whatever it takes

Karapatang Pag-aari © 2012, Tagalog Online Pocketbook
Taon ng Unang Paglabas, 2009
Lahat ng karapatan ay reserbado. Walang bahagi ng publikasyong ito ang maaaring kopyahin, sa
anumang anyo o paraan ng walang pahintulot sa pamamagitan ng pagpapadala ng liham sa
amin.
Ang ebook na ito ay obra ng manunulat na nagsulat nito. Ang Tagalog Online Pocketbook ay
hindi ginarantiya ang kawastuhan ng mga bawat nakasulat dito at hindi tumatanggap ng
anumang panagutan para sa anumang resulta ng paggamit nito.
Kung may pagkakahalintulad man sa pangalan, lugar, bagay, pangyayari o anuman sa tunay na
buhay ay pahindi ito sinasadya dahil ang mga ito ay pawang kathang isip lamang.
Para sa karagdagang impormasyon, alamin ang mga sumusunod na detalye sa ibaba.
•
•
•
•
•
•
•

Website
Email
Facebook
Join Us
Like Us
Follow Us
Cover

http://www.tagalogonlinepocketbook.com
support@tagalogonlinepocketbook.com
http://facebook.com/tagalogonlinepocketbook
http://facebook.com/groups/tagalogonlinepocketbook
http://facebook.com/topreader
http://twitter.com/topocketbook
???

KYRO – Devilishly handsome, wealthy and undeniably a man to die for sa taglay nitong karisma. Sanay na
siya ang hinahabol ng mga babae, courting him, sending him flowers and anything that would pleased
him.
KAIRI – Matalino, maganda at mayaman. Three M’s that she has. Yet there is still missing, a man who
will definitely make her head over heels with.
When Kyro met Kairi, things started changing. Because he will do anything for Kairi to marry him
whatever it takes. Even if it means taking his life!
COMPILATION UPDATE: Importante na mai-convert ang istoryang ito dahil ito ang pinagsimulan ng
kwento ni Mundo, ang detektib na kaibigan ni Kyro na siyang bida dito. Espesyal para sa aming lahat ang
kwentong ito dahil isa ito sa mga kwentong ipinagkaloob sa atin ng isa sa mga admin ng TOP, at walang
iba kung hindi si Ate Lou!

CHAPTER I
“TIGIL TIGILAN mo nga ako sa kasal kasal na yan Kairi.” Yehni rolled her eyes.
“Aba, Yehni sa ating tatlo nila Cathy ikaw nalang ang hindi nagkakaboyfriend.” She squat on the
floor beside Cathy.
“Oo nga naman Yehni, ako, malapit na ring ikasal.” Anitong binubuklat buklat ang hawak na
wedding magazine.
“Hay, tigilan nyo nga ako.” Anitong tumayo at umupo sa kama.
“Baka naman maunahan ka pa ni Danica.” Natawang sabi ni Cathy na ang tinutukoy ay ang
kaibigan nilang bakla, bago ibinaling sa kanya ang pansin. Tumawa rin siya sa sinabing iyon ni Cathy.
“Si Danica? Naku ha! Ibang level yan kapag nangyari sisiguraduhin kong magmomongha nalang
ako.” Ani Yehni na kunwa’y nalaglag sa inuupuan.
“I heard my name.” Sagot ng kapapasok lang na si Danica.
“Hi Dan!” magkakapanabay nilang bati.
“What’s the commotion all about sisters?” nakangiti nitong tanong na umupo sa tabi ni Yehni.
“Ito kasing si Yehni, hanggang ngayon di pa nagkakaoon ng bf.” Sagot niya na umupo din sa tabi
ni Yehni at umakbay.
“Teka teka!” awat nito. “Aba Kairi, kung tutuusin kahit marami kang naging bf wala ka namang
sineryoso sa mga iyon. Baka nga mauna pa ako sayo eh.” Umirap na sabi nito.
“Oo nga naman Kairi. Kelan ka kaya magpapakilala sa amin ng special someone mo?”
nanunuksong sabi ni Cathy sa kanya.
“Hell! Ngayon napunta na sa akin ang usapan.” Inis niyang sabi na pinagkrus ang mga braso sa
dibdib.
Mula ng mabigo siya sa huling lalaking sineryoso ay hindi na ulit siya nagtiwalang muli. Para sa
kanya ay pare-pareho lang ang mga lalaki. They will shower you with gifts, date you kahit gaano pa
kamahal ang restaurant na iyon. Basta ang mahalaga ay mapasagot ka nila. Ika nga nila ‘They are putting
their best foot forward’. And she enjoys it, walang commitment, walang sakit ng puso at umuulan ng
grasya sa kanya! And the privileges of receiving gifts from her suitors are heavenly!

“Oy, natulala ka na dyan!” sita ni Danica sa kanya. “Baka pinagpapantasyahan mo ang bago kong
fafa ha?” dugtong pa nito.
“Sira!” aniyang binato ito ng magazine.
“Huwag yan!” sigaw ni Cathy sa kanila na hinablot ang mga magazine sa harapan niya.
“Tumigil na nga kayo.” Sita ni Yehni. “Ang mabuti pa alis muna ako mga sisters, baka malugi ang
kakabukas kong negosyo kapag nagtagal pa ako dito, sayang ang anda.” Anitong tumayo at tinungo ang
pinto.
“Ingat.” Halos magkakapanabay nilang sabi bago ito tuluyang nakalabas.
“Maalala ko nga pala Kairi, may favor sana ako sayong hihingiin eh.” Ngisi ni Danica.
“Naku nakakatakot yang ngisi mo nay an Dan. Don’t tell me hihingi ka sa mga fafa ko ha?”
aniyang kinuha sa kamay ni Cathy ang isang magazine.
“Kainis ‘to! Hindi noh!” napangiwi ito. “Kasi may date kami ni George bukas…” alanganin nitong
sabi.
“So?”
“Eh may friend siya na isasama…”
“So?” ulit niya.
“Ano ka ba Kairisha! Obvious naman ang pinupunto ni Danica. Double date kayo para masolo
niya si George.” Sabat ni Cathy na patuloy sa pagbuklat ng hawak nito.
“Naman!” nagrereklamo niyang sabi. “May date din ako tomorrow night Dan.”
“Please?” makaawa nitong nakalabi pa sa kanya.
“Pagbigyan mo na Kairi, minsan lang naman humingi ng pabor sayo iyang si Danica.” Cathy said
still looking at the pages of the magazine.
“Hay…” she sighed. “Naku, o sige sige, I’ll cancel my date for you. Pero please lang Dan ha?
Siguraduhin mong fafable iyang ka-date ko, kundi…”
“I know gigilitan mo ako sa leeg.” Tumawang tuloy ni Danica.

KANINA pa siya naghihintay kila Danica. Ang usapan nila alas seis, pero alas siyete na ay wala pa ang
mga ito. Inis na i-dial niya ang numero ng kaibigan. Sa lahat ng ayaw niya ay ang nale-late.
“Asan ka na ba kayong bruha ka?” irritable niyang tanong kay Danica sa kabilang linya. “My God!
Ano bang klaseng lalaki iyang ipa-padate mo sa akin at napaka pa-importante!” gigil niyang sabi nang
sabihin nitong hinintay pa kasi nila nag ka-date niyang dumating.
“Okay, sige pagbibigyan kita. But please naman bilisan ninyo bago malusaw ang make up ko
noh?” inis niyang sabi bago pinindot ang end button.
Muli siyang naupo sa single sofa at binuksan ang bag. Inilabas niya mula doon ang compact
mirror at nagsimulang mag-retouch. “Kuu! Danica, yari ka talaga sa akin makikita mo.” Gigil niyang
naisatinig.
Nakilala niya sa Daniel Jastero o mas kilala bilang si Danica when she was in college. Actually,
nakilala niya ito dahil kay Yehni and isa niyang kaibigan na patay na patay rito ng mga panahong iyon.
Danica was seating lazily while playing his food with his fork, at dahil wala siyang ibang mauupuan, she
asked him if it’s okay to share tables’. Isang malapad na ngiti ang ibinigay nito sa kanya at ipinaghila pa
siya ng upuan. There, she found a new friend, and there, she found out that he was a gay.
“KAIRI!” malakas na sigaw ni Danica mula sa labas ng kanilang gate.
Nakapameywang na lumabas siya ng pinto at hinarap ang eskandalosang kaibigan. “You’re –“
tinignan niya ang relo sa braso. “one and a half hour late.” Nataas ang isang kilay niyang sabi na ibinalik
ang tingin dito.
“I’m sorry, pero masmaganda sis, sa car mo nalang ako talakan kasi late na o.” maarte nitong
itinuro ang relo sa bisig nito.
She sighed. Ano pa nga ba ang magagawa niya? Mabilis siyang tumalima at sumakay sa kotse.
“Nice car.” Puri niya bago tuluyang sumakay.
“Oh well, so much for a nice car.” She looked at Danica.
“N-nasira kasi ang aircon.” Tila nahiyang sagot ng nasa driver seat.
“Kung nagrereklamo ka pwede ka nang bumaba.” Inis naman na sagot ng kanyang katabi.
“Excuse me?” Inis niya itong hinarap.
“Ang sabi ko, kung nagrereklamo ka pwede ka nang bumaba.” Ulit nito in a baritone voice.
“And who are you to tell me?” Now she’s really angry.

“Ahm… sis, that is Kyro your date?” sabat ni Danica.
“What???” baling niya sa kaibigan.
“Yes. And this is George.” Pakilala naman nito sa lalaking nagmamaneho.
“Stop the car!” galit niyang sigaw.
“You can’t be serious Kairi, nasa edsa na tayo, at gabi na. I’m sure you don’t want to ride a taxi.”
Nagsusumamo ang mukha ni Danica na nakatunghay sa kanya. In other words, he was telling her to calm
down and to bear with him.
She sighed. Nakakadami ka ng bruha ka, humanda ka talaga sa akin after this. “Okay fine.”
Napahalukipkip niyang sabi na tumingin nalamang sa labas ng bintana.
Kung bakit naman kasi siya pumayag payag pa kay Danica sa lumalabas niyang blind date na ito.
Aba! She will really make her friend blind after this. She was never treated like this before, at iyon ang
ikinaiinis niya. She was damn beautiful and sexy para tratuhin ng ganoon nalang.
MATAPOS makapag-park ay pinagbuksan ng pinto ni George si Danica. Bakas sa mukha ng kaibigan ang
kasiyahan at kilig. Umibis na rin sa sasakyan ang date daw niyang si Kyro, She was expecting him to be a
gentleman to at least open the door for her.
“Ano pa ang hinihintay mo dyan?” ani Kyro na kumatok sa salamin ng kotse.
Ungentleman talaga! Gigil niyang naisaisip. Matalisod ka sana. Dasal niya bago binuksan ang
pintuan. Nakita niyang hinihintay na sila nina George at Danica sa kanila sa labas ng pintuan ng naturang
restaurant. A Japanese restaurant? Napakunotnoo siya. Alam na alam ni Danica na ayaw na ayaw niya
ng Japanese food. And now here they are.
“Kung tatayo ka lang diyan, hindi ka mabubusog.” Kyro said in a cold tone bago ito nagpatiunang
lumakad patungo sa kinaroroonan ng kaibigan.
Antipatiko talaga! Ungentleman! Bastos! Nanggagalaiti niyang naisaloob. Magkakaroon din ako
ng pagkakataon makikita mo! Masama ang loob na sinundan niya ito. Pilit na ngumiti sa sa mga kasama.
“I’m sorry, I never told you.” Bulong ni Danica nang tuluyan na siyang makalapit dito.
“You owe me big time Dan.” She hissed. Then smiled sweetly.
“Let’s get inside. It’s getting late. I still have an appointment tomorrow morning.” Kyro said
before he went inside.

“What’s with him?” she asks George.
“He lost a deal today kaya bad mood yan.” Nailing na sagot nito.
“Well, huwag niya akong idamay noh? Gosh, ang ganda ganda ko tapos gaganyanin lang ako.”
Inis niyang turan na pumasok na rin sa naturang restaurant.
SHE hates Japanese food. She had a date before who took her to a Japanese resto and almost puke nang
malasahan niya ang lansa ng ipinakain nitong sushi sa kanya. Ang sabi kasi nito masarap daw iyon, at
sushi daw ang dinarayo sa restaurant na kanilang pinuntahan. Looking at the pink meat made her
stomach feels like rumbling, it did look yummy. Pero hindi pala niya kayang kumain ng hilaw. Sa hiya ay
pinilit nalang niyang lunukin iyon at sinabayan ng inom sa juice na kanyang in-order. After that incident
she started to hate Japanese food.
“Sigurado ka bang Ebi mango salad lang ang order mo?” tanong ni George matapos magsipag
order ang mga ito.
“Yup. I’m on a diet.” She smiled.
“Diet? Sa payat mong iyan?” sabat ni Kyro na tinignan siya mula ulo hanggang paa.
“Haler? I’m not thin, I’m slim and sexy.” Maarte niyang pagtatanggol niya sa sarili.
“Actually, malakas nga kumain si Kairi. It’s just that she hates Japanese food.” Sa wakas ay
nasabi din ni Danica ang hindi niya masabi.
“Really?” nagtatakang tanong ni George.
“Yes, lalo na ang sushi at sashimi. She really hates it.” Natatawa pang dugtong nito.
Sa inis sa ginagawang pambubuko pa nito ay pasimple niyang sinipa sa ilalim ng mesa ang
kaibigan. Balewala sa kanya na sabihin nito na ayaw niya ng mga pagkaing hilaw pero huwag nang
dadagdagan pa.
“So, do you have a boyfriend?” pag-iiba ni George sa usapan.
“I’m available and looking.”
“Si Kyro din available.” Pasaring sa kanya ni Danica.
Nakita niya ang matalim na pagtingin ni Kyro kay Danica. “I’m not looking.”

“Actually Kairi, my friend here is used to a woman who courts him.” Nakangiti nitong paliwanag
na tinapunan lang ng tingin ang kaibigan.
“Oh, kaya pala akala mo God’s gift to women ang tingin niya sa sarili.” Nang-aasar niyang sabi in
a singing voice tone.
“Stop the sarcasm Kairi. It’s not my fault I’m good looking.” Matiim itong tumitig sa kanya. Tila
sinasabi na baka mamaya ay kaisa na siya sa mga babaeng nahuhumaling dito.
“Excuse me!” napalatak niyang sabi.
Ilang sandali pa ay dumating na ang kanilang mga in-order. Tila nang-aasar na tinignan siya nito
na kinuha ang isang piraso ng sashimi at isinawsaw sa soy with wasabe bago iyon isinubo.
“Hmm..” nang-iinggit nitong sabi. “It’s good, you should try it you know?” Anitong nakangisi.
Napalunok siya sa ginawing iyon ni Kyro, hindi dahil nandidiri siya sa sashimi but on how the way
he eats it. It does look yummy, mukha itong commercial model sa ginawa nito. His sensible lips and his
teasing smile. And his eyes! My! They are the most beautiful pair of eyes she had ever seen.
“So? Na-convince ba kita?” maya-maya’y narinig niyang tanong nito.
“No. Hindi pa rin ako kakain niyan.” Namumula sa inis niyang hinarap ang kanyang pagkain.
“Hayaan mo na Kyro, baka mainis na sa iyo iyan at bigla ka nalang batuhin ng chopsticks.”
Natawang sabi ni Danica na sumubo.
“Ikaw ang malapit ko ng batuhin Dan. Kanina mo pa ako pinupuna.” tinapunan niya ito ng
masamang tingin.
“Ano ba naman kayo, why don’t we just enjoy the food and the night?” May punto si George.
Kung patuloy siyang maasar sa buong gabing ito ay masisira at masasayang lang gabi niya.
“You will soon love to eat sashimi and sushi Kairi. I’ll make sure of that.” Hirit pa ni Kyro na
muling sumubo ng sashimi.
Hmpf! Mabulunan ka sana diyan sa hilaw na isda! Why is she losing her poise and temper on this
guy? Samantalang ngayon pa lamang niya ito nakilala? There is something in him that she couldn’t
explain.
Naiinis siya sa pagiging mayabang nito, the way he talks na akala mo ay isa itong ‘biyayang
kaloob ng Diyos sa mga kababaihan’ , na isang mortal na kasalanan ang hindi magkagusto rito. And he
was insane to think that she like him. Kung anuman ang nakakapagpawala ng poise and temper niya rito

ay maaring dala lang talaga ng pagiging chauvinist at antipatiko nito. Muli siyang napatingin dito,
masarap nitong ninanamnam ang bawat pagkaing isinusubo nito. Napabuntonghininga siya. Gwapo
talaga ang pisti! Hmpf!
“SIGURO kaya ka naiinis sa akin dahil ayaw aminin na type mo ako nung una mo akong masilayan?”
nakangisi nitong sabi sa kanya habang matiim itong nakatitig sa kanya. Kasalukuyan na silang nasa daan
ngayon upang ihatid sila ni Danica sa kanilang bahay.
Mula sa rearview mirror ay nakita niyang nakatingin sa kanya sina George at Danica. Inis niya
itong hinarap. “Kapal!” sigaw niya sa mukha nito.
Agad itong napalayo at pinunasan ang mukha. “Laway mo tumatalsik.” Natawang sabi nito.
“Come on, sanay na ako sa mga tulad mo… I’m very sure that you like me.” Dugtong pa nito na muling
inilapit ang mukha sa kanya.
“Excuse me? No way!” she was really loosing her temper that she wanted to scratch his
beautiful face. “Hindi pa ako nahihibang.” Ingos niya dito.
“We’re here.” Maya-maya’y sabi ni George nang matapat sa gate ng kanilang bahay.
“Dito na din ako George. Thanks again.” Anito nang pagbuksan ng huli ang pinto.
She was thankful the night is finally over. “Kairi, here’s my card. Call me if you need me.”
Nakangising sabi ni Kyro na iniaabot ang isang tarheta.
She just looked at it. “I don’t need that.” Ismid niya dito bago tuluyang buksan ang pinto.
But just as she was about to go out ay pinigilan siya ng kamay nito. “Take it. Kung hindi mo
talaga ako type. If not, iisipin ko na gustong gusto mo ako.” Isang mapanuring tingin ang ginawa niya at
hinablot mula sa kamay nito ang card.
“Don’t I get a kiss for our date?”
“Excuse me! I only give kisses to guys who I enjoyed having date with. And you’re not one of
them.” Inis na inis siyang bumaba ng kotse. Nagulat nalang siya nang tumambad ito sa kanyang harapan
at hawakan siya sa batok kasabay ng pagsiil ng halik sa kanyang labi. Nanlalaki ang mga matang
nakatingin lang siya dito at hindi nakahuma. She felt her knees weaken and her heart beating fast, tila
siya kakapusin ng hininga.
“See? We connect Kairi.” Nakangisi nitong sabi nang bitawan siya.
Sa nanlalambot at nanghihinang tuhod ay isang malakas na sampal ang ibinigay niya dito. “Jerk!”
She screamed at nagmamadaling pumasok sa gate.

“We’ll be seeing again Kairi.” Sigaw nitong hindi halos pumasok sa kanyang pandinig.

CHAPTER II
“JERK!” inis na inis niyang inihagis ang bag sa couch at namamadaling tinungo ang medicine cabinet.
“Sis, anong ginagawa mo dyan?” nakabuntot sa kanyang tanong ni Danica.
Kinuha niya ang bulak at alcohol mula roon. “Nakakadiri!” bakas sa mukha niya ang
nararamdaman. Nakangiwing ibinudbod niya ang alcohol sa bulak at ikinuskos iyon sa kanyang labi.
“Girl, hindi matatanggal ang katotohonan na nahalikan ka ni Kyro.” Nakataas ang kilay na sabi ni
Danica habang nakasandal sa hamba ng pinto.
“Eww!” diniinan niya ang pagkuskos. “Even though, baka may germs pa yun!”
“Hay bahala ka nga! Baka mamaya mamaga iyang nguso mo kapag di mo pa tinigilan yan.”
Danica said hopelessly na itinaas pa ang mga kamay. Tinitigan niya ang labi sa salamin, medyo namula na
nga ng paligid ng mga iyon. Agad niyang itinapon ng bulak na kanina lang ay ipinangkukuskos niya.
Bakit ganun? She felt her knees weakened and heart beat so fast nang halikan siya ni Kyro? She
never felt that way before, sa dami na ng humalik sa kanya, ngayon lang nangyaring nanlambot siya ng
ganoon. She touched her lips. She remembered how Kyro’s lips tasted; it was sweet just like white wine.
Nakakaliyo sa pakiramdam. My! Labi palang iyon nagkakaganito na ako? Oh no, bastos siya! Anitipatiko!
Jerk!
“Bukod doon, binigyan mo pa ako ng nuknukan ng yabang at manyak na date.” Gigil nyang sabi
na pinalo ang binti nitong nakapatong sa armrest ng sofa.
“Aray!” ngumiwi ito. “Eh kasi naman, ang arte arte mo kanina. Alam kong maganda tayo sis,
pero naman! Por favor, hindi porke’t magaganda tayo deadma nalang ang katulad ng kagwapuhan nila
fafa Kyro.” Anitong itinirik pa ang mga mata.
“Heh! Gwapo gwapo ka dyan!” sumalampak siya sa katabing couch nito. Mariing ipinikit niya ang
kanyang mga mata. Ang malalam na mga mata ni Kyro ang agad na rumehistro sa kanyang isipan na
binagayan ng hindi naman katangusang ilong bagamat prominente, ang mga labi nitong sensuwal na tila
npakasarap… Ano ba itong naiisip niya? Nahihibang na nga yatang talaga siya, at bakit naman naisip niya
ang mga iyon? Ipinilig niya an ulo.
“Sus! Kunwa ka pa sister! Type mo noh?” malakas itong tumawa. “Para kang nananaginip ng
gising dyan.” Anitong hinampas siya ng unan.
“Hindi noh!” depensa niya sa sarili. Ganoon ba ang hitsura niya kanina? Inis na binato din niya ng
unan si Danica.

“Defensive girl.” Humalakhak nitong sinapo ang unan na hinagis niya.
“Hindi nga eh. Ano ka ba?” Naiinis siya. Bakit niya ba kasi iyon naisip? Marahas siyang tumayo at
tinungo ang kwarto.
“Oy sis!” habol sigaw sa kanya ng kaibigan. Hindi na niya ito nilingon pa, baka ano nanaman ang
maisipan nitong sabihin sa kanya. Naramdaman niya na sumunod ito.
“Masyado ka talagang pikon kapag nabubuko Kairishia.” Ito ang tawag na endearment sa kanya
ng mga kaibigan niya sa tuwing napipikon na siya. “Sorry na. You know, ang true friends ang magsasabi
sayo ng katotohanan lalo na iyong hindi mo makita na sila ang nakakakita.” Hinging paumanhin at
paliwanag nito na umupo sa kama.
“Hay tigilan mo nga ako Daniel.” Inis niyang sabi na tumungo sa banyo.
“Hoy bruha ka, walang personalan ha? Aba, payo lang dear.” Tila nilamukos na papel ang mukha
nito nang banggitin niya ang tunay na pangalan ng kaibigan. “Nakaka-hurt ka na.” kunwa’y naiiyak
nitong sabi.
“You know, ang true friends ang magsasabi sayo ng katotohanan lalo na iyong hindi mo makita
na sila ang nakakakita.” Nakangising ulit niya sa sinabi ng kaibigan.
“Tse!”
TANGHALI na nang magising siya. She had the strangest dream ever. Ikinasal daw siya kay Kyro dahil
nagdadalangtao siya! Weird. Kakikilala lang niya sa binata pero napanaginipan agad niya ito. Pumilig siya
paharap kay Danica, subalit hindi niya ito natagpuan sa tabi. Kunotnoong napilitan siyang tumayo sa
kama upang abutin ang papel na nasa side table na kanyang namataan.
Umalis na pala ang loka, hindi man lang siya ginising. Patamad na tinungo niya ang pinto ng
banyo upang makaligo na. Kailangan niyang magtungo sa supplier nila ng fresh flowers para sa
kabubukas niyang flower shop. Bukod kasi sa bookstore na kanyang na-franchise ay naisipan din niyang
mag venture into flower business. She was encouraged by her friends into it also dahil pare-pareho din
ang mga itong mahilig sa bulaklak.
Apat silang magkakaibigan, her friend Cathy is managing their family business which was the
C&C chain of groceries, at si Yehni naman, hanggang ngayon ay wala pa ring trabaho. And there is
Danica, ang nag-iisang miss universe sa grupo ika nga nito. He was working as Cathy’s assistant sa tuwing
umaalis ang huli to check their other branches. Sa ngayon ay nagsimula na din itong magnegosyo, he just
opened up an internet café.
Matapos makapaligo at makapagbihis ay nagmadali na siyang umalis. Hindi man lang siya
nakapagmake-up tulad ng nakagawian niya sa araw araw. Masyado na siyang male-late kapag nag-ayos

pa siya. Tinignan niya ang relo sa kotse, alas onse y medya na, she was praying na sana ay wala pa ang
kanyang kausap. Ayon kasi sa secretary nito madalas ay ala una na ito kung dumating, pero kapag may
sumpong naman daw ay maaga palang naruon na ito. Ngayon pa lang niya makakaharap ang kanyang
magiging supplier, sana lang ay bigyan siya nito ng mababang presyo at magandang terms.
Nang makadating na sa kanyang destinasyon ay agad niyang ipinarada ang sasakyan sa nagiisang bakanteng parking lot. Nagmamadali siyang umibis sa sasakyan, at tinungo ang de salaming pinto.
It was lunch time already kaya naman wala na siyang makitang empleyado sa loob maliban sa guardiya
na nagbukas sa kanya kanina lang at sa isang janitor na kasalukyang nama-mop.
“Ma’m good afternoon po. Mamaya pa pong ala una babalik ang mga empleyado. Lunch break
na po kasi.” Ani ng janitor na lumapit sa kanya.
“It’s okay, I can wait.” She smiled.
“Ah, sige po.” Magalang itong ngumiti at nagpaalam.
Inilibot niya ang paningin sa kabuuan ng opisina. It was not big, there are only a few tables sa
ilan nitong mga empleyado. Danica was the one who referred her to this supplier of fresh flowers.
Imported daw at primera klase ang mga bulaklak ng naturang whole saler flower shop. Sinipat niya ang
relo sa kanyang bisig, alas dose trenta na, trenta minuto nalang siyang maghihintay. She sighed.
Kumakalam na ang sikmura niya, hindi man lang kasi niya nagawang kumain ng umagahan dahil nga late
na.
NAKUHA ng pansin niya ang isang lalaking mukhang pinagagalitan ang guwardiyang kanina lang na
siyang nagbukas ng pinto sa kanya mula sa labas. Napakunot siya ng noo, medyo pamilyar sa kanya ang
itsura nito kahit nakatagilid lamang ito. Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at pumasok ang
guwardiya kasunod ang lalaki sa likod nito.
“Ma’m, pasensya na po kayo. Sa inyo po ba iyong black altis dyan sa gilid ng shop?” tanong nito.
“Yes. Why?” she confirmed.
“Kas –“
“Miss hindi mo ba nabasa yung karatula sa harap ng parking lot? It says ‘reserved’” sabat ng
lalaking nasa likod nito na tumabi sa guwardiya.
“You?” napakunot noo niyang nasabi nang mapagsino ang lalaki.
“Oh, so it’s you Kairi.” Napalitan ng ngiti ang nangangalit nitong mukha.
“What are you doing here?” mataray niyang tanong na napatayo mula sa kinauupuan.

“Should I be the one asking you that.” He grinned.
“I was here to see Mr. Sandoval.” Kaswal niyang sabi. “And you?”
“So, you are here to see me.” He walked closer towards her, nanunukso ang mga matang
tumitig ito sa kanya. Napaatras siya, para siyang matutunaw sa mga titig nitong animoy humahagod sa
kanyang kabuuan. Napapikit siya. Totoo ba ito?
“Kairi.” Tawag nito sa kanya. Idinilat niya ang kanyang mga mata, only to find out his face was
only an inch away from hers. Nahigit niya ang kanyang hininga. Bakit ba ngayon ko lang napansin na
gwapo ka pala? Syet na malagkeet!, bakit ba ako nanginginig?

“H-ha?” ramdam niya ang pagbilis ng tahip ng kanyang dibdib. Ang mga tibok nitong kay lakas na
tila ba siya lang ang nakakarinig.
“Kairi, what do you need from me?” Kyro asked with a naughty smile on his lips.
“I – I was reffered by Danica… “ Gosh! Now she was really shakin’. Wala sa loob na napahawak
siya sa tapat ng kanyang dibdib. How can this man made her shaky and nervous samantalang kaharap
lang naman niya ito? Pakiramdam din niya ay kinakapos siya ng hininga.
“Oh, yeah I remember George told me about a friend he reffered. Hindi ko lang siguro expected
that it’ll be you.” Bahagya itong lumayo sa kanya at tinugo ang isang desk at naupo sa silya nito. “So,
how can I help you?” anitong pinagsalikop ang mga kamay sa ibabaw ng mesa.
“Ah, never mind. S – sa susunod nalang siguro.” Bahala na, basta kailangan kong makalayo sayo!
Bakit bas a tuwing titigan siya ng binata pakiramdam niya parang may bumubundol sa dibdib niyang
kung ano. Nanginginig ang mga tuhod niya na animo’y bibigay anumang sandali? Hindi niya
nagugustuhan ang kakaibang pakiramdam na ito. It was new to her and she never felt this way before.
“Are you sure? “ napakunotnoo nitong tanong.
“Yes. Anyway, sorry for taking your space.“
“That’s okay. Come back if you need me – I mean my shop’s services.” Makahulugan itong
tumitig sa kanya na tila hinihipnotismo ang buo niyang pagkatao.
“S-sure.” She stammered stupidly bago tuluyang lumabas.
What was going on with her? Akala niya ay bibigay na ng tuluyan ang kanyang mga tuhod
kaninang kaharap niya si Kyro. Muli niyang dinama ang dibdib na kanina lang ay parang may bumundol
rito. She held a deep breath. Maybe she was just having hallucination because she never had breakfast.

Napailing siya sa naisip. Next time she’ll make sure to take a breakfast before going out. Kung ano anu
na kasi ang nararamdaman at naiisip niya.
Bakit nga ba hindi man lang niya naitanong kay Danica kung sino ang taong kakausapin niya sa
flower shop na iyon? Hindi naman din niya inaasahang si Kyro pala ang may – ari ng naturang shop.
Hindi n asana siya tumuloy doon kung nalaman niya agad. Nang maalala ang kaibigan ay mabilis niyang
kinuha ang cellphone at idinial ang numero nito. Malalagot ka talaga sa akin bruha ka! Aba! Nakakarami
ka na huh?
“Danica!” Gigil niyang tawag dito pagkasagot nito ng telepono.
“Yes?”
“Bruha ka, bakit hindi mo sinabi sa akin na si Kyro pala ang may-ari ng shop na ni-reffer mo sa
akin?” halos hindi humingang talak niya dito.
“Oh, hindi ko ba nasabi?” maang- maangan na sabi ni Danica. “Ang sa pagkakaalam ko kasi
nasabi ko sayo eh.”
“Hay naku! Tigilan mo nga ako sa palusot mo Danica.” Nawawalan ng pasensya niyang sabi.
“Why? Gwapo naman si fafa Kyro, majatung! At higit sa lahat intelehente!”
“Aba’t! Oh no, oh no, don’t tell me you’re playing cupid Dan!” aniyang naisip ang mga
pinaggagagawa ng kaibigan.
“I’m not cupid dear, I’m an angel.” Anitong tumawa.
“Hay! Nasaan ka ba ngayon ha?” Naku sasabunutan kita Dan!
“Ay! Ayoko malagasan ng hair please lang, kaya… I’m out of town dear, nandito ako sa
Tagaytay.” Tila nang-aasar nitong sabi na nabasa yata ang nilalaman ng utak niya. Sa inis ay binabaan
niya ito ng telepono. Bruha ka talaga Dan. Nakuuu! Magkikita pa naman tayo eh, at sisiguraduhin kong
kakalbuhin kita. Gigil niyang naisaloob.
HINDI makapaniwala si Kyro na muli niyang makikita si Kairi, at sa mismong shop pa niya! Hindi
niya akalain na makikita niyang muli ang maamong mukha na iyon na nagtataglay ng matang animo’y
tigre. Her light brown eyes darkened into deep brown whenever she’s angry, and her lips, looks just like
freshly picked red apple na animo’y napakatamis. And how can he forget Kairi’s hair? Na kahit yata nasa
ilang dipa pa ang layo nila ay nasasamyo niya, it smells like lavender, it even looks so soft kahit na ito ay
maiksi. Strange, because he never liked women with short hair. Ipinilig niya ang kanyang ulo, masyado
na yata siyang nadadala ng kanyang imahinasyon, but whoever reffered her to his shop, he would gladly
send a dozens of roses.

“Mukhang hindi yata matanggal ang ngiti mo sa labi pare.” Puna ni George na kanina pa pala
nakatingin sa kanya.
“H-ha?”
“Oh, so hindi lang pala ngiti, mukhang wala ka pa sa sarili.” Natawang sabi nito na umupo sa
visitors chair sa harap ng kanyang desk. “Care to tell me what made your day?”
“Oh, nothing. Naalala ko lang si Kairi.” Tila balewala niyang sabi na binuklat ang brochure na
nasa kanyang harapan.
“Kairi? You mean Kairi as in Dan’s friend?” pagkukumpirma nito sa nang-aasar na tono.
“Yes. I wonder who reffered her to my shop.”
“Pare, matalino ka naman di ba? Sino pa ba ang mag-re-reffer sa kanya kundi si Daniel.” Malakas
itong tumawa.
“Okay, so Daniel a.k.a Danica reffered her to my shop.” Nangiting sabi niya. “Remind me to send
her a dozen of roses.”
“Now, that’s new. Mukhang ibang klaseng tinik ang tumusok sayo ngayon ah.” Napalatak nitong
sabi na tinapik siya sa balikat bago tumayo. “Sure. And I’ll send Dan your thanks.” Sabi pa nito.

CHAPTER III
MULA nang mamatay ang mama ni Kyro ay naiwan na sa kanya ang pamamahala ng kanilang flower
shop. Kaya sa ayaw o gusto niya ay kailangan niya iyong pamahalaan dahil siya lang naman ang nagiisang anak. Bukod pa roon ay may sentimental value sa magulang niya ang negosyong ito. Sa isang
flower shop daw kasi nagkakilala at nagka-igihan ang kanyang mga magulang kaya naman iyon din ang
naisipan ng mga ito na itayong negosyo.
“SIR.”
“Yes, Amelia.” Aniyang tinignan ang sekretarya na may tangan na mga bulaklak. “Oh please
don’t tell me –“
“Flowers for you sir, from Erika.” Nakangiti nitong paalam.
“Throw it.”
“Eh sir –“
“I said throw it!” Isa si Erika sa mga babaing padala ng padala ng kung anu-ano sa kanya, at
naiinis siya. Alam niyang madaming babae na ngayon ang agresibo pero kailan man ay hindi niya
nagustuhan ang manguna ang mga ito na magpakita ng motibo, pero sobra naman ang padalhan pa siya
ng bulaklak! Naiiling na tinungo ng sekretarya ang trashbin sa tabi ng kanyang mesa at itinapon ang
bulaklak doon.
“Sir, nakakadalawa na kayong flowers ngayon.” Anitong nakatingin sa trashbin.
“Hayaan mo yan. Nag-aaksaya lang sila ng pera.” Aniyang itinuloy ang pagkweta sa kanilang
sales.
“Sir, ipinare-remind nga pala ni Ms. Aragon yung meeting ninyo mamayang four thirty.” Paalala
nito.
“Thanks. Tell her I’ll come.” He said without taking his eyes off the papers.
“Sir, mukhang maging si Ms. Aragon nabighani din ninyo.” Anitong hindi maitago ang pagsilay ng
mapanuksong ngiti.
“Women. Hindi ba nila alam ang salitang –“
“There you are!” Masayang mukha ni Lira ang sumilay sa kanya. “Hi, Amelia.” Nakangiti nitong
bati sa kanyang sekretarya.

“Magandang araw ma’m.” Magalang nitong bati. “Sir, I’ll be at my table if you need anything.”
Nakakaloko itong ngumiti.
“So, what brought you here?” Sa pagkakatanda niya ay sa susunod na araw pa ang usapan nilang
date. Ano naman kaya ang naisipan nito at nagtungo pa ito dito?
“I just missed you honey. Isa pa, sa isang araw pa ang date natin.” Napasimangot nitong sabi sa
huling tinuran. “Are you free to have a lunch with me?” Malambing nitong tanong na lumapit sa kanya
at pinaglaro ang mga daliri nito sa kanyang tie.
“I – ah… Amelia!” Napalunok siya. Napakaganda ni Lira, nakakaakit ang taglay nitong mga ngiti
sa labi, subalit hindi iyon sapat na dahilan upang pumayag siya. He had set his standards on women. He
does not like it when they chase him, though he loves the attention and flatteries.
“Sir?” tanong ni Amelia na sumilip mula sa pinto. Isang pasimpleng senyas ang ginawa niya dito.
“Do I have an appointment this lunch?” Tanong niya nakaintinding sekretarya.
“You have a lunch meeting with Mr. Kotama around eleven fourty five sir.” Anitong kunway
tinignan ang schedule mula sa hawak nitong planner.
“Thank you Amelia.” Pasalamat niya dito bago muling bumaling kay Lira. “I’m sorry Lira, some
other time maybe.”
“Why do I have this feeling that you are just making that up?” nakasimangot nitong sabi na may
himig ng pagdududa sa boses.
“I’m not honey, you heard Amelia. It’ll be such pleasure to join you for lunch but this client came
all the way from Batangas for a meeting. I’m sorry I can’t cancel it.” Mahaba niyang paliwanag habang
masuyong hinahaplos ang pisngi nito. Sana maniwala sa kanya ang dalaga.
“Okay. Basta, call me after your meeting ha?” lumabing sabi nito.
“Sure.”
“I’ll go ahead then.” Isang mapusok na halik ang iginawad nito sa kanya bago tuluyang umalis.
Napailing siya, hindi pa man sila ni Lira ay nagde-demand na ang huli. Paano pa kaya kung may relasyon
na sila? Napabuntonghininga siya sa naisip. How he wish that these women could spare him some time
to breathe. Tila pagod siyang sumandal sa kinauupuan at mariing ipinikit ang mga mata.
“Sir.”
“Yes.” Matabang niyang sagot sa sekretarya na noon ay nakasilip muli pinto.

“Ms. Caleina is on line 2.” Bigay impormasyon nito.
“Tell her I’m busy, and that I’ll call her back.” Aniyang muling ipikit ang mga mata. Caleina is one
of her clients, unlike the others who have their own flower shops, ang isang ito ay isang event
coordinator. Kung dati ay bibihira itong tumawag to set for an appointment ngayon ay napapadalas na
ang pangungumusta ng babae. Muli siyang napailing, tama nga siguro si Amelia sa sinabi sa kanya, dapat
ay limitahan niya ang closeness niya sa mga ito upang hindi magbigay ng maling akala na may gusto siya
sa mga ito.
“YEHNI, si Dan?” nakasimangot na tanong ni Kairi sa kaibigan na nadatnan niyang nakahilata sa sofa.
“Nasa kwarto, natutulog daw.” Natatawa nitong sabi.
“Ang bruha! Teka nga.” Nagmamadali niyang tinungo ang kwarto kung saan ito natutulog. Nang
marating ang tapat ng pinto ay pabalagbag niyang binuksan iyon.
“Ay kamatis na pisa!” gulat na napatayo si Dan mula sa pagkakahiga sa kama habang tuptop ang
dibdib.
“Bruha ka!” Inis na binato niya ito ng unan na nasa tapat niya. “Bakit hindi mo sinabing si Kyro
pala ang may-ari ng shop na ‘yon?”
“Naman! Yun lang ba itatanong mo papatayin mo pa ako sa heart attack!” Dan made face and
sat. “Kairi, kung sasabihin ko sayo for sure hindi ka pupunta.”
“Buti alam mo.” Inis niyang sabi na umupo rin sa tabi nito.
“Sayang naman ang big discount my dear. Imagine sabi ni George bibigyan ka niya ng fifty
percent discount? Is’nt that amazing?” tuwang tuwa nitong sabi na pinasalikop ang mga palad.
“Fifty percent discount?” Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ng kaibigan. Malaki nga naman
talaga iyon kumpara sa iba niyang napag-canvasan. Ang ilan lang ay ten to fifteen percent ang kayang
ibigay. “Teka, si George ang nagsabi niyan. ‘Yung may-ari alam ba?” nakataas ang isang kilay niyang
tanong dito. Baka naman pinaglololoko lang siya ni Danica para lang doon siya kumuha.
“Ano ka ba? Si George ay matalik na kaibigan ni Kyro. Meaning, kapag si George ang humiling
siguradong pasok!” anitong tumili pa.
“Landi mo talaga!” Natawa niyang hinampas ito sa balikat. “It does not mean na papayag yun
lalo na kapag nalaman niya na ako ang kukuha.” Napasimangot niyang sabi.
“Loka! I don’t think so. Maganda ka Kairi, use it.” Makahulugan itong kumindat sa kanya.

“Ay! Ayoko ng iniisip mo Dan. Di bale nalang na kumuha ako sa iba kesa ganyan.” At ang bruha
gusto pa siyang ipain ng buhay sa kaibigan ng kinalolokohan nitong lalaki. No way!
“Ikaw din, sayang ‘yun, ang laki.” Anitong pinagdiinan ang dalawang huling kataga. Double
meaning nanaman ang bruha. Pero, sayang nga naman, fifty percent discount is fifty percent discount.
Bahala na!
HINDI siya pinatulog ng gabing iyon nang dahil sa sinabi ni Danica. Ang tumatagingting na fifty
percent discount ang naiisip niya. Pero kapalit niyon ay makakausap naman niya ang pinakahambog na
yatang lalaki sa balat ng lupa. Conceited! Kung totoo man na sa palagay niya ay attracted sa kanya si
Kyro kaya nito ginagawa ang bagay na iyon sa kanya, she’ll make sure na gagamitin din niya iyon for her
benefit.
“ADAN, is it true?” mangiyak – ngiyak niyang tanong.
“What are you talking about Kairi?” nalilitong tanong ng ni Adan, ang kanyang boyfriend. It’s
been three months at wala naman silang nagiging problema ng binata. At ngayong nagkaroon naman,
sumobra naman yata. Kunsabagay, saan ka nga naman nakakita ng problema na hindi sobra.
“That you have another woman.” Matiim niyang tinitigan ito sa mga mata. She was praying that
it’s not true.
“It’s not true. Saan mo naman nakuha ang balita na yan?” naging mailap ang mga mata nito na
kanina lamang ay nakatitig din sa kanya. Bulls eye! Iyon lamang ang hinihintay niyang senyales upang
patunayan kung totoo ang sinasabi nito. And he failed.
“So it’s true.” Pinatatag niya ang boses sa kabila ng pagnanais niyang maglupasay. Ngayon lang
siya na-inlove ng totoo tapos lolokohin lang siya. She calmed herself as she kept on starring at Adan.
“It’s not. Look, pagod ka lang honey. You’ve been working like hell lately dahil sa business mo.
Masyado ka nagpapaniwala sa mga sinungaling mong kaibigan.” Marahan nitong hinaplos ang
magkabilang balikat niya.
“How dare you accused my friends liar! At paano mo nasabing sila nga ang nagsabi sa akin huh?”
marahas niyang ipiniksi ang mga balikat na hawak nito.
“N-naisip ko lang. Sila lang naman ang maaaring magsabi sayo ng kung anu ano.” Kibit-balikat
nito.
“Bakit? Hindi ba totoo naman?”
“Na ano?” anitong nawawalan ng pasensyang inihilamos ang mga palad sa mukha.

“That you have another woman.” Hindi niya ito titigilan hangga’t hindi nito nakukuhang umamin
sa kanya. Halos lahat na yata ay ibinigay niya sa binata, Maliban sa isa, ang kanyang pagkababae, at
nagpapasalamat siya.
“Na nakita ako ng friend mo na may kasamang babae on the way to a motel?” anito na hinilothilot ang sentido.
“Yes.”
“And that the woman is a Japanese.” Patuloy nito.
“Yes.” Muli niyang sagot. “Alam na alam mo pala ang nakita ni Cath. So, it is true.” She
confirmed.
“And damn you kapag sinabi mong kaibigan or pinsan mo iyon.” Bubuka pa lamang ang mga
bibig nito upang muling magsalita subalit inunahan niya na ito. “This discussion is through.” Sa puntong
iyon ay hindi na niya nakayanan pa. She left without anymore words to say to Adan. It’s through… it’s
really through.
“KAIRI, ano ka ba tanghali na nandyan ka pa rin?” iritableng sabi ni Danica mula sa kabilang linya ng
telepono.
“I don’t feel good.” Patamad siyang naupo sa kama.
“Tigilan mo nga ako, if I know naisip mo nanaman ang sira ulong Adan na ‘yun ano?” anitong tila
nahuhulaan ang naisip niya.
“Sige na pupunta na ako.” Final fitting na ng dress para sa kasal ni Cathy. Buti pa ito ikakasal na,
sa kabila ng matinding pinagdaanan ng puso nito at long last nagawa pa rin nitong maging happy ending
ang love story ng buhay nito.
Hindi pa man nangyayari ang kasal ng kaibigan ay nai-imagine na niya kung ano ang itsura nito.
Mula sa pangarap nitong beach wedding at sunset ay paniguradong napakasaya ng kaibigan niya lalo na
dahil makakasama na nito ang lalaking mahal na si Rowan. Isang malalim na buntong hininga ang
kanyang ginawa bago tuluyang tumayo at naghanda sa pagkikita nilang magkakaibigan. Hindi bale nang
late kesa hindi makarating.
Ilang sandali pa ay nakarating na rin siya sa harap ng shop ng cutourier ni Cathy. Abot-abot ang
kaba sa dibdib na hindi niya mawari, pakiramdam niya ay may nagmamasid sa kanya. Imagination lang
mo lang iyan Kairi… Wala iyan, kulang ka lang sa tulog. Aniyang kinausap ang sarili upang pakalmahin.

Maluwag ang mga ngiting ibinungad niya sa baklang prenteng nakaupo sa likod ng mesa nito na
siyang magtatahi ng kanilang isusuot sa kasal ni Cathy. “Hi, I’m here for the fitting.” Kaswal niyang
paalam dito.
“Hi, you must be Kairi.” Ngumiti ito bago tumayo at lumapit sa kanya.
“Yes. Sila Danica?” Napuna niyang wala ang mga kaibigan na buong akala niya ay naghihintay sa
kanya.
“Kakaalis lang nila. May emergency daw si Dan, samantalang si Yehni naman ay may kakausapin
daw na tao.” Kibit-balikat nito na lumapit sa cloth rack upang kuhanin ang dress na siya niyang isusuot.
“Hindi man lang ako nahintay.” Napasimangot niyang sabi na inabot ang damit na siya niyang
isusukat.
“BONGGA!” pumalakpak na sabi ng bakla makalipas ang ilang sandali na naisuot niya ang dress. Ang
bagsak na telang satin na abot hanggang sakong ay humakab sa mala-modelo niyang pigura. Ang may
kababaang v-neck line ay lalong nag-emphasize sa may kalakihan niyang hinaharap. Ang ilang sequins sa
empire cut na damit ay lalo ding nakapagpatingkad ng kanyang pagiging mestiza. “Parang matatalbugan
mo yata ang bride sa damit mo!” natawang bulalas ng bakla.
She looked at the mirror, mukhang siya nga ang ikakasal sa napili ng kaibigan na design. “Bakit
ganito? Mukhang ako ang ikakasal!” natawa na rin niyang bulalas.
“Actually hindi naman. Magkaiba kayo ng design ng damit ni Yehni. Samantalang si Cathy, dahil
siya ang bride… mas bongga!” tili nito na itinaas pa sa ere ang mga kamay.
“Kunsabagay.” Muli niyang tinignan ang repleksiyon sa salamin. She imagined herself being the
bride walking down the aisle habang naghihintay sa harap ng altar ang kanyang groom. She sighed.
Kailan kaya mangyayari iyon? Ipinilig niya ang ulo sa isipin. Muli niyang tinungo ang dressing room upang
makapagpalit muli.
“Ganda, bumalik ka dito after two weeks to pick up your dress.” Ani ng baklang muling isinabit
sa rack ang damit matapos niyang makapagpalit muli.
“Of course. See you then.” Nakangiti niyang paalam.
PAGLABAS pa lamang niya ng pinto ng shop ay muling bumalot ang kakaibang kaba sa kanyang dibdib.
Ilang beses siyang nagpalingon lingon bago tuluyang sumakay sa kanyang oto. Sa buong buhay niya ay
noon lamang siya nakaramdam ng ganoon, tila ba may nagmamasid sa bawat kilos niya subalit hindi
naman niya iyon makita.

Imagination mo lang iyan Kairi, gutom lang iyan. Muli niyang pagpapakalma sa sarili. Malalim
siyang bumuntonghininga bago nagawang paandarin ang sasakyan. May kung ilang beses pa niyang
inilibot ang paningin, umaasang may makikitang kahina-hinala, subalit wala siyang nakita. Mabilis niyang
nilisan ang lugar kasabay ng unti-unting paglaho ng kabang nadarama.
Lingid sa kanya ay isang pares ng mga mata ang nakakubli at matalim na nakamasid sa kanya,
ang mga ngiti nito ay nakakapangilabot at nagbabadya ng panganib. Marahas itong napabuga ng hininga
kasabay ng paglisan din nito sa naturang lugar. Kung anuman ang iniisip nito ay tanging ito lamang ang
siyang nakakaalam.

CHAPTER IV
“MAY darating tayong delivery bukas pare. I can’t be here kasi sasamahan ko si Dan para bumili ng
regalo for Cathy’s wedding.” Paalam ni George sa kanya.
“Seryoso ka na ba?” Kunot-noong tanong ni Kyro dito.
“Sa alin?”
“Kay Dan? I mean you’ve been like constant date for the past few days.” Kibitbalikat niya. Kahit
yata kelan ay hindi niya naisip na papatol ang kaibigan sa isang tulad ni Danica.
“What do you mean?” Natatawang sabi nito. “Dan is my friend, hanggang doon nalang yun,
hindi tulad ng iniisip mo ang relationship na meron kami.” Paliwanag pa nito.
“Oh, okay. But don’t give him false hope. Kawawa naman.”
“He knew about it, kasi napag-usapan na namin ang bagay na iyan.” George smiled. “Thanks for
the concern.” Anito bago tuluyang lumabas ng kanyang opisina.
Mula pa kolehiyo ay kaibigan na niya si George sa kabila ng agwat nila noon sa buhay ay hindi ito
naging hadlang upang hindi sila naging matalik na magkaibigan. Nakita niya kung paano nagsumikap si
George na maabot ang mga pangarap nito. Sa ngayon ay isa na ito sa mga kinikilalang ad model bukod
sa trabaho nito sa kanya. Isang ‘workaholic’ yun ang tingin niya sa kaibigan. Muli siyang napatingin sa
pintong nilabasan ng kaibigan. He wished that George will not go into a relationship with Danica.
Speaking of Danica, papadalahan niya nga pala ito ng mga bulaklak. Nais niyang magpasalamat
dito, dahil kay Danica ay nakilala niya si Kairi. He admits he was fascinated by Kairi, her face that speaks
a thousand words. Sa bawat kibot ng mga labi nito at bawat ekspresyon ng mukha ay tila napakaraming
ibig sabihin. And Kairi is one of a kind dahil ito lang yata ang hindi nabulag sa kanyang panlabas na
hitsura. He grinned upon reminding how Kairi reacted when he said to her that she likes him.
“Sir, tumawag si Mr. Kotama, he was reminding about his order he placed last Thursday.”
Paalala ni Amelia na sumungaw sa may pinto.
“Oh, yeah. Tawagan mo si Carlos para maisaayos na ang mga orders ni Mr. Kotama.”
“Sir wala po si Carlos di ba? On leave po siya.” Paalala ni Amelia na napakunotnoo. Nawala
naman sa isip niya na umuwi nga pala ng probinsya si Carlos. “Isa pa sir, bukas palang darating ang
delivery.” Muli nitong paalala.
“Oo nga pala. Anyway, ako na balaha sa orders, for now… Can you do me a favor Amelia?”

“Sure sir.” Maluwag itong ngumiti.
“Please arrange me a dozen of white roses.” Aniyang hinarap ang computer.
“Roses sir?” nagtatakang tanong nito.
“Yes. And don’t forget to put a thank you card in the name of Danica.” Paalala pa niya na hindi
tinanggal ang mga mata sa monitor ng computer.
“Wow, bago yan sir.” Nakangiting sabi nito.
“Ang alin.” Aniyang nalipat amng tingin sa tila nanunuksong sekretarya.
“Magbibigay ka ng flowers.” Natatawang sabi nito.
Tama si Amelia, sa tanang buhay niya ay ngayon lang siya magbibigay ng bulaklak at hindi pa sa
isang babae kundi sa isang binabae! “Don’t get me wrong Amelia. The flowers are for Danica pero hindi
siya isang babae he was a friend. I just want to thank him.”
“Oh, okay. Iyon lang po ba?” Natutop naman nito ang bibig sa kanyang sinabi.
“Ah, and please order a box of sushi at Misato and deliver it to Kairi.” Napangiting dagdag niya.
He wonder how Kairi would react sa oras na makita nito ang sushi box.
“Kairi? Bakla din sir?” Curious na tanong ng atribidang si Amelia.
“No. Just do as I say Amelia or you’ll be jobless.” Cursed him for hiring a secretary like Amelia.
Lahat na yata ng pinagagawa niya dito ay may katanungang kasunod.
“Sabi ko nga.” Anito bago lumabas. “Ay sir –“
“Ano nanaman?” nawawalan ng pasensya niyang sagot.
“Paano ko po ipapadala eh di ko naman alam ang address nila?”
“Hmm… just prepare it. Ako na ang bahala sa address.” Pagtatapos niya sa katanungan nito.
“WOW! Nice flowers sister!” bati ni Yehni sa kumpon ng bulaklak na hawak ni Danica.
“Thank you.” Tila kinikilig na sabi nito.
“Sino nagbigay? Si George?” tanong ni Kairi na sumalampak sa sofa.

“No. Guess who?” kinikilig na sabi nito na niyakap pa ang mga bulaklak.
“Bago mong fafa?” Sabad ni Cathy.
“No.” muli nitong sagot.
“Okay, stop the guessing game Dan, masyado na kaming naiintriga. Sino ba talaga?” curious na
tanong ni Kairi na hindi na makapaghintay pa.
“Galing kay fafa Kyro!” tumili nitong sabi.
“Okay, akala ko ba date ni Kairi iyon? eh ba;s sayto nagpadala ng flowers?” Nagtatakang tanong
ni Cathy.
“Well, ganyan talaga. Siguro na-realized ni fafa Kyro na mas bagay kami gayon hindi naman kasi
siya pinapansin ng isa dito.” Inis na tinapunan ng masamang tingin ni Kairi si Dan. Supalpalin kaya niya
ito ng mga bulaklak nitong tangan? Para itong bulateng binudburan ng asin kung kiligin. Nakakaalibadbad tignan.
“Type ka ni Kyro?” magkakapanabay na sabi ni Cathy at Yehni na sa kanya nalipat ang atensyon.
“Hindi! At hindi ko siya magugustuhan! So leave me out of this ‘coz I’m leaving na! bye!” walang
preno niyang tanggi kasabay ng pagtayo upang tunguhin ang pinto. Mga lukaret akala siguro papatulan
niya ang isang tulad ni Kyro na maniac! No way!
PAGOD na inilapat ni Kyro ang likod sa malabot na backrest ng sofa. It was almost midnight nang
makauwi siya mula sa opisina dahil sa deliveries. Sa kabila ng malaking kinikita ng negosyo ay hindi pa rin
niya ito basta na lamang pwede ipinapasa sa iba ang trabaho. Kung wala ang isa sa mga
pinagkakatiwalaan niyang tauhan ay siya na ang gumagawa ng naiwan nito. Malalim siyang
napabuntonghininga, minsan nais na niyang magpahinga subalit hindi naman maaari. Siya nalamang ang
inaasahan ng ama lalo na nang mamatay ang kanyang ina. Mula kasi ng pumanaw ang kanyang mama ay
lubos itong namighati, dahilan upang mapabayaan nito ang kanilang negosyo. It was almost doomed to
fall when he finally decided to manage it kahit wala siyang hilig sa ganoong klaseng negosyo. And now,
he is enjoying the business dahil nakita niyang marami pala siyang napapasayang mga tao sa
pamamagitan ng mga bulaklak.
IT’S been a month nang huli niyang dalawin ang ama niya sa resthouse nila, maliban sa paminsan minsan
niyang pagtawag dito, nasa mabuti naman daw itong kalagayan sabi ng private nurse na kinuha niya
para dito. Masakit man sa loob ang makitang lugmok sa depresyon ang ama ay tanggap na niya ang
katotohanang hindi nito kaya na wala ang kanyang mama. May ilang beses na itong nagtangka sa sariling
buhay. Mariin siyang napapikit nang maalala ang isang tagpo na kanyang naabutan.
“Sir!” salubong sa kanya ng humahangos na katulong, bakas sa mukha nito ang matinding takot.

“Bakit? Anong nangyayari?” Kinakabahang tanong niya habang ang mga mata ay sa hagdan
patungo sa mga silid.
“S-si Sir Ronald po…” hintakot na sabi nito. Iyon pa lamang ang kanyang naririnig ay mabilis na
niyang tinakbo ang puno ng hagdan patungo sa silid ng ama.
Nanlalaki ang mga matang hintakot na napatakbo siya sa kinalalagyan ng ama. Nakahiga ito at
tila wala nang malay, sa tabi nito ay ang bote ng sleeping pills na sa palagay niya ay ininom ng ama.
Madali niya itong binuhat upang madala sa pinakamalapit na pagamutan.
“KUMUSTA na ang lagay ng Papa doc?” nag-aalalang tanong niya sa doctor na siyang tumitingin sa ama.
“Okay na siya don’t worry, nai-lavage na namin siya. Lahat ng intake niyang pills ay natanggal
na.” paliwanag nito na tinapik siya sa balikat bago tuluyang umalis.
Abot abot ang pasasalamat niya sa kaligtasan ng ama. Agad niyang tinungo ang kuwarto kung
saan ito inilipat mula sa emergency room. Mula sa kitatatayuan ay nakita niya ang mahimbing sa
pagkakatulog na ama. Hindi niya lubos maisip na darating ito sa puntong nais na nitong wakasan ang
sariling buhay. May kung ilang beses muna siyang huminga ng malalim bago ito nilapitan. Punong puno
ng agam agam ang kanyang dibdib. Paano kung hindi agad siya nakauwi ng maaga? Nasaan na sila
ngayon? Paano na siya? Bagama’t isa siyang lalaki ay hindi maiiwasan ang mangamba siya at masaktan
sa mga nangyayari sa kanilang buhay. Isang taon pa lang ang lumilipas ng kuhanin ng May Kapal ang
kanyang ina, subalit heto ang ama at nais na ring sumunod rito.
Marahas siyang napabuntonghinga sa mga alaala. Magta-tatlong taon na mula nang iwan sila ng
kanyang mama, pero heto at tila siya lamang mag-isa ang natira. Sana dumating na ang panahon na
magising ang kanyang papa sa pagkakalugmok nito. Sana matauhan na ito na hindi ito nag-iisa dahil
narito pa siya. Sana…
HINDI pa tuluyang nakakapasok si Kairi sa bookstore ay damang dama niya ang pagtayo ng balahibo niya
sa batok. Isang pamilyar na kaba ang muling pumaloob sa kanya. Panay ang kabog ng kanyang dibdib.
Tila pagod na napahaplos siya sa kanyang batok upang pawiin ang kanyang nadarama.
“Oy Kairisha!” malakas na sigaw ni Danica.
“Ay palaka!” napatalon niyang sigaw. “Ano ka ba Dan! Papatayin mo ba ako?” iritable niyang
sabi na hinampas ito sa balikat.
“Eh kasi naman sister, kanina ka pa nakatayo sa harap ng shop mo. May problema ba?”
“W-wala naman.” Aniyang pumasok sa loob ng kanyang maliit na bookstore habang kasunod si
Danica.

“Bakit ka nga pala nandito?”
“Ah, kasi tinatanong ni George kung tinatanggap mo raw ba yung offer niya.”
“Ha? Offer? Anong offer?” kunotnoong tanong niya rito.
“Anu ka ba? ‘Yung fifty percent discount?” anitong nasapo ang noo.
Nakalimutan na nga pala niya nag tungkol sa sinasabi nitong offer sa kanya ni George. hanggang
ngayon ay pinag iisipan pa rin niya ang bagay na iyon. George may be Kyro’s friend pero hindi ibig
sabihin niyon ay ito na ang masusunod pagdating sa negosyo ng huli. “I’m still thinking about it Dan.”
Matabang niyang sagot.
“Ano ba sis! ang ganyan kalaking discount ay hindi na pinag-iisipan pa kundi tinatanggap na!”
eksaherado nitong sabi nito na tila gigil na pinagsalikop nag mga palad.
“Hay Dan pwede ba, just give me a few more days. Isipin palang na ang magiging katransaksiyon ko ay si Kyro nangingilabot na ako.” Napairap niyang sabi sa huling tinuran.
“Fine my dear pero ito lang ang sasabihin ko sayo, ‘Time is ticking’ ang negosyo mo ay bulaklak
hija hindi punerarya!” anito bago tuluyang linisan ang shop.
Naiwan siyang nag iisip ni Dan. Malaking tulong talaga ang magagawa ng sinasabi nitong
diskwento. Pero kung anong laki ng diskwento na binibigay sa kanya ay siya namang laki ng
diskumpiyado niya. Malakas ang pakiramdam niya na may plinaplano sa kanya ang kaibigan, kung
anuman, malalaman din niya iyon. For now, maaring tama si Dan kailangan na niyang patulan ang offer
bago pa magbago ang isip nito, sayang din ang malaki niyang kikitain.
“KYRO, one of these days I’m sure na kakagat na din sa pain natin si Kairi.” Nakangiting bungad ni
George sa kanya.
“That’s good, Nakausap mo na ba si Danica tungkol dyan?”
“Yes, pero tulad ng inaasahan pag-iisipan pa ni Kairi ang offer.” Nakangisi nitong sabi. “Talagang
desidido ka kay kairi huh?” naiiling iling na sabi ng kaibigan sa kanya.
“Hindi naman, I just wanted to know what’s with this strange feeling i had since i first kissed
her.” aniyang tila nagbalik tanaw, pagkit ang mga ngiti sa labi.
“Pare, inlove ka na?” It’s more of a confirmation by George rather than a question.
“Nah, Hindi naman siguro. Attraction… maybe.” kibit balikat niyang sagot sa sinabi ng kaibigan.

Ano nga ba ang pumasok sa kukote niya at naisipan niyang kasabwatin ang kaibigan at si Danica
sa bagay na may kinalaman kay Kairi. Sa hitsura palang kasi ng dalaga ay tila napakahirap na nitong
suyuin. Ang bigyan ng fifty percent discount ang dalaga ay batid niyang malaki na ang ikalulugi niya dito,
but he can’t help himself. Just the thought of not seeing her brings emptiness he can’t understand, and
that made him feel more intrigue about what he is feeling, knowing that she only met her twice.
Nang sabihin ni George sa kanya na naghahanap ng supplier ng flowers si Kairi para sa itatayo
nitong shop ay agad na pumasok sa isip niya ang isang plano, ang plano na maging siya mismo ay nabigla
sa sarili. Halos hindi makapaniwala ang kaibigan niya sa kanyang mga plano, sa hindi maintindihang
dahilan ay nais niyang madaliin ang araw upang hindi na makatanggi si Kairi. And he felt like he could do
anything just to see her again in a way that she can not runaway from him.
“Talagang tinamaan ka kay Kairi, alam mo bang mukha kang tanga na ngumingiting mag-isa
dyan?” ani George na nakakalokong nakangiti sa kanya.
“I told you, I’m not.” depensa niya sa sarili. I just wanted to find out something. Nais niyang
muling idugtong subalit alam niyang bubuskahin pa rin siya ng kaibigan kaya pinili nalang niyang putulin
pa ang nais pa niyang sabihin.
“But you are planning. First time yan ha? Bakit Kyro? Siya lang ba ang hindi nabulag ng charms
mo?” natawang sabi nito bago humalakhak.
Bakit nga ba? Siguro nga dahil ito lang yata ang babaeng hindi na-attract sa kanyang pisikal na
anyo sa unang pagkikita. Aminado siya, he is not as handsome like any other artists but he have this
different charm that attracts women.Maaring isa pang dahilan ay dahil hindi diya sanay na i-trato ng
kaiba sa kanyang nakasanayang panunuyo ng mga babae sa kanya. Kung tutuusin ay masmarami pang
masmaganda kaysa kay Kairi, subalit may kaiba sa dalaga na nais niyang tuklasin. He sighed. Maybe he
was really insane doing these kind of thing just for a woman.
“Sir, Danica on line 1.” paalam ni Amelia sa kanya.
“I’ll take it.” aniyang pinindot ang buton sa telepono bago tumingin kay George.
“Yes Dan.” Aniya nang marinig ang boses ng kausap.
“Akala ko ba padadalahan mo si Kairi ng sushi?” ani Dan sa kabilang linya ng telepono.
“Ha? yeah, i told Amelia to send it. Wala pa ba?” nagtataka niyang tanong rito. May ilang araw
na din ang nakakalipas nang sabihin niya kay Amelia na padalahan ang dalaga ng sushi box.
Nakakapagtaka naman yatang nakalimutan nito iyon samantalang naipadala nito ang bulaklak na iniutos
niya para kay Danica.
“Wala pa.” Dan said confirming.

“Okay, sasabihin ko uli kay Amelia na padalahan si Kairi, maaring nakalimutan lang.”
“Okay then, she’ll be at her house around eight this evening.” anito bago ibinaba ang awditibo.
“HINDI mo pa ba napadalahan si Kairi? I thought you have a very efficient secretary?” George said
teasingly. Isang matalim na tingin ang ipinukol niya rito.
“Amelia!” inis na tawag niya sa sekretarya.
“Sir?” Nakangiting bungad ng tinawag.
“Did’nt I told you to send Kairi Martiñez a box of sushi?” Salubong ang kilay niyang tanong rito.
“I-i’m sorry sir, it must have slipped my mind.” Anitong naglaho ang mga ngiti sa labi.
“Send her before eight tonight.” maawtorisadong utos niya rito.
“Yes sir.” yuko ulong sagot ni Amelia.
MASAKIT ang katawan na inilapat ni Kairi ang katawan sa malambot na kama. Kadarating lang niya mula
sa pinapaayos na flower shop na siya niyang bubuksan. Ilang araw na din mula nang pasimulan niya ang
construction ng interior nito at marami pa siyang kulang. Kung sa pera naman ay wala siyang problema
dahil isang tawag lang niya sa kanyang daddy agad siyang padadalahan niyon ng karagdagan kulangin
man.
IT was six years ago when her mom died from a car accident. Halos mamatay siya sa sama ng loob noong
mga panahong iyon. She was very close to her mom dahil nag-iisang anak lamang siya. Ito ang karamay
niya sa ups and downs kaya napakasakit nang ito ay biglaan nalamang mawala. She never felt the
presence of his dad, nanatili itong tahimik at tulala ng mga panahong iyon. Alam niyang maging ito man
ay nabigla sa pagkawala ng kanyang ina at hindi niya ito masisisi. She just stayed beside his dad and
comforted him hanggang sa unti unting bumalik ito sa normal nitong buhay. Sa ngayon ay masaya ang
daddy niyang namumuhay sa Australia, nagbukas ito ng isang maliit na negosyo na ngayon ay unti unti
naman nitong napalalago roon. Happy with her life now ay wala na siyang ibang mahihiling pa maliban
sa isa, and that is to have her own family.
“Wala na ang mommy mo hija, hindi mo na ako kailangan pa rito.” Malungkot na sabi ng
kanyang ama na si Arturo Martiñez. Sa edad nitong singkwenta y tres na dati rati ay hindi kinababakasan
ng edad ngayon ay tila mas tumanda pa yata ng ilang taon.
“Dad, higit ko kayong kailangan ngayon. Paano mo naman nasabing hindi na?” puno ng
pagdaramdam niyang sabi.

“Dahil matanda ka na. Gamitin mo ang perang naiwan para sa iyo ni Melinda.” Anitong tumayo
mula sa kinauupuang kama at tinungo ang drawer na nasa dresser. “Ito ang sulat na natagpuan ko mula
sa gamit ng mommy mo.” Iniabot sa kanya nito ang isang kulay dilaw na sobre.
“Patunay iyan ng kanyang pagmamahal sa iyo. I need to get away hija. I can’t stand living here
anymore dahil tanging ang mama mo lang ang nagpapaalala sa akin sa bawat sulok ng bahay at lugar na
ito.” Madamdaming pahayag ng ama habang pigil nito ang pagtulo ng mga luha sa mga mata.
“Sa buong taon ng pagsasama namin ng mama mo ay wala siyang inisip kundi ang kapakanan
mo. At ngayon hanggang sa huli ay pinatunayan niya iyon. Ingatan mo ang sarili mo hija. At lagi mong
tandaan na narito lang ako sa oras na kailangan mo ng tulong.”
THAT was six years ago. Anim na taon mula nang hindi na umuwi pa ang kanyang ama mula nang ito ay
magtungo ng Australia. Anim na taon kung saan naramdaman niya ang ibig sabihin ng pag-iisa. Kung
hindi siguro dahil sa mga kaibigan ay matagal na siyang nasiraan ng bait sa sobrang kalungkutan. Pero
hindi pa rin maiaalis ang katotohanang naiwan siyang mag-isa upang harapin ang bukas ng walang
karamay sa oras na kailangan niya. How she wished that her mom never left her dahil sa pangyayaring
iyon ay tuluyan ng nawala ang kanyang matatawag na pamilya.

CHAPTER V
“KAIRI!” kinikilig na tili ni Dan.
“Bakit para kang buteteng kinuryente dyan?” natatawang sabi niya sa nakitang histura ng
kaibigan.
“Nakita ko ito sa doorstep mo. Naku baka sira na!” anito na iniaabot sa kanya ang tangan nitong
box.
“Ano ba ‘yan?” kunotnoo niyang kinuha mula rito ang box. “Ay!” kinilabutan niyang naihagis ang
box sa sobrang pagkagulat. Mula roon ay lumabas ang isang inu-uod na palaka at umalingasaw ang
masangsang na amoy mula doon.
“OMG! Kanino galing yan?”Diring diri na sabi ni Dan na yumakap sa kanya. “May nakaaway ka ba sis?”
“W-wala.” Nangingilabot na pinulot niya mula sa tabi nito ang tarhetang nahulog.
“Malapit ka ng sumunod.” Malakas na basa ni Dan sa nakasulat mula roon. Lalo siyang
nangilabot. Sino naman ang magpapadala sa kanya ng ganoon? Wala siyang naaalalang nakaaway man
lang kahit minsan? Tulalang napatingin siya sa box. “Anong ibig sabihin nito Dan?” Halos hindi lumabas
sa bibig na sabi niya.
“My gosh Kairi, hindi biro ito ha?” Takot nitong sabi habang inaakay siya paupo sa malapit na
sofa ng bahay. “Kailangang mai-report agad natin ito sa pulisya.” Patuloy nito na tanging tango lamang
ang kanyang naisagot.
Pakiramdam niya ay lalabas ang puso niya mula sa dibdib sa kanyang nakita. Pilit na hinahagilap
ng isip kung sino ang maaaring gumawa niyon sa kanya. Subalit wala talaga siyang maisip. Sa kanya
nakapangalan ang tarheta kaya imposibleng nagkamali ang sinumang nagpadala niyon.
“Sino kaya ang nagpadala nito Dan?” pakiramdam niya ay nalunok na yata niya ang kanyang dila
sa takot. Ngayon lang niya naranasan ang ganito sa buong buhay niya. Oo at nakakapanood siya ng mga
ganitong pangyayari sa pelikula. Pero iba pala ang pakiramdam kapag sa iyo na mismo ginawa.
“Sa tingin ko may taong galit sa iyo sis, mag-iingat ka. Masyadong brutal ang gumawa nito sa iyo
para padalahan ka pa ng ganyan.” Bakas sa mukha ng kaibigan ang matinding pag-aalala.
“Sa tingin ko nga rin Dan. Pero wala talaga akong maalalang nakaaway man lang.” nalilitong
sagot niya rito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya maisip kung sino ang maaaring magpadala ng
ganyan sa kanya na may matinding galit. Nahahapo siyang napatingin sa box na kasalukuyan nang
nililinis ni Dan.

“Magpahinga ka na sis. Huwag mo muna isipin ang tungkol dito, ako na ang bahalang magreport sa pulisya nito.” Anitong lumapit sa kanya matapos magligpit at makapaghugas.
“Ikaw na muna ang bahala Dan. Nanlalambot ako.” Tila nanghihina niyang sabi na tumungo sa
kwarto.
MATAPOS makipag-deal sa isa niyang kliyente ay nagtungo si Kyro sa resthouse nila sa Tagaytay kung
saan naroon ang ama. Mula sa kinatatayuan niya sa may pinto ay kitang kita niya ang malungkot na aura
nito na nakatanaw sa Taal Lake subalit tila tagos naman dito ang tingin. Ang pakislap ng repleksiyon ng
araw mula sa tubig na tumama sa mukha nito ay tila balewala lamang. Ang hapis nitong mukha ay
kababakasan ng matinding lungkot.
“Kumusta ang Papa, Chelsea?” tanong niya sa private nurse ng ama.
“Mabuti buti naman na po kaysa noong nakaraang buwan. Umiinom na siya ng gamot ngayon at
nagpapahinga na ng maaga.” Sagot nito na ang tingin ay nasa matanda.
“Mabuti kung ganoon. Magpahinga ka na at ako na muna ang bahala kay Papa.” Aniyang tinapik
ang balikat ng dalaga.
“Sige po.” Tungo nito.
Matagal muna niyang pinagmasdan ang ama mula sa di kalayuan. Kung naririto ang kanyang
mama ay pihadong hindi ito ganito ngayon. Wala sa sarili at matindi ang kalungkutang bumabalot rito.
Alam niyang unti-unti nang nakakabangon mula sa depresyon ang ama, malaki-laki na rin ang iginanda
ng progreso nito mula nang huli niya itong dalawin. Ang pag inom nito ng gamot sa tamang oras ay isang
malaking tanda nito.
“KUMUSTA Papa?” Bati niya rito nang makalapit. Isang malungkot na tingin lamang ang itinapon nito sa
kanya bago muling tumingin sa makislap na tubig. “Mabuti at iniinom na ninyo ngayon ang mga gamot
ninyo.” Patuloy niya. Subalit katulad pa rin ng dati ay nanatili lamang itong tahimik.
“Sa makalawa ay darating si tito Carlito para sa inyong monthly check-up. I’m sure matutuwa din iyon sa
laki ng progreso ninyo.” Nakangiti niyang sabi na idinantay ang mga kamay sa balikat ng ama.
Ang tito Carlito niya ang personal na doktor ng pamilya at pinsan ng kanyang nasirang ina. Ito
ang personal na pumupunta para mangalaga sa kalusugan nito. At sa buong taong nakalipas ay
nanatili itong naroon upang suportahan at gabayan sila.
“Sir, kailangan na pong magpahinga ni Sir Frederico.” Magalang na sabi ni Chelsea na bumungad sa silid.
Isang tango lamang ang isinagot niya dito.
“Pa, nasa baba lang ako. Kung may kailangan kayo sabihin niyo lang kay Chelsea.” Muli ay katahimikan
lamang ang isinagot nito. Alam niya, malapit nang bumalik sa normal ang lahat, sa ipinakikita

nitong progreso ay hindi malabo iyon, at hihintayin niya ang araw na muli silang
makakapagkwentuhan katulad ng dati.
PILIT na inaalala ni Kairi kung sino ang maaaring magtangka sa kanyang buhay subalit wala talaga siyang
maisip na sinuman. Masakit ang ulong nasapo niya ang kanyang noo, kanina pa nakaalis si Dan upang
tumungo sa pinakamalapit na pulisya para i-report ang nangyari. Ilang oras na ang nakakalipas subalit
hindi pa rin ito nakakabalik. Patamad siyang tumayo at tumungo sa banyo. Kailangan na niyang pumunta
sa flowershop, malapit nang matapos iyon kaya mas kailangan ang kanyang superbisyon.
Matapos makapaligo ay tinawagan niya si Danica subalit patay ang cellphone nito. Hindi na niya
mahihintay pa ang pagdating ng kaibigan kaya napagdesisyunan nalang niyang umalis ng nag-iisa. Nagiwan nalang siya ng mensahe sa cellphone ng kaibigan upang malaman nito na umalis na siya.
Sa kabila ng kabang nararamdaman ay binalewala niya ang pilit na pumipigil sa isang bahagi ng
kanyang isipan na huwag nalang tumuloy. Maingat niyang pinaandar ang kayang auto habang panay ang
dasal na sana ay walang mangyaring masama sa kanya. Muling sumariwa sa kanya ang itsura ng inu-uod
na palakang natanggap. May kabang nadarama ay lalo umigting, may nais pumatay sa kanya! Iyon ang
nabuo sa kanyang isipan. Pakiramdam niya ay nanlaki ang kanyang ulo sa realisasyong iyon.
Habang binabaybay niya ang kahabaan ng kalsada patungo sa flower shop ay isang kotse ang
biglang sumulpot na tila nawalan ng control at patungo ang direksiyon niyon sa kanya! Madali niyang
ikinabig ang manibela upang umiwas, subalit sa pag-iwas niyang iyon ay isang poste ng meralco ang
kanyang tutumbukin. Agad niyang tinapakan ang preno subalit hindi iyon kumakagat. Natatarantang
tinapakan pa niya iyon ng kung ilang beses, pero wala. Isang malakas na sigaw ang kumawala sa kanya
bago tuluyan siyang sumalpok.
“KAIRI?” nag-aalalang boses ni Dan ang kanyang narinig. Marahan niyang iminulat ang mga mata. Sa
nanlalabong paningin ay pilit niyang inaaninag ang mukha nang nakatunghay sa kanya.
“Dan?” aniya nang tuluyang luminaw ang kanyang paningin.
“Thank God you’re okay now.” Anitong ginagap ang kanyang kamay.
“Dan, na-nawalan ng preno ang kotse hi-hindi ko alam paano paano –“
“Tama na Kairi, it’s okay. You are safe now.” Putol ni Cathy na hinaplos ang kanyang noo.
“Nang makita ng mga tao ang nangyari ay agad silang tumawag ng ambulansya at nadala ka
agad dito sa ospital.” Paliwanag ni Dan. Tila naman noon lang niya napagtanto kung nasaan siya.
“Mabuti nalang at galos at ilang sugat lang ang natamo mo.” Puno ng pag-aalalang sabi ni Yehni
na naroon din.

“Something is going on guys.” Pagpapaalam ni Dan sa dalawa pang kaibigan. “Sa palagay ko kasi
may nagtatangka sa buhay ni Kairi.” Pigil ang hiningang sabi nito na hindi iniaalis ang tingin sa kanya.
“What?” Gulat na napatingin sa kanya si Cathy.
“Sino naman ang magtatangka ng ganyan sayo?” kunotnoong tanong naman ni Yehni.
“Hindi ko din alam.” Kibitbalikat niya.
“Nakapagtatakang mawalan ng preno ang kotse ni Kairi, bago lang iyon kaya napaka-imposible.”
Singit ni Danica.
Nakapagtataka nga naman iyon. Kailan lang niya binili ang kanyang auto para sabihing masisira
agad ito hindi naman iyon second hand. Alam na kaya ng daddy niya ang nangyaring ito sa kanya?
“You looked worried Kairi. Bakit?” Ani Cathy na napuna kanyang ekspresyon.
“Alam na ba ng daddy?” aniyang ang tinutukoy ay ang aksidenteng nangyari sa kanya.
“Hindi pa.” sagot naman ni Dan na umupo sa kanyang tabi.
“Good. Huwag ninyong sasabihin kay daddy, ayokong mag-alala pa siya.”
Mabuti ng hindi alam ng daddy niya ang nangyaring ito sa kanya, ayaw niyang bigyan pa ito ng
alalahanin. Ngayon lang nakaka-recover ang ama kaya hindi niya ito maaaring bigyan ng panibagong
iisipin pa. She sighed.
“Di ba mas dapat ngang malaman ni tito ang kalagayan mo? Lalo na ngayon mukhang may
nagtatangka daw sa buhay mo sabi ni Dan.” Bakas ang pag-aalala sa mukha na sabi ni Yehni.
“No. Masyado na siyang nalugmok noong mawala ang mommy. Kapag sinabi ko baka mamaya
mag-alala pa iyon. Hayaan na muna nating maging masaya si daddy tutal wala namang nangyari sa aking
masama, galos lang naman ang mga ito.” Tila alangan niyang sabi sa mga huling salitang binibitawan.
DAIG pa ni Kyro ang nabundol nang malaman niya mula kay Danica ang aksidenteng nangyari kay Kairi.
Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon nalang ang kabang bumalot sa kanyang dibdib. Mula sa
Tagaytay ay halos paliparin niya ang sasakyan pabalik ng Maynila para mapuntahan agad si Kairi. Alam
niyang wala silang relasyon ni Kairi, bukod roon ay galit pa yata ito sa kanya sa hindi niya maintindihang
dahilan. Pero hindi rin iyon sapat na dahilan upang hindi niya ito puntahan.
Sa buong buhay niya ay ngayon lang niya naramadaman ang maging ganito sa isang babae. Isang
babaeng kailan lang niya nakilala pero tila napakalaki na ng nagagawa sa pagkatao niya. Alam niyang sa
normal na panunuyo ay hindi papatol si Kairi sa kanya kaya naman plinano niya ang mga magiging

hakbang upang mahulog ang loob ng dalaga sa kanya. Pero hindi naman niya akalain na gagamitin pa
ang kanyang ipadadalang sushi box para lang i-threaten ang buhay nito. Inis na napasuntok siya sa
manibela. Sino naman ang maaring gumawa niyon kay Kairi?
Nang malaman niya na ginamit ang regalong ibinigay niya upang takutin si Kairi ay agad niyang
kinausap si Amelia. Takot na takot nitong isinalaysay kung paanong bigla nalang may nagtakip sa ilong
nito na dahilan kung bakit siya nawalan ng malay. Matapos niyon ay hindi na niya nakita pa ang tangan
na box. Humingi siya ng paumanhin dito dahil sa muntikan ng pagkapahamak ng sekretarya.
“DAN, kumusta na si Kairi?” puno ng pag-aalalang tanong niya nang masalubong si Dan sa may pinto ng
silid ni Kairi.
“Okay naman na siya. Pero nag-aalala talaga ako sa sis ko Kyro.” Anitong ipinagsalikop ang mga
palad.
“Alam ko na pinipilit niyang maging matapang sa mga nangyari sa kanya. Hanggang ngayon ay
hindi naming alam kung sino ang maaaring gumawa niyon sa kanya.”
“Hindi bale Dan, tutulungan ko kayo. We will hire an investigator para malaman natin kung sino
ang nagtatangka sa buhay ni Kairi at kung bakit. Bukod doon hihingi na din ako ng tulong sa kaibigan ko
para sa proteksiyon ni Kairi, hindi natin dapat balewalain nalang ang ganitong pangyayari. Who knows
what will happen next kung hindi tayo agad a-aksyon.” Hindi niya talaga hahayaang may mangyaring
masama sa dalaga. Gagawa siya ng anumang paraan upang matulungan ito.
“Salamat Kyro. I know we can count on you.” Puno ng sinseridad nitong sabi. “Ikaw na sana ang
bahalang magpasensya sa maldita kong kaibigan, ganyan lang talaga yan minsan pero mabait ‘yan.”
“Gising ba?” aniyang ang tinutukoy ay si Kairi.
“Kakatulog lang kaya pwede mo ng silipin.” Natatawang tudyo nito sa kanya. “Ikaw muna bahala
dyan ha? Nagugutom na ako, kakain muna ako sa canteen.” Paalam nito bago tuluyang umalis.
PARA siyang nakakita ng natutulog na anghel nang masilayan si Kairi. Tila napakaamo ng mukha nito,
kabaliktaran sa mga mata nitong tila tigre kung makatingin sa kanya. Pakiramdam niya ay siya na yata
ang pinakamaswerteng lalaki sa mga oras na ito. Sa kabila ng ilang galos ni Kairi sa mukha ay hindi pa rin
nito kayang takpan ang kagandahang nasa kanyang harapan. Pigil ang hiningang hinaplos niya ang
natural nitong buhok, how he wished he could always be this close to her.
“Anong ginagawa mo?” gulat na sabi ni Kairi nang mabungaran ang kanyang mukha.
“Ah, Dan ask me a favor kung pwedeng ako muna ang magbantay sayo. Nagugutom na daw kasi
siya hindi ka naman niya maiwan ng nag-iisa.” Paliwanag niya na naupo sa kanugnog na sofa.

“I see. Wala na ba siyang ibang matatawag at ikaw ang pinakiusapan?” Kairi said sarcastically.
“Tignan mo ito, sayo na nga concern ang mga tao nakukuha mo pang maging sarkastiko.”
Naiiling na wika niya. How could this woman be so rude samantalang concern lang naman ang mga
kaibigan nito sa kanya most specially him.
“Anong oras babalik si Dan?” matabang na tanong ng dalaga na hindi man lamang tumingin sa
kanya.
“I don’t know, kakapasok ko lang dito nang magising ka.” Dapat kasi si ka muna nagising. Bulong
niya sa sarili.
“May sinasabi ka?”
“Wala, ang sabi ko sandali lang naman siguro ‘yun. Hindi ko rin gustong magbantay ng isang
pasyenteng napakasungit.” Bakit ba naisip niyang dalawin ang babaeng ito? Ang buong akala niya ay
lalambot man lang ang loob nito sa oras na makita ang concern nya rito. Well, he’s wrong.
“Mabuti naman. Hindi ko rin gustong magpabantay sa isang lalaking punong puno ng hangin sa
katawan.” Bakas ang inis sa mukha nitong tinuran.
“Kyro, thank you ha?” bungad ni Dan nang makapasok sa silid.
“Thank God.” Naibulalas niya. “I have to go Dan. Call me If you need anything okay?” Ayaw na
niyang makipag-argumento pa kay Kairi. Nonsense din naman ang kanilang pinagtatalunan kung bakit
siya pumapatol ay hindi din niya alam.
“Thanks again.” Nakangiting pasalamat nito.
PAKIRAMDAM ni Kairi kanina ay may nakatunghay sa kanya, ang marahang paghaplos ng buhok niya ng
kung sinuman ay nagdulot ng kaiga-igayang pakiramdam. Ayaw na sana niya idilat pa ang mga mata
upang malaman kung sino ang nagmamay-ari ng mga palad na iyon. Subalit ang pabango nito na
kanyang nasamyo ay pamilyar sa kanyang pang amoy.
Nang makita niyang si Kyro ang lalaking iyon, she felt like a dozen of bolts ran through her veins.
His eyes that speaks through her heart seemed uncomfortable. Hindi niya gusto ang naramdamang iyon,
kaya naman kahit masakit ang katawan dulot ng pagkabugbog mula sa aksidente ay nakuha niya itong
tarayan.
“Oy Kairisha! Bakit mo naman tinarayan si fafa Kyro?” taas ang kilay na sita sa kanya ni Danica.
“Alam mo namang inis ako dun. Ewan ko ba naman kasi kung bakit siya pa ang pinagbantay mo,
bakit hindi nalang si Yehni or si Cathy?” She made face.

“Kasi si Cathy busy para sa nalalapit na kasal, si Yehni naman well, sa pagkakatanda ko may
importante siyang gagawin.” Paliwanag nito.
“Bakit nga pala ang tagal mo?” sita niya sa kaibigan.
“Sis, may nalaman ako.” Humugot muna ito ng malalim ng hininga bago nagpatuloy. “Isang lalaki
daw ang nakitang pumasok sa bakuran mo that night before the accident. Ang sabi ng nakakita, akala
nga raw niya eh boyfriend mo dahil may sarili daw itong susi.”

“What?” nanlalaking mga matang sabi niya. “Sino naman ang –“
“Sis, di kaya yung ex mo?” nagdududang kutob ng kaibigan.
“I doubt it Dan, wala siyang susi ng bahay.” Muli siyang nag-isip kung sino ang maaaring
magkaroon ng susi ng kanyang bahay. Maliban sa mga kaibigang sila Danica ay wala na siyang ibang
pinagbigyan ng duplicate. “Dan? Bukod sa inyo nila Cath, at Yehni wala na akong pinagbigyan ng
duplicate ng bahay.” Aniyang sinabi ang nasa loob.
“Oy Kairisha, huwag mo kaming pagbintangan ha?” anitong pinaikot pa ang eyeballs.
“Hindi naman Dan, kaya lang… wala ba kayong napagbibigyang iba?” nag-aalala na siya. Wala
man lang siya kaide-ideya kung sino ang nagtatangka ng masama sa kanya.
“Wala naman sis. Kumustahin mo kaya ang daddy mo? Baka mamaya may nakaaway ‘yun eh
sayo lang ibinabaling. Alam mo naman ang daddy mo di kagandahan ang pag-uugali.” Napasimangot ito
sa huling tinuran.
Aminado siyang hindi kagandahan ang pag-uugali ng kanyang ama noong nabubuhay pa ang
kanyang mommy. Pero hindi naman siguro sapat iyon upang pati siya ay mapahamak sa mga nakaaway
nito noon. “Hindi naman siguro Dan. Pero tama ka, may ilang buwan na din kaming hindi nag-uusap ng
daddy. Ang sabi kasi niya busy siya tuwing tatawag ako.” Tatawagan niya ang ama sa oras na makalabas
na siya ng ospital. Kailangang malaman niya kung ano na ba ang nangyayari dito. Tatlong buwan na ang
nakakalipas mula ng makausap niya ito ng matagal sa mga nangyayari ngayon ay malamang maaring
may kinalaman ang mga nakaaway ng daddy niya.
“Sis, ingat ka ha? Mukhang matindi na ito ngayon. Ang lakas ng kutob ko na may kinalaman ang
daddy mo dito.” Babala ni Danica na bakas ang takot sa mukha.
“Ang daddy?” Ulit niya.
“Basta, mag-iingat ka.” Muli nitong sabi. Kakaiba ang tono ng kaibigan niya ngayon, tila may
isang bagay itong itinatago sa kanya. Anu man iyon ay aalamin niya rito sa oras na makalabas siya.

CHAPTER VI
MATAPOS ang aksidente na iyon ni Kairi ay pinapalitan na niya ang lahat ng door knobs at locks ng mga
pintuan. Mahirap ng isa-alang alang ang kaligtasan niya ngayon. Hanggang sa kasalukuyan ay napag-iisip
siya ng sinabi ni Dan, anong ibig sabihin nito?
“Dan?” Untag niya sa kaibigan na kasalukuyang nagbabasa ng magazine.
“Um…” sagot nito na hindi man lang inaalis ang paningin sa binabasa.
“Ang sabi mo sa akin sa ospital mag-ingat ako, na maaaring may kinalaman ang daddy sa
nangyayari sa akin…” Alam niyang may itinatago sa kanya si Danica, sa ilang taon ng friendship nila ay
nuon lamang niya ito narinig magsalita nang ganoon. “Anong ibig mong sabihin Dan? may itinatago ka
ba sa akin?”
Sandali siya nitong tinignan at ibinaba ang hawak. “Sis, love kita, alam ko ang mga pinagdaanan
mo nang mamatay si tita. May mga bagay na kailangang ikaw ang makatuklas, pero hindi ko yata kaya na
manatiling may itinatago sayo…” lumapit ito sa kanya at binigyan siya ng isang mahigpit na yakap. “Kairi,
hindi ko sinasadyang may marinig noong mga panahong nabubuhay pa ang iyong mga magulang.
Remember the night we slept over sa inyo?” marahan siyang napatango nang maalala iyon. Paanong
hindi, iyon na yata ang una at huli nilang pajama party dahil mula noon ay ayaw na ni Danica.
“Papunta ako noon sa kitchen ninyo para kumuha ng juice dahil naubos na ang iniinom natin.”
he stopped. Tila nagdadalawang isip kung itutuloy ba ang sasabihin o hindi.
“Dan…” untag niya nang hindi na ito kumibo pa.
“N-narinig ko ang parents mo, they were in the kitchen, they are having an argument.” Gumuhit
ang awa sa mga mata nito nang tignan siya. “I heard your dad threatening to kill your mom sa oras na
iwan siya nito. Pero hindi natinag ang mommy mo, wala daw siyang pakialam basta huwag ka lang
sasaktan ng dad mo.”
“Hindi ka daw sasaktan ng dad mo pero sisiguraduhin daw niya na mapapatay niya ang mom mo
sa oras na iwanan siya nito. Kairi, mula sa narinig ko ay nalaman ko din na may… kalaguyo ang mommy
mo, though I have’nt heard clearly what’s the name of the guy I’m sure iyon ang dahilan kung bakit
gustong iwan ng mom mo ang daddy mo.” Pakiramdam niya ay nanlalaki ang ulo niya sa mga rebelasyon
ng kaibigan. Paanong nangyari ang mga iyon nang hindi niya alam? Ang buong akala niya ay masaya ang
pamilya niya at walang anumang problema… na nagmamahalan ang kanyang mga magulang. Hindi man
lang niya naramdaman kahit minsan na hindi mahal ng mga magulang niya ang isa’t isa. Lagi itong sweet
at nagyayakapan, dama din niya ang concern ng mga ito sa bawat isa lalo na sa kanya. Gusto niyang
magalit sa ina sa kanyang nalaman, subalit wala naman siyang pruwebang makakapagpatunay na may
kalaguyo ito maliban sa sinabi ng kaibigan.

Maluha-luha ang mga matang tinignan niya si Dan, kitang kita niya ang awa sa mga mata nito
para sa kanya. All the while she was boasting that she had a good family at wala na siyang mahihiling pa.
Pero hindi pala totoo ang mga iyon kundi puro kasinungalingan.
“Sis, I’m sorry hindi ko sinabi agad sayo noon. Alam kong masasaktan ka, alam kong kaibigan mo
ako at responsibilidad kong walang itago sayo. Pero sana naiintidihan mo ako, masyadong komplikado
ang mga nalaman ko, bukod doon ay usapang pamilya iyon at ayokong makialam.” Sinsero nitong hingi
ng paumanhin. Sa mga oras na iyon pakiramdam niya ay nabingi siya sa lahat ng sinabi nito. Pakiramdam
niya ay sinaksak siya sa likod ng kanyang magulang, kasabay ng pagtarak ng isa pang patalim sa kanyang
dibdib ng kanyang kaibigan.
“Maiintindihan ko kung nagagalit ka sa akin, pero alam kong maaaring may koneksiyon ang mga
nangyayaring ito sayo ngayon –“
“Enough Dan! Walang kinalaman ang Daddy sa nangyari sa akin. Namatay ang mommy dahil sa
aksidente, that’s it!” Bakit pakiramdam niya ay pinagbibintangan nito ang daddy niya sa pagkamatay ng
kanyang mommy at sa mga nangyari sa kanya? Alam niyang hindi nito feel ang daddy niya dahil daw
masyado itong bias dahil sa pagiging bakla nito. Pero sobra sobra naman yata na isipin nitong ang daddy
niya ang nais pumatay sa kanya.
“I’m sorry Kairi, that’s not what I meant. Gusto ko lang magbigay sa iyo ng possibilities na
maaaring –“
“I said enough Dan!” halos mag-igting ang mga litid niya sa pagpipigil ng galit na nais umalpas sa
kanya. “Leave Dan, I want to be alone.” Halos hindi mamutawi sa mga labi niyang sabi. Nais niyang
mapag-isa, isipin kung ano ang gagawin niya ngayon matapos ang rebelasyon ng kaibigan.
“I’m sorry. But if you need anything call me.” Anito bago tunguhin ang pinto.
PAGKATAPOS nilang mag-meeting ni George tungkol sa negosyo ay naisip niyang tawagan ang kaibigang
imbestigador upang alamin ang progreso ng kaso ni Kairi. Alam niyang hindi iyon basta nalamang isang
aksidente. Dahil kung magkaganoon ay napaka-coincidence naman na matapos ng threat sa buhay nito
ay maaksidente naman agad ang dalaga. For some reason he wanted to protect her from whoever
wanted to hurt Kairi.
“Hello Mundo, kumusta na ‘yung case ni Kairi Martiñez?” tanong niya sa kaibigan sa kabilang
linya ng telepono.
“Sinabotahe nga ang kotse niya pare. Kung sino ang maaring gumawa, may lead na kami pero
hindi pa rin sigurado. Kakalap pa kami ng sapat na pruweba.”
“Ganun ba? Maari mo bang sabihin kung sino ang suspect ninyo?”

“By his records, ang pangalan niya ay Lance pero hindi iyon ang pangalan na ginagamit niya
ngayon. Napakaraming alyas ang narito na nakasulat. I’ll just give you the exact details kapag sigurado
na kami.”
“Thanks pare.” Aniyang tinapos ang pag-uusap.
Sino naman kaya ang Lance na tinutukoy ng kaibigan niya na siyang maaaring nagtatangka sa
buhay ni Kairi? Base sa nalaman niya kay Danica at sa iba nitong mga kaibigan ay wala namang ibang
taong nasaktan o nakaaway man lang ng dalaga.
“SIR, ito na po ‘yung kape ninyo.” Ani Amelia na inilapag ang tasa sa kanyang mesa.
“Thank you.”
“Kumusta na nga po pala si Miss Kairi?”
“Okay naman daw sabi ni Dan.” Aniyang hinigop ang kape.
“Buti naman at walang nangyari sa kanya. SIguro sir dati niyang nobyo ang may gawa noon.”
Atribidang sabi ni Amelia.
“Bakit Amelia? Kilala mo ba si Kairi?” mapanuring mga mata ang ipinukol niya sa madaldal na
sekretarya.
“Ah, eh hindi po.”
“Then don’t judge her. Go back to your work.” Inis niyang sabi rito. Bakit ba siya nagkaroon ng
napakadaldal na sekretarya. Hindi iilang beses na niyang nadinig mula sa mga empleyado niya ang
kakaibang ugali ni Amelia pero binabalewala niya iyon basta hindi siya ang ginagawan ng kwento nito.
Pero mukhang malapit na rin yata na siya naman ang sumunod na target ni Amelia. Napailing siya,
kailangan malaman nito kung hanggang saan ang kanyang limitasyon bago maputol ang pisi niya sa huli.
ISANG malakas na kaluskos ang narinig ni Kairi mula sa labas ng kanyang kwarto. Dahan dahan siyang
bumangon upang silipin sana kung ano ang dahilan niyon subalit napgilan siya nang maisip na nag-iisa
lamang siya ngayon sa bahay, hindi na bumalik pa si Danica mula pa nang umagang magalit siya rito.
Agad niyang kinapa mula sa dilim ang kanyang cellphone na nakapatong sa sidetable ng kanyang kama.
Kailangan matawagan niya ang kaibigan, sakali mang ang nagtatangka sa buhay niya ang nasa labas ay
agad itong mahuhuli.
“Hello, Dan.” Bulong niya nang sagutin nito ang telepono. “Nasan ka? May tao yata sa sala,
kanina ko pa naririnig na parang may naglalakad.”
“Sige, pupunta ako dyan, isasama ko na si Kyro.” Anito.

“Eh ba’t kasama mo pa yun?” inis na sabi niya nang marinig ang pangalan ng binata.
“Aba bruha, kailangan natin ng lalaki ano? Di kaya ng powers ko ang criminal na tulad niyan. Sige
na.” iyon lamang at nawala na ito sa linya.
Ilang sandali pa ay narinig niya ang pagpipilit ng kung sino man na buksan ang seradura ng
kanyang pinto. Napahalukipkip siya sa may headboard ng kanyang kama. Paanong nakapasok ito sa
bahay? Napalitan na niya ang lahat ng lock niyon, maging ang pinto sa backdoor. Isang mahinang lagitik
ang narinig niya buhat sa seradura ng pinto tanda ng nabuksan nito iyon, dahan dahan iyong pinihit ng
tao mula sa labas. Pakiramdam niya ay nalunok na yata niya ang kanyang puso sa sobrang nyerbiyos.
Damang dama niya ang pawis na tumatagaktak sa kanyang leeg dala ng matinding kaba. Isang pihit pa
muli ang kanyang narinig, subalit bigo ito, mabuti nalamang at naisipan niyang palagyan ng double lock
ang kanyang kwarto. Pero kung desidido ang kung sinumang tao na nasa labas na siya ay pasukin, tiyak
niyang makakaya nitong gawan iyon ng paraan, at doon siya lalong kinakabahan.
Pilit niyang pinakakalma ang sarili, parating na si Danica kasama si Kyro, sigurado siyang
maaabutan nito ang taong natatangkang pasukin siya. Isang malakas na kalabog ang narinig niya mula sa
kanyang pintuan. Mukhang desidido nga itong pasukin siya! Natatarantang napatingin siya sa banyo sa
kanyang silid. Nagmamadali niyang tinungo iyon, sakali mang makapasok ang nagtatangkang iyon ay
hindi siya nito agad magagawan ng masama. Nasaan na ba kayo Dan?
Isang malakas na balya ang narinig niya mula sa pintuan ng kanyang kwarto, at sa pagkakataong
iyon alam niyang nagtagumpay itong mabuksan ng tuluyan ang pinto. Abot abot ang kabang pumaloob
sa kanya, wala na siyang ibang matatakbuhan. Mula sa towel rack ay kinuha niya ang wooden hanger na
nakasabit. Bahala na! Pero hindi siya papayag na madampian nito ng walang laban man lang!
Isang kaluskos muli ang narinig niya mula sa labas ng banyo. Nagmamadali ang mga paa nito at
tila may hinahanap. Pigil ang hininga niya habang inihahanda ang sarili at iniamba ang hawak na hanger
sa may pinto. Nang marinig na natapat ang mga paa nito sa pintuan ng banyo ay agad niya itong
binuksan at hinampas ng walang habas ang taong nakatayo roon.
“AW!” Sigaw ng lalaki na kanyang tinamaan.
“Walanghiya! Walanghiya! Papatayin kita!” galit niyang sigaw habang patuloy na hinahampas
ito.
“Stop it!” Sigaw ng lalaki.
“Ay! Kairi! Tama na!” sigaw na natilihang si Danica nang makita siya.
“Dali Dan! Hampasin mo! Papatayin ako! Dali!” natatarantang sigaw niya habang sige pa rin ang
paghampas sa lalaki.

“Kairi tama na! bugbog na si fafa Kyro!” sigaw ni Dan na humarang sa pagitan ng dalawa.
“K-Kyro?” aniyang nahinto sa ere ang ihahampas pa sanang hanger. Mula sa mukha ni Danica ay
nalipat ang tingin niya sa lalaking kanina pa hinahampas. Kitang kita niya ang pagngiwi ng mukha ng
binata habang nakahawak sa balikat nitong kanina pa niya hinahampas. “S-sorry.”
“May magagawa pa ba ako?” inis na sabi ni Kyro na tumalikod at tinungo ang switch ng ilaw
upang buksan iyon.
“Nasaan na?” tanong niya na ang tinutukoy ay ang pumasok na estranghero sa kanyang bahay.
“Hindi namin naabutan. Mabuti nalang at dumating kami sa tamang oras ni Kyro bago pa niya
buksan ang pintuan ng banyo mo.” Napatingin ito kay Kyro na hinihinmas himas ang nabugbog na
balikat. “Muntik mo nang gawing imbalido si fafa Kyro.” Napangiwing sabi nito.
“S-sorry na nga.”
“It’s okay, ang mahalaga walang nangyari sayo. Kailangan mo munang lumipat Kairi, you are not
safe here anymore. Kung sino man ang nagtatangka sa buhay mo mukhang desidido talaga itong mawala
ka.” Puno ng pag-aalalang sabi nito sa kanya na hindi iniaalis ang mga tingin nito sa mga mata niya.
“Tama si Kyro sis, napalitan na natin lahat ng locks mo dito pero nakakapagtakang nabubuksan
pa rin ito ng nagtatangka sa buhay mo. Is’nt it strange?” Sang-ayon ng kaibigan.
“Dan… I’m sorry, alam ko sumama din ang loob mo sa akin dahil sa mga nasabi ko –“
“Ano ka ba girl! Hayaan mo na iyon, we are still friends no matter what. Ang mahalaga ngayon
ay ang makalipat ka muna.” Nakangiting sabi nito bago siya binigyan ng mahigpit na yakap. “Doon ka
muna sa bahay tumuloy, hindi kalakihan pero kasya naman tayo.”
“Thank you.” Damang dama niya ang pagmamahal ng kaibigan sa kanya sa kabila ng hindi
magandang nangyari sa pagitan nila. Mula kay Dan ay nalipat ang tingin niya kay Kyro, isang tipid na ngiti
ang ibinigay nito sa kanya. “Thank you.” She smiled. Sakabila ng hindi niya magandang pagpapakita ng
ugali rito ay nakuha nitong tumulong sa kanya sa oras ng panganib.
“No prob. Pero may bayad ang pagtulong.” Napangisi nitong sabi sa huling tinuran.
“WHAT?” nanlaki ang mga mata niya sa narinig. Aba! Ang herodes! Akala niya ay mabait iyon naman
pala ay may bayad ang tulong nito.
“Have a dinner with me tomorrow, bayad ka na.” anitong lumapad ang pagkakangiti.
“What the –“

“Sis pumayag ka na, wawa naman oh, binugbog mo pa.” putol ni Danica sa sasabihin.
“Okay fine.” Aniyang napahinuhod. Kitang kita niya ang pagguhit na pag-asa sa mga mata ni Kyro
habang nakangiti ito at nakatitig sa kanya. What is it with this man? Nabugbog na nga gusto pa makipagdate sa kanya. Weird! Naisa-isip niyang sabi at napangiti sa kakaibang lalaking kanyang kaharap ngayon.

CHAPTER VII
“SIS, hindi ka naman excited niyan sa date ninyo ni Kyro ha?” mapanukso ang mga ngiting nakapagkit sa
labi ni Danica habang pinagmamasdan siya. She was wearing a haltered black top paired with low rise
skinny jeans, partly showing her skin. Lumabas ang makinis at pantay na kulay niya ng dahil doon. The
low rise skinny jeans also emphasized her small waist and slim figure. Isinuot din niya ang bagong bago
niyang black three inches stilettos at binagayan niya ang kasuotan ng glass beaded earrings and bracelet.
“Pangit ba?”
“Loka! Maganda! Nasobrahan nga yata kasi ngayon lang kita nakitang magsuot ng low rise
skinny jeans. Akala ko ba yaw mo ng skinny jeans?” Nakataas ang kilay nitong tanong sa kanya. “At take
note! Low rise pah!” tila luka lukang sabi nito na tinignan ang kanyang suot.
“Sinubukan ko lang kung bagay.” Depensa niya sa sarili.
“Aminin mo sis, like mo na si Kyro, imagine! Nagpapaka-knight in shining armor ang lolo mo!”
kinikilig na sabi nito na hinampas pa siya ng throw pillow.
“Tigilan mo nga ako Dan, he was just being kind to help me.” Aniya ngunit ramdam niya ang
pamumula ng mga pisngi sa sinabi ng kaibigan. Danica was right; he was her knight in shining armor, ang
lalaking dumarating sa oras na siya ay nangangailangan ng tulong. Kyro’s eyes were the darkest eyes she
had ever seen with lashes that are thick that give a soft feature on those authorative eyes. His nose is
like Edward Cullen’s of the movie Twilight; the contour of his lips seems like its promising eternal
happiness. Pakiramdam niya ay buhay na buhay sa harapan niya ang lalaki, he was even smiling at her.
“Oy sis.” Pabulong na tawag sa kanya ni Dan.
“Yes?” aniyang pumihit paharap dito with a stupid smile on her lips. Sumenyas ito sa
pamamagitan ng nguso nito na may itinuturo sa harapan. Alanganin niyang sinundan ang tinuturo nito;
and there was Kyro, smiling at her like a demigod.
“Kanina pa siya diyan at kanina ka pa nakatanga sa kanya.” Kinikilig na bulong muli sa kanya ng
kaibigan. Pasimple niya itong siniko at ngumiti kay Kyro.
“K-kanina k-ka pa?” nagkakadanta-utal utal niyang tanong.
“Yes. Masyado ka yatang na-gwapuhan sa akin kaya nakatulala ka lang.” anitong hindi pa rin
nawawala ang mga ngiti sa labi. Mayabang talaga hmpf! Inis niyang naisaloob subalit nanatili pa rin
siyang nakangiti. “Shall we go?”

“Ikaw na muna bahala dito Dan.” Pagpaalam niya sa kaibigan na tila nanggigil sa pagpipigil sa inis
sa lalaki.
“Sure.” Kumindat na sabi ni Dan. “Enjoy the night.”
ANG BUONG AKALA niya ay sa imahinasyon lang niya ang nakitang mukha ni Kyro kanina, iyon pala ay
talagang nasa harapan niya na ito. Napangiwi siya, nakakahiya. Ano ba naman kasi ang pumasok sa isip
niya at nagka-ganun?
“You look very beautiful.” Nakangiting inilipat ni Kyro ang tingin nito sa kanya. Nag-init ang
kanyang mga pisngi sa sinabi nito. How could this guy make her feel like a teenager with just a simple
compliment as that?
“T-thank you. You look good yourself.” Tipid ang ngiting tugon niya.
“Good lang?” Napataas ang isang kilay nitong sabi. Aba! At nagreklamo pa?
“And what do you want me to say?” she said sarcastically. Isang malakas na tawa ang
pinakawalan nito.
“Ikaw naman, napakabilis uminit ng ulo mo. Why don’t you just admit to yourself that you like
me as much as I like you?” anitong inilipat sa kanya ang paningin at buong puso siyang pinakatitigan.
“Mag-drive ka nalang, mababangga tayo sa ginagawa mo.” Ibinaling niya ang tingin sa bintana.
“I don’t know why you hate me Kairi. I don’t even know myself since the day I met you.” Halos
pabulong nitong saad na ngayon ay sa daan na nakatutok ang paningin.
With that simple statement Kyro said, she felt her heart beat fast as if it was racing, and her
palm started sweating. Her mind keeps on repeating those lines that Kyro just said. Why does he hate
him? Damn! She does not even really know why! She silently looked at Kyro who is still focused on the
road. This is the very first time she felt this weird feeling she is having and she hopes she’ll soon find out
the reason why.
“I can’t even imagine myself doing such things just for a woman…” Sandali siyang tinapunan nito
ng tingin bago inihimpil ang sasakyan sa isang tabi. “And I just met you Kairi… I know that there’s
something between us that I can’t name yet, but one thing is for sure, I will always be here whenever
you will need me or not.” Pakiramdam ni Kairi ay hinaplos nito ang kaibuturan ng puso niya. Parang
gusto niyang magtatalon sa tuwa at sumigaw sa sinabi nito sa kanya pero pinigilan niya ang sarili. Kung
iyon man ang tinatawag na kilig tulad ng nakikita niyang nararamdaman ni Danica, malamang kinikilig
nga siya sa deklarasyon nito.

“I-I don’t u-understand. Ah… gutom lang ‘yan.” Sa halip ay nasabi nalang niya. What else can she
say? He never asked her of anything!? Ang mga mata nitong punong puno ng sinseridad sa mga sinabi ay
hindi niya matagalan, mahigpit siyang napahawak sa seatbelt pakiramdam niya ay nagsisikip iyon na
hindi mawari. Para siyang nilulusaw ng mga matang iyon ni Kyro. Binabasa ba nito ang isip niya? “L-let’s
go? I-I’m starving.” Pagdadahilan niya upang iwasan ang namumuong tensyon na nararamdaman niya.
“Yah.” Anito na muling ibinalik sa kalsada ang sasakyan.
SA BUONG durasyon ng kanilang byahe ay nakabibinging katahimikan ang bumalot. Ang bawat isa sa
kanila ay nagpapakiramdaman kung paano babasagin ang nakakailang na presensya ng katahimikang
iyon.
Pakiramdam niya ay para siyang sahog sa ulam, halo halo ang kanyang nararamdaman. Dapat ba
niyang paniwalaan ang mga sinabi ni Kyro sa kanya? O pinaglalaruan lamang siya nito? Paano ba niya
paniniwalaan ang isang lalaking kailan lang niya nakilala? Palihim niya itong sinulyapan. He look dashing
on his navy blue polo, she could even smell his perfume from afar. She closed her eyes when she felt
her heart skipped.
“Are you okay?” Basag nito sa katahimikan. Naramdaman niya ang pag-iinit ng kanyang mga
pisngi. Agad niyang imulat ang mata at tumingin rito, pinapanood ba siya nito?
“Y-yah, napagod lang siguro ako.” Pagdadahilan niya. She hopes that he did’nt notice how her
cheeks looked like ripe strawberries.
“Don’t worry, sandali lang naman tayo. After we eat, ihahatid na rin kita.”
Panibugho ba ang nararamdaman niya sa boses nito? Hay… Masyado lang siguro siyang
nadadala sa kakaibang emosyong bumabalot sa kanya at nakakalimutan niyang asar nga pala siya rito
dahil sa taglay nitong kayabangan. Napasimangot siya. She just hopes that this night is’nt a nightmare.
DAIG pa niya ang prinsesa sa pag-aasikasong ginagawa ni Kyro sa kanya. Mula sa pag-alalay nito sa
pagbaba niya sa sasakyan hanggang sa makaupo na sila at makapag – order ng makakain. Ito pa mismo
ang naglagay ng table napkin sa kanyang kandungan at inilalapit ang pagkaing kanilang ini-order. Kulang
nalang yata ay ito na din ang maglagay sa kanya ng kanilang inumin kung hindi lang dahil waitered ang
naturang restaurant.
“I hope you are enjoying this night with me.” Matamis ang mga ngiti nitong sabi.
Bakit pakiramdam niya ay lumulutang siya sa mga ngiting iyon ni Kyro? His smile seemed to
brighten the ambiance more, and his voice seemed like music to her ears. Naloloka na yata siya at kung
anu ano na ang kanyang naiisip.

whatever it takes

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (12)

Similar to whatever it takes

Similar to whatever it takes (10)

Recently uploaded

Recently uploaded (20)

whatever it takes