3. A Composición do Sangue
GLÓBULOS VERMELLOS. Hemacias
Hemacias Simulación Virtual
Hemacias vistos ó microscopio
GLÓBULOS BRANCOS. Leucocitos
Leucocitos vistos ó microscopio
Leucocito Simulación Virtual
4. A Composición do Sangue
TIPOS DE LEUCOCITOS
Neutrófilo atacando unha bacteria Linfocito (verde)
PLAQUETAS
Plaquetas. Imaxe Virtual Plaquetas. Imaxe ó Microscopio
5. O bazo é un órgano de tipo
aplanado,situado na zona superior
esquerda da cavidade abdominal.
Adoita ter unha lonxitude de 14 cm
así como un peso de 200 gr
aproximadamente. A súa función
principal é a destrución de células
sanguíneas vermellas vellas,
producir algunhas novas e
manter unha reserva de sangue.
Forma parte do sistema linfático e é
o centro de actividade do sistema
inmune.
6. VASOS SANGUÍNEOS As venas
levan o
sangue
dos
órganos ó
corazón.
As arterias
levan o
sangue do
corazón ós
órganos.
9. FASES DO CICLO:
1. Fase de enchedura: Temos válvulas sigmoides aórtica e pulmonar
(pechadas), e válvulas auriculoventriculares denominadas tricúspide
e mitral (abertas). Durante esta fase o sangue pasa dende a aurícula
ao ventrículo, é o principio da diástole (relaxación dos ventrículos).
2. Fase de contracción isométrica ventricular: nesta fase comeza a
sístole (contracción ventricular) vai pechar as válvulas
auriculoventriculares.
3. Fase de expulsión: é a sístole propiamente dita, onde hai unha
contracción ventricular (pechados) abríndose as válvulas sigmoides,
existe unha saída de sangue á aorta e á pulmonar.
4. Fase de relaxación ventricular: os ventrículos reláxanse, as
válvulas sigmoides péchanse e as válvulas auriculoventriculares
ábrense. O ciclo completo dura uns 0,8 seg. (Repouso)
10. Na circulación pulmonar ou circulación menor o sangue vai do
corazón aos pulmóns (P), onde se carga de O2 e descarga o
CO2, regresando ao corazón -cargada de O2- a través da vea
pulmonar.
Na circulación xeral ou maior, o sangue cargado de O2 sae pola
arteria aorta e dá a volta a todo o corpo (C) antes de retornar ao
12. 1.- Os vasos
linfáticos son canles
delgadas e diminutas que
transportan material de
refugallo e células do
sistema inmunitario nun
líquido chamado linfa.
Distribúense por todo o
corpo nacendo dos espazos
intersticiais das células e
desembocan en pequenas
estacións chamadas
ganglios linfáticos ata
rematar na circulación
venosa sistémica.
13. 2.- Os ganglios ou
nodos linfáticos son unhas
estruturas nodulares que
forman parte do sistema
linfático e forman
agrupacións en forma de
racimos. Son unha parte
importante do sistema
inmunitario, axudando ao
corpo a recoñecer e
combater xermes,
infeccións e outras
substancias estrañas.
14.
15.
16. OS RILES
Son un par de órganos con forma de
faba que se encontran na cavidade
abdominal debaixo do diafragma.
Cada ril esta formado por ao redor
dun millón de tubiños, que reciben o
nome de túbulos renais, cada tubo
empeza por un ensanchamento
chamado cápsula de Bowman, que
rodea un conxunto de capilares
chamado glomérulo de Malpighi, este
tubo produce a recuperación da auga
e daqueles ións que non deben ser
eliminados.
17. PARTES DUN RIL
Cápsula fibrosa: é unha membrana que protexe e envolve ao ril.
Cortex renal: é a capa externa.
Medula: é a capa interna con aspecto raiado porque conten multitude de
túbulos.
A pelve renal: é unha cavidade con forma de tubo que recolecta a urina.
18. FUNCIÓN DO RIL
O funcionamento do ril ten dúas fases:
1. A filtración do plasma sanguíneo.
2. A reabsorción das substancias útiles da auga.
Como resultado da súa acción a partir do sangue
se forma os ouriños de xeito continuo nos
riles, pasa polos uréteres ata a vexiga, que
funciona como almacén.
Os ouriños esta composta por auga e urea, sales
minerais e ácido úrico.
20. • Son dous pequenos tubos, procedentes un
de cada ril, que miden uns 40 cm. de longo e
0,3 cm. de grosor.
• Transportan os ouriños que se forman nos
riles, dende estes á vexiga urinaria situada
no fondo da pube.
• Para iso, realiza uns movementos
peristálticos que comezan na pelve
renal, avanzando nun movemento continuo
ata a vexiga urinaria de forma que en 25
segundos expulsa todos os ouriños
acumulados no uréter. 20
21. • No fondo da pube encóntrase un gran saco
formado por fibra membranosa muscular, é a
vexiga urinaria, capaz de almacenar ata 500 ml. de
capacidade xa que posúe suma elasticidade.
• Unha vez os ouriños chegan á vexiga non pode
volver aos uréteres xa que canto máis ouriños
acumulan, máis se pecha o burato de saída
destes.
• Estes penetran oblicuamente na vexiga na parte
máis baixa e posterior desta, preto da uretra.
• Cando a vexiga contén uns 300 ml. séntese o
impulso de mexar e os ouriños son expulsados ao
exterior nun acto voluntario a través dauretra.| 21
22. • A uretra encóntrase situada debaixo da
vexiga urinaria.
• É un tubo membranoso que serve de
conduto de saída ao exterior dos ouriños.
• O acto de saída dos ouriños chamado
micción é voluntario, salvo en idades moi
temperás.
22
