«Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πόλη όχι και πολύ διαφορετική από τη δική μας με ανθρώπους όχι και πολύ διαφορετικούς από αυτούς που γνωρίζουμε, γεννήθηκε ένας έρωτας πολύ διαφορετικός από αυτούς που έχουμε ζήσει.
SUBSCRIBE-like/share all the socials of the 1st creaTive tourist website - thinkfamilyvacation.com - and...small info- there is pioneer project based on this book - looking for support /partners- [ the hero of the book, mrs Maria when she listen my..idea, cry because she ..feel my..vision for creaTive family ..moments and friendship.. - a 6 months study there - in Aegina- vagia] ====
thinkfamilyvacation.com
the most pioneer TOURIST/EDU/SPORT/FAMILY project
LOOKING for support/partners = LIKE the F PAGE OF THE MOST PIONEER tourist/edu project AND get the book [ who i ll get the inspire. ] .- for FREE = WANTED partners/support to..create THE..think sport court there...TO FIND the.TREASURE all. = https://www.facebook.com/vagiastreasure/
«Μια φορά κι έναν καιρό σε μια πόλη όχι και πολύ διαφορετική από τη δική μας με ανθρώπους όχι και πολύ διαφορετικούς από αυτούς που γνωρίζουμε, γεννήθηκε ένας έρωτας πολύ διαφορετικός από αυτούς που έχουμε ζήσει.
SUBSCRIBE-like/share all the socials of the 1st creaTive tourist website - thinkfamilyvacation.com - and...small info- there is pioneer project based on this book - looking for support /partners- [ the hero of the book, mrs Maria when she listen my..idea, cry because she ..feel my..vision for creaTive family ..moments and friendship.. - a 6 months study there - in Aegina- vagia] ====
thinkfamilyvacation.com
the most pioneer TOURIST/EDU/SPORT/FAMILY project
LOOKING for support/partners = LIKE the F PAGE OF THE MOST PIONEER tourist/edu project AND get the book [ who i ll get the inspire. ] .- for FREE = WANTED partners/support to..create THE..think sport court there...TO FIND the.TREASURE all. = https://www.facebook.com/vagiastreasure/
Βραδιά τιμής και μνήμης για τον εκπ/κό και ποιητή Νίκο Καρύδη.
Παρουσίαση του βιβλίου ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ των Νίκου Π. Καρύδη και Μίνας Παπανικολάου- Θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου «Σπύρος Αποστόλου» Άγιοι Ανάργυροι 2/12/12.
«Ο Κοιμίσης κρυολόγησε».
«Εντάξει, θα του περάσει! Πού βλέπετε κάτι ασυνήθιστο;»
«Όμως ο Κοιμίσης δεν είναι άνθρωπος».
«Αλλά τότε;»
«Ηφαίστειο είναι!»
«Άντε καλέ! Κρυολογούν και τα ηφαίστεια;»
Μια αλληγορική ιστορία για ένα χαριτωμένο «πιτσιρίκι». Η ανάγκη που έχουμε όλοι μας για μια καλή συντροφιά, μια γερή φιλία. Κι η ομορφιά που απλώνεται πάντα γύρω μας όταν μια μεγάλη καρδιά τη χαρίζει απλόχερα.
ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ
Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών από το 2007.
Απάνθισμα στίχων 2004-2015.
(επιτρέπεται οποιαδήποτε αναπαραγωγή του κειμένου με αναφορά στο δημιουργό του)
1. •Ηταν ένα συνηθισμένο καλοκαιρινό βράδυ.Η ζέστη αφόρητη. Η αναμονή έκανε το χώρο να μοιάζει ασφυκτικά στενάχωρος. Ξαφνικά, νιώσαμε ένα δροσερό αεράκι και σχεδόν αμέσως γυρίσαμε όλοι και κοιτάξαμε την πόρτα που άνοιξε. Ήταν... εκείνη! Μετά από τόσα χρόνια απουσίας εμφανίστηκε έτσι αθόρυβα όπως είχε κάποτε εξαφανιστεί. Τώρα ο χώρος έμοιαζε ακόμη πιο μικρός, ακόμη πιο αποπνικτικός
2. Τα βλέμματα όλων καρφώθηκαν πάνω της. Πάντα ασκούσε μια απροσδιόριστη έλξη στους γύρω της … Το βήμα της αργό αλλά σταθερό έδειχνε σιγουριά και αυτοπεποίθηση Η ματιά της έψαξε στο χώρο και τον βρήκε. Πλησίασε το Νικόλα και του είπε ψιθυριστά :”Με θυμάσαι;”. Τότε κι εκείνος απάντησε; “Αν σε θυμάμαι... Και όχι μόνο εγώ...”όλη η παρέα είπε με μία φωνή:”Είσαι ίδια και απαράλλαχτη.! Σα να μην πέρασε μια μέρα...”
3. Ξαναγύρισαν στη μνήμη όλων οι εικόνες από τα ξένοιαστα φοιτητικά χρόνια που είχαν περάσει όλοι μαζί, μια παρέα χαρούμενη, γεμάτη ζωή, αναζητήσεις... Εκείνη την εποχή κανείς δε φανταζόταν ότι θα έκαναν τόσα χρόνια να ξαναβρεθούν...
4. Όλοι, λοιπόν, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Νικόλα, που είχε την ιδέα για μια συνάντηση όλης της παρέας, μια “προσπάθεια επανασύνδεσης” μετά από τόσα χρόνια. Κι έτσι, αυτό το καλοκαιρινό βράδυ, βρέθηκε και πάλι όλη η παρέα μαζί.
5. • Αστειεύτηκαν,γέλασαν αλλά και έκλαψαν,όταν η Μαρία θυμήθηκε την παρεξήγηση με τον Κωστή και την εξαιτίας της αποχώρησή του από την παρέα. Τους έλειπαν οι έξυπνες ατάκες του και το πνευματώδες χιούμορ του.
6. Και όμως, κάτι έλειπε... Το αστείο κάπως αμήχανο. Το γέλιο λιγότερο ξένοιαστο. Το δάκρυ συγκρατημένο. Τίποτε πια δεν ήταν το ίδιο...
7. Και στο τέλος όλοι αναρωτήθηκαν: Mήπως είμαστε δέκα εκκολαπτόμενα ψώνια΄