1. ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Θεά της ομορφιάς και του ερωτά ήταν η Αφροδίτη από όλες τις θεές του Ολύμπου.
Οι αρχαίοι Έλληνες, λατρεύεις της ομορφιάς, είχαν μια ιδιαίτερη αδυναμία στην
Αφροδίτη. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας υπήρχαν ναοί αφιερωμένοι σ αυτήν και
ιδιαιτέρα στα νησιά του Αιγαίου, στα παραλία της μικρά Ασίας και αρκετοί στην
Κύπρο, που ήταν και πατρίδα της. Στην Πάφο της Κύπρου υπήρχε ο πιο λαμπρός
ναός της Αφροδίτης αλλά και μαντείο.
Η Αφροδίτη ήταν η αγαπημένη θεά των γλυπτών. Αγάλματα της υπήρχαν παντού. Το
πιο ονομαστό ήταν του Πραξιτέλη, που υπήρχε στην Κνίδο της μικρά Ασίας και ήταν
γνωστό με το όνομα <<κνιδια Αφροδίτη>>. Αλλά και ο Φειδίας είχε φτιάξει ένα
περίφημο άγαλμα της Αφροδίτης, στην ηλιδα. Ξακουστό ήταν και το άγαλμα του
γλυπτή Σκοπα, στη Συκιών της Σικελίας.
Ένα από τα πιο λαμπρά αγάλματα της Αφροδίτης που ευτυχώς διασώθηκε ,με
κομμένα τα χεριά όμως, είναι και κείνο που βρέθηκε στο νησί της μήλου, από
ένα τσοπάνο. Είναι η περίφημη <<Αφροδίτη της μήλου>>, που την άρπαξαν
οι Γάλλοι και βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου. Δεν είναι γνωστό ποιος
γλυπτής έφτιαξε αυτό το άγαλμα, που είναι ένα από τα ωραιότερα της
Αφροδίτης.
Η Αφροδίτη συγκινησε πολύ και τους ζωγράφους της αναγέννησης, που της
αφιέρωσαν πολλά έργα τους. Ένας από του πιο ονομαστούς ζωγράφους που
ζωγράφισε την Αφροδίτη, είναι ο μποτιτσελλι.
Αυτή η πανέμορφη θεά παντρεύτηκε τον πιο άσχημο από τους θεούς, τον κουτσό
Ήφαιστο. Αλλά δεν του έμεινε για πόλη καιρό πιστή. Τον εγκατέλειψε για να
παντρευτεί τον Άρη, με τον οποίο απόκτησαν τρία παιδιά . την όμορφη
αρμονία, που την παντρεύτηκε ο Κάδμος και δυο αγόρια, τον δήμο και τον
φόβο. Αρκετούς αιώνες αργότερα, οι αστρονόμοι έδωσαν τα ονόματα τους
στους δυο δορυφόρους του πλανήτη Άρη.
Η Αφροδίτη διασκέδαζε με το να ξυπνάει στις καρδιές των θεών την αγάπη για τους
θνητούς . μονό την εστία, την Αθηνά και την Αρτέμη δεν μπορούσε να
ξελογιάσει. Όμως κάποτε ηρθε η σειρά να γελάσουν λαό άλλοι θεοί με το δικό
της πάθημα, όταν αγάπησε ένα θνητό, τον Αγχίση. Ο Αγχίση ήταν ένας
όμορφος βοσκός, σε ένα βουνό της μακράς Ασίας, την Ίδη. Ο Δίας, για να
παγιδέψει την Αφροδίτη, του έδωσε περίσσεια ομορφιά. Έτσι, μια μέρα,
καθώς περνούσε από την Ίδη η θεά και τον αντίκρισε, τον αγάπησε. Κι
επειδή ήταν θνητός και θα φοβόταν να την πλησιάσει, άλλαξε τα ρούχα της
και τους τρόπους της και του παρουσιάστηκε σαν κοινή θνητή. Του είπε τάχα
πως ήταν κόρη ενός μακρινού βασιλιά. Ο Αγχίσης ξετρελάθηκε από την
ομορφιά της και θεωρούσε τον εαυτό του σαν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο
του κόσμου, που κατάφερε να κατακτήσει μια τόσο ωραία βασιλοπούλα.
Όταν όμως λίγο αργότερα η Αφροδίτη του παρουσιάστηκε με τη
μεγαλοπρέπεια της θεάς του Ολύμπου, ο Αγχίσης έπεσε γονατιστός μπροστά
στα ποδιά της και της παρακάλεσε να τον λυπηθεί και να μη του κάνει κακό,
επειδή τόλμησε να τη μολύνει με το άγγιγμα του,
-Μη φοβάσαι, τον καθησύχασε τότε η Αφροδίτη. Σου υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να
σε πειράξω και το παιδί που θα αποκτήσω από εσένα θα γίνει ένας
δοξασμένος άντρας. Πρόσεχε όμως να μην καυχηθείς ποτέ μπροστά στους

2. ανθρώπους ότι εμείς οι δυο συναντηθήκαμε, γιατί θα ρίξει επάνω σου το
φοβερό του αστροπελέκι ο Δίας και θα σε κάψει.
Της το υποσχέθηκε ο Αγχίσης και για πολλά χρονιά κράτησε το στόμα του και δεν
φανέρωσε το μυστικό του. Κάποτε όμως, που βρέθηκε με μια συντροφιά
φιλών και μέθυσε, περηφανεύτηκε πως είχε γνωρίσει μια θεά.
-Ποια θεά? Άρχισαν να τον περιγελούν οι φίλοι του, που δεν μπορούσαν να το
πιστέψουν. Μήπως…. Την Αφροδίτη?
-ναι! Τους απάντησε με περιφανείς ο Αγχίσης. Την Αφροδίτη. Και σας ορκίζομαι ότι
η μάνα του γιου μου του Αινεία είναι η Αφροδίτη!
Ξαφνικά μια φοβερή αστραπή τους θάμπωσε και ακολούθησε μια βροντή… από τη
στιγμή εκείνη ο Αγχίσης έχασε το φως του. Ο Δίας τον τιμώρησε για την
απρέπεια του να προσβάλει την Αφροδίτη μπροστά στους ανθρώπους.
Αινείας, ο γιος του Αγχίση και της Αφροδίτης, με την καταστροφή της Τροίας από
τους Έλληνες, ήταν ο μονός που γλύτωσε από τη φωτιά και τη σφαγή. Οι
Έλληνες τον αφήσαν να φύγει όταν τον είδαν να κουβαλάει στην πλάτη του
τον γέροντα και τον τυφλοί πατερά του. Φεύγοντας από την Τροία ο Αινείας
πήγε στην Ιταλία. Από τον Αινεία, όπως λέει ο μύθος, κατάγονται οι ρωμαίοι.
Περίφημος είναι και ο μύθος της Αφροδίτης με τον Άδωνη. Μητέρα του Άδωνη- που
ήταν ο ωραιότερος άντρας του κόσμου-ήταν η μυρτιά, από το Λίβανο. Η
μυρτιά είχε κάνει κάποια μεγάλη αμαρτία και την κυνηγούσε ο πατέρας της να
την σκοτώσει. Εκείνη παρακάλεσε τότε τους θεούς να την εξαφανίσουν.
Ακούσαν την παράκληση της η θεοί, τη λυπηθήκαν και τη μεταμόρφωσαν σε
δέντρο, τη γνωστή μας μυρτιά.
Μια μέρα ένα αγριογούρουνο έξυσε τα δόντια του τη φλούδα της μυρτιάς και από το
μέρος εκείνο βγηκε ένα πανέμορφο μωρό.
Ήταν ο Άδωνης. Η Αφροδίτη που έτυχε να περνά από κει τον είδε, θαμπώθηκε από
την ομορφιά του και αποφάσισε να τον πάρει μαζί της. Τον έκλεισε σε ένα
ξύλινο κιβώτιο κι επειδή έπρεπε να λείψει για λίγο καιρό, το έδωσε στην
κόρη της Δήμητρας την Περσεφόνη, να της το κρατήσει για λίγο. Την
παρακάλεσε όμως να μην ανοίξει για κανένα λόγω το κιβώτιο. Η Περσεφόνη
όμως που την έτρωγε η περιέργεια, άνοιξε το κιβώτιο, είδε τον όμορφο Άδωνη
και αποφάσισε να τον κρατείς για πάντα κινητά της.
Άγριος καυγάς ξέσπασε τότε ανάμεσα στις δυο γυναίκες, που ήθελαν τον Άδωνη η
κάθε μια για τον εαυτό της. Στο τέλος παρουσιαστήκαν μπροστά στον Άδη
και τον παρακάλεσαν να τους λύσει τη διαφορά. Ο Δίας χώρισε τα χρονιά του
Άδωνη στα τρία και είπε ότι το ένα τρίτο της ζωης του θα έμενε μονός του το
άλλο τρίτο με την Αφροδίτη και τo υπόλοιπο διάστημα με την Περσεφόνη. Ο
Άδωνης αποφάσισε τι <<δικό του>> χρονικό μερίδιο να το χαρίσει στην
Αφροδίτη.
Η Αφροδίτη τον αγαπούσε τόσο πολύ κι έτρεμε στην σκέψη πώς θα μπορούσε κάτι
να του συμβεί και να τον χάσει. Έτσι, τον είχε παρακαλέσει να μην πάει ποτέ
του να κυνηγήσει και πάθει κανένα ατύχημα. Ο Άδωνης δεν άκουσε την
συμβουλή της και μια μέρα αποφάσισε να βγει και να κυνηγήσει
αγριογούρουνα. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά του ένα πελώριο
αγριογούρουνο και όρμισε κατά Πάνο του. Ο Άδωνης δεν πρόλαβα να το
χτυπήσει και το αγριογούρουνο τον τρύπησε με τους κοφτερούς του
χαυλιόδοντες και τον σκότωσε…
Η Αφροδίτη που άκουσε την τελευταία του κραυγή, έτρεξε κοντά του, μα τώρα ήταν
πολύ αργά… Αγκάλιασε το νεκρό Άδωνη και άρχισε να κλαίει απαρηγόρητα, για
πολλές ώρες.

3. Εκεί που χύθηκε το αίμα του Άδωνη, φύτρωσαν αργότερα μερικά λουλούδια με
κατακόκκινες πέταλα. Ήταν οι παπαρούνες… Στο Λίβανο, λένε τάχα πως μια φορά
το χρόνο, ένα ποτάμι που ονομάζεται Άδωνης, κυλάει κατακόκκινα νερά… είναι από
το αίμα του άτυχου, του όμορφου Άδωνη…..