Prezentacja o patronie szkoły Janie Dobrym

1. JAN II DOBRY
książę opolski

2. Jakim był człowiekiem?
Ostatni Piast rządzący w Opolu. Wielki władca, gospodarny,
troszczący się o poddanych książę. Nie był szczęśliwym
człowiekiem. Dokonał wielkich czynów, już za życia
nazywano go dobrym. W pamięci potomnych zapisał się
bardzo pozytywnie, można by nazwać go bohaterem. To nikt
inny jak książę opolski Jan II Dobry.

3. Rodzina
Przyszedł na świat najwcześniej w 1450 roku,
najpóźniej w 1459 w Opolu. Jego rodzicami
była opolska para książęca Mikołaj i Magdalena.
Miał czterech braci Ludwika, Bolesława,
Bernarda i Mikołaja i pięć sióstr: Małgorzatę,
Elżbietę, Katarzynę, Elektę? i Magdalenę. O
jego dzieciństwie niewiele wiadomo.

4. Przejęcie władzy
w księstwie
opolskim
W 1476 zmarł jego
ojciec i dwaj bracia,
Bolesław i Bernard.
Władzę przejął
najstarszy z braci,
Ludwik. Niestety, jego
panowanie nie trwało
zbyt długo, albowiem
miesiąc później zmarł.
Przy życiu pozostali
tylko Jan i Mikołaj.
Przejęli władzę w
Księstwie Opolskim
jako bracia niedzielni.

5. Charakter Jana Dobrego
Jan był zupełnym przeciwieństwem Mikołaja – łagodny, spokojny
i opanowany, oszczędny, skromny, a czasem nieśmiały, nawet tchórzliwy.
Był też gospodarny. Powiększał swe władztwo drogą pokojową.
Kupował zarówno wsie w okolicy Bytomia, jak i ubogie wsie w
okolicach Kluczborka. Śląskim książętom i mieszczanom wrocławskich
udzielał pożyczek.

6. Herb księstwa
opolskiego
Książę Jan znany jest także z jeszcze jednej rzeczy –
8 września 1531 roku wydał swój najsłynniejszy
dokument. Jest to Wielki Przywilej Ziemski,
stanowiący swoisty testament księcia, zwany też
Przywilejem hanuszowym czy konstytucją księstw
raciborskiego i opolskiego. W owych czasach
dokument ten był niezwykle nowoczesny. Zaczynał
się od preambuły. Inaczej był to podstawowy akt
ustanawiający i regulujący funkcjonowanie stanowych
instytucji rycerstwa w księstwie opolsko-raciborskim.
I uwaga, uwaga! Otóż, w dokumencie tym książę Jan
zapisał złotego orła na błękitnym tle w spadku
wszystkim mieszkańcom naszego regionu.

7. Jako starszy człowiek, Jan II był schorowany.
Odszedł 27 marca 1532 roku w Raciborzu. Do
grobu złożono go w Opolu w kościele Świętego
Krzyża, czyli Farnym, dziś jest to Katedra.
Pochowano go z mieczem, w koronie i ze
sztandarem. Grób znajdował się w nawie
głównej, pomiędzy stallami kanonickimi; od
końca XVI wieku w sarkofagu z różowego
marmuru, przykrytego płytą nagrobną z granitu.
Podczas wojny trzydziestoletniej Szwedzi wyjęli
doczesne szczątki księcia z grobu, przetopili
ołowianą trumnę. Został złożony w drewnianej.
Tablicę przeniesiono do kaplicy zwanej
piastowską.

8. Księcia nie oszczędzał los
W 1476 stracił ojca i trzech braci. W 1472 zmarła Małgorzata.
Później stracił siostrzenicę, kilkuletnią Magdalenę. W 1497
zamordowano jego brata. W 1501 w wieku 35/36 lat zmarła
Magdalena. W 1506 zmarli dwaj siostrzeńcy Mikołaj i Jan, w
rok później Elżbieta i Elekta. W 1521 stracił kolejnego
siostrzeńca, Walentyna. W 1531 zmarła kolejna siostrzenica –
Małgorzata. Sam chorował na artretyzm i nękały go silne bóle
kręgosłupa, spowodowane zmianami zwyrodnieniowymi.

9. Patron Naszej Szkoły
Książę Jan był postacią niezwykłą, o której warto pamiętać.
Dlaczego powinniśmy być z niego dumni? Dlatego, iż walczył
z przeciwnościami losu i podnosił się po każdej tragedii, nie
dając się złamać. Nieszczęśliwy, lecz pragnący szczęścia
innych. Życzliwy, troszczący się o poddanych władca, wielce
zasłużony dla swego ludu. Książę Jan zasłużył na naszą
pamięć i szacunek dlatego, że był jednocześnie nie tylko
dobrym księciem, ale i dobrym człowiekiem.
Chwała mu za to!

10. Koniec
wykonała Anna Brzezina, klasa 5b