Canterbury - short description & history of the town (in Polish), accompanied by some pictures

1. CANTERBURY

6. Jeden z najważniejszych symboli Anglii. Katedra pełni rolę duchowego ośrodka kraju. Spośród cennych
zabytków trzy wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Poza
budowlami sakralnymi na uwagę zasługują zamek oraz średniowieczne ulice z pochylonymi ze starości
kilkusetletnimi domami. Klimat starówki współtworzą świetnie zachowane mury obronne. Wartość
historyczna i symboliczna miasta jest tak duża, że Niemcy podczas II wojny światowej starali się zniszczyć
jego najważniejsze zabytki, by w ten sposób złamać ducha walczącej Anglii.
Historia Canterbury zaczyna się w czasach celtyckich a mianowicie od osady Durovernon (dosł. „fort na
bagnach”), przypuszczalnie najważniejsza wówczas w Kencie. W 43 r.n.e. cesarz Klaudiusz zdobył osadę i
zamienił na garnizonowe miasto Durovernum Cantiacorum. Po wycofaniu się Rzymian w V w. miasto
zasiedlili Jutowie, germańscy najeźdźcy i przemianowali je na Cantwarabyring – „twierdza ludzi z Kentu”.
W 597 r. powitano tutaj św. Augustyna (zwanego później św. Augustynem z Canterbury) wysłanego prze
papieża, aby nawracać pogańskich mieszkańców na chrześcijaństwo. Wpływ tej misji był decydujący, gdyż
miasto stało się centrum angielskiego kościoła, a Augustyn został konsekrowany na pierwszego
arcybiskupa. Misjonarz założył dwa klasztory benedyktyńskie. Od jednego z nich – Christ Church, wywodzi
się dzisiejsza katedra, która podobno stoi na fundamentach rzymskiej świątyni.
Miasto słynie również z głośnego morderstwa arcybiskupa Tomasza Becketa w 1170 r., które zostało
zaplanowane przez króla Henryka II. Zmarły śmiercią męczeńską duchowny szybko został ogłoszony
świętym i do Canterbury coraz tłumniej zaczęli przybywać pątnicy.
Klasztor w katedrze był największy w kraju i w XIII w. osiedlili się tutaj dominikanie. Kwitnące życie
klasztorne skończyło się za panowania Henryka VIII, który zerwawszy więzy z Rzymem kazał m. in. zniszczyć
sanktuarium i grób Tomasza Becketa.
Kontrreformacja sprowadziła do Anglii, na zaproszenie królowej Elżbiety I, francuskich uchodźców –
hugenotów. Dzięki nim miasto kwitło pomimo nieprzychylności purytanów w czasie wojny domowej.
W 1830 r. wybudowano tutaj drugą w Anglii i na święcie 16-kilometrową linie kolejową, łączącą Canterbury z
portem Whitstable (tzw. Linia Kraba i Ślimaka).
W 1942 r. miasto stało się celem zaciekłych bombardowań hitlerowskich, ale katedra, na której skupiały się
ataki, ocalała od zagłady dzięki heroicznej postawie upamiętnionych dziś w niej strażaków.

9. w
Wielkiej Brytanii, wpisana do księgi Światowego
Dziedzictwa UNESCO. Jest siedzibą Arcybiskupa
Canterbury, przewodniczącego Kościoła
Anglikańskiego na Anglię i cały świat. Jej
formalny tytuł to: Katedralny i Metropolitalny
Kościół Chrystusa w Canterbury.
Pierwszym biskupem katedry był św. Augustyn z
Canterbury, który wcześniej był opatem opactwa
św. Andrzeja Rzymie. Papież Grzegorz Wielki w
597 wysłał go z misją do Anglo-Saksonii. Katedra
była ufundowana przez Augustyna w 602 roku i
poświęcona św. Salwadorowi.
Pierwsze wzmianki o katedrze znajdziemy w
Kościelnej Historii Anglików Bedy Czcigodnego.
Wykopaliska archeologiczne pod nawą kościoła w
1993 potwierdziły oryginalność fundamentów
saksońskiej katedry, która leżała w pobliżu
prastarej rzymskiej drogi. Św. Augustyn ufundował
również poza murami miasta benedyktyńskie
opactwo św. Piotra i Pawła, które było później
miejscem jego pochówku i poświęcone jemu
samemu.

10. Historia najnowsza
W czasach króla Henryka VIII z
dynastii Tudorów, kiedy Anglia stawała
się krajem protestanckim, za główne
biskupstwo wyznaczono właśnie
arcybiskupstwo w mieście Canterbury.
Prymasem Anglii jest biskup
Canterbury. W czasie drugiej wojny
światowej miasto ucierpiało z powodu
nalotów Luftwaffe. Zmarł tutaj także
autor powieści z serii o Jamesie
Bondzie, Ian Fleming.