27. απ. Παύλου. Ο απ. Παύλος φεύγει από την Βέροια μετά τα επεισόδια που
προξένησαν οι Ιουδαίοι από την Θεσσαλονίκη με τη συνοδεία Βεροιαίων
για την Αθήνα. Ακολούθησε τη θαλάσσια οδό και μετά από ένα ταξίδι 4-5
ημερών φθάνει στην Αθήνα. Δύο ήταν τα λιμάνια στα οποία ο απ. Παύλος
θα μπορούσε να είχε καταπλεύσει. Το ένα ήταν το λιμάνι του Πειραιά και
το άλλο του Φαλήρου. Κατά πάσα πιθανότητα ο απ. Παύλος αποβιβάστηκε
στο λιμάνι του Φαλήρου το οποίο ήταν το πρώτο που συναντούσε και
ήταν δύο χιλιόμετρα πιο κοντά στην Αθήνα. Το λιμάνι του Πειραιά εκείνη
την εποχή ήταν περισσότερο στρατιωτικό λιμάνι ενώ στο λιμάνι του
Φαλήρου αγκυροβολούσαν κυρίως τα επιβατικά και εμπορικά πλοία. Η
αποβάθρα του λιμανιού βρισκόταν στο σημείο που είναι σήμερα το
εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στη λεωφόρο Ποσειδώνος στο Παλαιό
Φάληρο κοντά στο τέρμα της λεωφόρου Συγγρού.
Η Αθήνα την εποχή που την επισκέπτεται ο απ. Παύλος δεν είχε την αίγλη
του 5ου
και 4ου
αιώνα αλλά εξακολουθούσε να ασκεί γοητεία σε όλο τον
κόσμο και να χαίρει του σεβασμού τους. Η πόλη της φιλοσοφίας, της
τέχνης, της δημοκρατίας και η πόλη των θεών έκανε ιδιαίτερη εντύπωση
και στον απ. Παύλο. Ήταν η πόλη όπου έβλεπες περισσότερα αγάλματα
θεών παρά ανθρώπους. Σε έναν εβραίο μονοθεϊστή, όπως ήταν ο απ.
Παύλος, αυτό δημιουργούσε αναστάτωση και όπως διαβάζουμε στις
Πράξεις «παρωξύνετο το πνεύμα αυτού εν αυτώ θεωρούντος κατείδωλον
ούσαν την πόλιν» (Πράξεις 17,16). Ένα βωμός θα τραβήξει ιδιαίτερα την
προσοχή του απ. Παύλου. Είναι ο βωμός «εν ω επεγέγραπτο ΑΓΝΩΣΤΩ
ΘΕΩ» και τον οποίο θα χρησιμοποιήσει αργότερα στην ομιλία του στον
ρειο Πάγο για να του μιλήσει για τον αληθινό Θεό. Έχουμε πολλές μαρτυρίες για τηνʼ
34. Η Κόρινθος στη Καινή Διαθήκη
Ο απόστολος Παύλος επισκέπτεται την Κόρινθο φεύγοντας από την Αθήνα με μάλλον
άσχημη ψυχική διάθεση αεξαιτίας της υποδοχής που είχε το ευαγγέλιο από τους Αθηναίους,
όπως διαφαίνεται από τα λόγια του στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή «εν ασθενεία και
εν φόβω και εν τρόμω πολλώ» (Α’ Κορινθίους 2,3). Η Κόρινθος ήταν μια στρατηγική πόλη
για την υπόθεση του ευαγγελίου. Ο απ. Παύλος ήξερε ότι αν κέρδιζε ανθρώπους στον Χριστό
αυτό θα συνέβαλε σημαντικά στην εξάπλωση του μηνύματος της σωτηρίας.
Την εποχή που βρίσκεται ο απ. Παύλος στην Κόρινθο γινόνταν οι αγώνες των Ισθμίων. Τα
Ίσθμια, που βρίσκονταν 10 χιλ. έξω από την πόλη της Κορίνθου ήταν τρίτα σε σειρά
(Ολύμπια, Πύθια, Ίσθμια και Νέμεα) σπουδαιότητας, αν και λόγω της σπουδαιότατης
γεωγραφικής θέσης, τα σημαντικά πολιτικά γεγονότα που συχνά λάμβαναν χώρα και η
ανάδειξη μετά το 27 μ.Χ. σε πρωτεύουσα της Αχαΐας κατέστησαν στην ουσία τα Ίσθμια
δεύτερα σε συμμετοχή και σημασία, στη σειρά των Πανελληνίων. Τελούνταν κάθε δύο χρόνια
και στην περίοδο που μας ενδιαφέρει τελέστηκαν το 49 και το 51 μ.Χ. Ο απ. Παύλος έφτασε
στην Κόρινθο λίγο πριν αρχίσουν οι αγώνες. Πολλοί άνθρωποι φτάνανε στην Κόρινθο και
είχαν ανάγκη καταλύματος, γεγονός που έδινε σημαντική εργασία στον απ. Παύλος ως
σκηνοποιό μια και είχε να προετοιμάσει σκηνές για τους αθλητές και τον άλλον κόσμο που θα
έρχονταν στην πόλη. Ήταν όμως και μεγάλη ευκαιρία για την εξάπλωση του ευαγγελίου,
ευκαιρία που ο απ. Παύλος δεν θα άφηνε ανεκμετάλλευτη. Το έπαθλο των αγώνων ήταν ένα
στεφάνι αρχικά από πεύκο και αργότερα από σέλινο μαραμένο, δηλωτικό του ταφικού
χαρακτήρα των Ίσθμίων. Ο απ. Παύλος συγκρίνει τον φθαρτό στέφανο από σέλινο με έναν
ανώτερο όταν γράφει στους Κορίνθιους «πας δε ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι
μεν ουν ίνα φθαρτόν στέφανον λάβωσιν, ημείς δε άφθαρτον» (Α’ Κορινθίους 9, 25).
37. Με την άφιξή του στην Κόρινθο θα γνωρίσει ένα ζευγάρι που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην
διαμονή τους στη Κόρινθο αλλά και στο μετέπειτα ιεραποστολικό του έργο, ο Ακύλας και η
Πρίσκιλλα. Ομόεθνοι και ομότεχνοι, σκηνοποιοί στο επάγγελμα ήρθαν στην Κόρινθο από την
Ρώμη μετά από απόφαση του αυτοκράτορα Κλαυδίου να διώξει την εβραϊκή παροικία από την
Ρώμη εξαιτίας κάποιου Χρήστου (Chrestus στα λατινικα που αναφέρεται στον Ιησού Χριστό)
όπως μας πληροφορεί ο Σουετώνιος (Κλαύδιος 25, 4, Πράξεις των Αποστόλων 18, 2). Το
ζευγάρι που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ήταν χριστιανοί πριν ακόμα έρθουν στην Κόρινθο
συνδέθηκαν ιδιαίτερα με τον απ. Παύλο και δούλεψαν μαζί ως σκηνοποιοί.
Ο απ. Παύλος σύμφωνα με την πάγια τακτική του αρχίζει να κηρύττει το ευαγγέλιο στη
συναγωγή της Κορίνθου. Τότε ήταν που κατέβηκαν από την Μακεδονία ο Σίλας και ο Τιμόθεος
και ενώθηκαν στο έργο με τον απ. Παύλο. Κάποιοι Ιουδαίοι και προσήλυτοι στην ιουδαϊκή
θρησκεία πιστεύουν ανάμεσά τους είναι ο αρχισυναγωγός Κρίσπος αλλά και ο Τίτιος Ιούστος,
ο οποίος σύμφωνα με το όνομα του πρέπει να ήταν ρωμαίος πολίτης, και το σπίτι του ήταν
δίπλα από τη συναγωγή. Οι Ιουδαίοι όμως αντιδρούν στο ευαγγέλιο και ο απ. Παύλος
αποφασίζει να στραφεί στους Εθνικούς. Κρίσιμης σημασίας για το ευαγγέλιο και για τη
διακονία του απ. Παύλου ήταν αυτή του η απόφαση. Οι Ιουδαίοι τελικά θα απαρνηθούν το
ευαγγέλιο. Φεύγοντας από τη συναγωγή ο απ. Παύλος χρησιμοποιεί το σπίτι του Τίτιου
Ιούστου για την ιεραποστολική του δράση και για τις συνάξεις της εκκλησίας στην Κόρινθο. Ο
Θεός ενισχύει τον απ. Παύλο μέσα από ένα όραμα που του λέει να μη φοβάται και να κηρύττει
το ευαγγέλιο γιατί υπάρχουν άνθρωποι που θα πιστέψουν σ’ αυτό.
Ανάμεσα σε αυτούς που πίστεψαν ήταν και κάποιος με το όνομα Έραστος και αναφέρεται μαζί
με τον Τίτιο Ιούστο «ασπάζεται υμάς Γάϊος ο ξένος μου και όλης της εκκλησίας, ασπάζεται
υμάς Έραστος ο οικονόμος της πόλεως» (Ρωμαίους 16:23).
38. Οι Ιουδαίοι όμως δεν ησυχάζουν βλέποντας τον απ. Παύλο να κηρύττει και θέλουν
οπωσδήποτε να του δημιουργήσουν πρόβλημα, πράγμα που θα προσπαθήσουν να
κάνουν με τον ίδιο τρόπο που δημιούργησαν πρόβλημα οι Ιουδαίοι στην Θεσσαλονίκη
και αργότερα στην Βέροια. Τον Ιούλιο του 51 μ.Χ. (και λιγότερο πιθανό 12 μήνες
αργότερα) ο Lucius Junius Gallio ήρθε στην Κόρινθο ως ανθύπατος της Αχαΐας. Ο
Γαλλίων (το αρχικό του όνομα ήταν Marcus Annaeus Novatus) ανήκε σε μια γνωστή
ρωμαϊκή οικογένεια που κατάγονταν από την Ισπανία. Ήταν γιος του Marcus Annaeus
Seneca, ενός ξεχωριστού δασκάλου της ρητορικής, και ο μικρότερος αδελφός του Lucius
Annaeus Seneca, ενός στωικού φιλόσοφου και εκείνη την εποχή δάσκαλου του
μελλοντικού αυτοκράτορα Νέρωνα. Λίγο μετά την άφιξη του Γαλλίωνα στην Κόρινθο οι
Ιουδαίοι έφεραν τον απ. Παύλο μπροστά του για να τον δικάσει με την κατηγορία ότι ο
απ. Παύλος φέρνει δοξασίες ξένες ή πιθανόν και παράνομες για τη Ρωμαϊκή
αυτοκρατορία. Ο Γαλλίων αρνήθηκε να δικάσει τον απ. Παύλο με τον ισχυρισμό οτι το
θέμα δεν τον αφορούσε μια και επρόκειτο για μια εσωτερική διαμάχη των Ιουδαίων. Το
κατά παράδοση μέρος, το οποίο υποστηρίζεται και από αρχαιολόγους, στο οποίο
οδηγήθηκε ο απ. Παύλος μπροστά στον Γαλλίωνα είναι το Βήμα που βρίσκεται στην
Αγορά της Κορίνθου. Το Βήμα χρησιμοποιούταν από κρατικούς αξιωματούχους για τις
δημόσιες εμφανίσεις τους μπροστά στο κόσμο. Έχει όμως υποστηριχτεί και η άποψη ότι
ο Γαλλίων δε θα συγκαλούσε δικαστήριο σε ένα τόσο δημόσιο μέρος για μια τέτοια
υπόθεση. Ένα άλλο πιθανό μέρος, κατά την ίδια άποψη, είναι κάποια Βασιλική Στοά,
πιθανώς αυτή που βρίσκεται βόρεια και είναι παράλληλη με το δρόμο προς το Λέχαιο.
39.
40.
41. Εκτός από την εκκλησία στη Κόρινθο ο απ. Παύλος θα ιδρύσει και εκκλησία
στις Κεγχρεές σημαντικό στέλεχος της οποίας ήταν η διακόνισσα Φοίβη.
Μετά από ενάμισι χρόνο παραμονής στην Κόρινθο ο απ. Παύλος θα φύγει
μαζί με την Πρίσκιλλα και τον Ακύλα για την Έφεσο. Πίσω του θα αφήσει
μια μεγάλη εκκλησία, μια εκκλησία που λόγω του πολιτισμικού της
περίγυρου θα αποδειχτεί μια δύσκολη εκκλησία με πολλά προβλήματα. Ο
απ. Παύλος θα γράψει τουλάχιστον 3-4 επιστολές προσπαθώντας να λύσει
αυτά τα προβλήματα. Μετά από έξι περίπου χρόνια θα ξαναεπισκεφθεί την
Κόρινθο, κατά τη τρίτη ιεραποστολική του περιοδεία, και θα μείνει στο σπίτι
του Γάϊου από όπου και θα γράψει την προς Ρωμαίους επιστολή.
Πριν το τέλος του 1ου αιώνα ο Κλήμης Ρώμης θα στείλει επιστολή στην
εκκλησία της Κορίνθου προσπαθώντας να λύσει κάποια προβλήματα που
ταλάνιζαν την εκκλησία. Παρ’ όλα τα προβλήματα η εκκλησία, όπως
φαίνεται από την επιστολή, βρισκόταν γενικά σε μεγάλη ακμή.
