2. Sa bawat bagay na gusto
nating gawin ay kadalasang
may hadlang at kung minsan
at sadyang mapapasuko tayo
nito. Marami sa atin ay hindi
sumusuko, pero sa kabilang
banda ay may sadyang wala
nalang gagawin kundi ang
sumunod nalang sa agos,
tipong kung anu-ano nalang.
Yan and problema, parang
bawat paghinga natin o bawat
pag-utot natin ay nandiyan sila
upang sumubok sa katatagan
ng pagkatao natin. Narito ang
kuwento ng isang bata na
malaki ang problema, at iniisip
nalang na sumuko at wala
nalang gawin. Halika at
3. Ang Guadaluyong ay
isang lugar na sadyang payapa,
maunlad at lahat ng tao ay
namumuhay ng maayos. Bawat
isa ay may kanya-kanyang trip
sa buhay, mga matatanda ay
nagtatrabaho, mga batang
naglalaro, may mga taong
namamahing lang at iba pa.
Dito mainit, maalinsangan,
nakakairita sa pawis dahil sa init
ng araw. Pero sa mga batang
naglalaro sa labas ay hindi ito
hadlang, masaya silang
nagtatakbuhan, habulan, piko,
tumbang perso, pogs, at
marami pang iba.
4. Ngunit sa isang batang
nagngangalang Hades, halos parusa sa
kanya tuwing sisikat ang ara. Bukod kasi sa
ibang init nito ay konting liwanag lang na
dumapo sa mata niya galling sa araw ay
para itong tinutusok sa sakit, kahit nga ata
nakapikit eh talagang maiiyak siya at
luluha. Hindi siya mkalabas kahit hapon,
ngunit sa paglubog lang ng araw. Lalabas
siya ay mawawalan na siya ng kalaro dahil
uso daw ang mga dinudukot na mga bata,
kaya natatakot na din siyang lumabas.
Labis ang pagka-awa ng kapatid niyang si
Hector sa kanya, at lagi itong nagdadasal
sa simbahan “Lord, mabait pong kapatid si
Hades at masipag, ngunit hindi siya
makapaglibang sa labas n gaming tahanan
dahil hindi pangkaraniwan ang kanyang
mata. Sana Panginoon tulungan niyo
siyang makapaglaro sa labas, dahil
madalas ko nap o siyang nakikitang
5. Oh! Diba ang bait ng utol niya, mabait
din naman kasi si Hades, naghahanda ng
pagkain sa tuwing uuwi ng bahay nila na
pamana ng kanilang ina na namatay sa sakit
na Heart attack, dahil nalaman nitong may
ibang pamilya na ang kanilang ama sa
malanding babae nito.
Sadyang nakakaawa si Hades pag
umaga dahil umiiyak ito tuwing siya’y gigising
sa umaga. Dahil naiisip nito na isa nanamang
araw na di siya makakapaglaro. “Lagi nalang
akong nandito sa loob ng bahay, kapatid ko
lang ang nakakakilala sakin, wala pa kong
nagiging kaibigan sa labas o sa tapat man
lang ng aking bahay. Hanggang kelan ako
magiging ganito?”.
Nagawa na niyang lahat ang
pwedeng gawin sa loob ng bahay, laging
panalo sa Chess kalaban ang sarili, nabubuo
ang rubik’s cube sa loob ng 3 segundo, at
lahat na halos ng puwedeng gawin sa loob ng
bahay ay nagawa na niya. Ngunit hindi ganun
6. Maraming beses na siyang sumubok lumabas, ngunit ang
tangi lang niyang nagagawa ay magtakip ng mukha ng tela, hindi siya
nakakapaglaro dahil wala siyang nakikita sa paligid. Hindi siya
makatakbo, o anu pa man.
Nagmukmok nalang siya sa loob ng kanilang bahay, at inisip na
wala na ngang pag-asa ang lahat. Pumunta sa kanilang bahay si Bella
at Edward na sumama sa kanila ngunit ayaw ni Hades na maging
katulad nila, dahil mahilig daw siya sa gulay. Nagalit siya at pinaalis ang
dalawa. Isang bote ng beer ang nakita niya at parang me laman itong
usok at ang dumi-dumi sa labas, pinunasan niya ito at nilinis. Isang
ispirito ang lumabas, at kinausap siya nito, “Ano ang iyong pangalan
munting nilalang, sadyang napakalungkot mo at parang napakalaki ng
iyong problema?”. “Ako po si Hades, gusto ko po kasing makalabas at
makapaglaro ngunit hindi ko nakikita ang mga kalaro ko at hindi ko
maramdaman halos kung nasan ako kaya nandito lang ako sa bahay,
ano po ang dapat kong gawin?”. “Hindi ko masasagot iyan bata,” wika
ng ispirito “ngunit makakatulong ang kung anu-anong kulay.”
7. “Pero pano ang gaga-?”, hindi pa man niya natatapos ang
sasabihin ay biglang nawala ang ispirito na prang bula. Nagulat siya
nang maging dalawa ang bote ng beer at nagiba ito ng kulay, halos
kulay itim. Nabasag ito at halos madurog, naiwan lng ang puwetan
nito, nagtaka siya na sa tindi ng pagkakabasag nito ay naiwan lng ang
puwetan. Tinanggal niya ang matatalim na parte niyo at bigla itong
lumutang natakot si Hades, ngunit nagsalit ang lumulutang na maiitim
na puwet, este puwet ng bote na maiitim. “Hades huwag kang
matakot, ako ang tutulong sayo sa gusto mong gawin, at iyon ay ang
makapaglato sa labas”. Nang marinig ito ni Hades ay natuwa siya,
ngunit “Panong gagawin ko?” wika niya. “Ilapit mo lang ang mukha
mo sakit, at pe-pwesto ako sa mata mo”. Nag-alala si Hades, “Baka
mahulog ka at mabasag habang ako’y naglalaro”. “Malamang
maglagay ka ng manipis na tali at iikot mo ng bahagya sa tainga mo,
isip-isip din pag may time”, wika ng mga puwet ng bote. “Sige, salamat
po” wikang may paggalang ni Hades.
8. Simula noon ay nakalabas siya at lahat
ng tao ay nagulat sa kanya at wika ay “Uy! Si
Hades!”, dahil sa kakaiba nitong takip sa mata
ay mabilis siyang napapansin ng mga
kapitbahay. Masaya na si Hades na
nakakapaglaro, nakakatakbo at kung anu-ano
pa, at paulit-ulit niyang nagugulat ang mga
kaibigan niya “Si Hades”, at dumaan ang
maraming panahon, henerasyon at oras na
ginaya narin ng maraming tao ang gaya ng kay
Hades at sa tuwing makakakita silang tao na
may suot nito ay naaalala nila si Hades, at
hanggang sa naging Shades, at ito
nagpapaalala sa isang batang mabait at
mapagmahal na kapatid. Parang suot ni PSY
diba?
