4. 1950 წლის 25 ივნისს ჩრდილოეთ
კორეის შეიარაღებულმა ძალებმა
გადალახეს 38-ე პარალელი და
ხანმოკლე ბრძოლების შედეგად
გაანადგურეს სამხრეთელთა ბაზები,
დიდი იყო მსხვერპლი.
ვაშინგტონში მსჯელობის შემდეგ
მივიდნენ იმ დასკვნამდე, რომ ეს იყო
აშკარა ბრძოლა და თუ ამჯერად არ
იმოქმედებდნენ ადეკვატურად,
მომავალში ვეღარ შეძლებდნენ
კომუნისტური ექსპანსიის შეჩერებას.
5. ჰარი ტრუმენმა ისარგებლა გაეროსადმი სსრკ-ს
ბოიკოტით, რაც დაკავშირებული იყო იმასთან რომ
გაეროში კომუნისტურ ჩინეთს უფლებამოსილება
შეუჩერეს, და 1950 წლის ივნისში გაეროს უშიშროების
საბჭომ მიიღო რეზოლუცია, რომელიც სამხრეთ კორეის
დახმარებისაკენ მოუწოდებდა გაეროს წევრ
სახელმწიფოებს და ზოგადად პროგრესულ კაცობრიობას.
7 ივლისს, დუგლას მაკარტურის მეთაურობით, გაეროს
ჯარები საზღვაო გზით გადავიდნენ ინჩხონში და
მოწინააღმდეს ზურგიდან გაუხნეს მეორე ფრონტი და
დაამარცხეს. მისია ,,სტატუს კვოს“აღდგენას
ითვალისწინებდა თუმცა მაკარტურის დაჟინებული
მოთხოვნით 1 ოქტომბერს სამხრეთ კორეის და გეროს
ჯარებმა გადაკვეთეს 38-ე პარალელი და ჩრდილოეთ
კორეის ტერიტორიაზე გადავიდნენ.
6. ჩრდილო კორეის ლიდერმა კიმ ირ-სენმა
დახმარებისათვის მიმართა სსრკს და
ჩინეთს.სტალინმა აშკარა ჩარევისაგან თავი
შეიკავა, ხოლო მაომ მრავალრიცხოვანი
,,მოხალისეთა არმია“ გაუშვა
დასახმარებლად, რომელსაც მარშალ პინ დე
ჰუეი მეთაურობდა. მდგომარეობა მკვეთრად
შეიცვალა გაეროს ძალებმა უკან დახევა
დაიწყეს. მაკარტური აშშ-სგან ჩინეთის
წინააღმდე ატომური იარაღის გამოყენებას
მოითხოვდა, რაზეც უარი მიიღო. მან
პრზიდენტ ტრუმენის საჯარო კრიტიკა
დაიწყო, რის გამოც გაიწვიეს და ახალ
მეთაურად მეთიუ რიჯვეი დანიშნეს.
38
7. შედეგი
გენერალმა მეთიუ რიჯვეიმ მოახერხა
მდგომარეობის გამოსწორება და 1951
წლის იანვარში ფრონტის ხაზი კვლავ
38-ე პარალელზე გაივლო.
კორეის ომი გააჭიანურა ქ.
ფანმუნჯომთან მიმდინარე
ბრძოლებმა. საბოლოოდ 1953 წლის27
ივლისს დაიდო ზავი რომლითაც
აღდგა ომამდელი მდგომარეობა.
