3. Biografía :
Naceu no Val do Mao, concello do Incio, ao Sur de Lugo, o 24
de febreiro de 1948.
Aos quince anos quixo ser misioneira. Ingresou nunha orde
relixiosa.
Acudiu á Universidade Pontificia de Salamanca onde fixo
estudios de Teoloxía.
Os seus primeiros relatos, en castelán, publicounos nunha
revista de mestres que se editaba en Madrid e que se
chamaba "Contacto y acción".
Pasouse ao galego, tanto na práctica monolingüe da fala
como na escrita, durante a súa estadía no Colexio Público de
Castro de Rei.
4. Biografía :
A insistencia de moitos amigos non valeu de
nada para que facera públicas as súas obras
ata que dous profesores da Mariña de Lugo e
mais a escritora Pilar Pallarés, lle axudaron a
facer unha escolma. Foi a pequena antoloxía
titulada "Tras as portas do rostro".
Foi mestra en moitos sitios pero onde estivo
máis anos foi na Mariña de Lugo.
Na actualidade imparte aulas no IES de
Guitiriz.
5. Obras:
O Premexentes non pode cos
paxaros rebezos (1987).
Tras as portas do
rostro (1992).
Confusión e morte de María
Balteira (1996).
Pedinche a luz
prestada (2001).
Memoria para Xoana (2002).
6. Obras:
Texto teatral baseado en dous dos
relatos de Confusión e morte de
María Balteira.(2006)
Abracadabras (2007)
Sextinario: Treinta e seis +
tres (2007).
O Divino Sainete (2008).
E Xoel aprendeu a voar (2009).
7. Outras obras:
Narra a vida de
once personaxes,
once mulleres
solteiras que
quedaron varadas
por motivos que non
tiñan relación coa
súa vontade
A das tres caras (narrativa)
Alma de beiramar
Arco da vella (poesía)
Banqueiros (teatro)
Catro lúas e a da morte (poesía)
Confeso que estou tola(poesía)
Derradeira vontade(poesía)
Homenaxe a Ánxel Casal
Intifada. Ofrenda dos poetas galegos a Palestina (poesía)
Loor de tolemia e desprezo de cordura(poesía)
Mulleres(poesía)
Narradio. 56 historias no ar (narrativa)
Narradoras (narrativa)
Negra sombra. Intervención poética contra a marea negra
Onde houbo lume (narrativa)
Poemas e contos da muralla(poesía)
Polifonías: voces poéticas contra a violencia de xénero(poesía)
Sombra do meu asombro(poesía)
Un futuro para a lingua
Volverlles a palabra. Homenaxe aos represaliados do franquismo
Xela Arias, quedas en nós
8. Poemas (Mulleres)
Como ovellas que van ao
matadeiro
camiñades a serdes lapidadas
en reas, silenciosas e
humilladas,
baixo a mirada atenta do
carneiro.
Que o voso sangue sexa o
derradeiro
a mollar esas terras magoadas
polo integrismo cruel, polas
brigadas
dunha fe que vos nega todo
abeiro.
¡Maldita sexa a man que tira a
pedra!
¡Maldito na semente e no futuro
o nome dos que erguen ese
muro
Dona Constanza, a auga
pezoñenta
apousouche nos labios flor de
morte.
A carraxe que a sede foi máis
forte,
a traizón foi que a morte máis
cruenta.
Raza do Mariscal, raíz violenta,
afondaches na terra cando o
Norte
virou cara a Castela como a
sorte,
como a xente ao lume que máis
quenta.
Por iso volverás en cada hedra
a abrazar contra o olvido e o
desleixo
este teu Vilaxoán de pedra a
Lapidadas Constanza de Castro
9. Os autores elixen «Memoria para Xoana»
como mellor libro do 2002
Manuel
Rivas,
Méndez
Ferrín e
Manuel
María foron
os
gañadores
das
edicións
anteriores
deste
premio.
A Asociación de Escritores en
Lingua Galega entregou o premio á
Marica Campo.
A primeira novela da escritora
lucense ten como centro da súa
trama o universo das mulleres.
10. Marica Campo recibe o premio Arume de
poesía para nenos.
A escritora lucense
recibiu onte o premio
Arume da Fundación
Xosé Neira Vilas pola
súa
obra Abracadabras nu
n acto celebrado en
Gres (Vila de Cruces).
11. A feira do libro de Foz (os libros e a
lectura para Marica)
«ese aparello máxico
que moitos autores de
ficción soñaron»
«o medio de
locomoción máis
veloz, porque nos
pode levar sen
movernos da cadeira
a calquera lugar da
terra ou das galaxias
«Ler é bo para a
saúde»
12. Entrevista
¿Cando, onde e da man de quen publicaches os teus primeiros
textos?
Empecei a escribir en castelán e publiquei dous relatos breves nunha revista de mestres de
Madrid que se chamaba Contacto y acción. Despois, xa nunha práctica monolingüe a todos os
niveis, algún poema en Dorna. Anos despois saíu nos Cadernos da Escola Dramática unha
peza de teatro que escribira a raíz do 23F,O Premexentes non pode cos paxaros rebezos.
¿Cal das túas obras cres que foi mellor tratada e cal pasou máis
desapercibida para o público e/ou a crítica? ¿Por que cres que recibiron
ese trato desigual?
A mellor tratada foi, seguramente, Confusión e morte de María Balteira. Todas recibiron
críticas moi xenerosas. Aínda así, se teño que me referir a algún título, diría Onde houbo
lume. Quizais non teña os méritos da outra. Mais estou contenta de tela escrito, porque
rescatei historias emparentadas coa miña memoria que, doutro xeito, ficarían no
esquecemento.
Se tiveses que historiografar a túa propia traxectoria literaria, ¿que trazos
salientarías?
O carácter de escritora serodia e o cultivo de xéneros diversos. Tamén a brevidade.
Endexamais penso en textos de gran formato, non sei se por preguiza, por primar a
intensidade sobre a extensión ou por consideración cos posíbeis lectores e lectoras. Pouco
obsesionada polas modas e si moito polo cultivo da lingua en que escribo.
13. Entrevista
Nunha antoloxía da nosa literatura
recente, ¿ao pé de que autores/as
preferirías figurar?
Eu non teño xeración. Escribo desde
sempre; mais como fun remisa a
publicar, non coincido en idade cos
que o fixeron polos mesmos anos ca
min. Así que non sei onde cadraría
ben.
¿Que cres que lle falta aínda ás
nosas letras e que lles sobra
definitivamente?
Fáltalle promoción de autores e
autoras que están á altura dos
poucos que teñen unha proxección
alén das nosas fronteiras. Sóbranlle
capelas canonizadoras dalgúns e
que sentencian a outros ao
esquecemento. Prexuízos, en
resumo. Non falo desde ningún
resentimento, porque non é o meu
caso.
14. Entrevista
¿Cal é a túa valoración do noso presente literario?
Sempre hai que aspirar a máis, pero se temos en conta o estado da nosa
lingua, non hai moito máis que lle pedir. Teño a sensación de que as nosas
escritoras e escritores son como os artistas que fan, por exemplo,
esculturas en xeo, na chamada arte efémera. Derrétense antes de chegar
aos seus lexítimos receptores, os galegos e galegas que non len ou, se o
fan, fano maioritariamente en castelán. Quero dicir que nun pobo cunha
lingua non normalizada, escribir é heroico e puro amor ao oficio.
Vostede compaxinou a profesion de mestra coa de escritora, cal das
dúas lle gustou máis?
Cada unha no seu momento, é dicir, o de escribir é de toda a vida dende
pequeniña sempre me gustou escribir pero sabia moi ben que non era
doado vivir da da escriba neste país e por iso ó de mestra. Vocacionalmete
eu non era mestra, o principio a min non me apetecía nada ser mestra,
pero debido a unha serie de circunstancias atopeime dando clase, entón
por coerencia e honradez persoal tratei de facelo o mellor que podia e o
final encantoume.
15. Entrevista
Dos libros que escribiu cal foi o que máis lle gustou?
Non sei, é como unha nai que lle pregunten: cal fillo é máis guapo? . Podo ter
idea de cal é máis guapo pero querolles por igual. Tal vez o que máis alegrías
me deu foi ‘Confuisión e morte de María Balteira’ e ‘E Xoel aprendeu a voar’
Que temas soen aparecer nas súas obras?
A igualdade de xénero é un tema recorrente e a problemática das mulleres, as
mulleres que elixen ser independentes e desde ese momento xa se dúbida
delas, xa se cuestiona a súa honradez…Gústame escribir máis sobre mundos
amables, non me veredes escribir nunca sobre crimen.
Considerase vostede unha muller feminista?
Pois claro que me considero feminista, é deixarei de ser feminista cando as
mulleres e os homes sexan iguais. Bueno iguais pero diferentes, non somos
iguais afortunadamente pero temos os mesmos dereitos, eu deixarei de ser
feminista cando esos dereitos que estan recoñecidos na teoría e na lei se
exerzan de feito.
Vostede comezou a escribir en castelán porque razon se adicou a escribir
despois en galego?
Porque estibe moitos anos a vivir nunha casa alugada tendo casa propia,
cado me decatei diso decidín facer a mudanza .
