1. Severo Ochoa
James Thomson
MACARENA RUIBAL COUSO 1ºB BAC.
2. Severo Ochoa de Albornoz
(Luarca, 24 de setembro de 1905- Madrid, 1 de novembro de 1993)
3. BIOGRAFÍA
Severo Ochoa foi un científico español con proxección
internacional que recibiu o Nobel de Fisioloxía e
Medicina no ano 1959.
Naceu en Asturias en 1905, pero tras a morte do seu
pai (Severo Manuel Ochoa) cando el tiña só 7 anos
trasladouse coa súa nai (Carmen de Albornoz) a
Málaga.
4. Foi en Málaga onde estudou secundaria e bacharelato
e xa entón comezaba a mostrar interese polo estudo do
metabolismo enerxético.
Iniciou un proxecto para traballar no metabolismo da
creatinina da e viaxou a Glasgow para perfeccionalo.
Cando regresou a España describiu o seu método
xunto a Valdecasas para o “Journal of Biological
Chemistry”; o cal foi moi aceptado pola comunidade
científica.
5. En 1928 licenciouse en medicina e en 1929 uniuse ao
laboratorio de Otto Meyerhoff, en Berlín.
Posteriormente regresou a España para rematar a súa
tese doutoral e despois viaxou a Londres para realizar
un estudo sobre a vitamina B1.
En 1936 foise ao exilio, en gran parte debido ao inicio
da Guerra Civil, e afincouse definitivamente en
Estados Unidos no ano 1940, adquirindo máis tarde a
dobre nacionalidade.
6. Unha vez en Estados Unidos traballou en varias
universidades pero seguiu coas súas investigacións.
En 1971 creouse para el o Centro de Bioloxía Molecular
en Madrid; aínda que en 1974 nomeárono Investigador
Distinguido no Instituto Roche de Bioloxía Molecular
en Nova Jersey.
Dende 1977 comezou a compaxinar o seu traballo nos
dous centros citados no punto anterior e en 1985
trasladouse definitivamente a España.
7. No ano 1987 pasou a formar parte da Real Academia
Nacional de Medicina e nomeárono presidente da
Fundación Jiménez Díaz.
O seu último traballo publicouno no ano 1986.
Faleceu o 1 de novembro de 1993, pero deixou escrito o
seu desexo de crear a Fundación Carmen e Severo
Ochoa, que hoxe en día segue en funcionamento, e na
que traballan moitos dos seus discípulos.
8. INVESTIGACIÓN
O traballo máis destacado de Severo Ochoa foi o
descubrimento da polinucleótido fosforilasa, unha
enzima que lle permitiu sintetizar por primeira vez
ARN e, posteriormente, a clave xenética.
En 1959 déronlle o Premio Nobel de Fisioloxía e
Medicina xunto co seu discípulo Arthur Kornberg polo
citado descubrimento.
9. Pero ademais da fosforilasa, as investigacións de
Ochoa tiveron moitos máis resultados importantes
para a ciencia. Algúns deles foron:
Un método para medir pequenas cantidades de
creatinina muscular.
As etapas fundamentais na replicación dos virus cuxo
material xenético se atopa no ARN.
Os factores máis importantes da tradución do ARN para
a síntese de proteínas.
10. As enzimas citrato-sintetasa e purivato-deshidroxenasa,
que permitiron coñecer mellor o ciclo de Krebs (unha
serie de reaccións químicas que forman parte da
respiración celular).
11. PREMIOS
Ademais do Premio Nobel, Severo Ochoa obtivo
moitos recoñecementos polo seu traballo; como por
exemplo:
Títulos honoríficos de diversas universidades.
Medalla Neuberg en bioquímica (1951).
Medalla da Universidade de Nova York (1959)
12. Medalla da “Société de Chimie Biologique” (1959).
“National Medal of Science” dos Estados Unidos (1979).
Incluso chegaron a editarse selos coa súa fotografía en
España e nos Estados Unidos.
13. BIBLIOGRAFÍA
Os seus artigos máis importantes son:
“Malic Dehydrogenase from Pig Heart” (1955).
“Malic Enzyme” (1955).
“Biosynthesis of Dicarboxylic Acids by Carbon Dioxide
Fixation .1. Isolation and Properties of an Enzyme from
Pigeon Liver Catalyzing the Reversible Oxidative
Decarboxylation of L-Malic Acid” (1948).
14. “Isocitric Dehydrogenase System (TPN) from Pig
Heart” (1955).
“Enzymic Synthesis of Polynucleotides .1. Polynucleotide
Phosphorylase of ‘Azotobacter vinelandii’ ”(1956).
16. BIOGRAFÍA
James Thomson é coñecido internacionalmente por ser
o primeiro científico que investigou o campo das
células nai humanas.
Graduouse en biofísica no ano 1981 pola Universidade
de Illinois e entrou no Programa de Entrenamento de
Científicos Veterinarios na universidade de
Pensilvania, doutorándose en 1985 e en bioloxía
molecular en 1988.
17. Actualmente é director de bioloxía rexenerativa no
Instituto de Morgridge (Wisconsin) e profesor na
Universidade Madison-Winconsin.
Tamén é socio do Centro de Xenomas de Wisconsin.
18. INVESTIGACIÓN
James Thomson é coñecido fundamentalmente pola
súa investigación con células nai. Estas células non
están especializadas, polo que se poden transformar en
calquera outra célula do corpo.
Thomson comezou por dirixir o primeiro grupo de
científicos capaz de illar liñas de células nai
embrionarias de primates non humanos en 1995.
19. Posteriormente, en 1998, o seu equipo por fin
conseguiu illar liñas de células embrionarias de
primates non humanos.
No ano 2007 conseguiu modificar células cutáneas
humanas para que parezan células embrionarias sen
selo.
20. BIBLIOGRAFÍA
O 6 de novembro de 1998 os resultados da súa
investigación sobre células nai de embrións humanos
foron publicados na revista “Science”.
O 22 de novembro de 2007 o periódico
estadounidense “New York Times” publicou unha
reportaxe na que se explicaba o traballo de Thomson
coas células cutáneas e, posteriormente, publicouse o
seu traballo na citada revista.
21. BIBLIOGRAFÍA DO TRABALLO
Para realizar este traballo axudeime de páxinas web
como:
www.google.es
www.wikipedia.es
www.monografias.com
www.biografíasyvidas.com
