2. Οι Παπούα, ζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια στο νησί της Νέας Γουινέας, που
βρίσκεται στα Δυτικά της Αυστραλίας και φθάνουν μέχρι τα νησιά του
Αρχιπελάγους Βίσμαρκ (Νησιά Σολομώντος). Μάλιστα το Νότιο μισό της
Νέας Γουινέας, είναι ανεξάρτητο κράτος από το 1975 και λέγεται
Παπουασία. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι από τις πλέον αγροτικές περιοχές
στον κόσμο, καθώς μόνο το 18% του συνολικού πληθυσμού ζουν στις
πόλεις. Η χώρα επίσης αποτελεί μία από τις πλέον ανεξερεύνητες στον
κόσμο, τόσο πολιτιστικά όσο και γεωγραφικά. Πιστεύεται ότι στο
εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πολλά άγνωστα ακόμη είδη χλωρίδας και
πανίδας. Αριθμούν περίπου 900.000 άτομα και χωρίζονται σε 29
φυλές(όπως οι Χούλι ,οι Σάμπια , οι Κερόκοι κ.α.). Ζουν σε ημιάγρια
κατάσταση ακόμη και σήμερα...
3. Έχουν μέσο ανάστημα και μικρά πόδια
(βραχύποδες). Το χρώμα τους είναι
μελανό, τα χείλη παχιά και τα μαλλιά τους
κατσαρά. Τα σπίτια τους είναι μικρά,
κατασκευασμένα από ξύλο,φυλλώματα
και άχυρο. Ζουν κυρίως στη ζούγκλα,
αλλά και δίπλα σε ποτάμια και ακτές. Τα
χωριά τους αποτελούνται από 19 ως 27
σπίτια. Κυκλοφορούν σχεδόν γυμνοί. Το
μόνο ένδυμά τους είναι φαρδιές ζώνες από
φλούδες δέντρων. Συχνά διακοσμούσαν τα
κεφάλια τους με πολύχρωμα φτερά,
κοχύλια και επεξεργασμένα μικρά κόκαλα.
Πολλοί είναι οι κάτοικοι της Παπούας -
Νέας Γουινέας οι οποίοι συμβουλεύονται
μάγους για να τους λύσουν από
συναισθηματικά, οικονομικά, μέχρι και
προβλήματα υγείας με τις υπηρεσίεςτους
να κοστίζουν περίπου στα 387 ευρώ, ένα
γουρούνι και ένα σακί με ρύζι.
4. Δεν γνωρίζουν το σίδηρο και τα όπλα τους έχουν αιχμές από κοφτερές πέτρες.
Από άποψη δηλαδή εξέλιξης ανήκουν στη Λίθινη Εποχή. Εκτός από τα προϊόντα
του δάσους ( ξυλεία, θηράματα, καρποί ) καλλιεργούν σε μικρούς κήπους
καλαμπόκι, μανιόκα λαχανικά και τάρο. Η θρησκεία τους είναι ανιμιστική
(πιστεύουν σε πνεύματα που κατοικούν σε φυσικά στοιχεία) και στο παρελθόν,
για λόγους τελετουργικούς, ήταν Κανίβαλοι. Σήμερα όμως, είναι φιλήσυχοι και
φιλικοί με τους ξένους.
Από τις πιο ενδιαφέρουσες
εκδηλώσεις τους:
* Συχνά διοργανώνονται
ψεύτικοι πόλεμοι μεταξύ τους.
* Υπάρχουν τελετουργίες για την
ενηλικίωση των νέων ανδρών.
* Συμμετέχουν σε διάφορα
φεστιβάλ χωρών και μάσκας
5. Το κλίμα στα νησιά του αρχιπελάγους Βίσμαρκ είναι υγρό και θερμό. Οι θερμοκρασίες ποικίλλουν
ανάλογα με το υψόμετρο. Σε υψόμετρο πάνω από 1.500μ. Το κλίμα γίνεται ορεινό ισημερινό. Η
μέση τιμή της θερμοκρασίας είναι 28 βαθμούς Κελσίου, στη στάθμη της θάλασσας. Οι
βροχοπτώσεις είναι άφθονες και συχνές , επηρεαζόμενες από τους βορειοδυτικούς μουσώνες
(περίοδος από Δεκέμβριο ως Απρίλιο). Στην οροσειρά Βίσμαρκ παρατηρούνται οι μεγαλύτερες
βροχοπτώσεις, της τάξεως των άνω των 5.000 χιλιοστών ετησίως. Οι περιβαλλοντικές
καταστροφές είναι συχνό φαινόμενο της χώρας. Ξηρασίες, πλημμύρες και άλλα φυσικά
φαινόμενα έχουν προκαλέσει μεγάλες καταστροφές και απώλειες ζώων. Στις 17 Ιουλίου του 1998,
περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο από τσουνάμι έπειτα από σεισμική δόνηση
μεγέθους 7 βαθμών.
6. Τα δάση καλύπτονται από βλάστηση του
ισημερινού τύπου. Ωστόσο, η χλωρίδα είναι
αρκετά διαφοροποιημένη και σχετίζεται με
τις διακυμάνσεις του κλίματος. Στον ορεινό
λειμώνα που συναντάται στα ψηλότερα
τμήματα του νησιού, βρίσκει κανείς αλπικά
φυτά. Χαμηλότερα βρίσκονται δάση από
κωνοφόρα και μετά τα 3.000μ. Αυτά
αλλάζουν σε ορεινό ισημερινό δάσος. Στις
περιοχές που βρέχει λιγότερο, συναντώνται
σαβάνες με ψηλές πόες και μεμονωμένα
δέντρα. Αναφορικά με την πανίδα, στο νησί
ζουν πολλά και πολύχρωμα πουλιά (όπως ο
περίφημος παπαγάλος κακατούα, το πουλί
του παραδείσου (παραδεισία η ροδόλφιος)
και ο δρομέας (καζουάριους). Συναντώνται
και λίγα θηλαστικά , όπως ο φασκωλόμυς
(μαρσιποφόρο) υδρόμυς και ο αγριόχοιρος
7. Η χώρα έχει τις περισσότερες γλώσσες(όχι διαλέκτους) από οποιαδήποτε
άλλη. Ομιλούνται 820 τοπικές διάλεκτοι και αντιπροσωπεύουν το 12% των
τοπικών διαλέκτων παγκοσμίως. Οι ιθαγενείς γλώσσες ταξινομούνται σε
δύο μεγάλες ομάδες: στις αυστραλονησιακές γλώσσες και στις μη
αυστραλονησικές ή γλώσσες Παπούα. Τα αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα και
χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και στην εκπαίδευση, παρά το γεγονός
ότι δεν ομιλούνται ευρέως.
8. Μετά την ανεξαρτησία μέγα ζήτημα για την χώρα έγινε το αυτονομιστικό κίνημα στο
Μπουγκαινβίλ και ο εμφύλιος πόλεμος που αναζωπυρώθηκε (το πρώτο κίνημα ήταν το
1975-76), με απολογισμό περισσότερους από 2.000 νεκρούς την περίοδο από το 1988 ως
το 1997. Το 2005, χρονιά που πέθανε από ελονοσία ο ηγέτης τους Φράνσις Όνα,
διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αυτόνομης κυβέρνησης και πρόεδρος
εξελέγη ο Τζόζεφ Καμπούι. Ο τελευταίος απεβίωσε από καρδιακή προσβολή το 2008 και
τον διαδέχθηκε ο Τζον Ταμπινάμαν.