2. Alison is klaarwakker, ookal is het 6 uur 's ochtends.
Ze kijkt nog even haar verlanglijstje door.
- nieuwe kamer
- naaimachine
Dat moet duidelijk genoeg zijn....

3. Ook Joël kijkt het nog even na.
-Drumstel
Tja, meer wil hij echt niet.

4. Dan is het tijd om op te groeien. -sorry voor het weinige
kind plaatjes, maar bekijk het zo, hun uni en tiener tijd zal
uitgebreider zijn.- Suze weet haar wens al absoluut zeker.

5. Joël moet ook heel even denken, maar dan weet hij het toch
ook zeker.

6. “Wauw, mijn handen staan nu pas echt in verhouding met
mijn hoofd!” -kennis sim :)-

7. “Cool! Er wil vast wel een man kinderen met mij!”
-famlilie sim :)-

8. Hun cadeau's staan al in hun kamer enthousiast begint
Joël op het drumstel te slaan. Oeps... dat is moeilijker dan
het lijkt...

9. Nou ja, cadeau's in kamer... in Suze' geval is het cadeau
de kamer, en een naaimachine.

10. E
E
N
M
A
A
N
D
L
A Zo precies mogelijk tikt haar naald over de lijntjes. Hier
T heeft ze al die tijd voor geoefend, hier doelde ze op.
Haar eigen kleren maken, en later, als ze groot is, een
E eigen boetiek. Het is bijna af, het hempje heeft ze al.
R Van de grote lap stof naar pyjama...

11. De drumsolo in de kamer er naast houdt op. Joël heeft
youtube uitgezet, gokt ze. Ze zit er niet ver naast. Binnen
een paar minuten vliegt de deur open, en stormt Joël naar
binnen. “SUZE!” schreeuwt hij.

12. Suze zet de naaimachine uit. “Godverd**me Joël, ik schrik
me dood. Wat is er?” Joël houdt een uitgeprint velletje
papier omhoog. “Drummer gezocht.” leest ze. “Dus?” “Ik
heb hier dagen voor geoefend Sue, ik wil meedoen met
die band!”

13. “Van mij mag je, maar heb je daar nu mijn toestemming
voor nodig?”. Joël haalt zijn schouders op. “Thought you'd
like to know.”mompelt hij en hij maakt de deur open. Suze
lacht. “Oke, ik snap het, ik ga met je mee.”

14. Voetbalclub de karuijn
“Het plaatselijke voetbalclubje...” mompelt Suze. “Geen
mens te bekennen, helemaal leeg, niemand, nada,
noppes.” “Ja, nou weten we het wel...” moppert Joël.
Er klinkt een geluid in de hoek van de bar. Ze kijken
op.

15. Een man gaat op een barkrukje zitten. “Voor de band
zeker?” Ze knikken. “Ze zitten achter.” Joël en Suze
lopen dankbaar door naar de dichtstbijzijnde deur.
“Rotherrie.” mompelt de man er nog snel achteraan.

16. Achter de deur ligt een weelderig tuintje. Er is een vijver,
een weggevaagd grindpad, wat grote bomen -hier niet
zichtbaar- en een muur, begroeid met klimop. Vanuit de
deur klinkt muziek en gezang.

17. Drie tieners maken het geluid. “Jullie komen drummen?”
Lacht het meisje achter de microfoon, zonder dat ze stopt
met zingen. Suze wijst naar Joël, die knikt.

18. ”Sven.” roept de jongen met de gitaar.

19. “Magda.” stelt het meisje met de microfoon zich voor. (ja,
de Magda die jullie allemaal kennen, in levende lijven en
opgepimpt :))

20. “Sascha.” roept het meisje vanachter het keyboard.

21. “Suze.” meld Suze. Joël trekt zijn jas uit en gaat achter het
lege drumstel zitten. Hij wacht even om in het ritme te
komen en begint dan vrolijk mee te doen. “Joël.” roept hij.

22. Magda begint aan een lied en Sven en Sascha zetten hun
muziek weer in. Joël improviseert een paar slagen en gaat
dan helemaal mee in het ritme. Al met al klinkt het
geweldig.

23. Suze heeft ondertussen ook haar jas uitgetrokken en haalt
een schetsblok uit haar tas. Driftig begint ze te schetsen.
De muziek geeft haar inspiratie, het doet iets met haar...

24. De meeste schetsen die ze maakt zijn nergens goed voor,
maar sommige zijn echt bruikbaar (denk aan kleding
ontwerpen) en anderen zijn gewoon leuk.
(nee, niet zelf getekend, internet)

25. Als Joël enkels moe worden van het drummen (ja, dat
gebeurd XD), Sascha's vingers net zo stijf worden als die
van Sven en Magda's stem schor begint te worden,
stoppen ze ermee voor vandaag.

26. Magda veegt haar haar uit haar ogen en kijkt Joël aan. “Jij
kan echt heel goed drummen, weet je dat?”

27. Joëls hoofd word net zo rood als zijn haar (dat overigens
bruin is :P) en hij lijkt te blozen tot achter zijn oren. “Dat
valt wel mee hoor, jij zingt ook heel goed.”

28. Sascha rolt met haar ogen en kijkt hun kant op. “De
tortelduifjes zijn complimenteus vandaag.” Sven kijkt
haar een beetje boos aan. “Ach, laat ze.”

29. Sascha haalt haar schouders op en haalt een blikje cola
uit de kleine koelkast. Sven volgt haar voorbeeld. “Ik denk
dat wij naar huis gaan.” mompelt Suze. Joël knikt.

30. Zodra ze buiten de deur staan begint Suze weer een
gesprek. “Je vind haar leuk he?” Joël wordt rood. “Wie
bedoel je?” “Kom op Joël, als je liegt, doe het dan goed.
Magda bedoel ik.”

31. Ze ploffen neer bij het meertje, op veilige afstand van
het schuurtje, waar de muziek al weer begonnen is.

32. “Toe Joël, lieg niet tegen me, ik ken je nu al zo lang.” iets
van teleurstelling in haar stem zet Joël toch tot praten aan.
“Ja, nou goed?” Suze glimlacht. “Ja.”

33. Suze laat haar ballerina's voorzichtig in het water zakken.
Het is al weer bijna lente. Alle sneeuw is gesmolten en het
ijs is van het water af. Zodra het koude water haar hielen
raakt trekt Suze haar voeten terug. Toch iets te koud.

34. “En jij dan?” vraagt Joël. “De blonde jongen bijvoorbeeld?
Hoe heet hij ook weer... Sven?” Suze schud haar hoofd.
“Niets voor mij, volgens mij is hij een beetje arrogant.”
“Ach, dat valt volgens mij wel mee hoor.” antwoord hij.
“Nee, echt niet Joël, ik ken hem niet eens.”

35. Ze laat zich in het vochtige gras vallen en ook Joël leunt
achterover. “Weetje, hoewel we geen, broer of zus zijn,
voelt het toch alsof we een tweeling zijn.” Joël knikt.

36. Tot de volgende keer!