Programación 2º

1. PROGRAMACIÓN DE EDUCACIÓN FÍSICA DO 2º CICLO.
Obxectivos do 2º ciclo
1. Coñecer e valorar o propio corpo e a actividade física como medio de
exploración e de gozo das propias posibilidades motoras e de relación coas
demais persoas.
2. Utilizar as propias capacidades motrices, habilidades e destrezas e o
coñecemento do corpo para adaptar o movemento ás circunstancias e
condicións de diversas situacións.
3. Utilizar os recursos expresivos do corpo e do movemento, de xeito creativo,
comunicando sensacións, emocións, ideas e estados de ánimo.
4. Regular e dosificar o esforzo, asumindo un nivel de autoesixencia acorde coas
súas posibilidades e con tarefas sinxelas.
5. Apreciar a actividade física para o benestar, manifestando unha actitude
responsable cara a si e cara ao resto das persoas e recoñecendo algúns efectos
da actividade física, da hixiene corporal, da alimentación e dos hábitos posturais
sobre a saúde.
6. Participar en actividades físico-deportivas establecendo relacións de cooperación
para alcanzar obxectivos comúns, resolvendo por medio do diálogo os conflitos
que poidan xurdir e evitando discriminacións por características persoais, de
xénero, sociais e culturais.
7. Coñecer e valorar a diversidade de actividades físicas, lúdicas e deportivas como
elementos culturais, amosando unha actitude favorable cara á súa práctica.
8. Aplicar principios e regras para resolver problemas motores e actuar de xeito
eficaz na práctica de actividades físicas, deportivas e artístico-expresivas.
9. Coñecer e practicar xogos, deportes e/ou bailes tradicionais propios da cultura
galega amosando interese pola propia indagación neste eido e pola súa difusión.
CONTIDOS do segundo ciclo. (secuenciación e temporalización)
Bloque 1. O corpo: imaxe e percepción.
• Interiorización do esquema corporal e utilización dos elementos orgánico-funcionais no
movemento.

2. • Conciencia e control do corpo en relación coa tensión, coa relaxación global e segmentaria e
coa respiración.
• Adecuación da postura ás necesidades expresivas e motrices.
• Consolidación da lateralidade e da súa proxección no espazo.
• Práctica de equilibrio estático, dinámico e con obxectos en situacións coñecidas.
• Estruturación espacial e temporal en diversas situacións.
• Valoración e aceptación da propia realidade corporal e da do resto das persoas.
• Autonomía persoal e confianza nas propias posibilidades.
Bloque 2. Habilidades motrices.
•
Práctica
das
habilidades
motrices
básicas:
desprazamentos,
saltos,
xiros
e
lanzamentos/recepcións.
• Uso eficaz das habilidades e das destrezas en situacións motrices coñecidas e tarefas lúdicomotrices.
• Control motor e dominio corporal, adaptándose a medios diversos: natural, acuático...
• Mellora das capacidades físicas básicas de forma xenérica e orientada á execución motriz.
• Execución de movementos coordinados desde un punto de vista motor.
• Reflexión sobre a competencia motriz do alumnado e interese por mellorala.
• Disposición favorable a participar en actividades diversas, esforzándose e aceptando as
diferenzas individuais en canto á habilidade para executalas.
Bloque 3. Actividades físicas artístico-expresivas.
• Utilización do corpo e do movemento como instrumentos de expresión e de comunicación.
• Representación de obxectos e de personaxes reais e ficticios en diferentes situacións.
• Expresión de ideas, de emocións e de sentimentos a través do corpo, do xesto e do movemento.
• Utilización de obxectos e de materiais para a dramatización e para a comunicación.
• Adecuación do movemento a ritmos diversos e a estruturas espazo-temporais.
• Execución de danzas, de bailes e de coreografías simples.

3. • Participación desinhibida en situacións que supoñan comunicación corporal, valorando as
diferenzas no xeito de expresarse.
• Gozo mediante a expresión e a comunicación a través do propio corpo.
Bloque 4. Actividade física e saúde.
• Consolidación dos hábitos de hixiene corporal e adquisición de hábitos posturais correctos na
práctica física.
• Interiorización de hábitos alimentarios saudables relacionados coa actividade física.
• Recoñecemento dos beneficios da actividade física en relación coa saúde e co benestar.
• Práctica de actividades que melloren de xeito xenérico a condición física orientada á saúde.
• Adquisición de hábitos que proporcionen seguridade na práctica da actividade física.
• Uso correcto dos materiais e dos espazos, adoptando medidas básicas de seguridade e
prevención durante a práctica da actividade física.
• Actitude favorable cara á actividade física con relación á saúde.
Bloque 5. Xogos e deportes.
• Apreciación do xogo e do deporte como elementos da realidade social.
• Comprensión, aceptación e cumprimento das regras e das normas de xogo e actitude
responsable con relación ás estratexias acordadas.
• Participación e práctica de xogos diversos e de actividades de iniciación predeportiva.
• Busca de información sobre xogos populares, autóctonos e tradicionais de Galicia e práctica
destes.
• Experimentación das estratexias básicas de xogo relacionadas coa cooperación, coa oposición
e coa cooperación/oposición.
• Respecto cara ás persoas participantes no xogo, valorando o esforzo e rexeitando os
comportamentos antisociais.
• Valoración do xogo e das actividades deportivas como medio de gozo, de relación e de emprego
do tempo de lecer.

4. Unidades didácticas temporalizadas.
Primeiro Trimestre.
Unidade 1: Xuntos máis forte.
● Anotar e analizar as medidas antropométricas.
● Mellorar o traballo en equipo e o coñecemento dos seus integrantes.
● Realizar anotacións da frecuencia cardíaca.
● Realizar xogos de cohesión grupal.
Unidades 2: Xogos tradicionais, con trompos e bólas.
● Recopilar información sobre os xogos tradicionais do entorno.
● Coñecer as normas básicas dalgúns xogos recollidos.
● Practicar e recoñecer a importancia de ditos xogos.
● Diferenciar diversos xogos coas bolas e co trompo.
Unidade 3: Xogos de raqueta.
● Adaptación á utilización do implemento.
● Coñecer diferentes xogos de raqueta e practicalos de forma modificada.
● Adaptar os movementos ás diversas traxectorias dependendo do mobil (pelota de tenis de
mesa, de tenis, indiacas e volantes).

5. ● Coñecer as normas básicas dos distintos xogos de raqueta.
Segundo Trimestre.
Unidade 4: Habilidades ximnásticas.
● Recoñecer e vivenciar diferentes xiros, saltos suspensións e apoios en equilibrio propio
das habilidades ximnásticas.
● Practicar en parella e con compañeiros algunhas delas.
● Recoñecer as axudas como elemento importante na práctoca de estas actividades.
● Mellorar na realización dos diferentes volteos adiante, atrás, apisonadora en parellas.
● Evolucionar no acondicionamento do tren superior para a realización dos apoios invertidos
e da roda lateral e diversas carretillas.
● Vivenciar os rebotes no minitramp.
Unidade 5: Bailes e Expresión corporal.
● Realizar coreografía de baile tradicional galego.
● Compoñer unha coreografía de baile moderno.
● Crear situacións para favorecer a expresión e a desinhibición por medio dos movementos
corporais.
● Respectar as producións alleas creando un clima positivo dentro da aula.
Unidade 6: Habilidades básicas combinadas e multideportes coletivos.
● Experimentar e combinar habilidades básicas utilizadas en diversos deportes.
● Realizar circuitos para a mellora da competencia motriz na práctica de diversos deportes.

6. ● Realizar modificacións nos diversos deportes para adaptalos aos alumnos de segundo
ciclo sen perder a esencia táctica das estratexias convenientes na súa posta en práctica.
● Dominar termos básicos dos sistemas ofensivos e defensivos (marcaxe, desmarque,
avance ...)
Terceiro trimestre.
Unidade 7: Patinaxe e Educación Viaria.
● Recoñecer as normas de circulación básicas e os sinais de tráfico máis comúns.
● Practicar os deslizamentos por medio da patinaxe.
● Propoñer xogos diversos utilizando os patíns.
● Valorar as medidas de seguridade para a realización de estas actividades.
Unidade 8: Deportes e xogos alternativos cooperativos.
● Experimentar estratexias de cooperación.
● Fabricar xogos con material reciclado.
● Coñecer deportes pouco coñecidos.
● Utilizar materiais pouco habituais na Educación Física.
Unidade 9: Orientación e xogos ao aire libre.
● Practicar xogos relacionados co medio natural.
● Iniciar a orientación no medio natural.
● Utilizar un plano para orientarse e localizar obxectos.
● Coñecer e practocar habilidades motrices no medio natural.

7. CRITERIOS DE AVALIACIÓN
3º e 4º CURSO
-
Amosar coñecementos do corpo controlando diferentes situacións.
-
Reproducir e compoñer estruturas rítmicas sinxelas a través do corpo.
-
Desprazarse e saltar, combinando as habilidades de forma coordinada.
-
Xirar sobre os eixes lonxitudinal e transversal mantendo o equilibrio.
-
Lanzar, pasar e recibir pelotas ou móbiles con control adaptándose ás traxectorias.
-
Utilizar os recursos expresivos do corpo, obxectos e materiais para a comunicación de
emocións e sentimentos.
-
Manter unha predisposición positiva cara a práctica da actividade física.
-
Buscar información sobre xogos populares tradicionais galegos, interesarse porcoñecelos
e practicalos.
-
Participar en xogos e actividades deportivas respectando regras e normas.
-
Realizar actividades de forma cooperativa.
METODOLOXÍA
A metodoloxía constitúe o conxunto de normas e decisións que organizan, de forma global,
a acción didáctica no noso centro baseado nun modelo de educación constructivista, o cal supón
que o proceso de ensino - aprendizaxe ha de adecuarse ao alumno e alumna, ao contexto, á
materia, de forma que tódolos recursos dos que nos sirvamos neste proceso, nos axuden á
consecución dunha aprendizaxe significativa. Por todo isto o proceso de ensino-aprendizaxe
deberá cumprir os seguintes requisitos:

Partir do nivel de desenvolvemento do alumnado e das súas aprendizaxes previas.

Asegurar a construción de aprendizaxes significativas a través da mobilización dos seus
coñecementos previos e da memorización comprensiva.

Posibilitar que os alumnos realicen aprendizaxes significativas por si sos.

Favorecer situación nas que os alumnos deben actualizar os seus coñecementos.

Proporcionar situación de aprendizaxe que teñen sentido para os alumnos, co fin de que
resulten motivadoras.
En coherencia co exposto, os principios que orientan a nosa práctica educativa son os
seguintes:
•
Metodoloxía activa, ou integración activa dos alumnos na dinámica xeral da aula e na
adquisición e configuración das aprendizaxes.

8. •
A consistencia evolutiva: supón unha adecuación dos contidos ao nivel do grupo e ao
estadio evolutivo dos nosos alumnos. Isto significa que partimos do nivel de desenvolvemento do
alumnado, para que a aprendizaxe sexa constructivista.
•
A aprendizaxe significativa: o que supón a modificación dos esquemas iniciais de
coñecemento que as novas aprendizaxes conecten coas que os alumnos posúen (coñecementos
previos) para que a aprendizaxe non solo sexa memorístico, senón significativo.
•
Principio de socialización: fomentaremos as actividades de grupo, de forma que os
alumnos aprendan a respectarse, adquiran valores de cooperación e axuda entre moitos outros,
aprendan a resolver conflitos, etc.
•
A metodoloxía en espiral, traballando os mesmos obxectivos e contidos durante todo o
ciclo, pero variando o grao de dificultade a medida que ascendemos de nivel.
•
Motivación, posto que consideramos que é fundamental partir dos intereses, demandas,
necesidades e expectativas dos alumnos.
A finalidade destes principios será a aplicación dunha metodoloxía que oriente o
desenvolvemento integral dos alumnos, adaptándose aos diferentes ritmos de aprendizaxe de
cada un deles e para iso partiremos dunha prospección inicial que debuxe o perfil de cada un
deles.
Como consecuencia dos puntos anteriores, podemos concretar a nosa metodoloxía nos
seguintes aspectos:
•
Utilización dunha linguaxe sinxela, clara e estruturada na presentación dos novos
contidos.
•
A gradación das actividades, cuxa xerarquización varía segundo a natureza de cada
programa, aparecendo en último lugar as que requiren un maior grao de habilidade e
autonomía.
•
A énfase nos procedementos e técnicas de aprendizaxe, que inclúen unha reflexión
sobre os contidos obxecto de estudo e unha revisión final.
•
A atención á diversidade do alumnado.
En Educación Física utilizarase o xogo como recurso metodolóxico en todas as sesións
(como mínimo na animación e na volta á calma), se ben se recorrerá igualmente a diversos
estilos de ensino.
Respecto aos estilos de ensino, cabe destacar que, como se podería observar no
desenvolvemento das unidades didácticas, aparece reflectido que estilo ou estilos se utilizan
nestas. A continuación dáse unha breve información de cada un:

9. ⇒ Mando directo: Este estilo ten unha longa historia na Educación Física. Está baseado no
estímulo-resposta. O alumno/a responde a uns estímulos, que poden ser dados en varias
canles (auditivo, visual, táctil). As súas características básicas son a disciplina, as disposicións
xeométricas e as respostas ao unísono. O docente establece os obxectivos, orde, cantidade
de execución-actividade, calidade... e observa as accións do alumnado. Segundo Muska
Mosston (1978), esta estrutura parece ser bastante pura e perfecta, e quizais non existe na
realidade. O esquema que segue é: Demostración Explicación Execución Avaliación.
⇒ Asignación de tarefas: O alumno/a actúa, realiza a tarefa, de acordo á súa propia vontade. O
mestre/a ten un contacto máis directo coa clase. Facilítanse as tarefas e non se obriga o
alumnado. Unha vez explicado o que hai que facer, o alumno/a é independente á hora de
elixir, finalizar a tarefa, número de repeticións ou tempo a dedicar. Segundo Muska Mosston
(1978), está considerado como un dos estilos que máis motiva, porque sempre se adapta aos
diferentes niveis.
⇒ Ensino recíproco: O alumno/a pasa a ser profesor/a. Pódese realizar en pequeno grupo ou
en gran grupo. O alumno/a é observador e corrector. Aínda que o profesor/a decide as tarefas
e exercicios que se van realizar, ademais do patrón de organización da clase, o neno/a pode
traer o seu propio material á escola, e posúe unha boa relación co docente, xa que este confía
nel unha nova función: observador. Só se debe corrixir a estes observadores. Úsase este
estilo só no terceiro ciclo.
⇒ Descubrimento guiado: Proponse unha tarefa para que o alumno/a descubra. O profesor/a
guía a consecución dos obxectivos, pero nunca dá a solución. Acontece que: Disonancia
cognitiva Investigación Descubrimento. Hai que ter en conta que, como di Piaget (1946), “O
feito de que o alumno obteña unha resposta que lle pertence por descubrila el mesmo, reflicte
unha dimensión especial na internalización dos datos”. O mestre/a dará pistas, e pasará á
seguinte cando a resposta anterior sexa correcta. Se hai varias respostas posibles, darase un
indicio para que o alumnado se decida por unha.
⇒ Resolución de problemas: Formúlanse problemas nos que hai varias solucións; Trabállase,
igual que no estilo anterior, a disonancia cognitiva. O grao de liberdade e participación
individual é case completo. O alumno/a motívase polo descubrimento de “novas” solucións (a
diferenza do descubrimento guiado, aquí non hai só unha execución). Acontece, igual que no
estilo anterior: Disonancia cognitiva Investigación Descubrimento. Este estilo xera un máis
alto nivel de resistencia na realización da tarefa que obedece a unha automotivación.

10. CONTRIBUCIÓN ÁS COMPETENCIAS BÁSICAS
A raíz da Lei Orgánica 2/2006, do 3 de maio, de Educación ( LOE), e no marco da Unión
LOE
Europea, identificáronse 8 competencias básicas. Poderíanse considerar, seguindo o actual
currículo da Educación Primaria, como “a capacidade de poñer en práctica de forma integrada, en
contextos e situacións diversas, os coñecementos, as habilidades e as actitudes persoais
adquiridas; inclúe tanto os saberes como as habilidades e actitudes e vai máis alá de saber e de
saber facer, incluíndo saber ser ou estar”.
Actualmente hai 8 competencias básicas, as cales deben ser traballadas ao longo da
educación obrigatoria, tanto en Educación Primaria como Secundaria. O conxunto de unidades
didácticas da presente programación trabállaas na súa totalidade en cada un dos cursos. A
continuación coméntase cada unha:
 Competencia en comunicación lingüística: Desenvólvese
nalgunhas unidades
didácticas, ao utilizar a linguaxe oral como transmisora da información. Ademais, ao
principio e ao final de cada sesión fálase cos alumnos/as, preguntándolles sobre detalles
acerca desta. Incídese especialmente na competencia en comunicación lingüística ao
buscar información por Internet ou consultar a biblioteca de aula.
 Competencia matemática: Trabállase sobre todo nas unidades de xogos e deportes
colectivos (ao calcular traxectorias ou velocidades de móbiles...), nas que haxa ocupación
de espazos, interpretación de símbolos (ao orientarse co mapa...), toma de pulsacións...
 Competencia do coñecemento e a interacción co mundo físico: Increméntase ao
mellorar a saúde e calidade de vida. Outra forma de contribuír a esta competencia é
realizar actividades no medio natural, xa que así se aumenta o coñecemento do alumnado
sobre a contorna que o rodea.
 Tratamento da información e competencia dixital: É traballada en unidades didácticas
nas cales se vaia á aula de informática para buscar información en Internet sobre un tema
en concreto. A citada LOE considera moi importante a utilización das Tecnoloxías da
Información e a Comunicación (TIC), co cal hai varias sesións nas cales se insistirá nelas.
 Competencia social e cidadá: Incídese na competencia social e cidadá cos xogos e
actividades cooperativas, conseguindo obxectivos grupais; tamén coas accións que
impliquen a resolución pacífica de conflitos, xa que así se aprende a respectar outras
decisións e a manexar estratexias para facerse entender.
 Competencia cultural e artística: Ten unha especial relación coas unidades vinculadas á
expresión corporal, xa que se buscará o aspecto artístico do movemento. Ademais,
aumentarase o acerbo cultural coa aprendizaxe de tradicións de Galicia, como por
exemplo os xogos propios dela.

11.  Competencia para aprender a aprender: Favorécese especialmente coa utilización de
metodoloxías pouco directivas, que potencien a disonancia cognitiva, así como con xogos
e actividades lúdicas. Isto fará que os nenos/as teñan que buscar múltiples solucións entre
os problemas propostos.
 Autonomía e iniciativa persoal: Ao aumentar o coñecemento do propio corpo e o que se
ten do contorno, así como as posibilidades de movemento de si mesmo/a (co incremento
da condición física e os niveis de habilidade), estase a contribuír a esta competencia.
Relación con outras áreas (Interdisciplinariedade)
A área de Educación Física non debe estar á marxe das demais áreas e, polo tanto, ten
que relacionarse constantemente con elas (é o que se denomina interdisciplinariedade). Así, é
importante que determinados contidos que poden ser comúns a Matemáticas, Lingua,... se dean
de forma coordinada e complementaria polos docentes que as imparten, podendo haber un maior
aproveitamento destes.
A área de Educación Física vincúlase coas demais do seguinte xeito:

ÁREA DE MATEMÁTICAS: Algúns aspectos en común son os puntos e sistemas de
referencia (situación dun obxecto no espazo, distancias, desprazamentos, xiros),
representación elemental do espazo (planos, mapas e maquetas), agrupacións e operacións
básicas, disposicións xeométricas, etc.

ÁREA DE EDUCACIÓN ARTÍSTICA: Componse de Música e Plástica. Respecto á
Música, poderíase relacionar cos aspectos temporais (ritmo, duración, secuencia,
velocidade, ...), o corpo como instrumento de expresión e comunicación (recursos
expresivos, xesto, movemento), danzas e bailes... Respecto á Plástica, coa imaxe como
elemento de comunicación, a construción de xoguetes con material de refugallo, a utilización
de diversos materiais e recursos, etc.

ÁREA DE COÑECEMENTO DO MEDIO NATURAL, SOCIAL E CULTURAL:
Trabállase a percepción do propio corpo (identificación e localización dos principais
órganos), a percepción espacial (orientación, puntos cardinais, distancias), a identificación
de situacións de colaboración en conflitos sociais e culturais, a participación nas tomas de
decisións do grupo...

ÁREAS
DE
LINGUA
CASTELÁ,
GALEGA
E
ESTRANXEIRA:
Vincúlase
principalmente con sistemas e elementos de comunicación verbal e non verbal (imaxe, son,
xesto, movemento), etc.

12. Relación coa Educación en Valores
Existe un conxunto de aspectos aos que a sociedade é especialmente sensible nos
últimos anos (consumismo, saúde,...), e que pola súa relevancia deben ser tratados en todas as
áreas do currículo; é a educación en valores, antigamente denominada como “temas
transversais”. Teñen que ser desenvolvidos en todas as áreas. Atendendo ao currículo actual
(Decreto 130/2007, do 28 de xuño), son os seguintes:
Decreto
xuño

Educación Moral e Cívica : Axudaranos á convivencia cos demais e ao respecto polos
valores máis importantes da nosa sociedade. Traballarase constantemente.

Educación para a Paz: A práctica de actividades físicas de cooperación/oposición,
propicia situacións de tensión e rivalidade que é necesario resolver co diálogo. Á vez son
útiles para promover actitudes de convivencia, respecto, solidariedade...

Educación para a Igualdade entre os sexos : Respectaranse as características de
cada un/unha, contribuíndo a eliminar os estereotipos sexistas.

Educación Ambiental: Dende a nosa área promoveranse actividades que axuden a
coñecer, gozar, respectar e coidar a contorna.

Educación para a Saúde e Calidade de Vida : Relaciónase directamente cun dos
bloques de contidos da área, polo que se desenvolve en boa medida.

Educación para o Lecer: Ensinarase a gozar do tempo de lecer por medio da
actividade física: en contacto coa natureza, a través de xogos tradicionais...

Educación do Consumidor: É importante desmitificar a carga consumista que teñen
os artigos deportivos, e sobre todo algunhas marcas e personaxes públicos.

Educación Vial: Fomentaranse hábitos encamiñados á creación do sentido vial,
exploración da contorna urbana e desprazamentos nela de forma autónoma e segura.
PROCEDEMENTOS/ INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN
A avaliación será referida ao alumnado e ao propio docente, cuestionándose aspectos da
programación ou do proceso de ensino-aprendizaxe que puidesen fallar. Así, o obxecto da
avaliación educativa esténdese dende a valoración do nivel de aprendizaxe do alumnado, ata a
análise global de todos os compoñentes do modelo educativo de que se trate (obxectivos,

13. contidos, materiais e recursos, actuación do docente, ata a metaavaliación, que é a avaliación do
propio sistema de avaliación).
Seguirase a Orde do 23 de novembro de 2007 (DOG do 30-11-07), pola que se regula a
avaliación na Educación Primaria na Comunidade Autónoma de Galicia.
Un dos aspectos destacables que determina esta orde é que os resultados da avaliación
se expresarán como insuficiente (IN), suficiente (SF), ben (BE), notable (NT) e sobresaínte (SB).
Para cualificar baseándose nestes criterios, obterase información cualitativa (subxectiva)
do progreso do alumnado por medio das escalas de valoración. Cada unha delas posúe unha
numeración de 1 a 5, en función do grao de consecución do ítem formulado. A avaliación será
criterial, interpretando os resultados en función do alumno/a e avaliando o seu propio progreso.
Ademais, cada trimestre preténdese dar aos alumnos/as unha documentación elaborada
polo propio docente, na cal se comentan as características máis interesantes das aprendizaxes
levadas a cabo nesa avaliación. Posteriormente farase un exame teórico (no 3º ciclo), que tamén
se terá en conta para emitir a cualificación final da área.
Nalgunhas unidades didácticas (por exemplo nas que desenvolven a condición física),
realízase un test de condición física. Isto correspóndese coa avaliación cuantitativa (obxectiva,
medible e cuantificable), pero non se usará para cualificar, senón para comprobar o nivel
madurativo e motor do alumnado con respecto á súa media de idade e, en caso de observar que
algún alumno/a non se mantén nos percentís normais para a súa idade, poder adoptar as
medidas oportunas. É dicir, nese caso farase unha avaliación normativa, comparando os
resultados de cada alumno/a cos do resto do grupo.
O docente utilizará como instrumento de avaliación, ademais das escalas de valoración
citadas, un anecdotario ou rexistro anecdótico, que cubrirá ao finalizar cada sesión e no que
rexistrará as incidencias observadas, os aspectos máis representativos da sesión, dos
alumnos/as, etc.
Respecto aos momentos da avaliación:
•
Ao principio da unidade didáctica é conveniente ter un coñecemento preciso sobre o
estado en que se atopan nosos alumnos/as respecto aos novos contidos a desenvolver. En
todas as unidades que se aplican ao longo do curso, a primeira sesión ten a función de
avaliación inicial, valorando os coñecementos do alumnado sobre os novos contidos a tratar. É
inicial
dicir, será unha sesión ordinaria, pero facendo especial fincapé en tomar rexistros (por medio
dunha escala de valoración).

14. •
Ao longo da unidade, seremos conscientes das incidencias presentadas: Se están claros
os obxectivos, se a selección de contidos é axustada, o enfoque metodolóxico apropiado, as
actividades atractivas ou eficaces, así como o xeito en que os alumnos/ás responden ao
traballo. Todo isto forma parte da avaliación continua, que tamén se identifica coa avaliación
continua
formativa, porque se entende que os resultados serven para realizar os axustes e correccións
formativa
necesarias.
•
Ao final da unidade didáctica, é preciso que se comprobe o grao de aprendizaxe dos
contidos por parte dos alumnos/as; isto coñécese como avaliación sumativa ou final.
final
Igualmente rexistrarase por medio dunha escala de valoración.
CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN
Tendo en conta os exposto no apartado anterior, tomaremos a superación dos obxectivos
como medida de cualificación. Para iso, faremos un seguimento sistemático dos resultados
obtidos coas diferentes técnicas de avaliación, para elaborar un informe individualizado e
trimestral no que se informará aos pais dos nosos alumnos do proceso de ensino-aprendizaxe.
Hai que dicir que tamén informarase aos pais noutros momentos que se consideren oportunos,
ben sexa a petición dos propios pais ou de nos mesmos.
Da mesma maneira o mestre ou mestra de calquera área, informará oralmente ao propio
alumno da evolución do seu proceso de ensino-aprendizaxe e fará as correccións oportunas no
caso de que os resultados non sexan os adecuados.
Cando se realicen probas tanto orais como escritas ou avalíese o traballo realizado na
aula, valorarase da seguinte maneira (no caso de probas de 10
ítems ou na proporción
adecuada):

1 a 4 puntos: Insuficiente

5 puntos: Suficiente

6 puntos: Ben

7 a 8 puntos: Notable

9 a 10 puntos: Sobresaínte.
Valoraremos o traballo e o esforzo diario na clase, a realización de exercicios, o seu interese,
as tarefas feitas na casa e a teremos en conta sempre que o consideremos oportuno, para
subir nota.

15. MINIMOS EXIXIBLES PARA OBTER UNA AVALIACIÓN POSITIVA
3º e 4º CURSO
1. Coñece o corpo en diferentes situación.
2. Desprázase e salta, combinando as habilidades de forma coordinada.
3. É capaz de xirar sobre os eixos lonxitudinal e transversal.
4. Lanza, pasa e recibe pelotas ou móviles de forma controlada.
5. Participa nos xogos e actividades deportivas respectando as regras e normas.
6. É capaz de estruturar o espazo e o tempo.
7. Controla o corpo en situación variadas de tensión-relaxación, respiración.
8. É capaz de reproducir e componer estruturas rítmicas sinxelas a través do corpo.
9. Pode levar a cabo habilidades motoras básicas a través de desprazamentos e saltos.
10. Pode xirar sobre os eixes lonxitudinal e transversal mantendo o equilibrio.
11. Utiliza o corpo para a comunicación de ideas , emocións, sentimentos…
12. Participa en xogos populares en distintos medios.
13. Coopera cos compañeiros/as nas distintas actividades.