4. TEMA 7. SISTEMA LINFÁTICO Os Ganglios Linfáticos VISTA REAL DUN GANGLIO ESQUEMA DUN GANGLIO LINFATICO INFLAMACION DUN GANGLIO

5. TEMA 7. SISTEMA INMUNE Video Función É o responsable de que o noso organismo se defenda diante da invasión de xermes, órganos, células e moléculas estrañas, chamadas antíxenos. INESPECÍFICA: rexeitamento NON selectivo de patóxenos. INMUNIDADE ESPECÍFICA: rexeitamento selectivo de patóxenos. Antíxeno Son as substancias estrañas, xeralmente proteínas, que estimulan o sistema inmue e a producion de anticorpos. Anticorpo Son proteínas producidas para contrarrestar un antíxeno.

7. TEMA 7. AS VACINAS Cronoloxía das Vacinas Século XX 1926: Primeira vacina para tos ferina; 1927: Primeira vacina para a tuberculosis; 1937: Primeira vacina para a fiebre amarilla; 1937: Primeira vacina para o tifus; 1945: Primeira vacina para a gripe; 1952: Primeira vacina para a poliomielitis; 1954: Primeira vacina para a encefalitis japonesa; 1962: Primeira vacina oral para a poliomielitis; 1964: Primeira vacina para o sarampión; 1967: Primeira vacina para a paperas; 1970: Primeira vacina para a rubéola; 1974: Primeira vacina para a varicela; 1977: Primeira vacina para a neumonía (Streptococcus pneumoniae); 1978: Primeira vacina para a meningitis (Neisseria meningitidis); 1981: Primeira vacina para a hepatitis B; 1985: Primeira vacina para a haemophilus influenzae tipo b (HiB); 1992: Primeira vacina para a hepatitis A; 1998: Primeira vacina para a enfermedad de Lyme;

8. TEMA 7. AS VACINAS Cronoloxía das Vacinas Sécuo XXI 2005 - 2008 : Primeira vacina para o cáncer de cérvix 2008 : Primeira vacina para previr a adicción á heroína e á cocaína (Ainda que séguense facéndo experimentos con esta vacina para comprobar a sua efectividade)

9. TEMA 7. AS VACINAS Calendario de Vacinación

10. TEMA 7. AS ALERXIAS Tipos de alerxia, segundo a orixe do alérxeno Alerxia a alimentos Alerxia ó polen (polinosis, arcaicamente "fiebre del heno") Alerxia ós ácaros do pó. Alerxia ás picaduras de certos insectos (por exemplo: Abella) Alerxia ós animales Exame

11. Exame TEMA 7. OS TRANSPLANTES Tipos de transplantes Autólogo Cando o doante e o receptor son o mesmo individuo. Utilizase fundamentalmente en caso de tecidos: pel, oso, vasos, ou médula ósea. Isotrasplante Cando doante e receptor son xemelos monocigóticos. Neste caso ambos individuos son xenéticamente idénticos e evitase totalmente o rexeitamento. Alotrasplante Cando doante e receptor son individuos dunha mesma especie non xenéticamente idénticos. Este é o tipo de trasplante máis común de células, tecidos e órganos entre humanos. Xenotrasplante Cando donante e receptor son de especies distintas. Exemplo disto é a utilización de válvulas cardíacasporcinas en humanos.

12. As Células Nai Que é? Unha célula nai é unha célula que ten a capacidade de autorrenovarse mediante divisións mitóticas ou ben de continuar a vía de diferenciación para a que está programada e, polo tanto, producir células dun ou máis tecidos maduros, funcionais e plenamente diferenciados en función do seu grao de multipotencialidade. Por ende estas células teñen a capacidade de dividirse sen perder as súas propiedades e poden diferenciarse noutras célula. Tipos Existen catro tipos de células nai:1) As células nai totipotentes poden crecer e formar un organismo completo, tanto os compoñentes embrionarios, coma os extraembrionarios (como a placenta). É dicir, poden formar todo os tipos celulares.2) As células nai pluripotentes non poden formar un organismo completo, pero si calquera outro tipo de célula.3) As células nai multipotentes son aquelas que só poden xerar células do seu mesmo tecido ou órgano.4) As células nai unipotentes poden formar unicamente un tipo de célula particular

13. As Células Nai Células do cordón Umbilical As células nai do cordón umbilical considéranse como células nais adultas. Estas son células que crean células do sangue e do sistema inmunolóxico. Son moito máis doadas de obterse en comparación coas células da medula ósea. A pesar de que as células da medula ósea actúan máis rápido que as células do cordón umbilical, as células do cordón umbilical non necesitan unha compatibilidade ao 100% co paciente en cambio as células da medula ósea si. Outras vantaxes das células de cordón umbilical son que a súa extracción non é dolorosa, se poden usar con outros membros da familia sen ningún problema e son inmunológicamente inmaturas, é por isto que non necesitan unha compatibilidade ao 100% co paciente.

14. As Células Nai Tratamentos Moitos descubrimentos médicos, cren que os tratamentos con células nai teñen o sistema para cambiar a cara humana, curar enfermidades e aliviar sufrimento. Existen algúns tratamentos con células nai, pero a maioría aínda se encontran nunha etapa experimental. Investigacións médicas, anticipan que un día co uso da tecnoloxía, derivada de investigacións para as células nai adultas e embrionarias, se poderá tratar o cancro, diabete, feridas na espiña número e dano nos músculos, como tamén se poderán tratar outras enfermidades. Moitos prometedores tratamentos de serias enfermidades foron aplicados, usando células nai adultas. A vantaxe das células nai adultas sobre as embrionarias é que non hai problema en que sexan rexeitadas, porque normalmente as células nai son extraidas do paciente.

15. As Células Nai Tratamentos Nos últimos anos estase a investigar na proliferación In Vitro das células nai de cordón umbilical para aumentar o número de células nai e cubrir a total necesidade para un transplante. Estes estudos son moi prometedores e poden permitir nun futuro utilizar células nai de cordón umbilical en terapia xénica: podemos así tratar enfermidades causadas pola deficiencia ou defecto dun determinado xene. Introducindo un determinado xene na proliferación das células nai In Vitro e transplantar tales células no paciente receptor. Recentemente foron utilizadas as células nai encontradas no sangue do cordón umbilical para tratar pacientes con cancro. Durante a quimioterapia, a maioría das células en crecemento morren polos axentes citotóxicos. O efecto secundario da quimioterapia é o que os transplantes de células nai tratan de reverter; a substancia que se encontra sa dentro do óso do paciente, o miolo, é remplazada por aquelas perdidas no tratamento. En todos os actuais tratamentos de células nai, obter células nai dun doador co mesmo tipo de sangue é preferible a que usar as do paciente mesmo. Só se (sempre como último recurso e se non se encontrou un doador co mesmo tipo de sangue) é necesario para o paciente usar a súa propias células nai e se o paciente non ten gardada a súa propia colección de células nai (sangue do cordón umbilical), entón a substancia contenedora nos ósos será removida antes da quimioterapia, e reinxectada despois