2. Հայ ժողովուրդը դարերի ընթացքում ստեղծել է բազմաթիվ
դյուցազներգություններ, որոնց մեջ առավել նշանակալիցը, ամենից ավելի
հերոսականը «Սասունցի Դավիթ» էպոսն է: Էպոսը կոչվում է «Սասնա ծռեր»:«Ծուռ»
բառը հայերենում նշանակում է խենթավուն, խելահեղ քաջ, որ բնորոշ է էպոսի
հերոսներին: Էպոսի հերոսները հայրենասեր ու քաջ հայորդիներ են, ովքեր ապրում ու
պայքարում են հանուն հայրենիքի ու հայ ժողովրդի բարեկեցության: «Սասնա ծռերը»
հայտնաբերել և ամբողջությամբ գրառել է Գարեգին Սրվանձտյանը, 1873-ին: «Սասնա
ծռերը» բաղկացած է վիպական 4 մասից կամ ճյուղից, որոնցից յուրաքանչյուրը
կոչվում է հերոսների մեկ սերնդի անունով՝ «Սանասար և Բաղդասար», «Մեծ
Մհեր», «Սասունցի Դավիթ» և «Փոքր Մհեր»: Էպոսում գործում է վիպական
հերոսների չորս հիմնական սերունդ. Սանասար և Բաղդասար, Մեծ Մհեր ,Դավիթ և
Փոքր Մհեր: Հերոսների այս չորս սերունդը միմյանց հետ կապված են ազգակցական
կապերով: «Սասնա ծռերի» ամենաբնորոշ գիծը հերոսական անպարտելի ոգին է`
պայմանավորված նրա նախահիմքում ընկած առասպելական դյուցազունների
սխրանքներով և հայ ժողովրդի` իր ոսոխների, հատկապես արաբական
բռնակալության դեմ մղած դարավոր պայքարով: Էպոսի ամբողջական, մշակված
տարբերակը թարգմանվել է ռուսերեն ,ֆրանսերեն, չինարեն, անգլերեն
,գերմաներեն, վրացերեն, և այլ լեզուներով:
