Δύο σπουδαίοι Αμερικανοί ηγέτες, πρόεδροι της αμερικής,Δύο πρωτοπόροι και σημαντικοί ηγέτες των απαρχών των ΗΠΑ

2. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος γεννήθηκε στη Βοστώνη. Ήταν το 15ο από τα 17 παιδιά
του Γιοσάια Φραγκλίνου, ενός παρασκευαστή κεριών και σαπουνιών. Ήταν ο
νεότερος γιος της οικογένειας και μάλλον ο πιο αγαπημένος. Τον ελεύθερο του
χρόνο ο μικρός Φραγκλίνος τον αφιέρωνε στη μελέτη επιστημονικών και άλλων
βιβλίων και στη συγγραφή σατιρικών δοκιμίων και ποιημάτων, παρά την άποψη
του πατέρα του ότι «οι ποιητές ήταν πάντα ζητιάνοι».
Οι γονείς του επιθυμούσαν ο μικρός Βενιαμίν να
γίνει κληρικός, όμως από πολύ νωρίς αυτός διάλεξε
διαφορετικό δρόμο: Στην ηλικία των 12 ετών έγινε
βοηθός στο τυπογραφείο του αδερφού του Τζέιμς.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Τζέιμς ίδρυσε την "New
England Courant", την πρώτη ανεξάρτητη εφημερίδα
των αποικιών. Στον Βενιαμίν δεν επιτράπηκε να
γράψει στην εφημερίδα. Έτσι, αυτός χρησιμοποιώντας
το ψευδώνυμο "Mrs. Silence Dogood" ξεκίνησε να
στέλνει γράμματα στην εφημερίδα του αδερφού του,
τα οποία δημοσιεύονταν για αρκετό καιρό χωρίς να
καταλάβει κανείς τον πραγματικό τους συγγραφέα.
Μάλιστα το περιεχόμενό τους ήταν τέτοιο, ώστε
προκάλεσαν συζήτηση στην πόλη της Βοστώνης. Benjamin Franklin
(1706-1790)

4. Το 1730 ίδρυσε την "Εφημερίδα της
Πενσυλβάνια" ("Pennsylvania Gazette"), η
οποία σύντομα έγινε η πλέον σεβαστή
εφημερίδα της Αμερικής. Το Σεπτέμβρη της
ίδιας χρονιάς ο Φραγκλίνος παντρεύτηκε
την Ντέμπορα Ράιντ (Deborah Reid).
Για 25 χρόνια, από το 1732 μέχρι το 1757,
ο Φραγκλίνος εξέδιδε το "Αλμανάκ του
Φτωχού Ρίτσαρντ" ("Poor Richard's
Almanack"), ένα ημερολόγιο με
επιστημονικές γνώσεις σε εκλαϊκευμένη
μορφή και συμβουλές για την προσωπική
επιτυχία του καθενός με γνώμονα τα
χρηστά ήθη. Στο Αλμανάκ αυτό ο
Φραγκλίνος έγραφε με το ψευδώνυμο
"Ρίτσαρντ Σώντερς" (Richard Saunders).
Η επιτυχία του Αλμανάκ ήταν μεγάλη.
Είναι ενδεικτικό ότι η περιληπτική του
έκδοση "Ο δρόμος προς τον πλούτο" ("The
Way to Wealth") μεταφράστηκε σε πολλές
γλώσσες.

6. Αυτοδίδακτος, έμαθε γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και λατινικά και παράλληλα άρχισε να
επιδίδεται σε διάφορες επιστημονικές μελέτες. Δείχνοντας ισχυρή οργανωτική και
διοικητική ικανότητα, διορίσθηκε σαν διευθυντής των ταχυδρομείων της Πενσυλβανίας κι
αργότερα οργάνωσε τις ταχυδρομικές υπηρεσίες όλων των αμερικάνικων αποικιών
και διορίστηκε γενικός διευθυντής των ταχυδρομείων.
Το 1751 εκλέγεται βουλευτής στη βουλή της Πενσυλβανίας και το 1757 πηγαίνει στο
Λονδίνο για διαπραγματεύσεις όπου μένει πέντε χρόνια, αποκτά φίλους και μεγάλη
εκτίμηση για τις επιστημονικές του επιδόσεις, με αποτέλεσμα να αναγορευθεί επίτιμος
διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Κατά τον αγώνα για την ανεξαρτησία των αποικιών, γύρισε στην Αμερική και εργάστηκε
ολόψυχα για την επιτυχία της. Εκλεγμένος αντιπρόσωπος της Πενσυλβανίας στην
επαναστατική συνέλευση της Φιλαδέλφειας, ήταν ένας από τους πέντε αντιπροσώπους
στους οποίους ανατέθηκε η σύνταξη της περίφημης προκήρυξης της ανεξαρτησίας του
1776. Το 1778 κατόρθωσε να συνάψει συμμαχία των αποικιών με τη Γαλλία κατά της
Αγγλίας και στις 3 Σεπτεμβρίου του 1783, μαζί με τον Ιωάννη Άνταμς και τρεις άλλους
απεσταλμένους, κατάφερε να υπογραφεί η τελική συνθήκη ειρήνης με τη Βρετανία. Το 1785
εξελέγη πρόεδρος της εκτελεστικής εξουσίας της Πενσυλβανίας και το 1787 μέλος της
εθνοσυνέλευσης, η οποία συνέταξε και ψήφισε το συνταγματικό χάρτη των Ηνωμένων
Πολιτειών. Σαν πρόεδρος της εταιρείας για την κατάργηση της δουλείας, συνηγόρησε και
υπέγραψε υπέρ της απελευθέρωσης των μαύρων, δύο μήνες πριν το θάνατό του.

7. Πολιτική
Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής που συνέταξε τη
Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Συνολικά,
η συμβολή του Φραγκλίνου στην ανεξαρτησία
των Ηνωμένων Πολιτειών είναι μεγάλη.

8. Ο Β. Φραγκλίνος θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές του
Αμερικάνικου κράτους κι ένας από τους «πατέρες» του έθνους, στον οποίο
οι επίσημες πηγές πάντα αναφέρονται με μεγάλο σεβασμό. Εκτός από τις
εκτεταμένες μελέτες του πάνω στις επιστήμες και τα γράμματα, είναι πολύ
πιθανόν να είχε σχέσεις με τον εσωτερισμό, μέσα από το ισχυρό και
ταυτόχρονα μυστικό τότε κίνημα του Τεκτονισμού, που έβαλε τη σφραγίδα
του στην έναρξη του Αμερικάνικου πολιτισμού, ενός πολιτισμού που,
δυστυχώς, σήμερα τίθεται υπό αμφισβήτηση.

9. Εφευρέσεις
Εφηύρε το αλεξικέραυνο αφού
διαπίστωσε την ηλεκτρική φύση του
κεραυνού. Πρότεινε την κατασκευή
πυκνωτή πολλαπλών πλακών. Ανακάλυψε
την πρώτη θερμάστρα που λειτουργούσε
με μεταφορά αέρα. Εφηύρε τους
διεστιακούς φακούς. Πρέπει να
σημειωθεί ότι δεν κατοχύρωσε καμία από
τις εφευρέσεις του, γιατί θεωρούσε ότι
ανήκουν στο λαό.
Φυσική
Εργάστηκε πάνω στον ηλεκτρισμό και
πρότεινε την ιδέα του αρνητικού και
θετικού ηλεκτρικού φορτίου. Εργάστηκε
πάνω στη μετεωρολογία, εξηγώντας τη
δημιουργία των καταιγίδων.
Πέθανε στις 17 Απριλίου του 1790, αφήνοντας πολλά συγγράμματα και άρθρα
φιλολογικά, πολιτικά και κοινωνιολογικά.

10. Σύμφωνα με τον τέκτονα και ιστορικό του τεκτονισμού
Μάνλυ Χωλ, όπως αναφέρει ο Ντέιβιντ Άικ στο βιβλίο του
"Το Μυστικό Όλων των Εποχών", από τις 55 υπογραφές
των εκπροσώπων που συνέταξαν το Αμερικανικό
Σύνταγμα, στο
συνέδριο που έγινε το καλοκαίρι του 1787 στη
Φιλαδέλφεια, σχεδόν οι 50 ανήκαν σε γνωστούς μασόνους
της εποχής, και μόνο μία σίγουρα δεν ανήκε σε μασόνο.
Ανάμεσα σε εκείνους που το υπογράφουν ξεχωρίζουν και
οι γνωστοί μασόνοι Τζωρτζ Ουάσινγκτων, Τόμας
Τζέφερσον, Βενιαμίν Φραγκλίνος, εκ των οποίων οι δύο
πρώτοι διετέλεσαν και πρόεδροι των ΗΠΑ.

11. Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον, πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της
Αμερικής, γεννήθηκε στην κομητεία Γουεστμόρλαντ της Βιρτζίνια. Ο πατέρας
του Αυγουστίνος ήταν κτηματίας. Ο Τζορτζ έλαβε μικρή και ακανόνιστη σχολική
μόρφωση.
Πολύ νεαρός ακόμη, ο Ουάσιγκτον σκέφτηκε να γίνει τοπογράφος, και για
ένα διάστημα επιδόθηκε σε αυτή την ασχολία. Αλλά στα 20 του χρόνια
κληρονόμησε από συγγενή της συζύγου του αδελφού του ένα από τα καλύτερα
κτήματα της Βιρτζίνια, το Μάουντ Βέρνον, στου οποίου τη διαχείριση και
αξιοποίηση αφοσιώθηκε ολόψυχα για τα επόμενα 20 χρόνια της ζωής του.
Παράλληλα ο Ουάσιγκτον έτρεφε στρατιωτικές φιλοδοξίες που του δόθηκε η
ευκαιρία να τις πραγματοποιήσει τη δεκαετία του 1750 παίρνοντας μέρος στον
πόλεμο των αμερικανών αποίκων με τους Γάλλους για την κατοχή της Κοιλάδας
του Οχάιο. Παραιτήθηκε από τον στρατό το 1758 με τον βαθμό του ταξίαρχου
έχοντας διατελέσει, από τα 23 του χρόνια, διοικητής όλων των στρατευμάτων
της Βιρτζίνια. Είχε επίσης μόλις εκλεγεί στη Βουλή της Βιρτζίνια.

12. Μεγάλος γαιοκτήμονας
Το 1759 ο Ουάσιγκτον νυμφεύθηκε τη Μάρθα Ντάντριτζ, χήρα
και μητέρα δύο παιδιών. Ο ίδιος δεν απέκτησε δικά του παιδιά.
Με τον γάμο του η περιουσία του αυξήθηκε σημαντικά, και ο
Ουάσιγκτον έγινε ένας από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες της
Βιρτζίνια. Παρ' ότι είχε προσλάβει επιστάτες, φρόντιζε ο ίδιος τις
διάφορες δουλειές και παρακολουθούσε καθημερινά και με
μεγάλη προσοχή την πορεία των εργασιών και την κατάσταση
των κτημάτων. Ηταν φιλόπονος, επιμελής και καινοτόμος και
αγαπούσε πραγματικά την αγροτική ζωή και τις ασχολίες της, με
τις οποίες συχνά καταπιανόταν και ο ίδιος. H συμπεριφορά του
προς τους πολυάριθμους δούλους του ήταν πολύ ανθρώπινη. Ο
Ουάσιγκτον μεριμνούσε ώστε να τρέφονται και να ντύνονται
σωστά και να έχουν ιατρική περίθαλψη. Ηταν άλλωστε αντίθετος
με τον θεσμό της δουλείας, και με τη διαθήκη του κληροδοτούσε
τους δούλους του στη σύζυγό του με τον όρο εκείνη να
προβλέψει την απελευθέρωσή τους μετά τον θάνατό της.

13. Ο Ουάσιγκτον δεν ήταν από τους πρώτους που κινητοποιήθηκαν με την
επιδεινούμενη κατάσταση στις σχέσεις των αμερικανών αποίκων με την
Αγγλία. Ως ένα σημείο δεν τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα αυτά τα ζητήματα.
Πιστός υπήκοος του βασιλιά της Αγγλίας, αρχικά ήταν αντίθετος με την ιδέα
της ανεξαρτησίας των αποικιών. Οταν όμως τα σύννεφα πύκνωσαν, ο
Ουάσιγκτον άρχισε να δραστηριοποιείται στους ηγετικούς κύκλους των
αποίκων και να διακρίνεται για την τόλμη, την αποφασιστικότητα αλλά και
τη σύνεσή του. ΄Ετσι, όταν οι διαμαρτυρίες μετατράπηκαν σε επανάσταση, οι
αντιπρόσωποι των αποίκων, το 1775, εξέλεξαν τον Ουάσιγκτον αρχιστράτηγο
των δυνάμεων όλων των επαναστατημένων αποικιών.

14. Αρχιστράτηγος της επανάστασης
Ως αρχηγός ουσιαστικά της επανάστασης, ο Ουάσιγκτον έδειξε απεριόριστο
θάρρος και αφοσίωση στους σκοπούς της. Προτού ακόμη επικυρωθεί η
τοποθέτησή του σε αυτή τη θέση, αλλά και μετά, συναγωνιστές του τον
αμφισβήτησαν και τον υπονόμευσαν. Αυτός όμως δεν λύγισε ούτε τότε ούτε
αργότερα, στις δύσκολες στιγμές του αγώνα. Οι ιστορικοί τού καταλογίζουν
στρατηγικά λάθη που φαίνεται ότι τα διαπίστωναν και οι συμπολεμιστές του.
Αλλά ο Ουάσιγκτον ήταν άπειρος από στρατηγικά καθήκοντα τόσο μεγάλης
κλίμακας, και μολοντούτο κατόρθωσε να διατηρήσει έναν επαναστατικό
στρατό με αξιοσημείωτη πειθαρχία και υψηλό φρόνημα.
Παρά τις επικρίσεις και τις επιθέσεις που δέχθηκε από σημαίνοντες
συμπατριώτες του ο Ουάσιγκτον σημείωσε πολλές επιτυχίες στον πόλεμο, με
κορυφαίο κατόρθωμά του την πορεία των δυνάμεών του ως τον Κόλπο του
Τσέζαπικ το 1781, η οποία οδήγησε στην παράδοση του άγγλου στρατηγού,
λόρδου Τσαρλς Κορνουάλις, στο Γιόρκταουν και σήμανε ουσιαστικά το τέλος
του πολέμου.
Με την οριστική σύναψη ειρήνης το 1783 και την αποχώρηση των Αγγλων
από τη Νέα Υόρκη, ο Ουάσιγκτον παραιτήθηκε από την αρχιστρατηγία και
επέστρεψε στο Μάουντ Βέρνον. Τον προηγούμενο χρόνο είχε χρειαστεί να
απορρίψει με αγανάκτηση πρόταση να χρησιμοποιήσει τον στρατό για να
στεφθεί βασιλιάς του νέου κράτους.

15. Ομόφωνη εκλογή
H κατάσταση που επικρατούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη νίκη της
επανάστασης ήταν χαώδης, με επίκεντρο των διαφωνιών τις ομοσπονδιακές
εξουσίες, τον βαθμό δηλαδή στον οποίο θα ενώνονταν μεταξύ τους οι αποικίες
που είχαν αποτινάξει την αγγλική κυριαρχία και είχαν κατακτήσει την
ανεξαρτησία τους. Επί τέσσερα χρόνια ο Ουάσιγκτον παρακολουθούσε τις
εξελίξεις γεμάτος αγωνία. Ηταν απόλυτα ταγμένος υπέρ της αδιάρρηκτης ένωσης
των Πολιτειών αλλά, αν και εξέφραζε με παρρησία τις απόψεις του, δεν ήθελε να
αναμειχθεί έμπρακτα στην πολιτική διαμάχη. H Βιρτζίνια όμως τον εξέλεξε
μεταξύ των αντιπροσώπων της στην Εθνοσυνέλευση του Μαΐου του 1787 στη
Φιλαδέλφεια, όπου αντιπρόσωποι από όλες τις Πολιτείες θα συζητούσαν για το
Σύνταγμα της Ενωσης. H Εθνοσυνέλευση τον εξέλεξε ομόφωνα πρόεδρό της.
Οι εργασίες της Εθνοσυνέλευσης, υπό την άψογη προεδρία του Ουάσιγκτον,
κράτησαν τέσσερις μήνες. Καρπός των εργασιών της ήταν το νέο Σύνταγμα και η
ομόφωνη γνώμη των εκλεκτόρων για την εκλογή του Τζορτζ Ουάσιγκτον, τις
πρώτες ημέρες του 1789, ως πρώτου προέδρου του νέου ανεξάρτητου και
κυρίαρχου κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ουάσιγκτον εγκαταστάθηκε
στην προεδρία στις 16 Απριλίου. Το ταξίδι του από το Μάουντ Βέρνον, όπου είχε
επιστρέψει εν τω μεταξύ, ως τη Νέα Υόρκη ήταν αποθεωτικό και συγκινητικό. Ο
κόσμος τον επευφημούσε παντού, ενώ σε μερικά σημεία είχαν ανεγερθεί αψίδες
θριάμβου.

16. Ως πρόεδρος ο Ουάσιγκτον ήταν προσεκτικός, μεθοδικός και νηφάλιος, όπως
πάντα. Φρόντιζε να κρατιέται έξω και πάνω από τις διαφωνίες των
αντιτιθέμενων πολιτικών παρατάξεων και με τη συμπεριφορά του τόνιζε την
πρόθεσή του να είναι πρόεδρος όλων των Αμερικανών. Επέλεξε με προσοχή τα
μέλη της πρώτης του κυβέρνησης ώστε να αντιπροσωπεύουν όλες τις τάσεις του
πολιτικού φάσματος και καταπιάστηκε με όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε
το έθνος.
Υπέρ της ουδετερότητας
Στην εξωτερική πολιτική ο Ουάσιγκτον υποστήριζε ακράδαντα την ουδετερότητα των
Ηνωμένων Πολιτειών και απέρριπτε κάθε ιδέα να δεσμευτούν ιδιαίτερα με οποιαδήποτε
ξένη χώρα. Πίστευε βαθιά στην ανάγκη να αποκτήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τη δική
τους εθνική οντότητα και ταυτότητα.
Με τη λήξη της θητείας του ο Ουάσιγκτον δεν ήταν καθόλου πρόθυμος να παραμείνει
στην προεδρία. Αλλά η καθολική λαϊκή επιθυμία και η απόφαση των εκλεκτόρων το 1792
τον ανάγκασαν να αποδεχθεί την ομόφωνη πάλι επανεκλογή του και να υπηρετήσει και
δεύτερη θητεία. Το 1796 όμως, όταν τερματίστηκε και αυτή, ο Ουάσιγκτον ένιωθε πια
κουρασμένος, με τις δυνάμεις του μειωμένες, και επιθυμούσε πραγματικά να αποσυρθεί.
Ετσι, παρά τις μεγάλες πιέσεις που δέχθηκε για μία ακόμη φορά να συνεχίσει και για
τρίτη θητεία, ο Ουάσιγκτον υπήρξε ακλόνητος στην απόφασή του και εγκατέλειψε την
προεδρία. Τον Μάρτιο του 1797 αποσύρθηκε στη γαλήνη του αγαπημένου του Μάουντ
Βέρνον και αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στην οικογένειά του και στα κτήματά του.

18. Ο θάνατος του Ουάσιγκτον, στις 14 Δεκεμβρίου 1799, βύθισε σε
παλλαϊκό πένθος τις Ηνωμένες Πολιτείες και προκάλεσε βαθιά
συγκίνηση στην Ευρώπη. ΄Ηταν ο πρώτος πρόεδρος δημοκρατίας
στην ιστορία της ανθρωπότητας.