http://mibibliotecagriega.blogspot.com.es/2016/02/clasicos-de-bolsillo.html

1. τὰς ὄψεις.” ὁ δὲ Στησίμβροτός φησιν ὅτι
τοὺς ἐν Σάμῳ τεθνηκότας ἐγκωμιάζων ἐπὶ
τοῦ βήματος ἀθανάτους ἔλεγε γεγονέναι
καθάπερ τοὺς θεούς· οὐ γὰρ ἐκείνους αὐτο-
ὺς ὁρῶμεν, ἀλλὰ ταῖς τιμαῖς ἃς ἔχουσι, καὶ
τοῖς ἀγαθοῖς ἃ παρέχουσιν, ἀθανάτους
εἶναι τεκμαιρόμεθα· ταῦτ' οὖν ὑπάρχειν
καὶ τοῖς ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀποθανοῦσιν.
[9] ἐπεὶ δὲ Θουκυδίδης μὲν ἀριστοκρατι-
κήν τινα τὴν τοῦ Περικλέους ὑπογράφει
πολιτείαν, “λόγῳ μὲν οὖσαν δημοκρατίαν,
ἔργῳ δ' ὑπὸ τοῦ πρώτου ἀνδρὸς ἀρχήν,”
ἄλλοι δὲ πολλοὶ πρῶτον ὑπ' ἐκείνου φασὶ
τὸν δῆμον ἐπὶ κληρουχίας καὶ θεωρικὰ καὶ
μισθῶν διανομὰς προαχθῆναι, κακῶς ἐθι-
σθέντα καὶ γενόμενον πολυτελῆ καὶ ἀκόλα-
στον ὑπὸ τῶν τότε πολιτευμάτων ἀντὶ
σώφρονος καὶ αὐτουργοῦ, θεωρείσθω διὰ
τῶν πραγμάτων αὐτῶν ἡ αἰτία τῆς μετα-
βολῆς.
ἐν ἀρχῇ μὲν γάρ,
20
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ
Η
ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ
ΠΕΡΙΚΛΗΣ
ΚΑΙ
ΦΑΒΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
1
τῶν ἀγωνισαμένων σφαλέντα, προὔτρεπε
μὴ δεδιέναι τοὺς ἐχθρούς, ἀλλὰ [καὶ] τοὺς
θεοὺς ἐξευμενίζεσθαι καὶ τιμᾶν, οὐ δεισι-
δαιμονίαν ἐνεργαζόμενος, ἀλλὰ θαρρύνων
εὐσεβείᾳ τὴν ἀρετὴν καὶ ταῖς παρὰ τῶν
θεῶν ἐλπίσι τὸν ἀπὸ τῶν πολεμίων φόβον
ἀφαιρῶν καὶ παραμυθούμενος. ἐκινήθησαν
δὲ τότε καὶ πολλαὶ τῶν ἀπορρήτων καὶ
χρησμίων αὐτοῖς βίβλων ἃς Σιβυλλείους
καλοῦσι, καὶ λέγεται συνδραμεῖν ἔνια τῶν
ἀποκειμένων ἐν αὐταῖς λογίων πρὸς τὰς
τύχας καὶ τὰς πράξεις ἐκείνας. καὶ τὸ μὲν
<ἀνα>γνωσθὲν οὐκ ἦν ἑτέρῳ πυθέσθαι,
προελθὼν δ' ὁ δικτάτωρ εἰς τὸν ὄχλον,
εὔξατο τοῖς θεοῖς ἐνιαυτοῦ μὲν αἰγῶν καὶ
συῶν καὶ προβάτων καὶ βοῶν ἐπιγονήν,
ὅσην Ἰταλίας ὄρη καὶ πεδία καὶ ποταμοὶ
καὶ λειμῶνες εἰς ὥραν ἐσομένην θρέψουσι,
καταθύσειν ἅπαντα, θέας δὲ μουσικὰς καὶ
θυμελικὰς ἄξειν ἀπὸ σηστερτίων τριακοσί-
ων τριάκοντα τριῶν καὶ δηναρίων τριακο-
98
ἐπεὶ δὲ τοῦ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων δω-
ρεὰν τῷ δήμῳ πέμψαντος τετρακισμυρίους
πυρῶν μεδίμνους ἔδει διανέμεσθαι τοὺς πο-
λίτας, πολλαὶ μὲν ἀνεφύοντο δίκαι τοῖς
νόθοις ἐκ τοῦ γράμματος ἐκείνου τέως δια-
λανθάνουσι καὶ παρορωμένοις, πολλοὶ δὲ
καὶ συκοφαντήμασι περιέπιπτον. ἐπράθη-
σαν δ' οὖν ἁλόντες ὀλίγῳ πεντακισχιλίων
ἐλάττους, οἱ δὲ μείναντες ἐν τῇ πολιτείᾳ
καὶ κριθέντες Ἀθηναῖοι μύριοι καὶ τετρακι-
σχίλιοι καὶ τεσσαράκοντα τὸ πλῆθος ἐξη-
τάσθησαν. ὄντος οὖν δεινοῦ τὸν κατὰ το-
σούτων ἰσχύσαντα νόμον ὑπ' αὐτοῦ πάλιν
λυθῆναι τοῦ γράψαντος, ἡ παροῦσα δυστυ-
χία τῷ Περικλεῖ περὶ τὸν οἶκον, ὡς δίκην
τινὰ δεδωκότι τῆς ὑπεροψίας καὶ τῆς με-
γαλαυχίας ἐκείνης, ἐπέκλασε τοὺς Ἀθηναί-
ους, καὶ δόξαντες αὐτὸν νεμεσητά τε παθε-
ῖν ἀνθρωπίνων τε δεῖσθαι συνεχώρησαν
ἀπογράψασθαι τὸν νόθον εἰς τοὺς φράτο-
ρας, ὄνομα θέμενον τὸ αὑτοῦ. καὶ τοῦτον
83

2. 2
το τῷ Περικλεῖ χρόνον· Ἀρχιδάμου δὲ τοῦ
Λακεδαιμονίων βασιλέως πυνθανομένου
πότερον αὐτὸς ἢ Περικλῆς παλαίει βέλ-
τιον, “ὅταν,” εἶπεν, “ἐγὼ καταβάλω πα-
λαίων, ἐκεῖνος ἀντιλέγων ὡς οὐ πέπτωκε,
νικᾷ καὶ μεταπείθει τοὺς ὁρῶντας.”
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ Περικλῆς περὶ
τὸν λόγον εὐλαβὴς ἦν, ὥστ' ἀεὶ πρὸς τὸ
βῆμα βαδίζων εὔχετο τοῖς θεοῖς μηδὲ ῥῆμα
μηδὲν ἐκπεσεῖν ἄκοντος αὐτοῦ πρὸς τὴν
προκειμένην χρείαν ἀνάρμοστον. ἔγγραφον
μὲν οὖν οὐδὲν ἀπολέλοιπε πλὴν τῶν ψηφι-
σμάτων· ἀπομνημονεύεται δ' ὀλίγα πα-
ντάπασιν· οἷον τὸ τὴν Αἴγιναν ὡς λήμην
τοῦ Πειραιῶς ἀφελεῖν κελεῦσαι, καὶ τὸ τὸν
πόλεμον ἤδη φάναι καθορᾶν ἀπὸ Πελοπον-
νήσου προσφερόμενον. καί ποτε τοῦ Σοφο-
κλέους, ὅτε συστρατηγῶν ἐξέπλευσε μετ'
αὐτοῦ, παῖδα καλὸν ἐπαινέσαντος, “οὐ
μόνον,” ἔφη, “τὰς χεῖρας, ὦ Σοφόκλεις, δεῖ
καθαρὰς ἔχειν τὸν στρατηγόν, ἀλλὰ καὶ
19
μὲν ὕστερον ἐν Ἀργινούσαις καταναυμαχή-
σαντα Πελοποννησίους ἀπέκτεινεν ὁ δῆμος
μετὰ τῶν συστρατήγων.
[38] τότε δὲ τοῦ Περικλέους ἔοικεν ὁ λοι-
μὸς λαβέσθαι λαβὴν οὐκ ὀξεῖαν, ὥσπερ ἄλ-
λων, οὐδὲ σύντονον, ἀλλὰ βληχρᾷ τινι
νόσῳ καὶ μῆκος ἐν ποικίλαις ἐχούσῃ μετα-
βολαῖς διαχρωμένην τὸ σῶμα σχολαίως
καὶ ὑπερείπουσαν τὸ φρόνημα τῆς ψυχῆς. ὁ
γοῦν Θεόφραστος ἐν τοῖς Ἠθικοῖς διαπο-
ρήσας εἰ πρὸς τὰς τύχας τρέπεται τὰ ἤθη
καὶ κινούμενα τοῖς τῶν σωμάτων πάθεσιν
ἐξίσταται τῆς ἀρετῆς, ἱστόρηκεν ὅτι νοσῶν
ὁ Περικλῆς ἐπισκοπουμένῳ τινὶ τῶν φίλων
δείξειε περίαπτον ὑπὸ τῶν γυναικῶν τῷ
τραχήλῳ περιηρτημένον, ὡς σφόδρα κα-
κῶς ἔχων ὁπότε καὶ ταύτην ὑπομένοι τὴν
ἀβελτερίαν.
ἤδη δὲ πρὸς τῷ τελευτᾶν ὄντος αὐτοῦ,περι-
καθήμενοι τῶν πολιτῶν οἱ βέλτιστοι καὶ
τῶν φίλων οἱ περιόντες λόγον ἐποιοῦντο
84
εἴτε τῆς ἀλκῆς τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πεζῷ τι-
θεμένων καὶ διὰ τοῦτο τὸν στρατηγὸν οἰο-
μένων δεῖν παραμένειν τῇ φάλαγγι καὶ μὴ
προλείπειν, εἴθ', ὅτι τυραννικὸν εἰς ἅπαντα
τἆλλα καὶ μέγα τὸ τῆς ἀρχῆς κράτος
ἐστίν, ἔν γε τούτῳ βουλομένων τὸν δι-
κτάτορα τοῦ δήμου φαίνεσθαι δεόμενον. οὐ
μὴν ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ Φάβιος εὐθὺς ἐνδεί-
ξασθαι θέλων τῆς ἀρχῆς τὸ μέγεθος καὶ
τὸν ὄγκον, ὡς μᾶλλον ὑπηκόοις χρῷτο καὶ
πειθηνίοις τοῖς πολίταις, προῆλθε συνενε-
γκάμενος εἰς τὸ αὐτὸ ῥαβδουχίας εἰκοσι-
τέσσαρας· καὶ τοῦ ἑτέρου τῶν ὑπάτων
ἀπαντῶντος αὐτῷ, τὸν ὑπηρέτην πέμψας
ἐκέλευσε τοὺς ῥαβδούχους ἀπαλλάξαι καὶ
τὰ παράσημα τῆς ἀρχῆς ἀποθέμενον
ἰδιώτην ἀπαντᾶν.
Μετὰ δὲ ταῦτα καλλίστην ἀρχόμενος
<τὴν> ἐκ θεῶν ἀρχήν, καὶ διδάσκων τὸν
δῆμον ὡς ὀλιγωρίᾳ καὶ περιφρονήσει τοῦ
στρατηγοῦ πρὸς τὸ δαιμόνιον, οὐ μοχθηρίᾳ
97

3. ἐκ φυσιολογίας, καὶ τὸ πρόσφορον ἑλκύσας
ἐπὶ τὴν τῶν λόγων τέχνην, πολὺ πάντων
διήνεγκε. διὸ καὶ τὴν ἐπίκλησιν αὐτῷ γε-
νέσθαι λέγουσι· καίτοι τινὲς ἀπὸ τῶν ἀνα-
θημάτων οἷς ἐκόσμησε τὴν πόλιν, οἱ δ' ἀπὸ
τῆς ἐν τῇ πολιτείᾳ καὶ ταῖς στρατηγίαις
δυνάμεως Ὀλύμπιον αὐτὸν οἴονται προσα-
γορευθῆναι· καὶ συνδραμεῖν οὐδὲν ἀπέοικεν
ἀπὸ πολλῶν προσόντων τῷ ἀνδρὶ τὴν
δόξαν. αἱ μέντοι κωμῳδίαι τῶν τότε διδα-
σκάλων σπουδῇ τε πολλὰς καὶ μετὰ γέλω-
τος ἀφεικότων φωνὰς εἰς αὐτόν, ἐπὶ τῷ
λόγῳ μάλιστα τὴν προσωνυμίαν γενέσθαι
δηλοῦσι, “βροντᾶν” μὲν αὐτὸν καὶ “ἀστρά-
πτειν,” ὅτε δημηγοροίη, “δεινὸν δὲ κεραυ-
νὸν ἐν γλώσσῃ φέρειν” λεγόντων.
διαμνημονεύεται δέ τις καὶ Θουκυδίδου
τοῦ Μελησίου λόγος εἰς τὴν δεινότητα τοῦ
Περικλέους μετὰ παιδιᾶς εἰρημένος. ἦν
μὲν γὰρ ὁ Θουκυδίδης τῶν καλῶν καὶ ἀγα-
θῶν ἀνδρῶν, καὶ πλεῖστον ἀντεπολιτεύσα-
18
ΠΕΡΙΚΛΗΣ
[1] ξένους τινὰς ἐν Ῥώμῃ πλουσίους κυνῶν
τέκνα καὶ πιθήκων ἐν τοῖς κόλποις περι-
φέροντας καὶ ἀγαπῶντας ἰδὼν ὁ Καῖσαρ,
ὡς ἔοικεν, ἠρώτησεν εἰ παιδία παρ' αὐτοῖς
οὐ τίκτουσιν αἱ γυναῖκες, ἡγεμονικῶς
σφόδρα νουθετήσας τοὺς τὸ φύσει φιλητι-
κὸν ἐν ἡμῖν καὶ φιλόστοργον εἰς θηρία κα-
ταναλίσκοντας ἀνθρώποις ὀφειλόμενον. ἆρ'
οὖν, ἐπεὶ φιλομαθές τι κέκτηται καὶ φιλο-
θέαμον ἡμῶν ἡ ψυχὴ φύσει, λόγον ἔχει
ψέγειν τοὺς καταχρωμένους τούτῳ πρὸς
τὰ μηδεμιᾶς ἄξια σπουδῆς ἀκούσματα καὶ
θεάματα, τῶν δὲ καλῶν καὶ ὠφελίμων πα-
3
τὸν λόγον ἐμβαλὼν εἰς πέλαγος τοσοῦτον
δῆμον, συνετάραξε τὴν πόλιν, οὐδ' ἑστάναι
πρὸς τοσαύτην ἔκπληξιν οἱ λογισμοὶ καὶ
διαμένειν ἐδύναντο, πάντες δ' εἰς μίαν
γνώμην συνηνέχθησαν, ἀνυπευθύνου τε δε-
ῖσθαι τὰ πράγματα μοναρχίας, ἣν δικτατο-
ρίαν καλοῦσι, καὶ τοῦ μεταχειριουμένου
ταύτην ἀθρύπτως καὶ ἀδεῶς ἀνδρός· εἶναι
δὲ τοῦτον ἕνα Φάβιον Μάξιμον, ἰσόρροπον
ἔχοντα τῷ μεγέθει τῆς ἀρχῆς τὸ φρόνημα
καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἤθους, ἡλικίας τε κατὰ
τοῦτο γεγενημένον ἐν ᾧ συνέστηκεν ἔτι
πρὸς τὰ τῆς ψυχῆς βουλεύματα τὸ σῶμα
τῇ ῥώμῃ καὶ συγκέκραται τῷ φρονίμῳ τὸ
θαρραλέον.
[4] Ὡς οὖν ταῦτ' ἔδοξεν, ἀποδειχθεὶς δι-
κτάτωρ Φάβιος καὶ ἀποδείξας αὐτὸς ἵπ-
παρχον Μᾶρκον Μινούκιον, πρῶτον μὲν
ᾐτήσατο τὴν σύγκλητον ἵππῳ χρῆσθαι
παρὰ τὰς στρατείας. οὐ γὰρ ἐξῆν, ἀλλ'
ἀπηγόρευτο κατὰ δή τινα νόμον παλαιόν,
96
τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς δυνάμεως, ὅση γένοιτο,
καὶ τὰς πράξεις ἀνεμετροῦντο καὶ τῶν τρο-
παίων τὸ πλῆθος· ἐννέα γὰρ ἦν ἃ στρατη-
γῶν καὶ νικῶν ἔστησεν ὑπὲρ τῆς πόλεως.
ταῦτα, ὡς οὐκέτι συνιέντος, ἀλλὰ καθῃρη-
μένου τὴν αἴσθησιν αὐτοῦ, διελέγοντο πρὸς
ἀλλήλους· ὁ δὲ πᾶσιν ἐτύγχανε τὸν νοῦν
προσεσχηκώς, καὶ φθεγξάμενος εἰς μέσον
ἔφη θαυμάζειν ὅτι ταῦτα μὲν ἐπαινοῦσιν
αὐτοῦ καὶ μνημονεύουσιν, ἃ καὶ πρὸς τύ-
χην ἐστὶ κοινὰ καὶ γέγονεν ἤδη πολλοῖς
στρατηγοῖς, τὸ δὲ κάλλιστον καὶ μέγιστον
οὐ λέγουσιν. “οὐδεὶς γάρ,” ἔφη, “δι' ἐμὲ
τῶν ὄντων Ἀφηναίων μέλαν ἱμάτιον περιε-
βάλετο.”
[39] θαυμαστὸς οὖν ὁ ἀνὴρ οὐ μόνον τῆς
ἐπιεικείας καὶ πρᾳότητος, ἣν ἐν πράγμασι
πολλοῖς καὶ μεγάλαις ἀπεχθείαις διετήρη-
σεν, ἀλλὰ καὶ τοῦ φρονήματος, εἰ τῶν
αὑτοῦ καλῶν ἡγεῖτο βέλτιστον εἶναι τὸ
μήτε φθόνῳ μήτε θυμῷ χαρίσασθαι μηδὲν
85

4. ραμελοῦντας; τῇ μὲν γὰρ αἰσθήσει κατὰ
πάθος τῆς πληγῆς ἀντιλαμβανομένῃ τῶν
προστυγχανόντων ἴσως ἀνάγκη πᾶν τὸ
φαινόμενον, ἄν τε χρήσιμον ἄν τ' ἄχρηστον
ᾖ, θεωρεῖν, τῷ νῷ δ' ἕκαστος εἰ βούλοιτο
χρῆσθαι, καὶ τρέπειν ἑαυτὸν ἀεὶ καὶ μετα-
βάλλειν ῥᾷστα πρὸς τὸ δοκοῦν πέφυκεν,
ὥστε χρὴ διώκειν τὸ βέλτιστον, ἵνα μὴ θε-
ωρῇ μόνον, ἀλλὰ καὶ τρέφηται τῷ θεωρεῖν.
ὡς γὰρ ὀφθαλμῷ χρόα πρόσφορος ἧς τὸ
ἀνθηρὸν ἅμα καὶ τερπνὸν ἀναζωπυρεῖ καὶ
τρέφει τὴν ὄψιν, οὕτω τὴν διάνοιαν ἐπάγειν
δεῖ θεάμασιν ἃ τῷ χαίρειν πρὸς τὸ οἰκεῖον
αὐτὴν ἀγαθὸν ἐκκαλεῖ.
ταῦτα δὲ ἔστιν ἐν τοῖς ἀπ' ἀρετῆς ἔργοις,
ἃ καὶ ζῆλόν τινα καὶ προθυμίαν ἀγωγὸν εἰς
μίμησιν ἐμποιεῖ τοῖς ἱστορήσασιν· ἐπεὶ
τῶν γ' ἄλλων οὐκ εὐθὺς ἀκολουθεῖ τῷ θαυ-
μάσαι τὸ πραχθὲν ὁρμὴ πρὸς τὸ πρᾶξαι·
πολλάκις δὲ καὶ τοὐναντίον χαίροντες τῷ
ἔργῳ τοῦ δημιουργοῦ καταφρονοῦμεν, ὡς
4
ἀεὶ παριὼν εἰς τὸ πλῆθος, ἀλλ' ἑαυτὸν
ὥσπερ τὴν Σαλαμινίαν τριήρη, φησὶ Κρι-
τόλαος, πρὸς τὰς μεγάλας χρείας ἐπιδι-
δούς, τἆλλα δὲ φίλους καὶ ῥήτορας ἑτέρους
καθιεὶς ἔπραττεν. ὧν ἕνα φασὶ γενέσθαι
τὸν Ἐφιάλτην, ὃς κατέλυσε τὸ κράτος τῆς
ἐξ Ἀρείου πάγου βουλῆς, πολλήν, κατὰ τὸν
Πλάτωνα, καὶ ἄκρατον τοῖς πολίταις ἐλευ-
θερίαν οἰνοχοῶν, ὑφ' ἧς, ὥσπερ ἵππον, ἐξυ-
βρίσαντα τὸν δῆμον οἱ κωμῳδοποιοὶ
λέγουσι “πειθαρχεῖν οὐκέτι τολμᾶν, ἀλλὰ
δάκνειν τὴν Εὔβοιαν καὶ ταῖς νήσοις ἐπιπη-
δᾶν.”
[8] τῇ μέντοι περὶ τὸν βίον κατασκευῇ καὶ
τῷ μεγέθει τοῦ φρονήματος ἁρμόζοντα
λόγον, ὥσπερ ὄργανον, ἐξαρτυόμενος παρε-
νέτεινε πολλαχοῦ τὸν Ἀναξαγόραν, οἷον
βαφὴν τῇ ῥητορικῇ τὴν φυσιολογίαν ὑπο-
χεόμενος. τὸ γὰρ “ὑψηλόνουν τοῦτο καὶ
πάντῃ τελεσιουργόν,” ὡς ὁ θεῖος Πλάτων
φησί, “πρὸς τῷ εὐφυὴς εἶναι κτησάμενος”
17
ἀπὸ τηλικαύτης δυνάμεως, μηδὲ χρήσα-
σθαί τινι τῶν ἐχθρῶν ὡς ἀνηκέστῳ. καί
μοι δοκεῖ τὴν μειρακιώδη καὶ σοβαρὰν
ἐκείνην προσωνυμίαν ἓν τοῦτο ποιεῖν ἀνε-
πίφθονον καὶ πρέπουσαν, οὕτως εὐμενὲς
ἦθος καὶ βίον ἐν ἐξουσίᾳ καθαρὸν καὶ ἀμία-
ντον Ὀλύμπιον προσαγορεύεσθαι, κα-
θάπερ τὸ τῶν θεῶν γένος ἀξιοῦμεν αἴτιον
μὲν ἀγαθῶν, ἀναίτιον δὲ κακῶν πεφυκὸς
ἄρχειν καὶ βασιλεύειν τῶν ὄντων, οὐχ
ὥσπερ οἱ ποιηταὶ συνταράττοντες ἡμᾶς
ἀμαθεστάταις δόξαις ἁλίσκονται τοῖς
αὑτῶν μυθεύμασι, τὸν μὲν τόπον, ἐν ᾧ
τοὺς θεοὺς κατοικεῖν λέγουσιν, ἀσφαλὲς
ἕδος καὶ ἀσάλευτον καλοῦντες, οὐ πνεύμα-
σιν, οὐ νέφεσι χρώμενον, ἀλλ' αἴθρᾳ μαλα-
κῇ καὶ φωτὶ καθαρωτάτῳ τὸν ἅπαντα
χρόνον ὁμαλῶς περιλαμπόμενον, ὡς τοιαύ-
της τινὸς τῷ μακαρίῳ καὶ ἀθανάτῳ διαγω-
γῆς μάλιστα πρεπούσης, αὐτοὺς δὲ τοὺς
θεοὺς ταραχῆς καὶ δυσμενείας καὶ ὀργῆς
86
σε, καὶ περὶ αὐτὸν οἱ κράτιστοι· τῶν δ' ἄλ-
λων τραπέντων πολὺς ἦν ὁ φόνος, καὶ πε-
ντακισχίλιοι πρὸς μυρίοις κατεκόπησαν,
καὶ ἑάλωσαν ἕτεροι τοσοῦτοι. τὸ δὲ Φλα-
μινίου σῶμα φιλοτιμούμενος θάψαι καὶ κο-
σμῆσαι δι' ἀρετὴν ὁ Ἀννίβας οὐχ εὗρεν ἐν
τοῖς νεκροῖς, ἀλλ' ἠγνοεῖτο τὸ παράπαν
ὅπως ἠφανίσθη. τὴν μὲν οὖν ἐπὶ τοῦ Τρεβί-
ου γενομένην ἧτταν οὔθ' ὁ γράψας στρατη-
γὸς οὔθ' ὁ πεμφθεὶς ἄγγελος ἀπ' εὐθείας
ἔφρασεν, ἀλλ' ἐψεύσαντο τὴν νίκην ἐπίδι-
κον αὐτοῖς καὶ ἀμφίδοξον γενέσθαι· περὶ
δὲ ταύτης ὡς πρῶτον ἤκουσεν ὁ στρατηγὸς
Πομπώνιος, συναγαγὼν εἰς ἐκκλησίαν τὸν
δῆμον οὐ περιπλοκὰς οὐδὲ παραγωγὰς <
πλασάμενος>, ἀλλ' ἄντικρυς ἔφη προσελ-
θών· "νενικήμεθα ὦ ἄνδρες Ῥωμαῖοι με-
γάλῃ μάχῃ, καὶ διέφθαρται τὸ στρατόπε-
δον, καὶ Φλαμίνιος ὕπατος ἀπόλωλεν.
ἀλλὰ βουλεύεσθε περὶ σωτηρίας αὑτῶν καὶ
ἀσφαλείας." οὗτος μὲν οὖν ὥσπερ πνεῦμα
95

5. ζόμενος.
εὐθὺς δὲ καὶ τοῖς περὶ τὴν δίαιταν ἑτέραν
τάξιν ἐπέθηκεν. ὁδόν τε γὰρ ἐν ἄστει μίαν
ἑωρᾶτο τὴν ἐπ' ἀγορὰν καὶ τὸ βουλευτή-
ριον πορευόμενος, κλήσεις τε δείπνων καὶ
τὴν τοιαύτην ἅπασαν φιλοφροσύνην καὶ συ-
νήθειαν ἐξέλιπεν, ὡς ἐν οἷς ἐπολιτεύσατο
χρόνοις μακροῖς γενομένοις πρὸς μηδένα
τῶν φίλων ἐπὶ δεῖπνον ἐλθεῖν, πλὴν Εὐρυ-
πτολέμου τοῦ ἀνεψιοῦ γαμοῦντος ἄχρι τῶν
σπονδῶν παραγενόμενος εὐθὺς ἐξανέστη.
δειναὶ γὰρ αἱ φιλοφροσύναι παντὸς ὄγκου
περιγενέσθαι, καὶ δυσφύλακτον ἐν συνη-
θείᾳ τὸ πρὸς δόξαν σεμνόν ἐστι· τῆς ἀληθι-
νῆς δ' ἀρετῆς κάλλιστα φαίνεται τὰ μάλι-
στα φαινόμενα, καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν
οὐδὲν οὕτω θαυμάσιον τοῖς ἐκτὸς ὡς ὁ καθ'
ἡμέραν βίος τοῖς συνοῦσιν.
ὁ δὲ καὶ τῷ δήμῳ τὸ συνεχὲς φεύγων καὶ
τὸν κόρον οἷον ἐκ διαλειμμάτων ἐπλησία-
ζεν, οὐκ ἐπὶ παντὶ πράγματι λέγων, οὐδ'
16
ἐπὶ τῶν μύρων καὶ τῶν ἁλουργῶν τούτοις
μὲν ἡδόμεθα, τοὺς δὲ βαφεῖς καὶ μυρεψοὺς
ἀνελευθέρους ἡγούμεθα καὶ βαναύσους. διὸ
καλῶς μὲν Ἀντισθένης ἀκούσας ὅτι σπου-
δαῖός ἐστιν αὐλητὴς Ἰσμηνίας, “ἀλλ' ἄν-
θρωπος,” ἔφη, “μοχθηρός· οὐ γὰρ ἂν οὕτω
σπουδαῖος ἦν αὐλητής·” ὁ δὲ Φίλιππος
πρὸς τὸν υἱὸν ἐπιτερπῶς ἔν τινι πότῳ ψή-
λαντα καὶ τεχνικῶς εἶπεν· “οὐκ αἰσχύνῃ
καλῶς οὕτω ψάλλων;” ἀρκεῖ γάρ, ἂν βασι-
λεὺς ἀκροᾶσθαι ψαλλόντων σχολάζῃ, καὶ
πολὺ νέμει ταῖς Μούσαις ἑτέρων ἀγωνιζο-
μένων τὰ τοιαῦτα θεατὴς γιγνόμενος.
[2] ἡ δ' αὐτουργία τῶν ταπεινῶν τῆς εἰς τὰ
καλὰ ῥᾳθυμίας μάρτυρα τὸν ἐν τοῖς ἀχρή-
στοις πόνον παρέχεται καθ' αὑτῆς· καὶ
οὐδεὶς εὐφυὴς νέος ἢ τὸν ἐν Πίσῃ θεασάμε-
νος Δία γενέσθαι Φειδίας ἐπεθύμησεν ἢ
τὴν Ἥραν τὴν ἐν Ἄργει Πολύκλειτος, οὐδ'
Ἀνακρέων ἢ Φιλητᾶς ἢ Ἀρχίλοχος ἡσθεὶς
αὐτῶν τοῖς ποιήμασιν. οὐ γὰρ ἀναγκαῖον,
5
φήσας οὐκ ἀνέξεσθαι προσιόντα τῇ Ῥώμῃ
τὸν πόλεμον οὐδ' ὥσπερ ὁ παλαιὸς Κάμιλ-
λος ἐν τῇ πόλει διαμαχεῖσθαι περὶ αὐτῆς,
τὸν μὲν στρατὸν ἐξάγειν ἐκέλευσε τοὺς χι-
λιάρχους, αὐτὸς δ' ἐπὶ τὸν ἵππον ἁλάμενος,
ἐξ οὐδενὸς αἰτίου προδήλου παραλόγως
ἐντρόμου τοῦ ἵππου γενομένου καὶ πτυ-
ρέντος, ἐξέπεσε καὶ κατενεχθεὶς ἐπὶ κεφα-
λὴν ὅμως οὐδὲν ἔτρεψε τῆς γνώμης, ἀλλ'
ὡς ὥρμησεν ἐξ ἀρχῆς ἀπαντῆσαι τῷ Ἀννί-
βᾳ, περὶ τὴν καλουμένην Θρασυνίαν λί-
μνην τῆς Τυρρηνίας παρετάξατο. τῶν δὲ
στρατιωτῶν συμβαλόντων εἰς χεῖρας, ἅμα
τῷ καιρῷ τῆς μάχης συνέπεσε σεισμός, ὑφ'
οὗ καὶ πόλεις ἀνετράπησαν καὶ ῥεύματα
ποταμῶν ἐξ ἕδρας μετέστη καὶ κρημνῶν
ὑπώρειαι παρερράγησαν. ἀλλὰ καίπερ
οὕτω γενομένου βιαίου <τοῦ> πάθους
οὐδεὶς τὸ παράπαν ᾔσθετο τῶν μαχομένων.
αὐτὸς μὲν οὖν ὁ Φλαμίνιος πολλὰ καὶ τόλ-
μης ἔργα καὶ ῥώμης ἀποδεικνύμενος ἔπε-
94
ἄλλων τε μεστοὺς παθῶν ἀποφαίνοντες
οὐδ' ἀνθρώποις νοῦν ἔχουσι προσηκόντων.
ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως ἑτέρας δόξει πραγμα-
τείας εἶναι.
τοῦ δὲ Περικλέους ταχεῖαν αἴσθησιν καὶ
σαφῆ πόθον Ἀθηναίοις ἐνειργάζετο τὰ
πράγματα. καὶ γὰρ οἱ ζῶντος βαρυνόμενοι
τὴν δύναμιν ὡς ἀμαυροῦσαν αὐτούς, εὐθὺς
ἐκ ποδῶν γενομένου πειρώμενοι ῥητόρων
καὶ δημαγωγῶν ἑτέρων ἀνωμολογοῦντο
μετριώτερον ἐν ὄγκῳ καὶ σεμνότερον ἐν
πρᾳότητι μὴ φῦναι τρόπον· ἡ δ' ἐπίφθονος
ἰσχὺς ἐκείνη, μοναρχία λεγομένη καὶ τυ-
ραννὶς πρότερον, ἐφάνη τότε σωτήριον ἔρυ-
μα τῆς πολιτείας γενομένη· τοσαύτη φθορὰ
καὶ πλῆθος ἐπέκειτο κακίας τοῖς πράγμα-
σιν, ἣν ἐκεῖνος ἀσθενῆ καὶ ταπεινὴν ποιῶν
ἀπέκρυπτε καὶ κατεκώλυεν ἀνήκεστον ἐν
ἐξουσίᾳ γενέσθαι.
87

6. εἰ τέρπει τὸ ἔργον ὡς χάριεν, ἄξιον σπου-
δῆς εἶναι τὸν εἰργασμένον. ὅθεν οὐδ' ὠφε-
λεῖ τὰ τοιαῦτα τοὺς θεωμένους, πρὸς ἃ μι-
μητικὸς οὐ γίνεται ζῆλος οὐδὲ ἀνάδοσις κι-
νοῦσα προθυμίαν καὶ ὁρμὴν ἐπὶ τὴν ἐξομοί-
ωσιν. ἀλλ' ἥ γε ἀρετὴ ταῖς πράξεσιν εὐθὺς
οὕτω διατίθησιν ὥστε ἅμα θαυμάζεσθαι τὰ
ἔργα καὶ ζηλοῦσθαι τοὺς εἰργασμένους.
τῶν μὲν γὰρ ἐκ τῆς τύχης ἀγαθῶν τὰς κτή-
σεις καὶ ἀπολαύσεις, τῶν δ' ἀπ' ἀρετῆς τὰς
πράξεις ἀγαπῶμεν, καὶ τὰ μὲν ἡμῖν παρ'
ἑτέρων, τὰ δὲ μᾶλλον ἑτέροις παρ' ἡμῶν
ὑπάρχειν βουλόμεθα. τὸ γὰρ καλὸν ἐφ'
αὑτὸ πρακτικῶς κινεῖ καὶ πρακτικὴν εὐθὺς
ὁρμὴν ἐντίθησιν, ἠθοποιοῦν οὐ τῇ μιμήσει
τὸν θεατήν, ἀλλὰ τῇ ἱστορίᾳ τοῦ ἔργου τὴν
προαίρεσιν παρεχόμενον.
ἔδοξεν οὖν καὶ ἡμῖν ἐνδιατρῖψαι τῇ περὶ
τοὺς βίους ἀναγραφῇ, καὶ τοῦτο τὸ βιβλίον
δέκατον συντετάχαμεν τὸν Ποερικλέους
βίον καὶ τὸν· Φαβίου Μαξίμου τοῦ διαπο-
6
καὶ τὴν γλῶτταν εὔτροχον ἐν τῷ διαλέγε-
σθαι καὶ ταχεῖαν οἱ σφόδρα γέροντες ἐξε-
πλήττοντο πρὸς τὴν ὁμοιότητα. πλούτου
δὲ καὶ γένους προσόντος αὐτῷ λαμπροῦ
καὶ φίλων οἳ πλεῖστον ἠδύναντο, φοβούμε-
νος ἐξοστρακισθῆναι, τῶν μὲν πολιτικῶν
οὐδὲν ἔπραττεν, ἐν δὲ ταῖς στρατείαις ἀνὴρ
ἀγαθὸς ἦν καὶ φιλοκίνδυνος. ἐπεὶ δ' Ἀρι-
στείδης μὲν ἀποτεθνήκει καὶ Θεμιστοκλῆς
ἐξεπεπτώκει, Κίμωνα δ' αἱ στρατεῖαι τὰ
πολλὰ τῆς Ἑλλάδος ἔξω κατεῖχον, οὕτω
δὴ φέρων ὁ Περικλῆς τῷ δήμῳ προσένει-
μεν ἑαυτόν, ἀντὶ τῶν πλουσίων καὶ ὀλίγων
τὰ τῶν πολλῶν καὶ πενήτων ἑλόμενος
παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἥκιστα δημοτικὴν
οὖσαν. ἀλλ', ὡς ἔοικε, δεδιὼς μὲν ὑποψίᾳ
περιπεσεῖν τυραννίδος, ὁρῶν δ' ἀριστοκρα-
τικὸν τὸν Κίμωνα καὶ διαφερόντως ὑπὸ
τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀγαπώμενον,
ὑπῆλθε τοὺς πολλούς, ἀσφάλειαν μὲν ἑαυ-
τῷ, δύναμιν δὲ κατ' ἐκείνου παρασκευα-
15
88
τὰ ἑαυτοῦ ὅπλα σαλεύει" -- , τὸν μὲν ὕπα-
τον Γάιον Φλαμίνιον οὐδὲν ἤμβλυνε τού-
των, ἄνδρα πρὸς τῷ φύσει θυμοειδεῖ καὶ
φιλοτίμῳ μεγάλαις ἐπαιρόμενον εὐτυχίαις,
ἃς πρόσθεν εὐτύχησε παραλόγως, τῆς τε
βουλῆς ἀποκαλούσης καὶ τοῦ συνάρχοντος
ἐνισταμένου βίᾳ συμβαλὼν τοῖς Γαλάταις
μάχῃ καὶ κρατήσας, Φάβιον δὲ τὰ μὲν ση-
μεῖα, καίπερ ἁπτόμενα πολλῶν, ἧττον
ὑπέθραττε διὰ τὴν ἀλογίαν· τὴν δ' ὀλιγότη-
τα τῶν πολεμίων καὶ τὴν ἀχρηματίαν πυν-
θανόμενος, καρτερεῖν παρεκάλει τοὺς Ῥω-
μαίους καὶ μὴ μάχεσθαι πρὸς ἄνθρωπον
ἐπ' αὐτῷ τούτῳ διὰ πολλῶν ἀγώνων ἠσκη-
μένῃ στρατιᾷ χρώμενον, ἀλλὰ τοῖς συμ-
μάχοις ἐπιπέμποντας βοηθείας καὶ τὰς
πόλεις διὰ χειρὸς ἔχοντας, αὐτὴν ἐᾶν περὶ
αὑτῇ μαραίνεσθαι τὴν ἀκμὴν τοῦ Ἀννίβου,
καθάπερ φλόγα λάμψασαν ἀπὸ μικρᾶς καὶ
κούφης δυνάμεως.
[3] Οὐ μὴν ἔπεισε τὸν Φλαμίνιον, ἀλλὰ
93

7. καταλυθέντος, τῶν δὲ τοῦ δήμου πραγ-
μάτων ὁμαλῶς ἁπάντων ὑπὸ τῷ Περικλεῖ
γενομένων.
ἐκώλυε δ' οὐδέν, οἶμαι, καὶ τὸν φυσικὸν
ἐπιτυγχάνειν καὶ τὸν μάντιν, τοῦ μὲν τὴν
αἰτίαν, τοῦ δὲ τὸ τέλος καλῶς ἐκλαμβάνο-
ντος· ὑπέκειτο γὰρ τῷ μέν, ἐκ τίνων γέγο-
νε καὶ πῶς πέφυκε, θεωρῆσαι, τῷ δέ, πρὸς
τί γέγονε καὶ τί σημαίνει, προειπεῖν. οἱ δὲ
τῆς αἰτίας τὴν εὕρεσιν ἀναίρεσιν εἶναι
λέγοντες τοῦ σημείου οὐκ ἐπινοοῦσιν ἅμα
τοῖς θείοις καὶ τὰ τεχνητὰ τῶν συμβόλων
ἀθετοῦντες, ψόφους τε δίσκων καὶ φῶτα
πυρσῶν καὶ γνωμόνων ἀποσκιασμούς· ὧν
ἕκαστον αἰτίᾳ τινὶ καὶ κατασκευῇ σημεῖον
εἶναί τινος πεποίηται. ταῦτα μὲν οὖν ἴσως
ἑτέρας ἐστὶ πραγματείας.
[7] ὁ δὲ Περικλῆς νέος μὲν ὢν σφόδρα τὸν
δῆμον εὐλαβεῖτο. καὶ γὰρ ἐδόκει Πεισι-
στράτῳ τῷ τυράννῳ τὸ εἶδος ἐμφερὴς
εἶναι, τήν τε φωνὴν ἡδεῖαν οὖσαν αὐτοῦ
14
λεμήσαντος πρὸς Ἀννίβαν περιέχον, ἀν-
δρῶν κατά τε τὰς ἄλλας ἀρετὰς ὁμοίων,
μάλιστα δὲ πρᾳότητα καὶ δικαιοσύνην, καὶ
τῷ δύνασθαι φέρειν δήμων καὶ συναρ-
χόντων ἀγνωμοσύνας ὠφελιμωτάτων ταῖς
πατρίσι γενομένων. εἰ δ' ὀρθῶς στοχαζόμε-
θα τοῦ δέοντος, ἔξεστι κρίνειν ἐκ τῶν γρα-
φομένων.
[3] Περικλῆς γὰρ ἦν τῶν μὲν φυλῶν Ἀκα-
μαντίδης, τῶν δὲ δήμων Χολαργεύς, οἴκου
δὲ καὶ γένους τοῦ πρώτου κατ' ἀμφο-
τέρους. Ξάνθιππος γὰρ ὁ νικήσας ἐν Μυ-
κάλῃ τοὺς βασιλέως στρατηγοὺς ἔγημεν
Ἀγαρίστην Κλεισθένους ἔγγονον, ὃς ἐξήλα-
σε Πεισιστρατίδας καὶ κατέλυσε τὴν τυ-
ραννίδα γενναίως καὶ νόμους ἔθετο καὶ πο-
λιτείαν ἄριστα κεκραμένην πρὸς ὁμόνοιαν
καὶ σωτηρίαν κατέστησεν. αὕτη κατὰ τοὺς
ὕπνους ἔδοξε τεκεῖν λέοντα, καὶ μεθ'
ἡμέρας ὀλίγας ἔτεκε Περικλέα, τὰ μὲν
ἄλλα τὴν ἰδέαν τοῦ σώματος ἄμεμπτον,
7
πρώτη τὸν ἀπὸ Λιγύων θρίαμβον ἔσχεν.
ἡττηθέντες γὰρ ὑπ' αὐτοῦ μάχῃ καὶ πολλο-
ὺς ἀποβαλόντες, εἰς τὰς Ἄλπεις ἀνεστάλη-
σαν, καὶ τὴν πρόσοικον ἐπαύσαντο τῆς
Ἰταλίας λῃζόμενοι καὶ κακῶς ποιοῦντες.
Ἐπεὶ δ' Ἀννίβας ἐμβαλὼν εἰς Ἰταλίαν καὶ
μάχῃ πρῶτον περὶ τὸν Τρεβίαν ποταμὸν
ἐπικρατήσας, αὐτὸς μὲν ἤλαυνε διὰ Τυρρη-
νίας πορθῶν τὴν χώραν, ἔκπληξιν δὲ δεινὴν
καὶ φόβον εἰς τὴν Ῥώμην ἐνέβαλλε, σημε-
ῖα δὲ τὰ μὲν συνήθη Ῥωμαίοις ἀπὸ κεραυ-
νῶν, τὰ δ' ὅλως ἐξηλλαγμένα καὶ πολλὴν
ἀτοπίαν ἔχοντα προσέπιπτε -- θυρεούς τε
γὰρ ἀφ' αὑτῶν αἵματι γενέσθαι διαβρόχους
ἐλέχθη, καὶ θέρη σταχύων περὶ Ἄντιον
ἔναιμα κείρεσθαι, καὶ λίθους μὲν ἐκ τοῦ
ἀέρος διαπύρους καὶ φλεγομένους φέρε-
σθαι, τοῦ δ' ὑπὲρ Φαλερίους οὐρανοῦ ῥα-
γῆναι δόξαντος ἐκπίπτειν καὶ διασπείρε-
σθαι πολλὰ γραμματεῖα, καὶ τούτων ἐν ἑνὶ
γεγραμμένον φανῆναι κατὰ λέξιν· "Ἄρης
92
ΦΑΒΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
[1] Τοιούτου δὲ τοῦ Περικλέους ἐν τοῖς
ἀξίοις μνήμης γεγονότος, ὡς παρειλήφα-
μεν, ἐπὶ τὸν Φάβιον τὴν ἱστορίαν μετάγο-
μεν.
Νυμφῶν μιᾶς λέγουσιν, οἱ δὲ γυναικὸς ἐπι-
χωρίας, Ἡρακλεῖ μιγείσης περὶ τὸν Θύ-
βριν ποταμὸν γενέσθαι Φάβιον, ἄνδρα
πολὺ καὶ δόκιμον ἐν Ῥώμῃ τὸ Φαβίων
γένος ἀφ' αὑτοῦ παρασχόντα. τινὲς δὲ τοὺς
ἀπὸ τοῦ γένους τούτου πρώτους τῇ δι'
ὀρυγμάτων χρησαμένους ἄγρᾳ Φοδίους
ἱστοροῦσιν ὀνομάζεσθαι τὸ παλαιόν· οὕτω
γὰρ ἄχρι νῦν αἱ διώρυχες φόσσαι καὶ φόδε-
89

8. προμήκη δὲ τῇ κεφαλῇ καὶ ἀσύμμετρον.
ὅθεν αἱ μὲν εἰκόνες αὐτοῦ σχεδὸν ἅπασαι
κράνεσι περιέχονται, μὴ βουλομένων, ὡς
ἔοικε, τῶν τεχνιτῶν ἐξονειδίζειν. οἱ δ' Ἀτ-
τικοὶ ποιηταὶ σχινοκέφαλον αὐτὸν
ἐκάλουν· τὴν γὰρ σκίλλαν ἔστιν ὅτε καὶ
σχῖνον ὀνομάζουσι. τῶν δὲ κωμικῶν ὁ μὲν
Κρατῖνος ἐν Χείρωσι· “στάσις δὲ” φησὶ
“καὶ πρεσβυγενὴς Κρόνος ἀλλήλοισι μι-
γέντε μέγιστον τίκτετον τύραννον, ὃν δὴ
κεφαληγερέταν θεοὶ καλέουσι·” καὶ πάλιν
ἐν Νεμέσει· “μόλ', ὦ Ζεῦ ξένιε καὶ κα-
ραιέ.” Τηλεκλείδης δὲ ποτὲ μὲν ὑπὸ τῶν
πραγμάτων ἠπορημένον καθῆσθαί φησιν
αὐτὸν ἐν τῇ πόλει “καρηβαροῦντα, ποτὲ δὲ
μόνον ἐκ κεφαλῆς ἑνδεκακλίνου θόρυβον
πολὺν ἐξανατέλλειν·” ὁ δ' Εὔπολις ἐν τοῖς
Δήμοις πυνθανόμενος περὶ ἑκάστου τῶν
ἀναβεβηκότων ἐξ ᾅδου δημαγωγῶν, ὡς ὁ
Περικλῆς ὠνομάσθη τελευταῖος·
ὅ τι περ κεφάλαιον τῶν κάτωθεν ἤγαγες.
8
ταραττομένοις δι' ἀπειρίαν αὐτῶν, ἣν ὁ φυ-
σικὸς λόγος ἀπαλλάττων ἀντὶ τῆς φοβερᾶς
καὶ φλεγμαινούσης δεισιδαιμονίας τὴν
ἀσφαλῆ μετ' ἐλπίδων ἀγαθῶν εὐσέβειαν
ἐργάζεται.
λέγεται δέ ποτε κριοῦ μονόκερω κεφαλὴν
ἐξ ἀγροῦ τῷ Περικλεῖ κομισθῆναι, καὶ
Λάμπωνα μὲν τὸν μάντιν, ὡς εἶδε τὸ κέρας
ἰσχυρὸν καὶ στερεὸν ἐκ μέσου τοῦ με-
τώπου πεφυκός, εἰπεῖν ὅτι δυεῖν οὐσῶν ἐν
τῇ πόλει δυναστειῶν, τῆς Θουκυδίδου καὶ
Περικλέους, εἰς ἕνα περιστήσεται τὸ
κράτος παρ' ᾧ γένοιτο τὸ σημεῖον· τὸν δ'
Ἀναξαγόραν τοῦ κρανίου διακοπέντος ἐπι-
δεῖξαι τὸν ἐγκέφαλον οὐ πεπληρωκότα τὴν
βάσιν, ἀλλ' ὀξὺν ὥσπερ ὠὸν ἐκ τοῦ παντὸς
ἀγγείου συνωλισθηκότα κατὰ τὸν τόπον
ἐκεῖνον ὅθεν ἡ ῥίζα τοῦ κέρατος εἶχε τὴν
ἀρχήν. καὶ τότε μὲν θαυμασθῆναι τὸν Ἀνα-
ξαγόραν ὑπὸ τῶν παρόντων, ὀλίγῳ δ' ὕστε-
ρον τὸν Λάμπωνα, τοῦ μὲν Θουκυδίδου
13
ρε τὸ σκάψαι καλεῖται· χρόνῳ δὲ τῶν δυεῖν
φθόγγων μεταπεσόντων, Φάβιοι προσηγο-
ρεύθησαν. πολλοὺς δὲ <καὶ> μεγάλους τῆς
οἰκίας ἐξενεγκαμένης ἄνδρας, ἀπὸ Ῥούλ-
λου τοῦ μεγίστου καὶ διὰ τοῦτο Μαξίμου
παρὰ Ῥωμαίοις ἐπονομασθέντος τέταρτος
ἦν Φάβιος Μάξιμος, περὶ οὗ τάδε γράφο-
μεν. ἦν δ' αὐτῷ σωματικὸν μὲν παρωνύ-
μιον ὁ Βερρούκωσος· εἶχε γὰρ ἀκροχορ-
δόνα μικρὰν ἐπάνω τοῦ χείλους ἐπιπεφυκυ-
ῖαν· ὁ δ' Ὀβικούλας σημαίνει μὲν προ-
βάτιον, ἐτέθη δὲ πρὸς τὴν πρᾳότητα καὶ
βραδυτῆτα τοῦ ἤθους ἔτι παιδὸς ὄντος. τὸ
γὰρ ἡσύχιον αὐτοῦ καὶ σιωπηλὸν καὶ μετὰ
πολλῆς μὲν εὐλαβείας τῶν παιδικῶν
ἁπτόμενον ἡδονῶν, βραδέως δὲ καὶ δια-
πόνως δεχόμενον τὰς μαθήσεις, εὔκολον δὲ
πρὸς τοὺς συνήθεις καὶ κατήκοον ἀβελτερί-
ας τινὸς καὶ νωθρότητος ὑπόνοιαν εἶχε
παρὰ τοῖς ἐκτός· ὀλίγοι δ' ἦσαν οἱ τὸ δυ-
σκίνητον ὑπὸ βάθους καὶ μεγαλόψυχον καὶ
90
λεοντῶδες ἐν τῇ φύσει καθορῶντες αὐτοῦ.
ταχὺ δὲ τοῦ χρόνου προϊόντος ὑπὸ τῶν
πραγμάτων ἐγειρόμενος, διεσήμαινε καὶ
τοῖς πολλοῖς ἀπάθειαν μὲν οὖσαν τὴν δοκο-
ῦσαν ἀπραγίαν, εὐβουλίαν δὲ τὴν
εὐλάβειαν, τὸ δὲ πρὸς μηδὲν ὀξὺ μηδ' εὐκί-
νητον ἐν πᾶσι μόνιμον καὶ βέβαιον. ὁρῶν
δὲ καὶ τῆς πολιτείας τὸ μέγεθος καὶ τῶν
πολέμων τὸ πλῆθος, ἤσκει τὸ μὲν σῶμα
πρὸς τοὺς πολέμους ὥσπερ ὅπλον σύμφυ-
τον, τὸν δὲ λόγον ὄργανον πειθοῦς πρὸς
τὸν δῆμον, εὖ μάλα τῷ βίῳ πρεπόντως κα-
τακεκοσμημένον. οὐ γὰρ ἐπῆν ὡραϊσμὸς
οὐδὲ κενὴ καὶ ἀγοραῖος χάρις, ἀλλὰ νοῦς
ἴδιον καὶ περιττὸν ἐν γνωμολογίαις σχῆμα
καὶ βάθος ἔχων, ἃς μάλιστα ταῖς Θουκυδί-
δου προσεοικέναι λέγουσι. διασῴζεται γὰρ
αὐτοῦ λόγος ὃν εἶπεν ἐν τῷ δήμῳ, τοῦ παι-
δὸς αὐτοῦ μεθ' ὑπατείαν ἀποθανόντος
ἐγκώμιον.
[2] Πέντε δ' ὑπατειῶν ἃς ὑπάτευσεν ἡ
91

9. ὁ δὲ ποιητὴς Ἴων μοθωνικήν φησι τὴν ὁμι-
λίαν καὶ ὑπότυφον εἶναι τοῦ Περικλέους,
καὶ ταῖς μεγαλαυχίαις αὐτοῦ πολλὴν ὑπε-
ροψίαν ἀναμεμῖχθαι καὶ περιφρόνησιν τῶν
ἄλλων· ἐπαινεῖ δὲ τὸ Κίμωνος ἐμμελὲς καὶ
ὑγρὸν καὶ μεμουσωμένον ἐν ταῖς περιφορα-
ῖς. ἀλλ' Ἴωνα μέν, ὥσπερ τραγικὴν διδα-
σκαλίαν, ἀξιοῦντα τὴν ἀρετὴν ἔχειν τι
πάντως καὶ σατυρικὸν μέρος ἐῶμεν· τοὺς
δὲ τοῦ Περικλέους τὴν σεμνότητα δοξοκο-
πίαν τε καὶ τῦφον ἀποκαλοῦντας ὁ Ζήνων
παρεκάλει καὶ αὐτούς τι τοιοῦτο δοξοκοπε-
ῖν, ὡς τῆς προσποιήσεως αὐτῆς τῶν καλῶν
ὑποποιούσης τινὰ λεληθότως ζῆλον καὶ συ-
νήθειαν.
[6] οὐ μόνον δὲ ταῦτα τῆς Ἀναξαγόρου συ-
νουσίας ἀπέλαυσε Περικλῆς, ἀλλὰ καὶ δει-
σιδαιμονίας δοκεῖ γενέσθαι καθυπέρτερος,
ὅσην τὸ πρὸς τὰ μετέωρα θάμβος ἐνερ-
γάζεται τοῖς αὐτῶν τε τούτων τὰς αἰτίας
ἀγνοοῦσι καὶ περὶ τὰ θεῖα δαιμονῶσι καὶ
12
[4] διδάσκαλον δ' αὐτοῦ τῶν μουσικῶν οἱ
πλεῖστοι Δάμωνα γενέσθαι λέγουσιν, οὗ
φασι δεῖν τοὔνομα βραχύνοντας τὴν προ-
τέραν συλλαβὴν ἐκφέρειν· Ἀριστοτέλης δὲ
παρὰ Πυθοκλείδῃ μουσικὴν διαπονηθῆναι
τὸν ἄνδρα φησίν. ὁ δὲ Δάμων ἔοικεν ἄκρος
ὢν σοφιστὴς καταδύεσθαι μὲν εἰς τὸ τῆς
μουσικῆς ὄνομα πρὸς τοὺς πολλοὺς ἐπικρυ-
πτόμενος τὴν δεινότητα, τῷ δὲ Περικλεῖ
συνῆν καθάπερ ἀθλητῇ τῶν πολιτικῶν
ἀλείπτης καὶ διδάσκαλος. οὐ μὴν ἔλαθεν ὁ
Δάμων τῇ λύρα παρακαλύμματι χρώμενος,
ἀλλ' ὡς μεγαλοπράγμων καὶ φιλοτύραννος
ἐξωστρακίσθη καὶ παρέσχε τοῖς κωμικοῖς
διατριβήν. ὁ γοῦν Πλάτων καὶ πυνθανόμε-
νον αὐτοῦ τινα πεποίηκεν οὕτω·
πρῶτον μὲν οὖν μοι λέξον, ἀντιβολῶ· σὺ
γὰρ,
ὥς φασιν, ὁ Χείρων ἐξέθρεψας Περικλέα.
διήκουσε δὲ Περικλῆς καὶ Ζήνωνος τοῦ
Ἐλεάτου πραγματευομένου περὶ φύσιν, ὡς
9
τῆς δὲ πρὸς ἐκεῖνον εὐχαριστίας αὐτὸς
ἡγεμὼν ἔσομαι, πρῶτον ἐμαυτὸν εὐπειθῆ
καὶ ποιοῦντα τὸ κελευόμενον ὑπ' ἐκείνου
παρεχόμενος." ταῦτ' εἰπὼν καὶ τοὺς ἀετοὺς
ἄρασθαι κελεύσας καὶ πάντας ἀκολουθεῖν,
ἦγε πρὸς τὸν χάρακα τοῦ Φαβίου, καὶ πα-
ρελθὼν ἐντὸς ἐβάδιζεν ἐπὶ τὴν στρατηγι-
κὴν σκηνήν, ὥστε θαυμάζειν καὶ διαπορεῖν
πάντας. προελθόντος δὲ τοῦ Φαβίου, θέμε-
νος ἔμπροσθεν τὰς σημαίας, αὐτὸς μὲν ἐκε-
ῖνον πατέρα μεγάλῃ φωνῇ, οἱ δὲ στρατι-
ῶται τοὺς στρατιώτας πάτρωνας ἠσπάζο-
ντο· τοῦτο δ' ἔστι τοῖς ἀπελευθέροις προ-
σφώνημα πρὸς τοὺς ἀπελευθερώσαντας.
ἡσυχίας δὲ γενομένης ὁ Μινούκιος εἶπε·
"δύο νίκας ὦ δίκτατορ τῇ σήμερον ἡμέρᾳ
νενίκηκας, ἀνδρείᾳ μὲν Ἀννίβαν, εὐβουλίᾳ
δὲ καὶ χρηστότητι τὸν συνάρχοντα, καὶ δι'
ἧς μὲν σέσωκας ἡμᾶς, δι' ἧς δὲ πεπαίδευ-
κας, ἡττωμένους αἰσχρὰν μὲν ἧτταν ὑπ'
ἐκείνου, καλὴν δὲ καὶ σωτήριον ὑπὸ σοῦ.
120
ἐπὶ πᾶσαν ἰδέαν στρατηγικῶν σοφισμάτων
καὶ παλαισμάτων τρεπόμενος καὶ πειρώμε-
νος ὥσπερ δεινὸς ἀθλητὴς λαβὴν ζητῶν,
προσέβαλλε καὶ διετάραττε καὶ μετῆγε
πολλαχόσε τὸν Φάβιον, ἐκστῆσαι τῶν
ὑπὲρ τῆς ἀσφαλείας λογισμῶν βουλόμενος.
τῷ δ' ἡ μὲν κρίσις πίστιν ἔχοντι τοῦ συμ-
φέροντος ἐν αὑτῇ βέβαιος εἱστήκει καὶ
ἀμετάπτωτος, ἠνώχλει δ' αὐτὸν ὁ ἵππαρ-
χος Μινούκιος, φιλομαχῶν ἀκαίρως καὶ
θρασυνόμενος καὶ δημαγωγῶν τὸ στράτευ-
μα, μανικῆς φορᾶς καὶ κενῶν ἐλπίδων ὑπ'
αὐτοῦ πεπληρωμένον· οἳ τὸν μὲν Φάβιον
σκώπτοντες καὶ καταφρονοῦντες Ἀννίβου
παιδαγωγὸν ἀπεκάλουν, τὸν δὲ Μινούκιον
μέγαν ἄνδρα καὶ τῆς Ῥώμης ἄξιον ἡγο-
ῦντο στρατηγόν. ὁ δὲ μᾶλλον εἰς φρόνημα
καὶ θράσος ἀνειμένος, ἐχλεύαζε μὲν τὰς
ἐπὶ τῶν ἄκρων στρατοπεδείας, ὡς καλὰ
θέατρα τοῦ δικτάτορος ἀεὶ παρασκευαζο-
μένου θεωρήσουσι πορθουμένην καὶ φλεγο-
101

10. Παρμενίδης, ἐλεγκτικὴν δέ τινα καὶ δι'
ἀντιλογίας κατακλείουσαν εἰς ἀπορίαν ἐξα-
σκήσαντος ἕξιν, ὥσπερ καὶ Τίμων ὁ
Φλιάσιος εἴρηκε διὰ τούτων·
ἀμφοτερογλώσσου τε μέγα σθένος οὐκ
ἀλαπαδνὸν
Ζήνωνος, πάντων ἐπιλήπτορος.
ὁ δὲ πλεῖστα Περικλεῖ συγγενόμενος καὶ
μάλιστα περιθεὶς ὄγκον αὐτῷ καὶ φρόνημα
δημαγωγίας ἐμβριθέστερον, ὅλως τε μετε-
ωρίσας καὶ συνεξάρας τὸ ἀξίωμα τοῦ
ἤθους, Ἀναξαγόρας ἦν ὁ Κλαζομένιος, ὃν
οἱ τότ' ἄνθρωποι Νοῦν προσηγόρευον, εἴτε
τὴν σύνεσιν αὐτοῦ μεγάλην εἰς φυσιολογί-
αν καὶ περιττὴν διαφανεῖσαν θαυμάσαντες,
εἴθ' ὅτι τοῖς ὅλοις πρῶτος οὐ τύχην οὐδ'
ἀνάγκην διακοσμήσεως ἀρχήν, ἀλλὰ νοῦν
ἐπέστησε καθαρὸν καὶ ἄκρατον ἐν μεμιγ-
μένοις πᾶσι τοῖς ἄλλοις, ἀποκρίνοντα τὰς
ὁμοιομερείας.
[5] τοῦτον ὑπερφυῶς τὸν ἄνδρα θαυμάσας
10
ὁ Περικλῆς καὶ τῆς λεγομένης μετεωρολο-
γίας καὶ μεταρσιολεσχίας ὑποπιμπλάμε-
νος, οὐ μόνον, ὡς ἔοικε, τὸ φρόνημα σοβα-
ρὸν καὶ τὸν λόγον ὑψηλὸν εἶχε καὶ καθαρὸν
ὀχλικῆς καὶ πανούργου βωμολοχίας, ἀλλὰ
καὶ προσώπου σύστασις ἄθρυπτος εἰς
γέλωτα καὶ πρᾳότης πορείας καὶ καταστο-
λὴ περιβολῆς πρὸς οὐδὲν ἐκταραττομένη
πάθος ἐν τῷ λέγειν καὶ πλάσμα φωνῆς
ἀθόρυβον, καὶ ὅσα τοιαῦτα πάντας θαυμα-
στῶς ἐξέπληττε. λοιδορούμενος γοῦν ποτε
καὶ κακῶς ἀκούων ὑπό τινος τῶν βδελυ-
ρῶν καὶ ἀκολάστων ὅλην ἡμέραν ὑπέμεινε
σιωπῇ κατ' ἀγοράν, ἅμα τι τῶν ἐπει-
γόντων καταπραττόμενος· ἑσπέρας δ'
ἀπῄει κοσμίως οἴκαδε παρακολουθοῦντος
τοῦ ἀνθρώπου καὶ πάσῃ χρωμένου βλα-
σφημίᾳ πρὸς αὐτόν. ὡς δ' ἔμελλεν εἰσιέναι
σκότους ὄντος ἤδη, προσέταξέ τινι τῶν
οἰκετῶν φῶς λαβόντι παραπέμψαι καὶ κα-
ταστῆσαι πρὸς τὴν οἰκίαν τὸν ἄνθρωπον.
11
μένην τὴν Ἰταλίαν, ἠρώτα δὲ τοὺς φίλους
τοῦ Φαβίου, πότερον εἰς τὸν οὐρανὸν ἄρας
ἀναφέρει τὸν στρατὸν ὥσπερ τῆς γῆς ἀπε-
γνωκώς, ἢ νέφη καὶ ὁμίχλας προβαλλόμε-
νος ἀποδιδράσκει τοὺς πολεμίους. ταῦτα
τῶν φίλων πρὸς τὸν Φάβιον ἀπαγγελ-
λόντων καὶ τὴν ἀδοξίαν τῷ κινδύνῳ λῦσαι
παραινούντων, "οὕτω μέντἄν" ἔφη "δει-
λότερος ἢ νῦν εἶναι δοκῶ γενοίμην, εἰ
σκώμματα καὶ λοιδορίας φοβηθεὶς ἐκ-
πέσοιμι τῶν ἐμαυτοῦ λογισμῶν. καίτοι τὸ
μὲν ὑπὲρ πατρίδος οὐκ αἰσχρὸν δέος, ἡ δὲ
πρὸς δόξαν ἀνθρώπων καὶ διαβολὰς καὶ
ψόγους ἔκπληξις οὐκ ἀξίου τηλικαύτης ἀρ-
χῆς ἀνδρός, ἀλλὰ δουλεύοντος ὧν κρατεῖν
αὐτὸν καὶ δεσπόζειν κακῶς φρονούντων
προσήκει."
[6] Μετὰ ταῦτα γίνεται διαμαρτία τοῦ Ἀν-
νίβου. βουλόμενος γὰρ ἀποσπάσαι τοῦ Φα-
βίου πορρωτέρω τὸ στράτευμα καὶ πεδίων
ἐπιλαβέσθαι προνομὰς ἐχόντων, ἐκέλευσε
102
λάκις τὴν ἐπὶ τῶν ἄκρων ταύτην καθη-
μένην νεφέλην ὅτι μετὰ χαλάζης ποτὲ καὶ
καταιγίδων ὄμβρον ἐκρήξει;"
[13] Μετὰ δὲ τὴν μάχην Φάβιος μὲν ὅσους
ἔκτεινε τῶν πολεμίων σκυλεύσας ἀνεχώρη-
σεν, οὐδὲν ὑπερήφανον οὐδ' ἐπαχθὲς εἰπὼν
περὶ τοῦ συνάρχοντος· Μινούκιος δὲ τὴν
αὑτοῦ στρατιὰν ἀθροίσας, "ἄνδρες" ἔφη
"συστρατιῶται, τὸ μὲν ἁμαρτεῖν μηδὲν ἐν
πράγμασι μεγάλοις μεῖζον ἢ κατ' ἄνθρω-
πόν ἐστι, τὸ δ' ἁμαρτόντα χρήσασθαι τοῖς
πταίσμασι διδάγμασι πρὸς τὸ λοιπὸν ἀν-
δρὸς ἀγαθοῦ καὶ νοῦν ἔχοντος. ἐγὼ μὲν οὖν
ὁμολογῶ μικρὰ μεμφόμενος τὴν τύχην
<ἔχειν> περὶ μειζόνων ἐπαινεῖν. ἃ γὰρ οὐκ
ᾐσθόμην χρόνον τοσοῦτον, ἡμέρας μέρει
μικρῷ πεπαίδευμαι, γνοὺς ἐμαυτὸν οὐκ ἄρ-
χειν ἑτέρων δυνάμενον, ἀλλ' ἄρχοντος
ἑτέρου δεόμενον, [καὶ] μὴ φιλοτιμούμενον
νικᾶν ὑφ' ὧν ἡττᾶσθαι κάλλιον. ὑμῖν δὲ
τῶν μὲν ἄλλων ἐστὶν ἄρχων ὁ δικτάτωρ,
119

11. πόλεών τε φόρους αὐτάς τε πόλεις, τὰς μὲν
δεῖν, τὰς δ' ἀναλύειν,
λάϊνα τείχη, τὰ μὲν οἰκοδομεῖν, τὰ δ' ἔπει-
τα πάλιν καταβάλλειν,
σπονδάς, δύναμιν, κράτος, εἰρήνην, πλο-
ῦτόν τ' εὐδαιμονίαν τε.
καὶ ταῦτα καιρὸς οὐκ ἦν οὐδ' ἀκμὴ καὶ
χάρις ἀνθούσης ἐφ' ὥρᾳ πολιτείας, ἀλλὰ
τεσσαράκοντα μὲν ἔτη πρωτεύων ἐν
Ἐφιάλταις καὶ Λεωκράταις καὶ Μυρωνί-
δαις καὶ Κίμωσι καὶ Τολμίδαις καὶ Θουκυ-
δίδαις, μετὰ δὲ τὴν Θουκυδίδου κατάλυσιν
καὶ τὸν ὀστρακισμὸν οὐκ ἐλάττω τῶν πε-
ντεκαίδεκα ἐτῶν διηνεκῆ καὶ μίαν οὖσαν ἐν
ταῖς ἐνιαυσίοις στρατηγίαις ἀρχὴν καὶ δυ-
ναστείαν κτησάμενος, ἐφύλαξεν ἑαυτὸν
ἀνάλωτον ὑπὸ χρημάτων, καίπερ οὐ πα-
ντάπασιν ἀργῶς ἔχων πρὸς χρηματισμόν,
ἀλλὰ τὸν πατρῷον καὶ δίκαιον πλοῦτον, ὡς
μήτ' ἀμελούμενος ἐκφύγοι μήτε πολλὰ
πράγματα καὶ διατριβὰς ἀσχολουμένῳ πα-
40
ὥσπερ εἴρηται, πρὸς τὴν Κίμωνος δόξαν
ἀντιταττόμενος ὑπεποιεῖτο τὸν δῆμον·
ἐλαττούμενος δὲ πλούτῳ καὶ χρήμασιν, ἀφ'
ὧν ἐκεῖνος ἀνελάμβανε τοὺς πένητας, δε-
ῖπνόν τε καθ' ἡμέραν τῷ δεομένῳ παρέχων
Ἀθηναίων, καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ἀμφιεν-
νύων, τῶν τε χωρίων τοὺς φραγμοὺς ἀφαι-
ρῶν ὅπως ὀπωρίζωσιν οἱ βουλόμενοι, τού-
τοις ὁ Περικλῆς καταδημαγωγούμενος
τρέπεται πρὸς τὴν τῶν δημοσίων διανο-
μήν, συμβουλεύσαντος αὐτῷ Δαμωνίδου
τοῦ Ὄαθεν, ὡς Ἀριστοτέλης ἱστόρηκε.
καὶ ταχὺ θεωρικοῖς καὶ δικαστικοῖς λήμ-
μασιν ἄλλαις τε μισθοφοραῖς καὶ χορηγίαις
συνδεκάσας τὸ πλῆθος, ἐχρῆτο κατὰ τῆς ἐξ
Ἀρείου πάγου βουλῆς, ἧς αὐτὸς οὐ μετεῖχε
διὰ τὸ μήτ' ἄρχων μήτε θεσμοθέτης μήτε
βασιλεὺς μήτε πολέμαρχος λαχεῖν. αὗται
γὰρ αἱ ἀρχαὶ κληρωταί τε ἦσαν ἐκ πα-
λαιοῦ, καὶ δι' αὐτῶν οἱ δοκιμασθέντες
ἀνέβαινον εἰς Ἄρειον πάγον. διὸ καὶ μᾶλ-
21
μεμνημένος ἐπειγέσθω· λαμπρὸς γὰρ ἁνὴρ
καὶ φιλόπατρις. εἰ δέ τι σπεύδων ἐξελάσαι
τοὺς πολεμίους ἥμαρτεν, αὖθις αἰτιασόμε-
θα." πρῶτον μὲν οὖν ἐπιφανεὶς τρέπεται
καὶ διασκίδνησι τοὺς ἐν τῷ πεδίῳ περιε-
λαύνοντας Νομάδας, εἶτα πρὸς τοὺς μαχο-
μένους καὶ κατὰ νώτου τῶν Ῥωμαίων
ὄντας ἐχώρει καὶ τοὺς ἐμποδὼν ἔκτεινεν,
οἱ δὲ λοιποί, πρὶν ἀποληφθῆναι καὶ γε-
νέσθαι περιπετεῖς οἷς αὐτοὶ τοὺς Ῥωμαί-
ους ἐποίησαν, ἐγκλίναντες ἔφυγον. ὁρῶν δ'
ὁ Ἀννίβας τὴν μεταβολὴν καὶ τὸν Φάβιον
εὐρώστως παρ' ἡλικίαν διὰ τῶν μαχο-
μένων ὠθούμενον ἄνω πρὸς τὸν Μινούκιον
εἰς τὸν λόφον, ἐπέσχε τὴν μάχην, καὶ τῇ
σάλπιγγι σημήνας ἀνάκλησιν, ἀπῆγεν εἰς
τὸν χάρακα τοὺς Καρχηδονίους, ἀσμένως
καὶ τῶν Ῥωμαίων ἀναστρεφομένων. λέγε-
ται δ' αὐτὸν ἀπιόντα περὶ τοῦ Φαβίου πρὸς
τοὺς φίλους εἰπεῖν τι τοιοῦτον μετὰ παιδι-
ᾶς· "οὐκ ἐγὼ μέντοι προὔλεγον ὑμῖν πολ-
118
τοὺς ὁδηγοὺς μετὰ δεῖπνον εὐθὺς ἡγεῖσθαι
πρὸς τὸ Κασινάτον. οἱ δὲ τῆς φωνῆς διὰ
βαρβαρισμὸν οὐκ ἐξακούσαντες ἀκριβῶς,
ἐμβάλλουσιν αὐτοῦ τὴν δύναμιν φέροντες
εἰς τὰ καταλήγοντα τῆς Καμπανίας εἰς
πόλιν Κασιλῖνον, ἣν τέμνει ῥέων διὰ μέσης
[ὁ Λοθρόνος] ποταμὸς ὃν Οὐολτοῦρνον οἱ
Ῥωμαῖοι καλοῦσιν. ἔστι δ' ἡ χώρα τὰ μὲν
ἄλλα περιστεφὴς ὄρεσιν, αὐλὼν δ' ἀνα-
πέπταται πρὸς τὴν θάλατταν, ἔνθα τὰ ἕλη
καταδίδωσι τοῦ ποταμοῦ περιχεομένου καὶ
θῖνας ἄμμου βαθείας ἔχει καὶ τελευτᾷ πρὸς
αἰγιαλὸν κυματώδη καὶ δύσορμον. ἐνταῦθα
καταβαίνοντος τοῦ Ἀννίβου, περιελθὼν
ἐμπειρίᾳ τῶν ὁδῶν ὁ Φάβιος, τὴν μὲν
διέξοδον ὁπλίτας τετρακισχιλίους ἐπιστή-
σας ἐνέφραξε, τὸν δ' ἄλλον στρατὸν ὑπὲρ
τῶν [ἄλλων] ἄκρων ἐν καλῷ καθίσας, διὰ
τῶν ἐλαφροτάτων καὶ προχειροτάτων
ἐνέβαλε τοῖς ἐσχάτοις τῶν πολεμίων καὶ
συνετάραξεν ἅπαν τὸ στράτευμα, διέφθειρε
103

12. λον ἰσχύσας ὁ Περικλῆς ἐν τῷ δήμῳ κατε-
στασίασε τὴν βουλήν, ὥστε τὴν μὲν ἀφαι-
ρεθῆναι τὰς πλείστας κρίσεις δι' Ἐφιάλ-
του, Κίμωνα δ' ὡς φιλολάκωνα καὶ μισόδη-
μον ἐξοστρακισθῆναι, πλούτῳ μὲν καὶ
γένει μηδενὸς ἀπολειπόμενον, νίκας δὲ
καλλίστας νενικηκότα τοὺς βαρβάρους καὶ
χρημάτων πολλῶν καὶ λαφύρων ἐμπεπλη-
κότα τὴν πόλιν, ὡς ἐν τοῖς περὶ ἐκείνου
γέγραπται. Τοσοῦτον ἦν τὸ κράτος ἐν τῷ
δήμῳ τοῦ Περικλέους.
[10] ὁ μὲν οὖν ἐξοστρακισμὸς ὡρισμένην
εἶχε νόμῳ δεκαετίαν τοῖς φεύγουσιν· ἐν δὲ
τῷ διὰ μέσου Λακεδαιμονίων στρατῷ με-
γάλῳ ἐμβαλόντων εἰς τὴν Ταναγρικὴν καὶ
τῶν Ἀθηναίων εὐθὺς ὁρμησάντων ἐπ'
αὐτούς, ὁ μὲν Κίμων ἐλθὼν ἐκ τῆς φυγῆς
ἔθετο μετὰ τῶν φυλετῶν εἰς λόχον τὰ ὅπλα
καὶ δι' ἔργων ἀπολύεσθαι τὸν Λακωνισμὸν
ἐβούλετο, συγκινδυνεύσας τοῖς πολίταις, οἱ
δὲ φίλοι τοῦ Περικλέους συστάντες ἀπήλα-
22
φθόγγους ψυχῆς μάλ' ἐμμελοῦς ἁφῆς καὶ
κρούσεως δεομένους. αἰτία δ' οὐχ ἡ τοῦ
λόγου ψιλῶς δύναμις, ἀλλ', ὡς Θουκυδίδης
φησίν, ἡ περὶ τὸν βίον δόξα καὶ πίστις τοῦ
ἀνδρός, ἀδωροτάτου περιφανῶς γενομένου
καὶ χρημάτων κρείττονος· ὃς καὶ τὴν πόλιν
ἐκ μεγάλης μεγίστην καὶ πλουσιωτάτην
ποιήσας, καὶ γενόμενος δυνάμει πολλῶν
βασιλέων καὶ τυράννων ὑπέρτερος, ὧν
ἔνιοι καὶ ἐπίτροπον τοῖς υἱέσι διέθεντο ἐκε-
ῖνον, μιᾷ δραχμῇ μείζονα τὴν οὐσίαν οὐκ
ἐποίησεν ἧς ὁ πατὴρ αὐτῷ κατέλιπε.
[16] καίτοι τὴν δύναμιν αὐτοῦ σαφῶς μὲν ὁ
Θουκυδίδης διηγεῖται, κακοήθως δὲ πα-
ρεμφαίνουσιν οἱ κωμικοί, Πεισιστρατίδας
μὲν νέους τοὺς περὶ αὐτὸν ἑταίρους καλο-
ῦντες, αὐτὸν δ' ἀπομόσαι μὴ τυραννήσειν
κελεύοντες, ὡς ἀσυμμέτρου πρὸς δημοκρα-
τίαν καὶ βαρυτέρας περὶ αὐτὸν οὔσης ὑπε-
ροχῆς· ὁ δὲ Τηλεκλείδης παραδεδωκέναι
φησὶν αὐτῷ τοὺς Ἀθηναίους
39
δὲ περὶ ὀκτακοσίους. ἐκ τούτου βουλόμε-
νος Ἀννίβας ἀπαγαγεῖν τὸ στράτευμα, καὶ
τὴν διαμαρτίαν τοῦ τόπου νοήσας καὶ τὸν
κίνδυνον, ἀνεσταύρωσε μὲν τοὺς ὁδηγούς,
ἐκβιάζεσθαι δὲ τοὺς πολεμίους καὶ προ-
σμάχεσθαι τῶν ὑπερβολῶν ἐγκρατεῖς
ὄντας ἀπεγίνωσκε. δυσθύμως δὲ καὶ περι-
φόβως διακειμένων ἁπάντων καὶ περιε-
στάναι σφᾶς πάντοθεν ἀφύκτους ἡγου-
μένων ἀπορίας, ἔγνω δολοῦν ἀπάτῃ τοὺς
πολεμίους. ἦν δὲ τοιόνδε. βοῦς ὅσον δισχι-
λίας ἐκ τῶν αἰχμαλώτων ἐκέλευσε συλλα-
βόντας ἀναδῆσαι δᾷδα πρὸς ἕκαστον κέρας
καὶ λύγων ἢ φρυγάνων αὔων φάκελον· εἶτα
νυκτὸς ὅταν ἀρθῇ σημεῖον, ἀνάψαντας
ἐλαύνειν ἐπὶ τὰς ὑπερβολὰς παρὰ τὰ στενὰ
καὶ τὰς φυλακὰς τῶν πολεμίων. ἅμα δὲ τα-
ῦτα παρεσκεύαζον οἷς προσετέτακτο, καὶ
τὸν ἄλλον αὐτὸς ἀναστήσας στρατὸν ἤδη
σκότους ὄντος ἦγε σχολαίως. αἱ δὲ βόες
ἄχρι μὲν τὸ πῦρ ὀλίγον ἦν καὶ περιέκαιε
104
σωτήριον. οἱ γὰρ Νομάδες ἤδη κρατοῦντες
κύκλῳ περιήλαυνον τὸ πεδίον καὶ τοὺς
ἀποσκιδναμένους ἔκτεινον.
[12] Ἐν τοσούτῳ δὲ κακῷ τῶν Ῥωμαίων
ὄντων, οὐκ ἔλαθεν ὁ κίνδυνος τὸν Φάβιον,
ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον ὡς ἔοικεν ἤδη προειλη-
φώς, τήν τε δύναμιν συντεταγμένην εἶχεν
ἐπὶ τῶν ὅπλων, καὶ τὰ πραττόμενα γι-
νώσκειν ἐφρόντιζεν, οὐ δι' ἀγγέλων, ἀλλ'
αὐτὸς ἔχων κατασκοπὴν πρὸ τοῦ χάρακος.
ὡς οὖν κατεῖδε κυκλούμενον καὶ ταρατ-
τόμενον τὸ στράτευμα, καὶ κραυγὴ προ-
σέπιπτεν οὐ μενόντων, ἀλλ' ἤδη πεφοβη-
μένων καὶ τρεπομένων, μηρόν τε πληξάμε-
νος καὶ στενάξας μέγα, πρὸς μὲν τοὺς πα-
ρόντας εἶπεν· "ὦ Ἡράκλεις, ὡς τάχιον μὲν
ἢ ἐγὼ προσεδόκων, βράδιον δ' ἢ αὐτὸς
ἔσπευδε Μινούκιος ἑαυτὸν ἀπολώλεκε,"
τὰς δὲ σημαίας ἐκφέρειν κατὰ τάχος καὶ
τὸν στρατὸν ἕπεσθαι κελεύσας ἀνεβόησε·
"νῦν τις ὦ στρατιῶται Μάρκου Μινουκίου
117

13. ἀνθηρᾶς καὶ μαλακῆς ἁρμονίας, ἀριστο-
κρατικὴν καὶ βασιλικὴν ἐντεινάμενος πολι-
τείαν, καὶ χρώμενος αὐτῇ πρὸς τὸ βέλτι-
στον ὀρθῇ καὶ ἀνεγκλίτῳ, τὰ μὲν πολλὰ
βουλόμενον ἦγε πείθων καὶ διδάσκων τὸν
δῆμον, ἦν δ' ὅτε καὶ μάλα δυσχεραίνοντα
κατατείνων καὶ προσβιβάζων ἐχειροῦτο
τῷ συμφέροντι, μιμούμενος ἀτεχνῶς ἰα-
τρὸν ποικίλῳ νοσήματι καὶ μακρῷ κατὰ
καιρὸν μὲν ἡδονὰς ἀβλαβεῖς, κατὰ καιρὸν
δὲ δηγμοὺς καὶ φάρμακα προσφέροντα σω-
τήρια. παντοδαπῶν γάρ, ὡς εἰκός, παθῶν
ἐν ὄχλῳ τοσαύτην τὸ μέγεθος ἀρχὴν ἔχοντι
φυομένων, μόνος ἐμμελῶς ἕκαστα διαχει-
ρίσασθαι πεφυκώς, μάλιστα δ' ἐλπίσι καὶ
φόβοις ὥσπερ οἴαξι προσστέλλων τὸ θρα-
συνόμενον αὐτῶν καὶ τὸ δύσθυμον ἀνιεὶς
καὶ παραμυθούμενος, ἔδειξε τὴν ῥητορικὴν
κατὰ Πλάτωνα ψυχαγωγίαν οὖσαν καὶ
μέγιστον ἔργον αὐτῆς τὴν περὶ τὰ ἤθη καὶ
πάθη μέθοδον, ὥσπερ τινὰς τόνους καὶ
38
σαν αὐτὸν ὡς φυγάδα. διὸ καὶ δοκεῖ Περι-
κλῆς ἐρρωμενέστατα τὴν μάχην ἐκείνην
ἀγωνίσασθαι καὶ γενέσθαι πάντων ἐπιφα-
νέστατος ἀφειδήσας τοῦ σώματος. ἔπεσον
δὲ καὶ τοῦ Κίμωνος οἱ φίλοι πάντες ὁμα-
λῶς, οὓς Περικλῆς συνεπῃτιᾶτο τοῦ Λα-
κωνισμοῦ· καὶ μετάνοια δεινὴ τοὺς Ἀθη-
ναίους καὶ πόθος ἔσχε τοῦ Κίμωνος, ἡττη-
μένους μὲν ἐπὶ τῶν ὅρων τῆς Ἀττικῆς,
προσδοκῶντας δὲ βαρὺν εἰς ἔτους ὥραν
πόλεμον. αἰσθόμενος οὖν ὁ Περικλῆς οὐκ
ὤκνησε χαρίσασθαι τοῖς πολλοῖς, ἀλλὰ τὸ
ψήφισμα γράψας αὐτὸς ἐκάλει τὸν ἄνδρα,
κἀκεῖνος κατελθὼν εἰρήνην ἐποίησε ταῖς
πόλεσιν. οἰκείως γὰρ εἶχον οἱ Λακεδαι-
μόνιοι πρὸς αὐτὸν ὥσπερ ἀπήχθοντο τῷ
Περικλεῖ καὶ τοῖς ἄλλοις δημαγωγοῖς.
ἔνιοι δέ φασιν οὐ πρότερον γραφῆναι τῷ
Κίμωνι τὴν κάθοδον ὑπὸ τοῦ Περικλέους ἢ
συνθήκας αὐτοῖς ἀποῤῥήτους γενέσθαι δι'
Ἐλπινίκης, τῆς Κίμωνος ἀδελφῆς, ὥστε
23
φανερῶς ἔπεμψεν οὐ πολλοὺς καταληψο-
μένους τὸν λόφον, ὡς ἐπάγοιτο συμπεσεῖν
περὶ τοῦ τόπου τὸν Μινούκιον. ὃ δὴ καὶ συ-
νέβη. πρῶτον μὲν γὰρ ἀπέστειλε τὴν κού-
φην στρατιάν, ἔπειτα τοὺς ἱππεῖς, τέλος δ'
ὁρῶν τὸν Ἀννίβαν παραβοηθοῦντα τοῖς ἐπὶ
τοῦ λόφου, πάσῃ κατέβαινε τῇ δυνάμει συ-
ντεταγμένος, καὶ μάχην καρτερὰν θέμενος
ἠμύνετο τοὺς ἀπὸ τοῦ λόφου βάλλοντας,
συμπλεκόμενος καὶ ἴσα φερόμενος, ἄχρι οὗ
καλῶς ἠπατημένον ὁρῶν ὁ Ἀννίβας καὶ γυ-
μνὰ παρέχοντα τοῖς ἐνεδρεύουσι τὰ νῶτα,
τὸ σημεῖον αἴρει. πρὸς δὲ τοῦτο πολλα-
χόθεν ἐξανισταμένων ἅμα καὶ μετὰ κραυ-
γῆς προσφερομένων καὶ τοὺς ἐσχάτους
ἀποκτιννύντων, ἀδιήγητος κατεῖχε ταραχὴ
καὶ πτοία τοὺς Ῥωμαίους, αὐτοῦ τε τοῦ
Μινουκίου τὸ θράσος κατεκέκλαστο, καὶ
πρὸς ἄλλον ἄλλοτε τῶν ἡγεμόνων διε-
πάπταινεν, οὐδενὸς ἐν χώρᾳ μένειν τολ-
μῶντος, ἀλλὰ πρὸς φυγὴν ὠθουμένων οὐ
116
τὴν ὕλην, ἀτρέμα προσεχώρουν ἐλαυνόμε-
ναι πρὸς τὴν ὑπώρειαν, καὶ θαῦμα τοῖς κα-
θορῶσι νομεῦσιν ἀπὸ τῶν ἄκρων καὶ βου-
κόλοις ἦσαν αἱ φλόγες, ἄκροις ἐπιλάμπου-
σαι τοῖς κέρασιν, ὡς στρατοπέδου καθ' ἕνα
κόσμον ὑπὸ λαμπάδων πολλῶν βαδίζοντος.
ἐπεὶ δὲ πυρούμενον τὸ κέρας ἄχρι ῥίζης
διέδωκε τῇ σαρκὶ τὴν αἴσθησιν, καὶ πρὸς
τὸν πόνον διαφέρουσαι καὶ τινάσσουσαι
τὰς κεφαλὰς ἀνεπίμπλαντο πολλῆς ἀπ' ἀλ-
λήλων φλογός, οὐκ ἐνέμειναν τῇ τάξει τῆς
πορείας, ἀλλ' ἔκφοβοι καὶ περιαλγεῖς οὖσαι
δρόμῳ κατὰ τῶν ὀρῶν ἐφέροντο, λαμπόμε-
ναι μὲν οὐρὰς ἄκρας καὶ μέτωπα, πολλὴν
δὲ τῆς ὕλης δι' ἧς ἔφευγον ἀνάπτουσαι.
δεινὸν οὖν ἦν θέαμα τοῖς παραφυλάττουσι
τὰς ὑπερβολὰς Ῥωμαίοις· καὶ γὰρ αἱ
φλόγες ἐῴκεσαν ὑπ' ἀνθρώπων θεόντων
διαφερομέναις λαμπάσι, καὶ θόρυβος ἦν ἐν
αὐτοῖς πολὺς καὶ φόβος, ἀλλαχόθεν ἄλλους
ἐπιφέρεσθαι τῶν πολεμίων σφίσι καὶ κυ-
105

14. Κίμωνα μὲν ἐκπλεῦσαι λαβόντα ναῦς δια-
κοσίας καὶ τῶν ἔξω στρατηγεῖν, καταστρε-
φόμενον τὴν βασιλέως χώραν, Περικλεῖ δὲ
τὴν ἐν ἄστει δύναμιν ὑπάρχειν. ἐδόκει δὲ
καὶ πρότερον ἡ Ἐλπινίκη τῷ Κίμωνι τὸν
Περικλέα πρᾳότερον παρασχεῖν, ὅτε τὴν
θανατικὴν δίκην ἔφευγεν. ἦν μὲν γὰρ εἷς
τῶν κατηγόρων ὁ Περικλῆς ὑπὸ τοῦ δήμου
προβεβλημένος, ἐλθούσης δὲ πρὸς αὐτὸν
τῆς Ἐλπινίκης καὶ δεομένης μειδιάσας
εἶπεν· “ὦ Ἐλπινίκη, γραῦς εἶ, γραῦς εἶ, ὡς
πράγματα τηλικαῦτα πράσσειν.” οὐ μὴν
ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν λόγον ἅπαξ ἀνέστη, τὴν
προβολὴν ἀφοσιούμενος, καὶ τῶν κατη-
γόρων ἐλάχιστα τὸν Κίμωνα λυπήσας ἀπε-
χώρησε.
πῶς ἂν οὖν τις Ἰδομενεῖ πιστεύσειε κατη-
γοροῦντι τοῦ Περικλέους ὡς τὸν δημαγω-
γὸν Ἐφιάλτην φίλον γενόμενον καὶ κοινω-
νὸν ὄντα τῆς ἐν τῇ πολιτείᾳ προαιρέσεως
δολοφονήσαντος διὰ ζηλοτυπίαν καὶ
24
ντες ἐκ τῶν δημοσίων ἀναλίσκειν καὶ χο-
ρηγεῖν μηδενὸς φειδόμενον. τέλος δὲ πρὸς
τὸν Θουκυδίδην εἰς ἀγῶνα περὶ τοῦ
ὀστράκου καταστὰς καὶ διακινδυνεύσας
ἐκεῖνον μὲν ἐξέβαλε, κατέλυσε δὲ τὴν ἀντι-
τεταγμένην ἑταιρείαν.
[15] ὡς οὖν παντάπασι λυθείσης τῆς διαφο-
ρᾶς καὶ τῆς πόλεως οἷον ὁμαλῆς καὶ μιᾶς
γενομένης κομιδῇ, περιήνεγκεν εἰς ἑαυτὸν
τὰς Ἀθήνας καὶ τὰ τῶν Ἀθηναίων ἐξηρτη-
μένα πράγματα, φόρους καὶ στρατεύματα
καὶ τριήρεις καὶ νήσους καὶ θάλασσαν, καὶ
πολλὴν μὲν δι' Ἑλλήνων, πολλὴν δὲ καὶ
διὰ βαρβάρων ἥκουσαν ἰσχύν, καὶ ἡγεμονί-
αν ὑπηκόοις ἔθνεσι καὶ φιλίαις βασιλέων
καὶ συμμαχίαις πεφραγμένην δυναστῶν,
οὐκέθ' ὁ αὐτὸς ἦν οὐδ' ὁμοίως χειροήθης
τῷ δήμῳ καὶ ῥᾴδιος ὑπείκειν καὶ συνενδι-
δόναι ταῖς ἐπιθυμίαις ὥσπερ πνοαῖς τῶν
πολλῶν, ἀλλ' ἐκ τῆς ἀνειμένης ἐκείνης καὶ
ὑποθρυπτομένης ἔνια δημαγωγίας, ὥσπερ
37
κλοῦσθαι πανταχόθεν ἡγουμένων. διὸ
μένειν οὐκ ἐτόλμων, ἀλλὰ πρὸς τὸ μεῖζον
ἀνεχώρουν στρατόπεδον, προέμενοι τὰ
στενά. [καὶ] κατὰ τοῦτο δὲ καιροῦ προ-
σμείξαντες οἱ ψιλοὶ τοῦ Ἀννίβου τὰς ὑπερ-
βολὰς κατέσχον, ἡ δ' ἄλλη δύναμις ἤδη
προσέβαινεν ἀδεῶς, πολλὴν καὶ βαρεῖαν
ἐφελκομένη λείαν.
[7] Τῷ δὲ Φαβίῳ συνέβη μὲν ἔτι νυκτὸς
αἰσθέσθαι τὸν δόλον -- φεύγουσαι γὰρ ἔνιαι
τῶν βοῶν σποράδες ἧκον αὐτῶν εἰς χεῖρας
-- , ἐνέδρας δὲ δεδιὼς σκοταίους, ἀτρέμα
τὴν δύναμιν ἐν τοῖς ὅπλοις εἶχεν. ὡς δ' ἦν
ἡμέρα, διώκων ἐξήπτετο τῶν ἐσχάτων, καὶ
συμπλοκαὶ περὶ τὰς δυσχωρίας ἐγίνοντο
καὶ θόρυβος ἦν πολύς, ἕως παρ' Ἀννίβου
τῶν ὀρειβατεῖν δεινῶν Ἰβήρων ἄνδρες ἐλα-
φροὶ καὶ ποδώκεις πεμφθέντες ἀπὸ τοῦ
στόματος εἰς βαρεῖς ὁπλίτας τοὺς Ῥωμαί-
ους ἐνέβαλον, καὶ διαφθείραντες οὐκ ὀλί-
γους ἀπέστρεψαν τὸν Φάβιον. τότε δὴ
106
παρὰ τοῖς πολίταις ὁ τετιμημένος καὶ νενι-
κηκὼς οὐ φανεῖται μᾶλλον ὀλιγωρῶν τῆς
σωτηρίας αὐτῶν καὶ τῆς ἀσφαλείας.
[11] Ὁ δὲ ταῦτα μὲν εἰρωνείαν ἡγεῖτο γε-
ροντικήν· παραλαβὼν δὲ τὴν ἀποκληρωθε-
ῖσαν δύναμιν, ἰδίᾳ καὶ χωρὶς ἐστρατο-
πέδευσεν, οὐδὲν ἀγνοοῦντος τοῦ Ἀννίβου
τῶν γινομένων, ἀλλὰ πᾶσιν ἐφεδρεύοντος.
ἦν δὲ λόφος κατὰ μέσον, καταληφθῆναι
μὲν οὐ χαλεπός, ὀχυρὸς δὲ καταληφθεὶς
στρατοπέδῳ καὶ διαρκὴς εἰς ἅπαντα, τὸ δὲ
πέριξ πεδίον ὀφθῆναι μὲν ἄπωθεν ὁμαλὸν
διὰ ψιλότητα καὶ λεῖον, ἔχον δέ τινας οὐ
μεγάλας τάφρους ἐν αὑτῷ καὶ κοιλότητας
ἄλλας. διὸ καὶ τὸν λόφον ἐκ τοῦ ῥᾴστου
κρύφα κατασχεῖν παρόν, οὐκ ἠθέλησεν ὁ
Ἀννίβας, ἀλλ' ἀπέλιπε μάχης ἐν μέσῳ
πρόφασιν. ὡς δ' εἶδε κεχωρισμένον τοῦ
Φαβίου τὸν Μινούκιον, νυκτὸς μὲν εἰς τὰς
τάφρους καὶ τὰς κοιλότητας κατέσπειρε
τῶν στρατιωτῶν τινας, ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ
115

15. τοῦ Περικλέους; οὕτως ἔοικε πάντη χαλε-
πὸν εἶναι καὶ δυσθήρατον ἱστορίᾳ τἀληθές,
ὅταν οἱ μὲν ὕστερον γεγονότες τὸν χρόνον
ἔχωσιν ἐπιπροσθοῦντα τῇ γνώσει τῶν
πραγμάτων, ἡ δὲ τῶν πράξεων καὶ τῶν
βίων ἡλικιῶτις ἱστορία τὰ μὲν φθόνοις καὶ
δυσμενείαις, τὰ δὲ χαριζομένη καὶ κολα-
κεύουσα λυμαίνηται καὶ διαστρέφῃ τὴν
ἀλήθειαν.
[14] τῶν δὲ περὶ τὸν Θουκυδίδην ῥητόρων
καταβοώντων τοῦ Περικλέους ὡς σπα-
θῶντος τὰ χρήματα καὶ τὰς προσόδους
ἀπολλύντος, ἠρώτησεν ἐν ἐκκλησίᾳ τὸν
δῆμον εἰ πολλὰ δοκεῖ δεδαπανῆσθαι· φη-
σάντων δὲ πάμπολλα· “μὴ τοίνυν,” εἶπεν,
“ὑμῖν, ἀλλ' ἐμοὶ δεδαπανήσθω, καὶ τῶν
ἀναθημάτων ἰδίαν ἐμαυτοῦ ποιήσομαι τὴν
ἐπιγραφήν.” εἰπόντος οὖν ταῦτα τοῦ Περι-
κλέους, εἴτε τὴν μεγαλοφροσύνην αὐτοῦ
θαυμάσαντες εἴτε πρὸς τὴν δόξαν ἀντιφιλο-
τιμούμενοι τῶν ἔργων, ἀνέκραγον κελεύο-
36
φθόνον τῆς δόξης; ταῦτα γὰρ οὐκ οἶδ' ὅθεν
συναγαγὼν ὥσπερ χολὴν τἀνδρὶ προ-
σβέβληκε, πάντῃ μὲν ἴσως οὐκ ἀνεπιλή-
πτῳ, φρόνημα δ' εὐγενὲς ἔχοντι καὶ ψυχὴν
φιλότιμον, οἷς οὐδὲν ἐμφύεται πάθος ὠμὸν
οὕτω καὶ θηριῶδες. Ἐφιάλτην μὲν οὖν φο-
βερὸν ὄντα τοῖς ὀλιγαρχικοῖς καὶ περὶ τὰς
εὐθύνας καὶ διώξεις τῶν τὸν δῆμον ἀδικού-
ντων ἀπαραίτητον ἐπιβουλεύσαντες οἱ
ἐχθροὶ δι' Ἀριστοδίκου τοῦ Ταναγρικοῦ
κρυφαίως ἀνεῖλον, ὡς Ἀριστοτέλης εἴρη-
κεν. ἐτελεύτησε δὲ Κίμων ἐν Κύπρῳ στρα-
τηγῶν.
[11] οἱ δ' ἀριστοκρατικοὶ μέγιστον μὲν ἤδη
τὸν Περικλέα καὶ πρόσθεν ὁρῶντες γεγο-
νότα τῶν πολιτῶν, βουλόμενοι δ' ὅμως
εἶναι τινα τὸν πρὸς αὐτὸν ἀντιτασσόμενον
ἐν τῇ πόλει καὶ τὴν δύναμιν ἀμβλύνοντα,
ὥστε μὴ κομιδῇ μοναρχίαν εἶναι, Θουκυδί-
δην τὸν Ἀλωπεκῆθεν, ἄνδρα σώφρονα καὶ
κηδεστὴν Κίμωνος, ἀντέστησαν ἐναντιω-
25
μανεὶς ὑπὸ κενῆς δόξης καὶ ὄγκου φθάσῃ
τι κακὸν ἀπεργασάμενος, λαθὼν ἅπαντας
ἐξῆλθε, καὶ παραγενόμενος εἰς τὸ στρα-
τόπεδον καὶ καταλαβὼν τὸν Μινούκιον
οὐκέτι καθεκτόν, ἀλλὰ βαρὺν καὶ τετυφω-
μένον καὶ παρὰ μέρος ἄρχειν ἀξιοῦντα, το-
ῦτο μὲν οὐ συνεχώρησε, τὴν δὲ δύναμιν
διενείματο πρὸς αὐτόν, ὡς μέρους μόνος
ἄρξων βέλτιον [τι ὂν] ἢ πάντων παρὰ
μέρος. καὶ τὸ μὲν πρῶτον τῶν ταγμάτων
καὶ τέταρτον αὐτὸς ἔλαβε, τὸ δὲ δεύτερον
καὶ τρίτον ἐκείνῳ παρέδωκεν, ἐπ' ἴσης καὶ
τῶν συμμαχικῶν διανεμηθέντων. σεμνυνο-
μένου δὲ τοῦ Μινουκίου καὶ χαίροντος ἐπὶ
τῷ τὸ πρόσχημα τῆς ἀκροτάτης καὶ μεγί-
στης ἀρχῆς ὑφεῖσθαι καὶ προπεπηλακίσθαι
δι' αὐτόν, ὑπεμίμνῃσκεν ὁ Φάβιος, ὡς οὐκ
ὄντος μὲν αὐτῷ πρὸς Φάβιον, ἀλλ' εἰ σω-
φρονεῖ πρὸς Ἀννίβαν τοῦ ἀγῶνος· εἰ δὲ καὶ
πρὸς τὸν συνάρχοντα φιλονικεῖ, σκοπεῖν
ὅπως τοῦ νενικημένου καὶ καθυβρισμένου
114
μάλιστα κακῶς ἀκοῦσαι καὶ καταφρονη-
θῆναι συνέβη τὸν Φάβιον. τῆς γὰρ ἐν τοῖς
ὅπλοις τόλμης ὑφιέμενος ὡς γνώμῃ καὶ
προνοίᾳ καταπολεμήσων τὸν Ἀννίβαν,
αὐτὸς ἡττημένος τούτοις καὶ κατεστρατη-
γημένος ἐφαίνετο. βουλόμενος δὲ μᾶλλον
ἐκκαῦσαι τὴν πρὸς αὐτὸν ὀργὴν τῶν Ῥω-
μαίων ὁ Ἀννίβας, ὡς ἦλθεν ἐπὶ τοὺς ἀγρο-
ὺς αὐτοῦ, τὰ μὲν ἄλλα πάντα καίειν καὶ
διαφθείρειν ἐκέλευσεν, ἐκείνων δ' ἀπεῖπεν
ἅπτεσθαι μόνων, καὶ παρακατέστησε φυ-
λακὴν οὐδὲν ἐῶσαν ἀδικεῖν οὐδὲ λαμβάνειν
ἐκεῖθεν. ταῦτα προσδιέβαλε τὸν Φάβιον εἰς
Ῥώμην ἀναγγελθέντα, καὶ πολλὰ μὲν
αὐτοῦ πρὸς τὸν ὄχλον οἱ δήμαρχοι κατε-
βόων, ἐπάγοντος μάλιστα Μετιλίου καὶ
παροξύνοντος, οὐ κατὰ τὴν πρὸς Φάβιον
ἔχθραν, ἀλλ' οἰκεῖος ὢν Μινουκίου τοῦ ἱπ-
πάρχου, τιμὴν ᾤετο καὶ δόξαν ἐκείνῳ
φέρειν τὰς τούτου διαβολάς. ἐγεγόνει δὲ
καὶ τῇ βουλῇ δι' ὀργῆς οὐχ ἥκιστα μεμφο-
107

16. σόμενον, ὃς ἧττον μὲν ὢν πολεμικὸς τοῦ
Κίμωνος, ἀγοραῖος δὲ καὶ πολιτικὸς μᾶλ-
λον, οἰκουρῶν ἐν ἄστει καὶ περὶ τὸ βῆμα
τῷ Περικλεῖ συμπλεκόμενος, ταχὺ τὴν πο-
λιτείαν εἰς ἀντίπαλον κατέστησεν.
οὐ γὰρ εἴασε τοὺς καλοὺς κἀγαθοὺς καλου-
μένους ἄνδρας ἐνδιεσπάρθαι καὶ συμμε-
μῖχθαι πρὸς τὸν δῆμον, ὡς πρότερον, ὑπὸ
πλήθους ἠμαυρωμένους τὸ ἀξίωμα, χωρὶς
δὲ διακρίνας καὶ συναγαγὼν εἰς ταὐτὸ τὴν
πάντων δύναμιν ἐμβριθῆ γενομένην ὥσπερ
ἐπὶ ζυγοῦ ῥοπὴν ἐποίησεν. ἦν μὲν γὰρ ἐξ
ἀρχῆς διπλόη τις ὕπουλος, ὥσπερ ἐν σιδή-
ρῳ, διαφορὰν ὑποσημαίνουσα δημοτικῆς
καὶ ἀριστοκρατικῆς προαιρέσεως, ἡ δ'
ἐκείνων ἅμιλλα καὶ φιλοτιμία τῶν ἀνδρῶν
βαθυτάτην τομὴν τεμοῦσα τῆς πόλεως τὸ
μὲν δῆμον, τὸ δ' ὀλίγους ἐποίησε καλε-
ῖσθαι. διὸ καὶ τότε μάλιστα τῷ δήμῳ τὰς
ἡνίας ἀνεὶς ὁ Περικλῆς ἐπολιτεύετο πρὸς
χάριν, ἀεὶ μέν τινα θέαν πανηγυρικὴν ἢ
26
στήλῃ ἀναγέγραπται, πάντα δ' ἦν σχεδὸν
ἐπ' αὐτῷ, καὶ πᾶσιν, ὡς εἰρήκαμεν, ἐπε-
στάτει τοῖς τεχνίταις διὰ φιλίαν Περι-
κλέους. καὶ τοῦτο τῷ μὲν φθόνον, τῷ δὲ
βλασφημίαν ἤνεγκεν, ὡς ἐλευθέρας τῷ Πε-
ρικλεῖ γυναῖκας εἰς τὰ ἔργα φοιτώσας ὑπο-
δεχομένου τοῦ Φειδίου. δεξάμενοι δὲ τὸν
λόγον οἱ κωμικοὶ πολλὴν ἀσέλγειαν αὐτοῦ
κατεσκέδασαν, εἴς τε τὴν Μενίππου γυνα-
ῖκα διαβάλλοντες, ἀνδρὸς φίλου καὶ ὑπο-
στρατηγοῦντος, εἴς τε τὰς Πυριλάμπους
ὀρνιθοτροφίας, ὃς ἑταῖρος ὢν Περικλέους
αἰτίαν εἶχε ταῶνας ὑφιέναι ταῖς γυναιξὶν
αἷς ὁ Περικλῆς ἐπλησίαζε.
καὶ τί ἄν τις ἀνθρώπους σατυρικοὺς τοῖς
βίοις καὶ τὰς κατὰ τῶν κρειττόνων βλα-
σφημίας ὥσπερ δαίμονι κακῷ τῷ φθόνῳ
τῶν πολλῶν ἀποθύοντας ἑκάστοτε θαυ-
μάσειεν, ὅπου καὶ Στησίμβροτος ὁ Θάσιος
δεινὸν ἀσέβημα καὶ μυθῶδες ἐξενεγκεῖν
ἐτόλμησεν εἰς τὴν γυναῖκα τοῦ υἱοῦ κατὰ
35
μένῃ τὰς περὶ τῶν αἰχμαλώτων πρὸς Ἀννί-
βαν ὁμολογίας. ὡμολογήκεισαν γὰρ αὑτοῖς
ἄνδρα μὲν ἀνδρὶ λύεσθαι τῶν ἁλισκομένων,
εἰ δὲ πλείους οἱ ἕτεροι γένοιντο, διδόναι
δραχμὰς ὑπὲρ ἑκάστου τὸν κομιζόμενον
πεντήκοντα καὶ διακοσίας. ὡς οὖν γενο-
μένης τῆς κατ' ἄνδρα διαμείψεως ηὑρέθη-
σαν ὑπόλοιποι Ῥωμαίων παρ' Ἀννίβᾳ τεσ-
σαράκοντα καὶ διακόσιοι, τούτων ἡ σύ-
γκλητος ἔγνω τὰ λύτρα μὴ πέμπειν, καὶ
προσῃτιᾶτο τὸν Φάβιον, ὡς οὐ πρεπόντως
οὐδὲ λυσιτελῶς ἄνδρας ὑπὸ δειλίας πολεμί-
ων ἄγραν γενομένους ἀνακομιζόμενον.
ταῦτ' ἀκούσας ὁ Φάβιος τὴν μὲν ὀργὴν
ἔφερε πρᾴως τῶν πολιτῶν, χρήματα δ' οὐκ
ἔχων, διαψεύσασθαι δὲ τὸν Ἀννίβαν καὶ
προέσθαι τοὺς πολίτας οὐχ ὑπομένων,
ἔπεμψε τὸν υἱὸν εἰς Ῥώμην, κελεύσας ἀπο-
δόσθαι τοὺς ἀγροὺς καὶ τὸ ἀργύριον εὐθὺς
ὡς αὐτὸν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον κομίζειν.
ἀποδομένου δὲ τοῦ νεανίσκου τὰ χωρία καὶ
108
ὥσπερ ἰδιώτης ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἀνεστρέφε-
το.
[10] Τὸν δὲ Μινούκιον ἐπὶ τὰς αὐτὰς τῷ
δικτάτορι πράξεις ἀποδείξαντες, ᾤοντο κε-
κολοῦσθαι καὶ γεγονέναι ταπεινὸν πα-
ντάπασιν ἐκεῖνον, οὐκ ὀρθῶς στοχαζόμενοι
τοῦ ἀνδρός· οὐ γὰρ αὑτοῦ συμφορὰν ἡγεῖτο
τὴν ἐκείνων ἄγνοιαν, ἀλλ' ὥσπερ Διογένης
ὁ σοφός, εἰπόντος τινὸς πρὸς αὐτόν "οὗτοι
σοῦ καταγελῶσιν" "ἀλλ' ἐγώ" εἶπεν "οὐ κα-
ταγελῶμαι", μόνους ἡγούμενος καταγε-
λᾶσθαι τοὺς ἐνδιδόντας καὶ πρὸς τὰ τοια-
ῦτα διαταραττομένους, οὕτω Φάβιος ἔφε-
ρεν ἀπαθῶς καὶ ῥᾳδίως ὅσον ἐπ' αὐτῷ τὰ
γινόμενα, συμβαλλόμενος ἀπόδειξιν τῶν
φιλοσόφων τοῖς ἀξιοῦσι μήθ' ὑβρίζεσθαι
μήτ' ἀτιμοῦσθαι τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ
σπουδαῖον· ἠνία δ' αὐτὸν ἡ τῶν πολλῶν
ἀβουλία διὰ τὰ κοινά, δεδωκότων ἀφορμὰς
ἀνδρὸς οὐχ ὑγιαινούσῃ φιλοτιμίᾳ πρὸς τὸν
πόλεμον, καὶ δεδοικὼς μὴ παντάπασιν ἐκ-
113

17. μένους αὐλεῖν ἢ ᾄδειν ἢ κιθαρίζειν. ἐθε-
ῶντο δὲ καὶ τότε καὶ τὸν ἄλλον χρόνον ἐν
Ὠιδείῳ τοὺς μουσικοὺς ἀγῶνας.
τὰ δὲ Προπύλαια τῆς ἀκροπόλεως ἐξειρ-
γάσθη μὲν ἐν πενταετίᾳ Μνησικλέους ἀρχι-
τεκτονοῦντος· τύχη δὲ θαυμαστὴ συμβᾶσα
περὶ τὴν οἰκοδομίαν ἐμήνυσε τὴν θεὸν οὐκ
ἀποστατοῦσαν, ἀλλὰ συνεφαπτομένην τοῦ
ἔργου καὶ συνεπιτελοῦσαν. ὁ γὰρ ἐνεργότα-
τος καὶ προθυμότατος τῶν τεχνιτῶν ἀπο-
σφαλεὶς ἐξ ὕψους ἔπεσε καὶ διέκειτο μο-
χθηρῶς, ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἀπεγνωσμένος.
ἀθυμοῦντος δὲ τοῦ Περικλέους ἡ θεὸς ὄναρ
φανεῖσα συνέταξε θεραπείαν, ᾗ χρώμενος ὁ
Περικλῆς ταχὺ καὶ ῥᾳδίως ἰάσατο τὸν ἄν-
θρωπον. ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ τὸ χαλκοῦν
ἄγαλμα τῆς Ὑγιείας Ἀθηνᾶς ἀνέστησεν ἐν
ἀκροπόλει παρὰ τὸν βωμὸν ὃς καὶ πρότε-
ρον ἦν, ὡς λέγουσιν.
ὁ δὲ Φειδίας εἰργάζετο μὲν τῆς θεοῦ τὸ
χρυσοῦν ἕδος, καὶ τούτου δημιουργὸς ἐν τῇ
34
ἑστίασιν ἢ πομπὴν εἶναι μηχανώμενος ἐν
ἄστει καὶ “διαπαιδαγωγῶν οὐκ ἀμούσοις
ἡδοναῖς” τὴν πόλιν, ἑξήκοντα δὲ τριήρεις
καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἐκπέμπων, ἐν αἷς
πολλοὶ τῶν πολιτῶν ἔπλεον ὀκτὼ μῆνας
ἔμμισθοι, μελετῶντες ἅμα καὶ μανθάνο-
ντες τὴν ναυτικὴν ἐμπειρίαν. πρὸς δὲ τού-
τοις χιλίους μὲν ἔστειλεν εἰς Χεῤῥόνησον
κληρούχους, εἰς δὲ Νάξον πεντακοσίους,
εἰς δὲ Ἄνδρον τοὺς ἡμίσεις τούτων, εἰς δὲ
Θρᾴκην χιλίους Βισάλταις συνοικήσοντας,
ἄλλους δ' εἰς Ἰταλίαν οἰκιζομένης Συβάρε-
ως, ἣν Θουρίους προσηγόρευσαν. καὶ ταῦτ'
ἔπραττεν ἀποκουφίζων μὲν ἀργοῦ καὶ διὰ
σχολὴν πολυπράγμονος ὄχλου τὴν πόλιν,
ἐπανορθούμενος δὲ τὰς ἀπορίας τοῦ δήμου,
φόβον δὲ καὶ φρουρὰν τοῦ μὴ νεωτερίζειν
τι παρακατοικίζων τοῖς συμμάχοις.
[12] ὃ δὲ πλείστην μὲν ἡδονὴν ταῖς Ἀθή-
ναις καὶ κόσμον ἤνεγκε, μεγίστην δὲ τοῖς
ἄλλοις ἔκπληξιν ἀνθρώποις, μόνον δὲ τῇ
27
καὶ βουλομένῳ σῴζειν ἐπιτρέψαι τὰ πράγ-
ματα. τοιούτοις λόγοις κινηθέντες οἱ ἄν-
θρωποι τὸν μὲν Φάβιον οὐκ ἐτόλμησαν
ἀναγκάσαι καταθέσθαι τὴν μοναρχίαν καί-
περ ἀδοξοῦντα, τὸν δὲ Μινούκιον ἐψηφίσα-
ντο τῆς στρατηγίας ὁμότιμον ὄντα διέπειν
τὸν πόλεμον ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἐξουσίας τῷ
δικτάτορι, πρᾶγμα μὴ πρότερον ἐν Ῥώμῃ
γεγονός, ὀλίγῳ δ' ὕστερον αὖθις γενόμενον
μετὰ τὴν ἐν Κάνναις ἀτυχίαν. καὶ γὰρ τότ'
ἐπὶ τῶν στρατοπέδων Μᾶρκος Ἰούνιος ἦν
δικτάτωρ, καὶ κατὰ πόλιν τὸ βουλευτικὸν
ἀναπληρῶσαι δεῆσαν, ἅτε δὴ πολλῶν ἐν τῇ
μάχῃ συγκλητικῶν ἀπολωλότων, ἕτερον
εἵλοντο δικτάτορα Φάβιον Βουτεῶνα. πλὴν
οὗτος μὲν ἐπεὶ προῆλθε καὶ κατέλεξε τοὺς
ἄνδρας καὶ συνεπλήρωσε τὴν βουλήν,
αὐθημερὸν ἀφεὶς τοὺς ῥαβδούχους καὶ δια-
φυγὼν τοὺς προάγοντας, εἰς τὸν ὄχλον ἐμ-
βαλὼν καὶ καταμείξας ἑαυτὸν ἤδη τι τῶν
ἑαυτοῦ διοικῶν καὶ πραγματευόμενος
112
ταχέως ἐπανελθόντος, ἀπέπεμψε τὰ λύτρα
τῷ Ἀννίβᾳ καὶ τοὺς αἰχμαλώτους ἀπέλα-
βε· καὶ πολλῶν ἀποδιδόντων ὕστερον, παρ'
οὐδενὸς ἔλαβεν, ἀλλ' ἀφῆκε πᾶσι.
[8] Μετὰ δὲ ταῦτα τῶν ἱερέων καλούντων
αὐτὸν εἰς Ῥώμην ἐπί τινας θυσίας, πα-
ρέδωκε τῷ Μινουκίῳ τὴν δύναμιν, ὑπὲρ
τοῦ μὴ μάχεσθαι μηδὲ συμπλέκεσθαι τοῖς
πολεμίοις οὐ μόνον ὡς αὐτοκράτωρ διαγο-
ρεύσας, ἀλλὰ καὶ παραινέσεις καὶ δεήσεις
πολλὰς αὐτοῦ ποιησάμενος. ὧν ἐκεῖνος
ἐλάχιστα φροντίσας, εὐθὺς ἐνέκειτο τοῖς
πολεμίοις, καί ποτε παραφυλάξας τὸν Ἀν-
νίβαν τὸ πολὺ τῆς στρατιᾶς ἐπὶ σιτολογίας
ἀφεικότα, καὶ προσβαλὼν τῷ ὑπολειπο-
μένῳ, κατήραξεν εἰς τὸν χάρακα καὶ
διέφθειρεν οὐκ ὀλίγους καὶ φόβον πε-
ριέστησε πᾶσιν ὡς πολιορκησομένοις ὑπ'
αὐτοῦ, καὶ συλλεγομένης αὖθις εἰς τὸ
στρατόπεδον τῷ Ἀννίβᾳ τῆς δυνάμεως,
ἀσφαλῶς ἀνεχώρησεν, αὑτόν τε μεγαλαυ-
109