Dorothei orem model samoopieki

1. DOROTHEI OREM- MODEL
SAMOOPIEKI

2. Teoria samoopieki
Teoria deficytu samoopieki
Teoria systemów pielęgnowania
Samoopieka- wyuczona aktywność człowieka w celu
utrzymania życia, zdrowia i dobrego samopoczucia

3. Zdolność do samoopieki uzależniona jest od:
- wieku
- płci
- etapu rozwojowego
- stanu zdrowia
- sytuacji rodzinnej
- stylu życia
- czynników środowiskowych
- dostępności do źródeł pomocy

4. Realizacja samoopieki
potrzeby uniwersalne:
- zapewnienie wystarczającej ilości powietrza i płynów
- prawidłowe odżywianie i wydalanie
- równowaga między wysiłkiem i odpoczynkiem
- zapobieganie sytuacjom zagrażającym życiu lub zdrowiu
- dążenie do własnego rozwoju

5. Potrzeby rozwojowe:
- potrzeby uniwersalne związane z rozwojem życia i zdrowia
w poszczególnych okresach rozwojowych
- specyficzne potrzeby występujące w sytuacjach
niekorzystnych dla rozwoju jednostki

6. Potrzeby w zaburzeniach stanu zdrowia:
- poszukiwanie i zabezpieczenie pomocy medycznej w
sytuacjach narażenia na czynniki patologiczne
- świadomość następstw stanów patologicznych
- konieczność przestrzegania zaleceń dotyczących leczenia i
rehabilitacji
- niwelowanie następstw leczenia
- nauka życia z następstwami choroby
- zmiana stylu życia

7. TEORIA DEFICYTU SAMOOPIEKI
- Deficyt występuje wtedy kiedy człowiek wymaga
asystowania drugiej osoby
- kiedy jest ograniczona zdolność do samodzielnego
zaspakajania potrzeb
- kiedy jest zwiększone zapotrzebowanie na samoopiekę
(pacjent staje się biorcą a opiekun świadczeniodawcą)

8. 1. Działanie "za" i "dla " pacjenta- występuje w
sytuacji dużych deficytów w samoopiece, czynności
wykonuje opiekun z poszanowaniem woli i godności
pacjenta (podejmowanie decyzji za pacjenta)
2. Kierowanie, doradzanie , udzielanie wskazówek-
pomoc w podejmowaniu decyzji, wybór
optymalnego działania, ustalenie wad i zalet
hipotetycznych metod działania.

9. 3. Udzielanie wsparcia-
Wsparcie emocjonalne, wartościujące, instrumentalne,
informacyjne.
Wskazanie konkretnych miejsc, osób i instytucji w których
można uzyskać pomoc.
Dostarczenie informacji o przysługujących formach
pomocy.

10. 4. Stwarzanie środowiska sprzyjającego rozwojowi
człowieka- motywacja społeczna do walki z
następstwami choroby, atmosfera szacunku i
akceptacji, ustalenie priorytetów działania.
5. Uczenie- adekwatne do potrzeb i sytuacji
przekazanie wiedzy i umiejętności zapewniających
samoopiekę pacjenta, organizowanie możliwości
samoopieki i samopielęgnacji (wiedza wcześniejsze
doświadczenia pacjenta)

11. Teorie systemów pielęgnowania
System całkowicie kompensacyjny
Dotyczy osób z dużymi deficytami w samoopiece,
preferowany model działania opieka wyręczająca "za
pacjenta" z zachowaniem jego praw i godności osobistej.

12. System częściowo kompensacyjny
Asystowanie przy wykonywaniu tych czynności przez
pacjenta do których nie jest całkowicie zdolny,
obowiązuje indywidualny dobór metod działania.
System wspierająco - edukacyjny
Dotyczy osób które są zdolne do samoopieki ale nie
mają wystarczającej wiedzy lub motywacji działania,
wymagają pomocy w podejmowaniu decyzji

13. Model samoopieki wg. D. OREM
-- Określenie potrzeb i zdolności do samoopieki, określenie
dlaczego jest potrzebna opieka dodatkowa
-- rozpoznanie rodzaju i stopnia deficytu w zakresie samoopieki
-- wybór odpowiedniego systemu opieki
-- ocena, wybór formy i systemu kontynuacji dalszej opieki

14. Pielęgnacja kompensacyjna
To profesjonalne zespołowe działanie pielęgniarek,
opiekunów i terapeutów w opiece długoterminowej nad
niesamodzielnym człowiekiem, dotyczy jego
podstawowych potrzeb oraz adaptacji do nowych
warunków życia.

15. Cel pielęgnacji kompensacyjnej
-rozpoznanie oraz wykorzystanie rezerw somatycznych
i psychicznych tkwiących w osobie niesamodzielnej.
- wykorzystanie nowoczesnych technologii do
kompensacji utraconej sprawności (materiały
medyczne, sprzęt rehabilitacyjny, farmaceutyki),
oraz korzystanie z systemu społecznego wsparcia.
-wspomaganie adaptacji podopiecznego do życia z
niepełnosprawnością

16. Potrzeby kompensacji opieki
-higiena osobista- (kąpiel, prysznic, mycie zębów,
czesanie, golenie , wydalanie)
-żywienie- ( przygotowanie pokarmów do spożycia,
jedzenie i picie)
-poruszanie się- (opuszczanie i wracanie do łóżka,
ubieranie i rozbieranie, wstawanie i chodzenie,
wychodzenie z domu i wracanie)
-potrzeby społeczne- czynności związane z
samodzielnym życiem i prowadzeniem
gospodarstwa domowego.

17. Standard podstawowej opieki
Zabezpieczenie takich warunków lokalowych i
wyposażenia, oraz zakresu świadczeń i częstotliwości
wykonywania czynności pielęgnacyjnych przez
wykwalifikowany personel, które są niezbędne do
zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych chorego
i niesamodzielnego człowieka

18. NIESAMODZIELNOŚĆ
To długotrwała lub trwała zależność od pomocy innych osób
o różnym nasileniu.
Poziom niesamodzielności ocenia się w odniesieniu do
codziennych czynności życiowych w zakresie
podstawowej pielęgnacji (higiena ciała, poruszanie się,
odżywianie), oraz opieki (bezpieczeństwo i pomoc w
gospodarstwie domowym)

19. Niesamodzielność umiarkowana
- pomoc musi być udzielona przynajmniej jeden raz
dziennie
Niesamodzielność znaczna
- pomoc musi być udzielona trzy razy dziennie i dotyczy
kilku czynności tj pielęgnowanie i prowadzenie
gospodarstwa domowego.
Niesamodzielność całkowita
-pomoc musi być udzielana przez cała dobę o różnych
porach i dotyczy kilku czynności