ilahi sanat tefekkür temaşa

1. Âlem Çarşısı Sergileri

2. Cenab-ı Hak, bahar mevsiminde tüm
güzellikleri gün gün, hafta hafta
önümüzden resm-i geçit yaptırıyor.

3. Ve bizi hayatın seyirci koltuğuna
oturtmuş, sanat eserlerini bize
izlettiriyor…

4. Cenab-ı Hak, her ağacın
çiçeklerle donattığı
dallarında bir pano gibi
sanatını sergiliyor.

5. Şehrin panolarında, billboardlarında nasıl
reklam afişleri var, bunlar bir hafta asılı
kalıyorlar, ondan sonra indiriliyorlar;
yenileri oralarda asılıyor…

6. Öyle de, bütün parklar, bahçeler, dağlar,
bağlar, vadiler, ovalar, yamaçlar, ağaçlar
Âlemler Rabbinin birer panosu gibidir.

7. Rabbimiz sanatını oralarda sergiliyor. Bir süre
görecek gözlere göre gösteriyor, sonra kaldırıyor.
Sanatının yeni örneklerini gözler önüne seriyor.

8. Ancak bu kadar yapılan resm-i geçitten,
bu ilahi defileden insanlar ne kadar
nasiplerini alıyorlar, bilmiyoruz.

9. Cenab-ı Allah’ın ruhlarımız,
duygularımız için süslediği, donattığı o
sofranın başına oturmak gerekir.

10. Gerçekten de
sadece midemiz
gıda istemiyor;
kalbimiz, ruhumuz,
latifelerimiz,
duygularımız, hepsi
mide gibi gıda
istiyor.

11. Ancak, insanlar mideleriyle öylesine
meşguller ki, diğer duygularını, kendilerini
insan yapan ve yüceltecek olan duygularını
çoğunlukla ihmal ediyorlar.

12. Hâlbuki insan üç gün boyunca midesine bir
şey göndermese nasıl zayıflar, ölmeye yüz
tutar. Uzun süre aç kalırsa ölür.

13. Diğer duygularımız da öyledir.
Gıdalarını vermezsek onlar da
zayıflarlar ve hayatiyetlerini yitirirler.

14. Onun için Cenab-ı
Hak midemizin
gıdasını yarattığı gibi,
biyolojik hayatımızın
devam etmesi için
birçok meyvelerle,
sebzelerle midemize
yönelik rızıklarını bize
sunduğu gibi,

15. …duygularımızı doyuracak, geliştirecek,
güçlendirecek gıdaları da bu Âlem Çarşısının
Sergilerinde gözlerimizin önüne sermiş ve bizi
onları da almaya davet etmiş.

16. Sadece midesini, bedenini, maddesini düşünen bir
insan değil, asıl kendini insan yapan kalbini, ruhunu,
duygularını, latifelerini düşünen ve onların gıdasını
kâinattaki bu ilahi sofralardan alan insan olmayı
Rabbimiz bizden istiyor.

17. Tabi sofraya elinizi uzatırsınız, elinizle
herhangi bir şeyi alırsınız.

18. Cenab-ı hak
bize latifeler,
duygular
vermiş…

19. Mesela, gözlerimize çok uzaklardan, ta ufuklardan,
güneşin battığı yerden, doğduğu yerden, yıldız dolu
göklerden, üzerimizde toplanan bulutlardan ve
Âlem çarşısının sergilerinden gıdamızı alma
özelliğini bize vermiş.

20. İnsanın eli kısadır ama duyguların elleri çok
uzundur. Ta göklerin derinliklerinden
rızıklarını alabilir.

21. Kur’an-ı Kerim, “Göklerde sizin
rızkınız vardır” diyor.

22. İnsan duygularıyla bu fani dünyada cennete
bile uzanabilir ve oradan rızkını alabilir. Zira bu
dünyada Cennetin örnekleri olan rızıklar vardır.

23. İnsan ancak Rabbinin yarattığı güzellikleri
seyrederek, onlara dalıp giderek, o
güzelliklerdeki Allah’a ait manaları sezerek,
okuyarak manevi rızkını onlardan alır,
duygularını tatmin eder…

24. Bir şair:
“Kıskanırım arıyı; peteği var, balı var.
Konduğu çiçeklerin; pembesi var, alı var.”
diyor ama hiç arıya, kuşa kıskanmamıza
gerek yok.

25. Çiçeklere, kelebeklere kıskanmamıza gerek
yok. Biz insanız. Allah hepsinden,
saydıklarımızdan, saymadıklarımızdan bizi
daha üstün, daha yetenekli yaratmıştır.

26. Nasıl ki, arı
rengârenk çiçeklere
konuyor, onlardan
rızkını alıyorsa ve bal
özünü topluyorsa, o
usare ile bal
yapıyorsa; biz de
aynen arılar gibi
gözlerimizi kâinat
bostanına salarak,
çiçeklere kondurarak,
onlardaki iman özünü
alabiliriz.

27. Çiçeklerde sadece bal özü yok, aynı zamanda
iman özü var. O iman özünü aldığımız zaman,
vicdanımızda, kalbimizde iman balları yapabiliriz.

28. Allah’ı anma, her dudağın tadıdır, tuzudur.
Vicdanımızda iman balları yaparsak,
Yunus Emre gibi şöyle diyebiliriz:

29. “Canlar canını buldum, bu canım yağma olsun
Assı ziyandan geçtim, dükkânım yağma olsun
Yunus ne hoş demişsin, bal u şeker yemişsin,
Ballar balını buldum, kovanım yağma olsun.”

30. Allah’ı bulan, her şeyi bulur.
Kim “Benim Rabbim var!”
diyorsa, onun her şeyi vardır.
O, zenginlerin en zenginidir.

31. Nasıl ki, Cenab-ı Hak, kitabı Kur’an-ı Kerim’i
okuduğumuzda, her harfine 10 sevap veriyor bize,

32. …aynı şekilde büyük Kur’an olan Kâinatı
okuduğumuzda, Kâinat kitabının her harfine
de büyük bir karşılık veriyor.

33. Kâinat bir büyük kitap, gökyüzü
yıldızlarla yaldızlanmış yaldızlı,
parlak bir sayfa,

34. yeryüzü ayrı bir sayfa,

35. her bahçe bir satır, her ağaç bir kelime
ve her meyve, her çiçek bir harftir.

36. Her çekirdek, her tohum bir noktadır.
O noktanın içersinde bütün ağacın
fihristesi, programı yazılıdır.

37. İşte bu Kâinatın dilini anlarsak ki, en önemli dil
budur, Rabbimizin yarattığı, o varlıklar üzerinden
verdiği mesajı kavrayabilirsek, okuduğumuz her çiçek
de O’nun isim ve sıfatlarının tecellilerini görebiliriz.

38. Tasavvuf ehlinin çok sevdiği ve söylediği bir Kutsi
Hadiste şöyle buyrulmuştur: “Ben gizli bir hazine
idim. Beni arayıp bulun diye sizi yarattım.”

39. İşte bu dünyaya Allah’ı aramaya geldik. Allah bizi
kendinden çok uzaklara atmış ve kendine doğru bir
yarış başlatmıştır. Kim Ona çok yaklaşacak? Kim Onu
iyi tanıyacak? Kim Onu çok sevecek?

40. Çok tanıyan, aynı zamanda Onu çok
sevecektir, çok hayranlık duyacaktır.

41. İşte hayat, böyle bir yarıştır. Aslında tek bir yarış
vardır. Bütün diğer yarışlar bu büyük yarışa katkı
sağladıkları kadar önemlidirler. Hepimiz bu dünyaya
gelmekle ister istemez bu önemli yarışa katılmışız.

42. Yarışın neresindeyiz? İşte bunu
düşünmek, Kur’an’ın emrettiği şekilde
O’na daha çok yaklaşmanın vesilelerini
aramak en önemli işimizdir.

43. Allah’ı bulmak için
uzaklara gitmeye
gerek yok.

44. Çevrenize bakın!

45. O’nun çiçeklerden size gülümsediğini göreceksiniz.
Gerçekten çiçeklerdeki bu gülümseme, bu tatlılık
Rabbimizin bize gülümsemesidir.

46. Cenabı Allah
evlerimizi,
bahçelerimizi
çiçeklerle
doldurmuş. Bütün
dünyayı çiçeklerle
güldürmüş.

47. Yeryüzünü bir
nimet sofrası
olarak yaratmış.
Baharı bir deste
gül olarak o
sofranın başına
ve yanına
koymuş.

48. Allah misafirlerini seviyor. Biz
bu dünyada ona misafiriz. O
misafirlerine çok güzel bakıyor.

49. Dolayısıyla O’nun sonsuz sevgisinin yansıması olan,
bize verdiği değerin bir göstergesi olan bu kadar
güzelliği, sanatı, ihtişamı insan nasıl fark etmez?
Nasıl görmez?

50. Rabbimiz bizi çok uzaklara atmış ama, rahmetiyle
bize çok yakın. Biz Ondan çok uzağız ama, O bize
bizden daha yakın. Bize rahmetiyle gülümsüyor.

51. Çiçeklerdeki gülümseme, Onun bize
rahmetiyle gülümsemesidir. Bize verdiği
değerin bir ifadesidir.

52. İnsanların suni
eserlerinin
sergilendiği alış veriş
merkezlerinin,
çarşılarının yanında
Allahın çarşılarına,
Âlem Çarşısının
sergilerine de
gidelim. Gönül
zenginliğimizi
arttıralım.

53. Hasan Feyzi, bu hususu ne güzel dile getirmiş:

54. “Güzel oku! Her zerrede coşkun birer mânâ var,
Derd ehline bu mânâda canlar sunan edâ var.
Vermek için parlaklığı, gamlı gönül evine,
Bir bak hele, her cilâdan üstün olan cilâ var.

55. Derin, güzel düşünce ile incelersen bunu sen,
Zaiflemiş ruhlar için dağlar gibi gıda var
Beni tanı, yürü kulum, yürü diye bizlere,
Her nefeste şefkat ile Rabbimizden nidâ var.

56. Duymuş isen bu nidâyı her zerrenin dilinden,
Müjde olsun, artık sana Cennet denen safâ var!
Bir güneştir her zerrede cilve yapıp parlayan;
Bilmez misin, sende dahi o edâdan edâ var.

57. Kısa görüp denizleri damlalara çevirme;
Hakikatta, her damlada gizli birer derya var.
Bir noktayı bir cihan yap, o cihana hâkim ol,
Zira senin bir noktanda, güneş kadar zekâ var!

58. Her zerrenin kâbesidir kalbi, yine kendine,
Dikkat eyle, her birinde yine ancak Huda var.”

59. İşte, her zerrede, her çiçekte
sonsuz hayata, sonsuz
saadete böyle bir çağrı var.

60. Bu çağrıyı insan duyarsa, hissederse, bu ilahi daveti
alırsa, bu davetiyeyi açar ve okursa, Cennete davetli
olduğunu anlar.

61. Bu dünyası da Cennet olur, bu dünyada
da gerçek saadeti, mutluluğu bulur.

62. Biliyoruz ki, insan ne kadar önemli bir
kişiden, önemli bir yere davet alırsa, o kadar
bu davet insanı mutlu eder.

63. Kâinat Sultanından ebedi mutluluğa,
sonsuz Cennete bir davet mesajını aldığına
inanan ve bunu hisseden insan, ne kadar
mutlu olur, bunu düşünelim…

64. Metin: Seyfettin Bulut
Sunum: Ahmet Yordam
www.yolyordam.com