer hier blijven?” Ruben zucht. “Hier hebben we het al over gehad.”

96. Britt zucht ook. “Maar ik wil niet dat je gaat. Lily is ook al weg. En dan blijf ik alleen met mama en papa.” “Lindsay en William zijn er toch ook nog?” “Dat wel.” zegt Britt. “Maar die wonen niet hier.”

97. Ruben loopt naar zijn zusje toe. “Britt, je bent nu eenmaal een stuk jonger. Daar is niks aan te doen.” “Maar het is niet eerlijk.” mompelt Britt. “Kom eens hier.” zegt Ruben en hij trekt Britt van de stoel af.

98. Als ze eenmaal staat, neemt Ruben zijn zusje in zijn armen. “Je weet toch dat je niet alleen zult zijn? Mama en papa zijn er, en Dodo en Mia. En als je mij en Lily nodig hebt, dan bel je toch gewoon?” Britt knuffelt Ruben terug. “Je hebt gelijk… Maar ik zal je toch gaan missen.” “Ik jou ook, maar voorlopig ben ik nog even hier. Dus zullen we dan maar wat leuks gaan doen?” “Ja!”

99. Challengefields 3 “Natuurlijk ga ik mee, wat dacht jij dan.” zegt Kelsi enthousiast in de telefoon. “…” “Oké, tot zo.”

100. “Zo, hier hebben we in ieder geval geen last van vervelende zussen.” zegt Jason wanneer hij en Kelsi bij het park zijn aangekomen. “Gelukkig niet nee.” zegt Kelsi. Jason pakt Kelsi’s hand. “En nu hebben we het niet meer over je zus, goed? Daar heb ik geen zin in.”

101. “Het is hier echt lekker rustig.” zegt Kelsi wanneer ze een tijdje hebben staat te praten. “Dat is het zeker.” zegt Jason. Dan pakt hij Kelsi’s handen vast. “Met jou heb ik ook geen anderen nodig. Zo samen is het gezelliger dan in een grote groep, vind ik.”

102. “Dat vind ik ook.” zegt Kelsi. Dan laat ze Jason’s handen los en slaat ze haar armen om zijn middel. En hij slaat zijn armen om haar nek.

103. Zo staan ze een tijdje, zonder iets te zeggen. Maar dat is ook niet nodig. Want ze voelen beide aan wat ze willen.

104. Een eerste zoen blijft dan ook niet uit. En na die eerste volgen er nog flink wat meer.

105. “Ik vind je echt heel leuk, Kelsi.” mompelt Jason op een moment. Kelsi glimlacht. “Ik vind jou ook heel leuk. En lief. En gezellig.” Dan valt er een druppel op Jason’s arm. Samen kijken ze omhoog.

106. “Volgens mij begint het te regenen.” zegt Jason teleurgesteld. En hij heeft het nog niet gezegd, of de druppels beginnen sneller te vallen. Maar Kelsi haalt haar schouders op. “Nou en? Ik ben bij jou, dat is het enige wat telt.”

107. Daarop trekt Jason Kelsi naar zich toe en houdt hij haar stevig vast. “Dan zorg ik er ook voor dat je nergens heen kan.”

108. Pas een flinke tijd later is Kelsi thuis, helemaal doorweekt. “Waar ben jij nou weer geweest?” vraagt Lis met toegeknepen ogen, opkijkend van haar spel. “Dat gaat jou niks aan.” zegt Kelsi fel. Sil kijkt even van zijn ene zus naar de andere. “Was het wel leuk?” vraagt hij dan. Kelsi krijgt een grote lach op haar gezicht. “Heel leuk.”

109. Zo, dit was het dan weer voor dit hoofdstuk. Nog even een paar gegevens. Jasper Andersen 2/3/9/7/4 Kennis Ruimtepiraat worden Josef Ooms 5/3/7/3/7 Kennis Mediamagnaat worden Xx Marieke -Geen commentaar-