Gauti bestur í boltanum 2

1. Rannveig Lund, 2013
Teikningar: Rakel McMahon
@Lestrarsetur Rannveigar
Lund

2. Bls. 15
Ég komst í 6. flokk hjá
Nautunum.
Að vísu fann ég að
Haukur þjálfari
var ekki viss um að ég væri eins góður
og strákarnir sögðu.
Ég stóð hjá þegar þeir töluðu við hann.
Ég laug ekki neinu að Hauki.

3. Bls. 16
Hann gaf sig þegar strákarnir
þóttust ekki vilja spila
nema ég væri með.
- Allt í lagi þá, sagði Haukur.
Þú verður á miðjunni.
Það er ekkert spaug Gauti minn.
Þú veist hvað það er, er það ekki?
- Auðvitað, ég er ekki neinn sauður, svaraði ég.

4. Bls. 17
- Fínt, þá reikna ég með þér
fyrir leikinn við Hrútana.
Hann er á laugardaginn.
- Við treystum á þig, sögðu Nautin
vinir mínir í 6. flokki. Pabbi hlakkar til.
Hann er búinn að taka laugardaginn frá.
- Gauti minn, ég mæti sko á fyrsta leikinn
á ferli þínum.

5. Bls. 18-19
Það er ekki auðvelt
að vera í mínum sporum.
Ég finn að ég er að fá
hausverk.
Ég fæ alltaf hausverk þegar ég er stressaður.
Ég veit mjög vel að ég er ekki
góður í fótbolta. Oftast er ég dauð-hræddur
við boltann.

6. Bls. 18-19
En hvað gerist þegar
pabbi og vinir mínir
í Nautunum sjá að ég er
Ég er líka dauðhræddur við það.
alger auli í boltanum?

7. Bls. 20
Ég lagðist upp í rúm.
Ég varð að finna leið
út úr þessu.
Mér datt aðeins ein leið
í hug.
Ég varð að meiðast fyrir laugardaginn
en bara mátulega mikið. Menn spila ekki með
ef þeir meiðast.

8. Bls. 21
Laugardagurinn rann upp.
Leikurinn átti að byrja
klukkan eitt.
Klukkan átta um morguninn
fór ég út í skúr og leitaði að gamla hjólinu mínu.
Það stóð innan um haug
af drasli sem átti að henda.

9. Bls. 22
Ég var búinn að velja
ljósastaur
Ég ætlaði að hjóla á hann
á fullri ferð.
Og það gerði ég. Ég miðaði, fór á fulla ferð
og beint á staurinn.
Fram-dekkið lenti á staurnum.
Ég flaug yfir stýrið.
í næstu götu.

10. Bls. 23
Um leið og ég þaut
í gegnum loftið
hugsaði ég:
Þetta endar ekki vel.
Sú varð líka raunin. Ég vaknaði á spítala
með heila-hristing. Það var búið að sauma
sautján spor í ennið á mér.
Ég braut líka framtönn.

11. Bls. 24 - 25
Mér dauð-leiddist
á spítalanum.
Þó komu mamma,
pabbi og Gauja systir
á hverjum degi.
Sæmi og Mikki maur komu líka til mín.
Haukur þjálfari hafði sagt þeim
frá slysinu rétt fyrir leikinn.

12. Bls. 25
- Við vorum sko í áfalli, sagði Mikki maur.
Haukur sagði að við yrðum að vinna
leikinn fyrir þig. Þú ættir það skilið.

13. Bls. 26
Svo fórum við í hnapp
og Haukur öskraði:
- Fyrir hvern ætlum við
að vinna?
- Gauta, öskruðum við þá. - Og veistu hvað, Gauti.
Við unnum leikinn!
Við erum ekki lengur á botninum.
Allt þér að þakka. Það er búið að ákveða
að þú geymir bikarinn.

14. Bls. 27
- Láttu þér batna sem fyrst
svo að þú getir spilað með.
Okkur vantar þig!
Pabbi hafði horft á leikinn.
- Þá vantaði þig í hópinn. Þú átt eftir að gera
góða hluti með Nautunum, Gauti minn.
Það er aug-ljóst að ég er ekki
laus úr boltanum.

15. Bls. 28-29
Ég er kominn heim
og má ekki fara strax
í skólann.
Ég ligg í rúminu
dag eftir dag og legg
hausinn í bleyti, hugsa og hugsa.
Ég verð að finna góða lausn á þessu.
Ég reyni ekki aftur að meiða mig fyrir leik.

16. Það er nú eins og að leika sér
að dauðanum, ekki satt.
Hausinn er mikil-vægur.
Og ekki vil ég verða tann-laus.
Það er tvennt
sem mér dettur í hug.

17. Bls. 30
Að æfa og reyna
að verða gott Naut.
Eða vera bara hann Gauti
sem vill ekki spila fótbolta.
En þá verð ég að þora að segja það
og sjá hvað gerist.