2. HIPOTEZY
1) Dzieci obserwujące agresywnych dorosłych, będą
naśladowały ich zachowanie, nawet gdy przestaną
widzieć modeli
2) Dzieci przebywające z dorosłymi nieagresywnymi
będą zachowywały się mniej agresywnie niż ci, którzy
przebywali z agresywnymi dorosłymi oraz mniej
agresywnie niż ci, którzy nie mieli kontaktu z
modelami
3) Dzieci będą częściej naśladować zachowanie osób tej
samej płci niż przeciwnej
4) Chłopcy będą częściej wykazywać zachowanie
agresywne niż dziewczynki
3. OSOBY BADANE
• Dzieci z przedszkola przy Stanford University
• 36 dziewczynek, 36 chłopców
• 8 grup + 1 grupa kontrolna
4. PRZEBIEG EKSPERYMENTU
• Dziecko idzie razem z opiekunem do pokoju zabaw i spotyka po drodze
dorosłego modela-agresywnego bądź nieagresywnego, swojej płci bądź
przeciwnej.
• Model zostaje zaproszony do zabawy i razem z dzieckiem udaje się do
wspomnianego wcześniej pokoju
• Dziecko rozpoczyna zabawę w pokoju i jednocześnie obserwuje
zachowanie modela, który bawi się w drugim końcu pokoju (ok. 10min)
• Młodszy uczestnik eksperymentu zostaje zabrany do innego
pomieszczenia, gdzie znajduje się wiele atrakcyjnych zabawek
• Po chwili zabawy dziecko dostaje informację, że nie może bawić się już
zabawkami, ponieważ są one zarezerwowane dla innych dzieci
(wzbudzenie negatywnych uczuć u dziecka)
• Następnie prosi się dziecko, aby przeszło do kolejnego pokoju, gdzie
znajdują się zabawki podobne do tych, którymi bawił się model w
pierwszym pokoju (młotek i lalka Bobo)
6. WNIOSKI
1) Agresji można nauczyć się przez obserwację
agresywnego zachowania, nie otrzymując przy tym
żadnego wzmocnienia
2) Dzieci obserwujące agresywne zachowania u
dorosłych otrzymują jednocześnie informację, że są
one dozwolone
3) Agresywni modele płci męskiej byli częściej
naśladowani przez chłopców niż modele płci
żeńskiej przez dziewczynki, co wiąże się z wpływem
kultury- siła i agresja to domena mężczyzn