2. Մաթեմատիկայի պատմությունը
Հայաստանում սկզբնավորվում է
դեռևս Ուրարտական
թագավորության ժամանակներից (մ. թ. ա. 9-7-րդ
դարեր), երբ հայտնաբերվեցին
հաշվարկման տասական և վաթսունական համակար
գերը, և դրանք գրվում էին սեպագիր
արձանագրությունների տեսքով։ Հայաստանի հին
ժամանակվա թվաբանության և ուրարտական
ժամանակաշրջանի թվաբանության մեջ անմիջական
կապ գոյություն ուներ։
3. 20-րդ դարում Երևանում բացվում են Երևանի
պետական համալսարանը (1921), Երևանի
պոլիտեխնիկական համալսարանը (1931), Երևանի
մանկավարժական համալսարանը(1922), ՀԽՍՀ
Գիտությունների ակադեմիան (1943), որտեղ
անցկացվում էին դասընթացներ
ֆունկցիաներից, ֆունկցիաների
հետազոտումից, ինտեգրալ և դիֆերենցիալն
հավասարումներից և մաթեմատիկայի այլ
բնագավառներից։
4. Սկզբնավորվել է 1960-ական թվականներին՝ Վիկտոր
Համբարձումյանի դասական աշխատանքներով, որոնցում
առանձնահատուկ տեղ են գրավում ինվարիանտություն
սկզբունքը և Շտուրմի-Լիուվիլի հակադարձ խնդրի
ձևակերպումն ու լուծումը։ Հետագայում մաթեմատիկական
ֆիզիկական հետազոտությունները զարգացել են Նորայր
Ենգիբարյանի աշխատանքներում։ մաթեմատիկական
ֆիզիկայի դիֆերենցիալ, ինտեգրալ, ինտեգրալ-դիֆերենցիալ
ու հանրահաշվական հավասարումների հետազոտման ու
լուծան բնագավառում՝ ներառյալ փաթեթի տիպի
հավասարումների լայն դասերը, մշակվել են մի շարք նոր
մեթոդներ, որոնք կիրառվել
են ճառագայթման տեղափոխման տեսության գծային և ոչ
գծային ուղիղ և հակադարձ խնդիրներում,
ֆիզիկական կինետիկայի կիսամարկոփան շարժընթացների
բնագավառներում։