6. Ao espertar estaba nunha xunqueira parada coa súa
balsa.
- Esto é Catoira! –exclamou Tedy.
Cando mirou ben para os lados viu un drakkar e dixo:
- Vou a investigar esa embarcación tan rara. Ela nunca
vira ese tipo de barca tan longa e estreita chea de
remos.
7.
8. Foi toda disposta e cando xa estaba a punto de tocala,
aviscou uns homes moi raros que non se parecían en nada
aos que babía por aquí, sobre todo na forma de vestir e
de falar. Rapidamente agachouse para observalos mellor
e para que non a viran a ela.
Os vikingos, que era así como se chamaban, sentiron un
ruído porque Tedy tropezara con algo. Aqueles homes
puxéronse nerviosos, e foron investigar de onde saíra
aquel ruído. Tedy estaba chea de medo e fixo todo o
posible para que non a encontraran, pero os seus
erforzos non deran resultados.
9.
10. Ao final atopárona e como non sabían quen era
atárona ao pao do Drakkar.
Tedy era moi valente e non lle tiña medo a nada,
pero cando se viu atada e arrodeada de aqueles
salvaxes, que era o que lle parecían a ela, sentíuse
aterrorizada, porque os vikingos eran moi brutos.
11.
12. Máis tarde baixárona do poste do barco e metérona na
adega. A rapaza intentou sair daquel lugar escuro, pero
non o conseguiu. Como era moi terca intentouno máis
veces, e de tanto insistir consigue tirar a porta. A
porta fixo moito ruído ao caer no chan, pero como os
vikingos estaban tan borrachos seguiron dormidos.
Tedy quería sair rápido, porque estaba asustada, e ao
facelo á presa fixo autro ruído e desta volta os homes
espertaron.
13.
14. Tedy tivo que correr moito e cando saío do Drakkar os
vikingos seguírona ata a aldea, espertanto a todos os
aldeáns. Tedy corría sen parar e cando mirou para
atrás os salvaxes estaban loitando cos aldeáns.
A rapaza non sabía que facer. Quería escapar, pero
tamén axudar aos aldeáns, e encontrou un pau na praia.
Colleuno e doulle unha boa malleira a un daqueles homes
con todas as súas forzas.
Despoi loitou con outro. Este era grande, salvaxe e a
ela parecíalle o máis forte. Chamánballe Edurcan e non
deixaba de perseguir a Tedy, pero a nena xa non podía
máis de tanto loitar e de tanto correr.
15.
16. Por fin, despistouno e chegou a súa barca. Case non
tiña forzas, doíalle todo o corpo, pero conseguíu subir a
aquela balsa feita por ela e fuxir ata a illa de
Cortegada.
Tedy agachouse na cova onde encontrara o tronco de
madeira.
Os vikingos perseguírona ata a illa e internáronse nela
para buscala. Miraron por todas partes, e pasaron moi
pretiño da rapaza, pero non a viron.
17.
18. A Tedy pasoulle o medo e marchou por un atallo ata o
drakkar, antes de que estes chegaran. Rompeulle todos
os remos e intentou facerlle o maior dano posible no
drakkar. Os vikingos como non tiñan remos non podían
ir a onde vivían e tiveron que quedar na illa de
Cotegada.
Tedy colleu a súa balsa e volveu ao seu pobo do Grove.
Cando xa estaba na casa, tirouse na cama e pensou que
acabara de vivir toda unha experiencia, pero tampouco
quería volver a repetir a aventura.
19.
20. Como foi unha experiencia moi especial quixo compartila
co mundo e Tedy decidiu escribir un libro, titulado
“Aventuras de Tedy e os vikingos”. Cando por fin
terminou a historia, contoulle o que lle pasara a seus pais
e estes pareceulles moi graciosa, pero tamén moi
arriscada.
