The Book of Tobit, also known as the Book of Tobias or the Book of Tobi, is a 3rd or early 2nd century BC Jewish work describing how God tests the faithful, responds to prayers, and protects the covenant community. Oil painting by a Dutch painter in the 17th century.
The Book of Habakkuk is the eighth book of the 12 minor prophets of the Bible. It is attributed to the prophet Habakkuk, and was probably composed in the late 7th century BC. The original text was written in the Hebrew language.
The Greek version of Esther, found in the Septuagint, contains six additions not found in the Hebrew version of Esther that is in most Bibles. These additions to Esther consist of a prologue, prayers by Mordecai and Esther, the texts of the decrees from King Ahasuerus, amplifications to, and elaborations of, the narrative, and a postscript.
Book of Baruch, ancient text purportedly written by Baruch, secretary and friend of Jeremiah, the Old Testament prophet. The text is still extant in Greek and in several translations from Greek into Latin, Syriac, Coptic, Ethiopic, and other languages. The Book of Baruch is apocryphal to the Hebrew and Protestant canons but was incorporated in the Septuagint and was included in the Old Testament for Roman Catholics. The work is a compilation of several authors and is the only work among the apocrypha that was consciously modeled after the prophetic writings of the Old Testament.
The Book of Nahum is the seventh book of the 12 minor prophets of the Hebrew Bible. It is attributed to the prophet Nahum, and was probably written in Jerusalem in the 7th century BC.
The Book of Habakkuk is the eighth book of the 12 minor prophets of the Bible. It is attributed to the prophet Habakkuk, and was probably composed in the late 7th century BC. The original text was written in the Hebrew language.
The Greek version of Esther, found in the Septuagint, contains six additions not found in the Hebrew version of Esther that is in most Bibles. These additions to Esther consist of a prologue, prayers by Mordecai and Esther, the texts of the decrees from King Ahasuerus, amplifications to, and elaborations of, the narrative, and a postscript.
Book of Baruch, ancient text purportedly written by Baruch, secretary and friend of Jeremiah, the Old Testament prophet. The text is still extant in Greek and in several translations from Greek into Latin, Syriac, Coptic, Ethiopic, and other languages. The Book of Baruch is apocryphal to the Hebrew and Protestant canons but was incorporated in the Septuagint and was included in the Old Testament for Roman Catholics. The work is a compilation of several authors and is the only work among the apocrypha that was consciously modeled after the prophetic writings of the Old Testament.
The Book of Nahum is the seventh book of the 12 minor prophets of the Hebrew Bible. It is attributed to the prophet Nahum, and was probably written in Jerusalem in the 7th century BC.
The seventh son of Jacob and Bilhah. The jealous one. He counsels against anger saying that "it giveth peculiar vision." This is a notable thesis on anger.
The Book of Zephaniah is the ninth of the Twelve Minor Prophets of the Old Testament and Tanakh, preceded by the Book of Habakkuk and followed by the Book of Haggai. Zephaniah means "Yahweh has hidden/protected," or "Yahweh hides".
The Book of Tobit, also known as the Book of Tobias, is a 3rd or early 2nd century BC Jewish work describing how God tests the faithful, responds to prayers, and protects the covenant community.
The Book of Tobit, also known as the Book of Tobias or the Book of Tobi, is a 3rd or early 2nd century BC Jewish work describing how God tests the faithful, responds to prayers, and protects the covenant community. Oil painting by a Dutch painter in the 17th century.
The Book of Judith is a deuterocanonical book included in the Septuagint and the Catholic and Eastern Orthodox Christian Old Testament of the Bible but excluded from the Hebrew canon and assigned by Protestants to the apocrypha. Judith with the Head of Holofernes – painting by Lucas Cranach the Elder
Susanna, also called Susanna and the Elders, is a narrative included in the Book of Daniel by the Catholic Church, Oriental Orthodox Churches and Eastern Orthodox Churches.
The Second and Third Epistle of John are books of the New Testament attributed to John the Evangelist, traditionally thought to be the author of the Gospel of John (though this is disputed). Most modern scholars believe this is not John the Apostle, but in general there is no consensus as to the identity of this person or group.
And in the sixth month the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth, To a virgin espoused to a man whose name was Joseph, of the house of David; and the virgin's name was Mary. And the angel came in unto her, and said, Hail, thou that art highly favoured, the Lord is with thee: blessed art thou among women. And when she saw him, she was troubled at his saying, and cast in her mind what manner of salutation this should be. And the angel said unto her, Fear not, Mary: for thou hast found favour with God. And, behold, thou shalt conceive in thy womb, and bring forth a son, and shalt call his name JESUS. He shall be great, and shall be called the Son of the Highest: and the Lord God shall give unto him the throne of his father David: And he shall reign over the house of Jacob for ever; and of his kingdom there shall be no end. LUKE 1:26-33
Asher, the tenth son of Jacob and Zilpah. An explanation of dual personality. The first Jekyll and Hyde story. For a statement of the Law of Compensation that Emerson would have enjoyed, see Verse 27.
2nd Maccabees is a deuterocanonical book which recounts the persecution of Jews under King Antiochus IV Epiphanes and the Maccabean Revolt against him. Painting by Pierre Paul Rubens, 1634.
The Letter of Jeremiah, also known as the Epistle of Jeremiah, is a deuterocanonical book of the Old Testament; this letter is attributed to Jeremiah to the Jews who were about to be carried away as captives to Babylon by Nebuchadnezzar.
The Epistle to Titus is one of the three pastoral epistles in the New Testament, historically attributed to Paul the Apostle. It is addressed to Saint Titus and describes the requirements and duties of presbyters/bishops.
2nd Esdras is an apocalyptic book in some English versions of the Bible. Tradition ascribes it to Ezra, a scribe and priest of the fifth century BC, but scholarship places its composition between 70 and 218 AD.
The Book of Obadiah is a book of the Bible whose authorship is attributed to Obadiah, a prophet who lived in the Assyrian Period. Obadiah is one of the Twelve Minor Prophets in the final section of Nevi'im, the second main division of the Hebrew Bible.
The Gospel of James or The Protevangelion is a second-century infancy gospel telling of the miraculous conception of the Virgin Mary, her upbringing and marriage to Joseph, the journey of the couple to Bethlehem, the birth of Jesus, and events immediately following.
The Epistle of Ignatius to Polycarp is an epistle attributed to Ignatius of Antioch, a second-century bishop of Antioch, and addressed to Polycarp, the bishop of Smyrna. It was written during Ignatius' transport from Antioch to his execution in Rome.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The seventh son of Jacob and Bilhah. The jealous one. He counsels against anger saying that "it giveth peculiar vision." This is a notable thesis on anger.
The Book of Zephaniah is the ninth of the Twelve Minor Prophets of the Old Testament and Tanakh, preceded by the Book of Habakkuk and followed by the Book of Haggai. Zephaniah means "Yahweh has hidden/protected," or "Yahweh hides".
The Book of Tobit, also known as the Book of Tobias, is a 3rd or early 2nd century BC Jewish work describing how God tests the faithful, responds to prayers, and protects the covenant community.
The Book of Tobit, also known as the Book of Tobias or the Book of Tobi, is a 3rd or early 2nd century BC Jewish work describing how God tests the faithful, responds to prayers, and protects the covenant community. Oil painting by a Dutch painter in the 17th century.
The Book of Judith is a deuterocanonical book included in the Septuagint and the Catholic and Eastern Orthodox Christian Old Testament of the Bible but excluded from the Hebrew canon and assigned by Protestants to the apocrypha. Judith with the Head of Holofernes – painting by Lucas Cranach the Elder
Susanna, also called Susanna and the Elders, is a narrative included in the Book of Daniel by the Catholic Church, Oriental Orthodox Churches and Eastern Orthodox Churches.
The Second and Third Epistle of John are books of the New Testament attributed to John the Evangelist, traditionally thought to be the author of the Gospel of John (though this is disputed). Most modern scholars believe this is not John the Apostle, but in general there is no consensus as to the identity of this person or group.
And in the sixth month the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth, To a virgin espoused to a man whose name was Joseph, of the house of David; and the virgin's name was Mary. And the angel came in unto her, and said, Hail, thou that art highly favoured, the Lord is with thee: blessed art thou among women. And when she saw him, she was troubled at his saying, and cast in her mind what manner of salutation this should be. And the angel said unto her, Fear not, Mary: for thou hast found favour with God. And, behold, thou shalt conceive in thy womb, and bring forth a son, and shalt call his name JESUS. He shall be great, and shall be called the Son of the Highest: and the Lord God shall give unto him the throne of his father David: And he shall reign over the house of Jacob for ever; and of his kingdom there shall be no end. LUKE 1:26-33
Asher, the tenth son of Jacob and Zilpah. An explanation of dual personality. The first Jekyll and Hyde story. For a statement of the Law of Compensation that Emerson would have enjoyed, see Verse 27.
2nd Maccabees is a deuterocanonical book which recounts the persecution of Jews under King Antiochus IV Epiphanes and the Maccabean Revolt against him. Painting by Pierre Paul Rubens, 1634.
The Letter of Jeremiah, also known as the Epistle of Jeremiah, is a deuterocanonical book of the Old Testament; this letter is attributed to Jeremiah to the Jews who were about to be carried away as captives to Babylon by Nebuchadnezzar.
The Epistle to Titus is one of the three pastoral epistles in the New Testament, historically attributed to Paul the Apostle. It is addressed to Saint Titus and describes the requirements and duties of presbyters/bishops.
2nd Esdras is an apocalyptic book in some English versions of the Bible. Tradition ascribes it to Ezra, a scribe and priest of the fifth century BC, but scholarship places its composition between 70 and 218 AD.
The Book of Obadiah is a book of the Bible whose authorship is attributed to Obadiah, a prophet who lived in the Assyrian Period. Obadiah is one of the Twelve Minor Prophets in the final section of Nevi'im, the second main division of the Hebrew Bible.
The Gospel of James or The Protevangelion is a second-century infancy gospel telling of the miraculous conception of the Virgin Mary, her upbringing and marriage to Joseph, the journey of the couple to Bethlehem, the birth of Jesus, and events immediately following.
The Epistle of Ignatius to Polycarp is an epistle attributed to Ignatius of Antioch, a second-century bishop of Antioch, and addressed to Polycarp, the bishop of Smyrna. It was written during Ignatius' transport from Antioch to his execution in Rome.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The Book of Kings is a book in the Hebrew Bible, found as two books in the Old Testament of the Christian Bible. It concludes the Deuteronomistic history, a history of ancient Israel also including the books of Joshua, Judges, and Samuel.
Being justified freely by his grace through the redemption that is in Christ Jesus: Whom God hath set forth to be a propitiation through faith in his blood, to declare his righteousness for the remission of sins that are past, through the forbearance of God; To declare, I say, at this time his righteousness: that he might be just, and the justifier of him which believeth in Jesus. Romans 3:24-26
Being justified freely by his grace through the redemption that is in Christ Jesus: Whom God hath set forth to be a propitiation through faith in his blood, to declare his righteousness for the remission of sins that are past, through the forbearance of God; To declare, I say, at this time his righteousness: that he might be just, and the justifier of him which believeth in Jesus. Romans 3:24-26
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
The Book of Samuel is a book in the Hebrew Bible, found as two books in the Old Testament. The book is part of the Deuteronomistic history, a series of books that constitute a theological history of the Israelites and that aim to explain God's law for Israel under the guidance of the prophets.
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
Being justified freely by his grace through the redemption that is in Christ Jesus: Whom God hath set forth to be a propitiation through faith in his blood, to declare his righteousness for the remission of sins that are past, through the forbearance of God; To declare, I say, at this time his righteousness: that he might be just, and the justifier of him which believeth in Jesus. Romans 3:24-26
The Story of Ahikar, folktale of Babylonian or Persian origin, about a wise and moral man who supposedly served as one of the chief counselors of Sennacherib, king of Assyria (704–681 bc). Like the biblical Job, Ahikar was a prototype of the just man whose righteousness was sorely tested and ultimately rewarded by God.
More from Filipino Tracts and Literature Society Inc. (20)
Armenian - The Story of Ahikar the Grand Vizier of Assyria.pdf
Dogri - Tobit.pdf
1.
2. अध्याय 1 दा
१ टोबीत, टोबीएल दे पुत्तर, अननील दे पुत्तर, अदुएल दे पुत्तर,
गबाएल दे पुत्तर, असएल दे वंशज ते नेफ्तली दे गोत्र दे पुत्तर दे वचनें
दी कताब।
२ अश्शूर दे राजा एनेमेसर दे समें च उसी इस नगर दे सज्जे पासे,
जेडा आसेर दे उपर गलील च ठीक नेफ्ताली आखदे न।
३ मैं तोबीत अपने जीवन दे सारे ददन सच्चाई ते न्याय दे रास्ते च
चलदा रेया, ते मैं अपने भ्राएं ते अपनी कौम गी, जेडे मेरे कन्ने नीनवे च,
अश्शूर दे देश च आए हे, उंदे कन्ने मते सारे दिक्षा दकता।
४ जदुं मैं अपने मुल्ख च, इस्राएल दे देश च जवान हा, तां मेरे दपता
नेफ्ताली दा सारा गोत्र यरूशलेम दे घर थवां खखसक गे, जेका
इस्राएल दे सारे गोत्रें च चुनेया गेदा हा, तांजे सारे गोत्र बदलदान करन
उथे, दजत् थें परमेसरे दे आवास दा मंदर पदबत्तर दकत्ता गेया ते हर
युगें आस् ते बनाया गेया।
५ जेडे गोत्र इकट्ठे बगावत करदे हे, ते मेरे दपता नेफ्ताली दे घराना ने
बाल दे बछडे गी बदलदान दकत्ता।
६ लेकन मैं अक
े ला परबें च अक्सर यरूशलेम च जांदा हा, दजय्ां
इस्राएल दे सारे लोक
ें गी अनन्त फरमान दे द्वारा दनर्ााररत कीता गेदा
हा, ते पैहली फल ते दसवां दहस्सा पैदा करने कन्ने, जेडे पैहले कट्टे गेदे
हे। ते मैं वेदी उप्पर याजक
ें गी हारून दे संतान देई ददत्ता।
७ सब्भै पैदावार दा पैहला दसवां दहस्सा मैं हारून दे पुत्तरें गी ददत्ता,
जेडे यरूशलेम च सेवा करदे हे।
८ ते त्रीया मैं उन्हें गी देई ददत्ता, दजय्ां मेरे दपता दी मां देबोरा ने दमगी
आज्ञा ददत्ती ही, कीजे मेरे दपता ने दमगी अनाथ छोडी ददत्ता हा।
९ इदे अलावा, जदुं मैं मनुख दी उम्र च आई गेया, तां मैं अपने
ररश्तेदार हन्ना कन्ने ब्याह करी लेया, ते उदे कोला मैं तोदबयास पैदा
करी लेया।
१० जदुं अस बंदी बनाईये नीनवे च लेई गे, ते मेरे सारे भ्रा ते मेरे
ररश्तेदार गैर-यहूददयां दी रोटी खांदे हे।
११ लेकन मैं अपने आप गी खाने थमां बचाई लेआ;
१२ क्ोंदक मैं परमात्मा गी सारे मन कन्ने याद करदा हा।
१३ ते परमेसरे ने दमगी एनेमेसर दे सामने अनुग्रह ते अनुग्रह दकत्ता, तां
जे मैं उदा वाहक बनी गेआ।
१४ मैं मीदिया च जाइयै गबररया दे भ्राऽ गबाएल दे कोल मदी दे इक
नगर च दस टोला चांदी दा िरोसे च छोडी ददत्ता।
१५ जदुं एनेमेसर मरी गेया ते ओस दे पुत्तर सेनाहेरीब ने राज दकत्ता;
दजसदी जागीर परेशानी होई गेई ही, की मैं मीदिया च नेई जाई
सक
े आ।
१६ एनेमेसर दे समें च मैं अपने भ्राएं गी मती दिक्षा ददत्ती ते िूखे लोक
ें
गी अपनी रोटी देई ददत्ती।
१७ ते मेरे कपडे नंगे गी लेंदे हे, ते जे मैं अपनी कौम च दकसे गी मरे
दा ददखदा हा, जां नीनवे दी दीवारें दे चारों पासे सुट्टी ददत्ता हा, तां मैं
उसी दफनाई ददंदा हा।
१८ जे राजा सनाहेररब ने यह
ू ददया थवां फरार होने पर क
ु से गी मारी
ओडेया, ते मैं उनेंगी गुप्त च दफनाई ओडेया। की वे अपने गुस्से च
मते सारें गी मारी ओडेया; लेकन राजा कोला लाशें दी तलाश च नेई
दमली।
१९ जदुं नीनवी दे इक ने जाइए मेरे बारे च राजा कोला दशकायत
कीती, ते मैं उनेंगी दफनाई लेया ते अपने आप गी छु पाया। ए समझदे
होई क
े दमगी मारी ओडने दी तलाश कीती गेई ऐ, ते मैं िरदे होई
अपने आप गी वापस करी लेआ।
२० उस बेले मेरा सारा माल जबरन लेई गेया, ते मेरी घरैआह्ली हन्ना ते
मेरे पुत्तर तोदबयास दे अलावा कोई बी चीज नेई बची गेई।
२१ ते पंज पचास ददन नेई बीती गे, ते उंदे दो पुत्तरें उसी मारी ओडेया
ते ओह अररात दे पहाडें च नस्सी गे। ते उदे पुत्तर सरक
े िोनस ने उदी
जगह राज दकत्ता; दजने अपने दपता दे लेखा-जोखा ते उंदे सारे कम्में
उप्पर, मेरे भ्राऽ अनाएल दे पुत्तर अदचयाचरस गी दनयुक्त कीता हा।
२२ अदचयाचारस ने मेरे लेई दवनती करदे होई मैं नीनवे च बापस आई
गेआ। अदचयाकरस पीने आला, ते छापें दा रखवाला, ते िंिारी ते
दहसाब-दकताबें दा दनरीक्षक हा;
अध्याय 2 दा
१ जदुं मैं दफरी घर आया ते मेरी घरेआली हन्ना मेरे पुत्तर टोदबयास
कन्ने पेन्टेकोस्ट दे पवा च, जेडी सत्त हफ्तें दी पदवत्र पवा ऐ, ते मेरे कोल
इक अच्छा खाना तैयार कीता गेआ, दजस च मैं खान लई बैठ गया।
२ जदुं मैं िरपूर खाने ददखया, ते मैं अपने पुत्तर गी आखया, “ जाओ,
जेडा गरीब गी तुगी साढे भ्राएं कोला दमलग, जेडा प्रिु दा मन करदा
ऐ, उसी लेई आओ। ते ददखो, अऊ
ं तेरे लेई रुकदा हां।
३ लेकन ओस ने दफरी आक
े बोल्या, “ हे दपता जी, सािी जादत दा
इक गला घोंट क
े बजार च सुट्टी ददत्ता गेदा ऐ।”
४दफर मैं दकसे मांस दा स्वाद चखन तों पहलां उठ क
े उस नूं इक
कमरे दवच ले जा क
े सूरज ढलण तक ले गया।
५ दफरी मैं वापस आईये अपने आप गी र्ोई लेया, ते अपने आप गी
िारी होईये खाया।
६ आमोस दी उस िदवष्यवाणी गी याद करदे होई दजय्ां उने आखया
हा, “तुंदी परब शोक च बदली जांगन, ते तुंदी सारी खुशी दवलाप च
बदली जांगन।
७ इस आस् ते मैं रोया, ते सूरज दे ि
ू बने दे बा'द मैं जाइए कबर
बनाईये उसी दफनाया।
८ लेकन मेरे पडोसी ने मेरा मजाक उडाया ते आखया, “ ए मनुख
अजे तकर इस गल्ल दे कारण मारे जाने कोला नेईं िरदा; ते दफरी बी
ददखो, ओह मुदे गी दफरी दफनांदा ऐ।
९ उसी रात मैं दफन थवां वापस आया ते अपने आंगन दी दीवार दे
कोल सुत्ती गेया, ते मेरा मुंह उघार होया।
१० ते मैं नेई जानदा हा क
े दीवार च गौरैया न, ते मेरी अक्ीं खुल्ली
गेददयां न, गौरैयां ने मेरी अक्ीं च गमा गोबर गी दबाई ददत्ता, ते मेरी
अक्ीं च सफ
े दी आई गेई, ते मैं िाक्टरें कोल गेआ, पर उने मेरी
मदद नेई कीती अदचयाचरस ने दमगी पोदशत कीता, जदूं तकर मैं
एदलमैस च नेईं गेआ।
११ ते मेरी घरैआह्ली अन्ना ने जनादनयें दे कम्में गी करने आस्तै लेई
लेआ।
१२ उन उन्हें घरें गी घर िेजी लेया, ते उने उसी मजदू री देई ददत्ती ते
इक बच्ची दे अलावा उसी बी देई ददत्ता।
१३ जदुं ओह मेरे घर च आया ते रोना लगी पेया, ते मैं उसी आखया,
“ ए बच्ची दकत्थे आया ऐ ? क्ा एह् चोरी नेईं होई गेई ऐ ? मादलक
ें गी
सौंप देओ; कीहक
े चोरी दी कोई बी चीज खानी जायज नेई ऐ।
१४ लेकन उने मेरे उप्पर जवाब ददत्ता, “ मजदू री कोला बी मता दान
दे तौर उप्पर ददत्ता गेदा ऐ। पर मैं उदे उप्पर दवश्वास नेई दकता, लेकन
उसी मादलक
ें गी सौंपने आस् ते आज्ञा ददत्ती। लेकन उने मेरे उप्पर
जवाब ददत्ता, “ तेरी दिक्षा ते तेरे सच्चे कमा क
ु त्थें न ? ददखो, तू ते तेरे
सारे कम्में दा पता ऐ।
अध्याय 3 दा
१ दफरी मैं दुखी होक
े रोया, ते दुखी होक
े प्राथाना दकता।
२हे प्रिु, तू र्मी ओ, ते तेरे सारे कम्म ते तेरे सारे रस्ते दया ते सच्चाई
हन, ते तू सदा ते सच्चे ते न्यायी न्याय करदे हो।
३ मेरी याद कर, ते मेरे कोल ददखो, ते मेरे पापें ते अज्ञानताएं ते मेरे
दपता-दपता दे पापें आस्ते दमगी सजा नेई देओ, दजनेंगी तेरे सामने पाप
दकत्ता ऐ।
४ की वे उने तेरे हुक्में दा पालन नेई दकता, इस आस् ते तू सानु लूट,
क
ै द ते मौत ते उन सारे जादतयें गी दनंदा करने आली कहावत आस्ते
सौंपी ददत्ता ऐ, दजंदे बीच अस दबखरे दे आं।
3. ५ ते हुन तेरे फ
ै सले मते ते सच्चे न, मेरे कन्ने मेरे पापें ते मेरे दपता दे
पापें दे मताबक व्यवहार करो;
६ इसे आस्ते मेरे कन्ने दजन्ना तुगी ठीक लगदा ऐ, ते मेरी आत्मा गी मेरे
कोला हटाने दा हुक्म देओ, तां जे मैं िंग होई जा ते र्रती बनी सकां,
कीजे मेरे लेई दजंदा रौहने कोला ज्यादा मरना फायदेमंद ऐ, कीजे मैं
झूठ सुनेया ऐ दनंदा करदे ते बडा दुखी होन, इस आस्ते आज्ञा देयो क
े
मैं हुन इस संकट कोला मुक्त होई जा ते अनन्त थाहर च जाई सकां।
७ उसी ददन इकबताने च मीदिया दे इक नगर च रागुएल दी क
ु डी
सारा गी बी उंदे दपता दी दादसयें ने दनंदा कीती।
८ कीजे ओह सत्त पदत कन्ने ब्याह करी चुक
े दा हा, दजनेंगी
असमोदेयस बुरे आत्मा ने उसी मारी ओडेया हा। उने आखया क
े तू
नेई जानदा क
े तू अपने पदतएं दा गला घोटया ऐ ? तेरे सत्त पदत हो
चुक
े हन, ते ना ते उन्दे च दकसे दे नां कन्ने रखेया गेया।
९ तू उन्दे वास्ते सानु क्ों मारा? जेकर ओह मरी गेदे हन, तां उंदे
दपच्छे चली जाओ, ते अस तुसेंगी कदे बी पुत्तर ते क
ु डी नेई ददक
् खी
सकचे।
१० ए गल्लां सुनदे गै ओह बडा दुखी होई गेई, ते उसी अपने आप गी
गला घोटने दा समझया; ते उन् ने आख्या, “मैं अपने दपता दी
इकलौती क
ु डी आं, ते जेकर मैं इय् यां करां, तां उदी बुढापे गी दुखी
कन् ने कबर च लेई औना ऐ।”
११ उस बेले खखडकी दे बक्ी प्राथाना कीती ते आखया, “हे प्रिु मेरे
परमात्मा, तू र्न्य ऐ, ते तेरा पदवत्र ते मदहमामय नां सदा लेई आिारी
ते आदरजोग ऐ।
१२ ते हुन हे प्रिु, मैं अपनी अक्ीं ते मुंह तेरे पासे रखदा हां।
१३ ते बोलो, “मेरे गी र्रती थवां कड्डो, तां जे मैं दफरी दनंदा नेई सुनी।”
१४ हे प्रिु, तू जानदे हो दक मैं मनुख दे नाल सारे पाप तों शुद्ध हां।
१५ ते क
े मैं अपने क
ै द दे देश च कदें बी अपने नां ते ना गै अपने दपता
दा नां गंदा नेईं कीता, ते मैं अपने दपता दी इकलौती क
ु डी आं, ते ना
उंदे कोल कोई संतान ऐ जेह्डा उंदा वाररस होऐ, ना कोई नजदीकी
ररश्तेदार ते ना कोई पुत्तर उदे दजंदे दा, दजदे कन्ने मैं अपने आप गी
घरेआली दे रूप च रखी सकना ऐ; ते मैं कीं जीना ? लेकन जेकर तुगी
नेई मनना ऐ क
े अऊ
ं मरना, तां आज्ञा करो क
े मेरे उप्पर दकश ध्यान
देओ, ते मेरे उप्पर तरस खाओ, तां जे मैं होर दनंदा नेईं सुनी।
१६ इस कररए उंदे दोने दी प्राथाना महान परमात्मा दी मदहमा दे
सामने सुनी गेई।
१७ ते राफ
े ल गी उन्हें दोने गी ठीक करने आस्ते िेजेया गेया, यानी
तोबीत दी अक्ीं दी सफ
े दी गी घट्ट करने ते रागुएल दी क
ु डी सारा गी
तोबीत दे पुत्तर तोदबयास गी पत्नी दे रूप च देई ददत्ता। ते असमोदेस
गी बुरी आत्मा गी बन्नी लैना; कीजे ओह दवरासत दे अदर्कार कन् ने
टोदबयास दी ही। उस्सै समें तोबीत घर आई गेआ ते उंदे घरै च दाखल
होई गेआ, ते रागुएल दी क
ु डी सारा अपने उप्परले कमरे थमां उतरी
गेई।
अध्याय 4 दा
१ उस ददन तोबीत गी ओह पैसा याद आया जेडा उने मीदिया दे गुस्से
च गबाएल गी सौंपेआ हा।
२ ते अपने आप गी आखया, “ मैं मौत दी कामना कीती ऐ; की वे मैं
अपने पुत्तर तोदबयास गी नेईं सद्दना तां जे मैं मरने कोला पैह्लें उसी
पैसे दा संक
े त देई सकां ?
३ जदुं उन उसी बुलाया ते आखया, “मेरे पुत्तर, जदुं मैं मरी जां, तां
दमगी दफना दे; ते अपनी मां गी तुच्छ नेई समझो, लेकन दजंदगी दे
सारे ददन उसी आदर देओ, ते उसी खुश करने आला कम्म करो, ते
उसी दुखी नेईं करो।
४ हे मेरे पुत्तर, याद रखो दक जदुं तू अपने पेट च हा, तां उसी तेरे लेई
मते खतरे ददक्ेया हा, ते जदुं ओह मरी गेदी ऐ, तां उसी मेरे कोल
इक कबर च दफनाई ओडो।
५ मेरे पुत्तर, अपने सारे ददन प्रिु साढे परमात्मा दा ध्यान रखो, ते
अपनी मजी गी पाप करने ते उंदे हुक्में दा उल्लंघन नेईं करने देयो;
६ कीहक
े जे तू सच्चे कम्मे ते तेरे करम तेरे ते न्यायी जीने आले सारें
गी सफल होंगन।
७अपनी सम्पदत्त दा दिक्षा दे; ते जदुं तू दिक्षा देगे, तां तेरी अक्ीं गी
ईष्याा नेई करन देयो, ते ना गै क
ु सै गरीब कोलां मुंह मोडो, ते परमात्मा
दा मुंह तुंदे कोला नेई मुडना।
८ जेकर तेरे कोल प्रचुरता ऐ तां उस्सै मताबक दिक्षा देओ, जे थोडी
थोडी ऐ तां थोडी दे मताबक दान करने थमां नेई िर।
९ कीहक
े तू जरूरत दे ददन अपने आस्ते इक अच्छा खजाना जमा
करदे ओ।
१० क्ोंदक दिक्षा मृत्यु कोला मुक्त करदी ऐ, लेकन न्हेरे च नेईं औना
ददंदी ऐ।
११ की वे परमेसरे दे नज़र च दिक्षा देनने आलें सारें लेई इक िला
वरदान ऐ।
१२ हे पुत्तर, सारे वेश्यावृदत्त कोला सावर्ान रहो, ते अपने दपता दे
वंशज दी घरेआली गी लेई जाओ, ते क
ु सै परदेसी जनानी गी बी नेईं
बनाओ, जेडी तेरे दपता दे गोत्र च नेईं ऐ, कीजे अस नदबयें दे संतान आं,
नॉय, अब्राहम , इसहाक ते याक
ू ब: मेरे पुत्तर, याद रखो क
े साढे दपता-
दपता शुरू थमां गै उंदे सारें अपने-अपने ररश्तेदारें दी र्ीएं कन्नै ब्याह्
कीता हा, ते उंदे बच्चें च आशीष दमली गेई ही, ते उंदे वंशज इस मुल्ख
दा वाररस होंगन।
१३ इसे आस्ते हे मेरे पुत्तर, अपने भ्राएं कन्ने प्यार करो, ते अपने प्रजा
दे पुत्तरें ते पुत्तरें गी अपने ददलै च तुच्छ नेईं समझो, की जे घमंि च
दवनाश ते मती परेशानी, ते अश्लीलता च सडन ऐ ते बडी कमी ऐ, की
क
े अश्लीलता अकाल दी मां ऐ।
१४ जेस ने तेरे आस्ते कम्म दकत्ता ऐ, उदी मजदू री तेरे कन्ने नेई रौह,
लेकन उसी हत्थै थमां देई ओडो, कीजे जेकर तू परमात्मा दी सेवा
करो, तां ओह तुगी बी चुका देग। ते अपनी सारी गल्लां च ज्ञानी बनो।
१५ दजसदे कन्ने तुस नफरत करदे ओ, उसी ना करो, ते तुगी नशे च
शराब नेई पीओ;
१६ अपनी रोटी िुक्े गी दे, ते अपने कपडे कोलां नंगे गी दे; ते
अपनी प्रचुरता दे मताबक दिक्षा देओ, ते जदुं तू दिक्षा देओ तां तेरी
अक्ीं गी ईष्याा नेई होनी चादहदी।
१७ र्मी दे दफन उप्पर अपनी रोटी ढाल दे, लेकन दुष्टें गी दकश नेई
देओ।
१८ सारे बुखद्धमानें कोला सलाह मंगो, ते दकसे बी सलाह गी तुच्छ नेई
समझो, जेडी फायदेमंद होन।
१९ अपने प्रिु परमात्मा दा सदैव आशीष करो, ते उदे कोला चाहना
दक तेरे रस्ते ठीक होन, ते तेरे सारे रस्ते ते मसलें च तरक्की होन;
लेकन प्रिु अपने आप सारे िलाई देई ददंदा ऐ, ते दजन्ना चाहंदा ऐ,
उसी नम्र करदा ऐ; इस आस् ते हुन मेरे पुत्तर, मेरे हुक्में गी याद कर,
ते ना गै उनेंगी अपने मन थवां कड्डने देयो।
२० ते हुन मैं उनेंगी एह दस् सेना ऐ क
े अऊ
ं मदी दे रागे च गबररया दे
पुत्तर गबाएल गी दस् सें देई ददत्ते।
२१ ते मेरे पुत्तर, इस गल्लै कोला मत िर, जे अस गरीब होई गेदे आं,
की क
े तेरे कोल मती र्न ऐ, जे तुस परमात्मा कोला िरदे ओ, ते सारे
पापें कोलां हटी जाओ, ते उदी अक्ीं च मनचाहा कम्म करदे ओ।
अध्याय 5 दा
१ तोदबयास ने जवाब ददत्ता, “ हे दपता जी, मैं ओह सब दकश करगा
जेडा तूं दमगी ददत्ता ऐ।
२ लेकन मैं उसी नेईं जानने दे बाद पैसे दकय् यां पाई सकना ऐ ?
३ उस बेले उसी हथरी दलखी ते आखया, “ मैं दजंदा होने तकर तेरे
कन्ने जाने आला मनुख ढूंढो, ते मैं उसी मजदू री देगा;
४ इसे आस्ते जदुं ओह इक मनुख गी ढूंढने गेया, ते उस राफ
े ल गी
दमलेया जेडा इक सुगादू त हा।
4. ५ लेकन ओह नेई जानदा हा; ते उन उसी आखया, “ क्ा तुस मेरे
कन्ने रेगेस जाइए ? ते क
े तू उनें थाहरें गी खरी चाल्ली जानदे ओ ?
६ दजन्दे कन्ने सुगादू त ने आख्या, “मैं तेरे कन्ने जाना ऐं, ते रस्ता ठीक
जानना ऐ;
७ उस बेले तोदबयास ने उसी आखया, “ जद तकर मैं अपने दपता गी
नेईं दस्सना, मेरे लेई रुको।”
८ उस बेले उन उसी आखया, “ जाओ ते ना रुको।” इस कररए ओह
अंदर जाइयै अपने दपता गी आखया, “ ददखो, दमगी इक दमलया ऐ
जेडा मेरे कन्ने चलग।” उस बेले उन आखया, “ उसी मेरे कोल सद्दो,
तां जे मैं जान सकां क
े ओह क
ु स कबीले दा ऐ ते तुंदे कन्ने जाने आला
िरोसेमंद मनुख ऐ जां नेईं।”
९ उन उसे बुलाया, ते ओह अंदर आया, ते उने इक दुए गी नमस्कार
दकता।
१० उस बेले तोबीत ने उसी आखया, “ िैया, दमगी दस्सो तू दकस गोत्र
ते क
ु स क
ु ल दा ओ।”
११ दजन्दे कन्ने ओस ने आखया, “ क्ा तू अपने पुत्तर कन्ने जाने आस्ते
कोई कबीला या क
ु टुम्ब या दकरायेदार दी तलाश च ऐ ? उस बेले
तोबीत ने उसी आखया, “ िैया, मैं तेरे ररश्तेदार ते नां जानना चांहदा।”
१२ उन ने आख्या, “ मैं अजररया हां, महान हन्यास दा पुत्तर ते तेरे
पराएं दा।”
१३ तोबीत ने आख्या, “ िैया, तेरा स्वागत ऐ; हुन मेरे उप् पर गुस्सा
नेई हो, कीजे अऊ
ं तेरे कबीले ते तेरे क
ु ल गी जानने आस् ते पुच् छे या
ऐ। की वे तू मेरा भ्रा ऐ, जेडा इक सच्चा ते िला िंिार ऐ, कीजे मैं उस
महान समैया दे पुत्तर हनदनया ते योनाथा गी जानना ऐं, दजय्ां अस
इकट्ठे यरूशलेम च आरार्ना करने आस्तै गेदे हे, ते पैह्ले बच्चे ते फल
दा दसवां दहस्सा चढाया हा। ते साडे पराएं दी गलती कन्ने नेई
बहकाया गेया।
१४ लेकन दमगी दस्सो, मैं तुगी क
े हडा मजदू री देगा ? क्ा तू रोज इक
िर ाकम ते मेरे अपने पुत्तर दे समान जरूरी चीजां चाह्न्दे ओ ?
१५ हां, ते जेकर तुस सुरदक्षत वापस आओगे, ते मैं तुंदी मजदू री च
दकश जोडना ऐ।
१६ इस कररए ओह खुश होई गे। दफरी उन तोदबयास गी आखया,
“ अपने आप गी यात्रा आस्ते तैयार करो, ते परमात्मा तुगी इक अच्छा
सफर िेजे।” जदुं उदे पुत्तर ने सफर आस् ते सारी चीजां तैयार करी
ओडेया, तां उदे दपता ने ग् लाया, “ तू इस मानू कन् ने जाओ, ते सुअगे
च रौहने आला परमात्मा तुंदी यात्रा गी तरक्की देओ, ते परमेसरे दा
सुगादू त तुंदे कन् ने रौहग।” तां ओह दवैं ते जवान दा क
ु त्ता बी उंदे
कन् ने चली गे।
१७ लेकन उदी मां हन्ना रोई ते तोबीत गी आखया, “ तूं साढे पुत्तर गी
कीं िेजी ददत्ता ऐ ? क
े ओह साढे शा पैहलैं अंदर औने-जाने च साढे
हत् थें दा लाठी नेई ऐ?
१८ पैसे च पैसे जोडने दा लालच नेईं करो, लेकन साढे बच्चे दे आदर
च कचरे दे समान होन।
१९ की वे प्रिु ने जेडा सानु जीने आस्ते ददत्ता ऐ, ओह साडे कन्ने काफी
ऐ।
२० उस बेले तोबीत ने उसी आखया, “हे मेरी िैन, कोई परवाह नेईं;
ओह सुरदक्षत वापस आ जाह्ग, ते तेरी अक्ीं उसी ददखग।
२१ की वे िला सुगादू त उसी साथ रखग, ते ओस दा सफर खुशहाल
होग, ते ओह सुरदक्षत वापस आ जाह्ग।
२२ दफरी ओह रोना खत्म करी ओडेया।
अध्याय 6 दा
१ जदुं ओह अपने सफर च जांदे हे, तां शाम गी ददग्रस नदी च आए ते
उत्थें गै रुकी गे।
२ जदुं जवान अपने आप गी र्ोने आस् ते उतरेया, तां इक मछी नददयें
च उछली गेई ते उसी खाई लैना चांहदी ही।
३ उस बेले सुगादू त ने उसी आख्या, “ मछदलयां लेई लै।” जवान ने
मछी गी पकडी लेता ते जमीन उप्पर खखच्ची लेता।
४ दजन्हें गी सुगादू त ने आख्या, “ मछदलयां खोलो, ते ददल ते दजगर ते
दपत्त गी लेई लैओ ते उन्हें गी सुरदक्षत रखो।
५ इसे जवान ने सुगादू त दे हुक्म दे अनुसार दकता; ते मदछयें गी िुनदे
गै ओह खाई लेंदे हे, ते ओह दोने रस्ते चली गे, जदूं तकर ओह
इकबताने दे नेडे नेईं आई गे।
६ दफर जवान ने सुगादू त गी आखया, “ भ्राऽ अजररया, मदछयें दे ददल
ते दजगर ते गल दा क
े ह् फायदा ऐ ?
७ उन उसी आखया, “ ददल ते दजगर गी छ
ू ईये जेकर कोई शैतान जां
बुरी आत्मा दकसे गी परेशान करदी ऐ तां असेंगी उस मदा जां जनानी
दे सामने उसदा र्ुंआ उडाना पौग, ते पाटी गी होर परेशान नेईं होग।
८ दपत्त दी गल्ल ऐ, ते दजस मनुख दी अक्ीं च सफ
े दी होवे, उसी
अदिषेक करना ठीक ऐ, ते ओह ठीक होई जाग।
९ जदुं ओह रागेस दे नेडे आई गे;
१० सुगादू त ने उस जवान गी आखया, “ िैया, अज्ज अस रगुएल दे
कोल रौहगे, जेडा तेरा चचेरा िाई ऐ; उसी इक इकलौती क
ु डी बी ऐ,
दजसदा नां सारा ऐ; मैं उदे आस् ते गल् ल करगा, तांजे ओह तुगी
घरेआली दे बदले च ददत्ती जा।
११ की वे उदे हक तेरे गै ऐ, की क
े तू दसफ
ा उदे ररश्तेदार ओ।
१२ ते दासी गोरी ते ज्ञानी ऐ, ते हुन मेरी गल्ल सुनो ते मैं उदे दपता कन्ने
गल्ल करगा; ते जदुं अस रेगेस थवां बापस औगे तां अस ब्याह दा जश्न
मनागे, कीजे अऊ
ं जानना ऐ क
े रगुएल मूसा दे दनयम दे मताबक
उसी दुऐ कन् ने ब्याह नेई करी सकदा, पर ओह मौत दा दोषी होग,
कीजे वाररस दा अदर्कार क
ु से बी शा मता तुंदे उप् पर ऐ होर.
१३ उस जवान ने सुगादू त गी जवाब ददत्ता, “िै अजररयास, मैं सुनेया ऐ
क
े ए दासी सत मनुखें गी देई ददत्ती गेई ऐ, जेडे सारे ब्याह दे कोठरी च
गै मरी गे।
१४ ते हुन अऊ
ं अपने दपता दा इकलौता पुत्तर ऐं, ते िरदा ऐं क
े जे
अऊ
ं उदे कश चली जां, तां अऊ
ं पैहलैं दी तजा पर मरना ऐं, कीजे
इक बुरी आत् मा उदे कन् ने प्रेम करदी ऐ, जेकी क
ु से शरीर गी दुखी
करदी ऐ, दसवाय उंदे च औने आलें गी ओहदी; इस आस् ते अऊ
ं बी
िरदां क
े अऊ
ं मरी जा, ते मेरे कारण अपने दपता ते मेरी मां दी जान
दुखी कन् ने कबर च लेई औना, कीजे उंदे कोल दफनाने आला कोई
होर पुत्तर नेई ऐ।
१५ उस बेले सुगादू त ने उसी आखया, “ क्ा तुगी ओह हुक्म याद नेईं
ऐ, जेडे तेरे दपता ने तुगी ददत्ता हा, जे तुस अपने ररश्तेदारें दी घरेआली
कन्ने ब्याह करी लैओ? इस आस्ते हे मेरे भ्रा, मेरी गल्ल सुनो; की वे
ओह तुगी पत्नी दे रूप च देई जाग; ते बुरी आत्मा दा कोई दहसाब नेई
करो; कीजे इसी रात उसी तेरे ब्याह च ददत्ता जाग।
१६ ते जदुं ब्याह दे कोठरी च औगे, तां सुगंर् दी राखी लैओ, ते मदछयें
दे ददल ते दजगर दा दकश दहस्सा उंदे उप्पर सुट्टो ते उदे कन्ने र्ुंआ
पैदा करो।
१७ शैतान इसदी गंर् सुनी लैग ते फरार होई जाह्ग, ते दफरी कदे नेई
औग, लेकन जदुं तू उदे कोल औगे, तां तुस दऊ
ं नीं गी उठीये दयालु
परमात्मा कोला प्राथाना करो, जेडा तुंदे उप्पर तरस खाग ते बचाई लैग
तुस: मत िरो, कीजे ओह शुरू थवां गै तुंदे आस् ते दनयुक्त दकत्ती
गेदी ऐ। ते तू उसी बचाई लै, ते ओह तेरे कन्ने चली जाग। इत् थें तकर
क
े मेरा मनना ऐ क
े ओह तेरे गी संतान पैदा करग। जदुं तोदबयास ने ए
गल् लां सुनी लेया, तां उदे कन् ने प्रेम दकत्ता, ते उदा ददल उदे कन् ने
होई गेया।
अध्याय 7 दा
१ इकबताने च पुज्जे ते रागुएल दे घर पुज्जे ते सारा उंदे कन्ने दमलेया।
२ दफर रगुएल ने अपनी घरेआली एिना गी आखया, “ ए जवान मेरे
चचेरे िाई तोबीत दे दकन्ना समान ऐ!
5. ३ रगुएल ने उन्हें पुछया, “ हे प्राओ, तुस दकत्थे आए हो ? उन्दे कन्ने
आखया, “ अस नफतलीम दे पुत्तरें च आं, जेडे नीनवे च क
ै द न।”
४ उस बेले उन उन्हें आखया, “ क्ा तुस्सां सािे ररश्तेदार तोबीत गी
जानदे ओ ? उने बोल्या, “ अस उसी जानने आं।” दफरी उन आखया,
“ क्ा ओह ठीक सेहत च ऐ ?
५ उन्हैं आखया, “ ओह दजंदा ऐ ते स्वस्थ बी ऐ;
६ उस बेले रगुएल ने उछलदे होई उसी चुम्मेया ते रोया।
७ ते उसी आशीष देईये आखया, “ तू इक सच्चे ते िले मनुख दा पुत्तर
ओ।” लेकन जदुं उसी सुनेआ जे टोबीत अंर्ा ऐ, तां ओह दुखी होई
गेया, ते रोई गेया।
८ उदी घरेआली एिना ते उदी क
ु डी सारा रोई। इत् थें तकर क
े उनेंगी
खुशी-खुशी मनोरंजन करदे हे; ते िेडें दे इक मेढे गी मारने दे बाद
मेज उप्पर मांस दा िंिार रखेया। उस बेले तोदबयास ने राफ
े ल गी
आखया, “िो अजररया, उन गल्लां दी गल्ल करो, दजन्हें दे बारे च तू
रस्ते च बोलेया हा, ते इस र्ंर्े गी रवाना करी ओडो।”
९ इस कररए उन रगुएल कन्ने इस गल्ल दी जानकारी ददत्ती, ते रगुएल
ने तोदबयास गी आखया, “ खाओ ते पीओ ते मस्ती करो।
१० क्ोंदक तू मेरी क
ु डी कन्ने ब्याह करना ठीक ऐ;
११ मैं अपनी क
ु डी गी सत मनुखें कन्ने ब्याह करी ओडेया, जेडे उस
रात मरी गे हे; लेकन तोदबयास ने आख्या, “मैं इत् थें दकश नेई
खाह्गा, जदुं तकर अस सहमत नेई होचे ते इक-दुए गी कसम नेई
खागे।”
१२ रगुएल ने आख्या, “ दफरी उसगी उस्सै दे मताबक लेई जाओ,
कीजे तू उदी चचेरा िाई ओ, ते ओह तेरी ऐ, ते दयालु परमात्मा तुसेंगी
हर गल्लै च अच्छी सफलता देग।
१३ उस बेले उन अपनी क
ु डी सारा गी बुलाया, ते ओह अपने दपता दे
कोल आई, ते ओस ने उसी हत्थ पकडी लेता ते टोदबयास कन्ने ब्याह
देई ददत्ता, ते आखया, “ ददखो, मूसा दी व्यवस्था दे मताबक उसी लेई
जाओ ते अपने कोल लेई जा।” बापू. ते उनेंगी आशीष ददत्ती;
१४ एदना गी अपनी घरेआली गी बुलाया ते कागज लेईये वादे दा इक
सार्न दलखी लेता ते मुहर लाया।
१५ दफरी ओह खान लग्गे।
१६ रगुएल ने अपनी घरेआली एिना गी बुलाया ते आखया, “ िैन,
इक होर कोठरी तैयार करो ते उसी उत्थें लेई आओ।”
१७ जदुं उसी उदे आज्ञा दे अनुसार करी लेया, ते उसी उथे लेई आया।
१८ हे मेरी बेटी, सांत्वना देओ; स्वगा ते र्रती दा प्रिु तुगी इस दुख दे
कारण आनन्द दे।
अध्याय 8 दा
१ जेस ले उन्हैं तोदबयास गी ओस दे कोल लेई आए।
२ जांदे गै उसी राफ
े ल दी गल्ल याद आई, ते इत्रें दी राखी लेई लेई, ते
मदछयें दा ददल ते दजगर पाई लेया, ते उदे कन्ने र्ुंआ दनकली गेया।
३ दजस गंर् दी गंर् बुरी आत्मा दी गंर् आई, ओह दमस्त्र दे छोरें च
िागी गेया, ते सुगादू त ने उसी बन्नी लेया।
४ ते दोने गी इक कन्ने बंद करी ओडे दे बाद तोदबयास दबस्तर थमा
उठ क
े आखया, “ िैन, उठो ते अस प्राथाना करचे क
े परमात्मा साढे
उप्पर दया करन।”
५ उस बेले तोदबयास आखना लगी पेया, “ हे साहिे पुरखें दे परमात्मा,
तू र्न्य ऐ, ते तेरा पदवत्र ते मदहमामय नां सदा लेई र्न्य ऐ; आकाश तेरे
सारे प्राणी आशीष दे।
६ तू आदम गी बनाया, ते उसी हव्वा गी मददगार दे तौर उप्पर देई
ओडेया, ते उंदे कोला मनुख पैदा होए; आओ अस उदे समान इक
सहायी बनाई देचे।
७ ते हुन हे प्रिु, मैं इस िैन गी वासना दे रूप च नेई लेकन सच् चाई
कन् ने गै मनना ऐं, इस आस् ते दया कन् ने गै अस बूढे होई सकने
आं।
८ उन उदे कन्ने आखया, “आमीन।”
९ इस कररए ओह दोने उस रात सोई गे। ते रगुएल उठी गे ते कबर
बनाई।
१० ते आखया, “ में िर ऐ क
े ओह िी मरी जा।”
११ लेकन रगुएल अपने घर च आया;
१२ उन अपनी घरेआली एिना गी आखया। इक नौकरानी गी िेजो, ते
उसी ददखना देयो क
े ओह दजंदा ऐ जां नेईं, तां जे ओह नेईं ऐ तां अस
उसी दफनाई सकचे, ते क
ु से गी पता नेईं चलदा।
१३ ते नौकरानी ने दरवाजे खोलेया ते अंदर चली गेया ते दोने गी सुत्ते
दा पाया।
१४ ते बाहर दनकल क
े उन्हें गी दस्सेया क
े ओह दजंदा ऐ।
१५ उस बेले रगुएल ने परमात्मा दी स्तुदत कीती ते आखया, “ हे
परमात्मा, तू सारी शुद्ध ते पदवत्र स्तुदत कन्ने स्तुदत करने दे कादबल ओ;
इस आस् ते तेरे संत तेरे सारे प्राणी कन् ने तेरी स्तुदत करन; ते तेरे सारे
सुगादू त ते तेरे चुने हुए तेरी सदा स्तुदत करन।
१६ तू स्तुदत करना चाइदा, की वे तू दमगी खुश दकत्ता ऐ; ते ओह मेरे
कोल नेई आया दजस उप्पर दमगी शक हा; लेकन तू साडे कन्ने अपनी
बडी दया दे अनुसार व्यवहार दकत्ता।
१७ तेरी स्तुदत होनी चादहदी ऐ की क
े तू दो दो उप्पर दया दकत्ती ऐ
जेडे उंदे दपता दे इकलौते संतान हे।
१८ उस बेले रगुएल ने अपने दासें गी कबर िरने आस्ते आखया।
१९ ते चौदह ददन ब्याह दा िोज मनाया।
२० की वे ब्याह दे ददन खत्म होने कोला पैहलें रगुएल ने उसी कसम
खाइयै आखेआ हा जे ब्याह दे चौदह ददनें दे खत्म होने तकर ओह नेईं
चली जा।
२१ दफरी ओह अपने आर्े समान गी लेईये अपने दपता दे कोल
सुरदक्षत चली जा; ते बाकी गी उसलै दमलना चादहदा दजसलै मैं ते मेरी
घरैआह्ली मरी जाह्ग।
अध्याय 9 दा
१ उस बेले तोदबयास ने राफ
े ल गी बुलाया ते आखया।
२अज़ररयास भ्रा, अपने कन्ने इक नौकर ते दो ऊ
ं ट लेई जाओ, ते
गबाएल दे रागेस ऑफ मीदिया च जाओ, ते पैसे दमगी लेई आओ ते
उसी ब्याह च लेई आओ।
३ कीहक
े रगुएल ने कसम खादी ऐ क
े अऊ
ं नेई चली जां।
४ लेकन मेरा दपता ददन दगनदा ऐ; ते जेकर मैं लंबे समें तकर रुकना
ऐ तां उसी बडा पछतावा होग।
५ इस आस् ते राफ
े ल बाहर दनकली गेया ते गबाएल दे कश रौहई
गेया ते उसी हत् थ दलखी ददती।
६ ते सवेरे-सवेरे दोनों इकट्ठे दनकल क
े ब्याह च आए;
अध्याय 10 दा
१ उदे दपता तोबीत हर रोज दगनदा हा;
२ दफर तोबीत ने आख्या, “ क
े ओह बंद दकत्ते गेदे न ? या गबाएल
मरी गेदा ऐ, ते उसी पैसे देने आला कोई नेई ऐ?
३इस आस् ते उसी बडा पछतावा होया।
४ उस बेले उदी घरेआली ने उसी आख्या, “मेरा पुत्तर मरी गेदा ऐ, की
क
े ओह लंबे समें तकर रुकदा ऐ; ते ओह उदे उप् पर दवलाप करने
लगी पेई, ते ग् लाया।
५ हुण मेरे पुत्तर, मैं तुगी छड्डी ददत्ता ऐ, मेरी अक्ीं दी रोशनी।
६ दजन्हें तोबीत ने आख्या, “ चुप रहो, कोई परवाह नेईं करो, की वे
ओह सुरदक्षत ऐ।”
७ लेकन ओह आखया, “ चुप रहो, ते दमगी र्ोखा नेईं दे; मेरा पुत्तर
मर गया। ते ओह हर रोज उस रस्ते च जाइए दजत् थें उंदे जांदे हे, ते
ददनै च कोई खाना नेई खांदी ही, ते रातें तकर अपने पुत्तर टोदबयास
गी दवलाप करना नेई छड्डदी ही, जदुं तकर ब्याह दे चौदह ददन नेई
6. होई गे, जेक
े रगुएल ने कसम खादी ही उथे खचा करो। दफरी
टोदबयास ने रगुएल गी आखया, “मेरे दपता ते मेरी मां दमगी ददखने
आस्ते होर नेई ददखदे।”
८ लेकन उदे ससुर ने उसी आखया, “मेरे कन्ने रौ, ते मैं तेरे दपता कोल
िेजी देगा, ते ओह उसी दस्सन दक तेरे कन्ने क
े हडा चलदा ऐ।”
९ लेकन तोदबयास ने आख्या, “ ना; लेकन दमगी अपने दपता दे कोल
जाने देयो।
१० उस बेले रगुएल उदठयै उसी अपनी घरेआली सारा, ते उदी आर्ी
माल, नौकर, मवेशी ते पैसे देई ददत्ते।
११ उन उन्हें आशीष देईये उन्हें गी ए बोदलए िेजी ओडेया, “हे मेरे
बच्चें, सुगा दा परमात्मा तुसें गी खुशहाल सफर दे।”
१२ उन अपनी क
ु डी गी आखया, “ अपने दपता ते अपनी सास दा
आदर करो, जेडे हुन तेरे मां-प्यो न, तां जे मैं तुंदी अच्छी खबर सुनी
सकां।” ते उसी चुम्मेआ। एिना ने तोदबयास गी बी आखया, “मेरे
प्यारे भ्रा, स्वगा दा प्रिु तुगी पुनस्थाादपत कर दे, ते मैं मरने कोला पैहले
अपनी बेटी सारा दे तेरे बच्चें गी ददखना, तां जे मैं प्रिु दे सामने खुश
होई सकां खास िरोसा; दकत्थे हैं उदे बुराई दी गुहार ना लाओ।
अध्याय 11 दा
१ इन्हें दे बाद तोदबयास परमात्मा दी स्तुदत करदे होई चली गेया दक
उने उसी खुशहाल सफर देई ददत्ता ऐ, ते रगुएल ते अपनी घरेआली
एिना गी आशीष ददत्ता ते नीनवे दे नेडे औने तकर अपना रस्ता चली
गेआ।
२ दफर राफ
े ल ने तोदबयास गी आखया, “ हे भ्रा, तू जानदा ऐ क
े तू
अपने दपता गी दकस चाल्ली छड्डी गेया।
३ आओ तेरी घरेआली दे सामने जल्दबाजी च जाइए घर तैयार करचे।
४ ते मदछयें दी दपत्त अपने हत्थ च लै। तां ओह अपने रस्ते चली गे, ते
क
ु त्ता उंदे दपच्छे चली गेया।
५ हन्ना अपने पुत्तर दी रास्ते दी तरफ इर्र-उर्र ददक्दे होई बैठी दी
ही।
६ जदुं उस ने उसी औंदे ददखया, ते उदे दपता गी आखया, “ ददखो,
तेरा पुत्तर ते ओस दे कन्ने जाने आला मनुख आवै करदा ऐ।”
७ उस बेले राफ
े ल ने आख्या, “ तोदबयास, मैं जानना हां दक तेरा दपता
अपनी अक्ीं खोली देग।”
८ इसे आस्ते तू उदी अक्ीं उप्पर दपत्त दा अदिषेक कर, ते ओस
कन्ने चुिन, रगडग, ते सफ
े दी खत्म होई जाग, ते ओह तुगी ददखग।
९ उस बेले अन्ना दौडी क
े अपने पुत्तर दे गले उप्पर दिग्गी गेई ते उसी
आखया, “हे मेरे पुत्तर, मैं तुगी ददक्ेया ऐ, अऊ
ं अज्जै थमां मरने च
संतुष्ट ऐं।” ते ओह दवैं रोई गे।
१० तोबीत बी दरवाजे च जाइयै ठोकर खाई;
११ ते अपने दपता गी पकडी लेया, ते उने अपने दपता दे अक्ीं उप्पर
दपत्त मारया ते आखया, “हे मेरे दपता, आशा रखो।”
१२ जदुं उदी अक्ीं च चकचदकयां होन लगीयां, ते उन उन्हें गी
रगडना लगी पेया;
१३ ते उदी अक्ीं दे कोने च सफ
े दी चली गेई, ते अपने पुत्तर गी
ददखदे गै ओस दे गले उप्पर पेई गेआ।
१४ ओह रोंदे होई आखया, “ हे परमात्मा, तू र्न्य ऐ, ते तेरा नां सदा
लेई र्न्य ऐ; ते तेरे सारे पदवत्र सुगादू त र्न्य न।
१५ की वे तू कोडा मारेया ते मेरे उप्पर तरस आया, की वे ददखो, मैं
अपने पुत्तर तोदबयास गी ददखदा हां। ते उदा पुत्तर खुश होईये अपने
दपता गी मदी च उंदे कन्ने होई दी बड्डी गल्लां दस्सी।
१६ उस बेले तोबीत खुश होईये परमात्मा दी स्तुदत करदे होई नीनवे दे
फाटक उप्पर अपनी बहू कन्ने दमलने आस्ते दनकली गेया।
१७ लेकन तोदबयास ने उंदे सामने र्न्नवाद दकत्ता, की वे परमात्मा उदे
उप्पर दया ही। जदुं ओह अपनी बहू सारा दे नेडे आई गेया, तां उन् ने
उसी आशीष ददत्ती, “पुत्री, तेरा स् वागत ऐ, परमेसरे दा आशीष होवे,
दजन् ने तुगी साढे कश लेई आया ऐ, ते तेरे दपता ते तेरी मां दा आशीष
ऐ। उदे सारे भ्राएं च जेडे नीनवे च रौंदे हे, उंदे च खुशी ही।
१८ उस बेले अदचयाचारूस ते उदे भ्रा दा पुत्तर नस्बास आए।
१९ तोदबयास दा ब्याह सत ददनें तकर बडी खुशी कन्ने मनाया।
अध्याय 12 दा
१ उस बेले तोबीत ने अपने पुत्तर तोदबयास गी बुलाया ते आखया, “मेरे
पुत्तर, ददखो दक उस मनुख दी मजदू री ऐ, जेडी तेरे कन्ने चली गेई ही,
ते तू उसी होर बी देनी ऐ।”
२ टोदबयास ने उसी आखया, “ हे दपता, जेडी चीजां मैं लेई आए हां,
उदे आर्ी उसी देना मेरे लेई कोई बुराई नेईं ऐ।
३ कीहक
े उने दमगी सुरदक्षत तेरे कोल लेई आया ऐ, ते मेरी घरेआली
गी ठीक करी ददत्ता ऐ, ते पैसे दमगी लेई आया ऐ, ते उसी बी ठीक
करी ददत्ता ऐ।
४ दफर बुजुगा ने आख्या, “उस दा बकाया ऐ।”
५ इस कररए उन सुगादू त गी बुलाया ते आखया, “ जे दकश तुस लेई
आए दे ओ, उदे चा आर्ा लेई लैओ ते सुरदक्षत चली जाओ।”
६ उस बेले उन्हें दोने गी अलग करी ओडेया ते आखया, “ परमात्मा
दा स्तुदत करो, उदी स्तुदत करो, ते उदी मदहमा करो, ते उन सारे दजंदे
लोक
ें दे सामने तुंदे कन्ने दकत्ते दे कम्में आस्ते उदी स्तुदत करो।
परमात्मा दी स्तुदत करना ते उदे नां गी उच्चा करना ते परमात्मा दे
कम्में गी आदर कन्ने प्रगट करना अच्छा ऐ; इस आस् ते उदी स्तुदत
करने च ढील नेई बनो।
७ राजा दा गुप्त रखना अच्छा ऐ, लेकन परमात्मा दे कम्में गी प्रगट
करना आदर दा कम्म ऐ। िला करो, ते कोई बुराई तुगी नेईं छ
ू ह्ग।
८प्राथाना व्रत ते दिक्षा ते र्मा दे नाल िलाई होवे। थोडी-बहुत
र्ादमाकता कन्ने, अर्मा कन्ने ज्यादा कोला ज्यादा बेहतर ऐ। सोना जमा
करने कोला ददक्षणा देना बेहतर ऐ;
९ कीहक
े दिक्षा मृत्यु कोला मुक्त करदी ऐ, ते सारे पापें गी शुद्ध
करग। जेडे दिक्षा ते र्मा दा पालन करदे न, ओह जीवन कन्ने िरोचे दे
होंगन।
१० लेकन पाप करने आले अपने जीवन दे दुश्मन न।
११ ज़रूर मैं तुन्दे कोला क
ु से गी बी नेडे नेई रखगा। की वे मैं आखदा
हा, “ राजा दा गुप्त रखना अच्छा ऐ, लेकन परमात्मा दे कम्में गी प्रगट
करना आदर देना ऐ।”
१२ इस आस् ते जदुं तू ते तेरी बहू सारा गी प्राथाना दकत्ती, तां मैं
पदबत्तर दे सामने तुंदी प्राथानाएं दी याद कीती।
१३ जदुं तू उठने च देरी नेई दकत्ता ते मरे दे लोक
ें गी ढकने आस् ते
जाइए अपने खाने गी छड्डने च देरी नेई दकत्ता, तां तेरा िले कम् म मेरे
थवां नेई छु पया, लेकन अऊ
ं तेरे कन् ने गै हा।
१४ ते हुन परमात्मा ने दमगी िेजेया ऐ दक मैं तुगी ते तेरी बहू सारा गी
चंगा करी सकां।
१५ मैं राफ
े ल हां, ओह सत्त पदवत्र सुगादू तें च इक ऐं, जेडे पदवत्र लोक
ें
दी प्राथानाएं गी पेश करदे न, ते पदवत्र परमेसरे दी मदहमा दे सामने
अंदर-बाह् र दनकलदे न।
१६ उस बेले ओह दवैं घबराई गे ते अपने मुंह उप्पर दिग्गी गे, कीजे
ओह िरदे हे।
१७ लेकन उन उन्दे कन्ने आखया, “ मत िरो, की वे तुंदे कन्ने ठीक
होग; इस आस् ते परमेसरे दी स्तुदत करो।
१८ कीहक
े मैं अपने दकसे अनुग्रह दे कारण नेईं, लेकन साहिे
परमात्मा दी मजी कन्ने आया; इस आस् ते उदी सदा स्तुदत करो।
१९ इन्नें सारे ददनें च मैं तुंदे सामने प्रगट होया; लेकन मैं ना खाया ते ना
पीया, लेकन तुसें इक दशान ददखया।
२० इसे आस्ते हुन परमेसरे दा र्नवाद करो; लेकन जेडी गल्लां
कीदतयां न, ओह सब दकश दकताब च दलखो।
२१ जदुं ओह उट्ठे ते उसी फी नेई ददक
् खेया।
7. २२ उस बेले उन्हैं परमात्मा दे बड्डे-बड्डे ते अद् िुत कम्में गी कबूल
कीता ते प्रिु दा सुगादू त उंदे कोल दकस चाल्ली प्रकट होई गेदा ऐ।
अध्याय 13 दा
१ उस बेले तोबीत ने खुशी दी प्राथाना दलखी, ते आखया, “ ओह
परमातमा दा र्न्न होवे जो सदा जींदा ऐ, ते ओस दा राज र्न्य होवे।”
२ की वे ओह कोडा मारदा ऐ ते दया करदा ऐ, ते नरक च उतरदा ऐ
ते दफरी लेई जंदा ऐ;
३ हे इस्राएल दे लोक, गैर-यहूददयां दे सामने उसी कबूल करो;
४ उथे उदी महानता दा बखान करो, ते सारे दजंदे दे सामने उसी
बडाई करो, क्ोंदक ओह सािा प्रिु ऐ, ते ओह साढा दपता परमात्मा
ऐ।
५ ते साहिे पापें दे कारण साहिे कोल कोडा मारग, ते दफरी दया
करग, ते सानु सारे जादत दवचों कट्ठा करग, दजन्हां दे बीच उसने सानु
दबखरया है।
६ जे तुस अपने सारे मन कन्ने ते अपने सारे मन कन्ने उदे कोल मुडदे
ओ ते ओस दे सामने सच्चे व्यवहार करदे ओ, तां ओह तुंदे कोल
मुडग ते तुंदे कोला अपना मुंह नेई छु पाई देग। इस आस् ते ददक
् खो
क
े ओह तुंदे कन् ने क
े करग, ते अपने सारे मुंह कन् ने उसी कबूल
करो, ते पराक्रमी प्रिु दी स्तुदत करो, ते अनंत राजा दी बडाई करो।
अपनी क
ै द दे देश च मैं उंदी स्तुदत करदा हां, ते इक पापी कौम गी
उंदी ताकत ते मदहमा दा प्रचार करां। हे पापी, मुड क
े ओस दे सामने
न्याय करो;
७ मैं अपने परमात्मा दी बडाई करगा, ते मेरा प्राण सुगा दे राजा दी
स्तुदत करग, ते उदी महानता उप्पर खुश होग।
८ सारे मनुख बोलन, ते सारे उदी र्ादमाकता दे कारण उदी स्तुदत
करन।
९ हे यरूशलेम, पदवत्र नगर, तेरे बच्चें दे कम्में दे कारण तुगी कोडा
मारग, ते र्मी पुत्तरें उप्पर दफरी दया करग।
१० प्रिु दी स्तुदत करो, की वे ओह िला ऐ, ते अनन्त राजा दी स्तुदत
करो, तां जे ओस दा तम्बू तुंदे च दफरी खुशी कन्ने बनी जा, ते ओह तुंदे
च क
ै ददयें गी खुश करन, ते उंदे कन्ने तुंदे च हमेशा लेई प्रेम करन जो
दयनीय हैं।
११ मते सारे राष्टर दूर-दू र थमां प्रिु परमात्मा दे नां च अपने हत्थें च दान,
स्वगा दे राजा गी वरदान लेइयै औंगन; सारी पीदढयां बडी खुशी कन्ने
तेरी स्तुदत करंगन।
१२ तेरे कन्ने नफरत करने आले सारे शादपत न, ते जेक
े तेरे कन्ने सदा
प्रेम करदे न, ओह सारे र्न्य होंगन।
१३ र्रमी लोक
ें दे संतानें आस् ते खुश रौओ ते खुश रौओ, कीजे ओह
इकट्ठे होई जाङन, ते र्रमी लोक
ें दे प्रिु दा आशीष देङन।
१४ हे र्न्य ओ तेरे कन्ने प्यार करने आले, की वे तेरे शाखन्त च खुश
होंगन; कीहक
े ओह तेरे आस्ते खुश होनगे, जदुं ओह तेरी सारी
मदहमा गी ददखगे, ते युग-युग तक खुश होंगन।
१५ मेरे प्राणी परमातमा महान राजा दा आशीष दे।
१६ की वे यरूशलेम नीलम ते पन्ना ते कीमती पत्थरें कन्ने बनी जाग।
१७ ते यरूशलेम दी गलीएं गी बेररल ते काबंकल ते ओफीर दे पत्थरें
कन्ने पक्का कीता जाग।
१८ ते उदी सारी गलीयां आखग, “अलेलुया; ते उदी स्तुदत करङन,
“ परमात्मा दा र्न्नवाद होवे, दजन्हां ने इस दी सदा स्तुदत कीती ऐ।”
अध्याय 14 दा
१तो तोबीत ने परमातमा दी स्तुदत दा अंत कर ददत्ता।
२ ओह अट्ठ पचास साल दा हा, जदुं अट्ठ सालें दे बाद उदी दृदष्ट खोई
गेई, ते उने दिक्षा ददत्ती ते प्रिु परमात्मा दे िर च बर्ी गेई ते उंदी
स्तुदत कीती।
३ जदुं ओह बडा बुढा होई गेया तां उने अपने पुत्तर ते अपने पुत्तर दे
पुत्तरें गी बुलाया ते आखया, “ मेरे पुत्तर, अपने बच्चें गी लेई जा;
कीहक
े ददखो, मैं बुढा होई गेदा ऐं, ते इस जीवनै थमां बाह्र दनकलने
आस् ते तैयार ऐं।
४ मेरे पुत्तर मीदिया च जाओ, कीहक
े मैं उन गल्लें उप्पर दवश्वास
करना जेडी योना िदवष्यवक्ता ने नीनवे दे बारे च आखेआ हा, क
े
ओह उखाड ददत्ता जाग। ते दकश समें तकर मदी च शांदत होनी
चादहदी; ते साढे भ्रा उस िलाई दे देश थमां र्रती उप्पर दबखरे दे
रौह्नगे, ते यरूशलेम उजाड होई जाग, ते उस च परमात्मा दा घर जली
जाग, ते दकश समें तकर उजाड होई जाग।
५ ते दफरी परमात्मा उंदे उप्पर दया करग ते उनेंगी उस मुल्ख च
दफरी लेई औग दजत्थें ओह मंदर बनान, पर पैह्ले दे समान नेईं, जदूं
तकर ओह युग दा समां पूरा नेईं होई जंदा। ते बाद च ओह अपने बंदी
दे सारे थाहरें थवां बापस होग, ते यरूशलेम गी मदहमा कन् ने बनाना
ऐ, ते परमेसरे दा मकान उदे च हमेसा आस् ते इक मदहमा आली
इमारत कन् ने बनाया जाग, दजय् यां नदबयें उदे बारे च ग् लाया हा।
६ ते सारे जादत मुडी जांगन, ते प्रिु परमात्मा दा सच्चे िर करनगे, ते
अपनी मूदतायां गी दफनाई जांगन।
७ इस चाल्ली सारे जादत प्रिु दी स्तुदत करंगन, ते ओस दे लोक
परमात्मा गी कबूल करंगन, ते प्रिु अपने लोक
ें गी उच्चा करग; ते
जेक
े सारे प्रिु परमात्मा कन्ने सच्चाई ते न्याय कन्ने प्रेम करदे न, ओह
साढे भ्राएं उप्पर दया करदे होई खुश होंगन।
८ ते हुन, मेरे पुत्तर, नीनवे थवां चली जाओ, कीजे जेकी गल् लां योना
नबी ने ग् लाया हा, ओह जरूर होई जाङन।
९ लेकन तू व्यवस्था ते हुक्में दा पालन करो, ते अपने आप गी दयालु
ते र्मी दस्सो, तांजे तेरे कन्ने िला होवे।
१० ते दमगी शालीनता कन्ने दफनाओ, ते अपनी मां गी मेरे कन्ने
दफनाओ; लेकन नीनवे च हुन नेई रुको। याद रखो, मेरे पुत्तर, अमन
ने उसी पालने आले अदचयाचारस गी दकस चाल्ली संिालेआ, दकस
चाल्ली उजाला च उसी न्हेरे च लेई आया, ते दकस चाल्ली उसी दफरी
इनाम ददत्ता: दफरी बी अदचयाचारस दा उद्धार होई गेआ, पर दू ए गी
उंदा इनाम हा, कीजे ओह् न्हेरे च उतरी गेआ। मनशस ने दिक्षा देईये,
ते उने मौत दे जाल कोला बची गेया, जेडे उदे लेई लाए दे हे;
११ इस आस् ते हे मेरे पुत्तर, दिक्षा की करदी ऐ ते र्मा दकय् यां बचाई
ददंदी ऐ, इस पर दवचार करो। ए गल्लां आखने दे बाद उने इक सौ
अट्ठापचास साल दी उम्र च दबस्तर उप्पर गै िूत छोडी ददत्ता। ते उसी
आदर कन्ने दफनाया।
१२ जदुं उदी मां हन्ना मरी गेई, तां उने उसी अपने दपता दे कन्ने
दफनाया। लेकन तोदबयास अपनी घरेआली ते बच्चें कन्ने अपने ससुर
रगुएल दे कोल इकबताने चली गेया।
१३ दजत्थे ओह आदर कन्ने बुढा होई गेया, ते अपने दपता ते सास गी
आदर कन्ने दफनाया, ते उंदी संपदत्त ते अपने दपता तोबीत दी बी
दवरासत च दमली गेई।
१४ मदी दे एकबताने च इक सौ सत्त बीस साल दी उम्र च मरी गेआ।
१५ लेकन मरने कोला पैहलें ओस ने नबूकोदोनोसोर ते अस्सूरो ने
नीनवे दे दवनाश दे बारे च सुनेया।