2. Que é o cancro? O cancro non é unha enfermidade, senón máis ben moitas enfermidades. De feito, hai 100 tipos diferentes de cancro.Todos os cancros comezan nas células. Normalmente cando as células embellecen, morren e son remplazadas por células novas, que se forman cando o corpo as necesita. En ocasións, cando as células vellasnon morren forman unha masa de texido ao que chamamos tumor. Non todos os tumores son cancerixenos.
3. Os tumores poden ser benignos ou malignos: Os tumores benignos non son cancerixenos. Xeralmente pódense extraer (extirpar). Na maioría dos casos, estos tumores non volven medrar. As células dos tumores benignos non se diseminan ou regan a outros texidos ou partes do corpo. Os tumores malignos son cancerixenos. As células nestos tumores poden invadir o texido ao seu a redor e diseminanse (reganse) a outros órganos do corpo. Cando o cancro diseminase ou rega dunha parte do corpo a outras, chamase metástase.
4. O cancro non sempre é hereditario. A maioría dos casos de cancro ocurren en persoas que non teñen familiares con cancro. Cancro como doenza xenética. Hai varios factores que promoven o crecemento e multiplicación celulares, sistémicos como a hormona de crecemento, hormonas da tiroide (t3/t44), insulina, e máis factores locais como as citocinas. A progresión do cancro non é máis que a desactivación de determinados xenes e a hiperexpresión doutros, dando orixe a células largamente independentes da regulación local e central do organismo, que se dividen sen inhibición. Outras mutacións noutros xenes poden dar entón novas capacidades invasivas ás células neoplásicas, xa que todas as células do organismo posúen o xenoma completo e polo tanto a capacidade de producir calquera proteína, desde que os xenes correspondentes se activan (neste caso por mutación). Así, unha célula da cartilaxe (condrocito) neoplásica pode sufrir unha mutación, que lle permite formar proteínas que provocan a formación de novos vasos sanguíneos, a pesar de que tal xene nunca se expresa na célula normal.
5.
6. 2.-Hidrocarburos policíclicos aromáticos: os hidrocarburos como aqueles presentes en calquera tipo de fume (tabaco principalmente), causan mutacións no ADN . Son os máis potentes carcinóxenos que están presentes en concentración significativa nos ambientes humanos. 3.-Outros produtos químicos: por exemplo arilaminas (corante industrial) no cancro da bexiga, aflatoxina (toxina de fungo presente nalgunha comida balorecida) no carcinoma hepatocelular.
7. 4.-Irritación crónica: a irritación crónica con morte e división celulares constantes leva a maior taxa de mutacións debido á maior probabilidade de erros no ADN durante a súa replicación durante a división celular. Por exemplo a hepatite crónica por alcoholismo, a pancreatite crónica por alcoholismo ou a cistite crónica por infección. 5.-Virus: algúns virus causan mutacións no ADN ao inxeriren o seu xenoma no da célula de forma arbitraria, ou ao produciren proteínas que estimulan a proliferación da célula a partir de oncoxenes do xenoma do propio virus. Algúns exemplos son o virus Epstein-Barr, que causa a doenza do beixo (algúns tipos de linfomas e carcinomas nasofarinxeais), Papilomavirus, que causa a verruga e o condiloma acuminado (carcinomas do pene e colo do útero), HTLV-1 (linfoma de células T), virus da Hepatite B e C (carcinoma hepatocelular), virus do sarcoma de Kaposi (un virus da familia do Herpes que causa cancro nos vasos de imunodeprimidos, en especial na SIDA/AIDS).
53. Dadasascaracterísticas das células do tumor,o cancro de testículo pode clasificarse xeralmente en duos tipos: seminoma e non seminoma. Outros tipos de cancro de testículo son pouco comunes e non se abarcan neste documento. Os seminomas poden ser uno dos tres tipos: clásico, anaplásico ou espermatocítico.Os tipos de tumores non seminomatosos incluen o coriocarcinoma, carcinoma embrionario, teratoma e tumores do saco vitelino. Os tumores testiculares poden conter células de seminoma e de non seminoma. O cancro de testículo sólo representa o 1º por cento de todo los cancros nos homes nos Estados Unidos. Calculase que nuns 8.000 homes nos Estados Unidos son diagnosticados co cancro de testículo e cerca de 390 morren por esta enfermidade cada ano. O cancro de testículo afecta con máis frecuencia aos homes entre os 20 e 39 años de idade e é a forma máis común de cancro nos homes entre os 15 e 34 anos de idade. Este tipo de cancro é máis común nos homes brancos, especialmente os de descendencia escandinava. A taxa de ocurrencia do cancro de testículo incrementouse máis do dobre entre os homes brancos nos últimos 40 anos, pero apenas agora está empezando a aumentar entre os homes negros. Non se coñece a razón polas diferencias raciais na incidencia deste cancro.
54.
55. Cancro de mama: Consiste nun crecemento anormal e desordeado das células deste texido. A mama esta formada por unha serie de glándulas mamarias que producen leite tras o parto, e as que se lles denomina lóbulos e lobulillos. Os lóbulos encontranse conectados entre sí por uns tubos, conductos mamarios, que son os que conducen a leite o pezón, durante a lactancia, para alimentar o bebé. As glándulas (ou lóbulos) e os conductos mamarios están inmersos no texido adiposo e no texido conxuntivo, que, xunto col texido linfático, forman o seno. A modo de muro de contención, actúa o músculo pectoral que encuentrase entre as costelas e a mama. A pel recubre e protexe toda a estructura mamaria. O sistema linfático está formado por recipientes e vasos ou conductos que conteñen e conducen a linfa, que é un líquido incoloro formado por glóbulos brancos, na súa maioría linfocitos. Estas células recoñecen calquera substancia extraña o organismo e liberan outras sustancias que destruen o axente agresor.
56. TIPOS DE CANCRO DE MAMA: A maioría dos tumores que se producen na mama son benignos, non cancerosos, e son debidos a formacionsfibroquísticas. Os tumores benignos están relacionados na súa maioría con factores xenéticos. Os síntomas que producen son dor e inflamación pero nin se diseminan o resto do organismo nin son perigosos.Dentro dos tumores malignos, existen varios tipos en función do lugar da mama onde se produza o crecemento anormal das células e según o seu estadio.Os tumores poden ser localizados ou haberse extendido, a través dos vasos sanguíneos ou mediante os vasos linfáticos, e haber dado lugar a metástasis, é dicir, a un cancro nun órgano distante o orixinario. De todos os casos de cancro de mama, só o 7-10% de eles presenta metástasis de inicio.
57.
58. O carcinoma ductal infiltrante (ou invasivo) é o que se inicia no conducto mamario pero logra atravesalo e pasa ao texido adiposo da mama e logo pode extenderse a outras partes do corpo. É o máis frecuente.
59. O carcinoma lobular in situorixinasenasgándulas mamarias (ou lóbulo) e, ainda que non é un verdadeiro cancro, aumenta o risco de que a muller poda desarrolar un cátumor no futuro.
60. O carcinoma lobular infiltrante (ou invasivo) comenzanas glándulas mamarias pero podese extender e destruir otros texidos do corpo. Entre o 10% e o 15% dos tumores de mama son deste tipo.
61.
62.
63. Cancro de colon: O cancro de colon é unha enfermidade na que as células malignas localízanse na porción intermedia e máis larga do intestino groso. É un tipo de cancro bastante común en moitos países, pero tamén resulta doado de detectar, ten un alto grao de curación e tarda moito en desarrolarse. O colon, xunto co recto (porción final do intestino groso), é o lugar onde se almacenan as heces antes de ser expulsadas o exterior a través do ano. o encargarse desta labor, acumula sustancias de desfeitos, polo que é un lugar propicio para a aparición dun cancro. Por iso é importante reducir o tempo de acumulación o mínimo, adoptando unha dieta equilibrada que facilite o tránsito intestinal o máximo.
64. Causas: Idade: A maior parte dos casos de cancro de colon presentanse en pacientes maiores de 50 anos. Dieta: O cancro de colon parece estar asociado as dietas ricas en grasas e pobres en fibra. Neste sentido, actualmente estanse levando a cabo numerosas investigacions. Herencia: No cancro de colon desempeña un importante papel a herencia familiar, xa que existe a posibilidade de que se transmita hereditariamente e predispoña a persoa a sufrir a enfermidade. Sen embargo, isto pode detectarse e o cancro tratarse de maneira precoz. Historial médico: Demostrouse que quenes teñen unha maior predisposición a padecer esta enfermidade son as personas que teñen ou tiveron: pólipos (crecemento benigno) de colon ou recto; Colitis ulcerosa (inflamación ou ulceración do colon); cancro como mama, útero ou ovario. Parentes: que tamén sufriron cancro de colon. Estilo de vida: Existen certos factores que dependen do estilo de vida e que predispoñen a aparición do cancro de colon, como, por exemplo, a obesidade, a vida sedentaria e o tabaquismo.
65.
66. Cancro de lingua: O cancro de lingua É un subgrupo do cancro de cabeza e cuello. O cancro manifestase a partir das células escamosas da lingua. Esta afección produce un tumor local e posteriormente propagase. O cancro presentase cando as células do corpo (neste caso, as células da lingua) dividense sen control nin orden. Xeneralmente, as células dividense de forma regulada. Se as células continúan dividindose sen control cando non se necesitan células novas, formase unha masa de texido chamada neoplasia ou tumor. O término cancro refierese a tumores malignos, que poden invadir o texido cercano e propagarse a outras partes do corpo. Po lo xeral, un tumor benigno non é invasivo nin se propaga. Con frecuencia, o cancro da lingua agrupase con outros tipos de cancro de boca, tales como o cancro de boca, paladar, revestimento das meixelas, chan da boca (parte da boca situada debaixo da parte dianteira da lingua) ou encías. Estos tipos de cancro no seu conxunto coñecense como cancro da cavidade oral.
67. Causas: Descoñecese a causa exacta do cancro de lingua. Sen embargo, pode estar relacionado cos seguintes factores do estilo de vida: Fumar cigarros, puros ou pipa Uso de tabaco masticable, rapé e outros productos de tabaco Consumo excesivo de alcohol
68. Factores de risco: Sexo: masculino Mala hixiene bucal e dental Idade: 40 anos e maiores Irritación das membranas mucosas da boca debido o tabaquismo ou o consumo de alcohol Antecedentes de úlceras na boca Antecedentes familiares debido a predisposición xenética
69. Síntomas: Lesións na pel, bultos ou úlceras na lingua Dificultade para tragar Herpes e llagas na boca Lingua entumecida ou dificultade para movela Cambios na fala (debido a incapacidade para mover a lingua sobre os dentes cando fala) Dor cando mastica e fala Sangrado da lingua
70. Tratamento: Unha vez que se detecta cancro de lingua, realízanse probas de estadificación para comprobar se ocancro se expandiu. O tratamento depende do estado no que se encontre o cancro, así como o tamaño e a ubicación do tumor.
71.
72. Cancro cervical: É un crecemento maligno que ocurre no cuello do útero. Este conecta o útero co canle da vaxina. Creese que está causado por un virus que se transmite sexualmente chamado virus papiloma humano (HPV). Sóalguns tipos de HPV poden causar cancro. Po lo xeral , este virus causa cancro no cuello do útero, pero o HPV tamén pode ser responsable do cancro na vaxina, vulva, e na área ano-rectal (nos homes ou nas mulleres) ou no pene.
73. Síntomas: Unha muller pode ter cancro cervical sen ningún síntoma. As mulleres con cancro cervical poden quedar embarazadas e ter períodos menstruales normais. Non haiseñais ou síntomas específicos, especialmente na primera etapa do cancro. Nas etapas moi avanzadas, a muller pode ter dor, descarga de fluidos vaxinais e pode sangrar entre períodos menstruales normais.
74. Prevención: Pode ser prevenido mediante exámesregulais e o tratamento apropiado para a displasia. Por esta razón é moi importante que as mulleres VIH positivas se fagan o exame Papanicolaou regularmente.
75.
76. Cancro de cabeza e cuello: O cancro na cabeza e cuello inclue cancros de boca, nariz, senos paranasais, glándulas salivales, garganta e ganglios linfáticos no cuello. A maioría comenza nos texidos húmedos que rodean a boca, a nariz e a garganta.
77. Síntomas: Un bulto ou un dor que non se cura Dor de garganta que non desaparece Dificultade para tragar Cambios de voz ou ronqueira Causas: - Consumo de tabaco. - Consumo de bebidas alcohólicas.
78.
79. Cancro de células dos islotes: É unha enfermidade na cal encontranse células cancerosas (malignas) en certos texidos do páncreas. O páncreas ten duasfuncións básicas no corpo: producir xugos que lle permiten descompoñer (dixerir) os alimentos e producir hormonas (como a insulina) que regulan a forma na que o corpo almacena e emplea os alimentos. As células dos islotes do páncreas producen varias hormonas, incluíndo a insulina, a cal axuda o corpo a almacenar e utilizar o azúcre. Cando estas células volvense cancerosas, poden producir unha cantidade excesiva de hormonas. Os tumores de células dos islotes que producen demasiadas hormonas chamadas tumores funcionais, mentres que os que non producen hormonas extras chamánse tumores non funcionais. Tamén é posible encontrar nestas células tumores que non se propagan a outras partes do corpo. Estos tumores chamánse tumores benignos e non son cancerosos. O médico terá que determinar se o tumor é canceroso ou se se trata dun tumor benigno.
80. Síntomas: -Dor no abdomen. -Diarrea -Dor de estómago -Cansancio permanente -Desmaios -Aumento de peso sen comer demasiado
81.
82. Cancro de células de transición de pelvis renal e de uréter: É unha enfermidade na cal enontranse células cancerosas (malignas) nos texidos dos riñons que recollen a orina (a pelvis renal) e no tubo que conecta o riñón a vexiga (o uréter). Os riñóns son un par de órganos iguais que se encontran un a cada lado da espiña dorsal. Dentro de cada riñón encontranse uns tubos pequenos que se encargan de limpar o sange, sacando os productos de desfeito e producindo a orina. A orina producida po los riñóns pasa a través do uréter a vexiga, óndereteñense ata ser rexeitada po lo corpo.A pelvis renal é a parte do riñón que recolle a orina e a drena o uréter. As células que revisten a pelvis renal e o uréter chamánse células de transición, e éstas son as células que se ven afectadas no cáncer das células de transición da pelvis renal e do uréter.Como para a maioría dos tipos de cancro, o cancro das células de transición da pelvis renal e do uréter tratase mellor cando se encontra (diagnostica) pronto.
83. Síntomas: Nas etapas iniciais deste cancro, podese non ter ningunha síntoma. son similares a outros tipos de enfermidades renales.
84. Cancro de conducto biliar: É unha enfermidade na cal encontranse células cancerosas (malignas) nos texidos do conducto biliar extrahepático. O conducto biliar é un tubo que conecta o fígado e a vesícula biliar co intestino delgado. A parte do conducto biliar que se encontrafora do fígadochámase o conducto biliar extrahepático. O fígado produce un líquido chamado bilis, que se acumula na vesícula biliar, e cuxa función é descompoñer as graxas durante la dixestión.
85. Síntomas: - Pel amarillenta (ictericia)- Dor no abdomen- Febre- Picor
86. Cancro de corteza suprarrenal: O cancro da corteza suprarrenal, un tipo de cancro pouco común, é unha enfermidade na cal encontranse células cancerosas (malignas) na corteza suprarrenal, a capa externa da glándula suprarrenal. O cancro da corteza suprarrenal chámase tamén carcinoma corticosuprarrenal. Hai dous glándulas suprarrenales, unha encima de cada riñón na parte posterior da parte superior do abdomen. As glándulas suprarrenales coñesénse tamén como glándulas adrenales. A capa interior da glándula suprarrenal chamáse médula adrenal. O cancro que se orixina na médula adrenal chámasefeocromocitoma. As células da corteza suprarrenal producen hormonas importantes que axudan o corpo a funcionar adecuadamente. É posible que, o volverse cancerosas, as células da corteza suprarrenal fabriquen unha cantidade excesiva dunha ou máis hormonas, o que puede ocasionar síntomas como presión arterial alta, debilitación dos ósos e diabetes. Se se altera a producción das hormonas masculinas ou femeninas, o corpo pode sufrir outros cambios, como engrosamiento da voz, crecemento de vello na cara, hinchazón dos órganos sexuales e inflamación dos senos. Os cancros que producen hormonas Chámanse tumores funcionais. Moitos cancros da corteza suprarrenal non fabrican hormonas adicionales e dise que son tumores non funcionais. A probabilidade de recuperarse depende de cánto se ha diseminado o cancro e de se o médico ha podido extraer todo o cancro durante a operación.
87. Síntomas: -Dor no abdomen -Pérdida de peso sen estae a dieta -Debilidade. Se o pacente ten un tumor funcional, pode presentar os síntomas causados po lo exceso de hormonas.
88. Cancro de cuello de útero: O cérvix é a parte inferior do útero ou matriz e coñecese comúnmente como cuello da matriz. O cérvix ten un papel moi importante no mantemento dun embarazo normal. O cancro de cérvix constitue o 6% dos tumores malignos nas mulleres, o segundo máis frecuente entre toda las mulleres é o máis frecuente entre as mulleres máis xóvenes. En xeral afecta a mulleres entre 35 e 55 anos. Este tipo de cancro pode estar ocasionado por un virus (o papilomavirus humano) que se contaxia a través das relaciónssexuais.
89. Síntomas: Sangrado postcoital ou entre dúas menstruaciones. Aumento nassecreciónsvaxinais, que se fan malolentes. Causas: O consumo de tabaco. A promiscuidade sexual. Idade precoz de inicio de relacionssexuais. Número de fillos elevado. Baixo nivel socioeconómico. Menopausia despois dos 52 anos. Diabetes. Elevada presión arterial. Exposición a elevados niveles de estróxenos.
90.
91. Cancro de esófago: Orixinase na capa máis interna (a mucosa) e crece hacia fora (a través da submucosa e a capa muscular). Debido a que dous tipos de células cubren o esófago, existen dous tipos principais do cancro de esófago: o carcinoma de células escamosas e o adenocarcinoma. O esófago está normalmente cuberto con células escamosas.Ao cancro que se orixinanestas células chámaselle carcinoma de células escamosas, o cal pode ocurrir en calquera lugar a o largo do esófago. En certo tempo, o carcinoma de células escamosas foi o tipo máis común de cancro de esófago nos Estados Unidos, representando ata o 90 % de todolos cancros de esófago. Co paso do tempo, isto cambiou, e na actualidade, estos cancros constituen menos do 50 % dos cancros esofágicos neste país.
92. Os cancros que se orixinan de células glandulares chámanseadenocarcinomas. Este tipo de células no é normalmente parte do revestimento interno do esófago. Antes de que se poidadesarrolar un adenocarcinoma, as células glandulares teñen que reemplazar un área das células escamosas, como no caso do esófago de Barrett. Isto ocorre principalmente na parte inferior do esófago, onde ocurren a maioría dos adenocarcinomas.
93.
94. Cancro de estómago: Tamén coñecido como cancro gástrico, é unha enfermidade na que se encontran células cancerosas (malignas) nos texidos do estómago. O estómago é un órgano en forma de J que se encontra na parte superior do abdomen onde os alimentos se descompoñen (dixestión). As veces o cancro podese encontrar no estómago durante moito tempo e crecer considerablemente antes de que cause síntomas.
95. Síntomas: Indixestión e malestar estomacal. Sentirse inflamadodespois de comer. Ter náusea leve. Pérdida do apetito ou acidez. Sangenas heces. Vómito. Pérdida de peso ou dor do estómago
96. A probabilidade de que ao pacente lle dé cancro de estómago é máis alta tivera unha infección do estómago causada por Helicobacter pylori, ou se é de idade avanzada, se é home, se fuma cigarrillos ou se consome con frecuencia unha dieta de comida seca e salada. Outros factores que aumentan a probabilidade de contraer cancro do estómago son un trastorno do estómago chamado gastritis atrófica,a enfermidade de Ménétrier, un trastorno da sange chamado anemia perniciosa ou un estado herditario de crecementos (pólipos) no intestino groso
97. Cancro de glándula salival: O cancro da glándula salival é unha enfermidade na cal as células cancerosas (malignas) encontranse nos texidos das glándulas salivais. As glándulas salivais producen saliva, o líquido que se libera na boca para manterla húmeda e axudar a disolver os alimentos. Moitos crecementosnas glándulas salivais non se diseminan a outros texidos e non son cancros. Estos tumores chámanse tumores "benignos" e non se tratan xenralmente como cancro.
98. Síntomas: -Hinchazón baixo o mentón ao arededor da quixada. -Entumecementos da cara. -Inmobilidade dos músculos da cara. -Dor que non desaparece na cara o mentón e o cuello.
99. Cancro de figado: O cancro de fígado é unha enfermidade na que as células do fígado fanse anormais, crecen fora de control e forman un tumor canceroso. Este tipo de cancro chámase cancro primario de fígado. O cancro primario de fígado chamase tamén hepatoma maligno ou carcinoma hepatocelular. Nenosmoipequenos poden desarrolaroutra forma de cancro de fígado que se coñece como hepatoblastoma. O cancro que se disemina ao fígadodendeoutra parte do cuerpo (cancro metastásico) non é o mesmo que o cancro primario de fígado.
100.
101. Pérda de peso, febre, fatiga e debilidade.Conforme crece o cancro, podese presentar dor na parte superior do abdomen no lado dereito e podese extender a espalda e o hombro. Algunhas persoas poden sentir unha masa na parte superior do abdomen. O cancro de fígadopodese tamén levar a unha inflamación do abdomen e a unha sensación de enchura o abotagamento. Algunhas persoas teñen episodios de febre e náuseas ou desarrolan ictericia, unha condición na que a pel e o branco dos ollospoñenseamarelos e a orina faise escura.
102.
103. Cancro de hipofarinxe: O cancro da hipofarinxe é unha enfermidade po la cal formanse células malignas (cancerosas) nos texidos da hipofarinxe. A maioría dos cancros da hipofarinxe formansenas células escamosas, que son células delgadas e planas que revisten o interior da hipofarinxe. a hipofarinxe ten tres áreas diferentes. O cancro podese encontrar nunha ou máis destas áreas.
104. Causas: Fumar tabaco. Mascar tabaco. Consumo alto de alcohol. Ter un réximen alimentario sen nutrentes suficientes. Padecer o síndrome de Plummer-Vinson Síntomas: Dor de garganta que non desaparece. Dor de oídos. Nódulo no cuello. Dor ou dificultade ao tragar. Cambio na voz.
105.
106. Cancro de oso: O cancro de osos máis frecuente é a metástasis, é dicir, a implantación no oso dun cancro preexistente na outra zona do corpo. Sen embargo, tamén é posible desarrolar tumores primarios do oso, orixinadosalídende un principio. Os máis representativos destos son o osteosarcoma e o sarcoma de Ewing. O osteosarcoma é unha enfermidade na que se encontran células cancerosas (malignas) no oso. O osteosarcomaocorre máis a meudo en adolescentes e adultos xóvenes. En nenosocorre máis frecuentemente nos osos da rodilla. O sarcoma de Ewing (tumor neuroectodérmico primitivo) é outro tipo de cancro de oso, moito máis raro; as células cancerosas do sarcoma de Ewing son totalmente distintas, ao microscopio, as do osteosarcoma. O sarcoma de Ewingocorre con maior frecuencia en adolescentes, e as áreas máis comúns na que ocorre son a pelvis, a perna (fémur), o brazo (húmero) e as costelas.
107. Cancro de intestino delgado: O cancro do intestino delgado é unha enfermidade pouco común po la que se forman células malignas (cancerosas) nos texidos do intestino delgado. Os tipos de cancro que se encontran no intestino delgado son o adenocarcinoma, o sarcoma, os tumores carcinoides, o tumor del estroma gastrointestinal e o linfoma. Este sumario trata sobre o adenocarcinoma e o leiomiosarcoma (un tipo de sarcoma).
108. Causas: Comer alimentos con alto contenido de graxas. Padecer da enfermidade de Crohn. Padecer dunha enfermidade celiaca. Padecer de poliposisadenomatosa familiar (PAF). Síntomas: Dor ou calambres no medio do abdomen. Pérdida de peso sen razón coñecida. Unha masa no abdomen. Sange na materia fecal.
109.
110. Cancro de beizos e cabidade oral: O cancro de beizo e cavidade oral é unha enfermidade na cal encontranse células cancerosas (malignas) nos texidos do beizo ou da boca. A cavidade oral inclue as duasterceiras partes dianteiras da lingua, as encías superiores e inferiores, o recubrimento interior das meixelas e os beizos (a mucosa bucal), o chan da boca debaixo da lingua, a parte superior ósea da boca (o paladar duro) e o área pequena situada detrás das moas do xuizo (o trígono retromolar).
111.
112. Cancro de larinxe: O cancro de larinxesupon un tipo de tumor maligno que afecta as células da larinxe, que é a estructura onde residen as cordasvocais e comunica coa farinxe por enrriba e coa tráquea por debaixo. O cancro de larinxe clasificase según a localización do tumor dentro da larinxe en: -Tumores de localización supraglótica, é dicir por encima da glotis que é onde se encontran as cordasvocais -Tumores de localización glótica. -Tumores de localización subglótica, por debaixo da glotis.
113. Causas: Medidas preventivas: -O tabaco -O alcohol -Contacto con diversos productos químicos derivados en moitas ocasión da exposición no centro de traballo. -Factores xéneticos En xeral as medidas preventivas van dirixidas a abandoar definitivamente o hábito tabáquico e o alcohol dunha forma inflexible, xa que son os principais factores de risco de padecer cancro de larinxe. A alimentación rica en vitaminas, con frutas e vexetales parece ter un efecto beneficioso para evitar a aparición deste tumor
114.
115. Cancro de nasofarinxe: O cancro da nasofarinxe é unha enfermidade na cal células cancerosas (malignas) encontranse nos texidos da nasofarinxe. A nasofarinxe está detrás da nariz e é a parte superior da gorxa (tamén chamada farinxe). A farinxe é un tubo ocodunhas 5 pulgadas de longo que comenza detrás do nariz e baixa ao cuello para convertirse en parte do esófago (tubo que vai o estómago). O aire e o alimento pasan a través da farinxe hacia a tráquea e o esófago, respectivamente. Os orificios do nariz po los que un respira (os orificios nasais) conducen a nasofarinxe. Duas aberturas nos lados da nasofarinxe van aos oídos. O cancro da nasofarinxe comeza máis comúnmente nas células que revisten a orofarinxe. (A parte da gorxa detrás da boca) Se unha persoa ten un cancro que comenzounas células linfáticas da nasofarinxe (un linfoma).
116. Sítomas: -Problemas ao respirar -Problemas ao falar -Frecuentes dores de cabeza -Protuberancias na nariz eo cuello -Dor ou zumbido nos oídos ou dificultade para oir
117. Cancro de ovario: As mulleres teñen dous ovarios que se encontran na pelvis e que se comunican co resto do aparato reproductor feminino po las trompas. A súa función principal é a reproducción e, supeditada a ésta, a producción de hormonas femininas. Os ovarios teñen un recubrimento formado por células epiteliales. Da transformación maligna destas células surxen a inmensa maioría dos cancros de ovario.
118. Causas: Síntomas: A infertilidade Número pequeño de embarazos Graxa na dieta Utilización de polvos de talco Infeccións por virus Lixeiro malestar na parte inferior do abdomen Líquido no abdomen Dor na pelvis Anemia Pérdida de peso
119.
120. Cancro de páncreas: Tratase dun dos tipos de tumores máis difíciles de diagnosticar, debido a que os síntomas soen aparecer cando a enfermidade xa está nunha fase demasiado avanzada. Ademáis, a localización desta glándula impide que os tumores máis pequenossexan detectados durante as revisións rutinarias. Os tumores de páncreas poden dividirse en dous grandes grupos, según a súa natureza, benignos ou malignos. Os primeiros non son canceríxenos, e os ciruxanos poden extirpalos sen maior complicación. De feito, a maioría das veces non volven a reaparecer despois da operación, e as células destastumoracions non soen propagarse máis alá da súa localización inicial. Neste caso dos tumores malignos, a gravidade é maior, e o risco para a vida do paciente aumenta. As células malignas poden chegar a invadir e dañar os texidos colindantes, chegando a 'colarse' no fluxo sanguíneo e incluso no sistema linfático. Éste, encargado da defensa do organismo, é o que as células enfermas emplean como medio de trasporte para viaxar desde o tumor ata outras zonas do organismo. Esta expansión é o que se coñece como metástasis.
121. Causas: Síntomas: A idade O tabaco A diabetes Ser home Pancreatitis crónica Dor abdominal debilidade Pérdida de apetito e de peso, náuseas e vómitos.
134. Síntomas: Causas: Crecemento anormal ou inflamación do pene Expulsión dalgún tipo de líquido anormal ou fluxo de sange Aparición de iagas e heridas Dores ao orinar Sange na orina Molestias no pene, testículos ou escroto - Consumo de tabaco - Exposición a determinadas substancias industriais coma disolventes, colorantes, amianto, etc
135. Cancro de pel: É unha enfermidade producida po lo desarrolo de células cancerosas en calquera das capas da pel.Existen dous tipos: o tipo non melanoma e o melanoma.O cancro de tipo no melanoma é o máis frecuente e denominase non melanoma porque formase a partir de outras células da pel que non son as que acumulan o pigmento (os melanocitos). Dentro deste tipo encontranse todos os cancros de pel menos o melanoma maligno que é menos frecuente e máis maligno e que se explica máis adelante. O cancro de pel dase máis nas persoas de pel branca e que han pasado moito tempo expostas a os raios solares
136. Síntomas: O cancro de pel no melanoma pode ter o aspecto de diversas marcas na pel. En xeral, hai que consultar por cualqueira mancha que crezca, cambie de forma ou de cor, sobre todo se se oscurece. Tamén se se abulta, pica ou sangra.
137. Cancro de próstata: Se trata dun tumor maligno que se desarrolla na glándula prostática. Consiste nun crecemento descontrolado das células prostáticas. Isto fai, entre outras cosas, que a próstata, pola súa situación, presione sobre a vexiga e a uretra impedindo a salida normal da urina.
147. Cancro de pulmón: O cancro de pulmón consiste nun crecemento anormal das células do pulmón. A enfermidade producese habitualmente nas paredes internas dos bronquios, e o crecer pode obstruir o paso do aire e alterar a respiración. Por este motivo, produce xeralmente falta de aire, afogo e fatiga.Existen dous tipos principais de cancro de pulmón: o cancro de células pequenas ou microcítico e o cancro de células non pequenas (non microcítico ou broncogénico). A súa causa principal é o consumo de tabaco
148. Síntomas: -Tos insistente. - Dor no peito que aumenta ao respirar. - Pérdida de peso e apetito. - Falta de aliento. - Respiración xadeante ou con silbido. - Esputos con sange ou coloración roxiza (flemas)
151. Papiloma invertido:tumores benignosque se forman adentro do nariz. Un pequeno número deles convirtese nun cancro. Granulomas da liña media: cancro dos texidos da parte media da cara.
152. Síntomas: -Senos bloqueados que non se aclaran ou presión nos senos. -Dores de cabeza ou dornas áreas dos senos. -Nariz que gotea. -Hemorragias nasales. -Masa oyiaga dentro do nariz que non se cura. -Masa na cara ou no paladar. -Adormecemento ou cosquilleo na cara. -Hinchazón ou otro problema nos ollos, como doble visión ou os ollos que apuntan en diferentes direccións. -Dor nos dentes superiores, dentes floxos ou dentaduras postizas que xa non se axustan ben. -Dor ou presión no oído.
153. Cancro de timo: O cancro do timo (timoma maligno) é unha enfermidade na que se encontran células cancerosas (malignas) nos texidos do timo. O timo é un órgano pequeno que se encontra no mediastino superior.Capacita glóbulos blancos chamados linfocitos nos primeiros meses de vida , os cales viaxan polo corpo para combatir infeccións. Nos animais adultos este organo atrofiase e convertese en afuncional.Este cancro é moi poco frecuente nos caninos e máis aun en felinos e estos a meudo teñen outras enfermidades do sistema inmunitario.
159. Cancro de tumor primario desoñecido: É unha enfermidade po la que se encontran células cancerosas (malignas) nalgunha parte do corpo. Sen embargo, o lugar onde estas células cancerosas empezaron a crecer (o seu lugar de orixen ou sitio primario) non se poden establecer. Esta situación presentase en aproximadamente 2 a 4% dos pacientes de cancro.
160. Cancro de uretra: É unha enfermidade na cal encontranse células cancerosas (malignas) na uretra. A pesar de que este órgano sexa máis largo nos homes que nas mulleres, O cancro de uretra afectalle máis frecuentemente a elas, aínda que, en liñasxerais, ten unha incidencia moi similar en ambos sexos. Habitualmente, a idade de aparición soe ser a partir dos 55 anos.
161. Cancro de vaxina: É un crecemento de células malignas pouco frecuente que ocorre principalmente en mulleres maiores de 50 anos, aínda que pode aparecer a calquera idade, incluindo a infancia. A meudo ten cura, en especial se se diagnostica nos estadios tempranos. A maioría dos cancros de vaxinaproveñen da diseminación dun cancro fora da vaxina, en especial da infiltración dun cancro cervical ou dun cancro endometrial.
162. Síntomas: - O Sangrado anormal post-coital - O sangrado anormal intermenstrual - O Sangrado antes da pubertade ou despois da menopausia - Dor para orinar - Dor na rexión pélvica
163. Cancro de vexiga: O cancro de vexigaproducese cando se desarrollan células malignas no revestimento deste órgano. Causas: - O consumo de tabaco - A exposición a determinada substancias industriais como disolventes e colorantes - A esquistosomiasis - As infeccións urinarias repetidas
164.
165.
166. Factores de risco: Síntomas: Diabetes Hipertensión arterial Antecedentes de cancro cervical ou cancro vaxinal Infección po lo VPH Infección por sífilis Obesidade Prurito, dor, ardor, sangrado local Relacionssexuais dolorosas Micción dolorosa Úlcera, engrosamento ou protuberancia Olor inusual
167.
168. Feocromocitoma: É un raro tumor da glándula suprarrenal que provoca a liberación excesiva de epinefrina e norepinefrina, hormonas que regulan a frecuencia cardíaca e a presión arterial. Sintomas: Dor abdominal Dor torácico Sofoco Incremento do apetito Irritabilidade Nerviosismo Palpitacions Frecuencia cardíaca rápida Dor de cabeza intenso Sudoración Pérdida de peso Temblor nasmans Hipertensión arterial Dificultade para dormir
169. Leucemia: Cando as células sanguíneas inmaduras (os blastos) proliferan, é dicir, reproducense de maneira incontrolada na médula ósea e acumulanse tanto ahí como no sangue, logran reemplazar as células normais. A esta proliferación incontrolada denominaselle leucemia. Descoñese a causa da leucemia na maioría dos casos. Sen embargo, está demostrado que non é un padecimiento hereditario ou contaxioso. A maior parte das veces presentase no nenos previamente sans. Por tratarse dunha proliferación de células inmaduras e anormais no sangue, a leucemia consideraselle un "cancro do sangue”
170.
171. Linfoma: Un linfoma é unha proliferación maligna dos linfocitos (células defensivas do sistema inmunitario), xeralmente dentro dos nódulos ou ganglios linfáticos, pero que as veces afecta tamén a outros texidos como o fígado ou o bazo. Ditodoutra forma, é un cancro que se inicia no texido linfático. Durante o desarrollo desta enfermidade producese unha merma no funcionamiento do sistema inmunitario (as células encargadas da defensa do organismo) que pode ser máis severa canto máis se diseminara a enfermidade. Ademáis, se a médula ósea se ha visto afectada poden producirse anemia ou outros cambios nas células do sangue.
172.
173. Melanoma: É un tipo de cancro de pel que aparece cando as células chamadas melanocitosconvirtense en malignas. Estas células elaboran un pigmento chamado melanina, responsable do cor da pel, do pelo e dol iris dos ollos. A melanina, pola súa parte, funciona como un fotoprotector evitando que a radiación solar dañe as estructuras ou os texidos do corpo. Cando a pel se expón ao sol, os melanocitos producen máis melanina como defensa contra a acción dos raios ultravioleta (UV). Os lunares ou pencas aparecen cando os melanocitos crecen en grupo.
174. Causas: - Ter a pel ou o pelo claro - Presenza de nevus atípicos. - Presenza de nevus nunha cantidade superior a 40. - Presenza de nevusconxénitos. - Ter antecedentes familiares de nevus atípicos, de melanoma ou de ambas cousas. - Haber sufrido unha ou máis quemaduras severas po lo sol, especialmente se se han producido na infancia, pois o efecto da irradiación solar é acumulativo. - Haber estado expostomoitas horas a raios ultravioleta (sol, UVB, UVA) aíndaque teña a pel totalmente bronceada.
175. Melanoma intraocular: É unha enfermidade na cal encontranse células cancerosas (malignas) na parte do ollo chamada a úvea. A úvea ten células chamadas melanocitos, as cales conteñen cor. Cando estas células volvense cancerosas, o cancro chamase melanoma. A úvea inclue o iris (a parte de cor do ollo), o corpo ciliar (un músculo no ollo) e a coroides (unha capa de texido na parte posterior do ollo). O iris abrese e cerrase para controlar a cantidade de luz que entra no ollo. O corpo ciliar cambia a forma do lente dentro do ollo para que poida enfocarse. A capa coroidea encontrase ao lado da retina, a parte do ollo que produce a imagen. O melanoma que comeza no iris pode parecer unha mancha escura no iris. Se o melanoma encontrase no corpo ciliar ou na coroides, a persoa pode ter visión nublada ou non tener ningún síntoma, e o cancro pode crecer antes de que se note.
176.
177. Mesotelioma: É un tumor cancroso pouco común do revestimento do pulmón e da cavidade torácica (pleura) ou do revestimento do abdomen (peritoneo) que típicamente debese a exposición prolongada aos asbestos Sintomas: - Distensión abdominal - Dor abdominal - Dor torácico - Tos - Fatiga - Dificultade respiratoria - Perda de peso
178. Mieloma: O mieloma múltiple é unha forma de cancro da médula ósea, no que existe unha proliferación anormal de células plasmáticas. Ditas células do sangue producen os anticorpos (inmunoglobulinas) que nos defenden de infeccions e outras substancias extrañas (antígenos). Englobase dentro dos cadros denominados gammapatías monoclonales. No mieloma, producese de forma continua e en cantidade maior a habitual, un anticorpo ou compoñente monoclonal (proteína M) que se pode detectar no suero e/ou na orina do paciente.
179.
180. Sacromas: É unha neoplasia maligna que se orixina nun texido conxuntivo, como poden ser oso, cartílago, graxa, músculo, vasos sanguíneos, ou outros. O término provene dunha palabra grega que significa crecemento da carne. Orixinanse do texido mesenquimal, poseen pouco texido conectivo e son de aspecto carnoso (fibrosarcoma, liposarcoma, miosarcoma).
181. OPINIÓN E CONCLUSIÓN: Opinamos que hoxe en día a maioría da poboación padece algún cancro debido aos malos hábitos como fumar ou bebe alcohol. Chegamos a conclusión de que hai que levar unha vida máis sa xa que é a única forma de chegar a non ter cancro aínda que non so depende dos hábitos.
