Spór o polską pamięć zaostrzył się. Czy jest w niej miejsce i na dumę, i na winę; i na bohaterstwo, i na podłość; i na „żołnierzy wyklętych”, i na pogrom kielecki? Czy pamięć może łączyć wspólnotę narodową, a nie dzielić ją?
„Czas zakończyć wojny kulturowe” – apeluje Charles Camosy i przekonuje, że to możliwe. George Weigel uważa inaczej, a winą obarcza lewicę. Papież Franciszek ma zaś inną odpowiedź: chrześcijaństwo ponad ideologiami.
Po 1989 r. trzy rodzaje wstydu niebezpiecznie opróżniły zbiorniki dumy Polaków – twierdzi Przemysław Czapliński. Ale odpowiedzią nie jest pompowanie zbiorowego sumienia Polaków dumą. Jak wygląda polskie wychodzenie ze wstydu?
15 tysięcy komentarzy w pierwsze trzy dni po wyborach - Kompas Social Media zbadał zainteresowanie internautów sytuacją tuż po ogłoszeniu wyników głosowania. Internauci ujawniali swoje polityczne preferencje, agitowali, dyskutowali, kłócili się i obrażali. O co i o kogo dokładnie?
Do szukania dróg miłosiernego duszpasterstwa zachęca papież Franciszek, ostatnio przez adhortację Amoris laetitia. Jaki może być Kościół na miarę miłosierdzia? Jak w tę instytucję wcielić Boskie miłosierdzie – tę „ekstrawagancję” Najwyższego (kard. Tagle)?
Czy możliwa jest gospodarka bez wykluczenia? Czy o ekonomii da się rozmawiać poważnie i po ludzku – to znaczy: i zrozumiale, i z myślą o człowieku, a nie tylko o wskaźnikach?
Czy naprawdę mamy do czynienia ze śmiercią intelektualisty i nie ma już co po nim płakać? A może jednak intelektualista jest nadal potrzebny?
Spór o polską pamięć zaostrzył się. Czy jest w niej miejsce i na dumę, i na winę; i na bohaterstwo, i na podłość; i na „żołnierzy wyklętych”, i na pogrom kielecki? Czy pamięć może łączyć wspólnotę narodową, a nie dzielić ją?
„Czas zakończyć wojny kulturowe” – apeluje Charles Camosy i przekonuje, że to możliwe. George Weigel uważa inaczej, a winą obarcza lewicę. Papież Franciszek ma zaś inną odpowiedź: chrześcijaństwo ponad ideologiami.
Po 1989 r. trzy rodzaje wstydu niebezpiecznie opróżniły zbiorniki dumy Polaków – twierdzi Przemysław Czapliński. Ale odpowiedzią nie jest pompowanie zbiorowego sumienia Polaków dumą. Jak wygląda polskie wychodzenie ze wstydu?
15 tysięcy komentarzy w pierwsze trzy dni po wyborach - Kompas Social Media zbadał zainteresowanie internautów sytuacją tuż po ogłoszeniu wyników głosowania. Internauci ujawniali swoje polityczne preferencje, agitowali, dyskutowali, kłócili się i obrażali. O co i o kogo dokładnie?
Do szukania dróg miłosiernego duszpasterstwa zachęca papież Franciszek, ostatnio przez adhortację Amoris laetitia. Jaki może być Kościół na miarę miłosierdzia? Jak w tę instytucję wcielić Boskie miłosierdzie – tę „ekstrawagancję” Najwyższego (kard. Tagle)?
Czy możliwa jest gospodarka bez wykluczenia? Czy o ekonomii da się rozmawiać poważnie i po ludzku – to znaczy: i zrozumiale, i z myślą o człowieku, a nie tylko o wskaźnikach?
Czy naprawdę mamy do czynienia ze śmiercią intelektualisty i nie ma już co po nim płakać? A może jednak intelektualista jest nadal potrzebny?
Gdy politycy na najwyższych szczeblach władzy bawią się w wojnę, sprawa robi się szalenie niebezpieczna. Analizujemy rosnącą modę na przemoc i przypominamy, że jedyną skuteczną odpowiedzią jest nieprzemoc.
Skąd bierze się fascynacja przemocą we współczesnej kulturze? Czy znudziliśmy się życiem w najbezpieczniejszej epoce ludzkości? Co może być pociągającego chociażby w nazistowskiej architekturze?
W dziale religijnym analizujemy adhortację „Amoris laetitia” i kłopoty, jakie sprawia ona Kościołowi. Franciszek przypomina, że to norma jest dla człowieka, a nie człowiek dla normy. Dlaczego brzmi to tak świeżo i odkrywczo?
Piszemy w tym numerze „Więzi”, z rożnych stron, o narodzie polskim. Jak mówić o związkach katolicyzmu z polskością 1050 lat po chrzcie Mieszka? Czy Polacy to naród ochrzczony? Może raczej naród (w większości) ochrzczonych?
Na wolę narodu-suwerena powołuje się dziś rządząca partia, realizując swój plan polityczny. Ale jaka jest rola „woli narodu” w demokratycznym państwie prawa? Jak opisać projekt Prawa i Sprawiedliwości: rewolucja autorytarna, konserwatywna czy moralna?
Artyści słyszą coraz więcej o swoich obowiązkach wobec kultury narodowej. Czy jednak polska sztuka jest tym samym, co sztuka polska? Czy artyści mogą służyć narodowi także przez rozdrapywanie ran?
W tym numerze sięgamy do źródeł idei katolicyzmu otwartego. Nie było wśród nich dążenia do frakcyjności. Dlatego również dzisiaj – po wielu sporach i niejasnościach, jakie pojawiały się wokół tego określenia – odczytujemy je po prostu jako otwartą ortodoksję.
Podejmujemy też inne problemy. Przesyceni medialnym akcentowaniem podziałów, które różnicują polskie społeczeństwo na dwa plemiona, postanowiliśmy zastanowić się, co łączy Polaków. Wszechobecność popkultury skłania nas natomiast do refleksji, czy taka kultura jest w stanie unieść prawdę o świecie i człowieku. A jeśli nie popkultura, to co?
Spór o polską pamięć zaostrzył się. Czy jest w niej miejsce i na dumę, i na winę; i na bohaterstwo, i na podłość; i na „żołnierzy wyklętych”, i na Jedwabne; i na Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, i na pogrom kielecki? Czy pamięć może łączyć wspólnotę narodową, a nie dzielić ją ideologicznie?
„Czas zakończyć wojny kulturowe” – apeluje Charles Camosy i przekonuje, że to możliwe. George Weigel uważa inaczej, a winą obarcza lewicę. Papież Franciszek ma zaś inną odpowiedź: chrześcijaństwo ponad podziałami, nieideologiczne.
U podstaw III RP leżą trzy wstydy założycielskie, które niebezpiecznie opróżniły zbiorniki dumy Polaków – twierdzi literaturoznawca Przemysław Czapliński. Ale właściwą odpowiedzią nie jest też pompowanie zbiorowego sumienia Polaków dumą. Jak wygląda polskie wychodzenie ze wstydu?
Europa stanęła przed wielkim problemem, którego wcześniej usiłowała nie dostrzegać. Analizując zjawisko nowej fali uchodźców, chcemy pamiętać, że uchodźca to przede wszystkim nasz bliźni.
Dzisiejszej Polsce przydałyby się korepetycje z autonomii Kościoła i państwa. Zasada ta zapisana jest w dwóch konstytucjach: soborowej i państwowej. Ma także korzenie teologiczne. Może zatem potrzebne są również rekolekcje?
O współczesnej sztuce ludzie Kościoła zwykli mówić z dystansem, uznając, że pokazuje ona i propaguje świat bez Boga. A przecież nawet wielka pustka może być wielką tęsknotą. Jaki jest ukryty Bóg sztuki?
Liczba nonsensów wypowiedzianych ostatnio w sporze o gender jest olbrzymia. Jednak naszym autorom udało się znaleźć unikalną perspektywę – diagnozują złe i dobre strony „dżenderów”, odróżniają również niebezpieczeństwa rzeczywiste od urojonych. Warto przeczytać – nawet jeśli ktoś ma dosyć tego tematu.
Nie tylko z gender, ale i z władzą mamy problem. Nie opisujemy go jednak w kategoriach politycznych. Pytamy, po co jest władza i czy może mieć ludzką twarz. Czy władzę można porównać do tańca?
Czasem trzeba być przeciw. „Więziowa” tradycja dialogu i szukania tego, co łączy, nie oznacza zamykania oczu na realne zagrożenia. A wobec niektórych niebezpiecznych zjawisk w kulturze potrzebne są „prywatne egzorcyzmy”.
Case study marki Wprost z Albumu Superbrands Polska 2005Superbrands Polska
Wprost jest synonimem dziennikarstwa odważnego i bezkompromisowego. Nie jest zakładnikiem żadnej partii ani opcji politycznej, nie uznaje również „świętych krów“. Nawet osoby chwalone i nagradzane przez Wprost nie mogą liczyć na pobłażliwość, kiedy przydarzą się im błędy. Dziennikarze i publicyści pisma nie boją się formułować odważnych i przewrotnych opinii.
Wypróbowanego sojusznika we Wprost mają przedstawiciele biznesu. Pismo jest bowiem nieprzejednanym obrońcą wolnego rynku i klasy średniej.
Siła oddziaływania tytułu jest ogromna. Od lat Wprost jest cenionym nośnikiem reklamowym dla największych firm polskich i zagranicznych, czego potwierdzeniem są najlepsze w segmencie tygodników opinii wyniki finansowe.
Przyszłości Unii Europejskiej jest coraz mniej pewna. Niepokój budzi więc ukryta pod ideologicznymi sloganami o wstawaniu z kolan bezradność polskiej polityki zagranicznej i automarginalizacja naszego państwa w strukturach europejskich. Przecież Europa to nasza poszerzona ojczyzna.
Filozofowie i socjologowie religii uznają rozróżnienie na „zadomowionych” i „poszukiwaczy” za kluczowe dla zrozumienia duchowego klimatu współczesności. Jak Kościół ma towarzyszyć poszukiwaczom i jak ma umacniać wiarę zadomowionych?
Zachęcamy również do świętowania Roku, którego nie ma – czyli do wspólnego z naszymi autorami czytania Bolesława Leśmiana oraz przyjrzenia się jego (nie)wierze i postawie twórczej.
Gdy politycy na najwyższych szczeblach władzy bawią się w wojnę, sprawa robi się szalenie niebezpieczna. Analizujemy rosnącą modę na przemoc i przypominamy, że jedyną skuteczną odpowiedzią jest nieprzemoc.
Skąd bierze się fascynacja przemocą we współczesnej kulturze? Czy znudziliśmy się życiem w najbezpieczniejszej epoce ludzkości? Co może być pociągającego chociażby w nazistowskiej architekturze?
W dziale religijnym analizujemy adhortację „Amoris laetitia” i kłopoty, jakie sprawia ona Kościołowi. Franciszek przypomina, że to norma jest dla człowieka, a nie człowiek dla normy. Dlaczego brzmi to tak świeżo i odkrywczo?
Piszemy w tym numerze „Więzi”, z rożnych stron, o narodzie polskim. Jak mówić o związkach katolicyzmu z polskością 1050 lat po chrzcie Mieszka? Czy Polacy to naród ochrzczony? Może raczej naród (w większości) ochrzczonych?
Na wolę narodu-suwerena powołuje się dziś rządząca partia, realizując swój plan polityczny. Ale jaka jest rola „woli narodu” w demokratycznym państwie prawa? Jak opisać projekt Prawa i Sprawiedliwości: rewolucja autorytarna, konserwatywna czy moralna?
Artyści słyszą coraz więcej o swoich obowiązkach wobec kultury narodowej. Czy jednak polska sztuka jest tym samym, co sztuka polska? Czy artyści mogą służyć narodowi także przez rozdrapywanie ran?
W tym numerze sięgamy do źródeł idei katolicyzmu otwartego. Nie było wśród nich dążenia do frakcyjności. Dlatego również dzisiaj – po wielu sporach i niejasnościach, jakie pojawiały się wokół tego określenia – odczytujemy je po prostu jako otwartą ortodoksję.
Podejmujemy też inne problemy. Przesyceni medialnym akcentowaniem podziałów, które różnicują polskie społeczeństwo na dwa plemiona, postanowiliśmy zastanowić się, co łączy Polaków. Wszechobecność popkultury skłania nas natomiast do refleksji, czy taka kultura jest w stanie unieść prawdę o świecie i człowieku. A jeśli nie popkultura, to co?
Spór o polską pamięć zaostrzył się. Czy jest w niej miejsce i na dumę, i na winę; i na bohaterstwo, i na podłość; i na „żołnierzy wyklętych”, i na Jedwabne; i na Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, i na pogrom kielecki? Czy pamięć może łączyć wspólnotę narodową, a nie dzielić ją ideologicznie?
„Czas zakończyć wojny kulturowe” – apeluje Charles Camosy i przekonuje, że to możliwe. George Weigel uważa inaczej, a winą obarcza lewicę. Papież Franciszek ma zaś inną odpowiedź: chrześcijaństwo ponad podziałami, nieideologiczne.
U podstaw III RP leżą trzy wstydy założycielskie, które niebezpiecznie opróżniły zbiorniki dumy Polaków – twierdzi literaturoznawca Przemysław Czapliński. Ale właściwą odpowiedzią nie jest też pompowanie zbiorowego sumienia Polaków dumą. Jak wygląda polskie wychodzenie ze wstydu?
Europa stanęła przed wielkim problemem, którego wcześniej usiłowała nie dostrzegać. Analizując zjawisko nowej fali uchodźców, chcemy pamiętać, że uchodźca to przede wszystkim nasz bliźni.
Dzisiejszej Polsce przydałyby się korepetycje z autonomii Kościoła i państwa. Zasada ta zapisana jest w dwóch konstytucjach: soborowej i państwowej. Ma także korzenie teologiczne. Może zatem potrzebne są również rekolekcje?
O współczesnej sztuce ludzie Kościoła zwykli mówić z dystansem, uznając, że pokazuje ona i propaguje świat bez Boga. A przecież nawet wielka pustka może być wielką tęsknotą. Jaki jest ukryty Bóg sztuki?
Liczba nonsensów wypowiedzianych ostatnio w sporze o gender jest olbrzymia. Jednak naszym autorom udało się znaleźć unikalną perspektywę – diagnozują złe i dobre strony „dżenderów”, odróżniają również niebezpieczeństwa rzeczywiste od urojonych. Warto przeczytać – nawet jeśli ktoś ma dosyć tego tematu.
Nie tylko z gender, ale i z władzą mamy problem. Nie opisujemy go jednak w kategoriach politycznych. Pytamy, po co jest władza i czy może mieć ludzką twarz. Czy władzę można porównać do tańca?
Czasem trzeba być przeciw. „Więziowa” tradycja dialogu i szukania tego, co łączy, nie oznacza zamykania oczu na realne zagrożenia. A wobec niektórych niebezpiecznych zjawisk w kulturze potrzebne są „prywatne egzorcyzmy”.
Case study marki Wprost z Albumu Superbrands Polska 2005Superbrands Polska
Wprost jest synonimem dziennikarstwa odważnego i bezkompromisowego. Nie jest zakładnikiem żadnej partii ani opcji politycznej, nie uznaje również „świętych krów“. Nawet osoby chwalone i nagradzane przez Wprost nie mogą liczyć na pobłażliwość, kiedy przydarzą się im błędy. Dziennikarze i publicyści pisma nie boją się formułować odważnych i przewrotnych opinii.
Wypróbowanego sojusznika we Wprost mają przedstawiciele biznesu. Pismo jest bowiem nieprzejednanym obrońcą wolnego rynku i klasy średniej.
Siła oddziaływania tytułu jest ogromna. Od lat Wprost jest cenionym nośnikiem reklamowym dla największych firm polskich i zagranicznych, czego potwierdzeniem są najlepsze w segmencie tygodników opinii wyniki finansowe.
Przyszłości Unii Europejskiej jest coraz mniej pewna. Niepokój budzi więc ukryta pod ideologicznymi sloganami o wstawaniu z kolan bezradność polskiej polityki zagranicznej i automarginalizacja naszego państwa w strukturach europejskich. Przecież Europa to nasza poszerzona ojczyzna.
Filozofowie i socjologowie religii uznają rozróżnienie na „zadomowionych” i „poszukiwaczy” za kluczowe dla zrozumienia duchowego klimatu współczesności. Jak Kościół ma towarzyszyć poszukiwaczom i jak ma umacniać wiarę zadomowionych?
Zachęcamy również do świętowania Roku, którego nie ma – czyli do wspólnego z naszymi autorami czytania Bolesława Leśmiana oraz przyjrzenia się jego (nie)wierze i postawie twórczej.
Comunicação apresentada na Faculdade São Luiz, Brusque-SC, em 22 de outubro de 2015.
Intuito de esclarecer a posição ética do filósofo medieval Tomás de Aquino sobre o aborto
Case study marki Rzeczpospolita z Albumu Superbrands Polska 2005Superbrands Polska
Rzeczpospolita jest marką nieustannie obecną w reklamach telewizyjnych, radiowych i prasowych. Duża część działań reklamowych tej marki to komunikacja wspierająca sprzedaż, informująca czytelników o zawartości dziennika.
W działaniach wizerunkowych Rzeczpospolita koncentruje się na takich wartościach, jak: wiarygodność, prestiż i użyteczność. Nie wykorzystuje reklam kontrowersyjnych, stara się stworzyć obraz marki prestiżowej, będącej doskonałym narzędziem w pracy menedżera.
Autor scharakteryzował przykładowe czasopisma Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON), jakie ukazywały się w dawnym województwie poznańskim w latach 1983–1989. Należały do nich następujące miesięczniki:
„Echa Opalenickie” (1983–1989), „Głos Śremski” (1984–1989), „Kórniczanin”
(1988–1989), „Wiadomości Grodziskie” (1986–1989), „Wiadomości Nowotomyskie”
(1986–1989), oraz dwumiesięcznik „Ziemia Szamotulska” (1988–1989). Przedstawił
inicjatorów tych wydawnictw oraz ich cele, zadania i zawartość, a także niektórych
autorów materiałów prasowych.
Autorzy zadają pytania o formy i rodzaje działalności publicznej
Kurdów w Polsce w ciągu ostatniego półwiecza, o wpływ transformacji ustrojowej
na tą działalność, a także o różnice i podobieństwa między działalnością diaspory
kurdyjskiej w Polsce i w krajach zachodnich. Posługując się analizą dokumentów
i literatury naukowej oraz obserwacją działalności opisywanych przez siebie organizacji, autorzy zwracają uwagę na różnice demograficzne między diasporą polską
a diasporami zachodnimi, postępujące integrowanie się działalności publicznej Kurdów w Polsce z polskim życiem publicznym oraz na problem braku umiejętności
wykorzystania kapitału społecznego członków diaspory do osiągania wspólnych,
długofalowych celów.
Case study marki Polityka z Albumu Superbrands Polska 2008Superbrands Polska
W 2007 roku „Polityka“ skończyła 50 lat, a to kawał historii. Pismo o tym tytule siłą rzeczy musiało, ale też chciało, być zawsze w głównym nurcie wydarzeń. Przy dzisiejszym zalewie informacji człowiek nie jest w stanie słuchać i czytać wszystkiego, co zasługuje na uwagę. Ambicją redakcji jest, by wystarczała mu „Polityka“.
Piszemy w tym numerze „Więzi”, z rożnych stron, o narodzie polskim. Jak mówić o związkach katolicyzmu z polskością 1050 lat po chrzcie Mieszka? Czy Polacy to naród ochrzczony? Może raczej naród (w większości) ochrzczonych?
Na wolę narodu-suwerena powołuje się dziś rządząca partia, realizując swój plan polityczny. Ale jaka jest rola „woli narodu” w demokratycznym państwie prawa? Jak opisać projekt Prawa i Sprawiedliwości: rewolucja autorytarna, konserwatywna czy moralna?
Artyści słyszą coraz więcej o swoich obowiązkach wobec kultury narodowej. Czy jednak polska sztuka jest tym samym, co sztuka polska? Czy artyści mogą służyć narodowi także przez rozdrapywanie ran?
2. BOGU I OJCZYŹNIE
Panorama środowisk intelektualnych związanych
z mediami prawicowymi.
Opracowanie: Mariusz Kowalczyk i Jakub Mejer
3. „ARCANA”
„Chcemy poszukiwać dróg wyjścia z
kryzysu, jaki sprowadził na Polskę
komunizm, a następnie fałszywa formuła
jego transformacji.”
(Andrzej Waśko)- Środowisko wywodzące się z
podziemnego pisma „Arka” (1983-95).
„Arcana” powstaje w roku 1994.
- Podtytuł: „Kultura-Historia-Polityka”.
- Czasopismo„Arcana”, portal.arcana.pl,
Wydawnictwo Arcana.
- Częściej zajmuje się Rosją i byłymi
krajami ZSRR, rzadziej religia i
duchowość. Otwarci na dialog z drugą
stroną sporu politycznego.
4. - Długoletni naczelny: prof. Andrzej Nowak (sowietolog), od 2015
naczelnym jest Andrzej Waśko. Z „Arcaną” współpracuje prof. Jadwiga
Staniszkis.
- Główny wróg: publicyści prorosyjscy.
- Zaprzyjaźnione media: „W sieci”, „Gazeta Polska”, solidarni2010.pl
- Prawicowe media w konflikcie: „Pressje”, „Fronda Lux”
- Andrzej Nowak był proponowany przez PiS jako kandydat na prezydenta
RP.
Prof. Andrzej Nowak
Źródło: wpolityce.pl
Andrzej Waśko
Źródło:
polskawielkiprojekt.pl
Prof. Jadwiga Staniszkis
Źródło: fakt.pl
5. „CHRISTIANITAS”
Czasopismo w dziedzinie religijnej
akcentuje katolicką ortodoksję. W
dziedzinie historii idei prowadzi polemikę
z liberalizmem. (PRESS, nr 5, 2016)
- 1999 rok, czasopismo stworzyły osoby
uczestniczące w mszach w tradycyjnym
obrządku rzymskim w Poznaniu i
Warszawie.
- „cywilizacja chrześcijańska we wszystkich
jej wymiarach”, katolicka ortodoksja,
przywiązanie do łacińskiej tradycji
liturgicznej, „Christianitas” poparło Marka
Jurka jako kandydata na prezydenta w
2015 roku.
- Akcentuje rolę religii w życiu
społecznym.
6. - „Treściowy wyraz „Christianitas” został zakotwiczony w dwóch (…)
tożsamościach: katolickim tradycjonalizmie religijnym i chrześcijańsko-
narodowym konserwatyzmie politycznym” (Paweł Milcarek)
- Czasopismo, seria książkowa i serwis christianitas.org.
- Główny wróg: traktowanie religii jako kwestii prywatnej, ale również
instrumentalizowanie wiary w walce partyjnej.
- Zaprzyjaźnione media: „Teologia Polityczna”, „Gość Niedzielny”.
- Prawicowe media w konflikcie: „Pressje”, „Fronda Lux”.
Paweł Milcarek. Źródło: frondalux.pl
Marek Jurek
Źródło:
wikipedia.org
7. „FRONDA”
„Hasłem kwartalnika „Fronda” jest „pismo
poświęcone”. Fronda.pl to środowisko i medium,
które walczy na pierwszym froncie starcia
cywlilizacji.” (PRESS, nr 5, 2016)
-Pierwszy numer kwartalnika „Fronda” ukazał się w 1994 roku. Od 1994 do 2001
roku w TVP1 emitowany był program Fronda. W 2008 roku ruszył serwis
fronda.pl. W 2015 roku kwartalnik zmienił nazwę na „Fronda Lux”.
- Propagowanie wartości katolickich i konserwatywnych w nowoczesnej, często
prowokacyjnej formie.
- Kwartalnik, serwis internetowy, wydawnictwo.
- Obecnym redaktorem naczelnym jest Jerzy Kopański. Z Frondą związani są
również Tomasz Terlikowski (publicysta Fronda.pl, były naczelny), Barbara
Stanisławczyk (prezes Polskiego Radia), Cezary Gmyz („Do Rzeczy”), Bronisław
Wildstein („W Sieci”).
- Środowisko związane z Frondą nazywa się
„hipster prawicą”. Sympatyzują z nią
ultrakonserwatywni posłowie PiS.
8. - Zaprzyjaźnione media: „Gazeta Polska”, „Nasz Dziennik”, Telewizja
Republika.
- Prawicowe media w konflikcie: wpolityce.pl, kresy.pl i media związane z
ruchami narodowymi.
- Główny wróg na prawicy: Fronda Lux: tradycyjne środowiska
nierozumiejące kontrkultury i zabawy formą; Fronda.pl: środowiska
odrzucające tradycyjne rozumienie konserwatyzmu i katolicyzmu.
Jerzy Kopański, źródło: wirtualnemedia.pl Tomasz Terlikowski, źródłó: se.pl
9. KLUB
JAGIELLOŃSKI
„Promujemy cnoty republikańskie:
umiarkowanie, szacunek dla tradycji i
religii, przedsiębiorczość, patriotyzm.”
- Powstał w 1994 r. – założycielami byli młodzi konserwatyści związani z
Uniwersytetem Jagiellońskim.
- „Pomnażamy dziedzictwo duchowe, intelektualne i polityczne Polski poprzez
troskę o dobro wspólne, sprawiedliwość, odpowiedzialność, przedsiębiorczość
oraz szacunek dla tradycji i religii. To wartości będące istotą polskości przez wieki,
budujące naszą tożsamość i płaszczyznę identyfikacji narodowej – to kim
jesteśmy.” (kj.org.pl)
-„(…) podtrzymywanie i szerzenie republikańskiego
sposobu myślenia o Polsce jako o wartościowej
części kultury europejskiej i dobru wspólnym
godnym najwyższej troski.
- Od 2002 roku – kwartalnik „Pressje”, od 2014
jagiellonski2014.pl, program edukacyjny Akademia
Nowoczesnego Patriotyzmu.
10. - Formułowanie i głoszenie tez w formie akademickiego dyskursu.
- Honorowymi członkami Klubu są m.in. minister Jarosław Gowin i
wiceprzewodniczący PE Ryszard Legutko.
- Główny wróg: „oderwani od rzeczywistości autorzy pism idei i intelektualni
impotenci w tygodnikach opinii”.
- Zaprzyjaźnione media: „Teologia Polityczna”, „Nowa Konfederacja”.
- Prawicowe media w konflikcie: „Christianis”, „Arcana”.
Jarosław Gowin, źródło: polskarazem.pl
Ryszard Legutko, źródło: wikipedia.org
11. REBELYA.PL
„Jesteśmy w bardzo różnym wieku, od
nastolatków do emerytów. Wspólnym
mianownikiem jest katolicyzm i to, że zależy nam
na Polsce.” (Piotr Pałka)
-Serwis powstał w 2010 roku w wyniku rozłamu w Fronda.pl – najpierw jako
forum dyskusyjne, później przekształca się w portal informacyjno-
publicystyczny.
- Propagowanie społecznego nauczania Kościoła katolickiego; analizowanie
zjawisk społecznych z pozycji konserwatywnych; promowanie młodych autorów
i ich opinii.
- Przyjaciele: Łukasz Warzecha („W Sieci), Mateusz Matyszkowicz (TVP Kultura)
-Prawicowe media w konflikcie: Fronda.pl,
Kresy.pl
- Główny wróg na prawicy: środowiska
pochwalające politykę Putina
- Zaprzyjaźnione media: Telewizja Republika,
Fronda Lux
13. „TEOLOGIA POLITYCZNA”
„Dlaczego teologia polityczna? Czy nie
jest to niebezpieczna próba łączenia
religii z polityką. Otóż jak najbardziej!
(Marek Cichocki)
-Środowisko ma swoje początki w 1995
roku w Warszawskim Klubie Krytyki
Politycznej.
Pierwszy numer rocznika „Teologia
Polityczna ukazał się w 2003 roku.
-Przełamanie dominacji starej i nowej
lewicy oraz liberalizmu w sferze wartości i
polityki, dzięki dyskusji o teorii rządzenia,
łącząc tematy polityczne z religijnymi.
- Serwis internetowy, czasopisma, książki,
spotkania i debaty.
- Jedno z zapleczy ideologicznych
prezydenta Lecha Kaczyńskiego, związani z
partią Polska Jest Najważniejsza.
14. - Patrzą na politykę przez pryzmat idei teologicznych.
- Prawicowe media w konflikcie: „Tygodnik do Rzeczy”, Radio
Maryja.
- Główny wróg na prawicy: środowisko narodowców,
przeciwnicy lustracji w Kościele
- Zaprzyjaźnione media: TVP Kultura, „Arcana”, „Christianitas”.
Źródło: teologiapolityczna.pl