Mision en Carabuco Bolivia pl

1. 1
W KIERUNKU SYNODU PAN-AMAZOŃSKIEGO
„Amazonia: nowe ścieżki dla Kościoła i integralnej ekologii”
OBECNOŚĆ FMA W CARABUCO (LA PAZ)
Inspektoria „Naszej Pani Pokoju”
BOLIWIA
Oratorium – Centrum młodzieżowe – Katecheza i duszpasterstwo rodzin
– Dzieło promocji dla tubylczych kobiet
WSPÓLNOTA „NASZEJ PANI Z COPACABANA”
„Kościół jest wezwany, aby być zawsze otwartym domem Ojca”
Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki w Boliwii, poprzez swój charakterystyczny
charyzmat wychowawczo-duszpasterski, pragnęło odpowiedzieć na potrzeby wiejskiej ludności
Carabuco, a szczególnie zapomnianych i zepchniętych na margines kobiet z plemienia Ajmara.
W tym celu myślały o otwarciu dzieła poświęconego promocji ludzkiej i ewangelizacji kobiet oraz
młodzieży, a szczególnie dziewcząt.
To misyjne marzenie stało się możliwe dzięki stałej trosce Jego Ekscelencji Jesúsa Juáreza,
biskupa diecezji El Alto, i matczynej akceptacji Matki Antonii Colombo, ówczesnej Przełożonej
Generalnej i jej Rady, która wyraziła zgodę na założenie tego dzieła.
Dzieło, będące owocem ducha misyjnego inspektorii boliwijskiej „Naszej Pani Pokoju”,
stało się rzeczywistością wraz z założeniem Domu „Dziewicy z Copacabana” dnia 2 lutego 2002
roku i obecnością salezjańską trzech sióstr: siostry Carmeli Morales, dyrektorki, siostry Inés
Morales, wikarii i siostry Candelarii Gutiérrez, junioratki, które stanowiły wspólnotę założycielską.
Przeżywały one bogate doświadczenie duszpasterskie, łącząc radość oddania, żarliwość misyjną
i ducha poświęcenia. W ten sposób, poprzez osobisty kontakt z ludźmi, zaczęły pisać historię
wiejskiego dzieła na płaskowyżu La Paz.
Pierwszym zadaniem jakie podjęły było świąteczne oratorium z dziewczynkami, dziećmi
i nastolatkami z okolicy. Za ich pośrednictwem dotarły do rodzin. Stopniowo, wraz z matkami
rodzin, zainicjowały warsztaty tkackie i zajęcia tkania ręcznego; kursy kroju, szycia i dziewiarstwa;
kursy komputerowe i małe warsztaty dla młodzieży; otoczyły troską dzieci i dziewczęta poprzez
pomoc w nauce czytania i pisania, założenie biblioteki, tworzenie grupy liderów. Później podjęły
nauczanie religii w Szkole Ludowej.
Obecnie siostry starają się odpowiedzieć na prośby o podjęcie edukacji i wyzwań z nią
związanych w Carabuco, szczególnie jeśli chodzi o edukację alternatywną, i w ten sposób dać swój
wkład w rozwój nauki w gminie. W tym celu przygotowały projekt otwarcia Wyższego Instytutu
Technicznego o specjalizacjach zgodnych z potrzebami środowiska pracy i przedstawiły go
Ministerstwu Edukacji do zatwierdzenia. Oczekuje się, że młodzi ludzie, mając możliwość
studiowania na miejscu, unikną migracji do El Alto lub do miasta La Paz, gdzie mają nie tyle
więcej możliwości, ile raczej napotykają na trudności i okazje degradacji ich godności osobistej.
W odpowiedzi na nieustanne prośby papieża Franciszka, siostry, pełne zapału misyjnego,
„wyszły” w kierunku nowych peryferii, aby zapewnić pomoc i współpracę w szkołach istniejących
na obrzeżach Carabuco, takich jak Cavinchilla, San Antonio, Úrsula oraz realizować swoją misję
poprzez ewangelizację i edukację dzieci, i przez nie dotrzeć do rodziców. Ponadto po południu,

2. 2
w domu, pomagają dzieciom w nauce i raz w tygodniu odwiedzają rodziny, w szczególności osoby
starsze. Angażują się także w animację eucharystyczną w parafii i we wspólnocie w Chaguaya,
przygotowują ludzi do sakramentów małżeństwa i bierzmowania oraz prowadzą oratorium
w Carabuco i Cavinchilla.
Jest to trudna misja, ale bogata w owoce i marzenia o wzroście Królestwa Bożego.
Formacja rodzin, dzieci i młodzieży, korzystających z pomocy sióstr.
Duszpasterstwo sióstr w szkołach.

3. 3
Duszpasterstwo sióstr w szkołach.
Udział sióstr w braterskim momencie „aptapi”, gdzie każdy przynosi coś do jedzenia,
co jest potem dzielone we wspólnocie uczestników.
Współpracowała siostra Luzmila Zabala Fuentes
Sierpień - 2019