1. Μαρία Κέντρου, Αγαθοπούλου, Ο μοτοσυκλετιστής
Παράλληλα κείμενα
Σπύρος Λαζαρίδης
[ΟΙ ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΧΟΥΝ …]
Οι αναπνοές της πόλης έχουν τον πνιγηρό ρυθμό
του μπουκωμένου κινητήρα, τα μεσημέρια.
Τα βράδια όμως, που ελευθερώνονται οι δρόμοι,
ξεχύνονται τα γρήγορα αυτοκίνητα κι οι μοτοσυκλέτες
για να πάρουν το αίμα πίσω, να κερδίσουν τα
χαμένα χιλιόμετρα.
Με τα σκοτάδια γιορτάζουν οι κινητήρες.
ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ

2. Στη μαύρη μοτοσυκλέτα,
εγώ να μετράω τα χιλιόμετρα της λεωφόρου
και συ να κοιτάς κατάματα τον άνεμο.
Και στις στροφές,
να γέρνουμε με δύναμη στο έδαφος,
ικέτες μιας έξαψης αστραπιαίας…
Ο λυρισμός μας πλέον,
τραγούδι του κινητήρα
κι οσμή της ασφάλτου.
ΑΔΙΚΑ ΦΟΒΑΣΑΙ
Τα φιλιά σου
καθώς κρύβεις το πρόσωπο
στην πλάτη μου,
παλμοί μοναξιάς
που μάχονται να νικήσουν
τα έμβολα.
Άδικα φοβάσαι.
Είναι μόνο μια μοτοσυκλέτα.
Κουρσάρος
Στην άσφαλτο κουρσάρος
με καράβι τη μοτοσικλέτα,
παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό.
Στα 18 σου έσπασες τα φρένα,
ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα.
Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος,
ο κόσμος όλος χίλια κυβικά.
Είσαι αγριεμένος,
είσαι κουρασμένος,
έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη.
Για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος.
Από παρέες τριγυρισμένος,
δε τους φοβάσαι, δε σ' αγαπούν.
Και η ζωή να περνάει λαθραία,

3. μα εσύ φοβάσαι,
φοβάσαι να κοιμηθείς
και το ταξίδι ξαναρχίζεις.
Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο,
μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου,
πλάι στα χίλια,
στα χίλια κυβικά σου,
πλάι στα χίλια κυβικά σου.
Μονάχος χάραμα,
χάραμα στη λεωφόρο
και περιμένεις ασθενοφόρο
από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος
(Μουσική / Στίχοι: Παπαδόπουλος Λάκης/ Μάτεσις Παύλος)